ای دل دو سه شام تا سحرگاه مخسب
در فرقت آفتاب چون ماه مخسپ
چون دلو درین ظلمت چه ره میکرد
باشد که برآئی به سر چاه مخسب
< رباعی شمارهٔ ۸۸
رباعی شمارهٔ ۸۶ >
