حمایت از گنج‌نما




 

غزل شمارهٔ ۱۹۸

ای صوفیان عشق بدرید خرقه‌ها

صد جامه ضرب کرد گل از لذت صبا

کز یار دور ماند و گرفتار خار شد

زین هر دو درد رست گل از امر ائتیا

از غیب رو نمود صلایی زد و برفت

کاین راه کوته است گرت نیست پا روا

من هم خموش کردم و رفتم عقیب گل

از من سلام و خدمت ریحان و لاله را

دل از سخن پر آمد و امکان گفت نیست

ای جان صوفیان بگشا لب به ماجرا

زان حال‌ها بگو که هنوز آن نیامده‌ست

چون خوی صوفیان نبود ذکر مامضی

چون کیسه جمع نبود باشد دریده درز

پس سیم جمع چون شود از وی یکی بیا