از دل به دل برادر گویند روزنی است

روزن مگیر گیر که سوراخ سوزنی است

هر کس که غافل آمد از این روزن ضمیر

گر فاضل زمانه بود گول و کودنی است

زان روزنه نظر کن در خانه جلیس

بنگر که ظلمت است در او یا که روشنی است

گر روشن است و بر تو زند برق روشنش

می‌دان که کان لعل و عقیق است و معدنی است

پهلوی او نشین که امیر است و پهلوان

گل در رهش بکار که سروی و سوسنی است

در گردنش درآر دو دست و کنار گیر

برخور از آن کنار که مرفوع گردنی است

رو رخت سوی او کش و پهلوش خانه گیر

کانجا فرشتگان را آرام و مسکنی است

خواهم که شرح گویم می‌لرزد این دلم

زیرا غریب و نادر و بی‌ما و بی‌منی است

آن جا که او نباشد این جان و این بدن

از همدگر رمیده چو آبی و روغنی است

خواهی بلرز و خواه ملرز اینت گفتنی است

گر بر لب و دهانم خود بند آهنی است

آهن شکافتن بر داوود عشق چیست

خامش که شاه عشق عجایب تهمتنی است