| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ | |
| وَالصَّافَّاتِ صَفًّا (١)سوگند به آن فرشتگان كه براى نيايش صف بسته‌اند، | 37:1 |
| فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا (٢)سوگند به آن فرشتگان كه ابرها را مى‌رانند، | 37:2 |
| فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا (٣)سوگند به آن فرشتگان كه ذكر خدا را مى‌خوانند، | 37:3 |
| إِنَّ إِلَٰهَكُمْ لَوَاحِدٌ (٤)كه خداى شما خدايى يكتاست. | 37:4 |
| رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ (٥)پروردگار آسمانها و زمين است و هر چه در ميان آنهاست. و پروردگار مشرقهاست. | 37:5 |
| إِنَّا زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِزِينَةٍ الْكَوَاكِبِ (٦)ما آسمان فرودين را به زينت ستارگان بياراستيم. | 37:6 |
| وَحِفْظًا مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ مَارِدٍ (٧)و از هر شيطان نافرمان نگه داشتيم. | 37:7 |
| لَا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَىٰ وَيُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جَانِبٍ (٨)تا سخن ساكنان عالم بالا را نشنوند و از هر سوى رانده شوند. | 37:8 |
| دُحُورًا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ (٩)تا دور گردند و براى آنهاست عذابى دايم. | 37:9 |
| إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ (١٠)مگر آن شيطان كه ناگهان چيزى بربايد و ناگهان شهابى ثاقب دنبالش كند. | 37:10 |
| فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمْ مَنْ خَلَقْنَا ۚ إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ طِينٍ لَازِبٍ (١١)پس، از كافران بپرس كه آيا آفرينش آنها دشوارتر است يا آنچه ما آفريده‌ايم. ما آنها را از گِلى چسبنده آفريده‌ايم. | 37:11 |
| بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَ (١٢)تو در شگفت شدى و آنها مسخره مى‌كنند. | 37:12 |
| وَإِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَ (١٣)و چون به آنها پند داده شود، پند نمى‌پذيرند. | 37:13 |
| وَإِذَا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ (١٤)و چون آيه‌اى ببينند، از يكديگر مى‌خواهند تا به ريشخندش گيرند. | 37:14 |
| وَقَالُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ (١٥)و مى‌گويند: اين چيزى جز جادويى آشكار نيست، | 37:15 |
| أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ (١٦)آيا وقتى كه ما مُرديم و خاك و استخوان شديم ما را زنده مى‌كنند؟ | 37:16 |
| أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ (١٧)يا نياكان ما را؟ | 37:17 |
| قُلْ نَعَمْ وَأَنْتُمْ دَاخِرُونَ (١٨)بگو: بلى، و شما خوار و بيچاره مى‌شويد. | 37:18 |
| فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ يَنْظُرُونَ (١٩)و آنان خود خواهند ديد كه به يك فرمان همه را زنده مى‌كنند. | 37:19 |
| وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هَٰذَا يَوْمُ الدِّينِ (٢٠)مى‌گويند: واى بر ما، اين همان روز جزاست. | 37:20 |
| هَٰذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ (٢١)اين همان روز داورى است كه دروغش مى‌پنداشتيد. | 37:21 |
| احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَ (٢٢)آنان را كه ستم مى‌كردند و همپايگانشان و آنهايى را كه به جاى خداى يكتا مى‌پرستيدند گرد آوريد. | 37:22 |
| مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْجَحِيمِ (٢٣)همه را به راه جهنم راه بنماييد. | 37:23 |
| وَقِفُوهُمْ ۖ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ (٢٤)و نگه داريدشان، بايد بازخواست شوند. | 37:24 |
| مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ (٢٥)چرا يكديگر را يارى نمى‌كنيد؟ | 37:25 |
| بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ (٢٦)نه، امروز همه تسليم‌شوندگانند. | 37:26 |
| وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ (٢٧)و آنگاه روى به يكديگر كنند و بپرسند. | 37:27 |
| قَالُوا إِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَمِينِ (٢٨)گويند: شما بوديد كه از در نيكخواهى بر ما درمى‌آمديد. | 37:28 |
| قَالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ (٢٩)گويند: نه، شما ايمان نياورده بوديد. | 37:29 |
| وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ ۖ بَلْ كُنْتُمْ قَوْمًا طَاغِينَ (٣٠)ما را بر شما هيچ تسلطى نبود. شما خود مردمانى نافرمان بوديد. | 37:30 |
| فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا ۖ إِنَّا لَذَائِقُونَ (٣١)گفته پروردگارمان بر ما ثابت شد. اكنون بايد بچشيم. | 37:31 |
| فَأَغْوَيْنَاكُمْ إِنَّا كُنَّا غَاوِينَ (٣٢)ما شما را گمراه كرديم و خود نيز گمراه بوديم. | 37:32 |
| فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ (٣٣)در آن روز، همه در عذاب شريكند. | 37:33 |
| إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ (٣٤)ما با مجرمان چنين مى‌كنيم. | 37:34 |
| إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ (٣٥)چون به آنان گفته مى‌شد كه جز خداى يكتا خدايى نيست تكبر مى‌كردند، | 37:35 |
| وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍ (٣٦)و مى‌گفتند: آيا به خاطر شاعر ديوانه‌اى خدايانمان را ترك گوييم؟ | 37:36 |
| بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ (٣٧)نه، آن پيامبر حق را آورد و پيامبران پيشين را تصديق كرد. | 37:37 |
| إِنَّكُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِيمِ (٣٨)شما عذاب دردآور را خواهيد چشيد. | 37:38 |
| وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (٣٩)جز در برابر اعمالتان كيفر نخواهيد ديد. | 37:39 |
| إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (٤٠)مگر بندگان مخلص خدا، | 37:40 |
| أُولَٰئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ (٤١)كه آنها راست رزقى معين، | 37:41 |
| فَوَاكِهُ ۖ وَهُمْ مُكْرَمُونَ (٤٢)از ميوه‌ها، و گرامى داشتگانند؛ | 37:42 |
| فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ (٤٣)در بهشتهاى پرنعمت، | 37:43 |
| عَلَىٰ سُرُرٍ مُتَقَابِلِينَ (٤٤)بر تختهايى كه رو به روى هم‌اند. | 37:44 |
| يُطَافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ (٤٥)و جامى از چشمه خوشگوار ميانشان به گردش درآيد، | 37:45 |
| بَيْضَاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ (٤٦)سفيد است و نوشندگانش را لذت‌بخش، | 37:46 |
| لَا فِيهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنْزَفُونَ (٤٧)نه عقل از آن تباهى گيرد و نه نوشنده مست شود. | 37:47 |
| وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِينٌ (٤٨)زنانى درشت چشم كه تنها به شوهران خود نظر دارند، همدم آنهايند. | 37:48 |
| كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَكْنُونٌ (٤٩)همانند تخم مرغهايى دور از دسترس. | 37:49 |
| فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ (٥٠)رو به يكديگر كنند و به گفت و گو پردازند. | 37:50 |
| قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٌ (٥١)يكى از آنها گويد: مرا همنشينى بود، | 37:51 |
| يَقُولُ أَإِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِينَ (٥٢)كه مى‌گفت: آيا تو از آنها هستى كه تصديق مى‌كنند؟ | 37:52 |
| أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَدِينُونَ (٥٣)آيا آنگاه كه مُرديم و خاك و استخوان شديم، كيفرمان مى‌دهند؟ | 37:53 |
| قَالَ هَلْ أَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ (٥٤)گويد: مى‌توانيد از بالا بنگريد؟ | 37:54 |
| فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِي سَوَاءِ الْجَحِيمِ (٥٥)از بالا بنگرد و او را در ميان آتش دوزخ بيند. | 37:55 |
| قَالَ تَاللَّهِ إِنْ كِدْتَ لَتُرْدِينِ (٥٦)گويدش: به خدا سوگند، نزديك بود كه مرا به هلاكت افكنى. | 37:56 |
| وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِينَ (٥٧)و اگر موهبت پروردگارم نبود، من نيز از احضارشدگان مى‌بودم. | 37:57 |
| أَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّتِينَ (٥٨)آيا ما را مرگى نيست، | 37:58 |
| إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَىٰ وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ (٥٩)جز آن مرگ نخستين؟ و ديگر عذابمان نمى‌كنند؟ | 37:59 |
| إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (٦٠)هر آينه اين است كاميابى بزرگ. | 37:60 |
| لِمِثْلِ هَٰذَا فَلْيَعْمَلِ الْعَامِلُونَ (٦١)عمل‌كنندگان بايد براى چنين پاداشى عمل كنند. | 37:61 |
| أَذَٰلِكَ خَيْرٌ نُزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ (٦٢)آيا خورش را اين بهتر يا درخت زقوم؟ | 37:62 |
| إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِلظَّالِمِينَ (٦٣)ما آن درخت را براى ابتلاى ستمكاران پديد آورده‌ايم. | 37:63 |
| إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ (٦٤)درختى است كه از اعماق جهنم مى‌رويد، | 37:64 |
| طَلْعُهَا كَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّيَاطِينِ (٦٥)ميوه‌اش همانند سر شياطين است، | 37:65 |
| فَإِنَّهُمْ لَآكِلُونَ مِنْهَا فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ (٦٦)دوزخيان از آن مى‌خورند و شكم انباشته مى‌سازند، | 37:66 |
| ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْبًا مِنْ حَمِيمٍ (٦٧)و بر سر آن آميزه‌اى از آب سوزان مى‌نوشند. | 37:67 |
| ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِيمِ (٦٨)سپس بازگشتشان به همان جهنم است. | 37:68 |
| إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءَهُمْ ضَالِّينَ (٦٩)آنها پدران خود را پيش از خود گمراه يافتند، | 37:69 |
| فَهُمْ عَلَىٰ آثَارِهِمْ يُهْرَعُونَ (٧٠)و بر پى ايشان شتابان مى‌روند. | 37:70 |
| وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ (٧١)و پيش از آنها بيشتر پيشينيان گمراه شدند. | 37:71 |
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِيهِمْ مُنْذِرِينَ (٧٢)و ما بيم‌دهندگانى به ميانشان فرستاديم. | 37:72 |
| فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَرِينَ (٧٣)پس بنگر كه سرانجام آن بيم‌يافتگان چگونه بود. | 37:73 |
| إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (٧٤)جز بندگان مخلص خدا. | 37:74 |
| وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ (٧٥)نوح ما را ندا داد و ما چه نيك پاسخ‌دهنده‌اى بوديم. | 37:75 |
| وَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ (٧٦)او و كسانش را از اندوه بزرگ رهانيديم. | 37:76 |
| وَجَعَلْنَا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْبَاقِينَ (٧٧)و فرزندانش را باقى گذاشتيم. | 37:77 |
| وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (٧٨)و نام نيك او را در نسلهاى بعد باقى نهاديم. | 37:78 |
| سَلَامٌ عَلَىٰ نُوحٍ فِي الْعَالَمِينَ (٧٩)سلام بر نوح باد، در سراسر جهان. | 37:79 |
| إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (٨٠)ما نيكوكاران را چنين پاداش مى‌دهيم. | 37:80 |
| إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (٨١)او از بندگان مؤمن ما بود. | 37:81 |
| ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ (٨٢)سپس ديگران را غرقه ساختيم. | 37:82 |
| وَإِنَّ مِنْ شِيعَتِهِ لَإِبْرَاهِيمَ (٨٣)ابراهيم از پيروان او بود. | 37:83 |
| إِذْ جَاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ (٨٤)آنگاه كه با دلى رسته از ترديد روى به پروردگارش آورد. | 37:84 |
| إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ (٨٥)به پدرش و قومش گفت: چه مى‌پرستيد؟ | 37:85 |
| أَئِفْكًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِيدُونَ (٨٦)آيا به جاى خداى يكتا، خدايان دروغين را مى‌خواهيد؟ | 37:86 |
| فَمَا ظَنُّكُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِينَ (٨٧)به پروردگار جهانيان چه گمان داريد؟ | 37:87 |
| فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ (٨٨)نگاهى به ستارگان كرد، | 37:88 |
| فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٌ (٨٩)و گفت: من بيمارم. | 37:89 |
| فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِينَ (٩٠)از او رويگردان شدند و بازگشتند. | 37:90 |
| فَرَاغَ إِلَىٰ آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ (٩١)پنهانى نزد خدايانشان آمد و گفت: چيزى نمى‌خوريد؟ | 37:91 |
| مَا لَكُمْ لَا تَنْطِقُونَ (٩٢)چرا سخن نمى‌گوييد؟ | 37:92 |
| فَرَاغَ عَلَيْهِمْ ضَرْبًا بِالْيَمِينِ (٩٣)و در نهان، دستى به قوت بر آنها زد. | 37:93 |
| فَأَقْبَلُوا إِلَيْهِ يَزِفُّونَ (٩٤)قومش شتابان نزدش آمدند. | 37:94 |
| قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ (٩٥)گفت: آيا چيزهايى را كه خود مى‌تراشيد مى‌پرستيد؟ | 37:95 |
| وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ (٩٦)خداى يكتاست كه شما و هر چه مى‌سازيد، آفريده است. | 37:96 |
| قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْيَانًا فَأَلْقُوهُ فِي الْجَحِيمِ (٩٧)گفتند: برايش بنايى برآوريد و در آتشش اندازيد. | 37:97 |
| فَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِينَ (٩٨)خواستند تا بدانديشى كنند، ما نيز آنها را زيردست گردانيديم. | 37:98 |
| وَقَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّي سَيَهْدِينِ (٩٩)گفت: من به سوى پروردگارم مى‌روم، او مرا راهنمايى خواهد كرد؛ | 37:99 |
| رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ (١٠٠)اى پروردگار من، مرا فرزندى صالح عطا كن. | 37:100 |
| فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِيمٍ (١٠١)پس او را به پسرى بردبار مژده داديم. | 37:101 |
| فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ إِنِّي أَرَىٰ فِي الْمَنَامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرَىٰ ۚ قَالَ يَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ ۖ سَتَجِدُنِي إِنْ شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ (١٠٢)چون با پدر به جايى رسيد كه بايد به كار بپردازند، گفت: اى پسركم، در خواب ديده‌ام كه تو را ذبح مى‌كنم. بنگر كه چه مى‌انديشى. گفت: اى پدر، به هر چه مأمور شده‌اى عمل كن، كه اگر خدا بخواهد مرا از صابران خواهى يافت. | 37:102 |
| فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ (١٠٣)چون هر دو تسليم شدند و او را به پيشانى افكند، | 37:103 |
| وَنَادَيْنَاهُ أَنْ يَا إِبْرَاهِيمُ (١٠٤)ما ندايش داديم: اى ابراهيم، | 37:104 |
| قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا ۚ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (١٠٥)خوابت را به حقيقت پيوستى. و ما نيكوكاران را چنين پاداش مى‌دهيم. | 37:105 |
| إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِينُ (١٠٦)اين آزمايشى آشكارا بود. | 37:106 |
| وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ (١٠٧)و او را به ذبحى بزرگ بازخريديم. | 37:107 |
| وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (١٠٨)و نام نيك او را در نسلهاى بعد باقى گذاشتيم. | 37:108 |
| سَلَامٌ عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ (١٠٩)سلام بر ابراهيم. | 37:109 |
| كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (١١٠)ما نيكوكاران را اينچنين پاداش مى‌دهيم. | 37:110 |
| إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (١١١)او از بندگان مؤمن ما بود. | 37:111 |
| وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ (١١٢)او را به اسحاق، پيامبرى شايسته، مژده داديم. | 37:112 |
| وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلَىٰ إِسْحَاقَ ۚ وَمِنْ ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِينٌ (١١٣)او و اسحاق را بركت داديم. و از فرزندانشان بعضى نيكوكار هستند و بعضى به آشكارا بر خود ستمكار. | 37:113 |
| وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (١١٤)ما به موسى و هارون نعمت داديم. | 37:114 |
| وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ (١١٥)آن دو و مردمشان را از رنجى بزرگ نجات بخشيديم. | 37:115 |
| وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ (١١٦)آنان را يارى داديم تا پيروز شدند. | 37:116 |
| وَآتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِينَ (١١٧)و كتابى روشنگرشان داديم. | 37:117 |
| وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ (١١٨)و به راه راست هدايتشان كرديم. | 37:118 |
| وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْآخِرِينَ (١١٩)و نام نيكشان را در نسلهاى بعد باقى گذاشتيم. | 37:119 |
| سَلَامٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (١٢٠)سلام بر موسى و هارون. | 37:120 |
| إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (١٢١)ما نيكوكاران را اينچنين پاداش مى‌دهيم. | 37:121 |
| إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (١٢٢)آن دو از بندگان مؤمن ما بودند. | 37:122 |
| وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (١٢٣)و الياس از پيامبران بود. | 37:123 |
| إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ (١٢٤)به مردم خود گفت: آيا پروا نمى‌كنيد؟ | 37:124 |
| أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ (١٢٥)آيا بَعل را به خدايى مى‌خوانيد، و آن بهترين آفرينندگان را وامى‌گذاريد؟ | 37:125 |
| اللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (١٢٦)پروردگار شما و پروردگار نياكانتان، خداى يكتاست. | 37:126 |
| فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ (١٢٧)پس تكذيبش كردند و آنان از احضارشدگانند. | 37:127 |
| إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (١٢٨)مگر بندگان مخلص خدا. | 37:128 |
| وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (١٢٩)و نام نيك او را در نسلهاى بعد باقى گذاشتيم. | 37:129 |
| سَلَامٌ عَلَىٰ إِلْ يَاسِينَ (١٣٠)سلام بر خاندان الياس. | 37:130 |
| إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (١٣١)ما نيكوكاران را اينچنين پاداش مى‌دهيم. | 37:131 |
| إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (١٣٢)او از بندگان مؤمن ما بود. | 37:132 |
| وَإِنَّ لُوطًا لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (١٣٣)و لوط از پيامبران بود. | 37:133 |
| إِذْ نَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ (١٣٤)او و همه كسانش را نجات داديم. | 37:134 |
| إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ (١٣٥)مگر پيرزنى كه با مردم شهر بماند. | 37:135 |
| ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ (١٣٦)سپس ديگران را هلاك كرديم. | 37:136 |
| وَإِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ مُصْبِحِينَ (١٣٧)شما بر آنها مى‌گذريد، بامدادان، | 37:137 |
| وَبِاللَّيْلِ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (١٣٨)و شامگاهان. آيا تعقل نمى‌كنيد؟ | 37:138 |
| وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (١٣٩)و يونس از پيامبران بود. | 37:139 |
| إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (١٤٠)چون به آن كشتى پر از مردم گريخت، | 37:140 |
| فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ (١٤١)قرعه زدند و او در قرعه مغلوب شد. | 37:141 |
| فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٌ (١٤٢)ماهى ببلعيدش و او در خور سرزنش بود. | 37:142 |
| فَلَوْلَا أَنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ (١٤٣)پس اگر نه از تسبيح‌گويان مى‌بود، | 37:143 |
| لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ (١٤٤)تا روز قيامت در شكم ماهى مى‌ماند. | 37:144 |
| فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ سَقِيمٌ (١٤٥)پس او را كه بيمار بود به خشكى افكنديم، | 37:145 |
| وَأَنْبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْطِينٍ (١٤٦)و بر فراز سرش بوته كدويى رويانيديم. | 37:146 |
| وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَىٰ مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ (١٤٧)و او را به رسالت بر صد هزار كس و بيشتر فرستاديم. | 37:147 |
| فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَىٰ حِينٍ (١٤٨)آنها ايمان آوردند و تا زنده بودند، برخورداريشان داديم. | 37:148 |
| فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ (١٤٩)از ايشان بپرس: آيا دختران از آن پروردگار تو باشند و پسران از آن ايشان؟ | 37:149 |
| أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِكَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ (١٥٠)آيا وقتى كه ما ملائكه را زن مى‌آفريديم آنها مى‌ديدند؟ | 37:150 |
| أَلَا إِنَّهُمْ مِنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ (١٥١)آگاه باش كه از دروغگوييشان است كه مى‌گويند: | 37:151 |
| وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (١٥٢)خدا صاحب فرزند است. دروغ مى‌گويند. | 37:152 |
| أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِينَ (١٥٣)آيا خدا دختران را بر پسران برترى داد؟ | 37:153 |
| مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ (١٥٤)شما را چه مى‌شود؟ چگونه قضاوت مى‌كنيد؟ | 37:154 |
| أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (١٥٥)آيا نمى‌انديشيد؟ | 37:155 |
| أَمْ لَكُمْ سُلْطَانٌ مُبِينٌ (١٥٦)يا بر ادعاى خود دليل روشنى داريد؟ | 37:156 |
| فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (١٥٧)اگر راست مى‌گوييد كتابتان را بياوريد. | 37:157 |
| وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا ۚ وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ (١٥٨)و ميان خدا و جنيان خويشاوندى قائل شدند و جنيان مى‌دانند كه احضارشدگانند | 37:158 |
| سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ (١٥٩)از آن وصف كه مى‌آورند خدا منزه است. | 37:159 |
| إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (١٦٠)مگر بندگان مخلص خدا. | 37:160 |
| فَإِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ (١٦١)شما و بتانى كه مى‌پرستيد، | 37:161 |
| مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِنِينَ (١٦٢)نتوانستيد مفتون بتان كنيد، | 37:162 |
| إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ (١٦٣)مگر آن كس را كه راهى جهنم باشد. | 37:163 |
| وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ (١٦٤)و هيچ كس از ما نيست مگر آنكه جايى معين دارد. | 37:164 |
| وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ (١٦٥)هر آينه ما صف زدگانيم. | 37:165 |
| وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ (١٦٦)و هر آينه ما تسبيح‌گويندگانيم. | 37:166 |
| وَإِنْ كَانُوا لَيَقُولُونَ (١٦٧)اگر چه مى‌گفتند: | 37:167 |
| لَوْ أَنَّ عِنْدَنَا ذِكْرًا مِنَ الْأَوَّلِينَ (١٦٨)اگر از پيشينيان نزد ما كتابى مانده بود، | 37:168 |
| لَكُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (١٦٩)ما از بندگان مخلص خدا مى‌بوديم. | 37:169 |
| فَكَفَرُوا بِهِ ۖ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (١٧٠)آنها به آن كتاب كافر شدند، و زودا كه خواهند فهميد. | 37:170 |
| وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ (١٧١)ما در باره بندگانمان كه به رسالت مى‌فرستيم از پيش تصميم گرفته‌ايم، | 37:171 |
| إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ (١٧٢)كه هر آينه آنان يارى مى‌شوند. | 37:172 |
| وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ (١٧٣)و لشكر ما خود غالبند. | 37:173 |
| فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّىٰ حِينٍ (١٧٤)پس تا مدتى از آنها روى بگردان. | 37:174 |
| وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ (١٧٥)عاقبتشان را ببين، آنها نيز خواهند ديد. | 37:175 |
| أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ (١٧٦)آيا عذاب ما را به شتاب مى‌طلبند؟ | 37:176 |
| فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاءَ صَبَاحُ الْمُنْذَرِينَ (١٧٧)چون عذاب به ساحتشان فراز آيد، اين بيم‌داده‌شدگان چه بامداد بدى خواهند داشت. | 37:177 |
| وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّىٰ حِينٍ (١٧٨)از آنها تا چندى روى بگردان. | 37:178 |
| وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ (١٧٩)پس عاقبتشان را ببين، آنها نيز خواهند ديد. | 37:179 |
| سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ (١٨٠)منزه است پروردگار تو -آن پروردگار پيروزمند- از هر چه به وصف او مى‌گويند. | 37:180 |
| وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ (١٨١)سلام بر پيامبران، | 37:181 |
| وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (١٨٢)و حمد از آن پروردگار جهانيان است. | 37:182 |
