| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ | |
| لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ (١)چنین نیست (که کافران پنداشتند) قسم به روز (بزرگ) قیامت. | 75:1 |
| وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ (٢)و قسم به نفس پر حسرت و ملامت (یعنی نفس انسان که در قیامت خود را بر تقصیر و گناه بسیار ملامت کند و حسرت خورد). [جواب قسم محذوف است، یعنی به اینها سوگند می‌خورم که آدمیان را در روز قیامت برخواهم انگیخت. (م) ژ)] | 75:2 |
| أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ (٣)آیا آدمی پندارد که ما دیگر ابدا استخوانهای (پوسیده) او را باز جمع نمی‌کنیم؟ | 75:3 |
| بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَنْ نُسَوِّيَ بَنَانَهُ (٤)بلی (استخوانهای او را جمع می‌کنیم) در حالی که ما قادریم که سرانگشتان او را هم منظم درست گردانیم. | 75:4 |
| بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ (٥)بلکه انسان می‌خواهد آنچه (از عمرش) در پیش است همه را به فجور و هوای نفس گذراند. | 75:5 |
| يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ (٦)(که دایم با شک و انکار) می‌پرسد کی روز قیامت (و حساب) خواهد بود؟ | 75:6 |
| فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ (٧)(بگو) روزی که چشمهای خلقان (از وحشت و هول) خیره بماند. | 75:7 |
| وَخَسَفَ الْقَمَرُ (٨)و ماه تابان تاریک شود. | 75:8 |
| وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ (٩)و میان خورشید و ماه جمع گردد (و هر دو بی‌نور شوند). | 75:9 |
| يَقُولُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ (١٠)در آن روز انسان گوید: (ای وای از سختی عذاب) کجا مفرّ و پناهی خواهد بود؟ | 75:10 |
| كَلَّا لَا وَزَرَ (١١)هرگز مفرّ و پناهگاهی نیست. | 75:11 |
| إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ (١٢)آن روز جز درگاه خدا آرامگاهی هیچ نیست. | 75:12 |
| يُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ (١٣)آن روز آدمی به (نتیجه) هر نیک و بدی که در مقدّم و مؤخّر عمر کرده آگاه خواهد شد. | 75:13 |
| بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ (١٤)بلکه انسان خود بر (نیک و بد) خویش به خوبی بیناست. | 75:14 |
| وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ (١٥)هر چند (پرده‌های) عذر (بر چشم بصیرت) خود بیفکند. | 75:15 |
| لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ (١٦)(ای رسول در حال وحی) با شتاب و عجله زبان به قرائت قرآن مگشای. | 75:16 |
| إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ (١٧)که ما خود قرآن را مجموع و محفوظ داشته و بر تو فرا خوانیم. | 75:17 |
| فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ (١٨)و آن‌گاه که بر خواندیم تو پیرو قرآن آن باش. | 75:18 |
| ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ (١٩)پس از آن بر ماست که (حقایق) آن را بر تو بیان کنیم. | 75:19 |
| كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ (٢٠)هرگز، بلکه شما (کافران لجوج) تمام دنیای نقد عاجل را دوست دارید. | 75:20 |
| وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ (٢١)و به کلی کار آخرت را واگذارید. | 75:21 |
| وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ (٢٢)آن روز رخسار طایفه‌ای (از شادی) بر افروخته و نورانی است. | 75:22 |
| إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ (٢٣)و به چشم قلب جمال حق را مشاهده می‌کنند. | 75:23 |
| وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ (٢٤)و رخسار گروهی دیگر عبوس و غمگین است. | 75:24 |
| تَظُنُّ أَنْ يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ (٢٥)که می‌دانند حادثه ناگواری در پیش است که پشت آنها را می‌شکند. | 75:25 |
| كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ (٢٦)چنین نیست (که منکران قیامت پنداشتند. باش تا) آن گاه که جانشان به گلو رسد. | 75:26 |
| وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍ (٢٧)و (اهلش) گویند: کیست که چاره درد این بیمار تواند کرد؟ | 75:27 |
| وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ (٢٨)و بیمار خود یقین به مفارقت از دنیا کند (که ملک موت را به چشم ببیند). | 75:28 |
| وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ (٢٩)و ساقهای پا (از شدت غم عقبی و حسرت دنیا) به هم در پیچد. | 75:29 |
| إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ (٣٠)در آن روز خلق را به سوی خدا خواهند کشید. | 75:30 |
| فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ (٣١)پس (آن روز وای بر آن که چون ابو جهل) حق را تصدیق نکرد و نماز (و طاعتش) بجا نیاورد. | 75:31 |
| وَلَٰكِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (٣٢)بلکه (خدا را) تکذیب کرد و (از حکمش) رو بگردانید. | 75:32 |
| ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّىٰ (٣٣)و آن گاه با تکبر و نخوت به سوی اهل خویش روی آورد. | 75:33 |
| أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ (٣٤)(به وی خطاب شود) وای (بر زندگی) و (صد) وای بر (مرگ) تو. | 75:34 |
| ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ (٣٥)پس (از مرگ هم) وای (بر برزخ) و (صد) وای بر (روز محشر) تو. | 75:35 |
| أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ يُتْرَكَ سُدًى (٣٦)آیا آدمی می‌پندارد که او را مهمل (از تکلیف و ثواب و عقاب) گذارند (و غرضی در خلقتش منظور ندارند). | 75:36 |
| أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِنْ مَنِيٍّ يُمْنَىٰ (٣٧)آیا آدمی قطره آب نطفه نبود که (در رحم) ریزند؟ | 75:37 |
| ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ (٣٨)و پس از نطفه خون بسته شد و آن گاه (خدایش به این صورت زیبای حیرت انگیز) آفرید و آراسته ساخت. | 75:38 |
| فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ (٣٩)پس آن گاه از او دو صنف نر و ماده پدید آورد. | 75:39 |
| أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَنْ يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ (٤٠)آیا چنین خدای (با قدرت و حکمت) باز نتواند مردگان را زنده گرداند؟ | 75:40 |
