| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ | |
| وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا (١)سوگند به خورشید و گسترش روشنی اش | 91:1 |
| وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا (٢)و به ماه هنگامی که از پی آن برآید | 91:2 |
| وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا (٣)و به روزچون خورشید را به خوبی آشکار کند | 91:3 |
| وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا (٤)و به شب هنگامی که خورشید را فرو پوشد | 91:4 |
| وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا (٥)و به آسمان و آنکه آن را بنا کرد | 91:5 |
| وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا (٦)و به زمین و آنکه آن را گستراند | 91:6 |
| وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا (٧)و به نفس و آنکه آن را درست و نیکو نمود، | 91:7 |
| فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا (٨)پس بزه کاری و پرهیزکاری اش را به او الهام کرد. | 91:8 |
| قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا (٩)بی تردید کسی که نفس را [از آلودگی پاک کرد و] رشد داد، رستگار شد. | 91:9 |
| وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا (١٠)و کسی که آن را [به آلودگی ها و امور بازدارنده از رشد] بیالود [از رحمت حق] نومید شد. | 91:10 |
| كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا (١١)قوم ثمود به سبب سرکشی و طغیانش [پیامبرشان را] تکذیب کرد، | 91:11 |
| إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا (١٢)زمانی که بدبخت ترینشان به پا خاست. | 91:12 |
| فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا (١٣)پس فرستاده خدا به آنان گفت: ناقه خدا و آبشخورش را [واگذارید] | 91:13 |
| فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا (١٤)ولی به تکذیب او برخاستند و ناقه را پی کردند، و در نتیجه پروردگارشان به خاطر گناهشان عذاب سختی بر آنان فرو ریخت و همه قوم را با خاک یکسان و برابر ساخت؛ | 91:14 |
| وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا (١٥)و خدا از سرانجام آن کار [که نابودی ستمکاران است] پروایی ندارد. | 91:15 |
