- بخش ۱ - به نام ایزد بخشاینده : ای نام تو بهترین سرآغاز
- بخش ۲ - نعت پیغمبر اکرم (ص) : ای شاه سوار ملک هستی
- بخش ۳ - برهان قاطع در حدوث آفرینش : در نوبت بار عام دادن
- بخش ۴ - سبب نظم کتاب : روزی به مبارکی و شادی
- بخش ۵ - در مدح شروانشاه اختسان بن منوچهر : سر خیل سپاه تاجداران
- بخش ۶ - خطاب زمین بوس : ای عالم جان و جان عالم
- بخش ۷ - سپردن فرزند خویش به فرزند شروانشاه : چون گوهر سرخ صبحگاهی
- بخش ۸ - در شکایت حسودان و منکران : بر جوش دلا که وقت جوش است
- بخش ۹ - در نصیحت فرزند خود محمد نظامی : ای چارده ساله قرة‌العین
- بخش ۱۰ - یاد کردن بعضی از گذشتگان خویش : ساقی به کجا که می‌پرستم
- بخش ۱۱ - آغاز داستان : گوینده داستان چنین گفت
- بخش ۱۲ - عاشق شدن لیلی و مجنون به یکدیگر : هر روز که صبح بردمیدی
- بخش ۱۳ - در صفت عشق مجنون : سلطان سریر صبح خیزان
- بخش ۱۴ - رفتن پدر مجنون به خواستاری لیلی : چون راه دیار دوست بستند
- بخش ۱۵ - زاری کردن مجنون در عشق لیلی : مجنون چو شنید پند خویشان
- بخش ۱۶ - بردن پدر مجنون را به خانه کعبه : چون رایت عشق آن جهانگیر
- بخش ۱۷ - پند دادن پدر مجنون را : چون دید پدر به حال فرزند
- بخش ۱۸ - حکایت : کبکی به دهن گرفت موری
- بخش ۱۹ - در احوال لیلی : سر دفتر آیت نکوئی
- بخش ۲۰ - خواستاری ابن‌سلام لیلی را : فهرست کش نشاط این باغ
- بخش ۲۱ - رسیدن نوفل به مجنون : لیلی پس پرده عماری
- بخش ۲۲ - جنگ کردن نوفل با قبیله لیلی : نوفل ز چنین عتاب دلکش
- بخش ۲۳ - عتاب کردن مجنون با نوفل : مجنون چو شنید بوی آزرم
- بخش ۲۴ - مصاف کردن نوفل بار دوم : گنجینه گشای این خزینه
- بخش ۲۵ - رهانیدن مجنون آهوان را : سازنده ارغنون این ساز
- بخش ۲۶ - سخن گفتن مجنون با زاغ : شبگیر که چرخ لاجوردی
- بخش ۲۷ - بردن پیرزن مجنون را در خرگاه لیلی : چون نور چراغ آسمان گرد
- بخش ۲۸ - دادن پدر لیلی را به ابن‌سلام : غواص جواهر معانی
- بخش ۲۹ - آگاهی مجنون از شوهر کردن لیلی : فرزانه سخن سرای بغداد
- بخش ۳۰ - رفتن پدر مجنون به دیدن فرزند : دهقان فصیح پارسی زاد
- بخش ۳۱ - وداع کردن پدر مجنون را : چون دید پدر که دردمند است
- بخش ۳۲ - آگاهی مجنون از مرگ پدر : روزی ز قضا به وقت شبگیر
- بخش ۳۳ - انس مجنون با وحوش و سباع : صاحب خبر فسانه پرداز
- بخش ۳۴ - نیایش کردن مجنون به درگاه خدای تعالی : رخشنده شبی چو روز روشن
- بخش ۳۵ - رسیدن نامه لیلی به مجنون : روزی و چه روز عالم افروز
- بخش ۳۶ - نامه مجنون در پاسخ لیلی : بود اول آن خجسته پرگار
- بخش ۳۷ - آمدن سلیم عامری خال مجنون به دیدن او : صراف سخن به لفظ چون زر
- بخش ۳۸ - دیدن مادر مجنون را : مادر چو ز دور در پسر دید
- بخش ۳۹ - آگاهی مجنون از وفات مادر : چون شاهسوار چرخ گردان
- بخش ۴۰ - خواندن لیلی مجنون را : لیلی نه که لعبت حصاری
- بخش ۴۱ - غزل خواندن مجنون نزد لیلی : آیا تو کجا و ما کجائیم
- بخش ۴۲ - آشنا شدن سلام بغدادی با مجنون : دانای سخن چنین کند یاد
- بخش ۴۳ - وفات یافتن ابن سلام شوهر لیلی : هر نکته که بر نشان کاریست
- بخش ۴۴ - صفت رسیدن خزان و در گذشتن لیلی : شرطست که وقت برگ‌ریزان
- بخش ۴۵ - وفات مجنون بر روضه لیلی : انگشت کش سخن سرایان
- بخش ۴۶ - ختم کتاب به نام شروانشاه : شاها ملکا جهان پناها