- بخش ۱ - به نام ایزد بخشاینده : خرد هر کجا گنجی آرد پدید
- بخش ۲ - نیایش به درگاه باریتعالی : خدایا توئی بنده را دستگیر
- بخش ۳ - در نعت پیغمبر اکرم : محمد که بی‌دعوی تخت و تاج
- بخش ۴ - تازه کردن داستان و یاد دوستان : به هر مدتی گردش روزگار
- بخش ۵ - در اندازه هر کاری نگهداشتن : چو فیاض دریا درآمد به موج
- بخش ۶ - در ستایش ممدوح : شنیدم که بالای این سبز فرش
- بخش ۷ - خطاب زمین بوس : زهی آفتابی که از دور دست
- بخش ۸ - آغار داستان : سر فیلسوفان یونان گروه
- بخش ۹ - در اینکه چرا اسکندر را ذوالقرنین گویند : بساز ای مغنی ره دلپسند
- بخش ۱۰ - داستان اسکندر با شبان دانا : مغنی بیا ز اول صبح بام
- بخش ۱۱ - افسانهٔ ارشمیدس با کنیزک چینی : مغنی یکی نغمه بنواز زود
- بخش ۱۲ - افسانهٔ ماریه قبطیه : مغنی ره باستانی بزن
- بخش ۱۳ - افسانهٔ نانوای بینوا و توانگری وی به طالع پسر : مغنی بیار آن نوای غریب
- بخش ۱۴ - انکار کردن هفتاد حکیم سخن هرمس را و هلاک شدن ایشان : مغنی بر آهنگ خود ساز گیر
- بخش ۱۵ - اغانی ساختن افلاطون بر مالش ارسطو : مغنی سماعی برانگیز گرم
- بخش ۱۶ - حکایت انگشتری و شبان : مغنی بیا چنگ را ساز کن
- بخش ۱۷ - احوال سقراط با اسکندر : مغنی بدان ساز تیمار سوز
- بخش ۱۸ - گفتار حکیم هند با اسکندر : مغنی غنا را درآور به جوش
- بخش ۱۹ - خلوت ساختن اسکندر با هفت حکیم در آفرینش نخست : مغنی بیار آن ره باستان
- بخش ۲۰ - گفتار ارسطو : ارسطوی روشندل هوشمند
- بخش ۲۱ - گفتار والیس : چنین راند والیس دانا سخن
- بخش ۲۲ - گفتار بلیناس : بلیناس دانا به زانو نشست
- بخش ۲۳ - گفتار سقراط : چو سقراط را داد نوبت سخن
- بخش ۲۴ - گفتار فرفوریوس : پس آنگه که خاک زمین داد بوس
- بخش ۲۵ - گفتار هرمس : چو قفل آزمائی به هرمس رسید
- بخش ۲۶ - گفتار افلاطون : فلاطون که بر جمله بود اوستاد
- بخش ۲۷ - گفتار اسکندر : چو ختم سخن قرعه بر شاه زد
- بخش ۲۸ - گفتار حکیم نظامی : نظامی بر این در مجنبان کلید
- بخش ۲۹ - رسیدن اسکندر به پیغمبری : مغنی سحرگاه بر بانگ رود
- بخش ۳۰ - خردنامه ارسطو : چنین بود در نامهٔ رهنمای
- بخش ۳۱ - خردنامه افلاطون : دگر روز کز عطسهٔ آفتاب
- بخش ۳۲ - خردنامه سقراط : سوم روز کین طاق بازیچه رنگ
- بخش ۳۳ - جهانگردی اسکندر با دعوی پیغمبری : سحرگه که سربرگرفتم ز خواب
- بخش ۳۴ - رسیدن اسکندر به عرض جنوب و ده سرپرستان : مغنی دلم دور گشت از شکیب
- بخش ۳۵ - گذار کردن اسکندر دیگر باره به هندوستان : مغنی مدار از غنا دست باز
- بخش ۳۶ - رسیدن اسکندر به حد شمال و بستن سد یاجوج : مغنی دل تنگ را چاره نیست
- بخش ۳۷ - بازگشتن اسکندر از حد شمال به عزم روم : مغنی بساز ازدم جان‌فزای
- بخش ۳۸ - وصیت نامه اسکندر : مغنی توئی مرغ ساعت شناس
- بخش ۳۹ - سوگند نامه اسکندر به سوی مادر : مغنی دگر باره بنواز رود
- بخش ۴۰ - رسیدن نامه اسکندر به مادرش : مغنی یک امشب برآواز چنگ
- بخش ۴۱ - نالیدن اسکندروس در مرگ پدر و رها کردن پادشاهی : مغنی بدان ساز غمگین نواز
- بخش ۴۲ - انجامش روزگار ارسطو : مغنی دلم سیر گشت از نفیر
- بخش ۴۳ - انجامش روزگار هرمس : مغنی بدان جرهٔ جان نواز
- بخش ۴۴ - انجامش روزگار افلاطون : مغنی برآرای لحنی درست
- بخش ۴۵ - انجامش روزگار بلیناس : مغنی درین پرده دیرسال
- بخش ۴۶ - انجامش روزگار فرفوریوس : ببار ای مغنی نوائی شگفت
- بخش ۴۷ - انجامش روزگار سقراط : درآرای مغنی سرم را ز خواب
- بخش ۴۸ - انجامش روزگار نظامی : مغنی ره مش جان بساز
- بخش ۴۹ - ستایش ملک عز الدین مسعود بن ارسلان : مغنی ره رامش آور پدید
- بخش ۵۰ - انجامش اقبال‌نامه : چو گوهر برون آمد از کان کوه