- بخش ۱ - آغاز سخن : بسم‌الله الرحمن الرحیم
- بخش ۲ - (مناجات اول) در سیاست و قهر یزدان : ای همه هستی زتو پیدا شده
- بخش ۳ - (مناجات دوم) در بخشایش و عفو یزدان : ای به ازل بوده و نابوده ما
- بخش ۴ - در نعت رسول اکرم : تخته اول که الف نقش بست
- بخش ۵ - در معراج : نیم شبی کان ملک نیمروز
- بخش ۶ - نعت اول : شمسه نه مسند هفت اختران
- بخش ۷ - نعت دوم : ای تن تو پاک‌تر از جان پاک
- بخش ۸ - نعت سوم : ای مدنی برقع و مکی نقاب
- بخش ۹ - نعت چهارم : ای گهر تاج فرستادگان
- بخش ۱۰ - در مدح ملک فخرالدین بهرامشاه بن داود : من که درین دایره دهربند
- بخش ۱۱ - خطاب زمین بوس : ای شرف گوهر آدم به تو
- بخش ۱۲ - در مقام و مرتبت این نامه : منکه سراینده این نوگلم
- بخش ۱۳ - گفتار در فضیلت سخن : جنبش اول که قلم برگفت
- بخش ۱۴ - برتری سخن منظوم از منثور : چونکه نسخته سخن سرسری
- بخش ۱۵ - در توصیف شب و شناختن دل : چون سپر انداختن آفتاب
- بخش ۱۶ - خلوت اول در پرورش دل : رایض من چون ادب آغاز کرد
- بخش ۱۷ - ثمره خلوت اول : باد نقاب از طرفی برگرفت
- بخش ۱۸ - خلوت دوم در عشرت شبانه : خواجه یکی شب به تمنای جنس
- بخش ۱۹ - ثمره خلوت دوم : عمر بر آن فرش ازل بافته
- بخش ۲۰ - مقالت اول در آفرینش آدم : اول کاین عشق پرستی نبود
- بخش ۲۱ - داستان پادشاه نومید و آمرزش یافتن او : دادگری دید برای صواب
- بخش ۲۲ - مقالت دوم در عدل و نگهداری انصاف : ای ملک جانوران رای تو
- بخش ۲۳ - حکایت نوشیروان با وزیر خود : صیدکنان مرکب نوشیروان
- بخش ۲۴ - مقالت سوم در حوادث عالم : یک نفس ای خواجه دامن کشان
- بخش ۲۵ - حکایت سلیمان با دهقان : روزی از آنجا که فراغی رسید
- بخش ۲۶ - مقالت چهارم در رعایت از رعیت : ای سپهر افکنده ز مردانگی
- بخش ۲۷ - داستان پیر زن با سلطان سنجر : پیرزنی را ستمی درگرفت
- بخش ۲۸ - مقالت پنجم در وصف پیری : روز خوش عمر به شبخوش رسید
- بخش ۲۹ - داستان پیر خشت‌زن : در طرف شام یکی پیر بود
- بخش ۳۰ - مقالت ششم در اعتبار موجودات : لعبت بازی پس این پرده هست
- بخش ۳۱ - داستان سگ و صیاد و روباه : صید گری بود عجب تیز بین
- بخش ۳۲ - مقالت هفتم در فضیلت آدمی بر حیوانات : ای به زمین بر چو فلک نازنین
- بخش ۳۳ - داستان فریدون با آهو : صبحدمی با دو سه اهل درون
- بخش ۳۴ - مقالت هشتم در بیاین آفرینش : پیشتر از پیشتران وجود
- بخش ۳۵ - داستان میوه فروش و روباه : میوه فروشی که یمن جاش بود
- بخش ۳۶ - مقالت نهم در تک مونات دنیوی : ای ز شب وصل گرانمایه‌تر
- بخش ۳۷ - داستان زاهد توبه شکن : مسجدیئی بسته آفات شد
- بخش ۳۸ - مقالت دهم در نمودار آخرالزمان : ای فلک آهسته‌تر این دور چند
- بخش ۳۹ - داستان عیسی : پای مسیحا که جهان می‌نبشت
- بخش ۴۰ - مقالت یازدهم در بیوفائی دنیا : خیز و بساط فلکی درنورد
- بخش ۴۱ - داستان مبد صاحب نظر : مؤبدی از کشور هندوستان
- بخش ۴۲ - مقالت دوازدهم در وداع منزل خاک : خیز ووداعی بکن ایام را
- بخش ۴۳ - داستان دو حکیم متنازع : با دو حکیم از سر همخانگی
- بخش ۴۴ - مقالت سیزدهم در نکوهش جهان : پیری عالم نگر و تنگیش
- بخش ۴۵ - داستان حاجی و صوفی : کعبه روی عزم ره آغاز کرد
- بخش ۴۶ - مقالت چهاردهم در نکوهش غفلت : ای شده خشنود به یکبارگی
- بخش ۴۷ - داستان پادشاه ظالم با مرد راستگوی : پادشهی بود رعیت شکن
- بخش ۴۸ - مقالت پانزدهم در نکوهش رشگبران : هر نفس این پرده چابک رقیب
- بخش ۴۹ - داستان ملکزاده جوان با دشمنان پیر : قصد شنیدم که در اقصای مرو
- بخش ۵۰ - مقالت شانزدهم در چابک روی : ای بنسیمی علم افراخته
- بخش ۵۱ - داستان کودک مجروح : کودکی از جمله آزادگان
- بخش ۵۲ - مقالت هفدهم در پرستش و تجرید : ای ز خدا غافل و از خویشتن
- بخش ۵۳ - داستان پیر و مرید : رهروی از جمله پیران کار
- بخش ۵۴ - مقالت هیجدهم در نکوهش دورویان : قلب زنی چند که برخاستند
- بخش ۵۵ - داستان جمشید با خاصگی محرم : خاصگیی محرم جمشید بود
- بخش ۵۶ - مقالت نوزدهم در استقبال آخرت : مجلس خلوت نگر آراسته
- بخش ۵۷ - داستان هارون‌الرشید با موی تراش : دور خلافت چو به هارون رسید
- بخش ۵۸ - مقالت بیستم در وقاحت ابنای عصر : ما که به خود دست برافشانده‌ایم
- بخش ۵۹ - داستان بلبل با باز : در چمن باغ چو گلبن شکفت
- بخش ۶۰ - انجام کتاب : صبحک الله صباح ای دبیر