- بخش ۱ - مناجات : الهی پرده پندار بگشای
- بخش ۲ - در حکمت آفرینش : به نام آنکه این دریای دایر
- بخش ۳ - قطعه : ای در هوای معرفت قدرتت چو باز
- بخش ۴ - در نعت پیامبر (ص) : ز رحمت انبیا را آفریده
- بخش ۵ - رباعی : شاهی که به نعلین رخ مه آراست
- بخش ۶ - در معراج پیامبر (ص) : در آن شب در سرای ام هانی
- بخش ۷ - غزل : ای ممکن دست قدرت بر بساط لامکان
- بخش ۸ - دعای دولت امیر شیخ اویس : درودی بی‌شمار از رب ارباب
- بخش ۹ - قطعه : داور دنیا، معز الدین حق، سلطان اویس
- بخش ۱۰ - قطعه : شاهی که در بسیط زمین حکم نافذش
- بخش ۱۱ - قطعه : سحرگاه ازل کز پرده عرض
- بخش ۱۲ - قطعه : بجز از آتش دراز زبان
- بخش ۱۳ - قطعه : روز کسوف ار کند قصد بدوزد به تیر
- بخش ۱۴ - قطعه : طاووس روز تا ز افق جلوه می‌کند
- بخش ۱۵ - آغاز داستان جمشید و خورشید : خبر دادند دانایان پیشین
- بخش ۱۶ - دیدن جمشید، خورشید را اندر خواب : چو روی خود بهشتی دید در خواب
- بخش ۱۷ - غزل : گفتم خیال وصلت گفتا به خواب بینی
- بخش ۱۸ - غزل : مطول قصه‌ای دارم که گر خواهم بیان کردن
- بخش ۱۹ - آگاهی فغفور شاه از حال جمشید : چو صبح از جیب گردون سر بر آورد
- بخش ۲۰ - راز گفتن جمشید با پدر و مادر : در آخر غنچه این راز بشکفت
- بخش ۲۱ - غزل : گوئیا این نقش بیجان صورت جان من است
- بخش ۲۲ - از خواب گفتن جمشید با مهراب : یکایک باز گفت: ؟«ای صورت انگیز
- بخش ۲۳ - اجازه سفر خواستن جمشید : ملک جمشید کرد آن راز مشهور
- بخش ۲۴ - سفر جمشید به روم : به روز فرخ و حال همایون
- بخش ۲۵ - غزل : غباری کز ره معشوقه آید
- بخش ۲۶ - روان شدن جمشید از ولایت پریان بسوی روم : به چین چون رومیان آیینه یستند
- بخش ۲۷ - کشته شدن دیو به دست جمشید : ز قلب لشکر آمد سوی جمشید
- بخش ۲۸ - در دیر راهب : به نزد بحر دیری دید مینا
- بخش ۲۹ - رباعی : لازم نبود که آنچه دولت باید
- بخش ۳۰ - جمشید و سفر دریا : ملک را چون مسیح آورد در سیر
- بخش ۳۱ - غزل : فریاد همی دارم و فریاد رسی نیست
- بخش ۳۲ - در وصف صبح : چو سیمین صبح سر بر زد ز خاور
- بخش ۳۳ - جواب دادن حورزاد جمشید را : پری گفتش که: «اینجا مرز روم است
- بخش ۳۴ - رفتن جمشید به اقامتگاه خورشید : در آن خرگه بت موزون شمایل
- بخش ۳۵ - عاشق شدن خورشید بر جمشید : گلی دید از هوا پیراهنش چاک
- بخش ۳۶ - غزل : ای صبا خیز و دمی دامن خرگه بردار
- بخش ۳۷ - قطعه : از سرگرمی جوابش داد شمع
- بخش ۳۸ - گفتگوی جمشید با شمع : ملک با شمع گفت ای گرم رو، نرم !
- بخش ۳۹ - غزل : چه منزل است که خاکش نسیم جان دارد
- بخش ۴۰ - غزل : ای میوه رسیده ز بستان کیستی؟
- بخش ۴۱ - غزل : زهی دو نرگس چشمت در ارغنون خفته
- بخش ۴۲ - غزل : خواهد گل رعنا که او باشد به آب و رنگ تو
- بخش ۴۳ - از خمار باز آمدن جمشید : ملک در خواب صوت چنگ بشنید
- بخش ۴۴ - غزل : باغ را رنگی و بویی ز بهارست امشب
- بخش ۴۵ - غزل : بیا جانا که خرم نو بهاریست
- بخش ۴۶ - طلب کردن خورشید جمشید را : بهار افروز چون شعری برانگیخت
- بخش ۴۷ - غزل : آفتابی از شکاف ابر ایما می کند
- بخش ۴۸ - باز گفتن خورشید از احوال جمشید به کتایون : گل زرد افق را دور بی باک
- بخش ۴۹ - غزل : در هر آن سر که هوا و هوست جا گیرد
- بخش ۵۰ - رباعی : ماییم کله چو لاله بر خاک زده
- بخش ۵۱ - نصیحت مهراب به جمشید : معنبر زلف را چون داد شب تاب
- بخش ۵۲ - غزل : شوق می ام نیمه شب بر در خمار برد
- بخش ۵۳ - دیدن جمشید ،خورشید را در باغ : در آن شب دید جمشید آفتابی
- بخش ۵۴ - غزل : خواهم که امشب خدمتی چون ساقر اندر خور کنم
- بخش ۵۵ - دربند افتادن خورشید به دستور افسر، مادرش : به نوشانوش رفت آن شب به پایان
- بخش ۵۶ - قطعه : چو بر حدود یار حبیب بگذشتم
- بخش ۵۷ - بیتابی جمشید در فراق خورشید : چمن بی گل ،فلک بی ماه می دید
- بخش ۵۸ - غزل : آتش سودا گرفت در دل شیدای من
- بخش ۵۹ - رفتن مهراب در پی جمشید : همی گردید مهراب از پی جم
- بخش ۶۰ - غزل : برو به کار خود ای واعظ این چه فریاد است؟
- بخش ۶۱ - جمشید در درگاه قیصر : ملک با تاج زر کرد عزم درگاه
- بخش ۶۲ - نامه جمشید به خورشید : شب تاری به روز آورد جمشید
- بخش ۶۳ - غزل : تو ای جان من ای بیمار چونی؟
- بخش ۶۴ - دو بیت شعر : رسولا خدا را به جایی که دانی
- بخش ۶۵ - غزل : دردا که رفت دلبر و دردم دوا نکرد
- بخش ۶۶ - غزل : آمکه عمری چو صبا بر سر کویش جان داد
- بخش ۶۷ - دلجویی خورشید از حال جمشید : چو از اغیار مجلس گشت خالی
- بخش ۶۸ - نامه خورشید به جمشید : بنام آنکه نامش حرز جان است
- بخش ۶۹ - غزل : ای باد صبحگاهی بادا فدات جانم
- بخش ۷۰ - رفتن جمشید به دژ خورشید و دیدن او : در آن غمنامه چون داد سخن داد
- بخش ۷۱ - غزل : مرا در جام خون دل مدام است
- بخش ۷۲ - غزل : خراباتی و رند ست آشکارا
- بخش ۷۳ - رباعی : امشب که شبم به وصل تو می گذرد،
- بخش ۷۴ - قطعه : شب دوشین بت نوشین لب من
- بخش ۷۵ - پاسخ مهراب به افسر : بدو مهراب گفت ای افسر روم
- بخش ۷۶ - قطعه : آن شنیدستی که ارباب تجارت گفته اند
- بخش ۷۷ - فرد : ما رقمی می کشیم تا به چه خواهد کشید
- بخش ۷۸ - بزم آرائی جمشید : ملک گفتا مباد ای صبح اصحاب
- بخش ۷۹ - رباعی : وقت سحر از باغ بهشت آمد باد
- بخش ۸۰ - غزل : بی گل رویت ندارد رونقی بستان ما
- بخش ۸۱ - غزل : مخورانده که همه کار به کام تو شود
- بخش ۸۲ - آزاد شدن خورشید : چو صبح از کوه بنمود افسر زر
- بخش ۸۳ - آمدن شادیشاه به خواستگاری خورشید : چو شاه چین علم بفراخت بر بام
- بخش ۸۴ - قطعه : بزمی که از نوای نوالش به بزم خلد
- بخش ۸۵ - هنرنمائی جمشید و شادیشاه در حضور خورشید و افسر : چو خورشید فلک برداشت از چین
- بخش ۸۶ - غزل : باد صبا به گرد سمندش نمی رسد
- بخش ۸۷ - نجات دادن جمشید ، قیصر را از مرگ : چو این شهباز زرین بال خاور
- بخش ۸۸ - ستایش قیصر از دلاوری جمشید : فرستاد افسر و خورشید را خواند
- بخش ۸۹ - غزل : عشق مرا از هزار کار برآورد
- بخش ۹۰ - خواستگاری شادیشاه از دختر قیصر : چو رای هند رخ بر تافت قیصر
- بخش ۹۱ - بازگشتن شادیشاه به شام : حکایت را بدین پیدا شد انجام
- بخش ۹۲ - لشکر کشی جمشید از روم به شام : زند از شهر گردان خیمه بر دشت
- بخش ۹۳ - غزل : بود ز غم صد گره بر گل و بر بارگل
- بخش ۹۴ - دوبیتی : آیا کراست زهره؟ آیا کراست یارا؟
- بخش ۹۵ - غزل : شادی آمد از درون امشب که هان جان می رسد
- بخش ۹۶ - دوبیتی : از دیده دلم روز وداعش نگران شد
- بخش ۹۷ - قطعه : در آن روز وداع آن ماه خوبان
- بخش ۹۸ - رباعی : چون گل دهنی زمانه پر خنده نکرد
- بخش ۹۹ - غزل : سوی کلبه فقیران به سعادت و سلامت
- بخش ۱۰۰ - بازگشت جمشید به روم و دامادی او : به پیروزی و بهروزی از آن بوم
- بخش ۱۰۱ - رباعی : ای آینه کرده در رخت روی امید
- بخش ۱۰۲ - رباعی : از رنگ بیاض رویت ای رشک قمر
- بخش ۱۰۳ - نامه جمشید به پدر : ملک جمشید بنوشت از ره دور
- بخش ۱۰۴ - : ای پیک صبا مصر وصالم بکف آمد
- بخش ۱۰۵ - غزل : چمن شمع ز مرد ساق نرگس را چو بردارد
- بخش ۱۰۶ - دوبیتی : مرا چو یاد زیار و دیار خویش آید
- بخش ۱۰۷ - تدبیر جمشید و خورشید برای عزیمت به چین : ز شوق ملک چین آهی بر آورد
- بخش ۱۰۸ - اندرز : دلا زن خیمه بیرون زین مخیم
- بخش ۱۰۹ - حکایت : شنیدستم که با مجمر شبی شمع
- بخش ۱۱۰ - پند : گلستان گیتی به خاری نیرزد
- بخش ۱۱۱ - شکایت از پیری : به پایان شد شب عیش ملاهی
- بخش ۱۱۲ - تاریخ نظم داستان : به رسم حضرت سلطان عهد شیخ اویس