- رباعی شمارهٔ ۱ : آن کیست که دل نهاد و فارغ بنشست
- رباعی شمارهٔ ۲ : تدبیر صواب از دل خوش باید جست
- رباعی شمارهٔ ۳ : آن کس که خطای خویش بیند که رواست
- رباعی شمارهٔ ۴ : گر در همه شهر یک سر نیشترست
- رباعی شمارهٔ ۵ : گر خود ز عبادت استخوانی در پوست
- رباعی شمارهٔ ۶ : تا یک سر مویی از تو هستی باقیست
- رباعی شمارهٔ ۷ : بالای قضای رفته فرمانی نیست
- رباعی شمارهٔ ۸ : ماهی امید عمرم از شست برفت
- رباعی شمارهٔ ۹ : دادار که بر ما در قسمت بگشاد
- رباعی شمارهٔ ۱۰ : نه هر که زمانه کار او دربندد
- رباعی شمارهٔ ۱۱ : ای قدر بلند آسمان پیش تو خرد
- رباعی شمارهٔ ۱۲ : شاها سم اسبت آسمان می‌سپرد
- رباعی شمارهٔ ۱۳ : ظلم از دل و دست ملک نیرو ببرد
- رباعی شمارهٔ ۱۴ : از می طرب افزاید و مردی خیزد
- رباعی شمارهٔ ۱۵ : نادان همه جا با همه کس آمیزد
- رباعی شمارهٔ ۱۶ : هر کس که درست قول و پیمان باشد
- رباعی شمارهٔ ۱۷ : هر دولت و مکنت که قضا می‌بخشد
- رباعی شمارهٔ ۱۸ : بس چون تو ملک زمانه بر تخت نشاند
- رباعی شمارهٔ ۱۹ : نه هر که ستم بر دگری بتواند
- رباعی شمارهٔ ۲۰ : مردان همه عمر پاره بردوخته‌اند
- رباعی شمارهٔ ۲۱ : عنقا بشد و فر هماییش بماند
- رباعی شمارهٔ ۲۲ : نه هر که طراز جامه بر دوش کند
- رباعی شمارهٔ ۲۳ : فرزانه رضای نفس رعنا نکند
- رباعی شمارهٔ ۲۴ : آن گل که هنوز نو به دست آمده بود
- رباعی شمارهٔ ۲۵ : افسوس بر آن دل که سماعش نربود
- رباعی شمارهٔ ۲۶ : با گل به مثل چو خار می‌باید بود
- رباعی شمارهٔ ۲۷ : جائی که درخت عیش پربار بود
- رباعی شمارهٔ ۲۸ : داد طرب از عمر بده تا برود
- رباعی شمارهٔ ۲۹ : دریاب کزین جهان گذر خواهد بود
- رباعی شمارهٔ ۳۰ : گر تیر جفای دشمنان می‌آید
- رباعی شمارهٔ ۳۱ : هرکس به نصیب خویش خواهند رسید
- رباعی شمارهٔ ۳۲ : درویش که حلقهٔ دری زد یک بار
- رباعی شمارهٔ ۳۳ : از دست مده طریق احسان پدر
- رباعی شمارهٔ ۳۴ : گر آدمیی بادهٔ گلرنگ بخور
- رباعی شمارهٔ ۳۵ : چون خیل تو صد باشد و خصم تو هزار
- رباعی شمارهٔ ۳۶ : چون زهرهٔ شیران بدرد نالهٔ کوس
- رباعی شمارهٔ ۳۷ : سودی نکند فراخنای بر و دوش
- رباعی شمارهٔ ۳۸ : ای صاحب مال، فضل کن بر درویش
- رباعی شمارهٔ ۳۹ : بوی بغلت می‌رود از پارس به کیش
- رباعی شمارهٔ ۴۰ : تا دل ز مراعات جهان برکندم
- رباعی شمارهٔ ۴۱ : چون ما و شما مقارب یکدگریم
- رباعی شمارهٔ ۴۲ : تنها ز همه خلق و نهان می‌گریم
- رباعی شمارهٔ ۴۳ : بشنو به ارادت سخن پیر کهن
- رباعی شمارهٔ ۴۴ : امروز که دستگاه داری و توان
- رباعی شمارهٔ ۴۵ : با زنده‌دلان نشین و صادق نفسان
- رباعی شمارهٔ ۴۶ : روزی دو سه شد که بنده ننواخته‌ای
- رباعی شمارهٔ ۴۷ : ای یار کجایی که در آغوش نه‌ای
- رباعی شمارهٔ ۴۸ : گر کان فضائلی وگر دریایی
- رباعی شمارهٔ ۴۹ : گر سنگ همه لعل بدخشان بودی
- رباعی شمارهٔ ۵۰ : فردا که به نامهٔ سیه درنگری
- رباعی شمارهٔ ۵۱ : گویند که دوش شحنگان تتری
- رباعی شمارهٔ ۵۲ : آیین برادری و شرط یاری
- رباعی شمارهٔ ۵۳ : تا کی به جمال و مال دنیا نازی
- رباعی شمارهٔ ۵۴ : ای غایب چشم و حاضر دل چونی؟
- رباعی شمارهٔ ۵۵ : در مرد چو بد نگه کنی زن بینی
- رباعی شمارهٔ ۵۶ : تا دل به غرور نفس شیطان ندهی