- بیت ۱ : دانی چه گفته‌اند بنی عوف در عرب
- بیت ۲ : خیری که برآیدت به توفیق از دست
- بیت ۳ : گر سفله به مال و جاه از آزاده بهست
- بیت ۴ : کس نیست که مهر تو درو شاید بست
- بیت ۵ : دولت جاوید به طاعت درست
- بیت ۶ : گوینده را چه غم که نصیحت قبول نیست
- بیت ۷ : رفتن چو ضرورتست و منزل بگذاشت
- بیت ۸ : هر که گوید کلاغ چون بازست
- بیت ۹ : گر راه نمایی همه عالم راهست
- بیت ۱۰ : خواهی که به طبعت همه کس دارد دوست
- بیت ۱۱ : اگر بواب و سرهنگان هم از درگه برانندت
- بیت ۱۲ : این بار نه بانگ چنگ و نای و دهلست
- بیت ۱۳ : از مایهٔ بیسود نیاساید مرد
- بیت ۱۴ : گمان مبر که جهان اعتماد را شاید
- بیت ۱۵ : بیچاره که در میان دریا افتاد
- بیت ۱۶ : توان نان خورد اگر دندان نباشد
- بیت ۱۷ : چه کندمالک مختار که فرمان ندهد
- بیت ۱۸ : وقتی دل دوستان به جنگ آزارند
- بیت ۱۹ : گفتم که برآید آبی از چاه امید
- بیت ۲۰ : دروغی که حالی دلت خوش کند
- بیت ۲۱ : غریب شهر کسان تا نبوده باشد مرد
- بیت ۲۲ : سلطان که به منزل گدایان آید
- بیت ۲۳ : در طالع من نیست که نزدیک تو باشم
- بیت ۲۴ : نیافرید خدایت به خلق حاجتمند
- بیت ۲۵ : گر ز هفت آسمان گزند آید
- بیت ۲۶ : در گرگ نگه مکن که بزغاله برد
- بیت ۲۷ : بشنو که من نصیحت پیران شنیده‌ام
- بیت ۲۸ : مرغ جایی رود که چینه بود
- بیت ۲۹ : خورشید که بر جامهٔ درویش افتد
- بیت ۳۰ : تواضع گر چه محبوبست و فضل بیکران دارد
- بیت ۳۱ : نه هر بیرون که بپسندی درونش همچنان باشد
- بیت ۳۲ : سگ هم از کوچکی پلید بود
- بیت ۳۳ : شادمانی مکن که دشمن مرد
- بیت ۳۴ : گر هیمه عود گردد و گر سنگ در شود
- بیت ۳۵ : هر که دندان به خویشتن بنهاد
- بیت ۳۶ : بخت در اول فطرت چو نباشد مسعود
- بیت ۳۷ : ناامید از در رحمت به کجا شاید رفت
- بیت ۳۸ : سفله را قوت مده چندانکه مستولی شود
- بیت ۳۹ : نهاد بد نپسندد خدای نیکوکار
- بیت ۴۰ : بزرگی نماند بر آن پایدار
- بیت ۴۱ : چه داند خوابناک مست مخمور
- بیت ۴۲ : دو عاشق را به هم بهتر بود روز
- بیت ۴۳ : به شکر آنکه تو در خانه‌ای و اهلت پیش
- بیت ۴۴ : جایی نرسد کس به توانایی خویش
- بیت ۴۵ : زنده‌دل از مرده نصیحت نیوش
- بیت ۴۶ : یار بیگانه نگیرد هر که دارد یار خویش
- بیت ۴۷ : کوته‌نظران را نبود جز غم خویش
- بیت ۴۸ : به کین دشمنان باطل میندیش
- بیت ۴۹ : گر خود همه عالم بگشایی تو به تیغ
- بیت ۵۰ : مکن عمر ضایع به افسوس و حیف
- بیت ۵۱ : با هر کسی به مذهب وی باید اتفاق
- بیت ۵۲ : بد نه نیکست بی‌خلافت ولیک
- بیت ۵۳ : ای پیک نامه بر که خبر می‌بری به دوست
- بیت ۵۴ : هر که آمد بر خدای قبول
- بیت ۵۵ : گر بلندت کسی دهد دشنام
- بیت ۵۶ : خفتی و به خفتنت پراکنده شدیم
- بیت ۵۷ : دلت خوش باد و چشم از بخت روشن
- بیت ۵۸ : از بهر دل یکی به دست آوردن
- بیت ۵۹ : به نیکی و بدی آوازه در بسیط جهان
- بیت ۶۰ : الهی عاقبت محمود گردان
- بیت ۶۱ : هر که با من بدست و با تو نکو
- بیت ۶۲ : صاحبدل نیک سیرت علامه
- بیت ۶۳ : کرم به جای فروماندگان چو نتوانی
- بیت ۶۴ : ز خیرت خیر پیش آید، بکن چندانکه بتوانی
- بیت ۶۵ : اگر بریان کند بهرام، گوری
- بیت ۶۶ : نداند آنکه درآورد دوستان از پای
- بیت ۶۷ : این باد و بروت و نخوت اندر بینی
- بیت ۶۸ : آن گوی که طاقت جوابش داری
- بیت ۶۹ : مردی نه به قوتست و شمشیرزنی
- بیت ۷۰ : به پارسایی و رندی و فسق و مستوری
- بیت ۷۱ : چو نفس آرام می‌گیرد چه در قصری چه در غاری
- بیت ۷۲ : شمع کز حد به در بیفروزی
- بیت ۷۳ : تو با این لطف دلبندی چرا با ما نپیوندی
- بیت ۷۴ : نقاب از بهر آن باشد که بربندند روی زشت
- بیت ۷۵ : از دست کسی بستده هر روز عطایی
- بیت ۷۶ : ای گرگ نگفتمت که روزی
- بیت ۷۷ : کدام قوت و مردانگی و برنایی
- بیت ۷۸ : خدا را در فراخی خوان و در عیش و تن آسانی
- بیت ۷۹ : گهی کاندر بلا مانی ... ... ... خدا خوانی
- باقی مفردات : می‌میرم و همچنان نظر بر چپ و راست