- به خوانندهٔ کتاب زبور : می شود پردهٔ چشمم پر کاهی گاهی
- حصه اول : ز برون در گذشتم ز درون خانه گفتم
- دعا : یارب درون سینه دل با خبر بده
- عشق شور انگیز را هر جاده در کوی تو برد : «عشق شور انگیز را هر جاده در کوی تو برد»
- درون سینهٔ ما سوز آرزو ز کجاست؟ : درون سینهٔ ما سوز آرزو ز کجاست؟
- غزل سرای و نواهای رفته باز آور : غزل سرای و نواهای رفته باز آور
- ایکه ز من فزدوه ئی گرمی آه و ناله را : ایکه ز من فزدوه ئی گرمی آه و ناله را
- از مشت غبار ما صد ناله برانگیزی : از مشت غبار ما صد ناله برانگیزی
- من اگرچه تیره خاکم دلکیست برگ و سازم : من اگرچه تیره خاکم دلکیست برگ و سازم
- بصدای درمندی بنوای دلپذیری : بصدای درمندی بنوای دلپذیری
- بر سر کفر و دین فشان رحمت عام خویش را : بر سر کفر و دین فشان رحمت عام خویش را
- نوای من از آن پر سوز و بیباک و غم انگیزست : نوای من از آن پر سوز و بیباک و غم انگیزست
- دل دیده ئی که دارم همه لذت نظاره : دل دیده ئی که دارم همه لذت نظاره
- گرچه شاهین خرد بر سر پروازی هست : گرچه شاهین خرد بر سر پروازی هست
- این جهان چیست صنم خانهٔ پندار من است : این جهان چیست صنم خانهٔ پندار من است
- فصل بهار این چنین بانگ هزار این چنین : فصل بهار این چنین بانگ هزار این چنین
- برون کشید ز پیچاک هست و بود مرا : برون کشید ز پیچاک هست و بود مرا
- خیز و بخاک تشنه ئی بادهٔ زندگی فشان : خیز و بخاک تشنه ئی بادهٔ زندگی فشان
- تو باین گمان که شاید سر آستانه دارم : تو باین گمان که شاید سر آستانه دارم
- نظر به راه نشینان سواره می گذرد : نظر به راه نشینان سواره می گذرد
- بر عقل فلک پیما ترکانه شبیخون به : بر عقل فلک پیما ترکانه شبیخون به
- یا مسلمان را مده فرمان که جان بر کف بنه : یا مسلمان را مده فرمان که جان بر کف بنه
- عقل هم عشق است و از ذوق نگه بیگانه نیست : عقل هم عشق است و از ذوق نگه بیگانه نیست
- سوز و گداز زندگی لذت جستجوی تو : سوز و گداز زندگی لذت جستجوی تو
- درین محفل که کار او گذشت از باده و ساقی : درین محفل که کار او گذشت از باده و ساقی
- ساقیا بر جگرم شعلهٔ نمناک انداز : ساقیا بر جگرم شعلهٔ نمناک انداز
- از آن آبی که در من لاله کارد ساتگینی ده : از آن آبی که در من لاله کارد ساتگینی ده
- ز هر نقشی که دل از دیده گیرد پاک میآیم : ز هر نقشی که دل از دیده گیرد پاک میآیم
- دل بی قید من با نور ایمان کافری کرده : دل بی قید من با نور ایمان کافری کرده
- ز شاعر ناله مستانه در محشر چه می خواهی : ز شاعر ناله مستانه در محشر چه می خواهی
- نه در اندیشهٔ من کار زار کفر و ایمانی : نه در اندیشهٔ من کار زار کفر و ایمانی
- مرغ خوش لهجه و شاهین شکاری از تست : مرغ خوش لهجه و شاهین شکاری از تست
- خوشتر ز هزار پارسائی : خوشتر ز هزار پارسائی
- بر جهان دل من تاختنش را نگرید : بر جهان دل من تاختنش را نگرید
- مرا براه طلب بار در گل است هنوز : مرا براه طلب بار در گل است هنوز
- زمستان را سرآمد روزگاران : زمستان را سرآمد روزگاران
- هوای خانه و منزل ندارم : هوای خانه و منزل ندارم
- از چشم ساقی مست شرابم : از چشم ساقی مست شرابم
- شب من سحر نمودی که به طلعت آفتابی : شب من سحر نمودی که به طلعت آفتابی
- درین میخانه ای ساقی ندارم محرمی دیگر : درین میخانه ای ساقی ندارم محرمی دیگر
- بجهان دردمندان تو بگو چه کار داری : بجهان دردمندان تو بگو چه کار داری
- اگر نظاره از خود رفتگی آرد حجاب اولی : اگر نظاره از خود رفتگی آرد حجاب اولی
- نور تو وانمود سپید و سیاه را : نور تو وانمود سپید و سیاه را
- بده آندل که مستی های او از بادهٔ خویش است : بده آندل که مستی های او از بادهٔ خویش است
- کف خاکی برگ و سازم برهی فشانم او را : کف خاکی برگ و سازم برهی فشانم او را
- این دل که مرا دادی لبریز یقین بادا : این دل که مرا دادی لبریز یقین بادا
- رمز عشق تو به ارباب هوس نتوان گفت : رمز عشق تو به ارباب هوس نتوان گفت
- یاد ایامی که خوردم باده ها با چنگ و نی : یاد ایامی که خوردم باده ها با چنگ و نی
- انجم بگریبان ریخت این دیدهٔ تر ما را : انجم بگریبان ریخت این دیدهٔ تر ما را
- خاور که آسمان بکمند خیال اوست : خاور که آسمان بکمند خیال اوست
- فرصت کشمکش مده این دل بی قرار را : فرصت کشمکش مده این دل بی قرار را
- جانم در آویخت با روزگاران : جانم در آویخت با روزگاران
- به تسلئی که دادی نگذاشت کار خود را : به تسلئی که دادی نگذاشت کار خود را
- بحرفی می توان گفتن تمنای جهانی را : بحرفی می توان گفتن تمنای جهانی را
- چند بروی خودکشی پردهٔ صبح و شام را : چند بروی خودکشی پردهٔ صبح و شام را
- نفس شمار به پیچاک روزگار خودیم : نفس شمار به پیچاک روزگار خودیم
- به فغان نه لب گشودم که فغان اثر ندارد : به فغان نه لب گشودم که فغان اثر ندارد
- ما که افتنده تر از پرتو ماه آمده ایم : ما که افتنده تر از پرتو ماه آمده ایم
- ای خدای مهر و مه خاک پریشانی نگر : ای خدای مهر و مه خاک پریشانی نگر
- ’شاخ نهال سدره ئی خار و خس چمن مشو» : ’شاخ نهال سدره ئی خار و خس چمن مشو»
- دو عالم را توان دیدن بمینائی که من دارم : دو عالم را توان دیدن بمینائی که من دارم
- بر خیز که آدم را هنگام نمود آمد : بر خیز که آدم را هنگام نمود آمد
- مه و ستاره که در راه شوق هم سفرند : مه و ستاره که در راه شوق هم سفرند
- درون لاله گذر چون صبا توانی کرد : درون لاله گذر چون صبا توانی کرد
- اگر به بحر محبت کرانه می خواهی : اگر به بحر محبت کرانه می خواهی
- زمانه قاصد طیار آن دلآرام است : زمانه قاصد طیار آن دلآرام است
- دگر ز ساده دلیهای یار نتوان گفت : دگر ز ساده دلیهای یار نتوان گفت
- خرد از ذوق نگه گرم تماشا بود است : خرد از ذوق نگه گرم تماشا بود است
- غلام زنده دلانم که عاشق سره اند : غلام زنده دلانم که عاشق سره اند
- لاله این چمن آلودهٔ رنگ است هنوز : لاله این چمن آلودهٔ رنگ است هنوز
- تکیه بر حجت و اعجاز و بیان نیز کنند : تکیه بر حجت و اعجاز و بیان نیز کنند
- چو موج مست خودی باش و سر بطوفان کش : چو موج مست خودی باش و سر بطوفان کش
- خضر وقت از خلوت دشت حجاز آید برون : خضر وقت از خلوت دشت حجاز آید برون
- ز سلطان کنم آرزوی نگاهی : ز سلطان کنم آرزوی نگاهی
- با نشئه درویشی در ساز و دمادم زن : با نشئه درویشی در ساز و دمادم زن
- هوس هنوز تماشا گر جهانداری است : هوس هنوز تماشا گر جهانداری است
- فرشته گرچه برون از طلسم افلاک است : فرشته گرچه برون از طلسم افلاک است
- عرب که باز دهد محفل شبانه کجاست : عرب که باز دهد محفل شبانه کجاست
- مانند صبا خیز و وزیدن دگر آموز : مانند صبا خیز و وزیدن دگر آموز
- ای غنچه خوابیده چو نرگس نگران خیز : ای غنچه خوابیده چو نرگس نگران خیز
- جهان ما همه خاک است و پی سپر گردد : جهان ما همه خاک است و پی سپر گردد
- باز بر رفته و آینده نظر باید کرد : باز بر رفته و آینده نظر باید کرد
- خیال من به تماشای آسمان بود است : خیال من به تماشای آسمان بود است
- از نوا بر من قیامت رفت و کس آگاه نیست : از نوا بر من قیامت رفت و کس آگاه نیست
- شراب میکدهٔ من نه یادگار جم است : شراب میکدهٔ من نه یادگار جم است
- لاله صحرایم از طرف خیابانم برید : لاله صحرایم از طرف خیابانم برید
- سخن تازه زدم کس بسخن وا نرسید : سخن تازه زدم کس بسخن وا نرسید
- عاشق آن نیست که لب گرم فغانی دارد : عاشق آن نیست که لب گرم فغانی دارد
- درین چمن دل مرغان زمان زمان دگر است : درین چمن دل مرغان زمان زمان دگر است
- ما از خدای گم شده‌ایم او به جستجوست : ما از خدای گم شده‌ایم او به جستجوست
- انقلاب! ای انقلاب! : خواجه از خون رگ مزدور سازد لعل ناب
- گرچه می دانم که روزی بی نقاب آید برون : گرچه می دانم که روزی بی نقاب آید برون
- گشاده رو ز خوش و ناخوش زمانه گذر : گشاده رو ز خوش و ناخوش زمانه گذر
- زندگی در صدف خویش گهر ساختن است : زندگی در صدف خویش گهر ساختن است
- برون زین گنبد در بسته پیدا کرده ام راهی : برون زین گنبد در بسته پیدا کرده ام راهی
- گنهکار غیورم مزد بی خدمت نمی گیرم : گنهکار غیورم مزد بی خدمت نمی گیرم
- جهان کورست و از آئینهٔ دل غافل افتاد است : جهان کورست و از آئینهٔ دل غافل افتاد است
- نیابی در جهان یاری که داند دلنوازی را : نیابی در جهان یاری که داند دلنوازی را
- علمی که تو آموزی مشتاق نگاهی نیست : علمی که تو آموزی مشتاق نگاهی نیست
- چو خورشید سحر پیدا نگاهی می توان کردن : چو خورشید سحر پیدا نگاهی می توان کردن
- کشیدی باده ها در صحبت بیگانه پی در پی : کشیدی باده ها در صحبت بیگانه پی در پی
- عشق اندر جستجو افتاد آدم حاصل است : عشق اندر جستجو افتاد آدم حاصل است
- بیا که خاوریان نقش تازه ئی بستند : بیا که خاوریان نقش تازه ئی بستند
- عشق را نازم که بودش را غم نابود نی : عشق را نازم که بودش را غم نابود نی
- بر دل بیتاب من ساقی می نابی زند : بر دل بیتاب من ساقی می نابی زند
- فروغ خاکیان از نوریان افزون شود روزی : فروغ خاکیان از نوریان افزون شود روزی
- ز رسم و راه شریعت نکرده ام تحقیق : ز رسم و راه شریعت نکرده ام تحقیق
- از همه کس کناره گیر صحبت آشنا طلب : از همه کس کناره گیر صحبت آشنا طلب
- بینی جهان را خود را نبینی : بینی جهان را خود را نبینی
- من هیچ نمی ترسم از حادثهٔ شب ها : من هیچ نمی ترسم از حادثهٔ شب ها
- تو کیستی ز کجائی که آسمان کبود : تو کیستی ز کجائی که آسمان کبود
- دیار شوق که درد آشناست خاک آنجا : دیار شوق که درد آشناست خاک آنجا
- می دیرینه و معشوق جوان چیزی نیست : می دیرینه و معشوق جوان چیزی نیست
- قلندران که به تسخیر آب و گل کوشند : قلندران که به تسخیر آب و گل کوشند
- دو دسته تیغم و گردون برهنه ساخت مرا : دو دسته تیغم و گردون برهنه ساخت مرا
- مثل شرر ذره را تن به تپیدن دهم : مثل شرر ذره را تن به تپیدن دهم
- خودی را مردم آمیزی دلیل نارسائی ها : خودی را مردم آمیزی دلیل نارسائی ها
- چون چراغ لاله سوزم در خیابان شما : چون چراغ لاله سوزم در خیابان شما
- دم مرا صفت باد فرودین کردند : دم مرا صفت باد فرودین کردند
- گذر از آنکه ندیدست و جز خبر ندهد : گذر از آنکه ندیدست و جز خبر ندهد
- در این صحرا گذر افتاد شاید کاروانی را : در این صحرا گذر افتاد شاید کاروانی را
- ترا نادان امید غمگساریها ز افرنگ است : ترا نادان امید غمگساریها ز افرنگ است
- بگذر از خاور و افسونی افرنگ مشو : بگذر از خاور و افسونی افرنگ مشو
- جهان رنگ و بو پیدا تو میگوئی که راز است این : جهان رنگ و بو پیدا تو میگوئی که راز است این
- از داغ فراق او در دل چمنی دارم : از داغ فراق او در دل چمنی دارم
- به نگاه آشنائی چو درون لاله دیدم : به نگاه آشنائی چو درون لاله دیدم
- این هم جهانی آن هم جهانی : این هم جهانی آن هم جهانی
- بهار آمد نگه می غلطد اندر آتش لاله : بهار آمد نگه می غلطد اندر آتش لاله
- صورت گری که پیکر روز و شب آفرید : صورت گری که پیکر روز و شب آفرید
- باز این عالم دیرینه جوان می بایست : باز این عالم دیرینه جوان می بایست
- لاله این گلستان داغ تمنائی نداشت : لاله این گلستان داغ تمنائی نداشت
- هنگامه را که بست درین دیر دیر پای : هنگامه را که بست درین دیر دیر پای
- ای لاله ای چراغ کهستان و باغ و راغ : ای لاله ای چراغ کهستان و باغ و راغ
- من بندهٔ آزادم عشق است امام من : من بندهٔ آزادم عشق است امام من
- کم سخن غنچه که در پردهٔ دل رازی داشت : کم سخن غنچه که در پردهٔ دل رازی داشت
- خود را کنم سجودی ، دیر و حرم نمانده : خود را کنم سجودی ، دیر و حرم نمانده
- به سواد دیدهٔ تو نظر آفریده ام من : به سواد دیدهٔ تو نظر آفریده ام من
- تمهید : ز جان خاور آن سوز کهن رفت
- بندگی نامه : گفت با یزدان مه گیتی فروز
- موسیقی : مرگ ها اندر فنون بندگی
- مذهب غلامان : در غلامی عشق و مذهب را فراق
- در فن تعمیر مردان آزاد : یک زمان با رفتگان صحبت گزین