- شمارهٔ ۱ : لعلت که خجل کرد گل رعنا را
- شمارهٔ ۲ : چون دیده به روی تو نظر بگشاید
- شمارهٔ ۳ : جانم که به لب از لب لعل تو رسید
- شمارهٔ ۴ : زلفِ تو سرِ درازدستی دارد
- شمارهٔ ۵ : ای کرده پسند از دو جهان چاره منت
- شمارهٔ ۶ : بنگر که دلم چه گونه مظلوم نمود
- شمارهٔ ۷ : لعل تو براتِ کامرانی دهدم
- شمارهٔ ۸ : چون توبهٔ تو گناه خواهد افتاد
- شمارهٔ ۹ : زانگه که مرا سوی تو آهنگ افتاد
- شمارهٔ ۱۰ : فرسودنِ لعلِ آبدارت بر من
- شمارهٔ ۱۱ : ای جانِ همه جهان زکوةِ لبِ تو
- شمارهٔ ۱۲ : دل نیست کز آن ماه برنجد هرگز
- شمارهٔ ۱۳ : ای ماه به چهره یا گلی یا سمنی
- شمارهٔ ۱۴ : از وعدهٔ کژ دل به غمت میافتد
- شمارهٔ ۱۵ : آنجا که سر زلف تو جانها ببرد
- شمارهٔ ۱۶ : آن خندهٔ خوش اگرچه پیوسته بهَست
- شمارهٔ ۱۷ : آن دل که ز دست من کنون خواهی برد
- شمارهٔ ۱۸ : بر شاخِ دل شکسته یک برگم نیست
- شمارهٔ ۱۹ : چون گشت لبت به یک شکر ارزانی
- شمارهٔ ۲۰ : زهرم آید شکرستان بی لبِ تو
- شمارهٔ ۲۱ : چشمت که سبق به دلربائی او راست
- شمارهٔ ۲۲ : کس مثل تو در جهانِ جان ماه نیافت
- شمارهٔ ۲۳ : من بی سر و سامانِ تو میخواهم زیست
- شمارهٔ ۲۴ : چون گِرد مه از مشک سیه مور آورد
- شمارهٔ ۲۵ : زان پسته که شیرینی جان میخیزد
- شمارهٔ ۲۶ : در عشق دلم هیچ نمیسنجد از او
- شمارهٔ ۲۷ : گفتم:«شکری از دهنت، درگذری
- شمارهٔ ۲۸ : دل، مست بتی عهدشکن دارم من
- شمارهٔ ۲۹ : گفتم که «چنان شیفتهٔ آن دهنم
- شمارهٔ ۳۰ : گفتم: «شکریم ده مسلمانی نیست»
- شمارهٔ ۳۱ : گفتم که «هزار رونق افزون گیری
- شمارهٔ ۳۲ : گفتم:«بردی از لب و دندان جانم
- شمارهٔ ۳۳ : میآمد و بر زلف شکن میانداخت
- شمارهٔ ۳۴ : ترکم همه کارم به خلل خواهد کرد
- شمارهٔ ۳۵ : عشقش ز وجودم عدمی میسازد