- شمارهٔ ۱ : بنگر ز صبا دامنِ گل چاک شده
- شمارهٔ ۲ : گل بین که به غنج و ناز خواهد خندید
- شمارهٔ ۳ : ابری که رخ باغ کنون خواهد شست
- شمارهٔ ۴ : از دست گلابگر گل عشوه پرست
- شمارهٔ ۵ : با گل گفتم چو یوسفِ کنعانی
- شمارهٔ ۶ : بلبل که به عشق یک هم آواز نیافت
- شمارهٔ ۷ : بلبل همه شب شرحِ وصالت میخواند
- شمارهٔ ۸ : گل بین که بر اطراف چمن مینازد
- شمارهٔ ۹ : نی حال من و تو ماهوش میگوید
- شمارهٔ ۱۰ : گل بی سر و پای خویشتن میانداخت
- شمارهٔ ۱۱ : چون برگِ گلت بدید گلبرگِ طری
- شمارهٔ ۱۲ : در پیش رخ تو آفتاب افسانهست
- شمارهٔ ۱۳ : گل بین که گلابِ ابر میدارد دوست
- شمارهٔ ۱۴ : گل گفت که رفتنم یقین افتادست
- شمارهٔ ۱۵ : گل گفت: اگرچه ابر صدگاهم شُست
- شمارهٔ ۱۶ : گل گفت که دست زرفشان آوردم
- شمارهٔ ۱۷ : گل گفت که تا روی گشادند مرا
- شمارهٔ ۱۸ : گل گفت که تا چشم گشادند مرا
- شمارهٔ ۱۹ : گل گفت: کسم عمر به دریوزه نداد
- شمارهٔ ۲۰ : گل گفت: ز رخ نقاب باید انداخت
- شمارهٔ ۲۱ : گل گفت: که گه زخم زند صد خارم
- شمارهٔ ۲۲ : گل گفت: مرا خون جگر خواهد ریخت
- شمارهٔ ۲۳ : گل گفت که چند اوفتم در پستی
- شمارهٔ ۲۴ : گل گفت: نقاب برگشادیم و شدیم
- شمارهٔ ۲۵ : گل گفت: چنین که من کنون میآیم
- شمارهٔ ۲۶ : گل گفت: کسم هیچ فسون مینکند
- شمارهٔ ۲۷ : گل گفت: گلابگر چو تابم ببرد
- شمارهٔ ۲۸ : گل گفت: که با گلابگر هر سحری
- شمارهٔ ۲۹ : گل گفت: منم فتاده صد کار امروز
- شمارهٔ ۳۰ : گل گفت: چو نیست هفتهای روی نشست
- شمارهٔ ۳۱ : گل گفت ز تفِّ دل عرق خواهم کرد
- شمارهٔ ۳۲ : گل بر سر پای غرقهٔ خون زانست
- شمارهٔ ۳۳ : یارب صفت رایحهٔ نسرین چیست
- شمارهٔ ۳۴ : افکند گلابگر ز بیدادگری
- شمارهٔ ۳۵ : بلبل به سحرگه غزلی تر میخواند
- شمارهٔ ۳۶ : زین شیوه که اکنون گل تر میخیزد
- شمارهٔ ۳۷ : تاگل ز گریبان چمن سر بر کرد
- شمارهٔ ۳۸ : ای گل به دریغِ عمر دل پُر خون کن
- شمارهٔ ۳۹ : گرچه گل تر درآمدن سر تیز است
- شمارهٔ ۴۰ : میریخت گل و ز خاک مفرش میکرد
- شمارهٔ ۴۱ : بشکفت به صد هزار خوبی گل مست
- شمارهٔ ۴۲ : غنچه که چو پسته لب شود خندانش
- شمارهٔ ۴۳ : با گل گفتم که داد بستان و برو
- شمارهٔ ۴۴ : بلبل سخنی گفت به گل آهسته
- شمارهٔ ۴۵ : گل گفت که در خاک چرا ننشینم
- شمارهٔ ۴۶ : بلبل به سحر نعره زنان میآشفت
- شمارهٔ ۴۷ : در غنچه نگاه کن که چون میجوشد
- شمارهٔ ۴۸ : چون شور ز گل در دل بلبل افتاد
- شمارهٔ ۴۹ : گل قصّهٔ بی خویشتنی خواهد گفت
- شمارهٔ ۵۰ : با گل گفتم: چو چشم آن میدارم
- شمارهٔ ۵۱ : بشکفت گل و رونق شمشاد ببرد
- شمارهٔ ۵۲ : گل از پی عمری به طلب میآید
- شمارهٔ ۵۳ : گل عمر بسی کرد طلب پس چه کند
- شمارهٔ ۵۴ : با گل گفتم که با چنین عمر که هست
- شمارهٔ ۵۵ : گل بین که به صد غنج و به صدناز رسید
- شمارهٔ ۵۶ : تا پرده ز روی گلِ تر باز افتاد
- شمارهٔ ۵۷ : آن نقد نگر که در میان دارد گل