- شمارهٔ ۱ : بس آب که بگذشته ز سر از تو مراست
- شمارهٔ ۲ : با عشق تو جان خویش در خواهم باخت
- شمارهٔ ۳ : ای در سر ذرّه ذرّه سودا از تو
- شمارهٔ ۴ : تا چند ز سودای تو در سوز و گداز
- شمارهٔ ۵ : خونی که ز تو درجگرم میگردد
- شمارهٔ ۶ : جان پیش رخت نثار خواهم آورد
- شمارهٔ ۷ : گه عشق توام چو شمع گرینده کند
- شمارهٔ ۸ : در عشق تو از نفع و ضرر نندیشم
- شمارهٔ ۹ : جان روی دل افروزِ تُرا باید داشت
- شمارهٔ ۱۰ : دل شمع تو شد به یک نفس مرده شود
- شمارهٔ ۱۱ : تن جز به هوای تو قدم مینزند
- شمارهٔ ۱۲ : ای جان و دلم به جان و دل مولایت
- شمارهٔ ۱۳ : بر خویش بسی چو شمع بگریستهام
- شمارهٔ ۱۴ : کارم که چو زلف تو مشوش دارم
- شمارهٔ ۱۵ : ای رفته به آسمان نفیرم بی تو
- شمارهٔ ۱۶ : هر لحظه در آتشِ غمم اندازی
- شمارهٔ ۱۷ : از آتشِ عشق چون تو جان افروزی
- شمارهٔ ۱۸ : ای کاش هزار موی بشکافتمی
- شمارهٔ ۱۹ : آن دل که چو موم نرمم آمدبی تو
- شمارهٔ ۲۰ : در راه غمِ تو جسم و جوهر بنماند
- شمارهٔ ۲۱ : جان بر گرهِ زلفِ تو آموخته گیر
- شمارهٔ ۲۲ : از بس که ز غم سوختم ای شمع طراز
- شمارهٔ ۲۳ : تادور فتادهام از آن نادره کار
- شمارهٔ ۲۴ : دل در غم عشقِ دلفروزم همه شب
- شمارهٔ ۲۵ : تا آتشِ عشقِ او برافروخت مرا
- شمارهٔ ۲۶ : در عشق چو شمع من به سوزم زنده
- شمارهٔ ۲۷ : تا روی به روی دلفروز آوردیم
- شمارهٔ ۲۸ : هر دل که ره چنان جمالی یابد
- شمارهٔ ۲۹ : با دل گفتم که راه دلبر گیرم
- شمارهٔ ۳۰ : امشب به صفت شمع دلفروزم من
- شمارهٔ ۳۱ : خورشید ز سوزِ من سراسیمه بسوخت
- شمارهٔ ۳۲ : تا چند قفا ز نیک و بد خواهم خورد
- شمارهٔ ۳۳ : زین کار که در گردنِ من خواهد بود
- شمارهٔ ۳۴ : چون عین بریدگی بود دوختنم
- شمارهٔ ۳۵ : شمعم که خوشی میان سوزم بکُشند
- شمارهٔ ۳۶ : شمعم که غذای من ز من خواهد بود
- شمارهٔ ۳۷ : شمعم که چنین زار و نزار آمدهام
- شمارهٔ ۳۸ : گر میسوزم مرا مکن چندین عیب
- شمارهٔ ۳۹ : گفتی چه کنم تا شب من گردد روز
- شمارهٔ ۴۰ : دانی تو که شمع را چرا افروزند
- شمارهٔ ۴۱ : ای دل دیدی که هر که شد زنده بمُرد
- شمارهٔ ۴۲ : امروز منم عهد مصیبت بسته
- شمارهٔ ۴۳ : مائیم ز غم سوخته خوش خوش چون شمع
- شمارهٔ ۴۴ : در خفیه بسوختم بسی بی آتش
- شمارهٔ ۴۵ : چون نیست نصیبِ من بجز غمخواری
- شمارهٔ ۴۶ : تا چند روم که این ره کوته نیست
- شمارهٔ ۴۷ : پیوسته ز عشق جان و تن میسوزم
- شمارهٔ ۴۸ : سر رفت به باد و من کله میدارم
- شمارهٔ ۴۹ : چون صبح به خنده یک نفس خرسندم
- شمارهٔ ۵۰ : شمعم که ز خود نهان فرو میگریم
- شمارهٔ ۵۱ : ما بحرِ بلا پیش گرفتیم و شدیم
- شمارهٔ ۵۲ : شمعم که حریف آتشم میآید
- شمارهٔ ۵۳ : هر لحظه مرا چو شمع سوز افزون شد
- شمارهٔ ۵۴ : داری سرِ عشق کار از سردرگیر
- شمارهٔ ۵۵ : تا هیچ چو شمعت سر و کار خویش است
- شمارهٔ ۵۶ : گر عیاری خشک و ترت سوختنی است
- شمارهٔ ۵۷ : تا تو به بلای عشق تن در ندهی
- شمارهٔ ۵۸ : گر هست دلت سوختهٔ جان افروز
- شمارهٔ ۵۹ : ای آن که دل زندهٔ تو مُرد از تو
- شمارهٔ ۶۰ : چون شمع به یک نفس فرو مرده مباش
- شمارهٔ ۶۱ : آن را که درین حبسِ فنا باید مُرد
- شمارهٔ ۶۲ : در عشق چو شمع با خطر نتوان زیست
- شمارهٔ ۶۳ : چون گل به دل افروخته میباید بود
- شمارهٔ ۶۴ : در عشق چو شمع سوز باید آورد
- شمارهٔ ۶۵ : چون تن زده سر به راه میباید داشت
- شمارهٔ ۶۶ : در شمع نگر فتاده در سوز و گداز
- شمارهٔ ۶۷ : شمعی که ز درد او کسی باز نگفت
- شمارهٔ ۶۸ : از دل غم دلفروز میباید دید
- شمارهٔ ۶۹ : بس شب که چو شمع با سحر باید بُرد
- شمارهٔ ۷۰ : شمعی که ز سوز خویش بر خود بگریست
- شمارهٔ ۷۱ : گفتم: شمعا! چند گدازی مگداز
- شمارهٔ ۷۲ : گفتم:شمعا! چون همه شب در کاری
- شمارهٔ ۷۳ : ای شمع سرافراز چه پنداشتهای
- شمارهٔ ۷۴ : ای شمع! فروختی و لاف آوردی
- شمارهٔ ۷۵ : چون شمع دمی نبود خشنود از خویش
- شمارهٔ ۷۶ : میپرسیدم دوش ز شمع آهسته
- شمارهٔ ۷۷ : شمع از در جمع چون درآمد حالی
- شمارهٔ ۷۸ : آتش همه با شمع جفا خواهد کرد
- شمارهٔ ۷۹ : از روغنِ شمع بوی خون میآید
- شمارهٔ ۸۰ : ای شمع! تُرا نیست ز سوز آگاهی
- شمارهٔ ۸۱ : ای شمع! برو که سوختن حدّ من است
- شمارهٔ ۸۲ : ای شمع! تُرا ز سوز محروم کنند
- شمارهٔ ۸۳ : ای شمع! تویی علی الیقین دشمنِ تو
- شمارهٔ ۸۴ : ای شمع! چو از آتش افسر کردی
- شمارهٔ ۸۵ : ای شمع! اگرچه مجلس افروختهای
- شمارهٔ ۸۶ : ای شمع! چو تو هیچ کس آشفته ندید
- شمارهٔ ۸۷ : ای شمع! مگر چنان گمانْت افتادست
- شمارهٔ ۸۸ : از آه دلم کام و زبان میسوزد
- شمارهٔ ۸۹ : ای شمع! بلا در تو اثر خواهد کرد
- شمارهٔ ۹۰ : در شمع نگاه کن که جان میسوزد
- شمارهٔ ۹۱ : شمع است که همچو سرکشی میخندد
- شمارهٔ ۹۲ : شمعی که به یک دو شب فرو میگذرد
- شمارهٔ ۹۳ : ای آتش شمع سوز ناساز مشو
- شمارهٔ ۹۴ : ای شمع! دمی از دل مضطر میزن
- شمارهٔ ۹۵ : در عشقِ تو عقل و سمع میباید باخت
- شمارهٔ ۹۶ : ماتم زدهٔ تو جانِ سرگشتهٔ ماست
- شمارهٔ ۹۷ : روی تو که عقل ازو خجل میآید
- شمارهٔ ۹۸ : چون شمع ز سوختن دمی دم نزنم
- شمارهٔ ۹۹ : تا از سر زلفت خبرم میماند
- شمارهٔ ۱۰۰ : من شمع توام که گر بسوزم صد بار
- شمارهٔ ۱۰۱ : بر بوی وصال میدویدم همه سال
- شمارهٔ ۱۰۲ : پیوسته کتاب هجر میخواهم خواند
- شمارهٔ ۱۰۳ : در اشک خود از فرقت آن یار که بود
- شمارهٔ ۱۰۴ : گفتم:جانا! عهد و قرارت این است
- شمارهٔ ۱۰۵ : دل بی غم دلفروز نتوان آورد
- شمارهٔ ۱۰۶ : دی میگفتم دستِ من و دامنِ او
- شمارهٔ ۱۰۷ : امروز منم فتاده زان دلکش باز
- شمارهٔ ۱۰۸ : چون نیست امید غمگسارم نفسی
- شمارهٔ ۱۰۹ : ای شمع! کسی که چون تو آغشته بود
- شمارهٔ ۱۱۰ : ای شمعِ جهان فروز! در هر نفسی
- شمارهٔ ۱۱۱ : ای آتشِ شمع بر تنِ لاغرِ او
- شمارهٔ ۱۱۲ : چون شمع یک آغشتهٔ تنها بنمای