- شمارهٔ ۱ : ای دوست بدان کاین فلک پیروزه
- شمارهٔ ۲ : جبریل به پرِّ جان ما پرّیدست
- شمارهٔ ۳ : بحر کرم و گنج وفا در دل ماست
- شمارهٔ ۴ : بگذشت ز فرق دو جهان گوهر ما
- شمارهٔ ۵ : شد در همه آفاق عَلَم شیوهٔ ما
- شمارهٔ ۶ : یک قطره ز فقرِ دل سوی صحرا شد
- شمارهٔ ۷ : رفتیم و ز ما زمانه آشفته بماند
- شمارهٔ ۸ : ای بس که به خار مژه خارا سفتیم
- شمارهٔ ۹ : اینک جانم به پیشِ جانان شدهام
- شمارهٔ ۱۰ : صد دُر به اشارتی بسفتیم و شدیم
- شمارهٔ ۱۱ : گلهای حقیقت بنرُفتیم یکی
- شمارهٔ ۱۲ : چون چنگ، همه خروش میباید بود
- شمارهٔ ۱۳ : از نادره، نادر جهانیم امروز
- شمارهٔ ۱۴ : در فقر دلم عزم سیاهی دارد
- شمارهٔ ۱۵ : درویشی را به هر چه خواهی ندهم
- شمارهٔ ۱۶ : که کرد چو بازی مگسی را هرگز
- شمارهٔ ۱۷ : عیسی چو شرابِ لطف در کامم ریخت
- شمارهٔ ۱۸ : گه یک نفسم هر دوجهان میگیرد
- شمارهٔ ۱۹ : از دفترِ عشقم ورقی بنهادم
- شمارهٔ ۲۰ : آمد دلم و کام روا کرد و برفت
- شمارهٔ ۲۱ : جمشید یقین شدم ز پیدایی خویش
- شمارهٔ ۲۲ : رفتم که زبان را سر انشا بنماند
- شمارهٔ ۲۳ : دل نیست که نور حق بر او تافته نیست
- شمارهٔ ۲۴ : ای دل به سخن مثل محال است تُرا
- شمارهٔ ۲۵ : موج سخنم ز اوج پروین بگذشت
- شمارهٔ ۲۶ : اینها که زنظم و نثرِ خود میلافند
- شمارهٔ ۲۷ : خورشید چو رخ نمود انجم برخاست
- شمارهٔ ۲۸ : در وقت بیان،عقل سخن سنج مراست
- شمارهٔ ۲۹ : تا کی سخن لطیف نیکو گویم
- شمارهٔ ۳۰ : تا روی چو آفتاب دلدار بتافت
- شمارهٔ ۳۱ : دل میبینم عاشق وآشفته ازو
- شمارهٔ ۳۲ : یا رب ز خور و خفت چه میباید دید
- شمارهٔ ۳۳ : تا بود مجال گفت، جان، دُرها سفت
- شمارهٔ ۳۴ : در هر سخنی که سر بدان آوردم
- شمارهٔ ۳۵ : بر دل ز هوا اگر چه بند است تُرا
- شمارهٔ ۳۶ : بس دُرِّ یقین که میبسفتم با تو
- شمارهٔ ۳۷ : جانم دُرِ این قلزم بیپایان سفت
- شمارهٔ ۳۸ : آن را که ز سلطان یقین تمکین نیست
- شمارهٔ ۳۹ : ای خلق فرو مانده کجایید همه
- شمارهٔ ۴۰ : دیدی که چِه‌ها با منِ شیدا کردی
- شمارهٔ ۴۱ : هان ای دل بیدار بخفتی آخر
- شمارهٔ ۴۲ : مرغی دیدم نشسته بر ویرانی
- شمارهٔ ۴۳ : عالم که امان نداد کس را نفسی
- شمارهٔ ۴۴ : زین کژ که به راستی نکو میگردد
- شمارهٔ ۴۵ : ماییم به صد هزار غم رفته به خاک
- شمارهٔ ۴۶ : با زهر اجل چو نیست تریاکم روی
- شمارهٔ ۴۷ : عطار به درد از جهان بیرون شد
- شمارهٔ ۴۸ : گاهی سخنم به صد جنون بنویسند