- سوگنامه : باد صبا درآمد فردوس گشت صحرا
- موی سپید و روی سیاه ... : چون سر من سپید دید بتم
- به شاهراه نیاز : به شاهراه نیاز اندرون سفر مسگال
- دشمنی مذهبی : هیچ نپذیری چون ز آل نبی باشد مرد
- به نوبهار ... : به نوبهار جهان تازه گشت و خرم گشت
- جنازهٔ دوست : جنازهٔ تو ندانم کدام حادثه بود
- نرگس : نرگس نگر ، چگونه همی عاشقی کند
- مرگ امیر : آن کس که بر امیر در مرگ باز کرد
- سرخ رویی و زرد رویی : نورد بودم ، تا ورد من مُورَّد بود
- مردم و زمانه : نانوردیم و خوار و این نه شگفت
- زلف معشوق : کمند زلف را ماند چو برهم بافتن گیرد
- شعر و غزل : ای آنکه جز از شعر و غزل هیچ نخوانی
- آن خوشه های رز ... : آن خوشه های رز نگر آویخته سیاه
- دولت سامانیان و بلعمیان : به وقت دولت سامانیان و بلعمیان
- صبح و نبید : صبح آمد و علامت مصقول بر کشید
- شنبلید ، در میان خوید : بگشای چشم و ، ژرف نگه کن به شنبلید
- گازُر : کوی و جوی از تو کوثر و فردوس
- دیده و اشک : دو دیدهٔ من و از دیده اشک دیدهٔ من
- بهار : زاغ بیابان گزید خود به بیابان سزید
- خضاب شاعر : از خضاب من و موی سیه کردن من
- نیلوفر کبود : نیلوفر کبود نگه کن میان آب
- خواری مُرده : دانم که هیچ کس نکند مرثیت مرا
- نقش دوست : میانهٔ دل من صورت تو بیخ زده ست
- مدح حضرت علی (ع) : مدحت کن و بستای کسی را که پیمبر
- اعضای معشوق : قامت چون سرو روانش نگر
- کتان و ماه : تا تو آن خیش ببستی به سر اندر ، پسرا
- برف پیری : بنفشه زار بپوشد روزگار به برف
- پیری : پیری مرا به زرگری افگند ، ای شگفت
- طلب ِ جام : ای خواجهٔ مبارک بر بندگان شفیق
- پنجاه سالگی شاعر : به سیصد و چهل یک رسید نوبت سال
- شکفتن لاله و قدح : شکفت لاله ، تو زیغال بشکفان که همی
- درد ِ پیری : از عمر نمانده ست بر من مگر آمُرغ
- ای گلفروش ... : گل نعمتی است هدیه فرستاده از بهشت
- مرغک سرود سرای : سرود گوی شد آن مرغک سرود سرای
- پیری و پشیمانی : جوانی رفت و پنداری بخواهد کرد بدرودم
- در نقاشی و شاعری ... : هر چند در صناعت نقش و علوم شعر
- آبی ... : آبی ، مگر چو من ز غم عشق زرد گشت
- به سفلگان : عَصیب و گُرده برون کن ، وزو زَوَنج نورد
- فضل امیرالمؤنین : فهم کن گر مؤمنی فضل امیرالمؤنین
- نوروز : نوروز و جهان چون بت نو آیین
- غزل : ای ز عکس رخ تو ، آینه ماه
- دستش از پرده برون آمد ... : دستش از پرده برون آمد چون عاج سپید
- مخلوق پرستی و توبه از می : ای آنکه تو را پیشه پرستیدن مخلوق
- قطرهٔ باران : بر پیلگوش قطرهٔ باران نگاه کن
- عبرت : ای برکشیده منظره و کاخ تا سهیل
- برگشت چرخ ... : برگشت چرخ با من بیچاره
- جامه و کفن : ای عمر خویش کرده به بیهودگی یله
- آسیای زمانه : آس شدم زیر آسیای زمانه
- حکمت : چرا این مردم دانا و زیرکسار و فرزانه
- عزت نفس : به خدایی که آفرین کرده ست
- ای طبع سازوار ... : ای طبع سازوار ، چه کردم تو را ، چه بود
- وصف شراب : از او بوی دزدیده کافور و عنبر
- می و ماه و مریخ : به جام اندر تو پنداری روان است
- بخشندگی ممدوح : کفت گویی که کان گوهرستی
- تف و تاب : از بهر که بایدت بدین سان شبگیر