- شمارهٔ ۱ : ابداً مرغ عقل اگر پرد
- شمارهٔ ۲ : از ازل تا ابد دمی باشد
- شمارهٔ ۳ : از بعد علی است یازده فرزندش
- شمارهٔ ۴ : از تو فربهی طلب نکنیم
- شمارهٔ ۵ : از حقیت سؤال نتوان کرد
- شمارهٔ ۶ : از خیالات این و آن بگذر
- شمارهٔ ۷ : از غیر به بر به حضرت او پیوند
- شمارهٔ ۸ : از من و ما نماند یک سر مو
- شمارهٔ ۹ : اسب من چون همی خورد گه کاه
- شمارهٔ ۱۰ : اسم و ذات و صفت اگر دانی
- شمارهٔ ۱۱ : اگر داری هوای شرب شربت
- شمارهٔ ۱۲ : اگر در خلق حق را در نیابی
- شمارهٔ ۱۳ : الحق مندرج فی طی محضره
- شمارهٔ ۱۴ : الف و لام و لام و ها هر چار
- شمارهٔ ۱۵ : اللّه‌اکبر تو خوش نیست با سر تو
- شمارهٔ ۱۶ : او در دل و دل به هر طرف گرداند
- شمارهٔ ۱۷ : این حقیقت در همه ساری بود
- شمارهٔ ۱۸ : این خرقهٔ چار وصله بگذار
- شمارهٔ ۱۹ : این ریاضت چو بوتهٔ عشق گداز
- شمارهٔ ۲۰ : این ساغر ما که عین آب است
- شمارهٔ ۲۱ : این صورت خوب و معنی روحانی
- شمارهٔ ۲۲ : این همه رنگهای پر نیرنگ
- شمارهٔ ۲۳ : اینجا به صفت صفت به ما بنمودند
- شمارهٔ ۲۴ : ای دل گرت آئینهٔ اخلاص جلی است
- شمارهٔ ۲۵ : این خرقهٔ چار وصله بگذار
- شمارهٔ ۲۶ : آفتاب آن و ماهتاب این است
- شمارهٔ ۲۷ : آفتاب خوشی است تابنده
- شمارهٔ ۲۸ : آفتابی ز غیب پیدا شد
- شمارهٔ ۲۹ : آمده بود یار بازاری
- شمارهٔ ۳۰ : آن کسانی که اهل عرفانند
- شمارهٔ ۳۱ : آن نور که بر هر دو جهان تابان است
- شمارهٔ ۳۲ : آنها که نام خویش کریمی نهاده‌اند
- شمارهٔ ۳۳ : آینه روشن است این تمثال
- شمارهٔ ۳۴ : آینه روشن است در همه حال
- شمارهٔ ۳۵ : باز گردد به برزخ جامع
- شمارهٔ ۳۶ : باش همچون صاحب قلب سلیم
- شمارهٔ ۳۷ : به جان تو که جانانی ز جان محبوبتر آنی
- شمارهٔ ۳۸ : بر سر کوی عاشقان بگذر
- شمارهٔ ۳۹ : بر یمین و یسار و ارض و سما
- شمارهٔ ۴۰ : بردیم ما نیاز به درگاه بی نیاز
- شمارهٔ ۴۱ : به شنبه روز خوش باشد همه کار
- شمارهٔ ۴۲ : بشنو ای یار من به صدق و نیاز
- شمارهٔ ۴۳ : بگسسته کسی ز هر دو عالم بی شک
- شمارهٔ ۴۴ : بندگی می کن که تا سلطان شوی
- شمارهٔ ۴۵ : بندهٔ او باش و سلطان همه
- شمارهٔ ۴۶ : بندهٔ مخلص است و دولتخواه
- شمارهٔ ۴۷ : به آدینه اگر یابی عروسی
- شمارهٔ ۴۸ : ببین انوار و آن اسرار دریاب
- شمارهٔ ۴۹ : به پنجشنبه مراد خویش می خواه
- شمارهٔ ۵۰ : به رنگی شو که رنگی بر نتابد
- شمارهٔ ۵۱ : به سایه روی منه رو به آفتاب آور
- شمارهٔ ۵۲ : به قدر روزنه تابد به خانه نور قمر
- شمارهٔ ۵۳ : به قدر هر که آورد ایمان
- شمارهٔ ۵۴ : به نور طلعت تو یافتم جمال تو را
- شمارهٔ ۵۵ : به هر چه می نگرم نور طلعت شاه است
- شمارهٔ ۵۶ : به هر طرف که روان می شوید ملک شماست
- شمارهٔ ۵۷ : به یکشنبه بنا آغاز می کن
- شمارهٔ ۵۸ : به هر چه می نگرم نور طلعت شاه است
- شمارهٔ ۵۹ : بوالحسن عشق است وعقل آمد حسن
- شمارهٔ ۶۰ : بوهریره داشت انبانی ز نان
- شمارهٔ ۶۱ : بی شما عمر ما شده بر باد
- شمارهٔ ۶۲ : بیا ای ترک سر مست سر آیی
- شمارهٔ ۶۳ : بی رنگ به نیرنگ ترا رنگی داد
- شمارهٔ ۶۴ : بی مظاهر ظهور مظهر نیست
- شمارهٔ ۶۵ : بی واسطه این علم گر آموخته‌ای
- شمارهٔ ۶۶ : پادشاهی گر همی خواهی از او
- شمارهٔ ۶۷ : پادشه روح است و ملکش چون بدن
- شمارهٔ ۶۸ : پاک باش و پاک باز و پاک نوش
- شمارهٔ ۶۹ : پاک شو تا قبول او گردی
- شمارهٔ ۷۰ : پیر رندانم بیا ای نوجوان
- شمارهٔ ۷۱ : پیرهن و یوسف و بو می رسد
- شمارهٔ ۷۲ : تا تو خود را تمام نشناسی
- شمارهٔ ۷۳ : تا توانی دلی به دست آور
- شمارهٔ ۷۴ : تافته خوش آفتابی بر همه
- شمارهٔ ۷۵ : تو را چکار که در سفره چیست یا ز کجاست
- شمارهٔ ۷۶ : ترازو گر نداری تو ، تو را زوره زند هر کس
- شمارهٔ ۷۷ : ترشروئی و دیگر تلخ گوئی
- شمارهٔ ۷۸ : تن فدا کن که در جهان سخن
- شمارهٔ ۷۹ : جام بی می بگو چه باشد هیچ
- شمارهٔ ۸۰ : جام گیتی نما به ما دادند
- شمارهٔ ۸۱ : جان کهنم به عشق نو شد
- شمارهٔ ۸۲ : جسدت همچو جام و روحت راح
- شمارهٔ ۸۳ : جسم و جان است همچو آب و حباب
- شمارهٔ ۸۴ : جسم و جان خوشی همی یابد
- شمارهٔ ۸۵ : جسم و جانی که دارد این انسان
- شمارهٔ ۸۶ : جوابی خوش چو آبی بشنو از ما
- شمارهٔ ۸۷ : چشم آن دارم که حال چشم من پرسد نگار
- شمارهٔ ۸۸ : چو خسرو از لب شیرین نمی برد کامی
- شمارهٔ ۸۹ : چون دلم کار خاک کم کردی
- شمارهٔ ۹۰ : چون مجرد شد او و عریان شد
- شمارهٔ ۹۱ : چون من ز راه سلامت نمی رسم به سلامت
- شمارهٔ ۹۲ : چون که پر داد مرغ جان را باز
- شمارهٔ ۹۳ : چیزی که مراد دل بر آن است
- شمارهٔ ۹۴ : حرف و معنی جام و می را نوش کن
- شمارهٔ ۹۵ : حسن حسن است که با حسین است
- شمارهٔ ۹۶ : حسن خلق و خلق می دانم ز حق
- شمارهٔ ۹۷ : خانهٔ دل عمارتی می کن
- شمارهٔ ۹۸ : خدمت محمود می جستی ایاز
- شمارهٔ ۹۹ : خری بر اسب و عیسی شد پیاده
- شمارهٔ ۱۰۰ : خواجه بی عقل است و سرگردان شده
- شمارهٔ ۱۰۱ : خواجه‌ای دیدم که می آید ز کیچ
- شمارهٔ ۱۰۲ : خوش آب حیاتی است روان از نفس ما
- شمارهٔ ۱۰۳ : خوش خیالی به خواب می بینم
- شمارهٔ ۱۰۴ : خوش لب ماست یک زمان بنشین
- شمارهٔ ۱۰۵ : در آتش محبت خود را بسوز خوش خوش
- شمارهٔ ۱۰۶ : در آینه تمثال جمال رخ اوست
- شمارهٔ ۱۰۷ : در آینهٔ تمام اشیا
- شمارهٔ ۱۰۸ : در جهانی که عقل و ایمان است
- شمارهٔ ۱۰۹ : در چنین خانه گر بیاری یار
- شمارهٔ ۱۱۰ : در حضرت او وحدت و کثرت دریاب
- شمارهٔ ۱۱۱ : در حقیقت بنده و سیّد یکی است
- شمارهٔ ۱۱۲ : در خرابات رند مستی دید
- شمارهٔ ۱۱۳ : در دو عالم یکی است عبداللّه
- شمارهٔ ۱۱۴ : در دیدهٔ ما نظر کن ای شاه
- شمارهٔ ۱۱۵ : در ریاضت مراد خواهی یافت
- شمارهٔ ۱۱۶ : در زمانی که با خدا باشیم
- شمارهٔ ۱۱۷ : در سمرقند مانده ای تا چند
- شمارهٔ ۱۱۸ : در ظل آفتاب تو چرخی همی زنیم
- شمارهٔ ۱۱۹ : در فضای وجود و اوج شهود
- شمارهٔ ۱۲۰ : در فنا رفت و در بقا آسود
- شمارهٔ ۱۲۱ : در گلستان این چنین خوش رسته‌ای
- شمارهٔ ۱۲۲ : در محبت ودود باید بود
- شمارهٔ ۱۲۳ : در مظاهر آنچنان پیدا نمود
- شمارهٔ ۱۲۴ : در هر چه نظر کنم توئی در نظرم
- شمارهٔ ۱۲۵ : در هوای مجلسش چندان بگریم همچو شمع
- شمارهٔ ۱۲۶ : در وحدت اگر کثرت ما محو شود
- شمارهٔ ۱۲۷ : در وصف و کمال قدر او گفت
- شمارهٔ ۱۲۸ : دل حاضر دار با خدایت
- شمارهٔ ۱۲۹ : دل مغرب نور ماه شاهی است
- شمارهٔ ۱۳۰ : دل نرم و کف بخشنده آن گاه
- شمارهٔ ۱۳۱ : دلم آئینهٔ حق است از حق
- شمارهٔ ۱۳۲ : دهن و چشم و لبت هر سه به هم خوب افتاد
- شمارهٔ ۱۳۳ : دیدهٔ ما چو نور او بیند
- شمارهٔ ۱۳۴ : ذاتی و چه ذات ، ذات موصوف من است
- شمارهٔ ۱۳۵ : ذر‌ه‌ای نیست که خورشید در او پیدا نیست
- شمارهٔ ۱۳۶ : راز با کاغذ و با خامه نمی یارم گفت
- شمارهٔ ۱۳۷ : رب الارباب رب این مربوب است
- شمارهٔ ۱۳۸ : رب و مربوب خویش می جوید
- شمارهٔ ۱۳۹ : رحمی به دلم کن ای برادر
- شمارهٔ ۱۴۰ : رندی که حریف ماست دایم
- شمارهٔ ۱۴۱ : رو به آب چشم ما خوشتر شده
- شمارهٔ ۱۴۲ : رو طاعت و خیر کن که دین است
- شمارهٔ ۱۴۳ : ساغر ما بود تو را در خور
- شمارهٔ ۱۴۴ : ستر است و ستایر و ستور است
- شمارهٔ ۱۴۵ : سخن عارفان به جان بشنو
- شمارهٔ ۱۴۶ : سرّ دور قمر ز ما بشنو
- شمارهٔ ۱۴۷ : سر آبی نه سرابی طلب از خویش سر آبی
- شمارهٔ ۱۴۸ : سر کل چون کله نهد بر سر
- شمارهٔ ۱۴۹ : سروی است قد ما که کشیده است به بالا
- شمارهٔ ۱۵۰ : سعادت همچو ماهی خوش بر آمد
- شمارهٔ ۱۵۱ : سلب و ایجاب در نمی گنجد
- شمارهٔ ۱۵۲ : سلطنت بر مزید باد مدام
- شمارهٔ ۱۵۳ : سه شنبه قصد می کن با حجامت
- شمارهٔ ۱۵۴ : سیّد است او تو بندهٔ او باش
- شمارهٔ ۱۵۵ : سیّد که بود نعمت‌اللّه به نامش
- شمارهٔ ۱۵۶ : سیّد ما بندهٔ جانی اوست
- شمارهٔ ۱۵۷ : سیّد من بنده را تفیهم کرد
- شمارهٔ ۱۵۸ : شرک را قلب کن که شکر آن است
- شمارهٔ ۱۵۹ : شمامه با شمایل راز می گفت
- شمارهٔ ۱۶۰ : شهری که در او شحنه ستمکش باشد
- شمارهٔ ۱۶۱ : شیر مردی باید از خود رسته‌ای
- شمارهٔ ۱۶۲ : صوت داود است و ما خوش نغمه‌ای داریم از آن
- شمارهٔ ۱۶۳ : صورت حق معنی هر دو جهان
- شمارهٔ ۱۶۴ : طریق عرف سید گفت با تو
- شمارهٔ ۱۶۵ : ظاهر و باطن ار کنی کامل
- شمارهٔ ۱۶۶ : ظاهر و باطن صدف می خوان
- شمارهٔ ۱۶۷ : ظاهرم در کوبنان و باطنم و در کوه صاف
- شمارهٔ ۱۶۸ : ظل ید مطلق است این دست
- شمارهٔ ۱۶۹ : عارفان غیر او به او دانند
- شمارهٔ ۱۷۰ : عارفانش خوانده اند این حضرت جمع وجود
- شمارهٔ ۱۷۱ : عاشقانه خوش درین دریا نشین
- شمارهٔ ۱۷۲ : عالم و معلوم آنجا هست نیست
- شمارهٔ ۱۷۳ : عشق است که گوهر محیط است
- شمارهٔ ۱۷۴ : عشق او در همه بود ساری
- شمارهٔ ۱۷۵ : عشق چوگان و عالمی گویم
- شمارهٔ ۱۷۶ : عقل اگر لشکری کشد بر تو
- شمارهٔ ۱۷۷ : عقل ذاتی عرش الرحمن ما
- شمارهٔ ۱۷۸ : علی الصباح به میخانه خوش روان گشتیم
- شمارهٔ ۱۷۹ : عیدی هر کسی بود چیزی
- شمارهٔ ۱۸۰ : عین ما چون به عین واصل شد
- شمارهٔ ۱۸۱ : عین هر دو یکی بود دریاب
- شمارهٔ ۱۸۲ : فرق است میان این و آن دریابش
- شمارهٔ ۱۸۳ : قال بگذار و بگذر از سر حال
- شمارهٔ ۱۸۴ : قطب عالم خلیفهٔ بر حق
- شمارهٔ ۱۸۵ : قطره و بحر هر دو یک آبند
- شمارهٔ ۱۸۶ : قطره و بحر و موج و جوهر چار
- شمارهٔ ۱۸۷ : قطره‌ای بود باز بحری شد
- شمارهٔ ۱۸۸ : قول حسینی شنو راه مخالف مرو
- شمارهٔ ۱۸۹ : کون جامع وجود انسان است
- شمارهٔ ۱۹۰ : کی نویسد قلم کلام اللّه
- شمارهٔ ۱۹۱ : کردم از وی سؤال و گفت جواب
- شمارهٔ ۱۹۲ : که غیر از انبیا و اولیا کس
- شمارهٔ ۱۹۳ : گر بر افروزد آتش دردم
- شمارهٔ ۱۹۴ : گر برافتد حجاب ما از ما
- شمارهٔ ۱۹۵ : گر بود خوبی تو از زلف و خال
- شمارهٔ ۱۹۶ : گر بیابی از آن لبش حلوا
- شمارهٔ ۱۹۷ : گر تو را عزم هست تا دربند
- شمارهٔ ۱۹۸ : گر تو فانی شوی ز جود وجود
- شمارهٔ ۱۹۹ : گر جوهر جان ما بود پاک
- شمارهٔ ۲۰۰ : گر چه از چشم خلق شد پنهان
- شمارهٔ ۲۰۱ : گر زان که تو پاکی ای برادر
- شمارهٔ ۲۰۲ : گر عادت است رسم تکلف میان خلق
- شمارهٔ ۲۰۳ : گر کشته حیات جاویدان است
- شمارهٔ ۲۰۴ : گر گدا باشد به یاد پادشه نبود عجب
- شمارهٔ ۲۰۵ : گرد اندوه من نمی گردم
- شمارهٔ ۲۰۶ : گرد بر گرد عاشقان می گرد
- شمارهٔ ۲۰۷ : گفتم که به نقل نار بهتر یا به
- شمارهٔ ۲۰۸ : گفتند گلابست بدیدیم گل آب است
- شمارهٔ ۲۰۹ : گوهر ار جویی بیا دریا طلب
- شمارهٔ ۲۱۰ : لاجرم تا ز عشق آگاهم
- شمارهٔ ۲۱۱ : لب دلبر خوش است بوسیدن
- شمارهٔ ۲۱۲ : لیس فیه الدار غیره دیار
- شمارهٔ ۲۱۳ : ما بین دو عین راست از نون تا میم
- شمارهٔ ۲۱۴ : ما را به وجود خود نباشد بودی
- شمارهٔ ۲۱۵ : ما همه ذره ایم و او خورشید
- شمارهٔ ۲۱۶ : ما و ساقی نشسته مست خراب
- شمارهٔ ۲۱۷ : ما و ماهان و خطهٔ کرمان
- شمارهٔ ۲۱۸ : ما و همان دلبران و جام شبانه
- شمارهٔ ۲۱۹ : مایی ما بر افتاد اویی او عیان شد
- شمارهٔ ۲۲۰ : مجلس عشق است و ما مست خراب
- شمارهٔ ۲۲۱ : مجموعهٔ مجموع کمال است که در وی
- شمارهٔ ۲۲۲ : محب آل محمد چو بایزید بود
- شمارهٔ ۲۲۳ : محو ما شد قطره و دریا و جو
- شمارهٔ ۲۲۴ : مخلصانه به صدق بی اکراه
- شمارهٔ ۲۲۵ : مرشدی کو خبیر این راه است
- شمارهٔ ۲۲۶ : مرغکی سرگشته گردد کو به کو
- شمارهٔ ۲۲۷ : مژدگانی که روز عید آمد
- شمارهٔ ۲۲۸ : مشکل ما جمله حلوا کرده‌اند
- شمارهٔ ۲۲۹ : معانی خوشی جانا بیان کن
- شمارهٔ ۲۳۰ : مقصود ز بندگان همه خدمت اوست
- شمارهٔ ۲۳۱ : مقصود من تویی چه کنم نعمت بهشت
- شمارهٔ ۲۳۲ : ملکوتست عالم ارواح
- شمارهٔ ۲۳۳ : من سوخته‌ام بقیه‌ای گر یابی
- شمارهٔ ۲۳۴ : موج و بحر و حباب ای دانا
- شمارهٔ ۲۳۵ : می به رندان ده به زاهد می مده
- شمارهٔ ۲۳۶ : می دار به دست خود ترازو
- شمارهٔ ۲۳۷ : نام نیک است یادگار بشر
- شمارهٔ ۲۳۸ : نان گندم نزد آدم خوش بود
- شمارهٔ ۲۳۹ : نبی بیت اللّه و باش علی دان
- شمارهٔ ۲۴۰ : نزد ما او خلیفة‌اللّه است
- شمارهٔ ۲۴۱ : نشان اهل دوزخ نیز چار است
- شمارهٔ ۲۴۲ : نشان جملهٔ مردم همین است
- شمارهٔ ۲۴۳ : نشان زمرهٔ جنت چهار است
- شمارهٔ ۲۴۴ : نعمت‌اللّه را طلب کن از خدا
- شمارهٔ ۲۴۵ : نعمت‌اللّه نعمتی دارد تمام
- شمارهٔ ۲۴۶ : نقش و خیالی است حدوث از قدیم
- شمارهٔ ۲۴۷ : نقطه ای که الف نقش بست
- شمارهٔ ۲۴۸ : نه اسقاط و نه اثبات است اینجا
- شمارهٔ ۲۴۹ : نه فقر بماند و غنا هم
- شمارهٔ ۲۵۰ : نور اللّه رسید و ظلمت رفت
- شمارهٔ ۲۵۱ : نور خود در نار موسی را نمود
- شمارهٔ ۲۵۲ : نیست ما را روز بر کس بوسهٔ ما طرح نیست
- شمارهٔ ۲۵۳ : وجود علم و عمل چون عطای حضرت اوست
- شمارهٔ ۲۵۴ : وقت آن آمد که پروازی کنم
- شمارهٔ ۲۵۵ : ویران شده از رئیس ده ده
- شمارهٔ ۲۵۶ : ها نظر کن که در نظر دارم
- شمارهٔ ۲۵۷ : هر چند رئیس ما گزیر است
- شمارهٔ ۲۵۸ : هر چه باشند ما همان باشیم
- شمارهٔ ۲۵۹ : هر چه داری به عشق او در باز
- شمارهٔ ۲۶۰ : هر چه داریم ما از او داریم
- شمارهٔ ۲۶۱ : هر دم تویی در چشم من هم خویش را هم خود ببین
- شمارهٔ ۲۶۲ : هر زمان صنعی نماید در نظر
- شمارهٔ ۲۶۳ : هر کجا صورت بود معنی بود
- شمارهٔ ۲۶۴ : هر کس که به قول خویش ثابت ناید
- شمارهٔ ۲۶۵ : هر کسی را که باشدش سر کل
- شمارهٔ ۲۶۶ : هر کسی کو دلیل او باشد
- شمارهٔ ۲۶۷ : هر که او رو ز غیر او بر تافت
- شمارهٔ ۲۶۸ : هر که بر نور رفت و باز آمد
- شمارهٔ ۲۶۹ : هر که در بند نفس حیوان است
- شمارهٔ ۲۷۰ : هر که دریافت آن از انسان است
- شمارهٔ ۲۷۱ : هر که سلطان خویش نشناسد
- شمارهٔ ۲۷۲ : هر کس که نهد تاج سر ما بر سر
- شمارهٔ ۲۷۳ : هر یار که ثابت نبود در یاری
- شمارهٔ ۲۷۴ : هرچه داری به عشق او درباز
- شمارهٔ ۲۷۵ : هرکه رو را ز غیر او بر تافت
- شمارهٔ ۲۷۶ : همچو غنچه تمام بگشوده
- شمارهٔ ۲۷۷ : همه پابند آن دلارامند
- شمارهٔ ۲۷۸ : همه تسبیح حضرتش گویند
- شمارهٔ ۲۷۹ : همه حق است و خلق اینجا نیست
- شمارهٔ ۲۸۰ : همه را رو به دوست از همه رو
- شمارهٔ ۲۸۱ : همه عالم به نور او روشن
- شمارهٔ ۲۸۲ : همه عالم تن است و او جان است
- شمارهٔ ۲۸۳ : یا رب که تو را چنین دلی حاصل باد