- آغاز : سپاس از خدا ایزد رهنمای
- در نعت نبی علیه السلام : ثنا باد بر جان پیغمبرش
- در ستایش دین گوید : دل از دین نشاید که ویران بود
- در نکوهیدن جهان گوید : جهان ای شگفتی به مردم نکوست
- در صفت آسمان گوید : چو دریاست این گنبد نیگون
- در صفت طبایع چهارگانه گوید : گهر های گیتی به کار اندرند
- در ستایش مردم گوید : کنون زین پس از مردم آرم سخن
- در صفت جان و تن گوید : چنین دان که جان برترین گوهر است
- در سبب گفتن قصه گوید : یکی کار جستم همی ارجمند
- در ستایش شاه بودلف گوید : کنون ز ابر دریای معنی گهر
- در مردانگی گرشاسب گوید : ز کردار گرشاسب اندر جهان
- آغاز داستان : سراینده دهقان موبد نژاد
- تزویج دختر شاه زابل با جمشید : بدین کار ما گفت یزدان گوا
- ملامت کردن پدر دختر خویش را : چنان تند و خودکام گشتی که هیچ
- در مولود پسر جمشید گوید : چو گلرخ به پایان نُه بُرد ماه
- پادشاهی شیدسب و جنگ کابل : بر اورنگ بنشست شیدسب شاد
- در مولود پهلوان گرشاسب گوید : چو بختش به هر کار منشور داد
- آمدن ضحاک به مهمانی اثرط و دیدن گرشاسب را : همان سال ضحاک کشورستان
- هنرها نمودن گرشاسب پیش ضحاک : تبیره زنان لشکر آراسته
- ترسانیدن گرشاسب از جادوی : بفرمود تا از شگفتی بسی
- رزم پهلوان گرشاسب با اژدها و کشتن اژدها : زدش بر گلو کام و مغزش بدوخت
- خبر فرستادن کرشاسب پیش پدر : فرسته برون کرد گردی گزین
- حدیث بهو که با مهراج عاصی شد و خبر یافتن ضحاک : از آن پس چو ضحاک شد باز جای
- نامه ضحاک به اثرط و خواندن پهلوان گرشاسب را : بر آشفت و فرمود تابر حریر
- پند دادن اثرط گرشاسب را : بدو گفت کز بدگمان برگسل
- رفتن گرشاسب به نزد ضحاک : سپهبد چو پندش سراسر شنود
- جنگ گرشاسب با ببر ژیان : خور از کُه چو بفراخت زرین کلاه
- نامه فرستادن گرشاسب به نزد بهو : دبیر از قلم ابر انقاس کرد
- جنگ اول گرشاسب با لشکر بهو : بدو گفت مهراج کآی سرفراز
- جنگ دوم گرشاسب با سالاران بهو : سپهبد چو دید آن خروش سپاه
- پیغام بهو به نزدیک گرشاسب : چو زی خوابگه شد یل نامدار
- پاسخ گرشاسب به نزد بهو : سپهبد ز خشم دل آشفت و گفت
- رزم سوم گرشاسب با خسرو هندوان : ز شبدیز چون شب بیفتاد پست
- رزم چهارم گرشاسب با هندوان : چو ز ایوان مینای پیروزه هور
- قصه زنگی با پهلوان گرشاسب : بُدش زنگیی همچو دیو سیاه
- پاسخ دادن بهو مهراج را : بهو گفت با بسته دشمن به پیش
- رفتن گرشاسب به زمین سرندیب : دگر روز مهراج گردنفراز
- خبر یافتن پسر بهو از کار پدر : وز آنسو چو پور بهو رفت پیش
- برگشتن پسر بهو به زنگبار : ز صد مرد پنجه گرفته شدند
- رفتن مهراج با گرشاسب : یکی ماه از آن پس به شادی و کام
- دیدن گرشاسب برهمن را : بر آن کُه برهمن یکی پیرمرد
- دیگر پرسش گرشاسب از برهمن : دگر رهش پرسید گرد دلیر
- دیگر پرسش گرشاسب از سرشت جهان : بپرسید بازش هنرمند مرد
- نکوهش مذهب دهریان : دگر نیز دان کز گروهان دهر
- در مذهب فلاسفه گوید : جدا فیلسوفند دیگر گروه
- پرسش های دیگر از برهمن : بپرسید باز از بر کوهسار
- پرسش های دیگر و پاسخ برهمن : ز هر دانشی چیست بهتر نخست
- گشتن گرشاسب با مهراج گرد هند : یکی مرد ملاح بُد راهبر
- صفت جزیره دیگر : جزیری بُد آن نیز با رنگ و بوی
- آمدن گرشاسب به جزیره هرنج : جزیری پر از بیشها بود و غیش
- دیگر جزیره که آن رامنی خوانند : که آن جای را رامنی نام بود
- شگفتی جزیره هر دو زور و خوشی هوا و زمین : همه کوهش از رنگ گل ناپدید
- شگفتی دیگر جزیره : به دیگر جزیری فکندند رخت
- شگفتی دیگر جزیره : دو هفته خوش و شاد بگذاشتند
- صفت جزیره اسکونه : وز آن جا به کوهی نهادند روی
- به کشتی نشستن : چو سه روز بگذشت و شد راست باد
- شگفتی دیگر جزیره که کرگدن داشت : از آن کوه ملاح بگذشت خواست
- آمدن گرشاسب به جزیره هدکیر : به دیگر جزیری رسیدند زود
- صفت جریزه دیو مردمان : رسیدند نزدیک کوهی بلند
- جنگ گرشاسب با اژدها و شگفتی ماهی وال : برفتند و آمد جزیری پدید
- شگفتی جزیره ای که استرنگ داشت : سَرِ هفته ز آن جا گرفتند راه
- شگفتی جزیره ای که مردم سربینی بریده داشت : چو ده روز رفتند ره کمّ و بیش
- شگفتی جزیره درخت واق واق : سه هفته چو راندند از آن پس به کام
- شگفتی جزیره قالون و جنگ گرشاسب با سگسار : جزیری که مرزش نبد نیم پی
- دیدن گرشاسب دخمه سیامک را : ز ملاّح گرشاسب پرسید و گفت
- شگفتی جزیرۀ بند آب : چــــو رفـــتـــنـــد یـــک مـــاه دیــگر به کــام
- شگفتی جزیرۀ تاملی : ســـوی تـــامـــلی شـــاد خـــوار آمـــدنـــد
- شگفتی جزیرۀ رونده : کُـــهـــی بــُد هــمــان جــا بــه دریــا کــنــار
- بیرون شدن گرشاسب : پـــس آن گـــه ز دریــا بــه هـــامـــون شـــدنـــد
- صفت بت معلق در هوا : هـــم از ره دگـــر شـــهــری آمـــد بـــه پــیــش
- درختی که هفت گونه بارش بود : بـــه شــهـــری رســـیـــدنــد خـــرّم دگــر
- شگفتی دیگر بتخانه ها : دگـــر جـــای خـــارا یـــکـــی کـــوه دیـــد
- صفت حلالزاده و حرامزاده و دیگر شگفتی ها : کُـــهـــی دیـــد دیـــگـــر ز ســـنـــگ ســیــاه
- بازگشت گرشاسب و صفت خواسته : چــنــیـــن تــا بــقــنــوجــشـــن آورد شــاد
- بازگشت گرشاسب از هند به ایران : سپهدار از آن پـــــس برآراست کار
- داستان شاه روم و دخترش : به روم اندرون بُـــــد شهی نامجوی
- در صفت سفر : پدر گفت اگرت ازشدن چـاره نیست
- رفتن گرشاسب به شام : سمند سرافـــــــــــــراز را کرد زین
- آمدن دختر قیصر به دیدار گرشاسب : سوی باغ با دایه ناگه ز در
- رفتن گرشاسب به درگاه شاه روم و کمان کشیدن : چو بنهاد گردون ز یاقوت زرد
- وصف بیابان و رزم گر شاسب با زنگی : بیابانی آمدش ناگاه پیش
- ساختن شهر زرنج : چو بگذشت ازین کار ماهی فره
- جنگ نوشیار با انبارسی : به جنگ آن دو سالار پیش از دو شاه
- جنگ شاه کابل با زابلیان وشکسته شدن اثرط : چوباز سپیده بزد پرّ باز
- نامه ی اثرط به گرشاسب : یکی نامه نزدیک گرشاسب زود
- جنگ اثرط با شاه کابل : وز آن سوچو از شهر داور سپاه
- رسیدن گرشاسب به یاری اثرط و شبیخون او : پس که چو خور ساز رفتن گرفت
- آمدن گرشاسب به بتخانه ی سوبهار : چو آمد به بتخانه ی سو بهار
- نشستن گرشاسب بر تخت کابل : به ایوان کابل شه آورد روی
- پند دادن اثرط گرشاسب را : به هنگام رفتن چو ره را بساخت
- رفتن گرشاسب به ساختن سیستان و اتمام آن : سپهبد گرفت از پدر پند یاد
- آمدن ضحاک به دیدن گرشاسب و صفت نخچیرگاه : چو بر سیستان پهلوان گشت شاه
- رفتن گرشاسب به جنگ شاه لاقطه و دیدن شگفتی ها : چو شد بر جزیره یکی بیشه دید
- رزم گرشاسب با منهراس : گرفتند از آنجای راهِ دراز
- رسیدن گرشاسب به جزیره قاقره : وز آنجای با لشکرش یکسره
- آگاهی شاه قیروان از رسیدن گرشاسب : وز آن جا سپه برد زی قیروان
- جنگ در شب ماهتاب : شبی بد ز مهتاب چون روز پاک
- نامه گرشاسب به شاه قیروان : وز آن سو جهان پهلوان با سپاه
- برون آوردن شاه قیروان لشگر به جنگ : چو بر تیره شعر شب دیر باز
- بازگشتن گرشاسب و دیدن شگفتی‌ها : پر از نخل خرما یکی بیشه دید
- رسیدن گرشاسب به قرطبه : سوی قرطبه رفت از آن جای شاد
- دیدن گرشاسب بر همن رومی را و پرسیدن ازو : سپهدار از آنجا بشد با گروه
- پرسش دیگر از جان : سپهدارگفتنش سر سرکشان
- پرسشی دیگر از برهمن : دل پهلوان گشت ازاو شاد و گفت
- رسیدن گرشاسب به میل سنگ : رسید از پس هفته ای شاد و کش
- پذیره شدن شاه روم گرشاسب را : سه منزل پذیره شدش با سپاه
- بازگشت گرشاسب به ایران : پذیره فرستاد بر چند میل
- سپری شدن روزگار اثرط : همان روزگار اثرط سرفراز
- پادشاهی فریدون و نامه فرستادن گرشاسب : زدی دست و اندر تک باد پای
- رفتن گرشاسب با نریمان به توران : به فرخ ترین فــــــــــال گیتی فروز
- صفت رود : و ز آن جای با بزم و شـادی و رود
- نامه گرشاسب به خاقان : چـــــــــــو در کشورش پهلوان سپاه
- قصه خاقان با برادرزاده : برادر بد آن شاه را ســـــــــــروری
- جنگ نریمان با تکین‌تاش : نریمان بیآمد هـــــــــــــم اندر زمان
- رفتن گرشاسب به جنگ فغفور و دیدن شگفتی‌ها : سپهدار چون هفته‌ای سور کرد
- پند دادن گرشاسب نریمان را : بدو گفت پیش از شدن هوش دار
- رفتن نریمان به توران و دیدن شگفتی‌ها : چو شد هفته‌ای شهری آمدش پیش
- نامه گرشاسب به فغفور چین : و زآن سو همان روز کاو رفته بود
- جنگ نریمان با پسر فغفور چین : نریمان سپاه از ره آورد بود
- آگه شدن فغفور از کشتن پسر : وز آن روی چون گشت خاقان تباه
- داستان قباد : گوی بُد هنرمند نامش قباد
- رفتن نریمان به شهر فغنشور : نریمان از آن پس چو یک مه نشست
- خبر یافتن فغفور از کشتن جرماس و قلا : وز آن روی جرماس و جنگی قلا
- رزم گرشاسب با سالار فغفور : چو زد روز بر تیره شب دزدوار
- جادویی کردن ترکان بر ایرانیان : چنین بود یک هفته پیوسته جنگ
- داستان دهقان توانگر : دهی دید در راه در دشت و راغ
- آمدن فغفور به جنگ نریمان : سوی لشکرش پهلوان رفت باز
- رسیدن گرشاسب به نزد نریمان و گرفتاری فغفور : از آن پس نریمان چو شد چیره دست
- نامه گرشاسب به نزد فریدون : سپهبد گزید این همه چار ماه
- خبر یافتن فریدون از آمدن نریمان : ازین مژده چون آگهی یافت شاه
- پاسخ نامه گرشاسب از فریدون : نبشت آن گهی پاسخش باز و گفت
- خواهش نریمان از شاه افریدون و زن خواستن او ص ۳۷۵ : وز آن سو نریمان چو یک مه ببود
- زادن سام نریمان : پسر زاد ماهی که از چرخ مهر
- داستان قباد کاوه : چو شد پهلوان بسته ره را کمر
- داستان گرشاسب با شاه طنجه : کنون از شه طنجه و پهلوان
- رزم دیگر گرشاسب با شاه طنجه : سپیده چو شب را به بر درگرفت
- جنگ دیگر گرشاسب با شاه طنجه : چو شاه حبش سوی خاور گریخت
- گردیدن گرشاسب و عجایب دیدن : سپهبد چو از طنجه برگاشت باز
- باز گشت گرشاسب به ایران ص۳۹۸ : به ایران سوی شاه با فرّهی
- سپری شدن روزگار گرشاسب : از آن پس جهان پهلوان گاه چند
- پند دادن گرشاسب نریمان را : برفتند گریان و گرشاسب باز
- وفات گرشاسب و مویه بر او : از آن پس چو روز دهم بود خواست
- خبر یافتن فریدون از مرگ گرشاسب : چو نزد فریدون ز سوگ و ز غم
- در خاتمت کتاب : شد این داستان بزرگ اسپری