- رباعی شمارۀ ۱ : دوشینه شبم بود شبیه یلدا
- رباعی شمارۀ ۲ : حمامی را بگو گرت هست صواب
- رباعی شمارۀ ۳ : گر باد پریر خود نرگس بفراخت
- رباعی شمارۀ ۴ : آتش بوزید و جامهٔ شوم بسوخت
- رباعی شمارۀ ۵ : باد آمد و گل بر سر میخواران ریخت
- رباعی شمارۀ ۶ : لاله چو پریر آتش شور انگیخت
- رباعی شمارۀ ۷ : چو دلبر من به نزد فصّاد نشست
- رباعی شمارۀ ۸ : در مرو پریر لاله انگیخت
- رباعی شمارۀ ۹ : هرلحظه غمی به مستمندی رسدت
- رباعی شمارۀ ۱۰ : خط بین که فلک بر رخ دلخواه نبشت
- رباعی شمارۀ ۱۱ : هنگام صبوح گر بت حورسرشت
- رباعی شمارۀ ۱۲ : با من لب تو چو زلف تو بسته چراست؟
- رباعی شمارۀ ۱۳ : گفتی که بدین رخان زیبا که مراست
- رباعی شمارۀ ۱۴ : بازار دلم با سر سودات خوش‌ست
- رباعی شمارۀ ۱۵ : در میکده پیش بت تحیّات خوش است
- رباعی شمارۀ ۱۶ : صحّاف پسر که شهرهٔ آفاق است
- رباعی شمارۀ ۱۷ : ایام چو آتشکده از سینهٔ ماست
- رباعی شمارۀ ۱۸ : افسوس که اطراف گلت خار گرفت
- رباعی شمارۀ ۱۹ : گفتم که لبم به بوسه‌ای مهمان است
- رباعی شمارۀ ۲۰ : دریای سرشک دیدهٔ پر نم ماست
- رباعی شمارۀ ۲۱ : آن بت که رخش رشک گل و یاسمن است
- رباعی شمارۀ ۲۲ : با خصم منت همیشه دمسازی‌هاست
- رباعی شمارۀ ۲۳ : گیسو به سر زلف تو در خواهم بست
- رباعی شمارۀ ۲۴ : آن کودک نعل‌بند داس اندر دست
- رباعی شمارۀ ۲۵ : چون با دل تو نیست … در یک پوست
- رباعی شمارۀ ۲۶ : جوله پسری که جان و دل خستهٔ اوست
- رباعی شمارۀ ۲۷ : آتش‌روئی پریر در ما پیوست
- رباعی شمارۀ ۲۸ : دل جای غم توست چنان تنگ که هست
- رباعی شمارۀ ۲۹ : چندان که نخواهی غم و رنجوری هست
- رباعی شمارۀ ۳۰ : در خانهٔ تو آن چه مرا شاید نیست
- رباعی شمارۀ ۳۱ : امشب شب هجران و وداع و دوری‌ست
- رباعی شمارۀ ۳۲ : در آتش دل پریر بودم بنهفت
- رباعی شمارۀ ۳۳ : سرمایهٔ خرمی به جز روی تو نیست
- رباعی شمارۀ ۳۴ : ما را به دم پیری نگه نتوان داشت
- رباعی شمارۀ ۳۵ : شب‌ها که به ناز با تو خفتم همه رفت
- رباعی شمارۀ ۳۶ : در عالم عشق تا دلم سلطان گشت
- رباعی شمارۀ ۳۷ : چون شانه و سنگ اگر پذیرد رایت
- رباعی شمارۀ ۳۸ : من برخی آبی که رود در جویت
- رباعی شمارۀ ۳۹ : ای گشته خجل پری و حور از رویت
- رباعی شمارۀ ۴۰ : در طاس فلک نقش قضا و قدر است
- رباعی شمارۀ ۴۱ : سوگند به آفتاب یعنی رویت
- رباعی شمارۀ ۴۲ : تیر بستم تو را دلم ترکش باد
- رباعی شمارۀ ۴۳ : آن روز که مرکب فلک زین کردند
- رباعی شمارۀ ۴۴ : در دهر مرا جز تو دل‌افروز مباد
- رباعی شمارۀ ۴۵ : بی یاد تو در تنم نفس پیکان باد
- رباعی شمارۀ ۴۶ : گر ملک تو مصر و روم و چین خواهد بود
- رباعی شمارۀ ۴۷ : ای باد که جان فدای پیغام تو باد
- رباعی شمارۀ ۴۸ : چشمم چو بر آن عارض گلگون افتاد
- رباعی شمارۀ ۴۹ : کردی به سخن پریرم از هجر آزاد
- رباعی شمارۀ ۵۰ : ز اندیشهٔ این دلم به خون می‌گردد
- رباعی شمارۀ ۵۱ : غم با لطف تو شادمانی گردد
- رباعی شمارۀ ۵۲ : مشکی که ز چین ختن آهو دارد
- رباعی شمارۀ ۵۳ : جانانه هر آن کس که دی خوش دارد
- رباعی شمارۀ ۵۴ : جان در ره عاشقی خطر باید کرد
- رباعی شمارۀ ۵۵ : شاها فلکت اسب سعادت زین کرد
- رباعی شمارۀ ۵۶ : قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد
- رباعی شمارۀ ۵۷ : بگذشت پریر باز به سر لاله و درد
- رباعی شمارۀ ۵۸ : هر کارد که از کشتهٔ خود برگیرد
- رباعی شمارۀ ۵۹ : آن یار کله‌دوز چه شیرین دوزد
- رباعی شمارۀ ۶۰ : چشم ترکت چون مست برمی‌خیزد
- رباعی شمارۀ ۶۱ : چون زور کمان در بر و دوش تو رسد
- رباعی شمارۀ ۶۲ : شاها ز منت مدح و ثنا بس باشد
- رباعی شمارۀ ۶۳ : سرمایهٔ روزگارم از دست بشد
- رباعی شمارۀ ۶۴ : گفتم نظری که عمر من فاسد شد
- رباعی شمارۀ ۶۵ : این اشک عقیق رنگ من چون بچکد
- رباعی شمارۀ ۶۶ : سودازدهٔ جمال تو باز آمد
- رباعی شمارۀ ۶۷ : ایام بر آن است که تا بتواند
- رباعی شمارۀ ۶۸ : تا از تف آب چرخ افراشته‌اند
- رباعی شمارۀ ۶۹ : آن‌ها که هوای عشق موزون زده‌اند
- رباعی شمارۀ ۷۰ : پیوسته خرابات ز رندان خوش باد
- رباعی شمارۀ ۷۱ : گل ساخت ز شکل غنچه پیکانی چند
- رباعی شمارۀ ۷۲ : شهری زن و مرد در رخت می‌نگرند
- رباعی شمارۀ ۷۳ : شاهان چو به روز بزم ساغر گیرند
- رباعی شمارۀ ۷۴ : بس جور کز آن غمزهٔ زیبات کشند
- رباعی شمارۀ ۷۵ : شب را چه خبر که عاشقان می چه کشند
- رباعی شمارۀ ۷۶ : با هر که دلم ز عشق تو راز کند
- رباعی شمارۀ ۷۷ : کس چون تو به عقل زندگانی نکند
- رباعی شمارۀ ۷۸ : تا سنبل تو غالیه‌سائی نکند
- رباعی شمارۀ ۷۹ : آن کاتش مهر در دل ما افکند
- رباعی شمارۀ ۸۰ : منگر به زمین که خاک و آبت بیند
- رباعی شمارۀ ۸۱ : شوی زن نوجوان اگر پیر بود
- رباعی شمارۀ ۸۲ : در غربت اگر چه بخت همره نبود
- رباعی شمارۀ ۸۳ : در دل همه شرک روی بر خاک چه سود؟
- رباعی شمارۀ ۸۴ : سهمی که مرا دلبر خباز دهد
- رباعی شمارۀ ۸۵ : مه بر رخ تو گزیدنم دل ندهد
- رباعی شمارۀ ۸۶ : زیبا بت کفشگر جو کفش آراید
- رباعی شمارۀ ۸۷ : اشکم ز دو دیده متصل می‌آید
- رباعی شمارۀ ۸۸ : چشمم چو به چشم خویش چشم تو بدید
- رباعی شمارۀ ۸۹ : خطت چو بنفشه از گل آورد پدید
- رباعی شمارۀ ۹۰ : بس غصه که از چشمهٔ نوش تو رسید
- رباعی شمارۀ ۹۱ : هرگه که دلم فرصت آن دم جوید
- رباعی شمارۀ ۹۲ : جانا تو ز دیده اشک بیهوده مبار
- رباعی شمارۀ ۹۳ : گر بت رخ توست بت‌پرستی خوش‌تر
- رباعی شمارۀ ۹۴ : ای لعل تو تا لانهٔ بستان بهار
- رباعی شمارۀ ۹۵ : از من صنما قرار مستان آخر
- رباعی شمارۀ ۹۶ : نسرین تو زد پریر بر من آذر
- رباعی شمارۀ ۹۷ : آهیخت پریر لاله ز آتش خنجر
- رباعی شمارۀ ۹۸ : زد لاله پریر در نشابور آذر
- رباعی شمارۀ ۹۹ : چندان بکنم تو را من ای طرفه پسر
- رباعی شمارۀ ۱۰۰ : اشتربانا چو عزم کردی به سفر
- رباعی شمارۀ ۱۰۱ : باید سه هزار سال کز چشمه خور
- رباعی شمارۀ ۱۰۲ : ای پور خطیبب گنجه پندی بپذیر
- رباعی شمارۀ ۱۰۳ : با لاله رخان باغ سرو از سر ناز
- رباعی شمارۀ ۱۰۴ : از بس که کند زلف تو با روی تو ناز
- رباعی شمارۀ ۱۰۵ : دلدار کله‌دوز من از روی هوس
- رباعی شمارۀ ۱۰۶ : در یافتم آخر ز قضاش را به شبش
- رباعی شمارۀ ۱۰۷ : در رهگذری فتاده دیدم مستش
- رباعی شمارۀ ۱۰۸ : من تازه‌گلی که نباشد خارش
- رباعی شمارۀ ۱۰۹ : آن دیده که دیدن تو بودی کارش
- رباعی شمارۀ ۱۱۰ : در ره چو بداشتم به سوگندانش
- رباعی شمارۀ ۱۱۱ : ترکم چو کمان کشید کردم نگهش
- رباعی شمارۀ ۱۱۲ : ای عقرب زلفت زده برجانم نیش
- رباعی شمارۀ ۱۱۳ : در دبستان دوش از غم و شیون خویش
- رباعی شمارۀ ۱۱۴ : من مهستی‌ام بر همه خوبان شده طاق
- رباعی شمارۀ ۱۱۵ : تا کی ز غم تو رخ به خون شوید دل
- رباعی شمارۀ ۱۱۶ : ای رنج غم تو برده و خوردهٔ دل
- رباعی شمارۀ ۱۱۷ : زین سان که فتاد هجر در راه ای دل
- رباعی شمارۀ ۱۱۸ : ای آروزی روان وای داروی دل
- رباعی شمارۀ ۱۱۹ : ای فتنهٔ خاص ای بلای دل عام
- رباعی شمارۀ ۱۲۰ : برخیز و بیا که هجره پرداخته‌ام
- رباعی شمارۀ ۱۲۱ : هر جوی که از چهره به ناخن کندم
- رباعی شمارۀ ۱۲۲ : من عهد تو سخت سست می‌دانستم
- رباعی شمارۀ ۱۲۳ : لعل تو مزیدن آرزو می‌کُنَدَم
- رباعی شمارۀ ۱۲۴ : رفت آن که سری پر از خمارش دارم
- رباعی شمارۀ ۱۲۵ : هر ناله که بر سر شتر می‌کردم
- رباعی شمارۀ ۱۲۶ : ای فاختهٔ مهر چون به تو درنگرم
- رباعی شمارۀ ۱۲۷ : دل کو که به نامه شرح غم آغازم
- رباعی شمارۀ ۱۲۸ : قصاب منی و در غمت می‌جوشم
- رباعی شمارۀ ۱۲۹ : در کوی خرابات یکی درویشم
- رباعی شمارۀ ۱۳۰ : چون مرغ ضعیف بی پر و بی بالم
- رباعی شمارۀ ۱۳۱ : با ابر همیشه در عتابش بینم
- رباعی شمارۀ ۱۳۲ : هر شب ز غمت تازه عذابی بینم
- رباعی شمارۀ ۱۳۳ : تا ظن نبری کز پی جان می‌گریم
- رباعی شمارۀ ۱۳۴ : نه مرد سجاده‌ایم و نه مرد کَلیم
- رباعی شمارۀ ۱۳۵ : ما بندگی آن رخ زیبات کنیم
- رباعی شمارۀ ۱۳۶ : زرد است ز عشق خاکبیزی رویم
- رباعی شمارۀ ۱۳۷ : زلفین تو سی زنگی و هر سی مستان
- رباعی شمارۀ ۱۳۸ : چشم و دهن آن صنم لاله رخان
- رباعی شمارۀ ۱۳۹ : از ضعف تن آنچنان توانم رفتن
- رباعی شمارۀ ۱۴۰ : قلّش و قلندری و عاشق بودن
- رباعی شمارۀ ۱۴۱ : دی خوش پسری دیدم اندر زوزن
- رباعی شمارۀ ۱۴۲ : بر هر دو طرف مزن تو بر یک سوزن
- رباعی شمارۀ ۱۴۳ : دوش از غم هجرت ای بت عهدشکن
- رباعی شمارۀ ۱۴۵ : ای یاد تو تسبیح زبان و لب من
- رباعی شمارۀ ۱۴۴ : کو آه همه زنهار و عهدت با من
- رباعی شمارۀ ۱۴۶ : از مهر خود و کین تو در تابم من
- رباعی شمارۀ ۱۴۷ : در دام غم تو بسته‌ای هست چو من
- رباعی شمارۀ ۱۴۹ : ای بی‌خبر از غایت دلداری من
- رباعی شمارۀ ۱۴۸ : گر خون تو ای بوده پسندیدهٔ من
- رباعی شمارۀ ۱۵۰ : افتاده ز محنت من آوازه برون
- رباعی شمارۀ ۱۵۱ : ما را سر ناز دلبران نیست کنون
- رباعی شمارۀ ۱۵۲ : ای زلف تو حلقه حلقه و چین بر چین
- رباعی شمارۀ ۱۵۳ : عشق است که شیر نر زبون آید از او
- رباعی شمارۀ ۱۵۴ : آب ارچه نمی‌رود به جویم با تو
- رباعی شمارۀ ۱۵۵ : ابریست که خون دیده بارد غم تو
- رباعی شمارۀ ۱۵۶ : ابریست که قطره نم فشاند غم تو
- رباعی شمارۀ ۱۵۷ : دل در ازل آمد آشیان غم تو
- رباعی شمارۀ ۱۵۸ : مؤذن پسری تازه‌تر از لالهٔ مرو
- رباعی شمارۀ ۱۵۹ : چون نیست پدید در غمم بیرون شو
- رباعی شمارۀ ۱۶۰ : ای روی تو از تازه گل بربر به
- رباعی شمارۀ ۱۶۱ : معشوقه لطیف و چست و بازاری به
- رباعی شمارۀ ۱۶۲ : ای دست تو دست من به دستان بسته
- رباعی شمارۀ ۱۶۳ : اندر دل من ای بت عیار بچه
- رباعی شمارۀ ۱۶۴ : ای روی تو ماه را شکست آورده
- رباعی شمارۀ ۱۶۵ : می خورد به پاییز درخت از ژاله
- رباعی شمارۀ ۱۶۶ : …
- رباعی شمارۀ ۱۶۷ : دلدار به من گفت که می بر کف نه
- رباعی شمارۀ ۱۶۸ : تو مونس غم شبان تاریک نه‌ای
- رباعی شمارۀ ۱۶۹ : زلف و رخ خود به هم برابر کردی
- رباعی شمارۀ ۱۷۰ : ای رشته چو قصد لعل کانی کردی
- رباعی شمارۀ ۱۷۱ : خندان بدو رخ گل بدیع آوردی
- رباعی شمارۀ ۱۷۲ : هر گه که تو نعل اسب دیگران بندی
- رباعی شمارۀ ۱۷۳ : مر موی تو را جه بودی بی آزاری
- رباعی شمارۀ ۱۷۴ : چون اسب به میدان ضرب می‌نازی
- رباعی شمارۀ ۱۷۵ : مضراب ز لف و نی ز قامت سازی
- رباعی شمارۀ ۱۷۶ : گر زانکه چو خاک ره ستم‌کش باشی
- رباعی شمارۀ ۱۷۷ : در سنگ اگر شوی چو نار ای ساقی
- رباعی شمارۀ ۱۷۸ : گر من به مثل هزار جان داشتمی
- رباعی شمارۀ ۱۷۹ : از دیده اگر نه خون روان داشتمی
- رباعی شمارۀ ۱۸۰ : ای تُنگ شکر چون دهن تنگت نی
- رباعی شمارۀ ۱۸۱ : بس خون که بدان دو چشم خونخواره کنی
- رباعی شمارۀ ۱۸۲ : در وقت بهار جز لب جوی مجوی
- رباعی شمارۀ ۱۸۳ : جسمی دارم دلی خراب اندر وی
- رباعی شمارۀ ۱۸۴ : تا کی به هوای دل چنین خوار شوی
- رباعی شمارۀ ۱۸۵ : در دل نگذارمت که افگار شوی
- رباعی شمارۀ ۱۸۶ : چون بند ز نامهٔ تو بگشاد رهی
- رباعی شمارۀ ۱۸۷ : شفتالوی آبدارت ای سرو سهی
- رباعی شمارۀ ۱۸۸ : هر گه که به زلف عنبر تر سایی
- رباعی شمارۀ ۱۸۹ : ای بت به سر مسیح اگر ترسایی
- رباعی شمارۀ ۱۹۰ : هان تا به خرابات حجازی نائی
- رباعی شمارۀ ۱۹۱ : با روی چو نوبهار و با خوی دئی