- رباعی شمارهٔ ۱ : یارب که بقای جاودانی بادا
- رباعی شمارهٔ ۲ : عشرت بادا صبح تو و شام ترا
- رباعی شمارهٔ ۳ : شد یار و به غم ساخت گرفتار مرا
- رباعی شمارهٔ ۴ : جان سوخت ز داغ دوری یار مرا
- رباعی شمارهٔ ۵ : از بهر نشیمن شه عرش جناب
- رباعی شمارهٔ ۶ : اندر ره انتظار چشمی که مراست
- رباعی شمارهٔ ۷ : آن سرو که جایش دل غم پرور ماست
- رباعی شمارهٔ ۸ : پیوستن دوستان به هم آسان است
- رباعی شمارهٔ ۹ : شاها سربخت بر در دولت تست
- رباعی شمارهٔ ۱۰ : اکسیر حیات جاودانم بفرست
- رباعی شمارهٔ ۱۱ : شوخی که خطش آیهٔ فرخ فالی است
- رباعی شمارهٔ ۱۲ : جز فکر جدا شدن ز دلدارم نیست
- رباعی شمارهٔ ۱۳ : مجنون که کمال عشق و حیرانی داشت
- رباعی شمارهٔ ۱۴ : شاها سر روزگار پامال تو باد
- رباعی شمارهٔ ۱۵ : شاها چو کمان قدر به فرمان تو باد
- رباعی شمارهٔ ۱۶ : صید افکنی مراد آیین تو باد
- رباعی شمارهٔ ۱۷ : شاها در جهان عرصهٔ در گاه تو باد
- رباعی شمارهٔ ۱۸ : جرم است سراپای من خاک نهاد
- رباعی شمارهٔ ۱۹ : کوی تو که آواره هزاری دارد
- رباعی شمارهٔ ۲۰ : وحشی که همیشه میل ساغر دارد
- رباعی شمارهٔ ۲۱ : گر کسب کمال می‌کنی می‌گذرد
- رباعی شمارهٔ ۲۲ : فریاد که سوز دل عیان نتوان کرد
- رباعی شمارهٔ ۲۳ : تیرت چو ره نشان پران گیرد
- رباعی شمارهٔ ۲۴ : دل زان بت پیمان گسلم می‌سوزد
- رباعی شمارهٔ ۲۵ : یارب که زمانه دلنوازت باشد
- رباعی شمارهٔ ۲۶ : می‌خواست فلک که تلخ کامم بکشد
- رباعی شمارهٔ ۲۷ : شاها به عداوت توکس یار نشد
- رباعی شمارهٔ ۲۸ : آنان که به کویی نگران می‌گردند
- رباعی شمارهٔ ۲۹ : آن زمره که از منطق ما بی‌خبرند
- رباعی شمارهٔ ۳۰ : مجنون به من بی سر و پا می‌ماند
- رباعی شمارهٔ ۳۱ : ای چرخ مرا دلی ست بیداد پسند
- رباعی شمارهٔ ۳۲ : یا صاحب ننگ و نام می‌باید بود
- رباعی شمارهٔ ۳۳ : در کوی توام پای تمنا نرود
- رباعی شمارهٔ ۳۴ : تا پای کسی سلسله آرا نشود
- رباعی شمارهٔ ۳۵ : در صید گهت که جان طرب ساز آید
- رباعی شمارهٔ ۳۶ : ازدیده ز رفتن تو خون می‌آید
- رباعی شمارهٔ ۳۷ : خوش آن که ره عشق بتی پیماید
- رباعی شمارهٔ ۳۸ : تا شکل هلال گردد از چرخ پدید
- رباعی شمارهٔ ۳۹ : نوروز شد و بنفشه از خاک دمید
- رباعی شمارهٔ ۴۰ : آهنگ سفر می‌کند آن ماه عذار
- رباعی شمارهٔ ۴۱ : یارب که در این دایرهٔ دیر مدار
- رباعی شمارهٔ ۴۲ : دانی شاها که مهر فرخنده اثر
- رباعی شمارهٔ ۴۳ : ای صیت معالجات تو عالم گیر
- رباعی شمارهٔ ۴۴ : آن شمع که دوش بود تب تا سحرش
- رباعی شمارهٔ ۴۵ : ای منشاء دانایی و ای مایه هوش
- رباعی شمارهٔ ۴۶ : ای جان و تنم مطیع و شوق تو مطاع
- رباعی شمارهٔ ۴۷ : فن تو و سد هزار برهان کمال
- رباعی شمارهٔ ۴۸ : در نامه رقم ز خانه‌ای یافته‌ام
- رباعی شمارهٔ ۴۹ : تا کار جهان به کام کس نیست مدام
- رباعی شمارهٔ ۵۰ : تا در ره عشق آشنای تو شدم
- رباعی شمارهٔ ۵۱ : امشب همه شب ز هجر نالان بودم
- رباعی شمارهٔ ۵۲ : از آبله‌ای تازه گل باغ ارم
- رباعی شمارهٔ ۵۳ : ای آنکه به یکرنگی تو متصفم
- رباعی شمارهٔ ۵۴ : تا کی ز مصیبت غمت یاد کنم
- رباعی شمارهٔ ۵۵ : رخسار تو ای تازه گل گلشن جان
- رباعی شمارهٔ ۵۶ : تا بود چنین بود و چنین است جهان
- رباعی شمارهٔ ۵۷ : خورشید که هست شمسهٔ هفت ایوان
- رباعی شمارهٔ ۵۸ : در نفی رخت شمع شبی راند سخن
- رباعی شمارهٔ ۵۹ : ای مدت شاهی جهان مدت تو
- رباعی شمارهٔ ۶۰ : ای رفعت و شان فروترین پایه تو
- رباعی شمارهٔ ۶۱ : خوش آن که شود بساط مهجوری طی
- رباعی شمارهٔ ۶۲ : گر درخور مهرم احترامی بودی
- رباعی شمارهٔ ۶۳ : ای کاش برات من براتی بودی
- رباعی شمارهٔ ۶۴ : در عهد معالجات تو بیماری
- رباعی شمارهٔ ۶۵ : گر با تو گهی نظر کنم پنهانی
- رباعی شمارهٔ ۶۶ : ای درگه تو عید گه روحانی