- غزل شمارهٔ ۱ : ای آتش سودای تو خون کرده جگرها
- غزل شمارهٔ ۲ : طبع تو دمساز نیست عاشق دلسوز را
- غزل شمارهٔ ۳ : خوش خوش خرامان می‌روی، ای شاه خوبان تا کجا
- غزل شمارهٔ ۴ : رفتم به راه صفت دیدم به کوی صفا
- غزل شمارهٔ ۵ : ز خاک کوی تو هر خار سوسنی است مرا
- غزل شمارهٔ ۶ : به زبان چرب جانا بنواز جان ما را
- غزل شمارهٔ ۷ : بر سر کرشمه از دل خبری فرست ما را
- غزل شمارهٔ ۸ : گرنه عشق او قضای آسمانستی مرا
- غزل شمارهٔ ۹ : ای پار دوست بوده و امسال آشنا
- غزل شمارهٔ ۱۰ : اری فی‌النوم ما طالت نواها
- غزل شمارهٔ ۱۱ : جام می تا خط بغداد ده ای یار مرا
- غزل شمارهٔ ۱۲ : درد زده است جان من میوهٔ جان من کجا
- غزل شمارهٔ ۱۳ : سر به عدم درنه و یاران طلب
- غزل شمارهٔ ۱۴ : گر مدعی نه‌ای غم جانان به جان طلب
- غزل شمارهٔ ۱۵ : مست تمام آمده است بر در من نیم شب
- غزل شمارهٔ ۱۶ : به یکی نامهٔ خودم دریاب
- غزل شمارهٔ ۱۷ : ترک خواهش کن و با راحت و آرام بخسب
- غزل شمارهٔ ۱۸ : رویم ز گریه بین چو گلین کاه زیر آب
- غزل شمارهٔ ۱۹ : کار عشق از وصل و هجران درگذشت
- غزل شمارهٔ ۲۰ : انصاف در جبلت عالم نیامده است
- غزل شمارهٔ ۲۱ : پای گریز نیست که گردون کمان‌کش است
- غزل شمارهٔ ۲۲ : تا جهان است از جهان اهل وفائی برنخاست
- غزل شمارهٔ ۲۳ : دل پیشکش تو جان نهاده است
- غزل شمارهٔ ۲۴ : کار گیتی را نوائی مانده نیست
- غزل شمارهٔ ۲۵ : اهل بر روی زمین جستیم نیست
- غزل شمارهٔ ۲۶ : آگه نه‌ای که بر دلم از غم چه درد خاست
- غزل شمارهٔ ۲۷ : در این عهد از وفا بوئی نمانده است
- غزل شمارهٔ ۲۸ : از کف ایام امان کس نیافت
- غزل شمارهٔ ۲۹ : زآتش اندیشه جانم سوخته است
- غزل شمارهٔ ۳۰ : زخم زمانه را در مرهم پدید نیست
- غزل شمارهٔ ۳۱ : چه آفتی تو که کمتر غم تو هجران است
- غزل شمارهٔ ۳۲ : حصن جان ساز در جهان خلوت
- غزل شمارهٔ ۳۳ : بخت بدرنگ من امروز گم است
- غزل شمارهٔ ۳۴ : طره مفشان که غرامت بر ماست
- غزل شمارهٔ ۳۵ : در جهان هیچ سینه بی‌غم نیست
- غزل شمارهٔ ۳۶ : مرا دانهٔ دل بر آتش فتاده است
- غزل شمارهٔ ۳۷ : من ندانستم که عشق این رنگ داشت
- غزل شمارهٔ ۳۸ : چه نشینم که فتنه بر پای است
- غزل شمارهٔ ۳۹ : آن کز می خواجگی است سرمست
- غزل شمارهٔ ۴۰ : فرمان ملک چه ساحری ساخت
- غزل شمارهٔ ۴۱ : ای قول دل به رفیع‌الدرجات
- غزل شمارهٔ ۴۲ : عیسی لب است یار و دم از من دریغ داشت
- غزل شمارهٔ ۴۳ : دست قبا در جهان نافه گشای آمده است
- غزل شمارهٔ ۴۴ : ای باد صبح بین که کجا می‌فرستمت
- غزل شمارهٔ ۴۵ : لعل او بازار جان خواهد شکست
- غزل شمارهٔ ۴۶ : دیدی که یار چون ز دل ما خبر نداشت
- غزل شمارهٔ ۴۷ : رخ تو رونق قمر بشکست
- غزل شمارهٔ ۴۸ : از حال خود شکسته دلان را خبر فرست
- غزل شمارهٔ ۴۹ : زان زلف مشک رنگ نسیمی به ما فرست
- غزل شمارهٔ ۵۰ : روی تو دارد ز حسن آنچه پری آن نداشت
- غزل شمارهٔ ۵۱ : به باغ وصل تو خاری، رقیب صد ورد است
- غزل شمارهٔ ۵۲ : تیره زلفا بادهٔ روشن کجاست
- غزل شمارهٔ ۵۳ : دردی است درد عشق که درمان پذیر نیست
- غزل شمارهٔ ۵۴ : شمع شب‌ها بجز خیال تو نیست
- غزل شمارهٔ ۵۵ : سر سودای تو را سینهٔ ما محرم نیست
- غزل شمارهٔ ۵۶ : ما به غم خو کرده‌ایم ای دوست ما را غم فرست
- غزل شمارهٔ ۵۷ : بس لابه که بنمودم و دل‌دار نپذرفت
- غزل شمارهٔ ۵۸ : شوری ز دو عشق در سر ماست
- غزل شمارهٔ ۵۹ : دل شد از دست و نه جای سخن است
- غزل شمارهٔ ۶۰ : آن نازنین که عیسی دلها زبان اوست
- غزل شمارهٔ ۶۱ : عیسی لبی و مرده دلم در برابرت
- غزل شمارهٔ ۶۲ : گر هیچ شبی وصل دلارام توان یافت
- غزل شمارهٔ ۶۳ : چه گویی ز لب دوست شکر وام توان خواست
- غزل شمارهٔ ۶۴ : کیست که در کوی تو فتنهٔ روی نیست
- غزل شمارهٔ ۶۵ : عشق تو قضای آسمانی است
- غزل شمارهٔ ۶۶ : می‌خور که جهان حریف جوی است
- غزل شمارهٔ ۶۷ : دل را ز دم تو دام روزی است
- غزل شمارهٔ ۶۸ : ای دل به عشق بر تو که عشقت چه درخور است
- غزل شمارهٔ ۶۹ : خاکی دلم که در لب آن نازنین گریخت
- غزل شمارهٔ ۷۰ : خه که دگر باره دل، درد تو در برگرفت
- غزل شمارهٔ ۷۱ : به دو میگون لب و پسته دهنت
- غزل شمارهٔ ۷۲ : هر که در عاشقی قدم نزده است
- غزل شمارهٔ ۷۳ : جو به جو عشقت شمار دم زدن بر من گرفت
- غزل شمارهٔ ۷۴ : سر و زر کو که منت یارم جست
- غزل شمارهٔ ۷۵ : یارب آن خال بر آن لب چه خوش است
- غزل شمارهٔ ۷۶ : در عشق تو عافیت حرام است
- غزل شمارهٔ ۷۷ : به جائی رسید عشق که بر جای جان نشست
- غزل شمارهٔ ۷۸ : چرا ننهم؟ نهم دل بر خیالت
- غزل شمارهٔ ۷۹ : هر که به سودای چون تو یار بپرداخت
- غزل شمارهٔ ۸۰ : دلم در بحر سودای تو غرق است
- غزل شمارهٔ ۸۱ : بگشا نقاب رخ که ز ره بر در آیمت
- غزل شمارهٔ ۸۲ : علم عشق عالی افتاده است
- غزل شمارهٔ ۸۳ : فلک در نیکوئی انصاف دادت
- غزل شمارهٔ ۸۴ : بتی کز طرف شب مه را وطن ساخت
- غزل شمارهٔ ۸۵ : آن‌ها که محققان راهند
- غزل شمارهٔ ۸۶ : با او دلم به مهر و محبت نشانه بود
- غزل شمارهٔ ۸۷ : طریق عشق رهبر برنتابد
- غزل شمارهٔ ۸۸ : عقل در عشق تو سرگردان بماند
- غزل شمارهٔ ۸۹ : دل کشید آخر عنان چون مرد میدانت نبود
- غزل شمارهٔ ۹۰ : دولت عشق تو آمد عالم جان تازه کرد
- غزل شمارهٔ ۹۱ : دل پیش خیال تو صد دیده برافشاند
- غزل شمارهٔ ۹۲ : صد یک حسن تو نوبهار ندارد
- غزل شمارهٔ ۹۳ : تب دوشین در آن بت چون اثر کرد
- غزل شمارهٔ ۹۴ : هر تار ز مژگانش تیری دگر اندازد
- غزل شمارهٔ ۹۵ : عذر از که توان خواست که دلبر نپذیرد
- غزل شمارهٔ ۹۶ : عشق تو چون درآید شور از جهان برآید
- غزل شمارهٔ ۹۷ : عشق تو به گرد هر که برگردد
- غزل شمارهٔ ۹۸ : آن زمان کو زلف را سر می‌برد
- غزل شمارهٔ ۹۹ : سر نیست کز تو بر سر خنجر نمی‌شود
- غزل شمارهٔ ۱۰۰ : هر زمانی بر دلم باری رسد
- غزل شمارهٔ ۱۰۱ : عشاق بجز یار سر انداز نخواهند
- غزل شمارهٔ ۱۰۲ : نگارینا به صحرا رو که صحرا حله می‌پوشد
- غزل شمارهٔ ۱۰۳ : عشق تو به هر دلی فرو ناید
- غزل شمارهٔ ۱۰۴ : فروغ جمالت نظر برنتابد
- غزل شمارهٔ ۱۰۵ : خوی او از خام‌کاری کم نکرد
- غزل شمارهٔ ۱۰۶ : ذره نماید آفتاب ار به جمال تو رسد
- غزل شمارهٔ ۱۰۷ : حاشا که مرا جز تو در دیده کسی باشد
- غزل شمارهٔ ۱۰۸ : با یاد تو زهر بر شکر خندد
- غزل شمارهٔ ۱۰۹ : جانا لب تو پیشکش از ما چه ستاند
- غزل شمارهٔ ۱۱۰ : مهر تو بر دیگران نتوان نهاد
- غزل شمارهٔ ۱۱۱ : پردهٔ نو ساخت عشق، زخمهٔ نو در فزود
- غزل شمارهٔ ۱۱۲ : مرا وصلت به جانی برنیاید
- غزل شمارهٔ ۱۱۳ : دل که در دام تو افتاد غم جان نبرد
- غزل شمارهٔ ۱۱۴ : دل زخم تو را سپر ندارد
- غزل شمارهٔ ۱۱۵ : بوسه گه آسمان نعل سمند تو باد
- غزل شمارهٔ ۱۱۶ : با کفر زلفت ای جان ایمان چه کار دارد
- غزل شمارهٔ ۱۱۷ : آوازهٔ جمالت چون از جهان برآمد
- غزل شمارهٔ ۱۱۸ : وصل تو به وهم در نمی‌آید
- غزل شمارهٔ ۱۱۹ : چشم ما بر دوخت عشق و پردهٔ ما بردرید
- غزل شمارهٔ ۱۲۰ : دوست مرا رطل عشق تا خط بغداد داد
- غزل شمارهٔ ۱۲۱ : دل رفت و می‌ندانم حالش که خود کجا شد
- غزل شمارهٔ ۱۲۲ : لعلت اندر سخن شکر خاید
- غزل شمارهٔ ۱۲۳ : دل از آن راحت جان نشکیبد
- غزل شمارهٔ ۱۲۴ : لب جانان دوای جان بخشد
- غزل شمارهٔ ۱۲۵ : اول از خود بری توانم شد
- غزل شمارهٔ ۱۲۶ : دل عاشق به جان فرو ناید
- غزل شمارهٔ ۱۲۷ : دل از آن دلستان به کس نرسد
- غزل شمارهٔ ۱۲۸ : عشق تو دست از میان کار برآورد
- غزل شمارهٔ ۱۲۹ : ازین ده رنگ‌تر یاری نپندارم که کس دارد
- غزل شمارهٔ ۱۳۰ : می وقت صبوح راوقی باید
- غزل شمارهٔ ۱۳۱ : تو را نازی است اندر سر که عالم بر نمی‌تابد
- غزل شمارهٔ ۱۳۲ : چه روح افزا و راحت باری ای باد
- غزل شمارهٔ ۱۳۳ : چشم دارم که مرا از تو پیامی برسد
- غزل شمارهٔ ۱۳۴ : باغ جان را صبوحی آب دهید
- غزل شمارهٔ ۱۳۵ : دل نام تو بر نگین نویسد
- غزل شمارهٔ ۱۳۶ : فراقت ز خون‌ریز من در نماند
- غزل شمارهٔ ۱۳۷ : آتش عشق تو دید صبرم و سیماب شد
- غزل شمارهٔ ۱۳۸ : دل بستهٔ زلف تو شد از من چه نویسد
- غزل شمارهٔ ۱۳۹ : آتش عیاره‌ای آب عیارم ببرد
- غزل شمارهٔ ۱۴۰ : خاکی دلم به گرد وصالش کجا رسد
- غزل شمارهٔ ۱۴۱ : اندرآ ای جان که در پای تو جان خواهم فشاند
- غزل شمارهٔ ۱۴۲ : سخن با او به موئی درنگیرد
- غزل شمارهٔ ۱۴۳ : دلم آخر به وصالش برسد
- غزل شمارهٔ ۱۴۴ : سر زلفت چو در جولان بیاید
- غزل شمارهٔ ۱۴۵ : دل دادم و کار برنیامد
- غزل شمارهٔ ۱۴۶ : مرا غم تو به خمار خانه باز آورد
- غزل شمارهٔ ۱۴۷ : مکن کز چشم من بر خاک سیل آتشین خیزد
- غزل شمارهٔ ۱۴۸ : بر دل غم فراقت آسان چگونه باشد
- غزل شمارهٔ ۱۴۹ : شور عشق تو در جهان افتاد
- غزل شمارهٔ ۱۵۰ : عقل ز دست غمت دست به سر می‌رود
- غزل شمارهٔ ۱۵۱ : روی تو را در رکاب شمس و قمر می‌رود
- غزل شمارهٔ ۱۵۲ : دل سکهٔ عشق می نگرداند
- غزل شمارهٔ ۱۵۳ : تا مرا عشق یار غار افتاد
- غزل شمارهٔ ۱۵۴ : دلبر آن به که کسش نشناسد
- غزل شمارهٔ ۱۵۵ : نقش تو خیال برنتابد
- غزل شمارهٔ ۱۵۶ : روی تو چون نوبهار جلوه‌گری می‌کند
- غزل شمارهٔ ۱۵۷ : زین وجودت به جان خلاص دهند
- غزل شمارهٔ ۱۵۸ : روزم به نیابت شب آمد
- غزل شمارهٔ ۱۵۹ : ماه را با نور رویش بیش مقداری نماند
- غزل شمارهٔ ۱۶۰ : ز خوبان جز جفاکاری نیاید
- غزل شمارهٔ ۱۶۱ : خار غم تو گل طرب دارد
- غزل شمارهٔ ۱۶۲ : زهر با یاد تو شکر گردد
- غزل شمارهٔ ۱۶۳ : عشقت چو درآمد ز دلم صبر بدر شد
- غزل شمارهٔ ۱۶۴ : آن را که غم‌گسار تو باشی چه غم خورد
- غزل شمارهٔ ۱۶۵ : آنچه تو کردی بتا نه شرط وفا بود
- غزل شمارهٔ ۱۶۶ : رخ به زلف سیاه می‌پوشد
- غزل شمارهٔ ۱۶۷ : آواز حسنت ای جان هفت آسمان بگیرد
- غزل شمارهٔ ۱۶۸ : آنچه عشق دوست با من می‌کند
- غزل شمارهٔ ۱۶۹ : مرد که با عشق دست در کمر آید
- غزل شمارهٔ ۱۷۰ : عشق تو اندر دلم شاخ کنون می‌زند
- غزل شمارهٔ ۱۷۱ : نی دست من به شاخ وصال تو بر رسید
- غزل شمارهٔ ۱۷۲ : این عشق آتشینم دود از جهان برآرد
- غزل شمارهٔ ۱۷۳ : دلم ز هوای تو بر نمی‌گردد
- غزل شمارهٔ ۱۷۴ : صبح چون جیب آسمان بگشاد
- غزل شمارهٔ ۱۷۵ : آن دم که صبح بینش من بال برگشاد
- غزل شمارهٔ ۱۷۶ : زان بخششی که بر در عالم شد
- غزل شمارهٔ ۱۷۷ : آباد بر آن شب که شب وصلت ما بود
- غزل شمارهٔ ۱۷۸ : عافیت کس نشان دهد؟ ندهد
- غزل شمارهٔ ۱۷۹ : دل از گیتی وفاجویی ندارد
- غزل شمارهٔ ۱۸۰ : دل جام جام، زهر غمان هر زمان کشد
- غزل شمارهٔ ۱۸۱ : آمد نفس صبح و سلامت نرسانید
- غزل شمارهٔ ۱۸۲ : آن کو چو تو دلربای دارد
- غزل شمارهٔ ۱۸۳ : چون زلف یار گیرم دستم به یارب آید
- غزل شمارهٔ ۱۸۴ : با درد تو کس منت مرهم نپذیرد
- غزل شمارهٔ ۱۸۵ : آوازهٔ جمالت اندر جهان فتاد
- غزل شمارهٔ ۱۸۶ : در خوشاب را لبت سخت خوش آب می‌دهد
- غزل شمارهٔ ۱۸۷ : عشقت آتش ز جان برانگیزد
- غزل شمارهٔ ۱۸۸ : پیش لب تو حلقه به گوشم بنفشه‌وار
- غزل شمارهٔ ۱۸۹ : پیش صبا نثار کنم جان شکوفه‌وار
- غزل شمارهٔ ۱۹۰ : دل پردهٔ عشق توست برگیر
- غزل شمارهٔ ۱۹۱ : خون‌ریزی و نندیشی، عیار چنین خوش‌تر
- غزل شمارهٔ ۱۹۲ : خیز و به ایام گل بادهٔ گلگون بیار
- غزل شمارهٔ ۱۹۳ : بر سر من نامده است از تو جفاجوی تر
- غزل شمارهٔ ۱۹۴ : رحم کن رحم، نظر باز مگیر
- غزل شمارهٔ ۱۹۵ : حدیث توبه رها کن سبوی باده بیار
- غزل شمارهٔ ۱۹۶ : آن خال جو سنگش ببین، آن روی گندمگون نگر
- غزل شمارهٔ ۱۹۷ : سرهای سراندازان در پای تو اولی‌تر
- غزل شمارهٔ ۱۹۸ : فتاده‌ام به طلسم کشاکش تقدیر
- غزل شمارهٔ ۱۹۹ : روز عمرم در شب افتاده است باز
- غزل شمارهٔ ۲۰۰ : ای دل آن زنار نگسستی هنوز
- غزل شمارهٔ ۲۰۱ : دهان شیشه گشا صبح شد شراب بریز
- غزل شمارهٔ ۲۰۲ : از این ده رنگ‌تر یاری نپندارم که دارد کس
- غزل شمارهٔ ۲۰۳ : بوی وفا ز گلبن عالم نیافت کس
- غزل شمارهٔ ۲۰۴ : مه نجویم، مه مرا روی تو بس
- غزل شمارهٔ ۲۰۵ : کشد مو بر تن نخجیر تیر از شوق پیکانش
- غزل شمارهٔ ۲۰۶ : هر دل که غم تو داغ کردش
- غزل شمارهٔ ۲۰۷ : عقل ما سلطان جان می‌خواندش
- غزل شمارهٔ ۲۰۸ : چو به خنده بازیابم اثر دهان تنگش
- غزل شمارهٔ ۲۰۹ : خسته‌ام نیک از بد ایام خویش
- غزل شمارهٔ ۲۱۰ : بس سفالین لب و خاکین رخ و سنگین جانم
- غزل شمارهٔ ۲۱۱ : از دو عالم دامن جان درکشم هر صبح‌دم
- غزل شمارهٔ ۲۱۲ : کو صبح که بار شب کشیدم
- غزل شمارهٔ ۲۱۳ : نه رای آنکه ز عشق تو روی برتابم
- غزل شمارهٔ ۲۱۴ : از دهر غدر پیشه وفائی نیافتم
- غزل شمارهٔ ۲۱۵ : از گشت چرخ کار به سامان نیافتم
- غزل شمارهٔ ۲۱۶ : بر سریر نیاز می‌غلطم
- غزل شمارهٔ ۲۱۷ : با بخت در عتابم و با روزگار هم
- غزل شمارهٔ ۲۱۸ : در سایهٔ غم شکست روزم
- غزل شمارهٔ ۲۱۹ : در سینه نفس چنان شکستم
- غزل شمارهٔ ۲۲۰ : ز خاک پاشی در دستخون فروماندیم
- غزل شمارهٔ ۲۲۱ : گر به عیار کسان از همه کس کمتریم
- غزل شمارهٔ ۲۲۲ : تا چند ستم رسیده باشم
- غزل شمارهٔ ۲۲۳ : نماند اهل رنگی که من داشتم
- غزل شمارهٔ ۲۲۴ : از هستی خود که یاد دارم
- غزل شمارهٔ ۲۲۵ : گرچه به دست کرشمهٔ تو اسیرم
- غزل شمارهٔ ۲۲۶ : منم آن کز طرب غمین باشم
- غزل شمارهٔ ۲۲۷ : دردی که مرا هست به مرهم نفروشم
- غزل شمارهٔ ۲۲۸ : خون دلم مخور که غمان تو می‌خورم
- غزل شمارهٔ ۲۲۹ : ما از عراق جان غم آلود می‌بریم
- غزل شمارهٔ ۲۳۰ : الصبوح ای دل که ما بزم قلندر ساختیم
- غزل شمارهٔ ۲۳۱ : به کوی عشق تو جان در میان راه نهم
- غزل شمارهٔ ۲۳۲ : ای قوم الغیاث که کار اوفتاده‌ایم
- غزل شمارهٔ ۲۳۳ : یک نظر دوش از شکنج زلف او دزدیده‌ام
- غزل شمارهٔ ۲۳۴ : دل بشد از دست دوست را به چه جویم
- غزل شمارهٔ ۲۳۵ : زنگ دل از آب روی شستیم
- غزل شمارهٔ ۲۳۶ : این خود چه صورت است که من پای‌بست اویم
- غزل شمارهٔ ۲۳۷ : گفتم آه آتشین بس کن، نه من خاک توام
- غزل شمارهٔ ۲۳۸ : نام تو چون بر زبان می‌آیدم
- غزل شمارهٔ ۲۳۹ : از تف دل آتشین دهانم
- غزل شمارهٔ ۲۴۰ : کفر است راز عشقت پنهان چرا ندارم
- غزل شمارهٔ ۲۴۱ : نازی است تو را در سر، کمتر نکنی دانم
- غزل شمارهٔ ۲۴۲ : به میدان وفا یارم چنان آمد که من خواهم
- غزل شمارهٔ ۲۴۳ : گفتم به ری مراد دل آسان برآورم
- غزل شمارهٔ ۲۴۴ : مرا گوئی چه سر داری، سر سودای او دارم
- غزل شمارهٔ ۲۴۵ : چون تلخ سخن رانی تنگ شکرت خوانم
- غزل شمارهٔ ۲۴۶ : گر رحم کنی جانا جان بر سرت افشانم
- غزل شمارهٔ ۲۴۷ : ما پیشکش تو جان فرستیم
- غزل شمارهٔ ۲۴۸ : دیده در کار لب و خالش کنم
- غزل شمارهٔ ۲۴۹ : دل به سودای بتان دربسته‌ام
- غزل شمارهٔ ۲۵۰ : جانا ز سر مهر تو گشتن نتوانم
- غزل شمارهٔ ۲۵۱ : به صفت، عاشق جمال توایم
- غزل شمارهٔ ۲۵۲ : امروز دو هفته است که روی تو ندیدم
- غزل شمارهٔ ۲۵۳ : طبع تو دمساز نیست چاره چه سازم
- غزل شمارهٔ ۲۵۴ : ای جفت دل من از تو فردم
- غزل شمارهٔ ۲۵۵ : خوش خوش از عشق تو جانی می‌کنم
- غزل شمارهٔ ۲۵۶ : من در طلب یارم ز اغیار نیندیشم
- غزل شمارهٔ ۲۵۷ : دل را به غم تو باز بستیم
- غزل شمارهٔ ۲۵۸ : خیز تا رخت دل براندازیم
- غزل شمارهٔ ۲۵۹ : یارب از عشق چه سرمستم و بی‌خویشتنم
- غزل شمارهٔ ۲۶۰ : نزل عشقت جان شیرین آورم
- غزل شمارهٔ ۲۶۱ : نیم شب پی گم کنان در کوی جانان آمدم
- غزل شمارهٔ ۲۶۲ : در عشق ز تیغ و سر نیندیشم
- غزل شمارهٔ ۲۶۳ : ما دل به دست مهر تو زان باز داده‌ایم
- غزل شمارهٔ ۲۶۴ : تا من پی آن زلف سرافکنده همی دارم
- غزل شمارهٔ ۲۶۵ : تو را در دوستی رائی نمی‌بینم، نمی‌بینم
- غزل شمارهٔ ۲۶۶ : دست از دو جهان کشیده خواهم
- غزل شمارهٔ ۲۶۷ : ز باغت بجز بوی و رنگی نبینم
- غزل شمارهٔ ۲۶۸ : ز باغ عافیت بوئی ندارم
- غزل شمارهٔ ۲۶۹ : طاقتی کو که به سر منزل جانان برسم
- غزل شمارهٔ ۲۷۰ : دارم سر آنکه سر برآرم
- غزل شمارهٔ ۲۷۱ : از گلستان وصل نسیمی شنیده‌ام
- غزل شمارهٔ ۲۷۲ : دلا زارت برون نتوان نهادن
- غزل شمارهٔ ۲۷۳ : خرمی کان فلک دهد غم دان
- غزل شمارهٔ ۲۷۴ : برون از جهان تکیه جایی طلب کن
- غزل شمارهٔ ۲۷۵ : سوختم چون بوی برناید ز من
- غزل شمارهٔ ۲۷۶ : ای صبح مرا حدیث آن مه کن
- غزل شمارهٔ ۲۷۷ : غصهٔ آسمان خورم دم نزنم، دریغ من
- غزل شمارهٔ ۲۷۸ : دلا با عشق پیمان تازه گردان
- غزل شمارهٔ ۲۷۹ : رخش حسن ای جان شگرفی را به میدان درفکن
- غزل شمارهٔ ۲۸۰ : دلم دردمند است باری برافکن
- غزل شمارهٔ ۲۸۱ : آب و سنگم داد بر باد آتش سودای من
- غزل شمارهٔ ۲۸۲ : ترک سن سن گوی توسن خوی سوسن بوی من
- غزل شمارهٔ ۲۸۳ : از عشق دوست بین که چه آمد به روی من
- غزل شمارهٔ ۲۸۴ : ای باد بوی یوسف دلها به ما رسان
- غزل شمارهٔ ۲۸۵ : بر سر بازار عشق آزاد نتوان آمدن
- غزل شمارهٔ ۲۸۶ : ای لعل تو پرده‌دار پروین
- غزل شمارهٔ ۲۸۷ : روی است بنامیزد یا ماه تمام است آن
- غزل شمارهٔ ۲۸۸ : تا مرا سودای تو خالی نگرداند ز من
- غزل شمارهٔ ۲۸۹ : تا دل غم او دارد نتوان غم جان خوردن
- غزل شمارهٔ ۲۹۰ : در یک سخن آن همه عتیبش بین
- غزل شمارهٔ ۲۹۱ : شب من دام خورشید است گوئی زلف یار است این
- غزل شمارهٔ ۲۹۲ : درد دل گویم از نهان بشنو
- غزل شمارهٔ ۲۹۳ : آخر چه خون کرد این دلم کامد به ناخن خون او
- غزل شمارهٔ ۲۹۴ : تو چه دانی که من از وفا چه نمودم به جای تو
- غزل شمارهٔ ۲۹۵ : سینه پر آتشم چو میغ از تو
- غزل شمارهٔ ۲۹۶ : شد آبروی عاشقان از خوی آتش‌ناک تو
- غزل شمارهٔ ۲۹۷ : گرچه جانی از نظر پنهان مشو
- غزل شمارهٔ ۲۹۸ : چه کرده‌ام بجای تو که نیستم سزای تو
- غزل شمارهٔ ۲۹۹ : پشت پایی زد خرد را روی تو
- غزل شمارهٔ ۳۰۰ : در عشق داستانم و بر تو به نیم جو
- غزل شمارهٔ ۳۰۱ : بستهٔ زلف اوست دل، ای دل از آن کیست او
- غزل شمارهٔ ۳۰۲ : ای تماشاگه جان بر طرف لاله‌ستان تو
- غزل شمارهٔ ۳۰۳ : رخت تمنای دل بر در عشاق نه
- غزل شمارهٔ ۳۰۴ : افدی بنفس من بدت فی‌المهد عنی غافله
- غزل شمارهٔ ۳۰۵ : خیال روی توام غم‌گسار و روی تو نه
- غزل شمارهٔ ۳۰۶ : هست به دور تو عقل نام شکسته
- غزل شمارهٔ ۳۰۷ : در دستت اوفتادم چون مرغ پر بریده
- غزل شمارهٔ ۳۰۸ : ای از پی آشوب ما از رخ نقاب انداخته
- غزل شمارهٔ ۳۰۹ : سرمستم و تشنه، آب در ده
- غزل شمارهٔ ۳۱۰ : در صبوح آن راح ریحانی بخواه
- غزل شمارهٔ ۳۱۱ : ای برقرار خوبی، با تو قرار من چه
- غزل شمارهٔ ۳۱۲ : ای دل به جفات جان نهاده
- غزل شمارهٔ ۳۱۳ : ای زیر نقاب مه نموده
- غزل شمارهٔ ۳۱۴ : ای چشم پر خمارت دلها فگار کرده
- غزل شمارهٔ ۳۱۵ : درا تا سیل بنشانم ز دیده
- غزل شمارهٔ ۳۱۶ : ماه نو و صبح بین پیاله و باده
- غزل شمارهٔ ۳۱۷ : از زلف هر کجا گرهی برگشاده‌ای
- غزل شمارهٔ ۳۱۸ : روی درکش ز دهر دشمن روی
- غزل شمارهٔ ۳۱۹ : زین تنگنای وحشت اگر باز رستمی
- غزل شمارهٔ ۳۲۰ : غم بنیاد آب و گل چه خوری
- غزل شمارهٔ ۳۲۱ : روز دانش به ازین بایستی
- غزل شمارهٔ ۳۲۲ : ای دل ای دل هلاک تن کردی
- غزل شمارهٔ ۳۲۳ : خاک بغداد در آب بصرم بایستی
- غزل شمارهٔ ۳۲۴ : شوریده کرد ما را عشق پری جمالی
- غزل شمارهٔ ۳۲۵ : ای راحت جان‌ها به تو، آرام جان کیستی
- غزل شمارهٔ ۳۲۶ : ای سرو غنچه لب ز گلستان کیستی
- غزل شمارهٔ ۳۲۷ : ای ترک دلستان ز شبستان کیستی
- غزل شمارهٔ ۳۲۸ : کردی نخست با ما عهدی چنان که دانی
- غزل شمارهٔ ۳۲۹ : یکی بخرام در بستان که تا سرو روان بینی
- غزل شمارهٔ ۳۳۰ : زرهٔ زلف بر قبا شکنی
- غزل شمارهٔ ۳۳۱ : این چه شور است آخر ای جان کز جهان انگیختی
- غزل شمارهٔ ۳۳۲ : جان بخشمت آن ساعت کز لب شکرم بخشی
- غزل شمارهٔ ۳۳۳ : تا بیش دل خراب داری
- غزل شمارهٔ ۳۳۴ : تب‌ها کشم از هجر تو شب‌های جدائی
- غزل شمارهٔ ۳۳۵ : گلی از باغ وفا آمده‌ای
- غزل شمارهٔ ۳۳۶ : باز از کرشمه زخمهٔ نو در فزوده‌ای
- غزل شمارهٔ ۳۳۷ : تا حلقه‌های زلف به هم برشکسته‌ای
- غزل شمارهٔ ۳۳۸ : چه کرده‌ام که مرا پایمال غم کردی
- غزل شمارهٔ ۳۳۹ : آن لعل شکر خنده گر از هم بگشایی
- غزل شمارهٔ ۳۴۰ : تاطرف کلاه برشکستی
- غزل شمارهٔ ۳۴۱ : یا وصل تو را نشانه بایستی
- غزل شمارهٔ ۳۴۲ : بر دیده ره خیال بستی
- غزل شمارهٔ ۳۴۳ : عالم افروز بهارا که تویی
- غزل شمارهٔ ۳۴۴ : گر زیر زلف بند او باد صبا جا یافتی
- غزل شمارهٔ ۳۴۵ : چه کردم کاستین بر من فشاندی
- غزل شمارهٔ ۳۴۶ : جان از تنم برآید چون از درم درآئی
- غزل شمارهٔ ۳۴۷ : هر زمان بر جان من باری نهی
- غزل شمارهٔ ۳۴۸ : دیدی که هیچگونه مراعات من نکردی
- غزل شمارهٔ ۳۴۹ : ز بدخوئی دمی خو وانکردی
- غزل شمارهٔ ۳۵۰ : کاشکی جز تو کسی داشتمی
- غزل شمارهٔ ۳۵۱ : درآ کز یک نظر جان تازه کردی
- غزل شمارهٔ ۳۵۲ : دوست داری که دوستدار کشی
- غزل شمارهٔ ۳۵۳ : تا لوح جفا درست کردی
- غزل شمارهٔ ۳۵۴ : ز دلت چه داد خواهم که نه داور منی
- غزل شمارهٔ ۳۵۵ : خاک توام مرا چه خوری خون به دوستی
- غزل شمارهٔ ۳۵۶ : دل نداند تو را چنان که توئی
- غزل شمارهٔ ۳۵۷ : بانگ آمد از قنینه کباد بر خرابی
- غزل شمارهٔ ۳۵۸ : دلم که مرغ تو آمد به دام باز گرفتی
- غزل شمارهٔ ۳۵۹ : به خرد راه عشق می‌پوئی
- غزل شمارهٔ ۳۶۰ : خود لطف بود چندان ای جان که تو داری
- غزل شمارهٔ ۳۶۱ : صید توام فکندی و در خون گذاشتی
- غزل شمارهٔ ۳۶۲ : به رخت چه چشم دارم که نظر دریغ داری
- غزل شمارهٔ ۳۶۳ : زین نیم جان که دارم جانان چه خواست گوئی
- غزل شمارهٔ ۳۶۴ : مرا روزی نپرسی کآخر ای غم‌خوار من چونی
- غزل شمارهٔ ۳۶۵ : هرگز بود به شوخی چشم تو عبهری
- غزل شمارهٔ ۳۶۶ : گر قصد جان نداری، خونم چرا خوری
- غزل شمارهٔ ۳۶۷ : خطی بر سوسن از عنبر کشیدی
- غزل شمارهٔ ۳۶۸ : هدیهٔ پای تو زر بایستی
- غزل شمارهٔ ۳۶۹ : ناز جنگ‌آمیز جانان برنتابد هر دلی
- غزل شمارهٔ ۳۷۰ : دشوار عشق بر دلم آسان نمی‌کنی
- غزل شمارهٔ ۳۷۱ : گرنه تو ای زود سیر تشنهٔ خون منی
- غزل شمارهٔ ۳۷۲ : چه کرد این بنده جز آزاد مردی
- غزل شمارهٔ ۳۷۳ : مرا تا جان بود جانان تو باشی
- غزل شمارهٔ ۳۷۴ : گر بر در وصالت امید بار بودی
- غزل شمارهٔ ۳۷۵ : با هیچ دوست دست به پیمان نمی‌دهی
- غزل شمارهٔ ۳۷۶ : دلم غارتیدی ز بس ترک‌تازی
- غزل شمارهٔ ۳۷۷ : خاک شدم در تو را آب رخم چرا بری
- غزل شمارهٔ ۳۷۸ : هر روز به هر دستی رنگی دگر آمیزی
- غزل شمارهٔ ۳۷۹ : از بوالعجبی هردم رنگ دگر آمیزی
- غزل شمارهٔ ۳۸۰ : ای دیده ره ز ظلمت غم چون برون بری
- غزل شمارهٔ ۳۸۱ : عتاب رنگ به من نامه‌ای فرستادی
- غزل شمارهٔ ۳۸۲ : ز من گسستی و با دیگران بپیوستی
- غزل شمارهٔ ۳۸۳ : یک زبان داری و صد عشوه‌گری
- غزل شمارهٔ ۳۸۴ : تو را افتد که با ما سر برآری
- غزل شمارهٔ ۳۸۵ : در عشق، فتوح چیست؟ دانی
- غزل شمارهٔ ۳۸۶ : گویم همه دل منی و جانی
- غزل شمارهٔ ۳۸۷ : خاکم که مرا منی نیابی
- غزل شمارهٔ ۳۸۸ : ماهی که مه از قفای او بینی
- غزل شمارهٔ ۳۸۹ : داور جانی، پس این فریاد جان چون نشنوی
- غزل شمارهٔ ۳۹۰ : ای رخ نورپاش تو پیشه گرفته دلبری
- غزل شمارهٔ ۳۹۱ : دلم خاک تو شد گو باش من خون می‌خورم باری
- غزل شمارهٔ ۳۹۲ : اذا ما الطیر غنت فی‌الصباح
- غزل شمارهٔ ۳۹۳ : تعاطی الکاس من شان الصبوح
- غزل شمارهٔ ۳۹۴ : ما انصف ندمانی لو انکر ادمانی
- غزل شمارهٔ ۳۹۵ : یارب لیل مظلم قد قلت یارب ارحم
- غزل شمارهٔ ۳۹۶ : قم بکرة و خذها با کورة الحیات
- غزل شمارهٔ ۳۹۷ : از روی تو فروزد شمع سرای عیسی
- غزل شمارهٔ ۳۹۸ : چو عمر رفته تو کس را به هیچ کار نیایی
- غزل شمارهٔ ۳۹۹ : دیوانه شوم چون تو پری‌وار نمایی
- غزل شمارهٔ ۴۰۰ : لاله رخا سمن برا سرو روان کیستی
- غزل شمارهٔ ۴۰۱ : باز از نوای دلبری سازی دگرگون می‌زنی