- سر آغاز : به نام آنکه ما را نام بخشید
- در احوال خویش و صفت ممدوح : در آن ایام کز من دور شد بخت
- در دعای ممدوح خداوند زاده : خداوندا، به ارواح بزرگان
- در مذمت روزگار : جهان خالیست، من در گوشه زانم
- در مناجات : ازین گفتن، خدایا، شرم دارم
- آغاز ده نامه : شنیدم کز هوسناکان جوانی
- نامهٔ اول از زبان عاشق به معشوق : نسیم باد نوروزی، چه داری؟
- غزل : عنایت‌ها توقع دارم از تو
- مثنوی : غلامی میکنم تا زنده باشم
- آگاه شدن معشوق از حال عاشق : چو بشنید این سخن، بر زاری او
- خلاصهٔ سخن : کسی کو آزمود، آنگاه پیوست
- حکایت : شبی پروانه‌ای با شمع شد جفت
- تمامی سخن : اگر با عقل داری آشنایی
- نامهٔ دوم از زبان عاشق به معشوق : تو ای مهجور سر گردان، کدامی؟
- غزل : تومینالی و کس را زان خبر نه
- فرد : مرا جویی و از من دور مانی
- رسیدن نامهٔ معشوق به عاشق : چو بشنید این حدیث از هوش رفته
- خلاصهٔ سخن : ضرورت خود یقینست این و آن را
- حکایت : خبر دادند مجنون را که: لیلی
- تمامی سخن : دگر نوبت، چو باد نوبهاری
- نامه سوم از زبان عاشق به معشوق : مگر با ما سر یاری نداری؟
- غزل : نمی‌یابم برت چندان مجالی
- فرد : بگویم با تو سر سینهٔ خویش
- رسیدن نامهٔ عاشق به معشوق : چو آن شیرین سخن این نامه بر خواند
- خلاصهٔ سخن : به قدر حسن خوبان دلفروزند
- حکایت : گدایی گشت با شهزاده‌ای جفت
- تمای سخن : دل آن ماه نیز این فکر میکرد
- نامهٔ چهارم از زبان معشوق به عاشق : زهی، سودای من گم کرده نامت
- غزل : مشو عاشق، که جانت را بسوزد
- فرد : نخواهم با تو پیوستن به یاری
- شنیدن عاشق سخن معشوق را : برید دوست چون آورد نامه
- خلاصهٔ سخن : از آن دلدار هر جایی چه خیزد؟
- حکایت : جوانی خار کن بر خار می‌خفت
- تمامی سخن : دل عاشق بدان فکرت چو برخاست
- نامهٔ پنجم از زبان عاشق به معشوق : همانا، دیگری داری، نگارا
- غزل : دل از ما بر گرفتی، یاد می‌دار
- مثنوی : تو از من چون به زودی سیر گشتی
- شنیدن معشوق سخن عاشق را : بدان آتش رخ آوردند چون دود
- خلاصهٔ سخن : چرا بر زورمندی تند گردی؟
- حکایت : کسی فرهاد را گفتا: کزین سنگ
- تمامی سخن : سمن بر تند شد از گفتن او
- نامه ششم از زبان معشوق به عاشق : اگر صد چون تومیرد غم ندارم
- غزل : همان سنگین دل نامهربانم
- مثنوی : نخواهی گشت با وصلم هم آواز
- شنیدن عاشق سخن معشوق را : به زودی قاصدی این نامه چون باد
- خلاصهٔ سخن : برای او چه باشی اشک ریزان؟
- حکایت : طبیبی با یکی از دردمندان
- تمامی سخن : ز چشم سوکوار اشکی چو باران
- نامهٔ هفتم از زبان عاشق به معشوق : سبک خیز، ای نسیم نوبهاری
- غزل : چو با من رای پیوندی نداری
- مثنوی : به بوی وصل بودم شادمانه
- شنیدن معشوق سخن عاشق : به دست قاصدی داد این حکایت
- خلاصهٔ سخن : نباید دوستان را دل شکستن
- حکایت : به گل گفتند: بلبل بس حقیرست
- تمامی سخن : پری، با آنکه واقف می‌شد از دوست
- نامهٔ هشتم از زبان معشوق به عاشق : زهی! گرد جهان سر گشته از من
- غزل : همانا با منت یاری همین بود
- فرد : نشاید در تو پیوستن به یاری
- رسیدن نامهٔ عاشق به معشوق : چو پیش عاشق آمد نامهٔ دوست
- خلاصهٔ سخن : چه خوش باشد! سخن در پرده گفتن
- حکایت : به خر گفتند: کیمخت از چه بستی؟
- تمامی سخن : چو دید آن عاشق دلسوز خسته
- نامهٔ نهم از زبان عاشق به معشوق : دگر بوی بهار آورده‌ای، باد
- غزل : ز جام عاشقی مستم دگر بار
- فرد : برآرم دست تا رویت به غارت
- رسیدن نامهٔ عاشق به معشوق : چو گوش ماهرخ پر شد ز زاری
- خلاصهٔ سخن : ز بهر آنکه ناچارست دیدن
- حکایت : بپرسیدند از محمود غازی:
- تمامی سخن : دگر بار آن بت از خواری پشیمان
- نامهٔ دهم از زبان معشوق به عاشق : زهی! از جام مهرت مست گشته
- غزل : که روز غم بسر خواهد شد آخر
- مثنوی : که یار بیوفا با مهر شد جفت
- شنیدن عاشق سخن معشوق را : چو آمد نامهٔ معشوق چالاک
- خلاصهٔ سخن : چه باک؟ امروز اگر ره دور باشد
- حکایت : شنیدم حاجییی احرام بسته
- تمامی سخن : اگر نتوان به دیر و زود کردن
- در خاتمت کتاب : در آن مدت، که بود از محنت تب