- غزل شمارهٔ ۱ : هر سحر ناله و زاری کنم پیش صبا
- غزل شمارهٔ ۲ : ای مرا یک بارگی از خویشتن کرده جدا
- غزل شمارهٔ ۳ : این حادثه بین که زاد ما را
- غزل شمارهٔ ۴ : کشیدم رنج بسیاری دریغا
- غزل شمارهٔ ۵ : ندیدم در جهان کامی دریغا
- غزل شمارهٔ ۶ : سر به سر از لطف جانی ساقیا
- غزل شمارهٔ ۷ : ای ز فروغ رخت تافته صد آفتاب
- غزل شمارهٔ ۸ : مست خراب یابد هر لحظه در خرابات
- غزل شمارهٔ ۹ : دیدی چو من خرابی افتاده در خرابات
- غزل شمارهٔ ۱۰ : به یک گره که دو چشمت بر ابروان انداخت
- غزل شمارهٔ ۱۱ : چو آفتاب رخت سایه بر جهان انداخت
- غزل شمارهٔ ۱۲ : عراقی بار دیگر توبه بشکست
- غزل شمارهٔ ۱۳ : ساقی قدحی شراب در دست
- غزل شمارهٔ ۱۴ : از پرده برون آمد، ساقی، قدحی در دست
- غزل شمارهٔ ۱۵ : دو اسبه پیک نظر می‌دوانم از چپ و راست
- غزل شمارهٔ ۱۶ : شوری ز شراب خانه برخاست
- غزل شمارهٔ ۱۷ : از میکده تا چه شور برخاست؟
- غزل شمارهٔ ۱۸ : باز مرا در غمت واقعه جانی است
- غزل شمارهٔ ۱۹ : ز خواب، نرگس مست تو سر گران برخاست
- غزل شمارهٔ ۲۰ : ناگه از میکده فغان برخاست
- غزل شمارهٔ ۲۱ : مهر مهر دلبری بر جان ماست
- غزل شمارهٔ ۲۲ : چنین که حال من زار در خرابات است
- غزل شمارهٔ ۲۳ : ندیده‌ام رخ خوب تو، روزکی چند است
- غزل شمارهٔ ۲۴ : جانا، نظری، که دل فگار است
- غزل شمارهٔ ۲۵ : دل، چو در دام عشق منظور است
- غزل شمارهٔ ۲۶ : ساز طرب عشق که داند که چه ساز است؟
- غزل شمارهٔ ۲۷ : در کوی خرابات، کسی را که نیاز است
- غزل شمارهٔ ۲۸ : طرهٔ یار پریشان چه خوش است
- غزل شمارهٔ ۲۹ : در سرم عشق تو سودایی خوش است
- غزل شمارهٔ ۳۰ : رخ نگار مرا هر زمان دگر رنگ است
- غزل شمارهٔ ۳۱ : شاد کن جان من، که غمگین است
- غزل شمارهٔ ۳۲ : مشو، مشو، ز من خسته‌دل جدا ای دوست
- غزل شمارهٔ ۳۳ : کی ببینم چهرهٔ زیبای دوست؟
- غزل شمارهٔ ۳۴ : یک لحظه دیدن رخ جانانم آرزوست
- غزل شمارهٔ ۳۵ : جز دیدن روی تو مرا رای دگر نیست
- غزل شمارهٔ ۳۶ : هر دلی کو به عشق مایل نیست
- غزل شمارهٔ ۳۷ : ساقی، ار جام می، دمادم نیست
- غزل شمارهٔ ۳۸ : عشق سیمرغ است، کورا دام نیست
- غزل شمارهٔ ۳۹ : دل، که دایم عشق می‌ورزید رفت
- غزل شمارهٔ ۴۰ : آه، به یک‌بارگی یار کم ما گرفت!
- غزل شمارهٔ ۴۱ : باز هجر یار دامانم گرفت
- غزل شمارهٔ ۴۲ : مرا گر یار بنوازد، زهی دولت زهی دولت
- غزل شمارهٔ ۴۳ : کی از تو جان غمگینی شود شاد؟
- غزل شمارهٔ ۴۴ : هر که را جام می به دست افتاد
- غزل شمارهٔ ۴۵ : باز دل از در تو دور افتاد
- غزل شمارهٔ ۴۶ : عشق، شوری در نهاد ما نهاد
- غزل شمارهٔ ۴۷ : عشق شوقی در نهاد ما نهاد
- غزل شمارهٔ ۴۸ : بر من، ای دل، بند جان نتوان نهاد
- غزل شمارهٔ ۴۹ : بی‌رخت جان در میان نتوان نهاد
- غزل شمارهٔ ۵۰ : هر شب دل پر خونم بر خاک درت افتد
- غزل شمارهٔ ۵۱ : بنمای به من رویت، یارات نمی‌افتد
- غزل شمارهٔ ۵۲ : با شمع روی خوبان پروانه‌ای چه سنجد؟
- غزل شمارهٔ ۵۳ : با عشق عقل‌فرسا دیوانه‌ای چه سنجد؟
- غزل شمارهٔ ۵۴ : با عشق قرار در نگنجد
- غزل شمارهٔ ۵۵ : با عشق تو ناز در نگنجد
- غزل شمارهٔ ۵۶ : جانا، حدیث شوقت در داستان نگنجد
- غزل شمارهٔ ۵۷ : امروز مرا در دل جز یار نمی‌گنجد
- غزل شمارهٔ ۵۸ : امروز مرا در دل جز یار نمی‌گنجد
- غزل شمارهٔ ۵۹ : در حلقهٔ فقیران قیصر چه کار دارد؟
- غزل شمارهٔ ۶۰ : با پرتو جمالت برهان چه کار دارد؟
- غزل شمارهٔ ۶۱ : با درد خستگانت درمان چه کار دارد؟
- غزل شمارهٔ ۶۲ : با درد خستگانت درمان چه کار دارد؟
- غزل شمارهٔ ۶۳ : خرم تن آن کس که دل ریش ندارد
- غزل شمارهٔ ۶۴ : بیا، کاین دل سر هجران ندارد
- غزل شمارهٔ ۶۵ : دل، دولت خرمی ندارد
- غزل شمارهٔ ۶۶ : راحت سر مردمی ندارد
- غزل شمارهٔ ۶۷ : نگارا، بی‌تو برگ جان که دارد؟
- غزل شمارهٔ ۶۸ : نگارا، بی تو برگ جان که دارد؟
- غزل شمارهٔ ۶۹ : تا کی کشم جفای تو؟ این نیز بگذرد
- غزل شمارهٔ ۷۰ : بیا بیا، که نسیم بهار می‌گذرد
- غزل شمارهٔ ۷۱ : بیا، که عمر من خاکسار می‌گذرد
- غزل شمارهٔ ۷۲ : پشت بر روزگار باید کرد
- غزل شمارهٔ ۷۳ : یاد آن شیرین پسر خواهیم کرد
- غزل شمارهٔ ۷۴ : می روان کن ساقیا، کین دم روان خواهیم کرد
- غزل شمارهٔ ۷۵ : روی ننمود یار چتوان کرد
- غزل شمارهٔ ۷۶ : روی ننمود یار چتوان کرد؟
- غزل شمارهٔ ۷۷ : من رنجور را یک دم نپرسد یار چتوان کرد؟
- غزل شمارهٔ ۷۸ : از در یار گذر نتوان کرد
- غزل شمارهٔ ۷۹ : بدین زبان صفت حسن یار نتوان کرد
- غزل شمارهٔ ۸۰ : بتم از غمزه و ابرو، همه تیر و کمان سازد
- غزل شمارهٔ ۸۱ : چنین که غمزهٔ تو خون خلق می‌ریزد
- غزل شمارهٔ ۸۲ : اگر یکبار زلف یار از رخسار برخیزد
- غزل شمارهٔ ۸۳ : آن را که چو تو نگار باشد
- غزل شمارهٔ ۸۴ : تا بر قرار حسنی دل بی‌قرار باشد
- غزل شمارهٔ ۸۵ : دیدهٔ بختم، دریغا کور شد
- غزل شمارهٔ ۸۶ : من مست می عشقم هشیار نخواهم شد
- غزل شمارهٔ ۸۷ : گر نظر کردم به روی ماه رخساری چه شد؟
- غزل شمارهٔ ۸۸ : ناگه بت من مست به بازار برآمد
- غزل شمارهٔ ۸۹ : ناگه بت من مست به بازار برآمد
- غزل شمارهٔ ۹۰ : غلام حلقه به گوش تو زار باز آمد
- غزل شمارهٔ ۹۱ : بیا، که بی‌رخ زیبات دل به جان آمد
- غزل شمارهٔ ۹۲ : ز اشتیاق تو، جانا، دلم به جان آمد
- غزل شمارهٔ ۹۳ : آشکارا نهان کنم تا چند؟
- غزل شمارهٔ ۹۴ : آن را که غمت ز در براند
- غزل شمارهٔ ۹۵ : این درد مرا دوا که داند؟
- غزل شمارهٔ ۹۶ : در من نگرد یار دگربار که داند
- غزل شمارهٔ ۹۷ : ای دل، چو در خانهٔ خمار گشادند
- غزل شمارهٔ ۹۸ : نخستین باده کاندر جام کردند
- غزل شمارهٔ ۹۹ : نگارا، جسمت از جان آفریدند
- غزل شمارهٔ ۱۰۰ : اگر شکسته دلانت هزار جان دارند
- غزل شمارهٔ ۱۰۱ : چو چشم مست تو آغاز کبر و ناز کند
- غزل شمارهٔ ۱۰۲ : باز دلم عیش و طرب می‌کند
- غزل شمارهٔ ۱۰۳ : هر که او دعوی مستی می‌کند
- غزل شمارهٔ ۱۰۴ : به خرابات شدم دوش مرا بار نبود
- غزل شمارهٔ ۱۰۵ : هر که در بند زلف یار بود
- غزل شمارهٔ ۱۰۶ : تا کی از ما یار ما پنهان بود؟
- غزل شمارهٔ ۱۰۷ : ای خوشا دل کاندر او از عشق تو جانی بود
- غزل شمارهٔ ۱۰۸ : وه! که کارم ز دست می‌برود
- غزل شمارهٔ ۱۰۹ : اندرین ره هر که او یکتا شود
- غزل شمارهٔ ۱۱۰ : نگارینی که با ما می‌نپاید
- غزل شمارهٔ ۱۱۱ : مرا، گرچه ز غم جان می‌برآید
- غزل شمارهٔ ۱۱۲ : زان پیش که دل ز جان برآید
- غزل شمارهٔ ۱۱۳ : آخر این تیره شب هجر به پایان آید
- غزل شمارهٔ ۱۱۴ : صبا وقت سحر گویی ز کوی یار می‌آید
- غزل شمارهٔ ۱۱۵ : صبا وقت سحر، گویی، ز کوی یار می‌آید
- غزل شمارهٔ ۱۱۶ : گهی درد تو درمان می‌نماید
- غزل شمارهٔ ۱۱۷ : مرا درد تو درمان می‌نماید
- غزل شمارهٔ ۱۱۸ : ای باد صبا، به کوی آن یار
- غزل شمارهٔ ۱۱۹ : دل در گره زلف تو بستیم دگر بار
- غزل شمارهٔ ۱۲۰ : دل در گره زلف تو بستیم دگربار
- غزل شمارهٔ ۱۲۱ : رخ سوی خرابات نهادیم دگربار
- غزل شمارهٔ ۱۲۲ : نظر ز حال من ناتوان دریغ مدار
- غزل شمارهٔ ۱۲۳ : غلام روی توام، ای غلام، باده بیار
- غزل شمارهٔ ۱۲۴ : مرا از هر چه می‌بینم رخ دلدار اولی‌تر
- غزل شمارهٔ ۱۲۵ : نیم چون یک نفس بی غم دلم خون خوار اولی‌تر
- غزل شمارهٔ ۱۲۶ : سر به سر از لطف جانی ای پسر
- غزل شمارهٔ ۱۲۷ : آب حیوان است، آن لب، یا شکر؟
- غزل شمارهٔ ۱۲۸ : ای امید جان، عنایت از عراقی وامگیر
- غزل شمارهٔ ۱۲۹ : بر درت افتاده‌ام خوار و حقیر
- غزل شمارهٔ ۱۳۰ : به دست غم گرفتارم، بیا ای یار، دستم گیر
- غزل شمارهٔ ۱۳۱ : بی‌دلی را بی سبب آزرده گیر
- غزل شمارهٔ ۱۳۲ : ای مطرب درد، پرده بنواز
- غزل شمارهٔ ۱۳۳ : چون تو کردی حدیث عشق آغاز
- غزل شمارهٔ ۱۳۴ : از غم عشقت جگر خون است باز
- غزل شمارهٔ ۱۳۵ : کار ما، بنگر، که خام افتاد باز
- غزل شمارهٔ ۱۳۶ : بی‌جمال تو، ای جهان افروز
- غزل شمارهٔ ۱۳۷ : ساقی، ز شکر خنده شراب طرب انگیز
- غزل شمارهٔ ۱۳۸ : در بزم قلندران قلاش
- غزل شمارهٔ ۱۳۹ : تماشا می‌کند هر دم دلم در باغ رخسارش
- غزل شمارهٔ ۱۴۰ : بکشم به ناز روزی سر زلف مشک رنگش
- غزل شمارهٔ ۱۴۱ : نرسد به هر زبانی سخن دهان تنگش
- غزل شمارهٔ ۱۴۲ : صلای عشق، که ساقی ز لعل خندانش
- غزل شمارهٔ ۱۴۳ : کردم گذری به میکده دوش
- غزل شمارهٔ ۱۴۴ : باز غم بگرفت دامانم، دریغ
- غزل شمارهٔ ۱۴۵ : حبذا عشق و حبذا عشاق
- غزل شمارهٔ ۱۴۶ : بیا، که خانهٔ دل پاک کردم از خاشاک
- غزل شمارهٔ ۱۴۷ : بیا، که خانهٔ دل پاک کردم از خاشاک
- غزل شمارهٔ ۱۴۸ : دلی، که آتش عشق تواش بسوزد پاک
- غزل شمارهٔ ۱۴۹ : گر آفتاب رخت سایه افکند بر خاک
- غزل شمارهٔ ۱۵۰ : تنگ آمدم از وجود خود، تنگ
- غزل شمارهٔ ۱۵۱ : در جام جهان نمای اول
- غزل شمارهٔ ۱۵۲ : ای دیده، بدار ماتم دل
- غزل شمارهٔ ۱۵۳ : مبند، ای دل، بجز در یار خود دل
- غزل شمارهٔ ۱۵۴ : خوشتر از خلد برین آراستند ایوان دل
- غزل شمارهٔ ۱۵۵ : اکئوس تلالات بمدام
- غزل شمارهٔ ۱۵۶ : از دل و جان عاشق زار توام
- غزل شمارهٔ ۱۵۷ : باز در دام بلا افتاده‌ام
- غزل شمارهٔ ۱۵۸ : ایندم منم که بیدل و بی‌یار مانده‌ام
- غزل شمارهٔ ۱۵۹ : یاران، غمم خورید، که غمخوار مانده‌ام
- غزل شمارهٔ ۱۶۰ : ساقی، چو نمی‌دهی شرابم
- غزل شمارهٔ ۱۶۱ : دل گم شد، ازو نشان نیابم
- غزل شمارهٔ ۱۶۲ : دل گم شد، ازو نشان نمی‌یابم
- غزل شمارهٔ ۱۶۳ : هیهات! کزین دیار رفتم
- غزل شمارهٔ ۱۶۴ : کجایی؟ای ز جان خوشتر ، شبت خوش باد ، من رفتم
- غزل شمارهٔ ۱۶۵ : من باز ره خانهٔ خمار گرفتم
- غزل شمارهٔ ۱۶۶ : من چه دانم که چرا از تو جدا افتادم؟
- غزل شمارهٔ ۱۶۷ : اگر فرصت دهد، جانا، فراقت روزکی چندم
- غزل شمارهٔ ۱۶۸ : در ملک لایزالی دیدم من آنچه دیدم
- غزل شمارهٔ ۱۶۹ : در حسن رخ خوبان پیدا همه او دیدم
- غزل شمارهٔ ۱۷۰ : آن بخت کو که بر در تو باز بگذرم؟
- غزل شمارهٔ ۱۷۱ : تا کی از دست تو خونابه خورم؟
- غزل شمارهٔ ۱۷۲ : چه خوش بودی، دریغا، روزگارم؟
- غزل شمارهٔ ۱۷۳ : چه خوش بودی، دریغا، روزگارم؟
- غزل شمارهٔ ۱۷۴ : بر من نظری کن، که منت عاشق زارم
- غزل شمارهٔ ۱۷۵ : نگارا، بی‌تو برگ جان ندارم
- غزل شمارهٔ ۱۷۶ : هر زمان جوری ز خوبان می‌کشم
- غزل شمارهٔ ۱۷۷ : ای راحت روانم، دور از تو ناتوانم
- غزل شمارهٔ ۱۷۸ : جانا، نظری که ناتوانم
- غزل شمارهٔ ۱۷۹ : کجایی، ای دل و جانم، که از غم تو بجانم
- غزل شمارهٔ ۱۸۰ : دلی یا دلبری، یا جان و یا جانان، نمی‌دانم
- غزل شمارهٔ ۱۸۱ : با من دلشده گر یار نسازد چه کنم؟
- غزل شمارهٔ ۱۸۲ : شاید که به درگاه تو عمری بنشینم
- غزل شمارهٔ ۱۸۳ : شود میسر و گویی که در جهان بینم؟
- غزل شمارهٔ ۱۸۴ : نیست کاری به آنم و اینم
- غزل شمارهٔ ۱۸۵ : مرا جز عشق تو جانی نمی‌بینم نمی‌بینم
- غزل شمارهٔ ۱۸۶ : بر در یار من سحر مست و خراب می‌روم
- غزل شمارهٔ ۱۸۷ : من آن قلاش و رند بی‌نوایم
- غزل شمارهٔ ۱۸۸ : ما چو قدر وصلت، ای جان و جهان، نشناختیم
- غزل شمارهٔ ۱۸۹ : ما دگرباره توبه بشکستیم
- غزل شمارهٔ ۱۹۰ : افسوس! که باز از در تو دور بماندیم
- غزل شمارهٔ ۱۹۱ : گر چه ز جهان جوی نداریم
- غزل شمارهٔ ۱۹۲ : ما، کانده تو نیاز داریم
- غزل شمارهٔ ۱۹۳ : من که هر لحظه زار می‌گریم
- غزل شمارهٔ ۱۹۴ : گر ز شمعت چراغی افروزیم
- غزل شمارهٔ ۱۹۵ : گر چه دل خون کنی از خاک درت نگریزیم
- غزل شمارهٔ ۱۹۶ : ناخورده شراب می‌خروشیم
- غزل شمارهٔ ۱۹۷ : ناخورده شراب می‌خروشیم
- غزل شمارهٔ ۱۹۸ : خیزید، عاشقان، نفسی شور و شر کنیم
- غزل شمارهٔ ۱۹۹ : خیز، تا قصد کوی یار کنیم
- غزل شمارهٔ ۲۰۰ : تا کی از دست فراق تو ستم‌ها بینیم؟
- غزل شمارهٔ ۲۰۱ : ز غم زار و حقیرم، با که گویم؟
- غزل شمارهٔ ۲۰۲ : ز دلتنگی به جانم با که گویم؟
- غزل شمارهٔ ۲۰۳ : ای دوست، بیا، که ما توراییم
- غزل شمارهٔ ۲۰۴ : بیا، ای دیده، تا یک دم بگرییم
- غزل شمارهٔ ۲۰۵ : تا کی همه مدح خویش گوییم؟
- غزل شمارهٔ ۲۰۶ : شهری است بزرگ و ما دروییم
- غزل شمارهٔ ۲۰۷ : بگذر ای غافل ز یاد این و آن
- غزل شمارهٔ ۲۰۸ : مبتلای هجر یارم، الغیاث ای دوستان
- غزل شمارهٔ ۲۰۹ : مقصود دل عاشق شیدا همه او دان
- غزل شمارهٔ ۲۱۰ : در کف جور تو افتادم، تو دان
- غزل شمارهٔ ۲۱۱ : رفت کار دل ز دست، اکنون تو دان
- غزل شمارهٔ ۲۱۲ : ماهرخان، که داد عشق، عارض لاله رنگشان
- غزل شمارهٔ ۲۱۳ : ز دل، جانا، غم عشقت رها کردن توان؟ نتوان
- غزل شمارهٔ ۲۱۴ : نگارا از سر کویت گذر کردن توان؟ نتوان
- غزل شمارهٔ ۲۱۵ : عاشقی دانی چه باشد؟ بیدل و جان زیستن
- غزل شمارهٔ ۲۱۶ : سهل گفتی به ترک جان گفتن
- غزل شمارهٔ ۲۱۷ : تا توانی هیچ درمانم مکن
- غزل شمارهٔ ۲۱۸ : ماهرویا، رخ ز من پنهان مکن
- غزل شمارهٔ ۲۱۹ : بی‌رخت جانا، دلم غمگین مکن
- غزل شمارهٔ ۲۲۰ : ای یار، بیا و یاریی کن
- غزل شمارهٔ ۲۲۱ : ای رخ جان فزای تو گشته خجسته فال من
- غزل شمارهٔ ۲۲۲ : چه کنم که دل نسازم هدف خدنگ او من؟
- غزل شمارهٔ ۲۲۳ : بپرس از دلم آخر، چه دل؟ که قطرهٔ خون
- غزل شمارهٔ ۲۲۴ : چو دل ز دایرهٔ عقل بی تو شد بیرون
- غزل شمارهٔ ۲۲۵ : ای حسن تو بی‌پایان، آخر چه جمال است این؟
- غزل شمارهٔ ۲۲۶ : ای دل و جان عاشقان شیفتهٔ جمال تو
- غزل شمارهٔ ۲۲۷ : ای دل و جان عاشقان شیفتهٔ لقای تو
- غزل شمارهٔ ۲۲۸ : ای آرزوی جان و دلم ز آرزوی تو
- غزل شمارهٔ ۲۲۹ : ای همه میل دل من سوی تو
- غزل شمارهٔ ۲۳۰ : ترک من، ای من غلام روی تو
- غزل شمارهٔ ۲۳۱ : آن مونس غمگسار جان کو؟
- غزل شمارهٔ ۲۳۲ : ساقی، قدحی می مغان کو؟
- غزل شمارهٔ ۲۳۳ : مانا دمید بوی گلستان صبح گاه
- غزل شمارهٔ ۲۳۴ : ای جمالت برقع از رخ ناگهان انداخته
- غزل شمارهٔ ۲۳۵ : ای راحت روح هر شکسته
- غزل شمارهٔ ۲۳۶ : ای در میان جانم گنجی نهان نهاده
- غزل شمارهٔ ۲۳۷ : ای هر دهن ز یاد لبت پر عسل شده
- غزل شمارهٔ ۲۳۸ : در صومعه نگنجد، رند شرابخانه
- غزل شمارهٔ ۲۳۹ : در صومعه نگنجد رند شرابخانه
- غزل شمارهٔ ۲۴۰ : بازم از غصه جگر خون کرده‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۴۱ : تا تو در حسن و جمال افزوده‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۴۲ : تا زخوبی دل ز من بربوده‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۴۳ : ای یار، مکن، بر من بی‌یار ببخشای
- غزل شمارهٔ ۲۴۴ : در کار من درهم آخر نظری فرمای
- غزل شمارهٔ ۲۴۵ : ای دوست الغیاث! که جانم بسوختی
- غزل شمارهٔ ۲۴۶ : نگارا، گر چه از ما برشکستی
- غزل شمارهٔ ۲۴۷ : ای به تو زنده جسم و جان، مونس جان کیستی؟
- غزل شمارهٔ ۲۴۸ : پیش ازینم خوشترک می‌داشتی
- غزل شمارهٔ ۲۴۹ : ای ز غم فراق تو جان مرا شکایتی
- غزل شمارهٔ ۲۵۰ : ای عشق، کجا به من فتادی؟
- غزل شمارهٔ ۲۵۱ : چه کرده‌ام که دلم از فراق خون کردی؟
- غزل شمارهٔ ۲۵۲ : جانا، نظری به ما نکردی
- غزل شمارهٔ ۲۵۳ : چه بد کردم؟ چه شد؟ از من چه دیدی؟
- غزل شمارهٔ ۲۵۴ : چه کردم؟ دلبرا، از من چه دیدی؟
- غزل شمارهٔ ۲۵۵ : آمد به درت امیدواری
- غزل شمارهٔ ۲۵۶ : ای دل، بنشین چو سوکواری
- غزل شمارهٔ ۲۵۷ : تا چند عشق بازیم بر روی هر نگاری؟
- غزل شمارهٔ ۲۵۸ : نگارا، کی بود کامیدواری
- غزل شمارهٔ ۲۵۹ : نگارا، از وصال خود مرا تا کی جدا داری؟
- غزل شمارهٔ ۲۶۰ : نمی‌دانم چه بد کردم، که نیکم زار می‌داری؟
- غزل شمارهٔ ۲۶۱ : چه خوش باشد دلا کز عشق یار مهربان میری
- غزل شمارهٔ ۲۶۲ : چو برقع از رخ زیبای خود براندازی
- غزل شمارهٔ ۲۶۳ : از کرم در من بیچاره نظر کن نفسی
- غزل شمارهٔ ۲۶۴ : نگارا، وقت آن آمد که یکدم ز آن من باشی
- غزل شمارهٔ ۲۶۵ : خوشا دردی!که درمانش تو باشی
- غزل شمارهٔ ۲۶۶ : چه خوش باشد! که دلدارم تو باشی
- غزل شمارهٔ ۲۶۷ : الا قم، واغتنم یوم التلاقی
- غزل شمارهٔ ۲۶۸ : اندوهگنی چرا؟ عراقی
- غزل شمارهٔ ۲۶۹ : فمالی لم اطا سبع الطباقی
- غزل شمارهٔ ۲۷۰ : لقد فاح الربیع و دار ساقی
- غزل شمارهٔ ۲۷۱ : آن جام طرب فزای ساقی
- غزل شمارهٔ ۲۷۲ : جانا، ز منت ملال تا کی؟
- غزل شمارهٔ ۲۷۳ : دلربایی دل ز من ناگه ربودی کاشکی
- غزل شمارهٔ ۲۷۴ : از غم دلدار زارم، مرگ به زین زندگی
- غزل شمارهٔ ۲۷۵ : الا، قد طال عهدی بالوصال
- غزل شمارهٔ ۲۷۶ : گر به رخسار تو، ای دوست، نظر داشتمی
- غزل شمارهٔ ۲۷۷ : در جهان گر نه یار داشتمی
- غزل شمارهٔ ۲۷۸ : گرنه سودای یار داشتمی
- غزل شمارهٔ ۲۷۹ : ای که از لطف سراسر جانی
- غزل شمارهٔ ۲۸۰ : ترسا بچه‌ای، شنگی، شوخی، شکرستانی
- غزل شمارهٔ ۲۸۱ : چنانم از هوس لعل شکرستانی
- غزل شمارهٔ ۲۸۲ : سر عشقت کس تواند گفت؟ نی
- غزل شمارهٔ ۲۸۳ : کی بود کین درد را درمان کنی؟
- غزل شمارهٔ ۲۸۴ : نگویی باز: کای غم خوار چونی؟
- غزل شمارهٔ ۲۸۵ : بیا، تا بیدلان را زار بینی
- غزل شمارهٔ ۲۸۶ : ای خوشتر از جان، آخر کجایی؟
- غزل شمارهٔ ۲۸۷ : ای ربوده دلم به رعنایی
- غزل شمارهٔ ۲۸۸ : بود آیا که خرامان ز درم بازآیی؟
- غزل شمارهٔ ۲۸۹ : بیا، که بی‌تو به جان آمدم ز تنهایی
- غزل شمارهٔ ۲۹۰ : پسرا، ره قلندر سزد ار به من نمایی
- غزل شمارهٔ ۲۹۱ : چه بود گر نقاب بگشایی؟
- غزل شمارهٔ ۲۹۲ : در کوی تو لولیی، گدایی
- غزل شمارهٔ ۲۹۳ : دلی دارم، چه دل؟ محنت سرایی
- غزل شمارهٔ ۲۹۴ : ز اشتیاق تو جانم به لب رسید، کجایی؟
- غزل شمارهٔ ۲۹۵ : ز دو دیده خون فشانم، ز غمت شب جدایی
- غزل شمارهٔ ۲۹۶ : زهی! جمال تو رشک بتان یغمایی
- غزل شمارهٔ ۲۹۷ : سحرگه بر در راحت سرایی
- غزل شمارهٔ ۲۹۸ : کشید کار ز تنهاییم به شیدایی
- غزل شمارهٔ ۲۹۹ : همی گردم به گرد هر سرایی
- غزل شمارهٔ ۳۰۰ : شدم از عشق تو شیدا، کجایی؟
- غزل شمارهٔ ۳۰۱ : نیم بی‌تو دمی بی‌غم، کجایی؟
- غزل شمارهٔ ۳۰۲ : درین ره گر بترک خود بگویی
- غزل شمارهٔ ۳۰۳ : درین ره گر به ترک خود بگویی
- غزل شمارهٔ ۳۰۴ : گر از زلف پریشانت صبا بر هم زند مویی
- غزل شمارهٔ ۳۰۵ : نه از تو به من رسید بویی