- قصیدهٔ شمارهٔ ۱ - در مدح شیخ حمیدالدین احمد واعظ : ای صبا جلوه ده گلستان را
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲ - در مدح شیخ بهاء الدین زکریا ملتانی : لاح صباح الوصال در شموس القراب
- قصیدهٔ شمارهٔ ۳ - در مدح شیخ عزیزالدین محمد الحاجی : اگر وقت سحر بادی ز کوی یار در جنبد
- قصیدهٔ شمارهٔ ۴ - فی مدح شیخ صدرالدین : دل تو را دوست‌تر ز جان دارد
- قصیدهٔ شمارهٔ ۵ - ایضاله : طرب، ای دل، که نوبهار آمد
- قصیدهٔ شمارهٔ ۶ - در نعت رسول اکرم (ص) : عاشقان چون بر در دل حلقهٔ سودا زنند
- قصیدهٔ شمارهٔ ۷ - در مدح بهاء الدین زکریای ملتانی : روشنان آینهٔ دل چو مصفا بینند
- قصیدهٔ شمارهٔ ۸ - ایضاله : یا نسیم خوش بهار وزید
- قصیدهٔ شمارهٔ ۹ - ایضاله : یا رب، این بوی خوش ز گلستان آید؟
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰ - ایضاله : فرستاد دریای فضل و هنر
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱ - ایضاله : طاب روح النسیم بالاسحار
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲ - در نعت رسول اکرم (ص) : راه باریک است و شب تاریک و مرکب لنگ و پیر
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳ - ایضاله : حبذا صفهٔ سرای کمال
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴ - وصف کعبهٔ معظم : حبذا صفهٔ بهشت مثال
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵ - ایضاله : دوش مانا شنید فریادم
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶ - در نعت رسول اکرم (ص) : شهبازم و شکار جهان نیست در خورم
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷ - در مدح شیخ بهاء الدین زکریا ملتانی : می بیاور ساقیا، تا خویشتن را کم زنیم
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸ - ایضاله : هنوز باغ جهان را نبود نام و نشان
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹ - ایضاله : قبلهٔ روی صوفیان بارگه صفای او
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰ - ایضاله : ای جلالت فرش عزت جاودان انداخته
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۱ - در توحید : ای جلالت فرش عزت جاودان انداخته
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۲ - ایضاله : منم ز عشق سر از عرش برتر آورده
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۳ - ایضاله : ای رخت مجمع جمال شده
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۴ - در مدح شیخ حمیدالدین : که برد از من بی‌دل بر جانان خبری؟
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۵ - ایضاله : دلا در بزم عشق یار، هان، تا جان برافشانی
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۶ - ایضاله : ای باد برو، اگر توانی