- تک‌بیت شمارهٔ ۱ : نشاط دهر به زخم ندامت آغشته است
- تک‌بیت شمارهٔ ۲ : پردهٔ شرم است مانع در میان ما و دوست
- تک‌بیت شمارهٔ ۳ : می‌کند روز سیه بیگانه یاران را ز هم
- تک‌بیت شمارهٔ ۴ : از دل خونگرم ما پیکان کشیدن مشکل است
- تک‌بیت شمارهٔ ۵ : می‌شوند از سردمهری، دوستان از هم جدا
- تک‌بیت شمارهٔ ۶ : تا ترا از دور دیدم، رفت عقل و هوش من
- تک‌بیت شمارهٔ ۷ : از متاع عاریت بر خود دکانی چیده‌ام
- تک‌بیت شمارهٔ ۸ : چون گنهکاری که هر ساعت ازو عضوی برند
- تک‌بیت شمارهٔ ۹ : به رنگ زرد قناعت کن از ریاض جهان
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰ : ز هم جدا نبود نوش و نیش این گلشن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱ : ز ابر دست ساقی جسم خشکم لاله زاری شد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲ : چنین که همت ما را بلند ساخته‌اند
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳ : من آن وحشی غزالم دامن صحرای امکان را
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴ : گرفتم سهل سوز عشق را اول، ندانستم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵ : دل عاشق ز گلگشت چمن آزرده‌تر گردد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۶ : هوس هر چند گستاخ است، عذرش صورتی دارد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۷ : نه بوی گل، نه رنگ لاله از جا می‌برد ما را
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۸ : مکن تکلیف همراهی به ما ای سیل پا در گل
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۹ : چون گل ز ساده لوحی، در خواب ناز بودیم
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۰ : نخل ما را ثمری نیست بجز گرد ملال
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۱ : اگر غفلت نهان در سنگ خارا می‌کند ما را
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۲ : ز چشم بد، خدا آن چشم میگون را نگه دارد!
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۳ : به ماه مصر ز یک پیرهن مضایقه کرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۴ : چو تخم سوخته کز ابر تازه شد داغش
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۵ : چنان به فکر تو در خویشتن فرو رفتیم
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۶ : فغان کز پوچ مغزی چون جرس در وادی امکان
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۷ : تا می‌توان گرفتن، ای دلبران به گردن
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۸ : که می‌آید به سر وقت دل ما جز پریشانی؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۹ : ندارد مزرع ما حاصلی غیر از تهیدستی
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۰ : کمان بیکار گردد چون هدف از پای بنشیند
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۱ : به چشم ظاهر اگر رخصت تماشا نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۲ : نسیم صبح از تاراج گلزار که می‌آید؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۳ : دل منه بر اختر دولت که در هر صبحدم
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۴ : عشق در کار دل سرگشتهٔ ما عاجزست
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۵ : طاعت زهاد را می‌بود اگر کیفیتی
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۶ : ای گل که موج خنده‌ات از سرگذشته است
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۷ : چشم دلسوزی مدار از همرهان روز سیاه
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۸ : عنان به دست فرومایگان مده زنهار
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۹ : طالعی کو، که گشایم در گلزار ترا؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۰ : دست از جهان بشوی که اطفال حادثات
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۱ : دنیا به اهل خویش ترحم نمی‌کند
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۲ : شبنم نکرد داغ دل لاله را علاج
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۳ : به دشواری زلیخا داد از کف دامن یوسف
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۴ : ضیافتی که در آنجا توانگران باشند
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۵ : درین زمان که عقیم است جمله صحبتها
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۶ : در سر مستی گر از زانوی من بالین کنی
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۷ : از نگاه خشک، منع چشم من انصاف نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۸ : آنقدر همرهی از طالع خود می‌خواهم
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۹ : خنده چون مینای می کم کن، که چون خالی شدی
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۰ : آنچنان کز خط سواد مردمان روشن شود
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۱ : در گشاد کار خود مشکل‌گشایان عاجزند
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۲ : یک ره ای آتش به فریاد سپند من برس
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۳ : چرخ را آرامگاه عافیت پنداشتم
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۴ : دریا بغل گشاده به ساحل نهاد روی
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۵ : می زیر دست خود نکند هوشمند را
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۶ : یوسف ما ز تهیدستی خلق آگاه است
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۷ : هوشمندی که به هنگامهٔ مستان افتد
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۸ : راه خوابیده رسانید به منزل خود را
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۹ : نهان از پرده‌های چشم می‌گریم، نه آن شمعم
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۰ : فرو خوردم ز غیرت گریهٔ مستانهٔ خود را
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۱ : دربهاران، پوست بر تن، پردهٔ بیگانگی است
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۲ : چشم ترا به سرمه کشیدن چه حاجت است؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۳ : از همان راهی که آمد گل، مسافر می‌شود
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۴ : چون زندگی بکام بود مرگ مشکل است
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۵ : ز دلسیاهی آب حیات می‌آید
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۶ : شکوه مهر خامشی می‌خواست گیرد از لبم
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۷ : ریشهٔ نخل کهنسال از جوان افزونترست
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۸ : در دل آهن کند فریاد مظلومان اثر
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۹ : کشور دیوانگی امروز معمور از من است
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۰ : از هایهای گریهٔ من، چون صدای آب
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۱ : دیدن گل از قفس، بارست بر مرغ چمن
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۲ : دوام عشق اگر خواهی، مکن با وصل آمیزش
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۳ : این زمان در زیر بار کوه منت می‌روم
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۴ : یا خم می، یا سبو، یا خشت، یا پیمانه کن
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۵ : پرواز من به بال و پر توست، زینهار
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۶ : هر سر موی تو از غفلت به راهی می‌رود
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۷ : کاش وقت آمدن واقف ز رفتن می‌شدم
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۸ : دل را حیات از نفس آرمیده است
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۹ : به بوی گل ز خواب بیخودی بیدار شد بلبل
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۰ : خیرگی دارد ترا محروم، ورنه گلرخان
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۱ : این زمان بی‌برگ و بارم، ورنه از جوش ثمر
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۲ : کم نشد از گریهٔ مستانه، خواب غفلتم
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۳ : با تهی‌چشمان چه سازد نعمت روی زمین؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۴ : بر جرم من ببخش که آورده‌ام شفیع
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۵ : ده در شود گشاده، شود بسته چون دری
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۶ : هر چند حسن را خطر از چشم پاک نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۷ : از کوه غم اگر چه دو تا گشته قامتم
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۸ : غافل مشو که وقت شناسان نوبهار
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۹ : در گردش آورید می لعل‌فام را
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۰ : دل چو شد افسرده، از جسم گرانجان پاره‌ای است
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۱ : پای به خواب رفتهٔ کوه تحملم
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۲ : بوسه را در نامه می‌پیچد برای دیگران
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۳ : ازان چون موی آتش دیده یک دم نیست آرامم
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۴ : کسی به موی نیاویخته است خرمن گل
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۵ : جنون به بادیه پرورده چون سراب مرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۶ : به دامان قیامت پاک نتوان کرد خون من
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۷ : سیاه در دو جهان باد، روی موی سفید!
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۸ : نیست ممکن راه شبنم را به رنگ و بو زدن
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۹ : درین ستمکده آن شمع تیره روزم من
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۰ : مکش ز دست من آن ساعد نگارین مرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۱ : جنون دوری من بیش می‌شود از سنگ
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۲ : گر چه چون آبله بر هر کف پا بوسه زدم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۳ : منم آن نخل خزان دیده کز اسباب جهان
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۴ : همه شب قافلهٔ نالهٔ من در راه است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۵ : زنگیان دشمن آیینهٔ بی‌زنگارند
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۶ : روزگاری است که با ریگ روان همسفرم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۷ : گر چه چون سرو تماشاگه اهل نظرم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۸ : آن نفس باخته غواص جگرسوخته‌ام
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۹ : ز فیض سرمهٔ حیرت درین تماشاگاه
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۰ : درین بساط، من آن آدم سیه‌کارم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۱ : به بوی پیرهن از دوست صلح نتوان کرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۲ : چو برگ، بر سر حاصل نمی‌توان لرزید
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۳ : می‌شوم گل، در گریبان خار می‌افتد مرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۴ : بس که دارم انفعال از بی‌وجودیهای خویش
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۵ : چندان که پا ز کوی خرابات می‌کشم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۶ : غمگین نیم که خلق شمارند بد مرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۷ : ز زندگانی خود، چرخ سیر کرد مرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۸ : گرفت نفس غیور اختیار از دستم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۹ : خانه بر دوش‌تر از ابر بهاران بودم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۰ : سبک از عقل به یک رطل گران کرد مرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۱ : گر چو خورشید به خود تیغ زنم، معذورم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۲ : وادی پیموده را از سر گرفتن مشکل است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۳ : می‌کنم در جرعهٔ اول سبکبارش ز غم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۴ : فیض صبح زنده‌دل بیش است از دلهای شب
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۵ : برنمی‌آیم به رنگی هر زمان چون نوبهار
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۶ : تا ننوشانم، نگردد در مذاقم خوشگوار
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۷ : چون ز دنیا نعمت الوان هوس باشد مرا؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۸ : در طریقت، بار هر کس را که نگرفتم به دوش
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۹ : قامت خم برد آرام و قرار از جان من
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۰ : نخل امید مرا جز بار دل حاصل نبود
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۱ : ز من به نکتهٔ رنگین چون لاله قانع شو
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۲ : فنای من به نسیم بهانه‌ای بندست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۳ : نیست جز پاکی دامن گنهم چون مه مصر
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۴ : فغان که همچو قلم نیست از نگون‌بختی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۵ : چون گل، درین حدیقه که جای قرار نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۶ : نیرنگ چرخ، چون گل رعنا درین چمن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۷ : مانند لاله، سوخته نانی است روزیم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۸ : روی تلخ دایه نتواند مرا خاموش کرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۹ : از نسیم گل پریشان گردد اوراق حواس
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۰ : برنمی‌دارد به رغم من، نظر از خاک راه
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۱ : گران نیم به خریدار از سبکروحی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۲ : ز حسن عاقبت عشق چشم آن دارم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۳ : پیری مرا به گوشهٔ عزلت دلیل شد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۴ : عشقم چنان ربود که دنیا و آخرت
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۵ : بس که دیدم سردمهری از نسیم نوبهار
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۶ : بر خاطر موج است گران، دیدن ساحل
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۷ : عمر شد در گوشمالم صرف، گویا روزگار
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۸ : پرتو منت کند دلهای روشن را سیاه
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۹ : تا در کمند رشتهٔ هستی فتاده‌ام
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۰ : سیل از ویرانهٔ من شرمساری می‌برد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۱ : از نوازش، منت روی زمین دارد به من
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۲ : می‌کشم تهمت سجادهٔ تزویر از خلق
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۳ : مرا ز کوی خرابات، پای رفتن نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۴ : چنان ز تنگی این بوستان در آزارم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۵ : گر بدانی چه قدر تشنهٔ دیدار توام
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۶ : شب زلف سیه افسانهٔ خوابم شده بود
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۷ : نکرده بود تماشا هنوز قامت راست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۸ : اگر تپیدن دل ترجمان نمی‌گردید
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۹ : عشق سازد ز هوس پاک، دل آدم را
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۶۰ : کی سبکباری ز همراهان کند غافل مرا؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۶۱ : هر که می‌بیند چو کشتی بر لب ساحل مرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۶۲ : چه حاجت است به رهبر، که گوشهٔ چشمش
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۶۳ : از عزیزان جهان هر کس به دولت می‌رسد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۶۴ : دل چو رو گرداند، بر گرداندن او مشکل است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۶۵ : شور و غوغا نبود در سفر اهل نظر
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۶۶ : حرصی که داشتم به شکار پری رخان
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۶۷ : در بیابانی که از نقش قدم بیش است چاه
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۶۸ : با چنین سامان حسن ای غنچه‌لب انصاف نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۶۹ : صورت حال جهان زنگی و من آیینه‌ام
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۷۰ : خون هزار بوسه به دل جوش می‌زند
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۷۱ : خضر آورد برون ز سیاهی گلیم خویش
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۷۲ : می‌داشت کاش حوصلهٔ یک نگاه دور
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۷۳ : صد کاسه خون اگر چه کشیدم درین چمن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۷۴ : چو گردباد به سرگشتگی برآمده‌ام
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۷۵ : هزار لطف طمع داشتم ز ساده‌دلی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۷۶ : آشنایی به کسی نیست درین خانه مرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۷۷ : کو عشق تا به هم شکند هستی مرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۷۸ : تا آتش از دلم نکشد شعله چون چنار
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۷۹ : چون فلاخن کز وصال سنگ دست‌افشان شود
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۸۰ : با دل بی آرزو، بر دل گرانم یار را
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۸۱ : غم عالم فراوان است و من یک غنچه‌دل دارم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۸۲ : اگر تو دامن خود را به دست ما ندهی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۸۳ : چنان شد عام در ایام ما ذوق گرفتاری
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۸۴ : بنه بر طاق نسیان زهد را چون شیشهٔ خالی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۸۵ : به هشیاران فشان این دانهٔ تسبیح را زاهد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۸۶ : مکرر بود وضع روز و شب، آن ساقی جانها
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۸۷ : چو شد زهر عادت، مضرت نبخشد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۸۸ : ز زندگی چه به کرکس رسد جز مردار؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۸۹ : ز جسم، جان گنهکار را ملالی نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۹۰ : ز گریه ابر سیه می‌شود سفید آخر
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۹۱ : ازان ز داغ نهان پرده برنمی‌دارم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۹۲ : نسیم ناامیدی بد ورق گرداندنی دارد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۹۳ : همین است پیغام گلهای رعنا
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۹۴ : نخلی که از ثمر نیست، جز سنگ در کنارش
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۹۵ : کار موقت به وقت است، که چون وقت رسید
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۹۶ : امید من به خاموشی، یکی ده گشت تا دیدم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۹۷ : گوشی نخراشد ز صدای جرس ما
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۹۸ : به ما حرارت دوزخ چه می‌تواند کرد؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۹۹ : مرا از صافی مشرب ز خود دانند هر قومی
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۰۰ : چه حاجت است به خال آن بیاض گردن را؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۰۱ : دلم هر لحظه از داغی به داغ دیگر آویزد
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۰۲ : ز افتادگی به مسند عزت رسیده است
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۰۳ : غافلان را گوش بر آواز طبل رحلت است
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۰۴ : دلت ای غنچه محال است سبکبار شود
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۰۵ : دعوی سوختگی پیش من ای لاله مکن
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۰۶ : غم مردن نبود جان غم اندوخته را
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۰۷ : چه قدر راه به تقلید توان پیمودن؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۰۸ : سینه‌ها را خامشی گنجینهٔ گوهر کند
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۰۹ : در دیار عشق، کس را دل نمی‌سوزد به کس
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۱۰ : ساده لوحان جنون از بیم محشر فارغند
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۱۱ : زود گردد چهرهٔ بی‌شرم، پامال نگاه
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۱۲ : عالم از افسردگان یک چشم خواب آلود شد
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۱۳ : شد ره خوابیده بیدار و همان آسوده‌اند
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۱۴ : بپذیر عذر باده‌کشان را، که همچو موج
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۱۵ : مشمر ز عمر خود نفس ناشمرده را
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۱۶ : می‌کند باد مخالف، شور دریا را زیاد
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۱۷ : ساحلی نیست بجز دامن صحرای عدم
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۱۸ : گریه بسیار بود، نو به وجود آمده را
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۱۹ : عیدست مرگ، دست به هستی فشانده را
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۲۰ : چند باشم زان رخ مستور، قانع با خیال ؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۲۱ : شبنم ز باغبان نکشد منت وصال
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۲۲ : آسمان آسوده است از بیقراری‌های ما
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۲۳ : چون آمدی به کوی خرابات بی‌طلب
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۲۴ : شاید به جوی رفته کند آب بازگشت
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۲۵ : عقل میزان تفاوت در میان می‌آورد
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۲۶ : شد جهان در چشم من از رفتن جانان سیاه
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۲۷ : میل دل با طاق ابروی بتان امروز نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۲۸ : آسمانها در شکست من کمرها بسته‌اند
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۲۹ : از خرابی چون نگه دارم دل دیوانه را؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۳۰ : حسن و عشق پاک را شرم و حیا در کار نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۳۱ : رحم کن بر ما سیه بختان، که با آن سرکشی
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۳۲ : کم نشد از گریه اندوهی که در دل داشتم
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۳۳ : دریاب اگر اهل دلی، پیشتر از صبح
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۳۴ : خمارآلودهٔ یوسف به پیراهن نمی‌سازد
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۳۵ : مه نو می‌نماید گوشهٔ ابرو، تو هم ساقی
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۳۶ : جان محال است که در جسم بود فارغبال
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۳۷ : غنان سیل را هرگز شکست پل نمی‌گیرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۳۸ : حیات جاودان بی‌دوستان مرگی است پابرجا
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۳۹ : به امیدی که چون باد بهار از در درون آیی
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۴۰ : شود آسان دل از جان برگرفتن در کهنسالی
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۴۱ : سزای توست چون گل گریهٔ تلخ پشیمانی
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۴۲ : شکایت نامهٔ ما سنگ را در گریه می‌آرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۴۳ : میان اگر نکنی باز، اختیار از توست
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۴۴ : با نامرادی از همه کس زخم می‌خوریم
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۴۵ : در رزمگه، برهنه چو شمشیر می‌رویم
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۴۶ : تا دور ازان لب شکرین همچو نی شدیم
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۴۷ : شیوهٔ ما سخت جانان نیست اظهار ملال
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۴۸ : گریه بر حال کسان بیشتر از خود داریم
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۴۹ : یارب، که دعا کرد که چون قافلهٔ موج
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۵۰ : مادر از فرزند ناهموار خجلت می‌کشد
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۵۱ : همطالع بیدیم درین باغ، که باشد
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۵۲ : گردبادی را که می‌بینی درین دامان دشت
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۵۳ : اینجاکه منم، قیمت دل هر دو جهان است
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۵۴ : هر چند از بلای خدا می‌رمند خلق
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۵۵ : هستی ز ما مجوی، که در اولین نفس
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۵۶ : چون بر زبان حدیث خداترسی آوریم ؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۵۷ : بار گران، سبک به امید فکندن است
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۵۸ : روشن شود چراغ دل ما ز یکدیگر
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۵۹ : نارساییهای طالع مانع است از اتحاد
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۶۰ : بر دلی ننشیند از گفتار ما هرگز غبار
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۶۱ : چون حباب از یکدلان باده نابیم ما
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۶۲ : بلبلان در راه ما بیهوده می‌ریزند خار
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۶۳ : از غبار کاروان چون چشم برداریم ما؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۶۴ : هر که پا کج می‌گذارد، ما دل خود می‌خوریم
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۶۵ : صاحب نامند از ما عالم و ما تیره‌روز
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۶۶ : هیچ کس را دل نمی‌سوزد به درد ما، مگر
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۶۷ : آنچه ما از دلسیاهی با جوانی کرده‌ایم
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۶۸ : نیست در طینت جدایی عاشق و معشوق را
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۶۹ : از شبیخون خمار صبحدم آسوده‌ایم
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۷۰ : چشم ما چون زاهدان بر میوهٔ فردوس نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۷۱ : از حجاب عشق نتوانیم بالا کرد سر
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۷۲ : با رفیقان موافق، بند و زندان گلشن است
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۷۳ : در گرفتاری ز بس ثابت‌قدم افتاده‌ایم
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۷۴ : فیض ما دیوانگان کم نیست از ابر بهار
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۷۵ : رزق ما آید به پای میهمان از خوان غیب
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۷۶ : از بال و پر غبار تمنا فشانده‌ایم
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۷۷ : روزگاری است که در دیر مغان می‌ریزد
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۷۸ : نسیم صبح فنا تیغ بر کف استاده است
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۷۹ : پیری و طفل‌مزاجی به هم آمیخته‌ایم
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۸۰ : غنچهٔ دلگیر ما را برگ شکرخند نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۸۱ : هرچند دیده‌ها را، نادیده می‌شماری
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۸۲ : گفتیم وقت پیری، در گوشه‌ای نشینیم
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۸۳ : خوش بود در قدم صافدلان جان دادن
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۸۴ : ما از تو جداییم به صورت، نه به معنی
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۸۵ : مهرهٔ گل، پی بازیچهٔ اطفال خوش است
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۸۶ : تیره روزیم، ولی شب همه شب می‌سوزد
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۸۷ : تو پا به دامن منزل بکش که تا دامن
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۸۸ : دولت بیدار اگر یک چند بیخوابی کشید
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۸۹ : مرا از قید مذهبها برون آورد عشق او
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۹۰ : به یک کرشمه که در کار آسمان کردی
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۹۱ : گفتگوی کفر و دین آخر به یک جا می‌کشد
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۹۲ : بر کلاه خود حباب‌آسا چه میلرزی، که شد
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۹۳ : تا کرد ترک می دلم، یک شربت آب خوش نخورد
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۹۴ : نمی‌بود اینقدر خواب غرور دلبران سنگین
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۹۵ : دلم به پاکی دامان غنچه می‌لرزد
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۹۶ : صحبت غنیمت است به هم چون رسیده‌ایم
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۹۷ : نیست صائب ملک تنگ بی‌غمی جای دو شاه
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۹۸ : چو فرد آینه با کاینات یکرو باش
- تک‌بیت شمارهٔ ۲۹۹ : جز این که داد سر خویش را به باد حباب
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۰۰ : چنان که شیر کند خواب طفل را شیرین
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۰۱ : نمی‌خلد به دلی نالهٔ شکایت من
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۰۲ : از رخت آیینه را خوش دولتی رو داده است
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۰۳ : بهشت بر مژه تصویر می‌کند مهتاب
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۰۴ : فروغ صحبت روشندلان غنیمت دان
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۰۵ : ایمنی جستم ز ویرانی، ندانستم که چرخ
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۰۶ : شاه و گدا به دیدهٔ دریادلان یکی است
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۰۷ : از چشم نیم‌مست تو با یک جهان شراب
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۰۸ : من در حجاب عشقم و او در نقاب شرم
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۰۹ : به احتیاط ز دست خضر پیاله بگیر
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۱۰ : مجوی در سفر بیخودی مقام از من
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۱۱ : بود ز وضع جهان هایهای گریهٔ من
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۱۲ : من آن شکسته بنایم درین خراب آباد
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۱۳ : اهل همت را مکرر دردسر دادن خطاست
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۱۴ : آبرو در پیش ساغر ریختن دون‌همتی است
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۱۵ : معیار دوستان دغل، روز حاجت است
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۱۶ : خاکیان پاک طینت، دانهٔ یک سبحه‌اند
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۱۷ : واسوختگی شیوهٔ ما نیست، و گرنه
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۱۸ : خودنمایی نیست کار خاکساران، ور نه من
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۱۹ : بس که گشتم مضطرب از لطف بی‌اندازه‌اش
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۲۰ : صد عقده زهد خشک به کارم فکنده بود
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۲۱ : دست بر هر چه فشاندم به رگ جان آویخت
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۲۲ : گفتم از وادی غفلت قدمی بردارم
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۲۳ : همین نه خانهٔ ما در گذار سیلاب است
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۲۴ : در عالم فانی که بقا پا به رکاب است
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۲۵ : دارد خط پاکی به کف از ساده‌دلیها
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۲۶ : چون کوه، بزرگان جهان آنچه به سائل
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۲۷ : اگر چه موی سفیدست صبح آگاهی
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۲۸ : از مردم دنیا طمع هوش مدارید
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۲۹ : در دست دیگران بود آزاد کردنم
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۳۰ : چشم از برای روی عزیزان بود به کار
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۳۱ : از بهار نوجوانی آنچه برجا مانده است
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۳۲ : ذوق نظارهٔ گل در نگه پنهان است
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۳۳ : دخل جهان سفله نگردد به خرج کم
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۳۴ : خار خاری به دل از عمر سبکرو مانده است
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۳۵ : شب که صحبت به حدیث سر زلف تو گذشت
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۳۶ : کرد تسلیم به من مسند بیتابی را
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۳۷ : برسان زود به من کشتی می را ساقی
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۳۸ : رفتن از عالم پر شور به از آمدن است
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۳۹ : کدام راه زد این مطرب سبک مضراب ؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۴۰ : در چشم پاکبازان، آن دلنواز پیداست
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۴۱ : غیر از خدا که هرگز، در فکر او نبودی
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۴۲ : عتاب و لطف ز ابروی گلرخان پیداست
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۴۳ : مرا که خرمن گل در کنار می‌باید
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۴۴ : دل آزاده درین باغ اقامت نکند
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۴۵ : به خموشی نشود راز محبت مستور
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۴۶ : بی طراوت نشود سرو جوانی که تراست
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۴۷ : حرف حق گرچه بلندست زمن چون منصور
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۴۸ : هر که افتاد، ز افتادگی ایمن گردد
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۴۹ : بحر، روشنگر آیینهٔ سیلاب بود
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۵۰ : بید مجنونیم در بستانسرای روزگار
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۵۱ : اظهار عشق را به زبان احتیاج نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۵۲ : استاده‌اند بر سر پا شعله‌ها تمام
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۵۳ : نیست باز آمدن از فکر و خیال تو مرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۵۴ : پیشی قافلهٔ ما به سبکباری نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۵۵ : ز خم طلوع سهیل شراب نزدیک است
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۵۶ : به هر چه دست زنی، می‌توان خمار شکست
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۵۷ : نالهٔ سوخته جانان به اثر نزدیک است
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۵۸ : کار آتش کند آبی که به تلخی بخشند
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۵۹ : در پایهٔ خود، هیچ کسی خرد نباشد
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۶۰ : بس که با سنگ ز سختی دل من یکرنگ است
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۶۱ : حفظ صورت می‌توان کردن به ظاهر در نماز
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۶۲ : مست نتوان کرد زاهد را به صد جام شراب
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۶۳ : می‌توان بر خود گوارا کرد مرگ تلخ را
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۶۴ : گفتگوی اهل غفلت قابل تاویل نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۶۵ : با خیال خشک تا کی سر به یک بالین نهم ؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۶۶ : نیست از مستی، زنم گر شیشهٔ خالی به سنگ
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۶۷ : عشق از ره تکلیف به دل پا نگذارد
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۶۸ : گر چاک گریبان ننکند راهنمایی
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۶۹ : از بس کتاب در گرو باده کرده‌ایم
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۷۰ : یک نقطه انتخاب نکرده است هیچ کس
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۷۱ : در ظاهر اگر شهپر پرواز نداریم
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۷۲ : روشن شود از ریختن اشک، دل ما
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۷۳ : احوال خود به گریه ادا می‌کنیم ما
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۷۴ : تنها نه‌ایم در ره دور و دراز عشق
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۷۵ : پرستشی که مدام است، می پرستی ماست
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۷۶ : نیست پروای عدم دلزدهٔ هستی را
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۷۷ : پیاله‌ای که ترا وارهاند از هستی
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۷۸ : از شب بخت سیاهم صبح امیدی نزاد
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۷۹ : غافل مشو ز مرگ، که در چشم اهل هوش
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۸۰ : کفارهٔ شراب خوریهای بی حساب
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۸۱ : روشندلان همیشه سفر در وطن کنند
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۸۲ : در محرم تا چه خونها در دل مردم کند
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۸۳ : می‌شوم من داغ، هر کس را که می‌سوزد فلک
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۸۴ : جوی شیر از جگل سنگ بریدن سهل است
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۸۵ : سیل درماندهٔ کوتاهی دیوار من است
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۸۶ : دوستان آینهٔ صورت احوال همند
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۸۷ : از خون چو داغ لاله حصار دل من است
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۸۸ : با پاکدامنان نظری هست حسن را
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۸۹ : نالهٔ مظلوم در ظالم سرایت می‌کند
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۹۰ : درین دو هفته که مهمان این چمن شده‌ای
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۹۱ : خزان ز غنچهٔ تصویر، راست می‌گذرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۹۲ : به قرب گلعذاران دل مبندید
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۹۳ : غربت مپسندید که افتید به زندان
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۹۴ : تیره بختیهای ما از پستی اقبال نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۹۵ : بر حسن زود سیر بهار اعتماد نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۹۶ : از حال دل مپرس که با اهل عقل چیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۹۷ : خواهد ثواب بت شکنان یافت روز حشر
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۹۸ : پیوسته است سلسله موجها به هم
- تک‌بیت شمارهٔ ۳۹۹ : غافل مشو ز پاس دل بیقرار ما
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۰۰ : جام شراب، مرهم دلهای خسته است
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۰۱ : صد بیابان درمیان دارند از بی نسبتی
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۰۲ : خنده بیجاست برق گریهٔ بی اختیار
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۰۳ : جز روی او که در عرق شرم غوطه زد
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۰۴ : کنعان ز آب دیده یعقوب شد خراب
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۰۵ : غافل است از جنبش بی اختیار نبض خویش
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۰۶ : گردن مکش ز تیغ شهادت که این زلال
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۰۷ : از ما سراغ منزل آسودگی مجو
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۰۸ : این گردباد نیست که بالا گرفته است
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۰۹ : غم پوشش برونم را گرفته است
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۱۰ : ز فکر جامه ونان چون برآیم ؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۱۱ : از دست رستخیز حوادث کجا رویم ؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۱۲ : برگرد به میخانه ازین توبهٔ ناقص
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۱۳ : یک دلشده در دام نگاهت نگرفته است
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۱۴ : خمیازهٔ نشاط است، روی گشادهٔ گل
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۱۵ : سپهر خون به دلم می‌کند، نمی‌داند
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۱۶ : هست امید زیستن از بام چرخ افتاده را
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۱۷ : سنبل زلف از رخش تا برکنار افتاده است
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۱۸ : سیل در بنیاد تقوی از بهار افتاده است
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۱۹ : نه لباس تندرستی، نه امید پختگی
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۲۰ : هرگز از من چون کمان بر دست کس زوری نرفت
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۲۱ : داغ می گل گل به طرف دامنم افتاده است
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۲۲ : تا گذشتی گرم چون خورشید از ویرانه‌ام
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۲۳ : غفلت پیریم از عهد جوانی بیش است
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۲۴ : بخت ما چون بید مجنون سرنگون افتاده است
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۲۵ : می‌توان خواند از جبین خاک، احوال مرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۲۶ : داند که روح در تن خاکی چه می‌کشد
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۲۷ : چون غنچه این بساط که بر خویش چیده‌ای
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۲۸ : تا دل از دستم شراب ارغوانی برده است
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۲۹ : آن که بزم غیر را از خنده پر گل کرده است
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۳۰ : این چه رخسارست، گویا چهره پرداز بهار
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۳۱ : نقش پای رفتگان هموار سازد راه را
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۳۲ : مرا به بلبل تصویر رحم می‌آید
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۳۳ : جان می‌دهد چو شمع برای نسیم صبح
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۳۴ : از باده خشک لب شدن و مردنم یکی است
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۳۵ : خاطر از سبحه و زنار مکدر شده است
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۳۶ : شبنم از سعی به سرچشمهٔ خورشید رسید
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۳۷ : هیچ کس مشکل ما را نتوانست گشود
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۳۸ : ای که می‌پرسی ز صحبتها گریزانی چرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۳۹ : از مرگ به ما نیم نفس بیش نمانده است
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۴۰ : چون برگ خزان دیده و چون شمع سحرگاه
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۴۱ : نه کوهکنی هست درین عرصه، نه پرویز
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۴۲ : یک عمر می‌توان سخن از زلف یار گفت
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۴۳ : دیوانه شو که عشرت طفلانهٔ جهان
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۴۴ : یک دل گشاده از نفس گرم من نشد
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۴۵ : شیرازهٔ طرب خط پیمانه بوده است
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۴۶ : امروز کرده‌اند جدا، خانه کفر و دین
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۴۷ : در زمان عشق ما کفرست، ورنه پیش ازین
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۴۸ : ای غزال چین، چه پشت چشم نازک می‌کنی ؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۴۹ : فلک پیر بسی مرگ جوانان دیده است
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۵۰ : خونی که مشک گشت، دلش می‌شود سیاه
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۵۱ : سیری ز دیدن تو ندارد نگاه من
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۵۲ : تسلیم می‌کند به ستم ظلم را دلیر
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۵۳ : اگر ز اهل دلی، فیص آسمان از توست
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۵۴ : غفلت نگشت مانع تعجیل، عمر را
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۵۵ : به دوست نامه نوشتن، شعار بیگانه است
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۵۶ : در گوشه فقس مگر از دل برآورم
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۵۷ : بود تا در بزم یک هشیار، ساقی می‌نخورد
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۵۸ : نادان دلش خوش است به تدبیر ناخدا
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۵۹ : تا داده‌ام عنان توکل ز دست خویش
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۶۰ : آنچه برگ عیش می‌دانی درین بستانسرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۶۱ : عافیت می‌طلبی، پای خم از دست مده
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۶۲ : قانع از قامت یارست به خمیازهٔ خشک
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۶۳ : دل سودازده را راحت و آزار یکی است
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۶۴ : قرب و بعد از طرف توست چو حق نشناسی
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۶۵ : ادب پیر خرابات نگهداشتنی است
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۶۶ : نور ماه و انجم و خورشید پیش من یکی است
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۶۷ : توان به زنده دلی شد ز مردگان ممتاز
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۶۸ : به نسیمی ز گلستان سفری می‌گردد
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۶۹ : بغیر دل که عزیز و نگاه داشتنی است
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۷۰ : یک دیدن از برای ندیدن بود ضرور
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۷۱ : بگشای چاک سینه که بر منکران حشر
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۷۲ : روزگار آن سبکرو خوش که مانند شرار
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۷۳ : تا بوی گلی سلسله جنبان نسیم است
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۷۴ : محتسب از عاجزی دست سبوی باده بست
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۷۵ : مرا ز پیر خرابات نکته‌ای یادست
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۷۶ : گنه به ارث رسیده است از پدر ما را
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۷۷ : ما ازین هستی ده روزه به جان آمده‌ایم
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۷۸ : نیست در عالم ایجاد بجز تیغ زبان
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۷۹ : به زیر خاک غنی را به مردم درویش
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۸۰ : ز سادگی است به فرزند هر که خرسندست
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۸۱ : غافل کند از کوتهی عمر شکایت
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۸۲ : دل درستی اگر هست آفرینش را
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۸۳ : کیفیت طاعت مطلب از سر هشیار
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۸۴ : این هستی باطل چو شرر محض نمودست
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۸۵ : گریه شمع از برای ماتم پروانه نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۸۶ : از شرم نیست بال و پر جستجو مرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۸۷ : نشاط یکشبهٔ دهر را غنیمت دان
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۸۸ : خبر ز تلخی آب بقا کسی دارد
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۸۹ : عاقبت زد بر زمین چون نقش پایم بی گناه
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۹۰ : ترک عادت، همه گر زهر بود، دشوارست
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۹۱ : دل بی وسوسه از گوشه نشینان مطلب
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۹۲ : بر جگر سوختگانی که درین انجمنند
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۹۳ : جهان به مجلس مستان بی خرد ماند
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۹۴ : رخسارهٔ ترا به نقاب احتیاج نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۹۵ : غمنامهٔ حیات مرا نیست پشت و روی
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۹۶ : بار بردار ز دلها که درین راه دراز
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۹۷ : هر که مست است درین میکده هشیارترست
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۹۸ : از گل روی تو، غافل که تواند گل چید؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۴۹۹ : حضور خاطر اگر در نماز معتبرست
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۰۰ : در کارخانه‌ای که ندانند قدر کار
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۰۱ : در طلب، ما بی زبانان امت پروانه‌ایم
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۰۲ : حیرت مرا ز همسفران پیشتر فکند
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۰۳ : مرو به مجلس می گر به توبه میلرزی
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۰۴ : آنچه مانده است ز ته جرعه عمرم باقی
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۰۵ : شرر به آتش و شبنم به بوستان برگشت
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۰۶ : آب در پستی عنان خویش نتواند گرفت
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۰۷ : از می، خمار آن لب میگون ز دل نرفت
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۰۸ : درین بساط، بجز شربت شهادت نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۰۹ : شیرین به جوی شیر بر آمیخت چون شکر
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۱۰ : میان شیشه و سنگ است خصمی دیرین
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۱۱ : بر مهلت زمانهٔ دون اعتماد نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۱۲ : دلبستگی است مادر هر ماتمی که هست
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۱۳ : صبح آدینه و طفلان همه یک جا جمعند
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۱۴ : عرق شرم مرا فرصت نظاره نداد
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۱۵ : رسم است که از جوش ثمر شاخ شود خم
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۱۶ : داغ عمر رفته افسردن نمی‌داند که چیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۱۷ : خامهٔ نقش اگر گردد نسیم دلگشا
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۱۸ : ای خضر، غیر داغ عزیزان و دوستان
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۱۹ : دل رمیده ما را به چشم خود مسپار
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۲۰ : ای کوه طور، گردن دعوی مکن بلند
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۲۱ : مکن سپند مرا دور از حریم وصال
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۲۲ : تشنه چشمان را ز نعمت سیر کردن مشکل است
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۲۳ : از عمر رفته حاصل من آه حسرت است
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۲۴ : شبنم دو بار بازی بستان نمی‌خورد
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۲۵ : ای که خود را در دل ما زشت منظر دیده‌ای
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۲۶ : سینه صافان را غباری گر بود بر چهره است
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۲۷ : چشم من و جدا ز تو، آنگاه روشنی ؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۲۸ : امید دلگشاییم از ماه عید نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۲۹ : هر که پیراهن به بدنامی درید آسوده شد
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۳۰ : مرا به ساغری ای خضر نیک پی دریاب
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۳۱ : پیراهنی کجاست که بر اهل روزگار
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۳۲ : اختلافی نیست در گفتار ما دیوانگان
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۳۳ : بیقراران نامه بر از سنگ پیدا می‌کنند
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۳۴ : سیل از بساط خانه بدوشان چه می‌برد؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۳۵ : خاک ما را از گل بیت الحزن برداشتند
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۳۶ : اشک من و رقیب به یک رشته می‌کشد
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۳۷ : هیچ باری از سبو بر دوش اهل هوش نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۳۸ : ای سکندر تا به کی حسرت خوری بر حال خضر؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۳۹ : پشت و روی باغ دنیا را مکرر دیده‌ایم
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۴۰ : در دوزخم بیفکن و نام گنه مبر
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۴۱ : نفس سوختهٔ لاله، خطی آورده است
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۴۲ : عدم ز قرب جوار وجود زندان است
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۴۳ : نه همین موج ز آمد شد خود بی خبرست
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۴۴ : دل نازک به نگاه کجی آزرده شود
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۴۵ : به که در غربت بود پایم به زندان ای پدر
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۴۶ : ای نسیم پیرهن بر گرد از کنعان به مصر
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۴۷ : گر محتسب شکست خم میفروش را
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۴۸ : یک دل آسوده نتوان یافت در زیر فلک
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۴۹ : چون طفل نوسوار به میدان اختیار
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۵۰ : چون وانمی‌کنی گرهی، خود گره مشو
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۵۱ : غنچهٔ تصویر می‌لرزد به رنگ و بوی خویش
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۵۲ : از زاهدان خشک مجو پیچ و تاب عشق
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۵۳ : در موج پریشانی ما فاصله‌ای نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۵۴ : بوی گل و باد سحری بر سر راهند
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۵۵ : در بیابان جنون سلسله‌پردازی نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۵۶ : سر زلف تو نباشد سر زلف دیگر
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۵۷ : که باز حرف گلوگیر توبه را سرکرد؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۵۸ : ز خنده رویی گردون، فریب رحم مخور
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۵۹ : مجنون به ریگ بادیه غمهای خود شمرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۶۰ : چه ز اندیشه تجرید به خود میلرزی ؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۶۱ : دل ز جمعیت اسباب چو برداشتنی است
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۶۲ : من به اوج لامکان بردم، وگرنه پیش ازین
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۶۳ : قاصدان را یکقلم نومید کردن خوب نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۶۴ : آن که گریان به سر خاک من آمد چون شمع
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۶۵ : بر سر کوی تو غوغای قیامت می‌بود
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۶۶ : بی خبر می‌گذرد عمر گرامی، افسوس
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۶۷ : بوستان، از شاخ گل، دستی که بالا کرده بود
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۶۸ : خو به هجران کرده را ظرف شراب وصل نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۶۹ : منت خشک است بار خاطر آزادگان
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۷۰ : ز روزگار جوانی خبر چه می‌پرسی ؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۷۱ : چون شمع، با سری که به یک موی بسته است
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۷۲ : زمن مپرس که چون بر تو ماه و سال گذشت ؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۷۳ : مکن به خوردن خشم و غضب ملامت من
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۷۴ : همچو آن رهرو که خواب آلود از منزل گذشت
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۷۵ : بی حاصلی نگر که شماریم مغتنم
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۷۶ : دلم ز منت آب حیات گشت سیاه
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۷۷ : زلف مشکین تو یکعمر تامل دارد
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۷۸ : تا نهادم پای در وحشت سرای روزگار
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۷۹ : نوبهار زندگی، چون غنچه نشکفته‌ام
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۸۰ : به کلک قاعده دانی شکستگی مرساد
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۸۱ : در پیش غنچهٔ دهن دلفریب او
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۸۲ : فغان که کوهکن ساده دل نمی‌داند
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۸۳ : من گرفتم که قمار از همه عالم بردی
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۸۴ : خم چو گردد قد افراخته می‌باید رفت
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۸۵ : ساقی، ترا که دست و دلی هست می بنوش
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۸۶ : خوش وقت رهروی که درین باغ چون نسیم
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۸۷ : جان به این غمکده آمد که سبک برگردد
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۸۸ : آه کز کودک مزاجیهای ابنای زمان
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۸۹ : شیشه با سنگ و قدح با محتسب یکرنگ شد
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۹۰ : دامن پاکان ندارد تاب دست انداز عشق
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۹۱ : دلم زگریهٔ مستانه هم صفا نگرفت
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۹۲ : چون صبح اگر عزیمت صادق مدد کند
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۹۳ : از ما به گفتگو دل و جان می‌توان گرفت
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۹۴ : از شیر مادرست به من می حلال تر
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۹۵ : محضر قتلش به مهر بال و پر آماده شد
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۹۶ : روزگار آن سبکرو خوش که مانند شرار
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۹۷ : هر که آمد در غم آبادجهان، چون گردباد
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۹۸ : وقت آن کس خوش که چون برق از گریبان وجود
- تک‌بیت شمارهٔ ۵۹۹ : نتوان به دستگیری اخوان ز راه رفت
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۰۰ : تنها نه اشک راز مرا جسته جسته گفت
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۰۱ : سر به گریبان خواب، از چه فرو برده‌ای ؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۰۲ : حاجت شمع و چراغ، نیست شب عمر را
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۰۳ : شمعی بس است ظلمت آیینه خانه را
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۰۴ : عیش امروز علاج غم فردا نکند
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۰۵ : زان پیش کز غبار نفس بی صفا شود
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۰۶ : دل ز همدردان شود از گریه خالی زودتر
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۰۷ : سر به هم آورده دیدم برگ‌های غنچه را
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۰۸ : بغیر شهد خموشی کدام شیرینی است
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۰۹ : نه از روی بصیرت سایه بال هما افتد
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۱۰ : ز شرم او نگاهم دست و پا گم کرد چون طفلی
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۱۱ : نیست امروز کسی قابل زنجیر جنون
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۱۲ : حسن در هر نگهی عالم دیگر گردد
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۱۳ : دم جان بخش نسیم سحری را دریاب
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۱۴ : دزدی بوسه عجب دزدی خوش عاقبتی است
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۱۵ : هرگز ز کمانخانهٔ ابروی مکافات
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۱۶ : طریق کفر و دین در شاهراه دل یکی گردد
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۱۷ : چو برگ سبز کز باد خزانی زرد می‌گردد
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۱۸ : به پیغامی مرا دریاب اگر مکتوب نفرستی
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۱۹ : گرانی می‌کند بر تن، چو سر بی جوش می‌گردد
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۲۰ : آدمی پیر چو شد، حرص جوان می‌گردد
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۲۱ : ز روی گرم، کار مهر تابان می‌کند ساقی
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۲۲ : دلیل راحت ملک عدم همین کافی است
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۲۳ : مرا نتوان به نازو سرگرانی صید خود کردن
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۲۴ : عزیزی هر که را در مصر هستی از سفر آید
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۲۵ : مرا گر خنده‌ای چون غنچه در سالی شود روزی
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۲۶ : هزار حیف که در دودمان عشق نماند
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۲۷ : ندیدم یک نفس راحت ز حس ظاهر و باطن
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۲۸ : کجاست عالم تجرید، تا برون آیم
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۲۹ : درین میخانه از خاکی نهادان، چون سبوی می
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۳۰ : ندیدم روز خوش تا رفت دامان دل از دستم
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۳۱ : می‌شوم چون تهی از باده، به سر می‌غلتم
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۳۲ : نمی‌گردد به خاطر هیچ کس را فکر برگشتن
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۳۳ : کدام روز که صد بت نمی‌تراشد دل ؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۳۴ : به جان رساند مرا داغ دوستان دیدن
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۳۵ : ز درد خویش ندارم خبر، همین دانم
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۳۶ : فغان که آینه رخسار من نمی‌داند
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۳۷ : دل راه در آن زلف گرهگیر ندارد
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۳۸ : اندیشه تکلیف در اقلیم جنون نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۳۹ : میان خوف و رجا حالتی است عارف را
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۴۰ : مرا سرگشتگی نگذاشت بر زانو گذارم سر
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۴۱ : قدم به چشم من خاکسار نگذارد
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۴۲ : بزرگ اوست که بر خاک همچو سایهٔ ابر
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۴۳ : حضور قلب بود شرط در ادای نماز
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۴۴ : مرو از پرده برون بر اثر نکهت زلف
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۴۵ : عرق شبنم گل خشک نگشته است هنوز
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۴۶ : دل سودازده عمری است هوایی شده است
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۴۷ : آه سردی خضر راه ما سبکباران بس است
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۴۸ : یک جا قرار نیست مرا از شتاب عمر
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۴۹ : عشق، اول ناتوانان را به منزل می‌برد
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۵۰ : ما را به کوچهٔ غلط انداختن چرا؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۵۱ : پیری به صد شتاب جوانی ز من گذشت
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۵۲ : ای کارساز خلق به فریاد من برس
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۵۳ : از کوچه‌ای که آن گل بی خار بگذرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۵۴ : همرهان رفتند اما داغشان از دل نرفت
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۵۵ : دولت سنگدلان زود بسر می‌آید
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۵۶ : بنای توبهٔ سنگین ما خطر دارد
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۵۷ : دل دشمن به تهیدستی من می‌سوزد
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۵۸ : در چنین فصل که نم در قدح شبنم نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۵۹ : در معرکهٔ عشق، دلیرانه متازید
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۶۰ : آسایش تن غافلم از یاد خدا کرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۶۱ : از تزلزل بیش محکم شد بنای غفلتم
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۶۲ : تار و پود عالم امکان به هم پیوسته است
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۶۳ : مرا ز یاد تو برد و ترا ز خاطر من
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۶۴ : مادر خاک به فرزند نمی‌پردازد
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۶۵ : بر جبهه‌اش غبار خجالت نشسته باد!
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۶۶ : مست خیال را به وصال احتیاج نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۶۷ : شیرازهٔ بهار تماشا گسسته بود
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۶۸ : گل کرد چون شفق ز گریبان و دامنش
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۶۹ : ز آب من جگر تشنه‌ای نشد سیراب
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۷۰ : مرا به حال خود ای عشق بیش ازین مگذار
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۷۱ : علاج غم به می خوشگوار نتوان کرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۷۲ : مصیبت دگرست این که مرده دل را
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۷۳ : اینقدر کز تو دلی چند بود شاد، بس است
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۷۴ : چون ماه درین دایره هر چند تمامم
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۷۵ : شوریده تر از سیل بهارم چه توان کرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۷۶ : شیرازه نگیرد به خود اوراق حواسم
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۷۷ : رنگها در روز روشن می‌نماید خویش را
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۷۸ : صفحهٔ روی ترا دید و ورق برگرداند
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۷۹ : به بلبلان چمن ای گل آن‌چنان‌سر کن
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۸۰ : فغان که کاسهٔ زرین بی نیازی را
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۸۱ : بهوش باش دلی را به سهو نخراشی
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۸۲ : درین دو هفته که ما برقرار خود بودیم
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۸۳ : کجاست تیشه فرهاد و مرگ دست‌آموز؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۸۴ : از حجاب حسن شرم آلودهٔ لیلی، هنوز
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۸۵ : مستمع صاحب سخن را بر سر کار آورد
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۸۶ : گریه‌ها در پرده دارد عیشهای بی‌گمان
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۸۷ : عشق شورانگیز پیش از آسمان آمد پدید
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۸۸ : کوچهٔ زنجیر بن بست است در ظاهر، ولی
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۸۹ : خواب پوچ این عزیزان قابل تعبیر نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۹۰ : من که روزی از دل خود می‌خورم در آتشم
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۹۱ : کم‌کم دل مرا غم و اندیشه می‌خورد
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۹۲ : دل را به هم شکن که ازین بحر پر خطر
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۹۳ : ز مرگ تلخ پروا نیست بی برگ و نوایان را
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۹۴ : کدام آتش زبان کرد این دعا در حق من یارب
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۹۵ : به آه داشتم امیدها، ندانستم
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۹۶ : فریب عقل خوردم، دامن مستی رها کردم
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۹۷ : چه مشکل خوان خطی دارد سر زلف پریشانش
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۹۸ : نیم سنگ فلاخن، لیک دارم بخت ناسازی
- تک‌بیت شمارهٔ ۶۹۹ : جنونی کو که آتش در دل پر شورم اندازد
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۰۰ : گریبان چاک از مجلس میا بیرون، که می‌ترسم
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۰۱ : دل بیدار ازین صومعه‌داران مطلب
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۰۲ : شعار حسن تمکین، شیوه عشق است بیتابی
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۰۳ : ای که چون غنچه به شیرازهٔ خود می‌بالی
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۰۴ : کند معشوق را بی دست و پا، بیتابی عاشق
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۰۵ : نام بلبل ز هواداری عشق است بلند
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۰۶ : گر از عرش افتد کس، امید زیستن دارد
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۰۷ : کدام دیدهٔ بد در کمین این باغ است ؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۰۸ : دامن صحرا نبرد از چهره‌ام گرد ملال
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۰۹ : به تماشا ز بهشت رخ او قانع باش
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۱۰ : قسمت این بود که از دفتر پرواز بلند
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۱۱ : تو ز لعل لب خود، کام مکیدن بردار
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۱۲ : به اندک روی گرمی، پشت بر گل می‌کند شبنم
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۱۳ : دشمن خانگی از خصم برونی بترست
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۱۴ : به آهی می‌توان دل را ز مطلبها تهی کردن
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۱۵ : مهر زن بر دهن خنده که در بزم جهان
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۱۶ : غم مرا دگران بیش می‌خورند از من
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۱۷ : نیست پروای اجل دلزدهٔ هستی را
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۱۸ : تا به چند از لب میگون تو ای بی انصاف
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۱۹ : من بر سر آنم که به زلف تو زنم دست
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۲۰ : تیره روزان جهان را به چراغی دریاب
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۲۱ : مشو از صحبت بی برگ و نوایان غافل
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۲۲ : ز انگشت اشارت، در گریبان خارها دارم
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۲۳ : مرا صائب به فکر کار عشق انداخت بیکاری
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۲۴ : مسلمان می‌شمردم خویش را، چون شد دلم روشن
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۲۵ : یک چشم خواب تلخ، جهان در بساط داشت
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۲۶ : غفلت نگر که بر دل کافر نهاد خویش
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۲۷ : به امید بهشت نسیه زاهد خون خورد، غافل
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۲۸ : شکست شیشهٔ دل را مگو صدایی نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۲۹ : رهرو صادق و سامان اقامت، هیهات
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۳۰ : با زاهدان خشک مگو حرف حق بلند
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۳۱ : آن که دامن بر چراغ عمر من زد، این زمان
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۳۲ : کی سر از تیغ شهادت جان روشن می‌کشد؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۳۳ : به تازیانه غیرت سری بر آر از خاک
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۳۴ : دل خراب مرا جور آسمان کم بود
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۳۵ : مشو غافل درین گلشن چو شبنم از نظر بازی
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۳۶ : بهار نوجوانی رفت، کی دیوانه خواهی شد؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۳۷ : در کوی میکشان نبود راه، بخل را
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۳۸ : چنین کز بازگشت نوبهاران شد جوان عالم
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۳۹ : از شوق آن بر و دوش، روزی بغل گشودم
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۴۰ : ره ندارد جلوهٔ آزادگی در کوی عشق
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۴۱ : شوق من قاصد بیدرد کجا می‌داند؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۴۲ : دل ز بی‌عشقی درون سینه‌ام افسرده شد
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۴۳ : عمر رفت و خار خارش در دل بیتاب ماند
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۴۴ : زین گلستان که به رنگینی آن مغروری
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۴۵ : زینهمه لاله بی داغ که در گلزارست
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۴۶ : رفت ایام شباب و خارخار او نرفت
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۴۷ : عاقبت در سینه‌ام دل از تپیدن باز ماند
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۴۸ : از جوانی نیست غیر از آه حسرت در دلم
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۴۹ : ز خوشه چینی این چهره‌های گندم گون
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۵۰ : خزان رسید و گل افشانی بهار نماند
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۵۱ : معاشران سبکسیر از جهان رفتند
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۵۲ : چه سیل بود که از کوهسار حادثه ریخت ؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۵۳ : از پشیمانی سخن در عهد پیری می‌زنم
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۵۴ : به صد خون جگر دل را صفا دادم، ندانستم
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۵۵ : گلوی خویش عبث پاره می‌کند بلبل
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۵۶ : بازیچهٔ نسیم خزانند لاله‌ها
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۵۷ : از صدر تا رسندبزرگان به آستان
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۵۸ : سر مپیچ از سنگ طفلان چون درخت میوه‌دار
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۵۹ : در گشاد غنچهٔ دلهای خونین صرف کن
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۶۰ : عشق بالادست و جان بیقرارم داده‌اند
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۶۱ : نومید نیستم ز ترازوی عدل حق
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۶۲ : بر زمین ناید ز شادی پای ما چون گردباد
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۶۳ : ماطوطیان مصر شکرخیز غربتیم
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۶۴ : یارب چه گل شکفته، که امروز در چمن
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۶۵ : ایمن نیم ز سرزنش پای رهروان
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۶۶ : نیست در روی زمین، یک کف زمین بی‌انقلاب
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۶۷ : نیست چندان ره به ملک بیخودی از عارفان
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۶۸ : برنمی دارد شراکت ملک تنگ بی‌غمی
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۶۹ : خامه‌ام، گفت و شنیدم به زبان دگری است
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۷۰ : به چه تقصیر، چو آیینه روشن یارب
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۷۱ : مستی از شیشه و پیمانه خالی کردند
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۷۲ : کی در تن خاکی دل آگاه گذارند؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۷۳ : بردار نقاب ای صنم از حسن خداداد
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۷۴ : رمزی است ز پاس ادب عشق، که مرغان
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۷۵ : درآمدم چو به مجلس، سپند جای نمود
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۷۶ : ز رفتگان ره دشوار مرگ شد آسان
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۷۷ : طی شد ایام جوانی از بناگوش سفید
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۷۸ : یک صبحدم به طرف گلستان گذشته‌ای
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۷۹ : نه ماه فلک سیرم و نه مهر جهانتاب
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۸۰ : از دست رود خامه چو نام تو نویسند
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۸۱ : ز رفتن دگران خوشدلی، ازین غافل
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۸۲ : طمع ز اختر دولت مدار یکرنگی
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۸۳ : شحنهٔ دیده وری کو، که درین فصل بهار
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۸۴ : سخن عشق اثر در دل زهاد نکرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۸۵ : قامت خم مانع عمر سبکرفتار نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۸۶ : تار و پود موج این دریا به هم پیوسته است
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۸۷ : تا سبزه و گل هست، ز می توبه حرام است
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۸۸ : دور گردان را به احسان یاد کردن همت است
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۸۹ : دامن شادی چو غم آسان نمی‌آید به دست
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۹۰ : دل در آن زلف ندارد غم تنهایی ما
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۹۱ : آرزو در طبع پیران از جوانان است بیش
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۹۲ : دیدن آیینه را بر طاق نسیان می‌نهی
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۹۳ : خانهٔ چشم زلیخا شد سفید از انتظار
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۹۴ : بیخبری ز پای خم، برد به سیر عالمم
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۹۵ : بس که ترسیده است چشم غنچه از غارتگران
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۹۶ : یک دل به جان رساند من دردمند را
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۹۷ : ای بحر، از حباب نظر باز کن، ببین
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۹۸ : یک دل، حواس جمع مرا تار و مار کرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۷۹۹ : یک بار سر برآر ز جیب قبای ناز
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۰۰ : ازسر مستی صراحی گردنی افراخته است
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۰۱ : یکباره بستن در انصاف خوب نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۰۲ : غفلت زدگان دیدهٔ بیدار ندانند
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۰۳ : غافلی از حال دل، ترسم که این ویرانه را
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۰۴ : مصرع برجسته‌ام دیوان موجودات را
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۰۵ : خانه بر دوشان مشرب از غریبی فارغند
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۰۶ : چون صبح، زیر خیمهٔ دلگیر آسمان
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۰۷ : بریز بار تعلق که شاخه‌های درخت
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۰۸ : شد سخن در روزگار ما چنان کاسد که خلق
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۰۹ : درکوی مکافات، محال است که آخر
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۱۰ : گفتم از گردون گشاید کار من، شد بسته‌تر
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۱۱ : زود می‌پاشد ز هم در پیری اوراق حواس
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۱۲ : بر نمی‌دارد زمین خاکساری امتیاز
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۱۳ : دیوانهٔ ما را نخریدند به سنگی
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۱۴ : دل دیوانهٔ من قابل زنجیر نبود
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۱۵ : عمر مردم همه در پردهٔ حیرانی رفت
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۱۶ : شیوه عاجز کشی از خسروان زیبنده نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۱۷ : گر گلوگیر نمی‌شد غم نان مردم را
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۱۸ : روزگاری است نرفتیم به صحرای جنون
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۱۹ : من آن نیم که به نیرنگ دل دهم به کسی
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۲۰ : یاد آن جلوهٔ مستانه کی از دل برود؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۲۱ : هر که باری ز دل رهروان بردارد
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۲۲ : حسرت اوقات غفلت چون ز دل بیرون رود؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۲۳ : سراب، تشنه‌لبان را کند بیابان مرگ
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۲۴ : در طریق عشق، خار از پا کشیدن مشکل است
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۲۵ : رفتی و از بدگمانیهای عشق دوربین
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۲۶ : در بیابان جنون از راهزن اندیشه نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۲۷ : در خرابات مغان بی عصمتی را راه نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۲۸ : روشنگر وجود بود آرمیدگی
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۲۹ : جایی نمی‌روی که دل بدگمان من
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۳۰ : از پاشکستگان چراغ است تیرگی
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۳۱ : هر جلوه‌ای که دیده‌ام از سروقامتی
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۳۲ : هیچ کس عقده‌ای از کار جهان باز نکرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۳۳ : می‌شود خون خوردن من ظاهر از رخسار یار
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۳۴ : می‌شود قدر سخن سنجان پس از رفتن پدید
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۳۵ : محراب صبح گوشهٔ ابرو بلند کرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۳۶ : به داد من برس ای عشق، بیش ازین مپسند
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۳۷ : آن که از چشم تو افکند مرا بی تقصیر
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۳۸ : عشق فکر دل افگار ز من دارد بیش
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۳۹ : می‌خوردن مدام مرا بی‌دماغ کرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۴۰ : بر گشاد دل من دست ندارد تدبیر
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۴۱ : طی شد ایام برومندی ما در سختی
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۴۲ : گل بی خار درین غمکده کم سبز شود
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۴۳ : سیل دریا دیده هرگز بر نمی‌گردد به جوی
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۴۴ : بیستون را جان شیرین کرد در تن کوهکن
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۴۵ : دریا شود ز گریهٔ رحمت، کنار من
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۴۶ : هر نسیمی می‌تواندخضر راه او شدن
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۴۷ : بوسه هر چند که در کیش محبت کفرست
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۴۸ : این لب بوسه فریبی که ترا داده خدا
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۴۹ : یا سبو، یا خم می، یا قدح باده کنند
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۵۰ : که رو نهاد به هستی، که از پشیمانی
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۵۱ : تا دل نمی‌برم زکسی، دل نمی‌دهم
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۵۲ : اگر از همسفران پیشتر افتم چه شود
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۵۳ : عمرها رفت که چون زلف پریشان توام
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۵۴ : نچیده گل ز طرب، خرج روزگار شدم
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۵۵ : چو غنچه هر که درین گلستان گشاده شود
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۵۶ : مشو ز وحدت و کثرت دوبین، که یک نورست
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۵۷ : به هیچ جا نرسد هر که همتش پست است
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۵۸ : دست بر دل نه که در بحر پر آشوب جهان
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۵۹ : موج سراب، سلسله جنبان تشنگی است
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۶۰ : نسبت به شغل بیهدهٔ ما عبادت است
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۶۱ : دست هر کس را که می‌گیری درین آشوبگاه
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۶۲ : چندان که در کتاب جهان می‌کنم نظر
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۶۳ : دور نشاط زود به انجام می‌رسد
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۶۴ : روزی که برف سرخ ببارد ز آسمان
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۶۵ : گر شکر در جام ریزم، زهر قاتل می‌شود
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۶۶ : بیگناهی کم گناهی نیست در دیوان عشق
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۶۷ : بال شکسته است کلید در قفس
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۶۸ : دندان ما ز خوردن نعمت تمام ریخت
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۶۹ : نتوان به آه لشکر غم را شکست داد
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۷۰ : رشتهٔ پیوند یاران را بریدن سهل نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۷۱ : همچو پروانه جگر سوخته‌ای می‌باید
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۷۲ : رتبهٔ زمزمهٔ عشق ندارد زاهد
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۷۳ : مگر به داغ عزیزان نسوخته است دلش ؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۷۴ : چنین که نالهٔ من از قبول نومیدست
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۷۵ : دهن خویش به دشنام میالا زنهار
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۷۶ : بی حاصلی است حاصل دل تا بود درست
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۷۷ : با خون دل بساز که چرخ سیاه دل
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۷۸ : زلیخا چشم یاری از صبا دارد،نمی‌داند
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۷۹ : در سلسلهٔ یک جهتان نیست دورنگی
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۸۰ : ز بس خاک خورده است خون عزیزان
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۸۱ : ز شرم گنه، سرو موزون ز خاکم
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۸۲ : از در حق کن طلب شکسته‌دلان را
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۸۳ : نگاهبانی خوبان شوخ چشم بلاست
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۸۴ : امید دلگشایی داشتم از گریهٔ خونین
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۸۵ : لاله دارد خبر از برق سبکسیر بهار
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۸۶ : آمد کار من ورشته تسبیح یکی است
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۸۷ : رویگردان نشود صافدل از دشمن خویش
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۸۸ : ناکسی بین که سر از صحبت من می‌پیچد
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۸۹ : در دل صاف نماند اثر تیغ زبان
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۹۰ : نماند از سردمهریهای دوران در جگر آهم
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۹۱ : بر آن رخسار نازک از نگاه تند می‌لرزم
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۹۲ : ز خواب نیستی برجسته‌ام از شورش هستی
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۹۳ : من آن شکسته پر و بال طایرم چون چشم
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۹۴ : در آتشم که چوآب گهر ز سنگدلی
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۹۵ : عبث مرغ چمن بر آب و آتش می‌زند خود را
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۹۶ : در آن محفل که من بردارم از لب مهر خاموشی
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۹۷ : به پای خم برسانید مشت خاک مرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۹۸ : کشتی عقل فکندیم به دریای شراب
- تک‌بیت شمارهٔ ۸۹۹ : از دل خستهٔ من گر خبری می‌گیری
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۰۰ : خراب حالی این قصرهای محکم را
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۰۱ : مرا ز روز قیامت غمی که هست این است
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۰۲ : شکسته حالی من پیش یار باید دید
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۰۳ : بنمایید بجز آینه و آب، کسی
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۰۴ : هر جا که کند گرد غم از دور سیاهی
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۰۵ : از قید فلک بر زده دامن بگریزید
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۰۶ : ماتمکدهٔ خاک ،سزاوار وطن نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۰۷ : احوال من مپرس، که با صد هزار درد
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۰۸ : نیست از خونابه نوشان هیچ کس جز من به جا
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۰۹ : آه ازین شورش که ناز دولت بیدار را
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۱۰ : مدتی سجادهٔ تقوی به دوش انداختی
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۱۱ : گلشن از نازک نهالان یک تن سیمین شده است
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۱۲ : میدان تیغ بازی برق است روزگار
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۱۳ : فریب زندگی تلخ داد دایه مرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۱۴ : زندگی با هوشیاری زیر گردون مشکل است
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۱۵ : می‌زنم بر کوچهٔ دیوانگی در این بهار
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۱۶ : یوسف ما در ترازو چند باشد همچو سنگ؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۱۷ : چه ماتم است ندانم نهفته در دل خاک؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۱۸ : صحبت صافدلان برق صفت در گذرست
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۱۹ : شاهی و عمر ابد هر دو به یک کس ندهند
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۲۰ : به هر روش که توانی خراب کن تن را
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۲۱ : عاجز بود ز حفظ عنان دست رعشه دار
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۲۲ : یارب مرا ز پرتو منت نگاه دار
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۲۳ : پیر مغان ز توبه ترا منع اگر کند
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۲۴ : در زیر خرقه شیشهٔ می را نگاه دار
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۲۵ : شب را اگر از مرده دلی زنده نداری
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۲۶ : به شکر این که شدی پیشوای گرمروان
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۲۷ : حاصل این مزرع ویران بجز تشویش نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۲۸ : نسخهٔ مغلوط عالم قابل اصلاح نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۲۹ : جان قدسی در تن خاکی دو روزی بیش نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۳۰ : کاش در زندگی از خاک مرا برمی داشت
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۳۱ : عقل پیری ز من ایام جوانی مطلب
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۳۲ : از فروغ لاله آتش زیر پا دارد بهار
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۳۳ : گر به جرم سینه صافی سنگبارانت کنند
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۳۴ : خبر حسرت آغوش تهیدست مرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۳۵ : به پیری، گفتم از دامان دنیا دست بردارم
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۳۶ : چون زمین نرم از من گرد بر می‌آورند
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۳۷ : پیران تلاش رزق فزون از جوان کنند
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۳۸ : مانند آب چشمه ز کاوش فزون شود
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۳۹ : دارد نظر به خانه خرابان همیشه عشق
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۴۰ : فروغ عاریت بانور ذاتی برنمی‌آید
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۴۱ : چراغ مسجد از تاریکی میخانه افروزد
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۴۲ : زندان به روزگار شود دلنشین و ما
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۴۳ : از سنگلاخ دنیا، ای شیشه بار بگذر
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۴۴ : هنگام بازگشت است، نه وقت سیر و گشت است
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۴۵ : صبح آگاهی شود گفتم مرا موی سفید
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۴۶ : بغیر عشق که از کار برده دست و دلم
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۴۷ : لامکانی شو که تبدیل مکان آب و گل
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۴۸ : به گفتگو نرود کار عشق پیش و مرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۴۹ : ز حرف سرد ناصح غفلتم افزود بر غفلت
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۵۰ : فرصت نمی‌دهد که بشویم ز دیده خواب
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۵۱ : دل می‌شود سیاه ز فانوس بی چراغ
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۵۲ : صبح است ساقیا می چون آفتاب گیر
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۵۳ : ذوقی است جانفشانی یاران به اتفاق
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۵۴ : جز گوشهٔ قناعت ازین خاکدان مگیر
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۵۵ : اشکم ز دل به چهره دویدن گرفت باز
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۵۶ : نبضی که بود از رگ خواب آرمیده‌تر
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۵۷ : رنگ من کرده به بال وپر عنقا پرواز
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۵۸ : زاهد خشک کجا، گریهٔ مستانه کجا؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۵۹ : صافی و تیرگی آب ز سرچشمه بود
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۶۰ : کدام آبله پا عزم این بیابان کرد؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۶۱ : روزی که آه من به هواداری تو خاست
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۶۲ : بدار عزت موی سفید پیران را
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۶۳ : درین جهان نبود فرصت کمر بستن
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۶۴ : از سر مژگان، نگاه حسرت ما نگذرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۶۵ : از دل آگاه، در عالم، همین نام است و بس
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۶۶ : چون نگردم گرد سر تا پای او چون گردباد؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۶۷ : بید مجنونیم، برگ ما زبان خامشی است
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۶۸ : از دشمنان خود نتوان بود بی خبر
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۶۹ : سنگ و گوهر، دیده حیران میزان را یکی است
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۷۰ : در دیار ما که جان از بهر مردن می‌دهند
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۷۱ : ز گاهواره تسلیم کن سفینهٔ خویش
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۷۲ : ای شاخ گل، به صحبت بلبل سری بکش
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۷۳ : در جبههٔ گشادهٔ گلها نگاه کن
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۷۴ : آب روان عمر ز استاده خوشترست
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۷۵ : زینت ظاهر چه کار آید دل افسرده را؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۷۶ : شمع بر خاک شهیدان گر نباشد گو مباش
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۷۷ : ای صبح مزن خندهٔ بیجا، شب وصل است
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۷۸ : یاد از نگاه گیر طریق سلوک را
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۷۹ : صحبت شبهای میخواران ندارد بازگو
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۸۰ : بی محبت مگذران عمر عزیز خویش را
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۸۱ : نرمی ز حد مبر که چو دندان مار ریخت
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۸۲ : چون تاک اگرچه پای ادب کج نهاده‌ایم
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۸۳ : ای آن که پای کوه به دامن شکسته‌ای
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۸۴ : گرانی می‌کند بر خاطرش یادم، نمی‌دانم
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۸۵ : ز انقلاب جهان بی‌بران نمی‌لرزند
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۸۶ : برهمن از حضور بت، دل آسوده‌ای دارد
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۸۷ : عیار گفتگوی او نمی‌دانم، همین دانم
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۸۸ : به آب می‌برد و تشنه باز می‌آرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۸۹ : به زور، چهرهٔ خود را شکفته می‌دارم
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۹۰ : به عزم رفتن از گلزار چون قامت برافرازد
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۹۱ : به آه سرد من آن شاخ گل سر در نمی‌آرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۹۲ : دل بی طاقتی چون طفل بدخو در بغل دارم
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۹۳ : بازی جنت مخور، کز بهر عبرت بس بود
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۹۴ : می‌کند مستی گوارا تلخی ایام را
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۹۵ : ساحلی نیست به از شستن دست از جانش
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۹۶ : آن که در آینه بیتاب شد از طلعت خویش
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۹۷ : حاصل من چو مه نو ز کمانخانه چرخ
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۹۸ : چون هر چه وقف گشت بزودی شود خراب
- تک‌بیت شمارهٔ ۹۹۹ : هر چند تا جریم، فرومایه نیستیم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۰۰ : در دبستان وجود از تیره بختی چون قلم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۰۱ : کاش می دیدی به چشم عاشقان رخسار خویش
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۰۲ : حرف سبک نمی بردم از قرار خویش
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۰۳ : ای که می‌جویی گشاد کار خود از آسمان
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۰۴ : آغوشم از کشاکش حسرت چو گل درید
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۰۵ : نکند باد خزان رحم به مجموعهٔ گل
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۰۶ : از گهر سنجی این جوهریان نزدیک است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۰۷ : ریخت از رعشه خجلت به زمین ساغر خویش
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۰۸ : خود کرده‌ام به شکوه‌تر خصم جان خویش
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۰۹ : جمع سازد برگ عیش از بهر تاراج خزان
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۱۰ : چون سرو در مقام رضا ایستاده‌ام
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۱۱ : دایم به خون گرم شفق غوطه می‌خورم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۱۲ : از بیقراری دل اندوهگین خویش
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۱۳ : چو یوسفم که به چاه افتد از کنار پدر
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۱۴ : چو زلف ماتمیان درهم است کار جهان
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۱۵ : بر دشمنان شمردم، عیب نهانی خویش
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۱۶ : نیم به خاطر صحرا چو گردباد گران
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۱۷ : در دشت با سرابم، در بحر یار آبم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۱۸ : ز حال دل خبرم نیست، اینقدر دانم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۱۹ : چه سود ازین که بلندست دامن فانوس؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۲۰ : چو برگ غنچهٔ نشکفته ما گرفته دلان
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۲۱ : ای دیدهٔ گلچین به ادب باش که شبنم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۲۲ : از برگ سفر نیست تهی دامن یک گل
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۲۳ : تیره بختی لازم طبع بلند افتاده است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۲۴ : صحبت ناجنس، آتش را به فریاد آورد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۲۵ : از ظلمت وجود که می‌برد ره برون؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۲۶ : حیف فرهاد که با آنهمه شیرین‌کاری
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۲۷ : گر چه افسانه بود باعث شیرینی خواب
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۲۸ : به زور عقل گذشتن ز خود میسر نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۲۹ : پاکدامانی است باغ دلگشا آزاده را
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۳۰ : کشتی بی‌ناخدا را بادبان لطف خداست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۳۱ : تو فکر نامهٔ خود کن که می‌پرستان را
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۳۲ : در وصال از حسرت سرشار من دارد خبر
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۳۳ : از طلوع و از غروب مهر روشن شد که چرخ
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۳۴ : غافل به ماندگان نظر از رفتگان کند
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۳۵ : از هجر شکوه با در و دیوار می‌کنم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۳۶ : در زهد من نهفته بود رغبت شراب
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۳۷ : عالم خاک از وجود تازه رویان مفلس است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۳۸ : بال و پر همند حریفان سست عهد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۳۹ : در جام لاله و قدح گل غریب بود
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۴۰ : خندهٔ کبک از ترحم هایهای گریه شد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۴۱ : همچنان در جستجوی رزق خود سرگشته‌ام
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۴۲ : نفس رسید به پایان و در قلمرو خاک
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۴۳ : علاج کودک بدخو ز دایه می‌آید
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۴۴ : نمی‌روم قدمی راه بی اشارهٔ دل
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۴۵ : گلی که آفت پژمردگی نمی‌بیند
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۴۶ : هر که از حلقهٔ ارباب ریا سالم جست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۴۷ : جسم در دامن جان بیهده آویخته است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۴۸ : چه سود ازین که چو یوسف عزیز خواهم شد؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۴۹ : کجاست نیستی جاودان، که بیزارم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۵۰ : خاکساری ز شکایت دهنم دوخته است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۵۱ : منم آن لاله که از نعمت الوان جهان
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۵۲ : ازسبکباران راه عشق خجلت می‌کشم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۵۳ : بر گرانباری من رحم کن ای سیل فنا
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۵۴ : تانظر از گل رخسار تو برداشته‌ام
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۵۵ : چون به داغ غربت من دل نسوزد سنگ را؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۵۶ : از بهشت افتاد بیرون آدم و خندان نشد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۵۷ : تیشه فرهاد گردیده است هر مو بر تنم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۵۸ : با همه مشکل گشایی خاک باشد رزق من
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۵۹ : هیچ کس را دل نمی‌سوزد به من چون آفتاب
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۶۰ : ز سردمهری احباب، در ریاض جهان
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۶۱ : کسی به خاک چو من گوهری نیندازد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۶۲ : به پای قافله رفتن ز من نمی‌آید
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۶۳ : چو بید اگر چه درین باغ بی برآمده‌ام
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۶۴ : همان به خاک برابر چو نور خورشیدم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۶۵ : چون قلم، شد تنگ بر من از سیه‌کاری جهان
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۶۶ : بر زمین ناید ز شادی پای من چون گردباد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۶۷ : از حریم قرب، چون سنگم به دور انداخته است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۶۸ : سال‌ها در پرده دل خون خود را خورده‌ام
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۶۹ : مرد مصاف در همه جا یافت می‌شود
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۷۰ : بر روی نازبالش گل تکیه می‌کند
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۷۱ : حسن در زندان همان بر مسند فرماندهی است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۷۲ : از جور روزگار ندارم شکایتی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۷۳ : از بس که بی گمان به در دل رسیده‌ام
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۷۴ : دیدن یک روی آتشناک را صد دل کم است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۷۵ : غم به قدر غمگسار از آسمان نازل شود
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۷۶ : با گرانقدری سبک در دیده‌هایم چون نماز
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۷۷ : خشکسال زهد نم در جوی من نگذاشته است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۷۸ : سودای زلف، سلسله جنبان گفتگوست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۷۹ : در مذاق من، شراب تلخ، آب زندگی است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۸۰ : نومید نیم از کرم پیر خرابات
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۸۱ : چشم گشایش از خلق، نبود به هیچ بابم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۸۲ : محرمی نیست در آفاق به محرومی من
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۸۳ : مکن ای شمع با من سرکشی، کز پاکدامانی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۸۴ : گر شوی با خبر از سوز دل بیتابم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۸۵ : نگردید از سفیدیهای مو آیینه‌ام روشن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۸۶ : چهرهٔ یوسف ز سیلی گرمی بازار یافت
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۸۷ : چه شبها روز کردم در شبستان سر زلفش
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۸۸ : به تکلیف بهاران شاخسارم غنچه می‌بندد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۸۹ : از خود مرا برون بر، تا کی در این خرابات
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۹۰ : چه با من می‌تواند شورش روز جزا کردن؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۹۱ : تهی شود به لبم نارسیده رطل گران
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۹۲ : جدا چو دست سبو از سرم نمی‌گردد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۹۳ : از جام بیخودی کرد، ساقی خدا پرستم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۹۴ : راهی که راهزن زد، یک چند امن باشد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۹۵ : دلتنگ از ملامت اغیار نیستم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۹۶ : دیوانه‌ام که بر سر من جنگ می‌شود
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۹۷ : رزق می‌آید به پای خویش تا دندان به جاست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۹۸ : نشتر از نامردمی در پردهٔ چشمم شکست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۹۹ : بی نیاز از خلق از دست دعای خود شدم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۰۰ : من که روشن بود چشم نوبهار از دیدنم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۰۱ : نرمی ره شد چون مخمل تار و پود خواب من
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۰۲ : عاقبت زد بر زمینم آن که از روی نیاز
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۰۳ : تمام از گردش چشم تو شد کار من ای ساقی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۰۴ : ز همراهان کسی نگرفت شمعی پیش راه من
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۰۵ : هنوزم از دهان چون صبح بوی شیر می‌آمد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۰۶ : من آن روزی که برگ شادمانی داشتم چون گل
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۰۷ : بود از موی سفید امید بیداری مرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۰۸ : عالم بیخبری بود بهشت آبادم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۰۹ : از دم تیغ که هر دم به سرم می‌بارد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۱۰ : عنانداری نمی‌آمد ز من سیل بهاران را
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۱۱ : منم آن غنچه غافل که ز بی‌حوصلگی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۱۲ : چو نقش پا گزیدم خاکساری تا شوم ایمن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۱۳ : من که بودم گردباد این بیابان، عاقبت
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۱۴ : از خاکیان ز صافی طینت جدا شدم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۱۵ : درین قلمرو آفت، ز ناتوانیها
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۱۶ : فیض در بیخبری بود چو هشیار شدم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۱۷ : اول ز رشک محرمیم سرمه داغ بود
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۱۸ : عشق بر هر کس که زور آورد، من گشتم خراب
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۱۹ : چون ماه مصر، قیمت من خواست عذر من
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۲۰ : بزرگان می‌کنند از تلخرویی سرمه در کارم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۲۱ : مرا بیزار کرد از اهل دولت، دیدن دربان
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۲۲ : منه انگشت بر حرفم، اگر درد سخن داری
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۲۳ : ز راستی نبود شاخه‌های بی بر را
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۲۴ : چو مینای پر از می فتنه‌ها دارم به زیر سر
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۲۵ : شود بار دلم آن را که از دل بار بردارم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۲۶ : نظر برداشت شبنم در هوای آفتاب از گل
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۲۷ : که می‌گوید پری در دیدهٔ مردم نمی‌آید؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۲۸ : شراب کهنه در پیری مرا دارد جوان دایم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۲۹ : نمی‌باید سلاحی تیزدستان شجاعت را
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۳۰ : تماشای بهشت از خلوتم بیرون نمی‌آرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۳۱ : ز اکسیر قناعت می‌شمارم نعمت الوان
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۳۲ : امیدم به بی دست و پایی است، ورنه
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۳۳ : سپندست کز جا جهد، جا نماید
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۳۴ : گویند به هم مردم عالم گلهٔ خویش
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۳۵ : نگاه گرم را سر ده به جانم تا دلی دارم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۳۶ : از من خبر دوری این راه مپرسید
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۳۷ : جگر سنگ به نومیدی من می‌سوزد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۳۸ : می‌کنم در کار ساحل این کهن تابوت را
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۳۹ : تا به کی بر دل ز غیرت زخم پنهانی خورم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۴۰ : چه نسبت است به مژگان مرا نمی‌دانم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۴۱ : عزیزی خواری و خواری عزیزی بار می‌آورد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۴۲ : کمان بال و پر پرواز گردد تیر بی پر را
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۴۳ : نخوابیده است با کین کسی هرگز دل صافم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۴۴ : ز خال گوشهٔ ابروی یار می‌ترسم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۴۵ : ز رنگ و بوی جهان قانعم به بی‌برگی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۴۶ : فتح بابی نشد از کعبه و بتخانه مرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۴۷ : چند در دایرهٔ مردم عاقل باشم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۴۸ : چون گوهر گرامی آدم درین بساط
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۴۹ : هستی موهوم موج سرابی بیش نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۵۰ : از غم دنیا و عقبی یک نفس فارغ نیم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۵۱ : دست و پا گم می‌کنم زان نرگس نیلوفری
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۵۲ : دلی خالی ز غیبت در حضورم می‌توان کردن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۵۳ : در عالم ایجاد من آن طفل یتیمم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۵۴ : ز جوی شیر کردم تلخ بر خود خواب شیرین را
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۵۵ : کیست جز آینه و آب درین قحط‌آباد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۵۶ : در آشیان به خیال تو آنقدر ماندم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۵۷ : نسازد لن ترانی چون کلیم از طور نومیدم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۵۸ : به میزان قیامت، بیش کم، کم بیش می‌آید
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۵۹ : گل من از خمیر شیشه و جام است پنداری
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۶۰ : ربوده است ز من اختیار، جذبهٔ بحر
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۶۱ : بیداری دولت به سبکروحی من نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۶۲ : در هر که ترا دیده، به حسرت نگرانم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۶۳ : نه ذوق بودن و نه روی بازگردیدن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۶۴ : شوم به خانه مردم، نخوانده چون مهمان؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۶۵ : به عشق پاک کردم صرف عمر خود، ندانستم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۶۶ : بعد ایامی که گلها از سفر باز آمدند
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۶۷ : گر می‌زنم به هم کف افسوس، دور نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۶۸ : می‌کند چرخ ستمگر به شکرخنده حساب
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۶۹ : خانه‌ای از خانه آیینه دارم پاکتر
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۷۰ : آه کز بی حاصلیها نیست در خرمن مرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۷۱ : رخنه در کار ز تسبیح فزون است مرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۷۲ : گوشه‌ای کو، که دل از فکر سفر جمع کنم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۷۳ : من که نتوانم گلیم خود برآوردن ز آب
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۷۴ : دعوی گردن فرازی با اسیری چو کنم؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۷۵ : روشندلی نمانده درین باغ و بوستان
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۷۶ : چگونه پیش رخ نازک تو آه کنم؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۷۷ : نیست یک جبهه واکرده درین وحشتگاه
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۷۸ : من نه آنم که تراوش کند از من گلهای
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۷۹ : دردها کم شود از گفتن و دردی که مراست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۸۰ : بر فقیران پیشدستی کردن از انصاف نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۸۱ : از بس نشان دوری این ره شنیده‌ام
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۸۲ : ابرام در شکستن من اینقدر چرا؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۸۳ : خنده و جان بر لبم یکبار می‌آید چو برق
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۸۴ : می‌دهم جان در بهای حسن تا در پرده است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۸۵ : نخل صنوبرم که درین باغ دلفریب
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۸۶ : مرا ز سیر چمن غم، ترا نشاط رسد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۸۷ : چو عکس چهره خود در پیاله می‌بینم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۸۸ : همان ریزند خار از ناسپاسیها به چشم من
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۸۹ : ز ناکامی گل از همصحبتان یار می‌چینم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۹۰ : هر مصلحت عقل، کم از کوه غمی نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۹۱ : درین ریاض من آن شبنم گرانجانم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۹۲ : فکر شنبه تلخ دارد جمعه را بر کودکان
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۹۳ : ناتمامان، چون مه نو، یاد من خواهند کرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۹۴ : ز من کناره کند موج اگر حباب شوم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۹۵ : نزدیک من میا که ز خود دور می‌شوم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۹۶ : از دیده هرچه رفت، ز دل دور می‌شود
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۹۷ : شکایتی است که مردم ز یکدگر دارند
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۹۸ : چندان که درین دایره چون چشم پریدم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۹۹ : به سیم قلب یوسف را نمی‌گیرند از اخوان
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۰۰ : زنده می‌سوزد برای مرده در هندوستان
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۰۱ : داغ آن دریانوردانم که چون زنجیر موج
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۰۲ : شود جهان لب پرخنده‌ای، اگر مردم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۰۳ : شدند جمع دل و زلف از آشنایی هم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۰۴ : فریب مهربانی خوردم از گردون، ندانستم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۰۵ : چون سرو گذشتم ز ثمر تا شوم آزاد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۰۶ : نیست ما را در وفاداری به مردم نسبتی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۰۷ : از چشم زخم تو به مبادا شکسته دل
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۰۸ : بر حواس خویش، راه آرزوها بسته‌ایم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۰۹ : با دست رعشه دار، چو شبنم درین چمن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۱۰ : باور که می‌کند، که درین بحر چون حباب
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۱۱ : چون کمان و تیر، در وحشت سرای روزگار
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۱۲ : ما نام خود ز صفحه دلها سترده‌ایم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۱۳ : ما توبه را به طاعت پیمانه برده‌ایم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۱۴ : خمها چو فیل مست سر خود گرفته‌اند
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۱۵ : از صبح پرده سوز، خدایا نگاه دار
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۱۶ : کوچه گرد آستین چون اشک حسرت نیستیم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۱۷ : صلح از فلک به دیدهٔ بیدار کرده‌ایم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۱۸ : زیبا و زشت در نظر ما یکی شده است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۱۹ : گل را به رو اگر نشناسیم عیب نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۲۰ : نومید نیستیم ز احسان نوبهار
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۲۱ : نیست طول عمر را کیفیت عرض حیات
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۲۲ : عمر اگر باشد، تماشای اثر خواهید کرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۲۳ : کس زبان چشم خوبان را نمی‌داند چو ما
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۲۴ : گرچه خاکیم پذیرای دل و جان شده‌ایم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۲۵ : نیست یک نقطهٔ بیکار درین صفحهٔ خاک
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۲۶ : پرده بردار ز رخسار خود ای صبح امید
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۲۷ : نیستیم از جلوهٔ باران رحمت ناامید
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۲۸ : ما چو سرواز راستی دامن به بار افشانده‌ایم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۲۹ : نیست غیر از بحر، چون سیلاب، ما را منزلی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۳۰ : دست ماگیر ای سبک جولان، که چون نقش قدم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۳۱ : یوسف مصر وجودیم از عزیزیها، ولیک
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۳۲ : هر تلخیی که قسمت ما کرده است چرخ
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۳۳ : زین بیابان گرمتر از ما کسی نگذشته است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۳۴ : خواه در مصر غریبی، خواه در کنج وطن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۳۵ : حسرت ما را به عمر رفته، چون برگ خزان
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۳۶ : چون میوه پخته گشت، گرانی برد ز باغ
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۳۷ : نیفشانم چو یوسف تا ز دامن گرد تهمت را
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۳۸ : بی عزیزان، مرگ پابرجاست عمر جاودان
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۳۹ : یک جبهه گشاده ندیدیم در جهان
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۴۰ : ماداغ توبه بر دل ساغر گذاشتیم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۴۱ : هر کسی تخمی به خاک افشاند و ما دیوانگان
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۴۲ : بر دانهٔ ناپخته دویدیم چو آدم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۴۳ : نفسی چند که در غم گذراندن ستم است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۴۴ : ستم به خویش ز کوتاهی زبان کردیم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۴۵ : بنای خانه بدوشی بلند کردهٔ ماست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۴۶ : آستین بر هر چه افشاندیم، دست ما گرفت
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۴۷ : ما سیه بختان تفاوت را قلم بر سر زدیم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۴۸ : نیست ممکن از پشیمانی کسی نقصان کند
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۴۹ : خط به اوراق جهان، دیده و نادیده زدیم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۵۰ : هر دم از ماتم برگی نتوان آه کشید
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۵۱ : حاصل ما ز عزیزان سفر کردهٔ خویش
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۵۲ : دستش به چیدن سر ما کار تیغ کرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۵۳ : کم نشد در سربلندی فیض ما چون آفتاب
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۵۴ : آسودگی کنج قفس کرد تلافی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۵۵ : دست کوتاه ز دامان گل و پا در گل
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۵۶ : داغ عشق تو ز اندازهٔ ما افزون است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۵۷ : از حادثه لرزند به خود قصر نشینان
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۵۸ : در تلافی، میوهٔ شیرین به دامن می‌دهیم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۵۹ : دست کرم ز رشتهٔ تسبیح برده‌ایم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۶۰ : نه دین ما به جا و نه دنیای ما تمام
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۶۱ : منعمان گر پیش مهمان نعمت الوان کشند
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۶۲ : یوسف به زر قلب فروشان دگرانند
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۶۳ : عنان گسسته‌تر از سیل در بیابانیم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۶۴ : نظر به عالم بالاست ما ضعیفان را
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۶۵ : چه فتاده است بر آییم چو یوسف از چاه؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۶۶ : چیده‌ایم از دو جهان دامن الفت چون سرو
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۶۷ : دارم عقیق صبر به زیر زبان خویش
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۶۸ : دیوانه‌ام ولیک بغیر از دو زلف یار
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۶۹ : چون صبح، خنده با جگر چاک می‌زنیم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۷۰ : بیاض گردن او گر به دست ما افتد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۷۱ : دشمن خانگی آدم خاکی است زمین
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۷۲ : پیش ازان کز یکدگر ریزیم چون قصر حباب
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۷۳ : لذت نمانده است در آیندهٔ حیات
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۷۴ : خضر با عمر ابد پوشیده جولان می‌کند
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۷۵ : طاعت ما نیست غیر از شستن دست از جهان
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۷۶ : آن سوخته جانم که اگر چون شرر از خلق
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۷۷ : آن طفل یتیمم که شکسته است سبویم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۷۸ : وفا و مردمی از روزگار دارم چشم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۷۹ : دیگران از دوری ظاهر اگر از دل روند
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۸۰ : سرما در قدم دار فنا افتاده است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۸۱ : ما نه زان بیخبرانیم که هشیار شویم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۸۲ : همان از طاعت من بوی کیفیت نمی‌آید
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۸۳ : ما را گزیده است ز بس تلخی خمار
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۸۴ : سودای آب حیوان، بیم زیان ندارد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۸۵ : کار جهان تمامی، هرگز نمی‌پذیرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۸۶ : زان چهرهٔ عرقناک، زنهار بر حذر باش
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۸۷ : ایام نوجوانی، غافل مشو ز فرصت
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۸۸ : همیشه داغ دل دردمند من تازه است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۸۹ : دو چشم شوخ تو با یکدیگر نمی‌سازند
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۹۰ : خفته را گر خفتگان بیدار نتوانند کرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۹۱ : گر نخواهی پشت پا زد بر جهان، پایی بکوب
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۹۲ : گر به بیداری غرور حسن مانع می‌شود
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۹۳ : پیش ازین، بر رفتگان افسوس می‌خوردند خلق
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۹۴ : نیست آسان خون نعمتهای الوان ریختن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۹۵ : سال‌ها گل در گریبان ریختی چون نوبهار
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۹۶ : چو گل با روی خندان صرف کن گر خرده‌ای داری
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۹۷ : هیچ همدردی نمی‌یابم سزای خویشتن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۹۸ : این چنین زیر و زبر عالم نمی‌ماند مدام
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۲۹۹ : بوسی که ز کنج لب ساقی نگرفتم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۰۰ : چون دست برآرم به گرفتن، که ز غیرت
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۰۱ : ز اخوان راضیم تا دیدم انصاف خریداران
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۰۲ : از دست نوازش تپش دل نشود کم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۰۳ : خط پاکی ز سیلاب فنا دارد وجود ما
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۰۴ : گریزد لشکر خواب گران از قطرهٔ آبی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۰۵ : نمانده از شب آن زلف گر چه پاسی بیش
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۰۶ : گرفتم این که نظر باز می‌توان کردن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۰۷ : جای شادی نیست زیر این سپهر نیلگون
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۰۸ : قسمت خود بین نمی‌گردد زلال زندگی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۰۹ : زین بیابان می‌برم خود را برون چون گردباد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۱۰ : چون سیاهی شد ز مو، هشیار می‌باید شدن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۱۱ : داشتم چون سرو از آزادگی امیدها
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۱۲ : هر گنه عذری و هر تقصیر دارد توبه‌ای
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۱۳ : دلم ز کنج قفس تا گرفت، دانستم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۱۴ : خوش است فصل بهاران شراب نوشیدن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۱۵ : کنون که شیشهٔ می‌مالک الرقاب شده است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۱۶ : نیست جز پای خم امروز درین وحشتگاه
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۱۷ : در عشق پیش بینی، سنگ ره وصال است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۱۸ : بیستون را الم مردن فرهاد گداخت
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۱۹ : ندارم محرمی چون کوهکن تا درد دل گویم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۲۰ : جهان بهشت شد از نوبهار، باده بیار
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۲۱ : چه می‌پرسی ز من کیفیت حسن بهاران را؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۲۲ : انصاف نیست آیهٔ رحمت شود عذاب
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۲۳ : خاکم به چشم در نگه واپسین مزن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۲۴ : ز صد هزار پسر، همچو ماه مصر یکی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۲۵ : ز عمر، قسمت ما نیست جز زمان وداع
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۲۶ : درین دو هفته که ابر بهار در گذرست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۲۷ : دل را به آتش نفس گرم آب کن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۲۸ : از زخم سنگ نیست در بسته را گزیر
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۲۹ : از آب زندگی به شراب التفات کن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۳۰ : فریب شهرت کاذب مخور چو بیدردان
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۳۱ : این راه دور، بیش ز یک نعره‌وار نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۳۲ : هر چند ز ما هیچکسان کار نیاید
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۳۳ : به خاکمال حوادث بساز زیر فلک
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۳۴ : منمای به کوته نظران چهرهٔ خود را
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۳۵ : عمر عزیز را به می‌ناب صرف کن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۳۶ : سر جوش عمر را گذراندی به درد می
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۳۷ : هر کس که زر به زر دهد اهل بصیرت است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۳۸ : سرمه را هم محرم چشم سیاه خود مکن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۳۹ : قبلهٔ من! عکس در شرع حیا نامحرم است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۴۰ : به استخاره اگر توبه کرده‌ای زاهد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۴۱ : ز باده توبه در ایام نوبهار مکن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۴۲ : در قلزمی که ابر کرم موج می‌زند
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۴۳ : از خود برون نرفته هوای سفر مکن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۴۴ : ساقیا صبح است می از شیشه در پیمانه کن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۴۵ : می‌رود فیض صبوح از دست، تا دم می‌زنی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۴۶ : از شتاب عمر گفتم غفلت من کم شود
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۴۷ : صبح بیداری شود گفتم مرا موی سفید
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۴۸ : نباشم چون ز همزانویی آیینه در آتش؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۴۹ : یک دل نشد گشاده ز گفت و شنید من
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۵۰ : مرگ هیهات است سازد از فراموشان مرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۵۱ : به یک خمیازهٔ گل طی شد ایام بهار من
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۵۲ : در حسرت یک مصرع پرواز بلندست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۵۳ : گفتم از پیری شود بند علایق سست‌تر
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۵۴ : یک دل غمگین، جهانی را مکدر می‌کند
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۵۵ : با خرابیهای ظاهر، دلنشین افتاده‌ام
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۵۶ : جوانی برد با خود آنچه می‌آمد به کار از من
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۵۷ : بجز کسب هوا از من دگر کاری نمی‌آید
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۵۸ : به خاک افتم ز تخت سلطنت چون در خمار افتم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۵۹ : دیدهٔ بیدار انجم محو شد در خواب روز
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۶۰ : اندیشه از شکست ندارم، که همچو موج
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۶۱ : کشاکش رگ جان من اختیاری نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۶۲ : بر لب چاه زنخدان تشنه لب استاده‌ام
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۶۳ : با کمال ناگواریها گوارا کرده است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۶۴ : خون می‌خورد کریم ز مهمان سیر چشم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۶۵ : گردون سفله لقمهٔ روزی حساب کرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۶۶ : بر حریر عافیت نتوان مرا در خواب کرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۶۷ : به نسیمی ز هم اوراق دلم می‌ریزد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۶۸ : ازان خورند به تلخی شراب ناب مرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۶۹ : خراب حالی ازین بیشتر نمی‌باشد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۷۰ : عاقبت پیر خرابات ز بی‌پروایی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۷۱ : ز گریه‌ای که مرا در گلو گره گردد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۷۲ : من و سیری ز عقیق لب خوبان، هیهات
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۷۳ : می‌شود نخل برومند سبکبار از سنگ
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۷۴ : رفتی و رفت روشنی از چشم و دل مرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۷۵ : یک ساعت است گرمی هنگامهٔ هوس
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۷۶ : هر تمنایی که پختم زیر گردون، خام شد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۷۷ : دست تا بر ساز زد مطرب، دل ما خون گریست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۷۸ : غم ز محنت خانهٔ من شاد می‌آید برون
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۷۹ : هر کجا تدبیر می‌چیند بساط مصلحت
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۸۰ : از حوادث هر که را سنگی به مینا می‌خورد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۸۱ : چون نظر بر حاصل عمر عزیزان می‌کنم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۸۲ : نالهٔ ناقوس دارد هر سر مو بر تنم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۸۳ : داغ بر دل شدم از انجمن یار برون
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۸۴ : مرا هر کس که بیرون می‌کشد از گوشهٔ خلوت
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۸۵ : زنده شد عالمی از خندهٔ جان پرور او
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۸۶ : بر سیه بختی ارباب سخن می‌گرید
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۸۷ : نشاهٔ بادهٔ گلرنگ به تخت است مدام
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۸۸ : گر بداند که چه شورست درین عالم خاک
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۸۹ : آنقدر خون ز لب لعل تو در دل دارم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۹۰ : هر که داند که خبرها همه در بیخبری است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۹۱ : دلیل راحت ملک عدم همین کافی است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۹۲ : کسی که می‌نهد از حد خود قدم بیرون
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۹۳ : ز آسمان کهنسال چشم جود مدار
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۹۴ : بر لب ساغر ازان بوسهٔ سیراب زنند
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۹۵ : زلیخا همتی در عرصهٔ عالم نمی‌یابد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۹۶ : پردهٔ عصمت ندارد تاب دست انداز شوق
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۹۷ : از زاهدان خشک مجو پیچ و تاب عشق
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۹۸ : خون مرا به گردن او گر ندیده‌ای
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۳۹۹ : گر ندیدی شاخ گل را با خزان آمیخته
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۰۰ : دامن فانوس آن وسعت ندارد، ور نه من
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۰۱ : از سکندر صفحهٔ آیینه‌ای بر جای ماند
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۰۲ : آدم مسکین به یک خامی که در فردوس کرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۰۳ : ما ز بوی پیرهن قانع به یاد یوسفیم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۰۴ : طومار درد و داغ عزیزان رفته است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۰۵ : طلبکار تو دارد اضطرابی در جهانگردی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۰۶ : نمی‌دانم کجا آن شاخ گل را دیده‌ام صائب
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۰۷ : من نیستم حریف زبانت، مگر زنم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۰۸ : هرگز نبود رسم ترا خواب صبحگاه
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۰۹ : من آن زمان چون قلم سر ز سجده بردارم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۱۰ : مکرر بر سر بالین شبنم آفتاب آمد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۱۱ : به قسمت راضیم ای سنگدل، دیگر چه می‌خواهی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۱۲ : چه آرزوی شهادت کنم، که سوخته است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۱۳ : خاطرت از شکوهٔ ما کی پریشان می‌شود؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۱۴ : درین راه به دل نزدیک، گمراهی نمی‌باشد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۱۵ : خواهی حنای پا کن و خواهی نگار دست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۱۶ : ذوق وصال می‌گزد از دور پشت دست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۱۷ : به بی برگان چنان ای شاخ گل مستانه می‌خندی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۱۸ : دایم به روی دست دعا جلوه می‌کنی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۱۹ : حق ما افتادگان را کی توان پامال کرد؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۲۰ : شادم به مرگ خود که هلاک تو می‌شوم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۲۱ : در جبههٔ ستارهٔ من این فروغ نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۲۲ : خبر به آینه می‌گیرم از نفس هر دم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۲۳ : سایهٔ بال هما خواب گران می‌آرد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۲۴ : بیخودان، از جستجو در وصل فارغ نیستند
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۲۵ : مرا ز خضر طریقت نصیحتی یادست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۲۶ : چاه این بادیه از نقش قدم بیشترست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۲۷ : چو غنچه دست و رخی تازه کن به شبنم اشک
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۲۸ : حرف گفتن در میان عشق و دل انصاف نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۲۹ : من بسته‌ام لب طمع، اما نگار من
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۳۰ : باغ و بهار چشم و دل قانع من است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۳۱ : خصم درونی از برون، بارست بر دل بیشتر
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۳۲ : چون شبنم روشن گهر، با خار و گل یکرنگ شو
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۳۳ : زنهار در دار فنا، انگور خود ضایع مکن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۳۴ : از جهان آب و گل بگذر سبک چون گردباد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۳۵ : از چراغی می‌توان افروخت چندین شمع را
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۳۶ : در کهنسالی ز مرگ ناگهان غافل مشو
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۳۷ : مشرق خمیازه می‌سازد دهن را حرف پوچ
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۳۸ : روزگار زندگانی را به غفلت مگذران
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۳۹ : سوگند می‌دهم به سر زلف خود ترا
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۴۰ : نیست در پایان عمر از رعشه پیران را گزیر
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۴۱ : هست در قبضهٔ تقدیر، گشاد دل تنگ
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۴۲ : مرگ بی‌منت، گواراتر ز آب زندگی است
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۴۳ : چون لاله گرچه چشم و چراغم بهار را
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۴۴ : نگردد چون کف افسوس هر برگ نهال من؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۴۵ : مژگان من نشد خشک، تا شد جدا ز رویت
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۴۶ : دلگیر نیست از تن، جانهای زنگ بسته
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۴۷ : ز پیری می‌کند برگ سفر یک یک حواس من
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۴۸ : دو دولت است که یکبار آرزو دارم:
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۴۹ : به آب روی خود در منتهای عمر می‌لرزم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۵۰ : سر بر تن من نیست ز آشفته دماغی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۵۱ : دیوان ما و خود را، مفکن به روز محشر
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۵۲ : از پا فتادگانیم، در زیر پا نظر کن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۵۳ : بیگانگی ز حد رفت، ساقی می صفاده
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۵۴ : به یاد هر چه خوری، می همان نشاط دهد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۵۵ : نمی‌دهی قدح بی شمار اگر ساقی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۵۶ : اکنون که شد سفید مرا چشم انتظار
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۵۷ : بعد عمری چون صدف گر قطرهٔ آبی خورم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۵۸ : از هجر و وصل نیست گشایش دل مرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۵۹ : کیفیت است مطلب از عمر، نه درازی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۶۰ : هر چند برآوردهٔ آن جان جهانم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۶۱ : ز استادن آب روان سبز گردد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۶۲ : به دست تهی می‌گشایم گرهها
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۶۳ : خوشا رهنوردی که چون صبح صادق
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۶۴ : گرد سفر ز خویش فشاندند همرهان
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۶۵ : ای زلف یار، اینقدر از ما کناره چیست؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۶۶ : کهنه دیوار ترا دارد دو عالم در میان
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۶۷ : بر نمی‌خیزد به صرصر نقشم از دامان خاک
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۶۸ : پیراهنی که می‌طلبی از نسیم مصر
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۶۹ : کیستم من، مشت خار در محیط افتاده‌ای
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۷۰ : با جگر خوردن قناعت کن که این مهمانسرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۷۱ : بر روی هم هر آنچه گذاری وبال توست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۷۲ : شکر توام ز تیغ زبان موج می‌زند
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۷۳ : بسیار آشنا به نظر جلوه می‌کنی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۷۴ : در پلهٔ غرور تو دل گر چه بی بهاست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۷۵ : در شکست ماست حکمتها، که چون کشتی شکست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۷۶ : مشو زنهار ایمن از خمار بادهٔ عشرت
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۷۷ : ز ناله‌های غریبانه منع ما نکنی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۷۸ : از تندباد حادثه شمع مرا بخر
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۷۹ : من آن روزی که چون شبنم عزیز این چمن بودم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۸۰ : ای آینه، در روی زمین دیدنیی نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۸۱ : در کنج قفس چند کنی بال فشانی؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۸۲ : دو روزی نیست افزون عمر ایام برومندی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۸۳ : به فکر چارهٔ ما هیچ صاحبدل نمی‌افتد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۸۴ : مرا از زندگانی سیر کرد از لقمهٔ اول
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۸۵ : چنان از موج رحمت شد زمین و آسمان خالی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۸۶ : در گلشن حسن تو خلل راه ندارد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۸۷ : از صحبت باد سحر ای غنچهٔ بی دل
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۸۸ : چون گره شد به گلو لقمهٔ غم، باده طلب
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۸۹ : ای عقیق از من لب تشنه فراموش مکن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۹۰ : ای گل شوخ که مغرور بهاران شده‌ای
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۹۱ : ما به امید عطای تو چنین بیکاریم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۹۲ : نخل امید تو آن روز شود صاحب برگ
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۹۳ : عمر چون قافله ریگ روان در گذرست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۹۴ : رحم کن بر دل بی‌طاقت ما ای قاصد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۹۵ : این دزدها تمام شریکند با عسس
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۹۶ : به امید رهایی با تو حال خویش می‌گفتم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۹۷ : تویی در دیده‌ام چون نور و محرومم ز دیدارت
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۹۸ : ز حرف حق درین ایام باطل بوی خون آید
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۹۹ : ریزش اشک مرا نیست محرک در کار
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۰۰ : لب نهادم به لب یار و سپردم جان را
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۰۱ : چشم بیداری است هر کوکب درین وحشت سرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۰۲ : عمر با صد ساله الفت بیوفایی کرد و رفت
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۰۳ : نیست غیر از گوشهٔ دل در جهان آب و گل
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۰۴ : در جهان آگهی خضری دچار من نشد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۰۵ : غم بی حاصلی خویش نخوردی یک بار
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۰۶ : چنان گرم از بساط خاک بگذر
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۰۷ : سوز پنهانی چو شمع آخر گریبانم گرفت
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۰۸ : کثرت و تفرقه در عالم گفتار بود
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۰۹ : سینه باغی است که گلشن شود از خاموشی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۱۰ : هر چه از دل می‌خورم، از روزیم کم می‌کنند
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۱۱ : آن که آخر سر به صحرا داد بی بال و پرم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۱۲ : نیست جز داغ عزیزان حاصل پایندگی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۱۳ : همچو شمع صبح می‌لرزد به جان خویشتن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۱۴ : شد از فشار گردون، موی سفید و سر زد
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۱۵ : زینهار از لاله رخساران به دیدن صلح کن
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۱۶ : ز دست راست ندانستمی اگر چپ را
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۱۷ : زبان شکوه اگر همچو خار داشتمی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۱۸ : همسایهٔ وجود نباشد اگر عدم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۱۹ : همچو بوی گل که در آغوش گل از گل جداست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۲۰ : پیش و پس اوراق خزان نیم نفس نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۲۱ : از دور نیفتد قدح بزم مکافات
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۲۲ : طومار زندگی را، طی می‌کند به یک شب
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۲۳ : از باده توبه کردن مشکل بود، وگرنه
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۲۴ : چند در خواب رود عمر تو ای بی پروا؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۲۵ : برگ عشرت مکن ای غنچه که ایام بهار
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۲۶ : پیش از آن دم که کند خاک تو را در دل خون
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۲۷ : زمین، سرای مصیبت بود، تو می‌خواهی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۲۸ : نیستی گردون، ولی بر عادت گردون تو هم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۲۹ : زیر سپهر، خواب فراغت چه می‌کنی؟
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۳۰ : ای عقل شیشه بار که گل بر تو سنگ بود
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۳۱ : تعمیر خانه‌ای که بود در گذار سیل
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۳۲ : در سپند من سودازده آتش مزنید
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۳۳ : دل نبندند عزیزان جهان در وطنی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۳۴ : خاطر از وضع مکرر زود در هم می‌شود
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۳۵ : می‌خورد شهر به هم، گر تو ستمگر یک روز
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۳۶ : کمند زلف در گردن گذشتی روزی از صحرا
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۳۷ : جان هواپرستان، در فکر عاقبت نیست
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۳۸ : صنوبر با تهیدستی به دست آورد صد دل را
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۳۹ : مشو از نالهٔ افسوس غافل چون جرس، یاری
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۴۰ : چنان در خانهٔ آیینه محو دیدن خویشی
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۴۱ : چشمی نچراندیم در این باغ چو شبنم
- تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۴۲ : با موی سفید اشک ندامت نفشاندیم