- بخش ۱ - آغاز سخن : الهی غنچهٔ امید بگشای!
- بخش ۲ - در حمد و ستایش : به نام آنکه نامش حرز جان‌هاست
- بخش ۳ - در اثبات واجب الوجود : دلا تا کی درین کاخ مجازی
- بخش ۴ - در بیان فضیلت عشق : دل فارغ ز درد عشق، دل نیست
- بخش ۵ - در فضایل سخن : سخن دیباچهٔ دیوان عشق است
- بخش ۶ - آغاز داستان و تولد یوسف : درین نوبتگه صورت پرستی
- بخش ۷ - در صفت زیبایی زلیخا : چنین گفت آن سخن‌دان سخن‌سنج
- بخش ۸ - در خواب دیدن زلیخا، یوسف را : شبی خوش همچو صبح زندگانی
- بخش ۹ - بیدار شدن زلیخا از خواب و نهفتن اندوه خود از پرستاران : سحر چون زاغ شب پرواز برداشت
- بخش ۱۰ - پرسیدن دایه از حال زلیخا : خوش است از بخردان این نکته گفتن
- بخش ۱۱ - خواب دیدن زلیخا، یوسف را بار دوم : خوش آن دل کاندر او منزل کند عشق
- بخش ۱۲ - به خواب دیدن زلیخا، یوسف را بار سوم : زلیخا یک شبی نی صبر و نی هوش
- بخش ۱۳ - آمدن رسولان شاهان چندین کشور به خواستگاری زلیخا : زلیخا گرچه عشق آشفت حالش
- بخش ۱۴ - رفتن رسول از سوی پدر زلیخا به جانب عزیز مصر : زلیخا داشت از دل بر جگر داغ
- بخش ۱۵ - فرستادن پدر، زلیخا را به مصر : چو از مصر آمد آن مرد خردمند
- بخش ۱۶ - دیدن زلیخا عزیز مصر را از شکاف خیمه : عزیز مصر چون افگند سایه
- بخش ۱۷ - به مصر درآمدن زلیخا و نثار افشاندن مصریان بر وی : عزیز آمد به فر شهریاری
- بخش ۱۸ - عمر گذراندن زلیخا در مفارقت یوسف : چو دل با دلبری آرام گیرد
- بخش ۱۹ - آغاز حسدبردن برادران بر یوسف : دبیر خامه ز استاد کهن زاد
- بخش ۲۰ - خواب دیدن یوسف که آفتاب و ماه و یازده ستاره او را سجده می‌برند : شبی یوسف به پیش چشم یعقوب
- بخش ۲۱ - درخواست برادران یوسف از پدر که وی را با خود به صحرا برند : حسدورزان یوسف بامدادان
- بخش ۲۲ - به صحرا بردن برادران یوسف را و به جاه افگندنش : چو پا بر دامن صحرا نهادند
- بخش ۲۳ - بیرون آوردن کاروانیان یوسف را از چاه و بردن به مصر : سه روز آن ماه در چه بود تا شب
- بخش ۲۴ - دیدن زلیخا، یوسف را : زلیخا بود ازین صورت، تهی‌دل
- بخش ۲۵ - خریدن زلیخا یوسف را به اضعاف، در حراج : چو یوسف شد به خوبی گرم‌بازار
- بخش ۲۶ - خدمتگاری نمودن زلیخا، یوسف را : چو دولت‌گیر شد دام زلیخا
- بخش ۲۷ - شرح دادن یوسف قصهٔ محنت راه و زحمت چاه را برای زلیخا : سخن‌پرداز این شیرین‌فسانه
- بخش ۲۸ - تمنا کردن یوسف شبانی را : به حکم آنکه امت‌پروری را
- بخش ۲۹ - مطالبه کردن زلیخا وصال یوسف را و استغنا نمودن یوسف از وی : زلیخا بود یوسف را ندیده
- بخش ۳۰ - فرستادن زلیخا، یوسف را به باغ : چمن پیرای باغ این حکایت
- بخش ۳۱ - عرضه کردن کنیزان جمال خویش را بر یوسف و یکتاپرست کردن یوسف ایشان را : شبانگه کز سواد شعر گلریز
- بخش ۳۲ - تضرع کردن زلیخا پیش دایه و راهنمایی او زلیخا را به ساختن عمارت : چو با آن کشتهٔ سودای یوسف
- بخش ۳۳ - وصف آرایش کردن زلیخا : ولی اول جمال خود بیاراست
- بخش ۳۴ - خانه هفتم : سخن پرداز این کاشانهٔ راز
- بخش ۳۵ - رسیدن عزیز مصر در همان دم و سال از یوسف و زلیخا : چنین زد خامه نقش این فسانه
- بخش ۳۶ - گواهی دادن طفل شیرخواره به بی‌گناهی یوسف : چو یوسف را گرفت آن مرد سرهنگ
- بخش ۳۷ - زبان به طعنهٔ زلیخا گشادن زنان مصر و به تیغ غیرت عشق دست ایشان بریدن : نسازد عشق را کنج سلامت
- بخش ۳۸ - به زندان رفتن یوسف : چو از دستان آن ببریده‌دستان
- بخش ۳۹ - احسان یوسف به زندانیان و تعبیر خواب ایشان و شاه مصر را کردن : ز مادر هر که دولتمند زاید
- بخش ۴۰ - بیرون آمدن یوسف از زندان و وفات عزیز مصر و تنهایی زلیخا : درین دیر کهن رسمی‌ست دیرین
- بخش ۴۱ - ابتلای زلیخا به محنت فراق بعد از وفات عزیز مصر : دلی کز دلبری ناشاد باشد
- بخش ۴۲ - التفات نکردن یوسف به زلیخا در کفر و التفات به وی پس از توحید : زلیخا کرد بعد از ره‌نشینی
- بخش ۴۳ - عقد نکاح بستن یوسف با زلیخا : چو فرمان یافت یوسف از خداوند
- بخش ۴۴ - وفات یافتن یوسف و هلاک شدن زلیخا از مفارقت وی : زلیخا چون ز یوسف کام دل یافت
- بخش ۴۵ - در خاتمهٔ کتاب : بحمدالله که بر رغم زمانه