- بخش ۱ : چو بر تخت بنشست بهرام گور
- بخش ۲ : دگر روز چون بردمید آفتاب
- بخش ۳ : چنان بد که روزی به نخچیر شیر
- بخش ۴ : ز پیش سواران چو ره برگرفت
- بخش ۵ : برفت و بیامد به ایوان خویش
- بخش ۶ : چو یوز شکاری به کار آمدش
- بخش ۷ : چو بنشست می خواست از بامداد
- بخش ۸ : برین‌گونه بگذشت سالی تمام
- بخش ۹ : بیامد سوم روز شبگیر شاه
- بخش ۱۰ : دگر هفته با موبدان و ردان
- بخش ۱۱ : دگر هفته آمد به نخچیرگاه
- بخش ۱۲ : به روز سدیگر برون رفت شاه
- بخش ۱۳ : به هشتم بیامد به دشت شکار
- بخش ۱۴ : وزانجا برانگیخت شبرنگ را
- بخش ۱۵ : بخفت آن شب و بامداد پگاه
- بخش ۱۶ : بفرمود تا تخت شاهنشهی
- بخش ۱۷ : دگر روز چون تاج بفروخت هور
- بخش ۱۸ : دگر هفته تنها به نخچیر شد
- بخش ۱۹ : همی بود یک چند با مهتران
- بخش ۲۰ : برین‌گونه یک چند گیتی بخورد
- بخش ۲۱ : وزان روی بهرام بیدار بود
- بخش ۲۲ : بیاسود در مرو بهرام‌گور
- بخش ۲۳ : چو شد کار توران زمین ساخته
- بخش ۲۴ : چو شد ساخته کار آتشکده
- بخش ۲۵ : سیوم روز بزم ردان ساختند
- بخش ۲۶ : به نرسی چنین گفت یک روز شاه
- بخش ۲۷ : سپهبد فرستاده را پیش خواند
- بخش ۲۸ : چو خورشید بر چرخ بنمود دست
- بخش ۲۹ : چو از کار رومی بپردخت شاه
- بخش ۳۰ : وزیر خردمند بر پای خاست
- بخش ۳۱ : چو بنهاد بر نامه‌بر مهر شاه
- بخش ۳۲ : چو بشنید شد نامه را خواستار
- بخش ۳۳ : چو بشنید شنگل به بهرام گفت
- بخش ۳۴ : ز بهرام شنگل شد اندرگمان
- بخش ۳۵ : یکی کرگ بود اندران شهر شاه
- بخش ۳۶ : یکی اژدها بود بر خشک و آب
- بخش ۳۷ : همان شاه شنگل دلی پر ز درد
- بخش ۳۸ : چو زین آگهی شد به فغفور چین
- بخش ۳۹ : چو بهرام با دخت شنگل بساخت
- بخش ۴۰ : سواری ز قنوج تازان برفت
- بخش ۴۱ : چو آگاهی آمد به ایران که شاه
- بخش ۴۲ : پس آگاه شد شنگل از کار شاه
- بخش ۴۳ : بیامد ز میدان چو تیر از کمان
- بخش ۴۴ : چو باز آمد از راه بهرامشاه
- بخش ۴۵ : ازان پس به هرسو یکی نامه کرد
- بخش ۴۶ : برین سان همی خورد شست و سه سال