- قصیدهٔ شمارهٔ ۱ - در وصف آسمان و افلاک : چو دست قدرت خراط حقهٔ مینا
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲ - در مدح شاه شیخ ابواسحاق : شه سریر چهارم که شاه انجم اوست
- قصیدهٔ شمارهٔ ۳ - در مدح جلال‌الدین شاه شجاع مظفری و فتح اصفهان : صباح عید و رخ یار و روزگار شباب
- قصیدهٔ شمارهٔ ۴ - در مدح شاه شیخ جمال‌الدین ابواسحق اینجو : خوشوقت عاشقی که دمی یاریار اوست
- قصیدهٔ شمارهٔ ۵ - در مدح سلطان معزالدین اویس جلایری : دولت قرین دولت صاحبقران ماست
- قصیدهٔ شمارهٔ ۶ - در مدح جلال‌الدین شاه شجاع مظفری : آمد نسیم و نکهت گل در جهان فکند
- قصیدهٔ شمارهٔ ۷ - در مدح شاه شیخ ابواسحاق : چو صبح رایت خورشید آشکار کند
- قصیدهٔ شمارهٔ ۸ - در مدح یکی از پادشاهان عصر : چو شقهٔ شب عنبر نثار بگشایند
- قصیدهٔ شمارهٔ ۹ - در مدح جمال‌الدین شاه شیخ ابواسحاق اینجو : پیش از آن کین کار بر این سقف مینا کرده‌اند
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰ - ایضا در مدح همو گوید : سپیده‌دم علم صبح چون روان کردند
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱ - ایضا در مدح همو گوید : دمید باد دلاویز و بوی جان آورد
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۲ - ایضا در مدح شاه شیخ ابواسحاق : خدای تا خم این برکشیده ایوان کرد
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳ - در ستایش سلطان معزالدین اویس جلایری : ترکم چو قصد خون دل عاشقان کند
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴ - در مدح شاه شیخ ابواسحاق گوید : جهان خوشست و چمن خرمست و بلبل شاد
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵ - ایضا در مدح همو گوید : بنوش باده که فصل بهار می‌آید
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۶ - ایضا در مدح همو : خوش آن نسیم که بوئی ز زلف یار آرد
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۷ - در مدح جلال‌الدین شاه شجاع : نسیم باد سحر عزم بوستان دارد
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸ - در مدح خواجه رکن‌الدین عمیدالملک : باز گل جلوه‌کنان روی به صحرا دارد
- قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹ - در ستایش شاه شیخ ابواسحاق : همیشه تا سپر مهر زرفشان باشد
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰ - ایضا در مدح همو : تا زمان برقرار خواهد بود
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۱ - در مدح سلطان معزالدین اویس جلایری : گیتی ز یمن عاطفت شاه کامکار
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۲ - در ستایش باده و تخلص به مدح : باز به صحرا رسید کوکبهٔ نوبهار
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۳ - در مدح شاه شیخ ابواسحق اینجو گوید : صبحدم کز حد خاور خسرو نیلی حصار
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۴ - ایضا در مدح شاه شیخ ابواسحاق گوید : میرسد نوروز عید و میدهد بوی بهار
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۵ - در ستایش شاه شیخ ابواسحاق : گذشت روزه و سرما رسید عید و بهار
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۶ - در مدح شاه شیخ ابواسحاق و تهنیت وزارت رکن‌الدین عمیدالملک : شد ملک فارس باز به تایید کردگار
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۷ - ایضا در مدح شیخ ابواسحاق و ایوانی که او در شیراز میساخت میگوید : نفخات نسیم عنبر بار
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۸ - ایضا در مدح شاه شیخ ابواسحاق : بیمن معدلت پادشاه بنده نواز
- قصیدهٔ شمارهٔ ۲۹ - در تهنیت مراجعت شیخ ابواسحاق به شیراز : رسید رایت منصور شاه بنده نواز
- قصیدهٔ شمارهٔ ۳۰ - ایضا در مدح عمیدالملک وزیر : بیمن طالع فیروز و بخت فرخ فال
- قصیدهٔ شمارهٔ ۳۱ - در مدح عمیدالملک وزیر : علی‌الصباح که سلطان چرخ آینه فام
- قصیدهٔ شمارهٔ ۳۲ - در ستایش شاه شجاع مظفری و وصف بارگاه او گوید : خجسته بارگه پادشاه هفت اقلیم
- قصیدهٔ شمارهٔ ۳۳ - در وصف خطهٔ کرمان و مدح شاه شجاع گوید : سپیده‌دم که شهنشاه گنبد گردان
- قصیدهٔ شمارهٔ ۳۴ - در مدح شاه شیخ ابواسحق : به فر معدلت خسرو زمین و زمان
- قصیدهٔ شمارهٔ ۳۵ - ایضا در مدح شاه شیخ ابواسحق : ای بر در تو دولت و اقبال پاسبان
- قصیدهٔ شمارهٔ ۳۶ - در مدح خواجه رکن‌الدین عمیدالملک وزیر : ای آسمان جنیبه کش کبریای تو
- قصیدهٔ شمارهٔ ۳۷ - در مدح شاه شیخ ابواسحق : ای دوش چرخ غاشیه گردان جاه تو
- قصیدهٔ شمارهٔ ۳۸ - در وصف بارگاه شیخ ابواسحق و ستایش او : گوئیا خلد برینست این همایون بارگاه
- قصیدهٔ شمارهٔ ۳۹ - در ستایش شاه شیخ ابواسحق : ای شکوهت خیمه بر بالای هفت اختر زده
- قصیدهٔ شمارهٔ ۴۰ - در تعریف عمارت شاه شیخ ابواسحق : ای کاخ روح‌پرور و ای قصر دلگشای
- قصیدهٔ شمارهٔ ۴۱ - در مدح شاه شیخ ابواسحق : تجلت من سمات الامانی
- قصیدهٔ شمارهٔ ۴۲ - در مدح خواجه رکن‌الدین عمیدالملک وزیر : در این مقام فرح‌بخش و جای روحفزای