- گزیدهٔ غزل ۱ : چو خاک بر سر راه امید منتظرم
- گزیدهٔ غزل ۲ : رخ برفروز و زلف مسلسل گره بزن
- گزیدهٔ غزل ۳ : بشگفت گل در بوستان آن غنچهٔ خندان کجا؟
- گزیدهٔ غزل ۴ : چو در چمن روی از خنده لب مبند آنجا
- گزیدهٔ غزل ۵ : دلم در عاشقی آواره شد آواره تر بادا
- گزیدهٔ غزل ۶ : قدری بخند و ازرخ قمری نمای ما را!
- گزیدهٔ غزل ۷ : گر در شراب عشقم از تیغ میزنی حد
- گزیدهٔ غزل ۸ : چه اقبالست این یارب که دولت داده‌ای ما را
- گزیدهٔ غزل ۹ : گذشت آرزو از حد بپای بوس تو ما را
- گزیدهٔ غزل ۱۰ : رفت آنکه چشم راحت خوش می‌غنود ما را
- گزیدهٔ غزل ۱۱ : رفتند رفیقان دل صد پاره ببردند
- گزیدهٔ غزل ۱۲ : دیوانه میکنی دل و جان خراب را
- گزیدهٔ غزل ۱۳ : از پی نقل مجلست هست بر آتشم جگر
- گزیدهٔ غزل ۱۴ : یارب که داد آینه آن بت پرست را
- گزیدهٔ غزل ۱۵ : شفاعت آمدم ای دوست دیدهٔ خود را
- گزیدهٔ غزل ۱۶ : پیر شدی گوژ پشت دل بکش از دست نفس
- گزیدهٔ غزل ۱۷ : من به هوس همی خورم ناوک سینه دوز را
- گزیدهٔ غزل ۱۸ : برقع برافگن ای پری حسن بلاانگیز را
- گزیدهٔ غزل ۱۹ : آورده‌ام شفیع دل زار خویش را
- گزیدهٔ غزل ۲۰ : ای باد برقع برفگن آن روی آتش‌ناک را
- گزیدهٔ غزل ۲۱ : هر طرفی و قصه‌ای ورچه که پوشم آستین
- گزیدهٔ غزل ۲۲ : دوش زیاد رخت اشک جگر سوز من
- گزیدهٔ غزل ۲۳ : بس بود این که سوی خود راه دهی نسیم را
- گزیدهٔ غزل ۲۴ : برو ای باد و پیش دیگران ده جلوه بستان را
- گزیدهٔ غزل ۲۵ : از درونم نمیروی بیرون
- گزیدهٔ غزل ۲۶ : مهر بگشای لعل میگون را
- گزیدهٔ غزل ۲۷ : بهار پرده بر انداخت روی نیکو را
- گزیدهٔ غزل ۲۸ : سری دارم که سامان نیست او را
- گزیدهٔ غزل ۲۹ : ای صبا بوسه زن ز من در او را
- گزیدهٔ غزل ۳۰ : جانا به پرسش یاد کن رو زی من گم بوده را
- گزیدهٔ غزل ۳۱ : سوختهٔ رخت اگر سوی چمن گذر کند
- گزیدهٔ غزل ۳۲ : جان ز نظاره خراب و ناز او ز اندازه بیش
- گزیدهٔ غزل ۳۳ : بس که خوشدل با غم شبهای در خویش را
- گزیدهٔ غزل ۳۴ : رخ بنما برمراد ارنه به خون منی
- گزیدهٔ غزل ۳۵ : جان برلب است عاشق بخت آزمای را
- گزیدهٔ غزل ۳۶ : مخز به نیم جو آن صحبتی که باغرض است
- گزیدهٔ غزل ۳۷ : برسرکوی تو فریاد که از راه وفا
- گزیدهٔ غزل ۳۸ : که ره نمود ندانم قبای تنگ ترا
- گزیدهٔ غزل ۳۹ : دلبرا عمریست تا من دوست می‌دارم ترا
- گزیدهٔ غزل ۴۰ : تا نظر سوی دو چشم تست یاران ترا
- گزیدهٔ غزل ۴۱ : خبرت هست ؟ که از خویش خبر نیست مرا
- گزیدهٔ غزل ۴۲ : نازنینا زین هوس مردم که خلق
- گزیدهٔ غزل ۴۳ : وقتی اندر سر کویی گذری بود مرا
- گزیدهٔ غزل ۴۴ : گم شدم در سر آن کوی مجویید مرا
- گزیدهٔ غزل ۴۵ : دی غمزهٔ تو کرد اشارت به سوی لب
- گزیدهٔ غزل ۴۶ : سیم خیال تو بس با قمر چکار مرا؟
- گزیدهٔ غزل ۴۷ : رسید باد صبا تازه کرد جان مرا
- گزیدهٔ غزل ۴۸ : گر چه بربود عقل و دین مرا
- گزیدهٔ غزل ۴۹ : ترسم از بوی دل سوخته ناخوش گردد
- گزیدهٔ غزل ۵۰ : دی خرامان در چمن ناگه گذشتی لاله گفت
- گزیدهٔ غزل ۵۱ : ای طبیب از ما گذر درمان درد مام جوی
- گزیدهٔ غزل ۵۲ : بتا نامسلمانیی میکنی
- گزیدهٔ غزل ۵۳ : بسی شب با مهی بودم کجا شد آن همه شبها
- گزیدهٔ غزل ۵۴ : من و پیچاک زلف آن بت و بیداری شبها
- گزیدهٔ غزل ۵۵ : زین سان که بکشتی بشکر خنده جهانی
- گزیدهٔ غزل ۵۶ : دل که ز دعوای صبر لاف همی زد کنون
- گزیدهٔ غزل ۵۷ : روز عید ست به من ده می نابی چو گلاب
- گزیدهٔ غزل ۵۸ : هست ما را نازنین می پرست
- گزیدهٔ غزل ۵۹ : تاب زلفت سر به سر آلودهٔ خون من است
- گزیدهٔ غزل ۶۰ : تا گل از شرم رویت آب شود
- گزیدهٔ غزل ۶۱ : منم و قامت آن لب بر وای خواجه مؤذن
- گزیدهٔ غزل ۶۲ : مرا ز ابروی تو شبهه میرود به نماز
- گزیدهٔ غزل ۶۳ : زلف تو کژ پیچ پیچ هرسر موی کژت
- گزیدهٔ غزل ۶۴ : با خیال زلف و رویت چشم من
- گزیدهٔ غزل ۶۵ : زهی نموده از آن زلف و خال و عارض خواب
- گزیدهٔ غزل ۶۶ : بلای مردم اهل نظر بود چشمش
- گزیدهٔ غزل ۶۷ : نرگس همه تن گل شد و در چشم تو افتاد
- گزیدهٔ غزل ۶۸ : تمنای دلم کردی و دادم
- گزیدهٔ غزل ۶۹ : هست سر بردوش من باری و باری می کشم
- گزیدهٔ غزل ۷۰ : صد دوست بیش کشت منش نیز دوستم
- گزیدهٔ غزل ۷۱ : چه کرد پیش رخت گل که گل فروش او را
- گزیدهٔ غزل ۷۲ : جراحت جگر خستگان چه می پرسی؟
- گزیدهٔ غزل ۷۳ : دل رقیب نسوزد ز آه من چه کنم
- گزیدهٔ غزل ۷۴ : عشق آمد و گرد فتنه بر جایم ریخت
- گزیدهٔ غزل ۷۵ : صفتی است آب حیوان ز دهان نو شخندت
- گزیدهٔ غزل ۷۶ : ای ابر گه گاهی بگو آن چشمهٔ خورشید را
- گزیدهٔ غزل ۷۷ : ما را چه غم امروز که معشوقه به کام است
- گزیدهٔ غزل ۷۸ : نسیما آن گل شبگیر چون است؟
- گزیدهٔ غزل ۷۹ : بیا کز رفتنت جانم خراب است
- گزیدهٔ غزل ۸۰ : ندارد چشمهٔ خورشید آبی
- گزیدهٔ غزل ۸۱ : آنجاست دل من و هم آنجاست
- گزیدهٔ غزل ۸۲ : شربت و صلت نجویم کار من خون خوردنست
- گزیدهٔ غزل ۸۳ : کشتهٔ تیغ جفایت دل درویش من است
- گزیدهٔ غزل ۸۴ : نه مرا خواب به چشم و نه مرا دل دردست
- گزیدهٔ غزل ۸۵ : نرگس مست تو خواب آلودست
- گزیدهٔ غزل ۸۶ : ای شوخ تا تو در دل من جای کرده‌ای
- گزیدهٔ غزل ۸۷ : چه نقش بندی از اندیشه‌ای که بی عشق است
- گزیدهٔ غزل ۸۸ : بلای خفته سر برداشت از خواب
- گزیدهٔ غزل ۸۹ : جعد مرغولت که در هربند او صد حلقه است
- گزیدهٔ غزل ۹۰ : درین غم که مبادا گره به تار بود
- گزیدهٔ غزل ۹۱ : جان ببردی خوش هنوز نه ای
- گزیدهٔ غزل ۹۲ : تلخی نشنیدم از لبت هیچ
- گزیدهٔ غزل ۹۳ : در شب هجر که از روز قیامت بتر است
- گزیدهٔ غزل ۹۴ : سر اندازیم به که رانی ز در
- گزیدهٔ غزل ۹۵ : مرا داغ تو بر جان یادگار است
- گزیدهٔ غزل ۹۶ : هر کرا کن مکن و هوش و خرد در کار است
- گزیدهٔ غزل ۹۷ : شاخ گل از نسیم جلوه گر است
- گزیدهٔ غزل ۹۸ : نظری کن کزان دو چشم سیاه
- گزیدهٔ غزل ۹۹ : به تشنگی بیابان عشق شد معلوم
- گزیدهٔ غزل ۱۰۰ : عاشق سوخته دل زنده به جان دگر است
- گزیدهٔ غزل ۱۰۱ : پندم مده که نشنوم ای نیک‌خواه از انک
- گزیدهٔ غزل ۱۰۲ : گر چه بدمستی است عیب حریف
- گزیدهٔ غزل ۱۰۳ : باغمت شادی جهان هوس است
- گزیدهٔ غزل ۱۰۴ : گر چه خفتن خوش بود با یار در شبهای وصل
- گزیدهٔ غزل ۱۰۵ : می‌گدازد لبت از بوسه زدن
- گزیدهٔ غزل ۱۰۶ : گرفته در بر اندام تو سیم است
- گزیدهٔ غزل ۱۰۷ : تن پاکت که زیر پیرهن است
- گزیدهٔ غزل ۱۰۸ : در شهر چو تو فتنه و مردم کش و بیداد
- گزیدهٔ غزل ۱۰۹ : به سرو باغ که بیند کنون که در هرباغ
- گزیدهٔ غزل ۱۱۰ : گفته‌ای ترک تو نخواهم گفت
- گزیدهٔ غزل ۱۱۱ : خبری ده به من ای باد که جانان چون است؟
- گزیدهٔ غزل ۱۱۲ : این جفا کاریت نو به نو است
- گزیدهٔ غزل ۱۱۳ : کسی که حاصل فردا شناخت بر امروز
- گزیدهٔ غزل ۱۱۴ : در چمن جان من سرو خرامان یکی است
- گزیدهٔ غزل ۱۱۵ : هر مژه از غمزهٔ خون ریز تو ناوک زنی است
- گزیدهٔ غزل ۱۱۶ : چشمم ار بی‌تو جهان بیند بگیرش عیب ازانک
- گزیدهٔ غزل ۱۱۷ : ای دل غمین مباش که جانان رسیدنی است
- گزیدهٔ غزل ۱۱۸ : لحظه‌ای با بنده بنشین کاینقدر
- گزیدهٔ غزل ۱۱۹ : ای نسیم صبح‌دم یارم کجاست؟
- گزیدهٔ غزل ۱۲۰ : هر کس آنجا که می و شاهد و گلشن آنجاست
- گزیدهٔ غزل ۱۲۱ : صبر و دل و نام و ننگ ما بود
- گزیدهٔ غزل ۱۲۲ : پامال گشت در رهٔ ما خسرو ودیت
- گزیدهٔ غزل ۱۲۳ : گل ز رخسارهٔ تو بی آبست
- گزیدهٔ غزل ۱۲۴ : ما و مجنون در ازل نوشیده‌ایم از یک شراب
- گزیدهٔ غزل ۱۲۵ : جانم فدای زلف تو آندم که پرسمت
- گزیدهٔ غزل ۱۲۶ : جانها به باد داد که دایم شکسته باد
- گزیدهٔ غزل ۱۲۷ : سرو بستان ملاحت قامت رعنای تست
- گزیدهٔ غزل ۱۲۸ : ما جان فدای خنجر تسلیم کرده‌ایم
- گزیدهٔ غزل ۱۲۹ : دل من به جانانی آویختست
- گزیدهٔ غزل ۱۳۰ : زلف تو سیه چرا است ؟ ما ناک
- گزیدهٔ غزل ۱۳۱ : زلفت سرو پا شکسته زان است
- گزیدهٔ غزل ۱۳۲ : تا باد برد بوی تو در باغ پیش سرو
- گزیدهٔ غزل ۱۳۳ : به می سوگند خوردم جرعه‌ای بخش
- گزیدهٔ غزل ۱۳۴ : گواهی میده ای شب زا ریم را
- گزیدهٔ غزل ۱۳۵ : دل ندارم غم جانان زچه بتوانم خورد
- گزیدهٔ غزل ۱۳۶ : بی رخت از پا فتادم بی‌لبت رفتم ز دست
- گزیدهٔ غزل ۱۳۷ : هر شب من و از گریه سر کوی تو شستن
- گزیدهٔ غزل ۱۳۸ : نرخ کردی به بوسه‌ای جانی
- گزیدهٔ غزل ۱۳۹ : درد دلم را طبیب چاره ندانست
- گزیدهٔ غزل ۱۴۰ : خون من در گردنم کامروز دیدم روی او
- گزیدهٔ غزل ۱۴۱ : آنکه دلم شیفتهٔ روی اوست
- گزیدهٔ غزل ۱۴۲ : عمر به پایان رسید در هوس روی دوست
- گزیدهٔ غزل ۱۴۳ : یکایک تلخی دوران چشیدم
- گزیدهٔ غزل ۱۴۴ : تاراج گشت ملک دل از جور نیکوان
- گزیدهٔ غزل ۱۴۵ : بیدار شو دلا که جهان جای خواب نیست
- گزیدهٔ غزل ۱۴۶ : عطار گو ببند دکان را که من ز دوست
- گزیدهٔ غزل ۱۴۷ : بوسه به قیمت دهد جان ببرد رایگان
- گزیدهٔ غزل ۱۴۸ : روی نیکوی تو ز مه کم نیست
- گزیدهٔ غزل ۱۴۹ : هزار سال ترا بینم و نگردم سیر
- گزیدهٔ غزل ۱۵۰ : مشنو سخن عاشقی از هرزه زبانان
- گزیدهٔ غزل ۱۵۱ : شب دوشینه جان سویش چنان رفت
- گزیدهٔ غزل ۱۵۲ : بیش رفتارت بیاید راه کبکم در نظر
- گزیدهٔ غزل ۱۵۳ : سرو را با قد تو هستی نیست
- گزیدهٔ غزل ۱۵۴ : بیا بیا که مرا طاقت جدایی نیست
- گزیدهٔ غزل ۱۵۵ : تقدیر که یک چند مرا از تو جدا داشت
- گزیدهٔ غزل ۱۵۶ : امشب شب من نور ز مهتاب دگر داشت
- گزیدهٔ غزل ۱۵۷ : سوزش سینهٔ من دید و کنارم نگرفت
- گزیدهٔ غزل ۱۵۸ : چون بگیتی هر چه می‌آید روان خواهد گذشت
- گزیدهٔ غزل ۱۵۹ : با غمش خو کردم امشب گرچه در زاری گذشت
- گزیدهٔ غزل ۱۶۰ : مهی گذشت که آن مه به سوی ما نگذشت
- گزیدهٔ غزل ۱۶۱ : سرآن قامت چون سرو روان خواهم گشت
- گزیدهٔ غزل ۱۶۲ : درین هوس که ببیند به خواب چشم ترا
- گزیدهٔ غزل ۱۶۳ : هر صبر و سلام که دل سوخته را بود
- گزیدهٔ غزل ۱۶۴ : بی شاهد رعنا به تماشا نتوان رفت
- گزیدهٔ غزل ۱۶۵ : مرگ فرهاد نه آن بود و هلاک شیرین
- گزیدهٔ غزل ۱۶۶ : برگ زیرآمد و برگ گل و گلزار برفت
- گزیدهٔ غزل ۱۶۷ : برگ ریز آمد و برگ گل و گلزار برفت
- گزیدهٔ غزل ۱۶۸ : من به نقد امروز با وصل بتانم در بهشت
- گزیدهٔ غزل ۱۶۹ : شوق توأم باز گریبان گرفت
- گزیدهٔ غزل ۱۷۰ : ساقی بیار می که چنان سوخت دل زعشق
- گزیدهٔ غزل ۱۷۱ : مشکلست آزاد بودن دل که با دلبر نشست
- گزیدهٔ غزل ۱۷۲ : هست صحرا چون کف دست و بر او لاله چو جام
- گزیدهٔ غزل ۱۷۳ : خصم بسی طعنه زد دوست بسی پند داد
- گزیدهٔ غزل ۱۷۴ : ستمی کز تو کشد مرد ستم نتوان گفت
- گزیدهٔ غزل ۱۷۵ : تر کن من دی سخن به ره می گفت
- گزیدهٔ غزل ۱۷۶ : ای بر سر خوبان جهان سر چشمت
- گزیدهٔ غزل ۱۷۷ : پیش تو بگو کای بت سوزنده چو هندویم
- گزیدهٔ غزل ۱۷۸ : در نیک کوش کت بد و نیک اربه طینتست
- گزیدهٔ غزل ۱۷۹ : ساقی بیا که موسم عیشست و موی
- گزیدهٔ غزل ۱۸۰ : دل بازبهوش آمد جانان که می‌آید؟
- گزیدهٔ غزل ۱۸۱ : کار حسن تو رسیدست به جایی که سزد
- گزیدهٔ غزل ۱۸۲ : نارسته می توان دید از زیر پوست خطت
- گزیدهٔ غزل ۱۸۳ : ای درج لعل دوست مگر خاتم جمی
- گزیدهٔ غزل ۱۸۴ : کسی تلخی من داند که بیند خندهٔ شیرین
- گزیدهٔ غزل ۱۸۵ : تغافل کردنت بی‌فتنه‌ای نیست
- گزیدهٔ غزل ۱۸۶ : ای که بر کندی دل از پیمان یاران قدیم
- گزیدهٔ غزل ۱۸۷ : ای که عمر از پی‌سودای تو دادیم بباد
- گزیدهٔ غزل ۱۸۸ : گفتم چگونه می کشی و زنده میکنی
- گزیدهٔ غزل ۱۸۹ : چوکارهای جهانست جمله بی بنیاد
- گزیدهٔ غزل ۱۹۰ : باز گل می آید دل در بلا خواهد فتاد
- گزیدهٔ غزل ۱۹۱ : گر نیندیشد رقیب او بلای عاشقان
- گزیدهٔ غزل ۱۹۲ : ژاله از نرگس فرو بارید و گل را آب داد
- گزیدهٔ غزل ۱۹۳ : من چون زیم که هیچ گه آن نوبهار حسن
- گزیدهٔ غزل ۱۹۴ : ایزد که به زلفت شکن و تاب نهاد
- گزیدهٔ غزل ۱۹۵ : چون خاک گردم درره وصلت همین بس باشدم
- گزیدهٔ غزل ۱۹۶ : ز گریه زیر دیوار تو هم غمناک و هم شادم
- گزیدهٔ غزل ۱۹۷ : در عرصهٔ بستان جهان سرو قباپوش
- گزیدهٔ غزل ۱۹۸ : سخن همان قدری گو که من توانم زیست
- گزیدهٔ غزل ۱۹۹ : دل نیست که در روی غم دلدار نگنجد
- گزیدهٔ غزل ۲۰۰ : مرا گویی که دل بر یار دیگر به نهم لیکن
- گزیدهٔ غزل ۲۰۱ : سر زلفت مترس بر باد خواهد داد میدانم
- گزیدهٔ غزل ۲۰۲ : هنوزت ناز گرد چشم خواب آلود می‌گردد
- گزیدهٔ غزل ۲۰۳ : خوش آن ساعت که از وی بوسه خواهم
- گزیدهٔ غزل ۲۰۴ : تو خود بوسه دهی جان ولی نیارد گفت
- گزیدهٔ غزل ۲۰۵ : بتم چو روی سوی خانهٔ کتاب آرد
- گزیدهٔ غزل ۲۰۶ : بت نو رسیدهٔ من هوس شکار دارد
- گزیدهٔ غزل ۲۰۷ : در زلف بتان پیچ ای دل
- گزیدهٔ غزل ۲۰۸ : تو خفته می‌گذری ماهروی مهد نشین
- گزیدهٔ غزل ۲۰۹ : جان تشنگی از شربت عناب تو دارد
- گزیدهٔ غزل ۲۱۰ : خالیست به کنج لب خون خوار رهٔ او وای
- گزیدهٔ غزل ۲۱۱ : مرا چون می کشی جانا شفاعت میکند جانم
- گزیدهٔ غزل ۲۱۲ : فلک با کس دل یکتا ندارد
- گزیدهٔ غزل ۲۱۳ : با ما سخن سمن مگویید
- گزیدهٔ غزل ۲۱۴ : مهمی گذشت که چشمم خبر زخواب ندارد
- گزیدهٔ غزل ۲۱۵ : نه عقل ماند و نه دانش نه صبر ماند و نه طاقت
- گزیدهٔ غزل ۲۱۶ - غزلی که درپایان تصنیف قران السعدین سروده است : نامه تمام گشت ، به جانان که می‌برد؟
- گزیدهٔ غزل ۲۱۷ : چشمم که بود خانهٔ خیل خیال تو
- گزیدهٔ غزل ۲۱۸ : یاری دل ما به رایگان برد
- گزیدهٔ غزل ۲۱۹ : کی درد ناکتر بود از حسرت فراق
- گزیدهٔ غزل ۲۲۰ : لب لعلت به لطافت گرو از جان ببرد
- گزیدهٔ غزل ۲۲۱ : سر زلف کاید همی برلبش
- گزیدهٔ غزل ۲۲۲ : گر کنی یاری و گر آزار بر من بگذرد
- گزیدهٔ غزل ۲۲۳ : زاهد از صومعه زنهار که بیرون نروی
- گزیدهٔ غزل ۲۲۴ : در خواب نبینید رخ آرام دگر بار
- گزیدهٔ غزل ۲۲۵ : شب ! وفتاد و غمت باز کار خواهد کرد
- گزیدهٔ غزل ۲۲۶ : دارد اندر دل غباری گریه وقت تست هان
- گزیدهٔ غزل ۲۲۷ : دل ز تو بی‌غم نتوانیم کرد
- گزیدهٔ غزل ۲۲۸ : باز بوی گل مرا دیوانه کرد
- گزیدهٔ غزل ۲۲۹ : دی دلبر من که سر فرازی میکرد
- گزیدهٔ غزل ۲۳۰ : باد آمد و زان سرو خرامان خبرآورد
- گزیدهٔ غزل ۲۳۱ : باد بازآمد و بوی گل وریحان آورد
- گزیدهٔ غزل ۲۳۲ : اگر نه جان عزیزی چرا دمی بی‌تو
- گزیدهٔ غزل ۲۳۳ : دل دعوی صبا بری همی کرد
- گزیدهٔ غزل ۲۳۴ : ای اجل آن قدری صبر کن امروز که من
- گزیدهٔ غزل ۲۳۵ : چون عاشق صادق شدی ایمن منشین زانک
- گزیدهٔ غزل ۲۳۶ : بدینسان کز تب هجران تنم در زیر پیراهن
- گزیدهٔ غزل ۲۳۷ : نگارا از من مسکین چه خیزد
- گزیدهٔ غزل ۲۳۸ : سرو در باغ اگر هم‌چو تو موزون خیزد
- گزیدهٔ غزل ۲۳۹ : کجاست ساقی بیدار بخت و خواب آلود
- گزیدهٔ غزل ۲۴۰ : بر پنج روز نیکویی چندین مناز و بد مکن
- گزیدهٔ غزل ۲۴۱ : خرم آن لحظه که مشتاق به یاری برسد
- گزیدهٔ غزل ۲۴۲ : آتش همگی گلست و ریحان
- گزیدهٔ غزل ۲۴۳ : گویند بگسلد چو به غایت رسید عشق
- گزیدهٔ غزل ۲۴۴ : خطی که بر سمن آن گل عذار بنویسد
- گزیدهٔ غزل ۲۴۵ : از آن محراب ابرو یاد کردم
- گزیدهٔ غزل ۲۴۶ : از یاد تو دل جدا نخواهد شد
- گزیدهٔ غزل ۲۴۷ : بر ما فتد ار تا بی زان رخ چه شوی رنجه
- گزیدهٔ غزل ۲۴۸ : سخن می گفتم از لبهایش در کام زبان گم شد
- گزیدهٔ غزل ۲۴۹ : الا ای باد شبگیری به گلبرگ بنا گوشش
- گزیدهٔ غزل ۲۵۰ : گرنه زنجیر دل از طرهٔ خوبان کردند
- گزیدهٔ غزل ۲۵۱ : دیشبش گفتم فلانی! زیرلب گفتا که «مرگ»!
- گزیدهٔ غزل ۲۵۲ : ز هجرش بس که در خود گم شدم آگاهیم نبود
- گزیدهٔ غزل ۲۵۳ : شوم فدای جمالی که گر هزاران سال
- گزیدهٔ غزل ۲۵۴ : دانم ای دوست که در خانه شرابت باشد
- گزیدهٔ غزل ۲۵۵ : دلی کز نیکوان دردی ندارد
- گزیدهٔ غزل ۲۵۶ : بتا تو سنگ دلی کی دلم نگه داری
- گزیدهٔ غزل ۲۵۷ : ترک عاشق کش من ترک جفا خوش باشد
- گزیدهٔ غزل ۲۵۸ : بلایی گشت حسنت بر زمین و هم‌چو تو ماهی
- گزیدهٔ غزل ۲۵۹ : بیفشان جرعه‌ای ساقی گرائی بر سرم روزی
- گزیدهٔ غزل ۲۶۰ : اگر به تربتم آیی هزار سال پس از من
- گزیدهٔ غزل ۲۶۱ : درشهر فتنه‌ای شد میدانم از که باشد
- گزیدهٔ غزل ۲۶۲ : گفتی که سرت خاک کنم بر سر این کو
- گزیدهٔ غزل ۲۶۳ : وی باد صبحگاهی کافاق می‌نوردی
- گزیدهٔ غزل ۲۶۴ : وفا در نیکوان چندان نباشد
- گزیدهٔ غزل ۲۶۵ : لبت را جان نخوانم حاش لله
- گزیدهٔ غزل ۲۶۶ : در مجلس وصالت دریا کشند مستان
- گزیدهٔ غزل ۲۶۷ : چو سنگ نازنینان گل بود برروی مشتاقان
- گزیدهٔ غزل ۲۶۸ : چند تن در مسجد و دل گرد کوی شاهدان
- گزیدهٔ غزل ۲۶۹ : شمشیر کین باز آن صنم برقصه دلها می کشد
- گزیدهٔ غزل ۲۷۰ : می کشد از چشم و خوشتر آنکه می‌گوید که خلق
- گزیدهٔ غزل ۲۷۱ : دلم برون شد از غمت غمت زدل برون نشد
- گزیدهٔ غزل ۲۷۲ : عقل وارون زتمنای تو معنی میکرد
- گزیدهٔ غزل ۲۷۳ : ساربان خیمه به صحرا زدوانیم عجب است
- گزیدهٔ غزل ۲۷۴ : ای آنکه ز دردت خبری نیست مکن عیب
- گزیدهٔ غزل ۲۷۵ : سیلاب سرشک هجران توأم دوش
- گزیدهٔ غزل ۲۷۶ : ره ده ای دیده و خار مژه را یک سو کن
- گزیدهٔ غزل ۲۷۷ : خرد و صبر سر خویش گرفتند و شدند
- گزیدهٔ غزل ۲۷۸ : که می آید چنین یارب مگر مه بر زمین آمد
- گزیدهٔ غزل ۲۷۹ : خبرم رسید امشب که نگار خواهی آمد
- گزیدهٔ غزل ۲۸۰ : صبا آمد ولی دل باز نامد
- گزیدهٔ غزل ۲۸۱ : دل من چرا چو غنچه نشو دریده صد جا
- گزیدهٔ غزل ۲۸۲ : ای زلف تو دام دل دانا و خردمند
- گزیدهٔ غزل ۲۸۳ : ز اهل عقل نپسندد خردمند
- گزیدهٔ غزل ۲۸۴ : مرهم از لبهات می‌جویم بدین جان فگار
- گزیدهٔ غزل ۲۸۵ : آنانکه عاشقان ترا طعنه می‌زنند
- گزیدهٔ غزل ۲۸۶ : کسی که دل زخم زلف او برون آرد
- گزیدهٔ غزل ۲۸۷ : گل سیرآب من در باغ بشکفت
- گزیدهٔ غزل ۲۸۸ : مکن عیب ار بنالد جان چو نقد تن همه بردی
- گزیدهٔ غزل ۲۸۹ : ناز کم کن که نکویی به کسی دیر نماند
- گزیدهٔ غزل ۲۹۰ : گوش من از پی نام تو به هر کوی بماند
- گزیدهٔ غزل ۲۹۱ : آسان شود این مشکل درویش تو امشب
- گزیدهٔ غزل ۲۹۲ : عاقبت را بر زمین گردی نماند
- گزیدهٔ غزل ۲۹۳ : ز چشم کافرت کز غمزه لشکر میکشد هر سو
- گزیدهٔ غزل ۲۹۴ : ز گریه من نتوانم نوشت نامه به دوست
- گزیدهٔ غزل ۲۹۵ : مبصران که مزاج جهان شناخته‌اند
- گزیدهٔ غزل ۲۹۶ : شهسوارانی که فتح قلعهٔ دین کرده‌اند
- گزیدهٔ غزل ۲۹۷ : یک دل به سر کوی تو آباد نیابند
- گزیدهٔ غزل ۲۹۸ : گر خاک وجودم زپس مرگ ببیزند
- گزیدهٔ غزل ۲۹۹ : تا تو از خانه برون آیی هردم چاک است
- گزیدهٔ غزل ۳۰۰ : لب از تو وز شکر پیمانه‌ای چند
- گزیدهٔ غزل ۳۰۱ : بتان که دست نمودند خلق را در خون
- گزیدهٔ غزل ۳۰۲ : آن کسان کز بر آن روی بدم می گویند
- گزیدهٔ غزل ۳۰۳ : جوان و پیر که در بند مال و فرزندند
- گزیدهٔ غزل ۳۰۴ : دیت از خوبرویان جست باید
- گزیدهٔ غزل ۳۰۵ : چون تویی از نسل آدم گشت پیدا نیست عیب
- گزیدهٔ غزل ۳۰۶ : خواهم هزار جان زخدا تا کنم نثار
- گزیدهٔ غزل ۳۰۷ : خضر پیش لبت به آب حیات
- گزیدهٔ غزل ۳۰۸ : من نشنیدم که خط برآب نویسند
- گزیدهٔ غزل ۳۰۹ : جماعتی که ز هم صحبتان جدا باشند
- گزیدهٔ غزل ۳۱۰ : او پرده بر گرفت بگویید باد را
- گزیدهٔ غزل ۳۱۱ : مکن از گریه مرا منع که دل سوخته را
- گزیدهٔ غزل ۳۱۲ : چند گویید ای مسلمانان که حال خود بگوی ؟
- گزیدهٔ غزل ۳۱۳ : خوبان گمان مبرکه زاولاد آدمند
- گزیدهٔ غزل ۳۱۴ : باده کش دوزخیان بهتر ازین متقیان
- گزیدهٔ غزل ۳۱۵ : دل‌بران مهرنمایند و وفا نیز کنند
- گزیدهٔ غزل ۳۱۶ : خشخاش که آرایش حلواش کنند
- گزیدهٔ غزل ۳۱۷ : خوش است دولت آنم که جان به جان پیوست
- گزیدهٔ غزل ۳۱۸ : من بیچاره را کشته است خوش خوش
- گزیدهٔ غزل ۳۱۹ : حسن تو هم به کودکی افت شهر گشت اگر
- گزیدهٔ غزل ۳۲۰ : سوز دلم بدید و ز دیده نمی نریخت
- گزیدهٔ غزل ۳۲۱ : از کجا مست آمدی ای مه که غارت شد نماز
- گزیدهٔ غزل ۳۲۲ : برفت آن دل که با صبر آشنا بود
- گزیدهٔ غزل ۳۲۳ : عنبر چسان نسبت کنم با زلف تو کز زلف تو
- گزیدهٔ غزل ۳۲۴ : برلبش بود اعتماد من مگر جان بخشد او
- گزیدهٔ غزل ۳۲۵ : حسن اخلاق از خردمندان توان کردن طلب
- گزیدهٔ غزل ۳۲۶ : من به گرمای قیامت خون خورم بر یاد دوست
- گزیدهٔ غزل ۳۲۷ : نگار من عمل زلف خود مرا فرمای
- گزیدهٔ غزل ۳۲۸ : ازاشتیاق تو ار رنج نیست خواهم شد
- گزیدهٔ غزل ۳۲۹ : آرام جانم میرود، جان را صبوری چون بود
- گزیدهٔ غزل ۳۳۰ : ترکی و خوب روی کسی کاینچنین بود
- گزیدهٔ غزل ۳۳۱ : چون لبت را به گاز پاره کنم
- گزیدهٔ غزل ۳۳۲ : بیا ای جهان بر سر من بگرد
- گزیدهٔ غزل ۳۳۳ : نرگست مست رسید و به هوش خویش نبود
- گزیدهٔ غزل ۳۳۴ : مردن از دوستی ای دوست ز هندو آموز
- گزیدهٔ غزل ۳۳۵ : دو بوسم لطف کردی و شدم هم در یکی بیهش
- گزیدهٔ غزل ۳۳۶ : کجات بینم و بر بام تو چگونه برایم
- گزیدهٔ غزل ۳۳۷ : به بازی مزن تیغ بر جان من
- گزیدهٔ غزل ۳۳۸ : خطت کز لبانت برآورد سر
- گزیدهٔ غزل ۳۳۹ : دل باز سوی آن بت خو چه می‌دود
- گزیدهٔ غزل ۳۴۰ : بازآن سوار مست به نخجیر میرود
- گزیدهٔ غزل ۳۴۱ : شد جهان زنده به بوی گل ولی من چون زیم
- گزیدهٔ غزل ۳۴۲ : عمری در آرزوی تو رفتست و میرود
- گزیدهٔ غزل ۳۴۳ : بیداریم بکشت وه ای ساربان خموش
- گزیدهٔ غزل ۳۴۴ : گل و شکوفه همه هست و یار نیست چه سود
- گزیدهٔ غزل ۳۴۵ : هست روشن به رخت دیده اگر خاک رهت
- گزیدهٔ غزل ۳۴۶ : خون ریز گشت مردم چشمت چو ساقیی
- گزیدهٔ غزل ۳۴۷ : گر سر زلف تو از باد پریشان نشود
- گزیدهٔ غزل ۳۴۸ : لعل شیرینی چو خندان می‌شود
- گزیدهٔ غزل ۳۴۹ : جانها که گرفتار لبت گشت چه دانی ؟
- گزیدهٔ غزل ۳۵۰ : دل در هوایت ای بت عیار جان دهد
- گزیدهٔ غزل ۳۵۱ : یک لحظه‌ای مقصود من بشنو زیان و سود من
- گزیدهٔ غزل ۳۵۲ : خونابه می‌خورم ز غم و گریه می کنم
- گزیدهٔ غزل ۳۵۳ : ز تند باد جگرها مرا درونه بلرزد
- گزیدهٔ غزل ۳۵۴ : باد مشک ازسر زلفش بوزید ای بلبل
- گزیدهٔ غزل ۳۵۵ : آمدی باز و به نظاره برون آمد دل
- گزیدهٔ غزل ۳۵۶ : من امروز از طریق اشک خون آلود خود دیدم
- گزیدهٔ غزل ۳۵۷ : بهار بی رخ گلرنگ و چه کار آید
- گزیدهٔ غزل ۳۵۸ : مه بر ناید برابر تو
- گزیدهٔ غزل ۳۵۹ : در کین گشاد چشمت به خیال خود بگو تا
- گزیدهٔ غزل ۳۶۰ : دل من ز زلف و رویت شد اسیر و چون نگردد
- گزیدهٔ غزل ۳۶۱ : رفت و باز آمدنش تا به قیامت نبود
- گزیدهٔ غزل ۳۶۲ : از آن مهتاب جان افروز کانشب بود مهمانم
- گزیدهٔ غزل ۳۶۳ : به سازی سوی من به شوخی دل زمن بستد
- گزیدهٔ غزل ۳۶۴ : ندانم تا چه بادست این که ازگلزار می‌آید؟
- گزیدهٔ غزل ۳۶۵ : زمستان می رود ایام شادی پیش می‌آید
- گزیدهٔ غزل ۳۶۶ : دل خود چه متاعی است که از ما طلبد دوست
- گزیدهٔ غزل ۳۶۷ : ز بهر دیدن هندستان زلف تو هر شب
- گزیدهٔ غزل ۳۶۸ : جان کنم پیش و جهان هم اگرم دست دهد
- گزیدهٔ غزل ۳۶۹ : هنگام گلست باده باید
- گزیدهٔ غزل ۳۷۰ : به منزلی که گذشتی ز آب دیده‌ام ای جان
- گزیدهٔ غزل ۳۷۱ : تن نازک کجا تاب خرابیهای عشق آرد
- گزیدهٔ غزل ۳۷۲ : یارب که می خوش دلیت باد گوارا
- گزیدهٔ غزل ۳۷۳ : سنگی که از آسمان بیفتد
- گزیدهٔ غزل ۳۷۴ : دهند پند که بازآ من آن مجال ندارم
- گزیدهٔ غزل ۳۷۵ : باد بویش به بوستان آورد
- گزیدهٔ غزل ۳۷۶ : پیش محراب دو ابروش که طاقست به حسن
- گزیدهٔ غزل ۳۷۷ : دوش دل در کوی او گم کرده‌ام
- گزیدهٔ غزل ۳۷۸ : باز آی تا به بوسه فشانم به پای تو
- گزیدهٔ غزل ۳۷۹ : دل ستد از من بیمار و به پرسش نامد
- گزیدهٔ غزل ۳۸۰ : بالا کشید زلف و دلم کی به من رسد
- گزیدهٔ غزل ۳۸۱ : ای همرهان که اگه از آن رفتهٔ منید
- گزیدهٔ غزل ۳۸۲ : باد آمد و بویی ز نگارم نرسانید
- گزیدهٔ غزل ۳۸۳ : بیداد غم از دلم بگوید
- گزیدهٔ غزل ۳۸۴ : با یار ز من خبر بگویید
- گزیدهٔ غزل ۳۸۵ : صبوری با غمش می گفت در دل
- گزیدهٔ غزل ۳۸۶ : همه بر دیگران قسمت مکن غم
- گزیدهٔ غزل ۳۸۷ : گر ز در ماندگی عشق ترا دردی هست
- گزیدهٔ غزل ۳۸۸ : خوش بود بادهٔ گلرنگ در ایام بهار
- گزیدهٔ غزل ۳۸۹ : ای باد صبح‌دم خبر آشنا بیار
- گزیدهٔ غزل ۳۹۰ : چون در شکار برسرآهو گذر کنی
- گزیدهٔ غزل ۳۹۱ : جان من از صبر می پرسی دل ما را مپرس
- گزیدهٔ غزل ۳۹۲ : بهانه می طلبند اهل دل که جان بدهند
- گزیدهٔ غزل ۳۹۳ : دل آسوده دگر حال پریشان دگر است
- گزیدهٔ غزل ۳۹۴ : خفته بهشت نرگست ور بگشاییش دمی
- گزیدهٔ غزل ۳۹۵ : در چشمهٔ خورشید اگر آبی ندیدستی گهی
- گزیدهٔ غزل ۳۹۶ : ای شمع رخ تو مطلع نور
- گزیدهٔ غزل ۳۹۷ : ای لعل لبت چو بر شکر شیر
- گزیدهٔ غزل ۳۹۸ : پرسی که چگونه‌ای ؟ چگویم ؟
- گزیدهٔ غزل ۳۹۹ : از ما چه احتراز نمودی که در جهان
- گزیدهٔ غزل ۴۰۰ : تن پیر گشت و آرزوی دل جوان هنوز
- گزیدهٔ غزل ۴۰۱ : دل ز تن بردی و در جانی هنوز
- گزیدهٔ غزل ۴۰۲ : مست من چون باده نوشی جرعه برمن بریز
- گزیدهٔ غزل ۴۰۳ : سر پا بوس تو تنها نه دل راست
- گزیدهٔ غزل ۴۰۴ : به راه کعبه که از هر طرف کمین گاهی است
- گزیدهٔ غزل ۴۰۵ : رو ای صبا و ز بهر مسافران فراق
- گزیدهٔ غزل ۴۰۶ : گویم ببخش جان من او گویدم که نه
- گزیدهٔ غزل ۴۰۷ : کرشمه‌های سر زلف در بنا گوشش
- گزیدهٔ غزل ۴۰۸ : گر مرا با بخت کاری نیست گو هرگز مباش
- گزیدهٔ غزل ۴۰۹ : خوانمش در جان و گوید خانهٔ من نیست این
- گزیدهٔ غزل ۴۱۰ : باغ روجانا که نرگس در هوای روی تست
- گزیدهٔ غزل ۴۱۱ : دل من رفت نتوان یافت بازش
- گزیدهٔ غزل ۴۱۲ : مکن ضایع طبیبا مرهم خویش
- گزیدهٔ غزل ۴۱۳ : رفت دل نیست روشنم حالش
- گزیدهٔ غزل ۴۱۴ : آنکه از جان دو ستر میدارمش
- گزیدهٔ غزل ۴۱۵ : گر ای نسیم ترا ره دهند درحرمش
- گزیدهٔ غزل ۴۱۶ : ستمگری که دلم شاد نیست جز به غمش
- گزیدهٔ غزل ۴۱۷ : نام سرچشمهٔ حیوان چه بری با دهنش
- گزیدهٔ غزل ۴۱۸ : قبا و پیرهن او که می‌رسد به تنش
- گزیدهٔ غزل ۴۱۹ : دل رفت و روزها شد کز وی خبر نیاید
- گزیدهٔ غزل ۴۲۰ : تعالی‌الله چه دولت داشتم دوش
- گزیدهٔ غزل ۴۲۱ : دزدانه در آمد از درم دوش
- گزیدهٔ غزل ۴۲۲ : آن سخن گفتن تو هست هنوزم در گوش
- گزیدهٔ غزل ۴۲۳ : ابری خوشست و وقت خوش است و هوای خوش
- گزیدهٔ غزل ۴۲۴ : هست بازار تو در دلها گرم
- گزیدهٔ غزل ۴۲۵ : کی بود آنکه نشینم با تو
- گزیدهٔ غزل ۴۲۶ : دل رفت و در زنخدانش آوا ز دادم او را
- گزیدهٔ غزل ۴۲۷ : دستم به لب و نظر به رویش
- گزیدهٔ غزل ۴۲۸ : با رقیبت نیست کار و خوانیش میدانم انی
- گزیدهٔ غزل ۴۲۹ : سالها خون خورده‌ام ازبخت بی سامان خویش
- گزیدهٔ غزل ۴۳۰ : چندین شبم گذشت به کنج خراب خویش
- گزیدهٔ غزل ۴۳۱ : سخت دشوار ست تنها ماندن از دلدار خویش
- گزیدهٔ غزل ۴۳۲ : از رخت برآسمان مه شد خجل
- گزیدهٔ غزل ۴۳۳ : مرا کاریست مشکل با دلی خویش
- گزیدهٔ غزل ۴۳۴ : مطرب از ناله‌ام چنان شد مست
- گزیدهٔ غزل ۴۳۵ : کتاب فقه ندانند در مدارس ما
- گزیدهٔ غزل ۴۳۶ : دی می‌گذشت و سوی او دلها روان ازهر طرف
- گزیدهٔ غزل ۴۳۷ : رسید دوش ندایی از ین بلند رواق
- گزیدهٔ غزل ۴۳۸ : من بدان نذرم که گر میرم به سویم بنگری
- گزیدهٔ غزل ۴۳۹ : چو از زلفش بدین روز اوفتادم
- گزیدهٔ غزل ۴۴۰ : در حریم کعبه روحانیون یعنی که دل
- گزیدهٔ غزل ۴۴۱ : بماندم در بلای دل که یارب
- گزیدهٔ غزل ۴۴۲ : نگارا صحبت از اغیار بگسل
- گزیدهٔ غزل ۴۴۳ : حیف بود که ماه و گل خوانمت از سر هوس
- گزیدهٔ غزل ۴۴۴ : تا بخواند آیت عشق از خط مشکین یار
- گزیدهٔ غزل ۴۴۵ : ز گلزارت گنه کارم به بویی
- گزیدهٔ غزل ۴۴۶ : گفتی دو چشم و دو لبم زینها کدام آید خوشت
- گزیدهٔ غزل ۴۴۷ : عذر تقصیر بخواهیم که از خدمت رفت
- گزیدهٔ غزل ۴۴۸ : من که پا تابهٔ همت کنم از اطلس چرخ
- گزیدهٔ غزل ۴۴۹ : پگه بیامد و همسایه گفت خوابم نیست
- گزیدهٔ غزل ۴۵۰ : من که پا تا بهٔ همت کنم از اطلس چرخ
- گزیدهٔ غزل ۴۵۱ : بگه بیامد و همسایه گفت خوابم نیست
- گزیدهٔ غزل ۴۵۲ : مرا اگر چه که بردست غم فروخته‌ای
- گزیدهٔ غزل ۴۵۳ : دل به زلفت سپر دم رفتم
- گزیدهٔ غزل ۴۵۴ : تا کی به زبان طاعت و اندر دل جام
- گزیدهٔ غزل ۴۵۵ : دی باد صبح بوی تو آورد سوی من
- گزیدهٔ غزل ۴۵۶ : دی باد صبح بوی تو آور رسوی من
- گزیدهٔ غزل ۴۵۷ : چو نام تو در نامه‌ای دیده‌ام
- گزیدهٔ غزل ۴۵۸ : شبی در کوی آن مه روی رفتم
- گزیدهٔ غزل ۴۵۹ : تا سوختن عشق ز پروانه به دیدم
- گزیدهٔ غزل ۴۶۰ : ترا جان گفتم ای دلبر تو دانی
- گزیدهٔ غزل ۴۶۱ : سرشکم گفت در وقتی که می‌غلتید بر رویم
- گزیدهٔ غزل ۴۶۲ : دوش می‌رفت وآه می‌کردم
- گزیدهٔ غزل ۴۶۳ : روا مدار که از دیدنت شوم محروم
- گزیدهٔ غزل ۴۶۴ : بتم ناگه آمد به پیش و ز دستم
- گزیدهٔ غزل ۴۶۵ : غمش بود و من گم شدم دردل خود
- گزیدهٔ غزل ۴۶۶ : چو غنچه تا، دل بستم ای بهار جوانی
- گزیدهٔ غزل ۴۶۷ : چو غنچه تا بتو دل بستم ای بهار جوانی
- گزیدهٔ غزل ۴۶۸ : شهید خنجر عشقم به خون دیده آلوده
- گزیدهٔ غزل ۴۶۹ : برو جایی که من میدانم ای باد
- گزیدهٔ غزل ۴۷۰ : آن مرغ که بود زیرکش نام
- گزیدهٔ غزل ۴۷۱ : هوس دارم پس از مردن قد سرو روان یعنی
- گزیدهٔ غزل ۴۷۲ : گفتی که تو این بی‌دلی از روی که داری؟
- گزیدهٔ غزل ۴۷۳ : الا ای ساقی فار غدلان می هم بدیشان ره
- گزیدهٔ غزل ۴۷۴ : عاشق شدم و محرم اینکار ندارم
- گزیدهٔ غزل ۴۷۵ : مرا دل ده که من سنگی ندارم
- گزیدهٔ غزل ۴۷۶ : ترک دنیا کنم ار سوی خودم راه دهی
- گزیدهٔ غزل ۴۷۷ : ترک دنیا کنم ار سوی خودم راه دهی
- گزیدهٔ غزل ۴۷۸ : ذوق خرد نجویم کز غمکشان عشقم
- گزیدهٔ غزل ۴۷۹ : ذوق خرد نجویم کز غمکشان عشقم
- گزیدهٔ غزل ۴۸۰ : چند گویند که رسوا شدی از دامن چاک
- گزیدهٔ غزل ۴۸۱ : چند گویند که رسوا شدی از دامن چاک
- گزیدهٔ غزل ۴۸۲ : بلا و غم خریدار آمدند از سوی تو بر من
- گزیدهٔ غزل ۴۸۳ : یک زمان پیش من ای جان و جهانم بنشین
- گزیدهٔ غزل ۴۸۴ : یکزمان پیش من ای جان و جهانم بنشین
- گزیدهٔ غزل ۴۸۵ : من آن ترک طناز را می شناسم
- گزیدهٔ غزل ۴۸۶ : گمراه شدم ره سوی جانان ز که پرسم؟
- گزیدهٔ غزل ۴۸۷ : بریاد قامتت چو بگیریم عجب مدار
- گزیدهٔ غزل ۴۸۸ : بریاد قامتت چو بگیریم عجب مدار
- گزیدهٔ غزل ۴۸۹ : رخی که برکف پای تو سیم تن مالم
- گزیدهٔ غزل ۴۹۰ : به جای بود دلم تا نشسته بود آن زلف
- گزیدهٔ غزل ۴۹۱ : ز بسکه سینه خراشم چو گل ز دست فراق
- گزیدهٔ غزل ۴۹۲ : دردیده چه کار آید این اشک چو بارانم
- گزیدهٔ غزل ۴۹۳ : نمی‌داند مه نامهربانم
- گزیدهٔ غزل ۴۹۴ : سرو منی و ازدل بستان خودت خوانم
- گزیدهٔ غزل ۴۹۵ : نی پای آنکه از سر کویت سفر کنم
- گزیدهٔ غزل ۴۹۶ : نی پای آنکه از سرکویت سفر کنم
- گزیدهٔ غزل ۴۹۷ : در چار سوی آرزو کاریست با رویت مرا
- گزیدهٔ غزل ۴۹۸ : هر شب از شوق جامه پاره کنم
- گزیدهٔ غزل ۴۹۹ : بی معرفی سخن مسلسل چکنم
- گزیدهٔ غزل ۵۰۰ : آن چه بر من لب تو میکند ای جای من نیز
- گزیدهٔ غزل ۵۰۱ : بس که بیرون و درونم همگی دوست گرفت
- گزیدهٔ غزل ۵۰۲ : بس که بیرون و درونم همگی دوست گرفت
- گزیدهٔ غزل ۵۰۳ : تماشا حیف باشد بی رخ دوست
- گزیدهٔ غزل ۵۰۴ : گر خود سخن ز زهره و از ماد بشنوم
- گزیدهٔ غزل ۵۰۵ : گر خود سخن ززهره و از ما بشنوم
- گزیدهٔ غزل ۵۰۶ : باز آ که شهر بی تو تاریک و تیره باشد
- گزیدهٔ غزل ۵۰۷ : ببستی چشم من ز افسون زبان هم
- گزیدهٔ غزل ۵۰۸ : باز آ که شهر بی تو تاریک و تیره باشد
- گزیدهٔ غزل ۵۰۹ : شبی روشن کن آخر کلبهٔ تاریک من چون من
- گزیدهٔ غزل ۵۱۰ : تیغ بر گیر تاز سر برهم
- گزیدهٔ غزل ۵۱۱ : شبها که گرد کوی تو گردم به یک قدم
- گزیدهٔ غزل ۵۱۲ : شبها که گرد کوی تو گردم به یکقدم
- گزیدهٔ غزل ۵۱۳ : گریست دیده بسی خون ز رشک حسرت ازانک
- گزیدهٔ غزل ۵۱۴ : ما درین شهر پای بند توایم
- گزیدهٔ غزل ۵۱۵ : باده نوشیدن به خلوت لذتی دارد مدام
- گزیدهٔ غزل ۵۱۶ : وقتی دل و جان و خردی همره ما بود
- گزیدهٔ غزل ۵۱۷ : ای باد سلامی برسانی تو اگر ما
- گزیدهٔ غزل ۵۱۸ : امشب سوی دوست راه گیریم
- گزیدهٔ غزل ۵۱۹ : گر صبا آرد نسیمی از تو بر خاک رهش
- گزیدهٔ غزل ۵۲۰ : صافی مده ای دوست که مادرد کشانیم
- گزیدهٔ غزل ۵۲۱ : بگفتندش فلان مرد از غمت گفت
- گزیدهٔ غزل ۵۲۲ : کنون که توبه شکستم کدوی می بسرم نه
- گزیدهٔ غزل ۵۲۳ : کنون که تو به شکستم کدوی می‌بسرم نه
- گزیدهٔ غزل ۵۲۴ : شب من سیه شد از غم مه من کجات جویم
- گزیدهٔ غزل ۵۲۵ : بی رقیب آی شبی تا پیشت
- گزیدهٔ غزل ۵۲۶ : بی رقیب آی شبی با پیشت
- گزیدهٔ غزل ۵۲۷ : ای گل صفت حسنت بر وجه حسن گویم
- گزیدهٔ غزل ۵۲۸ : ز عشقت بی‌قرارم با که گویم
- گزیدهٔ غزل ۵۲۹ : یارب غم آن سرو خرامان به که گویم ؟
- گزیدهٔ غزل ۵۳۰ : دل بی‌عشق را من دل نگویم
- گزیدهٔ غزل ۵۳۱ : گر لب چون انگبینت را به دندان بر کنم
- گزیدهٔ غزل ۵۳۲ : باآنکه در شکنجه غم بسته مانده‌ام
- گزیدهٔ غزل ۵۳۳ : چو روی او نگرم جن دهم که حیف بود
- گزیدهٔ غزل ۵۳۴ : گر توانی بدو رسانیدن
- گزیدهٔ غزل ۵۳۵ : خدا را چند سوزم زآتش بی مهری آن مه
- گزیدهٔ غزل ۵۳۶ : می‌گریم بر غریبی خویش
- گزیدهٔ غزل ۵۳۷ : گفتی که نالهٔ تو به یار تو می‌رسد
- گزیدهٔ غزل ۵۳۸ : روی ای صبا و سلامم به دلنواز رسان
- گزیدهٔ غزل ۵۳۹ : مردمی جستن زهر نامردمی نامردمی است
- گزیدهٔ غزل ۵۴۰ : سبزه همان وگل و صحرا همان
- گزیدهٔ غزل ۵۴۱ : زین بس من و جور عشق و تسلیم
- گزیدهٔ غزل ۵۴۲ : جانان مده اگر دو جهانت دهند ازانک
- گزیدهٔ غزل ۵۴۳ : چه خوش باشد ترا از خواب مستی
- گزیدهٔ غزل ۵۴۴ : با چون تو مهی یک شب گر خواب توان کردن
- گزیدهٔ غزل ۵۴۵ : دل شکیبا نمی‌توان کردن
- گزیدهٔ غزل ۵۴۶ : خوش است آن لب گزیدن گاه شور انگیزی خنده
- گزیدهٔ غزل ۵۴۷ : به بند سخت شدن در شکنجه جان دادن
- گزیدهٔ غزل ۵۴۸ : داریم با زلفت بتا وقت خوش این قصه را
- گزیدهٔ غزل ۵۴۹ : گناهی جز وفاداری من اندر خود نمی‌بینم
- گزیدهٔ غزل ۵۵۰ : آخر نگاهی بر حال ما کن
- گزیدهٔ غزل ۵۵۱ : ای دل ز وعدهٔ کنج آن شوخ یاد کن
- گزیدهٔ غزل ۵۵۲ : ای دل علم به ملک قناعت بلند کن
- گزیدهٔ غزل ۵۵۳ : ما نا که بگشاید دلم بندی ز گیسو باز کن
- گزیدهٔ غزل ۵۵۴ : جان من از بی‌دلان آخر گهی یادی بکن
- گزیدهٔ غزل ۵۵۵ : گفتم که نزد من نشین مگذار زارم اینچنین
- گزیدهٔ غزل ۵۵۶ : ببخشای بر نالهٔ عندلیب
- گزیدهٔ غزل ۵۵۷ : امشب نهانی روی را برآستانش سوده‌ام
- گزیدهٔ غزل ۵۵۸ : امروز باز شکل دگر گشت یار من
- گزیدهٔ غزل ۵۵۹ : وصیت میکنم گر بشنود ابرو کمان من
- گزیدهٔ غزل ۵۶۰ : گر چه ز خوی نازکت سوخته گشت جان من
- گزیدهٔ غزل ۵۶۱ : باز آمد آنکه سوختهٔ اوست ؟ جان من
- گزیدهٔ غزل ۵۶۲ : ای بوده در قفای تو دایم دعای من
- گزیدهٔ غزل ۵۶۳ : آینه گر روی تست آه دل ای آه دل
- گزیدهٔ غزل ۵۶۴ : هر که دید آن صفحه رخسار خواند الحمد و گفت
- گزیدهٔ غزل ۵۶۵ : روی زمین را تویی آب حیات
- گزیدهٔ غزل ۵۶۶ : با لای تست این پیش من یا سرو بستانیست این
- گزیدهٔ غزل ۵۶۷ : بدیدم یک رهش دیوانه گشتم
- گزیدهٔ غزل ۵۶۸ : ای ابر نیسانی مزن لاف از درغلتان خود
- گزیدهٔ غزل ۵۶۹ : تنگ نبات چون بود؟ لب بگشا که همچنین
- گزیدهٔ غزل ۵۷۰ : گل کیست تا به پات رسد یا مرا بکش
- گزیدهٔ غزل ۵۷۱ : آن کیست که می آید صد لشکر دل با او
- گزیدهٔ غزل ۵۷۲ : امروزدر جانم سخن فردای وصلم در دهن
- گزیدهٔ غزل ۵۷۳ : گر نه کمند بلاست بر دل عشاق تو
- گزیدهٔ غزل ۵۷۴ : شویم ز گریه روی زمین را که هست حیف
- گزیدهٔ غزل ۵۷۵ - از غزل های شامل قران السعد ین : ای زندگانی بخش من ، لعل شکر گفتار تو
- گزیدهٔ غزل ۵۷۶ : گفتی که بدین زاری از بهر که می میری
- گزیدهٔ غزل ۵۷۷ : روزی که ذره ذره شود استخوان من
- گزیدهٔ غزل ۵۷۸ : عاشق و دیوانه‌ام سلسله یار کو
- گزیدهٔ غزل ۵۷۹ : به گستاخی حدیث بوسه گفتم
- گزیدهٔ غزل ۵۸۰ : چنین شبهای بی‌پایان و من بر بستر اندوه
- گزیدهٔ غزل ۵۸۱ : از دوری خود جانا حال دل من بشنو
- گزیدهٔ غزل ۵۸۲ : ای آرزوی دل شکسته
- گزیدهٔ غزل ۵۸۳ : ماییم رخنه کرده دل از بهر نیکوان
- گزیدهٔ غزل ۵۸۴ : چون گشایی دهان شیرین را
- گزیدهٔ غزل ۵۸۵ : بر خسرو غمزه‌ای تمامست
- گزیدهٔ غزل ۵۸۶ : ای رفته و ترک من بد نام گرفته
- گزیدهٔ غزل ۵۸۷ : دل که مرا سوختست آمده در زلف تو
- گزیدهٔ غزل ۵۸۸ : ای مسلمانان یارب دلتان سوخته باد
- گزیدهٔ غزل ۵۸۹ : آن لاله و گل که بوستان ساخت همه
- گزیدهٔ غزل ۵۹۰ : ای دوست سر زلفت در سینهٔ من بگشا
- گزیدهٔ غزل ۵۹۱ : ای مه غلام حسنت چون در خمار باشی
- گزیدهٔ غزل ۵۹۲ : تیرم زنی و خوشم که باری
- گزیدهٔ غزل ۵۹۳ : ای فراق تو یار دیرینه
- گزیدهٔ غزل ۵۹۴ : به باغ سایهٔ بیدست و آب در سایه
- گزیدهٔ غزل ۵۹۵ : بس که دو دیدهٔ سیه بر کف پای سودمش
- گزیدهٔ غزل ۵۹۶ : نفسی که با نگاری گذرد به شادمانی
- گزیدهٔ غزل ۵۹۷ : گر به آغوش بریزند گل اندر برمن
- گزیدهٔ غزل ۵۹۸ : سروی چنین یا سوسنی یا از گل تر خرمنی
- گزیدهٔ غزل ۵۹۹ : خنده را سوختن جان من آموخته‌ای
- گزیدهٔ غزل ۶۰۰ : سینه ام را از غم عالم تو بی غم کرده‌ای
- گزیدهٔ غزل ۶۰۱ : مشک براطراف مه آورده‌ای
- گزیدهٔ غزل ۶۰۲ : سر در خمار شب به کنار که بوده‌ای ؟
- گزیدهٔ غزل ۶۰۳ : آتش اندر آب هرگز دیده‌ای
- گزیدهٔ غزل ۶۰۴ : آمد بهار و سرو برآراست قامتی
- گزیدهٔ غزل ۶۰۵ : بیکار دلی باشد کو را نبود دردی
- گزیدهٔ غزل ۶۰۶ : تو ز حال من چه دانی که به خون چگونه غرقم؟
- گزیدهٔ غزل ۶۰۷ : ای چهرهٔ زیبای تو رشک بتان آذری
- گزیدهٔ غزل ۶۰۸ : خون ریز که گر بپوشدت کس
- گزیدهٔ غزل ۶۰۹ : ای که بی فایده پندم دهی آن روی نه دیده
- گزیدهٔ غزل ۶۱۰ : خواستم جورت بگویم خون دل بربست لب
- گزیدهٔ غزل ۶۱۱ : عشقی که نه جان دهند در وی
- گزیدهٔ غزل ۶۱۲ : ز جان سیرآمد ستم من و گرنه
- گزیدهٔ غزل ۶۱۳ : ای صوفی سیمی به صفائی نرسی
- گزیدهٔ غزل ۶۱۴ : پروانه که جان را به سر شمع فدا کرد
- گزیدهٔ غزل ۶۱۵ : نو بهار است و گل و موسم عید ای ساقی
- گزیدهٔ غزل ۶۱۶ : بهر گشاد عالمی بگشا ز زلف خود خمی
- گزیدهٔ غزل ۶۱۷ : روبگردان ای صبا بر من ببخشای و بیا
- گزیدهٔ غزل ۶۱۸ : جای آن باشد که دل چون گل ز شادی بشکفد
- گزیدهٔ غزل ۶۱۹ : تو می روی و به نظارهٔ تو چشم جهانی
- گزیدهٔ غزل ۶۲۰ : بت من بت پرست را چه زنی
- گزیدهٔ غزل ۶۲۱ : جو ری که می کنی تو مرا آن نمی‌کشد
- گزیدهٔ غزل ۶۲۲ : در غم لبهای من گویی بمیر
- گزیدهٔ غزل ۶۲۳ : بیرون بیا در آفتاب آزرده می‌گردد تنت
- گزیدهٔ غزل ۶۲۴ : بستان دعای سوخته‌ای و ز لبش مرا
- گزیدهٔ غزل ۶۲۵ : ای باد که از کوی وفا می‌آیی
- گزیدهٔ غزل ۶۲۶ : چو کار جهان نیست جز بی‌وفایی
- گزیدهٔ غزل ۶۲۷ : چو لاله غرق به خونم چو گل گریبان چاک
- گزیدهٔ غزل ۶۲۸ : چون کنی وعده باز گویی کی ؟