- غزل شمارهٔ ۱ - مکتب حافظ : گذار آرد مه من گاهگاه از اشتباه اینجا
- غزل شمارهٔ ۲ - مناجات : علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را
- غزل شمارهٔ ۳ - غزاله صبا : به چشمک اینهمه مژگان به هم مزن یارا
- غزل شمارهٔ ۴ - هفتاد سالگی : سنین عمر به هفتاد میرسد ما را
- غزل شمارهٔ ۵ - ارباب زمستان : زمستان پوستین افزود بر تن کدخدایان را
- غزل شمارهٔ ۶ - داغ لاله : بیداد رفت لاله بر باد رفته را
- غزل شمارهٔ ۷ - طور تجلی : شب به هم درشکند زلف چلیپائی را
- غزل شمارهٔ ۸ - در راه زندگانی : جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را
- غزل شمارهٔ ۹ - حالا چرا : آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
- غزل شمارهٔ ۱۰ - ناکامیها : زندگی شد من و یک سلسله ناکامیها
- غزل شمارهٔ ۱۱ - دریاچه اشک : طبعم از لعل تو آموخت در افشانیها
- غزل شمارهٔ ۱۲ - آشیان عنقا : زین همرهان همراز من تنها توئی تنها بیا
- غزل شمارهٔ ۱۳ - سوز و ساز : باز کن نغمه جانسوزی از آن ساز امشب
- غزل شمارهٔ ۱۴ - ساز حبیب : صدای سوز دل شهریار و ساز حبیب
- غزل شمارهٔ ۱۵ - نقش حقایق : ای چشم خمارین که کشد سرمه خوابت
- غزل شمارهٔ ۱۶ - مرغ زخمی : ای جگر گوشه کیست دمسازت
- غزل شمارهٔ ۱۷ - دل درویش نوازت : ای چشم خمارین تو و افسانه نازت
- غزل شمارهٔ ۱۸ - خودپرستی خداپرستی : تا چشم دل به طلعت آن ماه منظر است
- غزل شمارهٔ ۱۹ - دیدار آشنا : ماهم که هاله ای به رخ از دود آهش است
- غزل شمارهٔ ۲۰ - بر سر خاک ایرج : ایرجا سر بدرآور که امیر آمده است
- غزل شمارهٔ ۲۱ - یکشب با قمر : از کوری چشم فلک امشب قمر اینجاست
- غزل شمارهٔ ۲۲ - همت ای پیر : پاشو ای مست که دنیا همه دیوانه تست
- غزل شمارهٔ ۲۳ - زکوه زندگی : شب همه بی تو کار من شکوه به ماه کردنست
- غزل شمارهٔ ۲۴ - سپاه من : منم که شعر و تغزل پناهگاه من است
- غزل شمارهٔ ۲۵ - چراغ هدایت : کنون که فتنه فرا رفت و فرصتست ای دوست
- غزل شمارهٔ ۲۶ - کاروان بی‌خبر : کاروان آمد و دلخواه به همراهش نیست
- غزل شمارهٔ ۲۷ - چشم انتظار : ندار عشقم و با دل سر قمارم نیست
- غزل شمارهٔ ۲۸ - فریده : هیچ آفریده ئی به جمال فریده نیست
- غزل شمارهٔ ۲۹ - انتحار تدریجی : خجل شدم ز جوانی که زندگانی نیست
- غزل شمارهٔ ۳۰ - کنج فنا : سری به سینه خود تا صفا توانی یافت
- غزل شمارهٔ ۳۱ - چشم مست : برداشت پرده شمعم و پروانه پرگرفت
- غزل شمارهٔ ۳۲ - مسافر مجنون : رفتم و بیشم نبود روی اقامت
- غزل شمارهٔ ۳۳ - اشک شوق : دیر آمدی که دست ز دامن ندارمت
- غزل شمارهٔ ۳۴ - ملال محبت : گاهی گر از ملال محبت بخوانمت
- غزل شمارهٔ ۳۵ - دستم به دامانت : نه وصلت دیده بودم کاشکی ای گل نه هجرانت
- غزل شمارهٔ ۳۶ - ویلن تاجبخش : شنیده ام که به شاهان عشق بخشی تاج
- غزل شمارهٔ ۳۷ - دیوان و دیوانه : یا رب مباد کز پا جانان من بیفتد
- غزل شمارهٔ ۳۸ - خزان جاودانی : مه من هنوز عشقت دل من فکار دارد
- غزل شمارهٔ ۳۹ - گل پشت و رو ندارد : با رنگ و بویت ای گل گل رنگ و بو ندارد
- غزل شمارهٔ ۴۰ - شتاب شباب : شباب عمر عجب با شتاب می گذرد
- غزل شمارهٔ ۴۱ - وداع جوانی : جوانی حسرتا با من وداع جاودانی کرد
- غزل شمارهٔ ۴۲ - طغرای امان : آمد آن شاهد دل برده و جان بازآورد
- غزل شمارهٔ ۴۳ - ستاره صبح : چو آفتاب به شمشیر شعله برخیزد
- غزل شمارهٔ ۴۴ - من نخواهد شد : رقیبت گر هنر هم دزدد از من من نخواهد شد
- غزل شمارهٔ ۴۵ - رؤیای جوانی : کاش پیوسته گل و سبزه و صحرا باشد
- غزل شمارهٔ ۴۶ - بهار زندانی : بی تو ای دل نکند لاله به بار آمده باشد
- غزل شمارهٔ ۴۷ - عیدی عشاق : صبا به شوق در ایوان شهریار آمد
- غزل شمارهٔ ۴۸ - یادی از ایرج : خوابم آشفت و سرخفته به دامان آمد
- غزل شمارهٔ ۴۹ - افسانه شب : ماندم به چمن شب شد و مهتاب برآمد
- غزل شمارهٔ ۵۰ - جلوه جلال : شبست و چشم من و شمع اشکبارانند
- غزل شمارهٔ ۵۱ - مسافر همدان : مسافری که به رخ اشک حسرتم بدواند
- غزل شمارهٔ ۵۲ - سیل روزگار : لبت تا در شکفتن لاله سیراب را ماند
- غزل شمارهٔ ۵۳ - سرود ساربان : بهار آمد که بازم گل به باغ و بوستان خواند
- غزل شمارهٔ ۵۴ - عید خون : نوجوانان وطن بستر به خاک و خون گرفتند
- غزل شمارهٔ ۵۵ - درس محبت : روشنانی که به تاریکی شب گردانند
- غزل شمارهٔ ۵۶ - هفت خوان عشق : سبوکشان که به ظلمات عشق خضر رهند
- غزل شمارهٔ ۵۷ - بارگاه حافظ : شبها به کنج خلوتم آواز می دهند
- غزل شمارهٔ ۵۸ - حافظ جاویدان : تا که از طارم میخانه نشان خواهد بود
- غزل شمارهٔ ۵۹ - جلوه جانانه : شمعی فروخت چهره که پروانه تو بود
- غزل شمارهٔ ۶۰ - خوابی و خماریی : دوش در خواب من آن لاله عذار آمده بود
- غزل شمارهٔ ۶۱ - بازار شوق : یاد آن که جز به روی منش دیده وانبود
- غزل شمارهٔ ۶۲ - او بود و او نبود : اشکش چکید و دیگرش آن آبرو نبود
- غزل شمارهٔ ۶۳ - اشک ندامت : گربه پیرانه سرم بخت جوانی به سر آید
- غزل شمارهٔ ۶۴ - روزه شکن : تا دهن بسته ام از نوش لبان میبرم آزار
- غزل شمارهٔ ۶۵ - ای شیراز : دیدمت دورنمای در و بام ای شیراز
- غزل شمارهٔ ۶۶ - بیاد استاد فرخ : فرخا از تو دلم ساخته با یاد هنوز
- غزل شمارهٔ ۶۷ - سینمای خزان : شب است و باغ گلستان خزان رؤیاخیز
- غزل شمارهٔ ۶۸ - جمال کعبه : اگر که شبرو عشقی چراغ ماهت بس
- غزل شمارهٔ ۶۹ - افسانه روزگار : قمار عاشقان بردی ندارد از نداران پرس
- غزل شمارهٔ ۷۰ - گله عاشق : آتشی زد شب هجرم به دل و جان که مپرس
- غزل شمارهٔ ۷۱ - خدا حافظ : به تودیع توجان میخواهد از تن شد جدا حافظ
- غزل شمارهٔ ۷۲ - شهید عشق : به خاک من گذری کن چو گل گریبان چاک
- غزل شمارهٔ ۷۳ - غنای غم : از غم جدا مشو که غنا می دهد به دل
- غزل شمارهٔ ۷۴ - یاران دغل : گر من از عشق غزالی غزلی ساخته ام
- غزل شمارهٔ ۷۵ - هجران کشیده ام : دامن مکش به ناز که هجران کشیده ام
- غزل شمارهٔ ۷۶ - زندان زندگی : تا هستم ای رفیق ندانی که کیستم
- غزل شمارهٔ ۷۷ - نالهٔ ناکامی : برو ای ترک که ترک تو ستمگر کردم
- غزل شمارهٔ ۷۸ - لاله سیراب : نفسی داشتم و ناله و شیون کردم
- غزل شمارهٔ ۷۹ - حراج عشق : چو بستی در بروی من به کوی صبر رو کردم
- غزل شمارهٔ ۸۰ - بخفت خفته و دولت بیدار : ماهم آمد به در خانه و در خانه نبودم
- غزل شمارهٔ ۸۱ - خمار انتظار : شب گذشته شتابان به رهگذار تو بودم
- غزل شمارهٔ ۸۲ - دوست ندیدم : به تیره بختی خود کس نه دیدم و نه شنیدم
- غزل شمارهٔ ۸۳ - گوهرفروش : یار و همسر نگرفتم که گرو بود سرم
- غزل شمارهٔ ۸۴ - در کوچه باغات شمران : دل شبست و به شمران سراغ باغ تو گیرم
- غزل شمارهٔ ۸۵ - چه میکشم : در وصل هم ز عشق تو ای گل در آتشم
- غزل شمارهٔ ۸۶ - نگین گم شده : گلچین که آمد ای گل من در چمن نباشم
- غزل شمارهٔ ۸۷ - دیگجوش : اگر چه رند و خراب و گدای خانه به دوشم
- غزل شمارهٔ ۸۸ - به مرغان چمن : خراب از باد پائیز خمارانگیز تهرانم
- غزل شمارهٔ ۸۹ - زیان شهرت : به مرگ چاره نجستم که در جهان مانم
- غزل شمارهٔ ۹۰ - چشمه قاف : از همه سوی جهان جلوه او می بینم
- غزل شمارهٔ ۹۱ - عهد قدیم : چه شد آن عهد قدیم و چه شد آن یار ندیم
- غزل شمارهٔ ۹۲ - حرم قدس : روی در کعبه این کاخ کبود آمده ایم
- غزل شمارهٔ ۹۳ - ساز عبادی : تا کی چو باد سربدوانی به وادیم
- غزل شمارهٔ ۹۴ - غزال و غزل : امشب از دولت می دفع ملالی کردیم
- غزل شمارهٔ ۹۵ - من و ما : مهتاب و سرشکی به هم آمیخته بودیم
- غزل شمارهٔ ۹۶ - وحشی شکار : تا کی در انتظار گذاری به زاریم
- غزل شمارهٔ ۹۷ - ترانه جاودان : ای شاخ گل که در پی گلچین دوانیم
- غزل شمارهٔ ۹۸ - جرس کاروان : از زندگانیم گله دارد جوانیم
- غزل شمارهٔ ۹۹ - باده وحدت : سر برآرید حریفان که سبوئی بزنیم
- غزل شمارهٔ ۱۰۰ - خون سیاووش : هر سحر یاد کز آن زلف و بناگوش کنیم
- غزل شمارهٔ ۱۰۱ - غزل یا لغز : بلبل عشقم و از آن گل خندان گویم
- غزل شمارهٔ ۱۰۲ - شاعر افسانه : نیما غم دل گو که غریبانه بگرییم
- غزل شمارهٔ ۱۰۳ - تو بمان و دگران : از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران
- غزل شمارهٔ ۱۰۴ - یوسف گم گشته : یا رب آن یوسف گم گشته به من بازرسان
- غزل شمارهٔ ۱۰۵ - کنج ملال : خلوتی داریم و حالی با خیال خویشتن
- غزل شمارهٔ ۱۰۶ - درس محبت : در بهاران سری از خاک برون آوردن
- غزل شمارهٔ ۱۰۷ - چه خواهد بودن : آسمان گو ندهد کام چه خواهد بودن
- غزل شمارهٔ ۱۰۸ - آئینه شاهی : ای کعبه دری باز به روی دل ما کن
- غزل شمارهٔ ۱۰۹ - گدا پادشاه کن : ای طلعت توخنده به خورشید و ماه کن
- غزل شمارهٔ ۱۱۰ - سه تار من : نالد به حال زار من امشب سه تار من
- غزل شمارهٔ ۱۱۱ - ناله های زار : به اختیار گرو برد چشم یار از من
- غزل شمارهٔ ۱۱۲ - گلهٔ خاموش : کس نیست در این گوشه فراموشتر از من
- غزل شمارهٔ ۱۱۳ - اقبال من : تیره گون شد کوکب بخت همایون فال من
- غزل شمارهٔ ۱۱۴ - جلوه جواله : این همه جلوه و در پرده نهانی گل من
- غزل شمارهٔ ۱۱۵ - به سروناز شیراز : باز شد روزنی از گلشن شیراز به من
- غزل شمارهٔ ۱۱۶ - بیاد مرحوم میرزاده عشقی : عشقی که درد عشق وطن بود درد او
- غزل شمارهٔ ۱۱۷ - یاد قدیم : یادم نکرد و شاد حریفی که یاد از او
- غزل شمارهٔ ۱۱۸ - انتظار فرج : ای آفتاب هاله ای از روی ماه تو
- غزل شمارهٔ ۱۱۹ - بمانیم که چه : سایه جان رفتنی استیم بمانیم که چه
- غزل شمارهٔ ۱۲۰ - غزال رمیده : نوشتم این غزل نغز با سواد دو دیده
- غزل شمارهٔ ۱۲۱ - یاد شهیار : کار گل زار شود گر تو به گلزار آئی
- غزل شمارهٔ ۱۲۲ - غروب و مهتاب دریا : ای ماه شب دریا ای چشمه زیبائی
- غزل شمارهٔ ۱۲۳ - طوطی خوش لهجه : مایه حسن ندارم که به بازار من آئی
- غزل شمارهٔ ۱۲۴ - شیدائی : رندم و شهره به شوریدگی و شیدائی
- غزل شمارهٔ ۱۲۵ - چشمه ابدیت : شکفته ام به تماشای چشم شهلائی
- غزل شمارهٔ ۱۲۶ - ساز صبا : بزن که سوز دل من به ساز میگوئی
- غزل شمارهٔ ۱۲۷ - شاهد گمراه : راه گم کرده و با رویی چو ماه آمده ای
- غزل شمارهٔ ۱۲۸ - وای وای من : هر دم چو توپ می زندم پشت پای وای
- غزل شمارهٔ ۱۲۹ - طوطی قناد : الا ای نوگل رعنا که رشک شاخ شمشادی
- غزل شمارهٔ ۱۳۰ - مرغ بهشتی : شبی را با من ای ماه سحرخیزان سحرکردی
- غزل شمارهٔ ۱۳۱ - ماه بر سر مهر : چه شد که بار دگر یاد آشنا کردی
- غزل شمارهٔ ۱۳۲ - شمشیر قلم : نالم از دست تو ای ناله که تاثیر نکردی
- غزل شمارهٔ ۱۳۳ - با روح صبا : ای صبا با توچه گفتند که خاموش شدی
- غزل شمارهٔ ۱۳۴ - انتظار : باز امشب ای ستاره تابان نیامدی
- غزل شمارهٔ ۱۳۵ - دیوانه و پری : آن کبوتر ز لب بام وفا شد سفری
- غزل شمارهٔ ۱۳۶ - مکتب طبیعت : فریب رهزن دیو و پری تو چون نخوری
- غزل شمارهٔ ۱۳۷ - پریشان روزگاری : زلف او برده قرار خاطر از من یادگاری
- غزل شمارهٔ ۱۳۸ - ماه کلیسا : ای پریچهره که آهنگ کلیسا داری
- غزل شمارهٔ ۱۳۹ - پری و فروغ : ز دریچه های چشمم نظری به ماه داری
- غزل شمارهٔ ۱۴۰ - خال برنده : دستی که گاه خنده بآن خال می بری
- غزل شمارهٔ ۱۴۱ - سیه چشمان شیرازی : دل و جانیکه دربردم من از ترکان قفقازی
- غزل شمارهٔ ۱۴۲ - درس حال : اگر بلاکش بیداد را به داد رسی
- غزل شمارهٔ ۱۴۳ - کاش یارب : در دیاری که در او نیست کسی یار کسی
- غزل شمارهٔ ۱۴۴ - یار باقی کار باقی : رفتی و در دل هنوزم حسرت دیدار باقی
- غزل شمارهٔ ۱۴۵ - زندانی خاک : نه عقلی و نه ادراکی و من خود خاک و خاشاکی
- غزل شمارهٔ ۱۴۶ - جمع و تفریق : ای گل به شکر آنکه در این بوستان گلی
- غزل شمارهٔ ۱۴۷ - مزد شبانی : خوشست پیری اگر مانده بود جان جوانی
- غزل شمارهٔ ۱۴۸ - مقام انسانی : خلوتم چراغان کن ای چراغ روحانی
- غزل شمارهٔ ۱۴۹ - شرم و عفت : نالدم پای که چند از پی یارم بدوانی
- غزل شمارهٔ ۱۵۰ - نای شبان : ریختم با نوجوانی باز طرح زندگانی
- غزل شمارهٔ ۱۵۱ - وا جوانی : بار دیگر گر فرود آرد سری با ما جوانی
- غزل شمارهٔ ۱۵۲ - اخگر نهفته : ای دل به ساز عرش اگر گوش می کنی
- غزل شمارهٔ ۱۵۳ - غوغا میکنی : ای غنچه خندان چرا خون در دل ما میکنی
- غزل شمارهٔ ۱۵۴ - نی محزون : امشب ای ماه به درد دل من تسکینی
- غزل شمارهٔ ۱۵۵ - نفرین : چو ابرویت نچمیدی به کام گوشه نشینی
- غزل شمارهٔ ۱۵۶ - دالان بهشت : شاهد شکفته مخمور چون شمع صبحگاهی
- غزل شمارهٔ ۱۵۷ - ماه هنرپیشه : تا چند کنیم از تو قناعت به نگاهی
- غزل شمارهٔ ۱۵۸ - ماه سفرکرده : ماها تو سفر کردی و شب ماند و سیاهی
- غزل شمارهٔ ۱۵۹ - جمال بقیت اللهی : سپاه صبح زد از ماه خیمه تا ماهی
- غزل شمارهٔ ۱۶۰ - دنیای دل : چند بارد غم دنیا به تن تنهایی