- در رزم زندگی : در زیرِ تاقِ عرش، بر سفره‌ی زمین
- بهار خاموش : بر آن فانوس که‌ش دستی نیفروخت
- بازگشت : این ابرهای تیره که بگذشته‌ست
- دیوارها : دیوارها ــ مشخص و محکم ــ که با سکوت
- بیمار : بر سرِ این ماسه‌ها دراز زمانی‌ست
- رانده : دست بردار ازین هیکلِ غم
- شعر گمشده : تا آخرین ستاره‌ی شب بگذرد مرا
- رنجِ دیگر : خنجرِ این بد، به قلبِ من نزدی زخم
- دیدار واپسین : باران کُنَد ز لوحِ زمین نقشِ اشک پاک
- شعر ناتمام : سالم از سی رفت و، غلتک‌سان دَوَم
- سفر : در قرمزِ غروب،
- گل‌کو : شب ندارد سرِ خواب.
- صبر تلخ : با سکوتی، لبِ من
- مه : بیابان را، سراسر، مه گرفته‌ست.
- از زخمِ قلبِ «آبائی» : دخترانِ دشت!
- بادها : امشب دوباره
- غبار : از غریوِ دیوِ توفانم هراس
- انتظار : از دریچه
- تردید : او را به رؤیای بخارآلود و گنگِ شام‌گاهی دور، گویا دیده بودم من...
- احساس : سه دختر از جلوخانِ سرایی کهنه سیبی سُرخ پیشِ پایم افکندند
- خفاش شب : هرچند من ندیده‌ام این کورِ بی‌خیال
- مرگ نازلی : «ــ نازلی! بهار خنده زد و ارغوان شکفت.
- نمی‌رقصانمت چون دودی آبی‌رنگ... : نمی‌گردانمت در بُرجِ ابریشم
- ساعتِ اعدام : در قفلِ در کلیدی چرخید
- شعری که زندگی‌ست : موضوعِ شعرِ شاعرِ پیشین
- طرح : بر سکوتی که با تنِ مرداب
- مردِ مجسمه : در چشمِ بی‌نگاهش افسرده رازهاست
- لعنت : در تمامِ شب چراغی نیست.
- کبود : زیرِ خروش و جنبشِ ظاهر
- مرغ باران : در تلاشِ شب که ابرِ تیره می‌بارد
- بودن : گر بدین‌سان زیست باید پست
- شبانه : شبانه شعری چگونه توان نوشت
- شبانه : یارانِ من بیایید
- شبانه : من سرگذشتِ یأسم و امید
- شبانه : به خانمِ آنگلا باران‌ْی
- شبانه : با هزاران سوزنِ الماس
- شبانه : وه! چه شب‌هایِ سحرْسوخته
- شبانه : ۱
- راز : با من رازی بود
- پریا : به فاطیِ ابطحیِ کوچک
- سرگذشت : برایِ سرور و ناصر مقبل
- افق روشن : برای کامیار شاپور
- نگاه کن : ۱
- عشق عمومی : اشک رازی‌ست
- به تو سلام می‌کنم : به تو سلام می‌کنم کنارِ تو می‌نشینم
- تو را دوست می‌دارم : طرفِ ما شب نیست
- دیگر تنها نیستم : بر شانه‌یِ من کبوتری‌ست که از دهانِ تو آب می‌خورد
- سرچشمه : در تاریکی چشمانت را جُستم
- بهار دیگر : قصدِ من فریبِ خودم نیست، دلپذیر!
- به تو بگویم : دیگر جا نیست
- بدرود : برایِ زیستن دو قلب لازم است
- از عموهایت : برای سیاووش کوچک
- حریقِ سرد : وقتی که شعله‌ی ظلم
- شعرِِ ناتمام : خُرد و خراب و خسته جوانیِ خود را پُشتِ سر نهاده‌ام
- پیوند : ای سرودِ دریاها! در ساحلِ خشمناکِ سکوتِ من موجی بزن
- برای شما که عشق ِتان زنده‌گی‌ست : شما که عشقِتان زندگی‌ست
- سمفونی تاريک : غنچه‌های یاسِ من امشب شکفته است. و ظلمتی که باغِ مرا بلعیده، از بویِ یاس‌ها معطر و خواب‌آور و خیال‌انگیز شده است.
- آوازِ شبانه برای کوچه‌ها : خداوندانِ دردِ من، آه! خداوندانِ دردِ من!
- با سماجتِ يک الماس ... : و عشقِ سُرخِ یک زهر
- رُکسانا : بگذار پس از من هرگز کسی نداند از رُکسانا با من چه گذشت.
- غزلِ آخرین انزوا : ۱
- غزلِ بزرگ : همه بت‌هایم را می‌شکنم
- حرفِ آخر : به آن‌ها که برای تصدی قبرستان‌های کهنه تلاش می‌کنند
- چشمان تاریک : چشمانِ تو شبچراغِ سیاهِ من بود،
- از مرز انزوا : چشمانِ سیاهِ تو فریب‌ات می‌دهند
- سرودِ مردی که تنها به راه می‌رود : ۱
- تنها... : اکنون مرا به قربانگاه می‌برند
- پشتِ ديوار : تلخیِ این اعتراف چه سوزاننده است که مردی گشن و خشم‌آگین