- … : رویا زدگی شکست : پهنه به سایه فرو بود.
- آن برتر : به کنار تپه شب رسید.
- آوای گیاه : از شب ریشه سر چشمه گرفتم ، و به گرداب آفتاب ریختم.
- ای نزدیک : در نهفته ترین باغ ها ، دستم میوه چید.
- ای همه سیماها : در سرای ما زمزمه ای ، در کوچه ما آوازی نیست.
- برتر از پرواز : دریچه باز قفس بر تازگی باغ ها سر انگیز است.
- بی تار و پود : در بیداری لحظه‌ها
- بیراهه‌ای در آفتاب : ای کرانه ما ! خنده گلی در خواب ، دست پارو زن ما را بسته است.
- تارا : از تارم فرود آمدم ، کنار برکه رسیدم.
- خوابی در هیاهو : آبی بلند را می اندیشم ، و هیاهوی سبز پایین را.
- در سفر آن سوها : ایوان تهی است ، و باغ از یاد مسافر سرشار.
- دروگران پگاه : پنجره را به پهنای جهان می گشایم:
- دیاری دیگر : میان لحظه و خاک ، ساقه گرانبار هراسی نیست.
- راه واره : دریا کنار از صدف های تهی پوشیده است.
- روزنه‌ای به رنگ : در شب تردید من ، برگ نگاه !
- سایبان آرامش ما، ماییم : در هوای دو گانگی ، تازگی چهره ها پژمرد.
- شاسوسا : کنار مشتی خاک
- شب هم‌آهنگی : لب‌ها می لرزند. شب می تپد.جنگل نفس می کشد.
- شکست ترانه : میان این سنگ و آفتاب ، پژمردگی افسانه شد.
- طنین : به روی شط وحشت برگی لرزانم،
- غبار لبخند : می تراوید آفتاب از بوته ها.
- فراتر : می تازی ، همزاد عصیان !
- کو قطره وهم : سر برداشتم:
- محراب : تهی بود و نسیمی.
- موج نوازشی، ای گرداب : کوهساران مرا پر کن، ای طنین فراموشی!
- میوه تاریک : باغ باران خورده می نوشید نور .
- نزدیک آی : بام را برافکن ، و بتاب ، که خرمن تیرگی اینجاست.
- نیایش : نور را پیمودیم ، دشت طلا را در نوشتیم.
- همراه : تنها در بی چراغی شب ها می رفتم.
- پرچین راز : بیراهه ها رفتی، برده گام ، رهگذر راهی از من تا بی انجام ، مسافر میان سنگینی پلک و جوی سحر !
- گردش سایه‌ها : انجیر کهن سر زندگی اش را می گسترد.
- گل آئینه : شبنم مهتاب می بارد.