- شب و هوس : در انتظار خوابم و صد افسوس
- شعلهٔ رمیده : می بندم این دو چشم پر آتش را
- رمیده : نمی دانم چه می خواهم خدایا
- خاطرات : باز در چهرهٔ خاموش خیال
- رویا : باز من ماندم و خلوتی سرد
- هرجایی : از پیش من برو که دل آزارم
- اسیر : تو را می خواهم و دانم که هرگز
- بوسه : در دو چشمش گناه می خندید
- ناآَشنا : باز هم قلبی به پایم اوفتاد
- حسرت : از من رمیده ای و من ساده دل هنوز
- یادی از گذشته : شهریست در کنار آن شط پر خروش
- پاییز : از چهرهٔ طبیعت افسونکار
- وداع : می روم خسته و افسرده و زار
- افسانهٔ تلخ : نه امیدی که بر آن خوش کنم دل
- گریز و درد : رفتم ، مرا ببخش و مگو او وفا نداشت
- انتقام : باز کن از سر گیسویم بند
- دیو ِشب : لای لای ، ای پسر کوچک من
- عصیان : به لبهایم مزن قفل خموشی
- شراب و خون : نیست یاری تا بگویم راز خویش
- دیدار ِ تلخ : به زمین می زنی و می شکنی
- گمگشته : من به مردی وفا نمودم و او
- از یاد رفته : یاد بگذشته به دل ماند و دریغ
- ناشناس : بر پرده های در هم امیال سر کشم
- چشم به راه : آرزویی است مرا در دل
- آیینهٔ شکسته : دیروز به یاد تو و آن عشق دل انگیز
- دعوت : تو را افسون چشمانم ز ره برده ست و می دانم
- خسته : از بیم و امید عشق رنجورم
- بازگشت : ز آن نامه ای که دادی و زان شکوه های تلخ
- نقش ِ پنهان : آه ، ای مردی که لبهای مرا
- بیمار : طفلی غنوده در بر من بیمار
- مهمان : امشب آن حسرت دیرینهٔ من
- راز ِ من : هیچ جز حسرت نباشد کار من
- دختر و بهار : دختر کنار پنجره تنها نشست و گفت
- خانهٔ متروک : دانم اکنون از آن خانهٔ دور
- یک شب : یک شب ز ماورای سیاهی ها
- در برابر خدا : از تنگنای محبس تاریکی
- ای ستاره ها : ای ستاره ها که بر فراز آسمان
- حلقه : دخترک خنده کنان گفت که چیست
- اندوه : کارون چو گیسوان پریشان دختری
- صبر ِ سنگ : روز ِاول پیش خود گفتم
- از دوست داشتن : امشب از آسمان دیدهٔ تو
- خواب : شب به روی شیشه های تار
- صدایی در شب : نیمه شب در دل ِ دهلیز خموش
- دریایی : یک روز بلند آفتابی