- غزل شماره ۱ : الا یا ایها الورقی ثری تثوی اطلعن عنها
- غزل شماره ۲ : ای که پنداری که نبود حشمت و جاهی ترا
- غزل شماره ۳ : تغییری ای صنم بده اطوار خویش را
- غزل شماره ۴ : رشتهٔ تسبیح بگسستیم ما
- غزل شماره ۵ : دل بسته نقش چهرهٔ دلدار خویش را
- غزل شماره ۵ : از آن زلف پریشانیم چون سنبل پریشانها
- غزل شماره ۶ : ای قد تو سرو بوستانها
- غزل شماره ۷ : گرفته سبزه و گل روی صحرا
- غزل شماره ۸ : ای نام خوش تو بر زبان ها
- غزل شماره ۹ : تا جان بتن آید بیا احوالپرس این خسته را
- غزل شماره ۱۰ : آمده از خود بتنگ کو سردار فنا
- غزل شماره ۱۱ : ایزد بسرشت چون گل ما
- غزل شماره ۱۲ : گرمه من برافکند از رخ خود نقاب را
- غزل شماره ۱۳ : بشکست بسنگ کین پر ما
- غزل شماره ۱۴ : کمان شد قامتم از بس کشیدم بار محنتها
- غزل شماره ۱۵ : شهنشهی طلبی باش چاکر فقرا
- غزل شماره ۱۶ : الا یا نفس قد زموالمطا یا
- غزل شماره ۱۷ : وجودش بس ز حق دارد مزایا
- غزل شماره ۱۸ : گر پریشان حالم او داند لسان حال را
- غزل شماره ۱۹ : الهی بر دلم ابواب تسلیم و رضا بگشا
- غزل شماره ۲۰ : سینه بشوی از علوم زاده سینا
- غزل شماره ۲۱ : دور از شاه خراسان در بلا
- غزل شماره ۲۲ : صبا از ما بگو آن بیوفا را
- غزل شماره ۲۳ : اختران پرتو مشکوة دل انور ما
- غزل شماره ۲۴ : تا شدی آینهٔ مهر رخت سینهٔ ما
- غزل شماره ۲۵ : اصحبوا العشق ایها الا صحاب
- غزل شماره ۲۶ : فتادهایم ز غم روزگار درگرداب
- غزل شماره ۲۷ : ای ماه جبین سیم غبغب
- غزل شماره ۲۸ : پیوسته مرا ز غم تب و تاب
- غزل شماره ۲۹ : جلوه گر در پرده آمد آفتاب
- غزل شماره ۳۰ : دل و جانم فدای حضرت دوست
- غزل شماره ۳۱ : باز بلبل لحن موسیقار داشت
- غزل شماره ۳۲ : ره و رهبر دلا محبت اوست
- غزل شماره ۳۳ : جرعهٔ ما را ز لعل می پرستش مشکل است
- غزل شماره ۳۴ : ای من فدای عاشقی هرچندخونخوارمن است
- غزل شماره ۳۵ : به چار سوق طریقت بجز متاع محبت
- غزل شماره ۳۶ : ای به رَهِ جستجوی نعره زنان دوست دوست
- غزل شماره ۳۷ : گردی از آن رهگذرم آرزوست
- غزل شماره ۳۸ : خانهٔ دل حریم خلوت اوست
- غزل شماره ۳۹ : شهر پر آشوب و غارت دل و دین است
- غزل شماره ۴۰ : دمی نه کار زوی مرگ بر زبانم نیست
- غزل شماره ۴۱ : شورش عشق تو درهیچ سری نیست که نیست
- غزل شماره ۴۲ : ای از صفات گشته هویدا همه صفات
- غزل شماره ۴۳ : خرامد از برم آن قد و قامت
- غزل شماره ۴۴ : نی رحم ترا باین فکار است
- غزل شماره ۴۵ : خطت دمیدو هنوزت سری ز ناز گرانست
- غزل شماره ۴۶ : آن شاه که گاهی نظری سوی گدا داشت
- غزل شماره ۴۷ : سینه پر ناله و لب خاموش است
- غزل شماره ۴۸ : ای آفت جان ها خم ابروی کمندت
- غزل شماره ۴۹ : دل و دین بتی نامسلمان گرفت
- غزل شماره ۵۰ : ای دل نخوری محنت و اندوه که چندت
- غزل شماره ۵۱ : گل آمد بلبلان را این پیام است
- غزل شماره ۵۲ : دل ز محنت شده خون جام می ناب کجاست
- غزل شماره ۵۳ : باغ و گل و مل همه مهیاست
- غزل شماره ۵۴ : هندوی خال رخش باج ز عنبر گرفت
- غزل شماره ۵۵ : باز یار بیوفای ما سر یاریش نیست
- غزل شماره ۵۶ : گودست کشد از ناز این نرگس طنّازت
- غزل شماره ۵۷ : شبی دارم دراز و تیره همچون تار گیسویت
- غزل شماره ۵۸ : مرا از عشق دل لبریز خون است
- غزل شماره ۵۹ : ای قبلهٔ حاجات ملک طرف کلاهت
- غزل شماره ۶۰ : چون دست قضا رشته اعمار برشت
- غزل شماره ۶۱ : زیبی که بشکل هرنگار است
- غزل شماره ۶۲ : جام جم مظهر اعظم دل درویشان است
- غزل شماره ۶۳ : ساقی قدحی در ده تقریب و تعلل چیست
- غزل شماره ۶۴ : ای نقش چکل چوگل محدث
- غزل شماره ۶۵ : دل را به تمنّا ز تو دیدار و دگر هیچ
- غزل شماره ۶۶ : جستهام شیرین سخن یاری فصیح
- غزل شماره ۶۷ : دل و دین می کنی یغما بدین رخ
- غزل شماره ۶۸ : تا کی ز غمت ناله و فریاد توان کرد
- غزل شماره ۶۹ : ترادوشینه بر لب جام و غیر اندر مقابل بود
- غزل شماره ۷۰ : تا بکی یار بکام دگران خواهد بود
- غزل شماره ۷۱ : مستانه بیرون تاخته تا عقل و دین یغما کند
- غزل شماره ۷۲ : دل خود تنگ ز غنچه دهنی باید ساخت
- غزل شماره ۷۳ : تشنهٔ نوش لبت چشمهٔ حیوان چکند
- غزل شماره ۷۴ : آنشوخ که با ما بسر کینه وری بود
- غزل شماره ۷۵ : گر راندیم ز بزم و شدی همنشین غیر
- غزل شماره ۷۶ : به محفلی که تو ای چون منی که راه دهد
- غزل شماره ۷۷ : زمین خوردازمیش دُردی چوچشمش پرخماری شد
- غزل شماره ۷۸ : که انداین کاروان یارب چه کس میرفت و میآمد
- غزل شماره ۷۹ : حسن رخی کان تراست ماه ندارد
- غزل شماره ۸۰ : به این لطافت و رو تازه ارغوان نشود
- غزل شماره ۸۱ : دل بشد از دست یاران فکر درمانش کنید
- غزل شماره ۸۲ : جهان گیرئی کز سیاهی برآید
- غزل شماره ۸۳ : پارسایان ریائی ز هوا بنشینند
- غزل شماره ۸۴ : بمن گر یک نظر آن ماه زیبا منظر اندازد
- غزل شماره ۸۵ : خورد چشم سیهت خون مسلمانی چند
- غزل شماره ۸۶ : ما ز میخانه عشقیم گدایانی چند
- غزل شماره ۸۷ : یار با ما بیوفائی میکند
- غزل شماره ۸۸ : گل رنگ نگار ما ندارد
- غزل شماره ۸۹ : گر آسمان دو سه روزی بمدعا گردد
- غزل شماره ۹۰ : در دل از شمع رخش انجمنی ساختهاند
- غزل شماره ۹۱ : هر آنگو دیده بگشاید براو چشم از جهان بندد
- غزل شماره ۹۲ : دل نبود آن دلی که نه دله باشد
- غزل شماره ۹۳ : بر دلم قهر و رضای تو لذیذ
- غزل شماره ۹۴ : سر که ندارد ز تو سودا بگور
- غزل شماره ۹۵ : جاء الصبا بعطر ریاحین و الزهر
- غزل شماره ۹۶ : روردهٔ میناکشی چشم سیه مستش نگر
- غزل شماره ۹۷ : رخ است این یا قمر یا آتش طور
- غزل شماره ۹۸ : گل می دمد ز شاخ و وزد باد نوبهار
- غزل شماره ۹۹ : ریزد عرق ز روی تو یادانه گهر
- غزل شماره ۱۰۰ : ای شعله رخ آتش بدلم در زدهٔ باز
- غزل شماره ۱۰۱ : غم از حد برونی دارم امروز
- غزل شماره ۱۰۲ : در دام خود کی افکند صیاد عشق اهل هوس
- غزل شماره ۱۰۳ : غم عشقی ز نشاط دو سرا ما را بس
- غزل شماره ۱۰۴ : بدیدم آنچه در هجر جمالش
- غزل شماره ۱۰۵ : مدتی شد دل گمگشته نیامد خبرش
- غزل شماره ۱۰۶ : دوش بگوشم رساند نکتهٔ غیبی سروش
- غزل شماره ۱۰۷ : مه آیینه داری است از طلعتش
- غزل شماره ۱۰۸ : کم اسی صیاد فی جوالقفص
- غزل شماره ۱۰۹ : ز جهان بود وجود تو غرض
- غزل شماره ۱۱۰ : دمیده بر رخ آن نازنین خط
- غزل شماره ۱۱۱ : افسردگانیم از باده کوشط
- غزل شماره ۱۱۲ : هزاران آفرین بر جان حافظ
- غزل شماره ۱۱۳ : شمع رویش چو برافروخت ببزم ابداع
- غزل شماره ۱۱۴ : جدا شد از بر من یار گلعذار دریغ
- غزل شماره ۱۱۵ : ساقی بیا که عمر گران مایه شد تلف
- غزل شماره ۱۱۶ : ای بکوی عافیت برداشته آهنگ عشق
- غزل شماره ۱۱۷ : نقش دیوان قضا آیتی از دفتر عشق
- غزل شماره ۱۱۸ : دل هیکل توحید است دل مظهر ذات حق
- غزل شماره ۱۱۹ : هان وامگیر رخش طلب یکزمان ز تک
- غزل شماره ۱۲۰ : به تیغم گرنمائی سینه صد چاک
- غزل شماره ۱۲۱ : ای که ریزی بدل ریشم از آن حقه نمک
- غزل شماره ۱۲۲ : زدی مشاطهات شانه به سنبل
- غزل شماره ۱۲۳ : چه شوری بود یاران بر سر دل
- غزل شماره ۱۲۴ : فلک دوران زند بر محور دل
- غزل شماره ۱۲۵ : ای قامت تو سرو لب جویبار دل
- غزل شماره ۱۲۶ : هست در سینه سل بدیده سبل
- غزل شماره ۱۲۷ : دهید شیشهٔ صهبای سالخورده بدستم
- غزل شماره ۱۲۸ : ترا چون مهر با غیر است و اسرار نهانی هم
- غزل شماره ۱۲۹ : علی صدغ لیلی تهب النسیم
- غزل شماره ۱۳۰ : شد وقت آنکه باز هوای چمن کنم
- غزل شماره ۱۳۱ : تحمل از غم تو یا ز روزگار کنم
- غزل شماره ۱۳۲ : گرم صدبار میرانی مدامت مدح گو باشم
- غزل شماره ۱۳۳ : فغان که سخت بافسوس می رود ایام
- غزل شماره ۱۳۴ : چولاله بی گل روی تو داغم
- غزل شماره ۱۳۵ : اگر فرزانهام بهرچه از زلفت در اغلالم
- غزل شماره ۱۳۶ : ز اشک و آه اندر بوتهٔ تصعید و تقطیرم
- غزل شماره ۱۳۷ : صبحگاهان بسوی خانهٔ خمّار شدم
- غزل شماره ۱۳۸ : زور و زر ننگرد او عجز و سکون آوردیم
- غزل شماره ۱۳۹ : از روز ازل می خور و رندانه سرشتیم
- غزل شماره ۱۴۰ : آنکه شیران را کشیدی در شطن
- غزل شماره ۱۴۱ : بر افتی ای فراق از روزگاران
- غزل شماره ۱۴۲ : راه خواهی رخت بر دریا فکن
- غزل شماره ۱۴۳ : شدم صدره بزیر سنگ طفلان در جنون پنهان
- غزل شماره ۱۴۴ : کلاه دلربائی بر سرش بین
- غزل شماره ۱۴۵ : ای رخت برگ گل سور و لبان نیز چنان
- غزل شماره ۱۴۶ : از بهترین سلالهٔ آدم توئی بهین
- غزل شماره ۱۴۷ : فتنه چسان بپا شود خیز بیا که همچنین
- غزل شماره ۱۴۸ : فلک گشته سرگشتهٔ کوی او
- غزل شماره ۱۴۹ : حرف اغیار دغا در حق یاران مشنو
- غزل شماره ۱۵۰ : از باده مغز تر کن و آن یار نغز جو
- غزل شماره ۱۵۱ : راه عشق است و بهرگام دوصد جان بگرو
- غزل شماره ۱۵۲ : ای مهر همچو مه ز رخت کرده کسب ضو
- غزل شماره ۱۵۳ : قد کاد شمسی تخفی شعاعه
- غزل شماره ۱۵۴ : چو ماه چارده دارم نگاری چارده سال
- غزل شماره ۱۵۵ : ای نرگست سحر آفرین لعلت شکرخا آمده
- غزل شماره ۱۵۶ : گیرم نقاب برفکنی از رخ چو ماه
- غزل شماره ۱۵۷ : از مژه گرچشم مستت دست در خنجر زده
- غزل شماره ۱۵۸ : دل مستمند و حیران بهوای آب و دانه
- غزل شماره ۱۵۹ : خوشا جانی که جانانش تو باشی
- غزل شماره ۱۶۰ : نه بگویمت که مهری نه بخوانمت که ماهی
- غزل شماره ۱۶۱ : هذ اغزال هلال السمآء مضناکی
- غزل شماره ۱۶۲ : صبا برگو بآن شیرین که گاهی
- غزل شماره ۱۶۳ : دلا دیریست دور از دلستانی
- غزل شماره ۱۶۴ : پا مانده در گل در سرزمینی
- غزل شماره ۱۶۵ : خاک در تو ما را به ز آب زندگانی
- غزل شماره ۱۶۶ : الاقد صاد عقلی بالدلالی
- غزل شماره ۱۶۷ : آنچه در مدرسه عمریست که اندوختمی
- غزل شماره ۱۶۸ : بر قامت تو شد راست دنیای کن فکانی
- غزل شماره ۱۶۹ : تا دل اندر نظر آورده نگار عجبی
- غزل شماره ۱۷۰ : خوبان همه چو صورت تو دلنشین چو جانی
- غزل شماره ۱۷۱ : عشق است حیات جاودانی
- غزل شماره ۱۷۲ : ز اِشتیاق تو مُردم نه پیکی و نه پیامی
- غزل شماره ۱۷۳ : اَلا مَن مُبَلِغٌ سَلُمی سَلامی
- غزل شماره ۱۷۴ : از غصّه دلم خون است در گوشهٔ تنهائی
- غزل شماره ۱۷۵ : اَلا یا نَفسُ غُزتُک اَلاَمانی
- غزل شماره ۱۷۶ : مپند ار او نهان و تو عیانی
- غزل شماره ۱۷۷ : نبود چو ماه روی تو تابنده اختری
- غزل شماره ۱۷۸ : نه از لفظ تو پیغامی نه از کلک تو تحریری
- غزل شماره ۱۷۹ : اتی الربیع قیل الهموم بالنغماتی
- غزل شماره ۱۸۰ : شدم پیر از فراق نوجوانی
- غزل شماره ۱۸۱ : الا یا جنة لم یحن جانی
- غزل شماره ۱۸۲ : ای که با نور خرد نور خدا میجوئی
- غزل شماره ۱۸۳ : ای آتش هوای تو در جان عالمی
- غزل شماره ۱۸۴ : تو چون پیمان عهدت می شکستی