- بسم الله الرحمن الرحیم : سپاس و آفرین آن پادشا را
- گفتار اندر ستایش محمد مصطفى علیه السلام : کنون گویم ثناهاى پیمبر
- گفتار اندر ستایش سلطان ابوطالب طغرلبك : سه طاعت واجب آمد بر خردمند
- گفتار اندر ستایش خواجه ابو نصر منصور بن مهمد : چو ایزد بنده اى را یار باشد
- گفتار اندر گرفتن سلطان شهر اصفهان را : چو سلطان معاصم شاه شاهان
- گفتار اندر ستایش عمید ابو الفتح مظفر : چه خواهى نیکوترین اى صفاهان
- برون آمدن سلطان از اصفهان و داستان گویندهء کتاب : چو کوس از درگه سلطان بغرّید
- آغاز داستان ویس و رامین : نوشته یافتم اندر سمرها
- خواستن موبد شهرو را و عهد بستن شهرو با موبد : چنان آمد که روزى شاه شاهان
- گفتاراندر زادن ویس از مادر : جهان را رنگ و شکل بیشمارست
- نامه نوشتن دایه نزد شهرو و کس فرستادن شهرو به صلب ویس : چو قدّ ویس بت پیکر چنان شد
- دادن شهرو ویس را به ویرو و مراد نیافتن هر دو : چو مادر دید ویس دلستان را
- آمدن زرد پیش شهرو به رسولى : چو بد فرجام خواهد بد یکى کار
- خبردار شدن موبد از خواستن ویرو ویس را و رفتن به جنگ : چو داد آن آگاهى مر شاه را زرد
- آگاه شدن ویرو از آمدن موبد بهر جنگ : چو از شاه آگهى آمد به ویرو
- اندر صفت جنگ موبد و ویرو : چو از خاور بر آمد اختران شاه
- آمدن شاه موبد به گوراب به جهت ویس : چو خورشید بتان ویس دلارام
- جواب دادن ویس رسول شاه موبد را : چو ویس دلبر این پیغام بشنید
- نامه نوشتن موبد نزد شهر و و فریفتن به مال : شهنشه را خوش آمد پاسخ زرد
- آگاهى یافتن ویرو از بردن شاه ویس را : چو ویرو از شهنشاه آگاهى یافت
- دیدن رامین ویس را و عاشق شدن بر وى : چو روشن گشت شه را چشم امید
- رسیدن شاه موبد به مرو با ویس و جشن عروسى : چو در مرو گزین شد شاه شاهان
- آگاهى یافتن دایه از کار ویس و رفتن به مرو : چو دایه شد ز کار ویس آگاه
- اندر بستن دایه مر شاه موبد را بر ویس : چو دایه ویس را چونان بیاراست
- بغایت رسیدن عشق رامین بر ویس : چو بر رمین بیدل کار شد سخت
- فریفتان دایه ویس را به جهت رامین : چو دایه پیش ویس دلستان شد
- اندر باز آمدن دایه به نزدیك رامین به باغ : چو سر بر زد ز خاور روز دیگر
- دیدن ویس رامین را و عاشق شدن بر او : چو روز رام شاهنشاه کضور
- رفتن دایه دیگر به پیش ویس و حال گفتن : چو پیش ویس رفت اورا دُژم دید
- رسیدن ویس و رامین به هم : چو خواهد بد درختى راست بالا
- آگاه شدن شاه موبد از کار ویس و رامین : چو رامین بود با خسرو یکى ماه
- باز گشتن شاه موبد از کهستان به خراسان : خوشا جایا بر و بوم خراسان
- رفتن ویس از مرو شاهجان به کوهستان : چو بشنید این سخن آزاده شمشاد
- رفتن رامین به همدان به جهت ویس : چو بیرون آمد از دروازه خرم
- آگاه شدن موبد از رفتن رامین نزد ویس : چو آگه گشت شاهنشاه موبد
- پاسخ فرستادن ویرو پیش موبد : پس آنگه پاسخى کردش بآیین
- سرزنش کردن موبد ویس را : چو در مرو گزین شد شاه شاهان
- گردیدن شاه موبد به گیتى در طلب ویس : چو از دیدار ویسه گشت نومید
- نامه نوشتن رامین به مادر و آگاه شدن موبد : بدان گاهى که شاهنشاه موبد
- نشستن موبد در بزم با ویس و رامین و سرود گفتن رامین به حال خود : چو شاه و ویس و رامین هر سه باهم
- آگاهى یافتن موبد از قیصر روم و رفتن به جنگ : جهان را گوهرو آیین چنین است
- بردن شاه موبد ویس را به دز اشکفت و صفت دز و خبر یافتن رامین از ویس : دز اشکفت بر کوه کلان بود
- زارى کردن ویس از رفتن رامین : چو آگه گشت ویس از رفت رام
- آمدن رامین به دز اشکفت دیوان پیش ویس : چو رامین آمد از گرگان سوى مرو
- آمدن شاه موبد از روم و رفتن به دز اشکفت دیوان نزد ویس : چو شاه اندر سفر پیروزگر گشت
- مویه کردن شهرو پیش موبد : چو باز آمد ز قلعه شاه شاهان
- سپردن موبد ویس را به ذایه و آمدن رامین در باغ : شب دوشنبه و روز بهارى
- آگاهى یافتن موبد از رامین و رفتن او در باغ : چو شاهنشاه آگه شد ز رامین
- بزم ساختن موبد در باغ و سرود گفتن رامشگر گوسان : مه اردیبهشت و روز خرداد
- نصیحت کردن به گوى رامین را : چو سر برزد خور تابان دگر روز
- اندر پند دادن شاه موبد ویس را و سرزنش کردن : چو با رامین سخنها گفت به گوى
- پاسخ دادن ویس موبد را : چو بشنید این سخن ویس دلاراى
- رفتن رامین به گوراب و دور افتادن از ویس : چو خواهد بود روز برف و باران
- رفتن راهین به گوراب و دیدن گل و عاشق شدن بر وى : اگر چه یافت رامین مرزبانى
- عروسى کردن رامین با گل : پس آنگه نامداران را بخواندند
- نامه نوشتین رامین به ویس و بیزارى نمودن : چو رامین دید کاو را دل بیازرد
- رسیدن پیگ رامین به مروشاهجان و آگاه شدن ویس ازان : چو پیگ و نامهء رامین در آمد
- رفتن دایه به گوراب نزد رامین : بگفت این و به راه اگتاد شبگیر
- بیمار شدن ویس از فراق رامین : ز درد جان و دل بر بستر افتاد
- نامه نوشتن ویس به رامین و دیدار خواستن : چو بشنید این سخن فرزانه مشکین
- نامه اول در صفت آرزومندى و درد جدایى : اگر چرخ فلک باشد حریرم
- نامهء دوم دوست را به یاد داشتن و خیالش را به خواب دیدن : نگارا تا ز پیش من برفتى
- نامهء سوم اندر بدل جستن به دوست : کجایى اى دو هفته ماه تابان
- نامهء چهارم خشنودى نمودن از فراق و امید بستن بر وصل : چه خوش روزى بود روز جدایى
- نامهء پنجم اندر جفا بردن از دوست : ترا دیدم که چونین گش نبودى
- نامهء ششم اندر نواختن و خواندن دوست : نگارینا ز پیش من برفتى
- نامه هفتم اندرگریستن به جدایى و نالیدن به تنهایى : الا اى ابر گرینده به نوروز
- نامهء هشتم اندر خبر دوست پرسیدن : دلى دارم به داغ دوست بریان
- نامه نهم در شرح زارى نمودن : نگارا سرو قدا ماهرویا
- نامهء دهم اندر دعاکردن و دیدار دوست خواستن : دل پر آتش و جانى پر از دود
- تمام شده ده نامه و ستادن ویس آذین را به رامین : نویسنده چو از نامه بپرداخت
- مویه کردن ویس بر جدایى رامین : چو ویس دلبر آذین را گسى کرد
- سیر شدن رامین از گل و یاد کردن عهد ویس : چو رامین چند گه با گل بپیوست
- گفتن رفیدا حال رامین با گل : چو از نخچیر باز آمد رفیدا
- رسیدن آذین از ویش به رامین : خوشا بادا که از مشرق در آید
- پاسخ نامهء ویس از رامین : سر نامه بع نام ویس بت روى
- آگاه شدن ویس از آمدن رامین : اگر چه عشق سر تا سر زیانست
- رسیدن رامین به مرو نزد ویس : خوشا مروا نشست شهریاران
- پاسخ دادن رامین ویس را : چو رامین دید بانو را دلازار
- پاسخ دادن ویس رامین را : جوابش داد ویس ماه پیکر
- آمدن ویس دگر بار بر روزن و سخن گفتنش با رخش رامین : چو ویس اندر شبستان رفت و بنشست
- پاسخ دادن رامین ویس را : دل رمامین ز گفتارش بپیچید
- پاسخ دادن ویس رامین را : سمن بر ویس گفت اى بى خرد رام
- پاسخ دادن رامین ویس را : دگر باره جوابش داد رامین
- پاسخ دادن ویس رامین را : سمن ویس گریان بر لب بام
- پاسخ دادن رامین ویس را : به پاسخ گفت رامین دل افروز
- پاسخ دادن ویس رامین را : سمن بر ویس گفت اى بى وفا رام
- پاسخ دادن رامین ویس را : به پاسخ گفت رامین دلازار
- پاسخ دادن ویس رامین را : به پاسخ گفت ویس ماه پیکر
- پاسخ دادن رامین ویس را : دگر ره گفت رامین اى سمنبر
- پاسخ دادن ویس رامین را : دگر باره سمن بر ویس مهروى
- پاسخ دادن رامین ویس را : دگر باره جوابش داد رامین
- پاسخ دادن ویس رامین را : سمن بر ویس گفتا همچنین باد
- پشیمان شدن ویس از کردهء خویش : شگفتا پر فریبا روزگارا
- فرستادن ویس دایه را در پى رامین و خود رفتن در عقب : بشد دایه سبک چون مرغ پران
- پاسخ دادن رامین ویس را : جطابى داد رامین دلازار
- پاسخ دادن ویس رامین را : سمن بر ویس جوشان و خروشان
- پاسخ دادن رامین ویس را : جهان افروز رامین گفت ازین پس
- پاسخ دادن ویس رامین را : سمن بر ویس دست رام در دست
- پشیمان شدن رامین از رفتن ویس و از پس ویس شدن : چو ویس دلبر از رامین جدا شد
- آشکار شدن رامین بر شاه موبد : چو یک مه ویس و رامین شاد بودند
- رفتن موبد به شکار : چو لشکر گاه زد خرم بهاران
- نالیدن ویس از رفتن رامین و از دایه چاره خواستن : چو رامین دور گشت از ویس دلبند
- نامه نوشتن ویس به پیش رامین : حریر و مشک و عنبر خواست و خامه
- رفتن رامین به کهندز به مکر : چو دود شب بماند از آتش روز
- کشتن رامین زرد را به جنگ : بجست از حواب زرد و تیغ برداشت
- بر داشتن رامین گنج موبد را گریختن به دیلمان : پس آنگه گرد کرد از مرو یکسر
- آگاه شدن موبد از گنج بردن رامین با ویس : چو آگاهى به لشکرگاه بردند
- کشته شدن شاه موبد بر دست گراز : چهان را گر چه بسیار آزماییم
- نشستن رامین بر تخت شهنشاهى : چو آگاهى به رامین شد ز موبد
- وفات کردن ویس : چو با رامین بد او هشتاد ویک سال
- نشاندن رامین پسر خود را به پادشاهى و مجاور شدن به آتشغاه تا روز مرگ : سر سال و خجسته روز نوروز
- در انجام کتاب گوید : بر آمد آفتاب شاد کامى