- غزل شمارهٔ ۱ : ای رستخیز ناگهان وی رحمت بی‌منتها
- غزل شمارهٔ ۲ : ای طایران قدس را عشقت فزوده بال‌ها
- غزل شمارهٔ ۳ : ای دل چه اندیشیده‌ای در عذر آن تقصیرها
- غزل شمارهٔ ۴ : ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما
- غزل شمارهٔ ۵ : آن شکل بین وان شیوه بین وان قد و خد و دست و پا
- غزل شمارهٔ ۶ : بگریز ای میر اجل از ننگ ما از ننگ ما
- غزل شمارهٔ ۷ : بنشسته‌ام من بر درت تا بوک برجوشد وفا
- غزل شمارهٔ ۸ : جز وی چه باشد کز اجل اندررباید کل ما
- غزل شمارهٔ ۹ : من از کجا پند از کجا باده بگردان ساقیا
- غزل شمارهٔ ۱۰ : مهمان شاهم هر شبی بر خوان احسان و وفا
- غزل شمارهٔ ۱۱ : ای طوطی عیسی نفس وی بلبل شیرین نوا
- غزل شمارهٔ ۱۲ : ای نوبهار عاشقان داری خبر از یار ما
- غزل شمارهٔ ۱۳ : ای باد بی‌آرام ما با گل بگو پیغام ما
- غزل شمارهٔ ۱۴ : ای عاشقان ای عاشقان امروز ماییم و شما
- غزل شمارهٔ ۱۵ : ای نوش کرده نیش را بی‌خویش کن باخویش را
- غزل شمارهٔ ۱۶ : ای یوسف آخر سوی این یعقوب نابینا بیا
- غزل شمارهٔ ۱۷ : آمد ندا از آسمان جان را که بازآ الصلا
- غزل شمارهٔ ۱۸ : ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما
- غزل شمارهٔ ۱۹ : امروز دیدم یار را آن رونق هر کار را
- غزل شمارهٔ ۲۰ : چندانک خواهی جنگ کن یا گرم کن تهدید را
- غزل شمارهٔ ۲۱ : جرمی ندارم بیش از این کز دل هوا دارم تو را
- غزل شمارهٔ ۲۲ : چندان بنالم ناله‌ها چندان برآرم رنگ‌ها
- غزل شمارهٔ ۲۳ : چون خون نخسپد خسروا چشمم کجا خسپد مها
- غزل شمارهٔ ۲۴ : چون نالد این مسکین که تا رحم آید آن دلدار را
- غزل شمارهٔ ۲۵ : من دی نگفتم مر تو را کای بی‌نظیر خوش لقا
- غزل شمارهٔ ۲۶ : هر لحظه وحی آسمان آید به سر جانها
- غزل شمارهٔ ۲۷ : آن خواجه را در کوی ما در گل فرورفتست پا
- غزل شمارهٔ ۲۸ : ای شاه جسم و جان ما خندان کن دندان ما
- غزل شمارهٔ ۲۹ : ای از ورای پرده‌ها تاب تو تابستان ما
- غزل شمارهٔ ۳۰ : ای فصل باباران ما برریز بر یاران ما
- غزل شمارهٔ ۳۱ : بادا مبارک در جهان سور و عروسی‌های ما
- غزل شمارهٔ ۳۲ : دیدم سحر آن شاه را بر شاهراه هل اتی
- غزل شمارهٔ ۳۳ : می ده گزافه ساقیا تا کم شود خوف و رجا
- غزل شمارهٔ ۳۴ : ای عاشقان ای عاشقان آمد گه وصل و لقا
- غزل شمارهٔ ۳۵ : ای یار ما دلدار ما ای عالم اسرار ما
- غزل شمارهٔ ۳۶ : خواجه بیا خواجه بیا خواجه دگربار بیا
- غزل شمارهٔ ۳۷ : یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرا
- غزل شمارهٔ ۳۸ : رستم از این نفس و هوا زنده بلا مرده بلا
- غزل شمارهٔ ۳۹ : آه که آن صدر سرا می‌ندهد بار مرا
- غزل شمارهٔ ۴۰ : طوق جنون سلسله شد باز مکن سلسله را
- غزل شمارهٔ ۴۱ : شمع جهان دوش نبد نور تو در حلقه ما
- غزل شمارهٔ ۴۲ : کار تو داری صنما قدر تو باری صنما
- غزل شمارهٔ ۴۳ : کاهل و ناداشت بدم کار درآورد مرا
- غزل شمارهٔ ۴۴ : در دو جهان لطیف و خوش همچو امیر ما کجا
- غزل شمارهٔ ۴۵ : با لب او چه خوش بود گفت و شنید و ماجرا
- غزل شمارهٔ ۴۶ : دی بنواخت یار من بنده غم رسیده را
- غزل شمارهٔ ۴۷ : ای که تو ماه آسمان ماه کجا و تو کجا
- غزل شمارهٔ ۴۸ : ماه درست را ببین کو بشکست خواب ما
- غزل شمارهٔ ۴۹ : با تو حیات و زندگی بی‌تو فنا و مردنا
- غزل شمارهٔ ۵۰ : ای بگرفته از وفا گوشه کران چرا چرا
- غزل شمارهٔ ۵۱ : گر تو ملولی ای پدر جانب یار من بیا
- غزل شمارهٔ ۵۲ : چون همه عشق روی تست جمله رضای نفس ما
- غزل شمارهٔ ۵۳ : عشق تو آورد قدح پر ز بلاها
- غزل شمارهٔ ۵۴ : از این اقبالگاه خوش مشو یک دم دلا تنها
- غزل شمارهٔ ۵۵ : شب قدر است جسم تو کز او یابند دولت‌ها
- غزل شمارهٔ ۵۶ : عطارد مشتری باید متاع آسمانی را
- غزل شمارهٔ ۵۷ : مسلمانان مسلمانان چه باید گفت یاری را
- غزل شمارهٔ ۵۸ : رسید آن شه رسید آن شه بیارایید ایوان را
- غزل شمارهٔ ۵۹ : تو از خواری همی‌نالی نمی‌بینی عنایت‌ها
- غزل شمارهٔ ۶۰ : ایا نور رخ موسی مکن اعمی صفورا را
- غزل شمارهٔ ۶۱ : هلا ای زهره زهرا بکش آن گوش زهرا را
- غزل شمارهٔ ۶۲ : بهار آمد بهار آمد سلام آورد مستان را
- غزل شمارهٔ ۶۳ : چه چیزست آنک عکس او حلاوت داد صورت را
- غزل شمارهٔ ۶۴ : تو دیدی هیچ عاشق را که سیری بود از این سودا
- غزل شمارهٔ ۶۵ : ببین ذرات روحانی که شد تابان از این صحرا
- غزل شمارهٔ ۶۶ : تو را ساقی جان گوید برای ننگ و نامی را
- غزل شمارهٔ ۶۷ : از آن مایی ای مولا اگر امروز اگر فردا
- غزل شمارهٔ ۶۸ : چو شست عشق در جانم شناسا گشت شستش را
- غزل شمارهٔ ۶۹ : چه باشد گر نگارینم بگیرد دست من فردا
- غزل شمارهٔ ۷۰ : برات آمد برات آمد بنه شمع براتی را
- غزل شمارهٔ ۷۱ : اگر نه عشق شمس الدین بدی در روز و شب ما را
- غزل شمارهٔ ۷۲ : به خانه خانه می‌آرد چو بیذق شاه جان ما را
- غزل شمارهٔ ۷۳ : آمد بت میخانه تا خانه برد ما را
- غزل شمارهٔ ۷۴ : گر زان که نه‌ای طالب جوینده شوی با ما
- غزل شمارهٔ ۷۵ : ای خواجه نمی‌بینی این روز قیامت را
- غزل شمارهٔ ۷۶ : آخر بشنید آن مه آه سحر ما را
- غزل شمارهٔ ۷۷ : آب حیوان باید مر روح فزایی را
- غزل شمارهٔ ۷۸ : ساقی ز شراب حق پر دار شرابی را
- غزل شمارهٔ ۷۹ : ای خواجه نمی‌بینی این روز قیامت را
- غزل شمارهٔ ۸۰ : امروز گزافی ده آن باده نابی را
- غزل شمارهٔ ۸۱ : ای ساقی جان پر کن آن ساغر پیشین را
- غزل شمارهٔ ۸۲ : معشوقه به سامان شد تا باد چنین بادا
- غزل شمارهٔ ۸۳ : ای یار قمرسیما ای مطرب شکرخا
- غزل شمارهٔ ۸۴ : چون گل همه تن خندم نه از راه دهان تنها
- غزل شمارهٔ ۸۵ : از بهر خدا بنگر در روی چو زر جانا
- غزل شمارهٔ ۸۶ : ای گشته ز تو خندان بستان و گل رعنا
- غزل شمارهٔ ۸۷ : جانا سر تو یارا مگذار چنین ما را
- غزل شمارهٔ ۸۸ : شاد آمدی ای مه رو ای شادی جان شاد آ
- غزل شمارهٔ ۸۹ : یک پند ز من بشنو خواهی نشوی رسوا
- غزل شمارهٔ ۹۰ : ای شاد که ما هستیم اندر غم تو جانا
- غزل شمارهٔ ۹۱ : در آب فکن ساقی بط زاده آبی را
- غزل شمارهٔ ۹۲ : زهی باغ زهی باغ که بشکفت ز بالا
- غزل شمارهٔ ۹۳ : میندیش میندیش که اندیشه گری‌ها
- غزل شمارهٔ ۹۴ : زهی عشق زهی عشق که ما راست خدایا
- غزل شمارهٔ ۹۵ : زهی عشق زهی عشق که ما راست خدایا
- غزل شمارهٔ ۹۶ : لب را تو به هر بوسه و هر لوت میالا
- غزل شمارهٔ ۹۷ : رفتم به سوی مصر و خریدم شکری را
- غزل شمارهٔ ۹۸ : ای از نظرت مست شده اسم و مسما
- غزل شمارهٔ ۹۹ : دلارام نهان گشته ز غوغا
- غزل شمارهٔ ۱۰۰ : بیا ای جان نو داده جهان را
- غزل شمارهٔ ۱۰۱ : بسوزانیم سودا و جنون را
- غزل شمارهٔ ۱۰۲ : سلیمانا بیار انگشتری را
- غزل شمارهٔ ۱۰۳ : دل و جان را در این حضرت بپالا
- غزل شمارهٔ ۱۰۴ : خبر کن ای ستاره یار ما را
- غزل شمارهٔ ۱۰۵ : چو او باشد دل دلسوز ما را
- غزل شمارهٔ ۱۰۶ : مرا حلوا هوس کردست حلوا
- غزل شمارهٔ ۱۰۷ : امیر حسن خندان کن حشم را
- غزل شمارهٔ ۱۰۸ : به برج دل رسیدی بیست این جا
- غزل شمارهٔ ۱۰۹ : بکت عینی غداه البین دمعا
- غزل شمارهٔ ۱۱۰ : تو بشکن چنگ ما را ای معلا
- غزل شمارهٔ ۱۱۱ : برای تو فدا کردیم جانها
- غزل شمارهٔ ۱۱۲ : ز روی تست عید آثار ما را
- غزل شمارهٔ ۱۱۳ : ای مطرب دل برای یاری را
- غزل شمارهٔ ۱۱۴ : اندر دل ما تویی نگارا
- غزل شمارهٔ ۱۱۵ : ای جان و قوام جمله جانها
- غزل شمارهٔ ۱۱۶ : ای سخت گرفته جادوی را
- غزل شمارهٔ ۱۱۷ : از دور بدیده شمس دین را
- غزل شمارهٔ ۱۱۸ : بنمود وفا از این جا
- غزل شمارهٔ ۱۱۹ : برخیز و صبوح را بیارا
- غزل شمارهٔ ۱۲۰ : تا چند تو پس روی به پیش آ
- غزل شمارهٔ ۱۲۱ : چون خانه روی ز خانه ما
- غزل شمارهٔ ۱۲۲ : دیدم رخ خوب گلشنی را
- غزل شمارهٔ ۱۲۳ : دیدم شه خوب خوش لقا را
- غزل شمارهٔ ۱۲۴ : ساقی تو شراب لامکان را
- غزل شمارهٔ ۱۲۵ : گفتی که گزیده‌ای تو بر ما
- غزل شمارهٔ ۱۲۶ : گستاخ مکن تو ناکسان را
- غزل شمارهٔ ۱۲۷ : کو مطرب عشق چست دانا
- غزل شمارهٔ ۱۲۸ : ما را سفری فتاد بی‌ما
- غزل شمارهٔ ۱۲۹ : مشکن دل مرد مشتری را
- غزل شمارهٔ ۱۳۰ : بیدار کنید مستیان را
- غزل شمارهٔ ۱۳۱ : من چو موسی در زمان آتش شوق و لقا
- غزل شمارهٔ ۱۳۲ : در میان پرده خون عشق را گلزارها
- غزل شمارهٔ ۱۳۳ : غمزه عشقت بدان آرد یکی محتاج را
- غزل شمارهٔ ۱۳۴ : ساقیا در نوش آور شیره عنقود را
- غزل شمارهٔ ۱۳۵ : ساقیا گردان کن آخر آن شراب صاف را
- غزل شمارهٔ ۱۳۶ : پرده دیگر مزن جز پرده دلدار ما
- غزل شمارهٔ ۱۳۷ : با چنین شمشیر دولت تو زبون مانی چرا
- غزل شمارهٔ ۱۳۸ : سکه رخسار ما جز زر مبادا بی‌شما
- غزل شمارهٔ ۱۳۹ : رنج تن دور از تو ای تو راحت جان‌های ما
- غزل شمارهٔ ۱۴۰ : درد ما را در جهان درمان مبادا بی‌شما
- غزل شمارهٔ ۱۴۱ : جمله یاران تو سنگند و توی مرجان چرا
- غزل شمارهٔ ۱۴۲ : دولتی همسایه شد همسایگان را الصلا
- غزل شمارهٔ ۱۴۳ : دوش من پیغام کردم سوی تو استاره را
- غزل شمارهٔ ۱۴۴ : عقل دریابد تو را یا عشق یا جان صفا
- غزل شمارهٔ ۱۴۵ : ای وصالت یک زمان بوده فراقت سال‌ها
- غزل شمارهٔ ۱۴۶ : در صفای باده بنما ساقیا تو رنگ ما
- غزل شمارهٔ ۱۴۷ : آخر از هجران به وصلش دررسیدستی دلا
- غزل شمارهٔ ۱۴۸ : از پی شمس حق و دین دیده گریان ما
- غزل شمارهٔ ۱۴۹ : خدمت شمس حق و دین یادگارت ساقیا
- غزل شمارهٔ ۱۵۰ : درد شمس الدین بود سرمایه درمان ما
- غزل شمارهٔ ۱۵۱ : سر برون کن از دریچه جان ببین عشاق را
- غزل شمارهٔ ۱۵۲ : دوش آن جانان ما افتان و خیزان یک قبا
- غزل شمارهٔ ۱۵۳ : شمع دیدم گرد او پروانه‌ها چون جمع‌ها
- غزل شمارهٔ ۱۵۴ : دیده حاصل کن دلا آنگه ببین تبریز را
- غزل شمارهٔ ۱۵۵ : از فراق شمس دین افتاده‌ام در تنگنا
- غزل شمارهٔ ۱۵۶ : ای هوس‌های دلم بیا بیا بیا بیا
- غزل شمارهٔ ۱۵۷ : ای هوس‌های دلم باری بیا رویی نما
- غزل شمارهٔ ۱۵۸ : امتزاج روح‌ها در وقت صلح و جنگ‌ها
- غزل شمارهٔ ۱۵۹ : ای ز مقدارت هزاران فخر بی‌مقدار را
- غزل شمارهٔ ۱۶۰ : مفروشید کمان و زره و تیغ ، زنان را
- غزل شمارهٔ ۱۶۱ : چو فرستاد عنایت به زمین مشعله‌ها را
- غزل شمارهٔ ۱۶۲ : تو مرا جان و جهانی چه کنم جان و جهان را
- غزل شمارهٔ ۱۶۳ : بروید ای حریفان بکشید یار ما را
- غزل شمارهٔ ۱۶۴ : چو مرا به سوی زندان بکشید تن ز بالا
- غزل شمارهٔ ۱۶۵ : اگر آن میی که خوردی به سحر نبود گیرا
- غزل شمارهٔ ۱۶۶ : چمنی که تا قیامت گل او به بار بادا
- غزل شمارهٔ ۱۶۷ : که بپرسد جز تو خسته و رنجور تو را
- غزل شمارهٔ ۱۶۸ : ای بروییده به ناخواست به مانند گیا
- غزل شمارهٔ ۱۶۹ : رو ترش کن که همه روترشانند اینجا
- غزل شمارهٔ ۱۷۰ : تا به شب ای عارف شیرین نوا
- غزل شمارهٔ ۱۷۱ : چون نمایی آن رخ گلرنگ را
- غزل شمارهٔ ۱۷۲ : در میان عاشقان عاقل مبا
- غزل شمارهٔ ۱۷۳ : از یکی آتش برآوردم تو را
- غزل شمارهٔ ۱۷۴ : ز آتش شهوت برآوردم تو را
- غزل شمارهٔ ۱۷۵ : از ورای سر دل بین شیوه‌ها
- غزل شمارهٔ ۱۷۶ : روح زیتونیست عاشق نار را
- غزل شمارهٔ ۱۷۷ : ای بگفته در دلم اسرارها
- غزل شمارهٔ ۱۷۸ : می‌شدی غافل ز اسرار قضا
- غزل شمارهٔ ۱۷۹ : گر تو عودی سوی این مجمر بیا
- غزل شمارهٔ ۱۸۰ : ای تو آب زندگانی فاسقنا
- غزل شمارهٔ ۱۸۱ : دل چو دانه ما مثال آسیا
- غزل شمارهٔ ۱۸۲ : در میان عاشقان عاقل مبا
- غزل شمارهٔ ۱۸۳ : ای دل رفته ز جا بازمیا
- غزل شمارهٔ ۱۸۴ : من رسیدم به لب جوی وفا
- غزل شمارهٔ ۱۸۵ : از بس که ریخت جرعه بر خاک ما ز بالا
- غزل شمارهٔ ۱۸۶ : ای میر آب بگشا آن چشمه روان را
- غزل شمارهٔ ۱۸۷ : از سینه پاک کردم افکار فلسفی را
- غزل شمارهٔ ۱۸۸ : این جا کسیست پنهان خود را مگیر تنها
- غزل شمارهٔ ۱۸۹ : آمد بهار جانها ای شاخ تر به رقص آ
- غزل شمارهٔ ۱۹۰ : با آن که می‌رسانی آن باده بقا را
- غزل شمارهٔ ۱۹۱ : بیدار کن طرب را بر من بزن تو خود را
- غزل شمارهٔ ۱۹۲ : بشکن سبو و کوزه ای میرآب جانها
- غزل شمارهٔ ۱۹۳ : جانا قبول گردان این جست و جوی ما را
- غزل شمارهٔ ۱۹۴ : خواهم گرفتن اکنون آن مایه صور را
- غزل شمارهٔ ۱۹۵ : شهوت که با تو رانند صدتو کنند جان را
- غزل شمارهٔ ۱۹۶ : در جنبش اندرآور زلف عبرفشان را
- غزل شمارهٔ ۱۹۷ : ای بنده بازگرد به درگاه ما بیا
- غزل شمارهٔ ۱۹۸ : ای صوفیان عشق بدرید خرقه‌ها
- غزل شمارهٔ ۱۹۹ : ای خان و مان بمانده و از شهر خود جدا
- غزل شمارهٔ ۲۰۰ : نام شتر به ترکی چه بود بگو دوا
- غزل شمارهٔ ۲۰۱ : شب رفت و هم تمام نشد ماجرای ما
- غزل شمارهٔ ۲۰۲ : هر روز بامداد سلام علیکما
- غزل شمارهٔ ۲۰۳ : آمد بهار خرم آمد نگار ما
- غزل شمارهٔ ۲۰۴ : سر بر گریبان درست صوفی اسرار را
- غزل شمارهٔ ۲۰۵ : چند گریزی ز ما چند روی جا به جا
- غزل شمارهٔ ۲۰۶ : ای همه خوبی تو را پس تو کرایی که را
- غزل شمارهٔ ۲۰۷ : ای که به هنگام درد راحت جانی مرا
- غزل شمارهٔ ۲۰۸ : از جهت ره زدن راه درآرد مرا
- غزل شمارهٔ ۲۰۹ : ای در ما را زده شمع سرایی درآ
- غزل شمارهٔ ۲۱۰ : گر نه تهی باشدی بیشترین جوی‌ها
- غزل شمارهٔ ۲۱۱ : باز بنفشه رسید جانب سوسن دوتا
- غزل شمارهٔ ۲۱۲ : اسیر شیشه کن آن جنیان دانا را
- غزل شمارهٔ ۲۱۳ : اگر تو عاشق عشقی و عشق را جویا
- غزل شمارهٔ ۲۱۴ : درخت اگر متحرک بدی ز جای به جا
- غزل شمارهٔ ۲۱۵ : من از کجا غم و شادی این جهان ز کجا
- غزل شمارهٔ ۲۱۶ : روم به حجره خیاط عاشقان فردا
- غزل شمارهٔ ۲۱۷ : چه نیکبخت کسی که خدای خواند تو را
- غزل شمارهٔ ۲۱۸ : ز بهر غیرت آموخت آدم اسما را
- غزل شمارهٔ ۲۱۹ : چو اندرآید یارم چه خوش بود به خدا
- غزل شمارهٔ ۲۲۰ : ز بامداد سعادت سه بوسه داد مرا
- غزل شمارهٔ ۲۲۱ : مرا تو گوش گرفتی همی‌کشی به کجا
- غزل شمارهٔ ۲۲۲ : رویم و خانه بگیریم پهلوی دریا
- غزل شمارهٔ ۲۲۳ : کجاست مطرب جان تا ز نعره‌های صلا
- غزل شمارهٔ ۲۲۴ : چه خیره می‌نگری در رخ من ای برنا
- غزل شمارهٔ ۲۲۵ : بپخته است خدا بهر صوفیان حلوا
- غزل شمارهٔ ۲۲۶ : برفت یار من و یادگار ماند مرا
- غزل شمارهٔ ۲۲۷ : به جان پاک تو ای معدن سخا و وفا
- غزل شمارهٔ ۲۲۸ : بیار آن که قرین را سوی قرین کشدا
- غزل شمارهٔ ۲۲۹ : شراب داد خدا مر مرا تو را سرکا
- غزل شمارهٔ ۲۳۰ : ز سوز شوق دل من همی‌زند عللا
- غزل شمارهٔ ۲۳۱ : سبکتری تو از آن دم که می‌رسد ز صبا
- غزل شمارهٔ ۲۳۲ : چو عشق را تو ندانی بپرس از شب‌ها
- غزل شمارهٔ ۲۳۳ : کجاست ساقی جان تا به هم زند ما را
- غزل شمارهٔ ۲۳۴ : ز جام ساقی باقی چو خورده‌ای تو دلا
- غزل شمارهٔ ۲۳۵ : مرا بدید و نپرسید آن نگار چرا
- غزل شمارهٔ ۲۳۶ : مبارکی که بود در همه عروسی‌ها
- غزل شمارهٔ ۲۳۷ : یار ما دلدار ما عالم اسرار ما
- غزل شمارهٔ ۲۳۸ : هله ای کیا نفسی بیا
- غزل شمارهٔ ۲۳۹ : کرانی ندارد بیابان ما
- غزل شمارهٔ ۲۴۰ : تو جان و جهانی کریما مرا
- غزل شمارهٔ ۲۴۱ : نرد کف تو بردست مرا
- غزل شمارهٔ ۲۴۲ : خیک دل ما مشک تن ما
- غزل شمارهٔ ۲۴۳ : بگشا در بیا درآ که مبا عیش بی‌شما
- غزل شمارهٔ ۲۴۴ : چه شدی گر تو همچون من شدییی عاشق ای فتا
- غزل شمارهٔ ۲۴۵ : از برای صلاح مجنون را
- غزل شمارهٔ ۲۴۶ : صد دهل می‌زنند در دل ما
- غزل شمارهٔ ۲۴۷ : بانگ تسبیح بشنو از بالا
- غزل شمارهٔ ۲۴۸ : گوش من منتظر پیام تو را
- غزل شمارهٔ ۲۴۹ : دل بر ما شدست دلبر ما
- غزل شمارهٔ ۲۵۰ : هین که منم بر در در برگشا
- غزل شمارهٔ ۲۵۱ : پیشتر آ پیشتر ای بوالوفا
- غزل شمارهٔ ۲۵۲ : نذر کند یار که امشب تو را
- غزل شمارهٔ ۲۵۳ : چند نهان داری آن خنده را
- غزل شمارهٔ ۲۵۴ : باده ده آن یار قدح باره را
- غزل شمارهٔ ۲۵۵ : خیز صبوحی کن و درده صلا
- غزل شمارهٔ ۲۵۶ : داد دهی ساغر و پیمانه را
- غزل شمارهٔ ۲۵۷ : لعل لبش داد کنون مر مرا
- غزل شمارهٔ ۲۵۸ : گر بنخسبی شبی ای مه‌لقا
- غزل شمارهٔ ۲۵۹ : پیش کش آن شاه شکرخانه را
- غزل شمارهٔ ۲۶۰ : چرخ فلک با همه کار و کیا
- غزل شمارهٔ ۲۶۱ : هان ای طبیب عاشقان سوداییی دیدی چو ما
- غزل شمارهٔ ۲۶۲ : فیما تری فیما تری یا من یری و لا یری
- غزل شمارهٔ ۲۶۳ : به شکرخنده اگر می‌ببرد جان مرا
- غزل شمارهٔ ۲۶۴ : لی حبیب حبه یشوی الحشا
- غزل شمارهٔ ۲۶۵ : راح بفیها و الروح فیها
- غزل شمارهٔ ۲۶۶ : هیج نومی و نفی ریح علی الغور هفا
- غزل شمارهٔ ۲۶۷ : قد اشرقت الدنیا من نور حمیانا
- غزل شمارهٔ ۲۶۸ : فدیتک یا ذا الوحی آیاته تتری
- غزل شمارهٔ ۲۶۹ : تعالوا بنا نصفوا نخلی التدللا
- غزل شمارهٔ ۲۷۰ : افدی قمرا لاح علینا و تلالا
- غزل شمارهٔ ۲۷۱ : تعالوا کلنا ذا الیوم سکری
- غزل شمارهٔ ۲۷۲ : حداء الحادی صباحا بهواکم فاتینا
- غزل شمارهٔ ۲۷۳ : طال ما بتنا بلاکم یا کرامی و شتنا
- غزل شمارهٔ ۲۷۴ : ایه یا اهل الفرادیس اقرؤا منشورنا
- غزل شمارهٔ ۲۷۵ : ابصرت روحی ملیحا زلزلت زلزالها
- غزل شمارهٔ ۲۷۶ : یا خفی الحسن بین الناس یا نور الدجی
- غزل شمارهٔ ۲۷۷ : سبق الجد الینا نزل الحب علینا
- غزل شمارهٔ ۲۷۸ : انا لا اقسم الا برجال صدقونا
- غزل شمارهٔ ۲۷۹ : مولانا مولانا اغنانا اغنانا
- غزل شمارهٔ ۲۸۰ : یا منیر الخد یا روح البقا
- غزل شمارهٔ ۲۸۱ : یا ساقی المدامه حی علی الصلا
- غزل شمارهٔ ۲۸۲ : یا من لواء عشقک لا زال عالیا
- غزل شمارهٔ ۲۸۳ : جاء الربیع مفتخرا فی جوارنا
- غزل شمارهٔ ۲۸۴ : اخی رایت جمالا سبا القلوب سبا
- غزل شمارهٔ ۲۸۵ : اتاک عید وصال فلا تذق حزنا
- غزل شمارهٔ ۲۸۶ : یا من بنا قصر الکمال مشیدا
- غزل شمارهٔ ۲۸۷ : ورد البشیر مبشرا ببشاره
- غزل شمارهٔ ۲۸۸ : یا کالمینا یا حاکمینا
- غزل شمارهٔ ۲۸۹ : یا مخجل البدر اشرقنا بلالا
- غزل شمارهٔ ۲۹۰ : بی یار مهل ما را بی‌یار مخسب امشب
- غزل شمارهٔ ۲۹۱ : ای خواب به جان تو زحمت ببری امشب
- غزل شمارهٔ ۲۹۲ : زان شاهد شکرلب زان ساقی خوش مذهب
- غزل شمارهٔ ۲۹۳ : مهمان توام ای جان زنهار مخسب امشب
- غزل شمارهٔ ۲۹۴ : بریده شد از این جوی جهان آب
- غزل شمارهٔ ۲۹۵ : الا ای روی تو صد ماه و مهتاب
- غزل شمارهٔ ۲۹۶ : مخسب ای یار مهمان دار امشب
- غزل شمارهٔ ۲۹۷ : ای در غم تو به سوز و یارب
- غزل شمارهٔ ۲۹۸ : آه از این زشتان که مه رو می‌نمایند از نقاب
- غزل شمارهٔ ۲۹۹ : یا وصال یار باید یا حریفان را شراب
- غزل شمارهٔ ۳۰۰ : کو همه لطف که در روی تو دیدم همه شب
- غزل شمارهٔ ۳۰۱ : هله صدر و بدر عالم منشین مخسب امشب
- غزل شمارهٔ ۳۰۲ : در هوایت بی‌قرارم روز و شب
- غزل شمارهٔ ۳۰۳ : مجلس خوش کن از آن دو پاره چوب
- غزل شمارهٔ ۳۰۴ : هیچ می‌دانی چه می‌گوید رباب
- غزل شمارهٔ ۳۰۵ : آواز داد اختر بس روشنست امشب
- غزل شمارهٔ ۳۰۶ : رغبت به عاشقان کن ای جان صد رغایب
- غزل شمارهٔ ۳۰۷ : کار همه محبان همچون زرست امشب
- غزل شمارهٔ ۳۰۸ : خوابم ببسته‌ای بگشا ای قمر نقاب
- غزل شمارهٔ ۳۰۹ : واجب کند چو عشق مرا کرد دل خراب
- غزل شمارهٔ ۳۱۰ : بازآمد آن مهی که ندیدش فلک به خواب
- غزل شمارهٔ ۳۱۱ : زشت کسی کو نشد مسخره یار خوب
- غزل شمارهٔ ۳۱۲ : به جان تو که مرو از میان کار مخسب
- غزل شمارهٔ ۳۱۳ : رباب مشرب عشقست و مونس اصحاب
- غزل شمارهٔ ۳۱۴ : تو را که عشق نداری تو را رواست بخسب
- غزل شمارهٔ ۳۱۵ : چشم‌ها وا نمی‌شود از خواب
- غزل شمارهٔ ۳۱۶ : چونک درآییم به غوغای شب
- غزل شمارهٔ ۳۱۷ : یار آمد به صلح ای اصحاب
- غزل شمارهٔ ۳۱۸ : علونا سماء الود من غیر سلم
- غزل شمارهٔ ۳۱۹ : امسی و اصبح بالجوی اتعذب
- غزل شمارهٔ ۳۲۰ : ابشروا یا قوم هذا فتح باب
- غزل شمارهٔ ۳۲۱ : آن خواجه را از نیم شب بیماریی پیدا شده‌ست
- غزل شمارهٔ ۳۲۲ : آمده‌ام که تا به خود گوش کشان کشانمت
- غزل شمارهٔ ۳۲۳ : آن نفسی که باخودی یار چو خار آیدت
- غزل شمارهٔ ۳۲۴ : درآ تا خرقه قالب دراندازم همین ساعت
- غزل شمارهٔ ۳۲۵ : که دید ای عاشقان شهری که شهر نیکبختانست
- غزل شمارهٔ ۳۲۶ : حالت ده و حیرت ده ای مبدع بی‌حالت
- غزل شمارهٔ ۳۲۷ : از دفتر عمر ما یکتا ورقی مانده‌ست
- غزل شمارهٔ ۳۲۸ : بادست مرا زان سر اندر سر و در سبلت
- غزل شمارهٔ ۳۲۹ : بیایید بیایید که گلزار دمیده‌ست
- غزل شمارهٔ ۳۳۰ : بار دگر آن دلبر عیار مرا یافت
- غزل شمارهٔ ۳۳۱ : زان شاه که او را هوس طبل و علم نیست
- غزل شمارهٔ ۳۳۲ : این خانه که پیوسته در او بانگ چغانه‌ست
- غزل شمارهٔ ۳۳۳ : اندر دل هر کس که از این عشق اثر نیست
- غزل شمارهٔ ۳۳۴ : از اول امروز حریفان خرابات
- غزل شمارهٔ ۳۳۵ : همه خوف آدمی را از درونست
- غزل شمارهٔ ۳۳۶ : بده یک جام ای پیر خرابات
- غزل شمارهٔ ۳۳۷ : ببستی چشم یعنی وقت خواب است
- غزل شمارهٔ ۳۳۸ : سماع از بهر جان بی‌قرارست
- غزل شمارهٔ ۳۳۹ : سماع آرام جان زندگانست
- غزل شمارهٔ ۳۴۰ : دگربار این دلم آتش گرفتست
- غزل شمارهٔ ۳۴۱ : بیا کامروز ما را روز عیدست
- غزل شمارهٔ ۳۴۲ : مرا چون تا قیامت یار اینست
- غزل شمارهٔ ۳۴۳ : ز همراهان جدایی مصلحت نیست
- غزل شمارهٔ ۳۴۴ : به جان تو که سوگند عظیمست
- غزل شمارهٔ ۳۴۵ : بگو ای یار همراز این چه شیوه‌ست
- غزل شمارهٔ ۳۴۶ : شنیدم مر مرا لطفت دعا گفت
- غزل شمارهٔ ۳۴۷ : قرار زندگانی آن نگارست
- غزل شمارهٔ ۳۴۸ : صدایی کز کمان آید نذیریست
- غزل شمارهٔ ۳۴۹ : مبر رنج ای برادر خواجه سختست
- غزل شمارهٔ ۳۵۰ : ز بعد وقت نومیدی امیدیست
- غزل شمارهٔ ۳۵۱ : طبیب درد بی‌درمان کدامست
- غزل شمارهٔ ۳۵۲ : چو با ما یار ما امروز جفتست
- غزل شمارهٔ ۳۵۳ : زهی می کاندر آن دستست هیهات
- غزل شمارهٔ ۳۵۴ : ز میخانه دگربار این چه بویست
- غزل شمارهٔ ۳۵۵ : در این خانه کژی ای دل گهی راست
- غزل شمارهٔ ۳۵۶ : تو را در دلبری دستی تمامست
- غزل شمارهٔ ۳۵۷ : چو آن کان کرم ما را شکارست
- غزل شمارهٔ ۳۵۸ : نگار خوب شکربار چونست
- غزل شمارهٔ ۳۵۹ : در این جو دل چو دولاب خرابست
- غزل شمارهٔ ۳۶۰ : ایا ساقی تویی قاضی حاجات
- غزل شمارهٔ ۳۶۱ : اگر حوا بدانستی ز رنگت
- غزل شمارهٔ ۳۶۲ : دو چشم آهوانش شیرگیرست
- غزل شمارهٔ ۳۶۳ : چنان کاین دل از آن دلدار مستست
- غزل شمارهٔ ۳۶۴ : تا نقش خیال دوست با ماست
- غزل شمارهٔ ۳۶۵ : میدان که زمانه نقش سوداست
- غزل شمارهٔ ۳۶۶ : دود دل ما نشان سوداست
- غزل شمارهٔ ۳۶۷ : دل آمد و دی به گوش جان گفت
- غزل شمارهٔ ۳۶۸ : گویم سخن شکرنباتت
- غزل شمارهٔ ۳۶۹ : در شهر شما یکی نگاریست
- غزل شمارهٔ ۳۷۰ : آمد رمضان و عید با ماست
- غزل شمارهٔ ۳۷۱ : گر جام سپهر زهرپیماست
- غزل شمارهٔ ۳۷۲ : من سر نخورم که سر گران‌ست
- غزل شمارهٔ ۳۷۳ : گر می‌نکند لبم بیانت
- غزل شمارهٔ ۳۷۴ : پرسید کسی که ره کدامست
- غزل شمارهٔ ۳۷۵ : مر عاشق را ز ره چه بیمست
- غزل شمارهٔ ۳۷۶ : امروز جنون نو رسیده‌ست
- غزل شمارهٔ ۳۷۷ : آن را که در آخرش خری هست
- غزل شمارهٔ ۳۷۸ : ای گشته ز شاه عشق شهمات
- غزل شمارهٔ ۳۷۹ : ای کرده میان سینه غارت
- غزل شمارهٔ ۳۸۰ : آن خواجه اگرچه تیزگوش است
- غزل شمارهٔ ۳۸۱ : آن ره که بیامدم کدامست
- غزل شمارهٔ ۳۸۲ : ای از کرم تو کار ما راست
- غزل شمارهٔ ۳۸۳ : هین که گردن سست کردی کو کبابت کو شرابت
- غزل شمارهٔ ۳۸۴ : عاشقان را گر چه در باطن جهانی دیگرست
- غزل شمارهٔ ۳۸۵ : خلق‌های خوب تو پیشت دود بعد از وفات
- غزل شمارهٔ ۳۸۶ : چون نداری تاب دانش چشم بگشا در صفات
- غزل شمارهٔ ۳۸۷ : خاک آن کس شو که آب زندگانش روشنست
- غزل شمارهٔ ۳۸۸ : خدمت بی‌دوستی را قدر و قیمت هست نیست
- غزل شمارهٔ ۳۸۹ : چون دلت با من نباشد همنشینی سود نیست
- غزل شمارهٔ ۳۹۰ : ساربانا اشتران بین سر به سر قطار مست
- غزل شمارهٔ ۳۹۱ : مطربا این پرده زن کان یار ما مست آمدست
- غزل شمارهٔ ۳۹۲ : گر ندید آن شادجان این گلستان را شاد چیست
- غزل شمارهٔ ۳۹۳ : جمع باشید ای حریفان زانک وقت خواب نیست
- غزل شمارهٔ ۳۹۴ : چشمه‌ای خواهم که از وی جمله را افزایش است
- غزل شمارهٔ ۳۹۵ : عشق اندر فضل و علم و دفتر و اوراق نیست
- غزل شمارهٔ ۳۹۶ : در ره معشوق ما ترسندگان را کار نیست
- غزل شمارهٔ ۳۹۷ : آفتاب امروز بر شکل دگر تابان شدست
- غزل شمارهٔ ۳۹۸ : از سقاهم ربهم بین جمله ابرار مست
- غزل شمارهٔ ۳۹۹ : آخر ای دلبر نه وقت عشرت انگیزی شدست
- غزل شمارهٔ ۴۰۰ : چون نظر کردی همه اوصاف خوب اندر دلست
- غزل شمارهٔ ۴۰۱ : اندرآ ای مه که بی‌تو ماه را استاره نیست
- غزل شمارهٔ ۴۰۲ : نقش بند جان که جانها جانب او مایلست
- غزل شمارهٔ ۴۰۳ : گر تو پنداری به حسن تو نگاری هست نیست
- غزل شمارهٔ ۴۰۴ : هله ای آنک بخوردی سحری باده که نوشت
- غزل شمارهٔ ۴۰۵ : به خدا کت نگذارم که روی راه سلامت
- غزل شمارهٔ ۴۰۶ : چند گویی که چه چاره‌ست و مرا درمان چیست
- غزل شمارهٔ ۴۰۷ : چشم پرنور که مست نظر جانان است
- غزل شمارهٔ ۴۰۸ : آن شنیدی که خضر تخته کشتی بشکست
- غزل شمارهٔ ۴۰۹ : تا نلغزی که ز خون راه پس و پیش‌ترست
- غزل شمارهٔ ۴۱۰ : دوش آمد بر من آنک شب افروز منست
- غزل شمارهٔ ۴۱۱ : عجب ای ساقی جان مطرب ما را چه شدست
- غزل شمارهٔ ۴۱۲ : آنک بی‌باده کند جان مرا مست کجاست
- غزل شمارهٔ ۴۱۳ : من نشستم ز طلب وین دل پیچان ننشست
- غزل شمارهٔ ۴۱۴ : روز و شب خدمت تو بی‌سر و بی‌پا چه خوشست
- غزل شمارهٔ ۴۱۵ : تشنه‌ای بر لب جو بین که چه در خواب شدست
- غزل شمارهٔ ۴۱۶ : مطرب و نوحه گر عاشق و شوریده خوش است
- غزل شمارهٔ ۴۱۷ : من پری زاده‌ام و خواب ندانم که کجاست
- غزل شمارهٔ ۴۱۸ : سر مپیچان و مجنبان که کنون نوبت توست
- غزل شمارهٔ ۴۱۹ : بوسه‌ای داد مرا دلبر عیار و برفت
- غزل شمارهٔ ۴۲۰ : ذوق روی ترشش بین که ز صد قند گذشت
- غزل شمارهٔ ۴۲۱ : ساقیا این می از انگور کدامین پشته‌ست
- غزل شمارهٔ ۴۲۲ : ای که رویت چو گل و زلف تو چون شمشادست
- غزل شمارهٔ ۴۲۳ : مگر این دم سر آن زلف پریشان شده است
- غزل شمارهٔ ۴۲۴ : دلبری و بی‌دلی اسرار ماست
- غزل شمارهٔ ۴۲۵ : عاشقان را جست و جو از خویش نیست
- غزل شمارهٔ ۴۲۶ : غیر عشقت راه بین جستیم نیست
- غزل شمارهٔ ۴۲۷ : در دل و جان خانه کردی عاقبت
- غزل شمارهٔ ۴۲۸ : این چنین پابند جان میدان کیست
- غزل شمارهٔ ۴۲۹ : عاشقی و بی‌وفایی کار ماست
- غزل شمارهٔ ۴۳۰ : گم شدن در گم شدن دین منست
- غزل شمارهٔ ۴۳۱ : عشوه دشمن بخوردی عاقبت
- غزل شمارهٔ ۴۳۲ : این چنین پابند جان میدان کیست
- غزل شمارهٔ ۴۳۳ : اندر این جمع شررها ز کجاست
- غزل شمارهٔ ۴۳۴ : هم به بر این بت زیبا خوشکست
- غزل شمارهٔ ۴۳۵ : هر کی بالاست مر او را چه غمست
- غزل شمارهٔ ۴۳۶ : گفتا که کیست بر در گفتم کمین غلامت
- غزل شمارهٔ ۴۳۷ : هر جور کز تو آید بر خود نهم غرامت
- غزل شمارهٔ ۴۳۸ : هر دم سلام آرد کاین نامه از فلانست
- غزل شمارهٔ ۴۳۹ : بگذشت روز با تو جانا به صد سعادت
- غزل شمارهٔ ۴۴۰ : امروز شهر ما را صد رونق‌ست و جانست
- غزل شمارهٔ ۴۴۱ : بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست
- غزل شمارهٔ ۴۴۲ : بر عاشقان فریضه بود جست و جوی دوست
- غزل شمارهٔ ۴۴۳ : از دل به دل برادر گویند روزنیست
- غزل شمارهٔ ۴۴۴ : ساقی بیار باده که ایام بس خوشست
- غزل شمارهٔ ۴۴۵ : این طرفه آتشی که دمی برقرار نیست
- غزل شمارهٔ ۴۴۶ : گر چپ و راست طعنه و تشنیع بیهده‌ست
- غزل شمارهٔ ۴۴۷ : ای گل تو را اگر چه که رخسار نازکست
- غزل شمارهٔ ۴۴۸ : امروز روز نوبت دیدار دلبرست
- غزل شمارهٔ ۴۴۹ : جانا جمال روح بسی خوب و بافرست
- غزل شمارهٔ ۴۵۰ : از بامداد روی تو دیدن حیات ماست
- غزل شمارهٔ ۴۵۱ : پنهان مشو که روی تو بر ما مبارکست
- غزل شمارهٔ ۴۵۲ : ساقی و سردهی ز لب یارم آرزوست
- غزل شمارهٔ ۴۵۳ : بد دوش بی‌تو تیره شب و روشنی نداشت
- غزل شمارهٔ ۴۵۴ : جان سوی جسم آمد و تن سوی جان نرفت
- غزل شمارهٔ ۴۵۵ : آن روح را که عشق حقیقی شعار نیست
- غزل شمارهٔ ۴۵۶ : ما را کنار گیر تو را خود کنار نیست
- غزل شمارهٔ ۴۵۷ : ای چنگ پرده‌های سپاهانم آرزوست
- غزل شمارهٔ ۴۵۸ : امروز چرخ را ز مه ما تحیریست
- غزل شمارهٔ ۴۵۹ : ای مرده‌ای که در تو ز جان هیچ بوی نیست
- غزل شمارهٔ ۴۶۰ : عاشق آن قند تو جان شکرخای ماست
- غزل شمارهٔ ۴۶۱ : شاه گشادست رو دیده شه بین که راست
- غزل شمارهٔ ۴۶۲ : یوسف کنعانیم روی چو ماهم گواست
- غزل شمارهٔ ۴۶۳ : هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست
- غزل شمارهٔ ۴۶۴ : نوبت وصل و لقاست نوبت حشر و بقاست
- غزل شمارهٔ ۴۶۵ : کار ندارم جز این کارگه و کارم اوست
- غزل شمارهٔ ۴۶۶ : باز درآمد به بزم مجلسیان دوست دوست
- غزل شمارهٔ ۴۶۷ : آنک چنان می‌رود ای عجب او جان کیست
- غزل شمارهٔ ۴۶۸ : با وی از ایمان و کفر باخبری کافریست
- غزل شمارهٔ ۴۶۹ : ای غم اگر مو شوی پیش منت بار نیست
- غزل شمارهٔ ۴۷۰ : ای غم اگر مو شوی پیش منت بار نیست
- غزل شمارهٔ ۴۷۱ : پیش چنین ماه رو گیج شدن واجبست
- غزل شمارهٔ ۴۷۲ : کالبد ما ز خواب کاهل و مشغول خاست
- غزل شمارهٔ ۴۷۳ : هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست
- غزل شمارهٔ ۴۷۴ : ز عشق روی تو روشن دل بنین و بنات
- غزل شمارهٔ ۴۷۵ : بیا که عاشق ماهست وز اختران پیداست
- غزل شمارهٔ ۴۷۶ : بخند بر همه عالم که جای خنده تو راست
- غزل شمارهٔ ۴۷۷ : ز آفتاب سعادت مرا شراباتست
- غزل شمارهٔ ۴۷۸ : وجود من به کف یار جز که ساغر نیست
- غزل شمارهٔ ۴۷۹ : ستیزه کن که ز خوبان ستیزه شیرینست
- غزل شمارهٔ ۴۸۰ : به حق آن که در این دل بجز ولای تو نیست
- غزل شمارهٔ ۴۸۱ : چه گوهری تو که کس را به کف بهای تو نیست
- غزل شمارهٔ ۴۸۲ : برات عاشق نو کن رسید روز برات
- غزل شمارهٔ ۴۸۳ : هر آنک از سبب وحشت غمی تنهاست
- غزل شمارهٔ ۴۸۴ : هر آنچ دور کند مر تو را ز دوست بدست
- غزل شمارهٔ ۴۸۵ : سه روز شد که نگارین من دگرگونست
- غزل شمارهٔ ۴۸۶ : به حق چشم خمار لطیف تابانت
- غزل شمارهٔ ۴۸۷ : چو عید و چون عرفه عارفان این عرفات
- غزل شمارهٔ ۴۸۸ : در این سلام مرا با تو دار و گیر جداست
- غزل شمارهٔ ۴۸۹ : اگر تو مست وصالی رخ تو ترش چراست
- غزل شمارهٔ ۴۹۰ : مرا چو زندگی از یاد روی چون مه توست
- غزل شمارهٔ ۴۹۱ : جهان و کار جهان سر به سر اگر بادست
- غزل شمارهٔ ۴۹۲ : ز دام چند بپرسی و دانه را چه شدست
- غزل شمارهٔ ۴۹۳ : تو مردی و نظرت در جهان جان نگریست
- غزل شمارهٔ ۴۹۴ : به شاه نهانی رسیدی که نوشت
- غزل شمارهٔ ۴۹۵ : اگر مر تو را صلح آهنگ نیست
- غزل شمارهٔ ۴۹۶ : طرب ای بحر اصل آب حیات
- غزل شمارهٔ ۴۹۷ : صوفیان آمدند از چپ و راست
- غزل شمارهٔ ۴۹۸ : فعل نیکان محرض نیکیست
- غزل شمارهٔ ۴۹۹ : عشق جز دولت و عنایت نیست
- غزل شمارهٔ ۵۰۰ : قبله امروز جز شهنشه نیست
- غزل شمارهٔ ۵۰۱ : امشب از چشم و مغز خواب گریخت
- غزل شمارهٔ ۵۰۲ : اندرآ عیش بی‌تو شادان نیست
- غزل شمارهٔ ۵۰۳ : بر شکرت جمع مگس‌ها چراست
- غزل شمارهٔ ۵۰۴ : خیز که امروز جهان آن ماست
- غزل شمارهٔ ۵۰۵ : پیشتر آ روی تو جز نور نیست
- غزل شمارهٔ ۵۰۶ : کار من اینست که کاریم نیست
- غزل شمارهٔ ۵۰۷ : کیست که او بنده رای تو نیست
- غزل شمارهٔ ۵۰۸ : شیر خدا بند گسستن گرفت
- غزل شمارهٔ ۵۰۹ : مرغ دلم باز پریدن گرفت
- غزل شمارهٔ ۵۱۰ : باز به بط گفت که صحرا خوشست
- غزل شمارهٔ ۵۱۱ : همچو گل سرخ برو دست دست
- غزل شمارهٔ ۵۱۲ : صبر مرا آینه بیماریست
- غزل شمارهٔ ۵۱۳ : کیست در این شهر که او مست نیست
- غزل شمارهٔ ۵۱۴ : قصد سرم داری خنجر به مشت
- غزل شمارهٔ ۵۱۵ : خانه دل باز کبوتر گرفت
- غزل شمارهٔ ۵۱۶ : بازرسیدیم ز میخانه مست
- غزل شمارهٔ ۵۱۷ : ای ز بگه خاسته سر مست مست
- غزل شمارهٔ ۵۱۸ : نفسی بهوی الحبیب فارت
- غزل شمارهٔ ۵۱۹ : ای دل فرورو در غمش کالصبر مفتاح الفرج
- غزل شمارهٔ ۵۲۰ : ای مبارک ز تو صبوح و صباح
- غزل شمارهٔ ۵۲۱ : یا راهبا انظر الی مصباح
- غزل شمارهٔ ۵۲۲ : ماه دیدم شد مرا سودای چرخ
- غزل شمارهٔ ۵۲۳ : ای بی‌وفا جانی که او بر ذوالوفا عاشق نشد
- غزل شمارهٔ ۵۲۴ : بی گاه شد بی‌گاه شد خورشید اندر چاه شد
- غزل شمارهٔ ۵۲۵ : بی گاه شد بی‌گاه شد خورشید اندر چاه شد
- غزل شمارهٔ ۵۲۶ : ای لولیان ای لولیان یک لولیی دیوانه شد
- غزل شمارهٔ ۵۲۷ : گر جان عاشق دم زند آتش در این عالم زند
- غزل شمارهٔ ۵۲۸ : آن کیست آن آن کیست آن کو سینه را غمگین کند
- غزل شمارهٔ ۵۲۹ : خامی سوی پالیز جان آمد که تا خربز خورد
- غزل شمارهٔ ۵۳۰ : امروز خندانیم و خوش کان بخت خندان می‌رسد
- غزل شمارهٔ ۵۳۱ : صوفی چرا هوشیار شد ساقی چرا بی‌کار شد
- غزل شمارهٔ ۵۳۲ : مر عاشقان را پند کس هرگز نباشد سودمند
- غزل شمارهٔ ۵۳۳ : رندان سلامت می‌کنند جان را غلامت می‌کنند
- غزل شمارهٔ ۵۳۴ : رو آن ربابی را بگو مستان سلامت می‌کنند
- غزل شمارهٔ ۵۳۵ : سودای تو در جوی جان چون آب حیوان می‌رود
- غزل شمارهٔ ۵۳۶ : آمد بهار عاشقان تا خاکدان بستان شود
- غزل شمارهٔ ۵۳۷ : کاری نداریم ای پدر جز خدمت ساقی خود
- غزل شمارهٔ ۵۳۸ : گر آتش دل برزند بر مؤمن و کافر زند
- غزل شمارهٔ ۵۳۹ : مستی سلامت می‌کند پنهان پیامت می‌کند
- غزل شمارهٔ ۵۴۰ : مستی سلامت می‌کند پنهان پیامت می‌کند
- غزل شمارهٔ ۵۴۱ : صرفه مکن صرفه مکن صرفه گدارویی بود
- غزل شمارهٔ ۵۴۲ : بی گاه شد بی‌گاه شد خورشید اندر چاه شد
- غزل شمارهٔ ۵۴۳ : یار مرا می‌نهلد تا که بخارم سر خود
- غزل شمارهٔ ۵۴۴ : ای که ز یک تابش تو کوه احد پاره شود
- غزل شمارهٔ ۵۴۵ : بی تو به سر می نشود با دگری می‌نشود
- غزل شمارهٔ ۵۴۶ : هین سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود
- غزل شمارهٔ ۵۴۷ : سجده کنم پیشکش آن قد و بالا چه شود
- غزل شمارهٔ ۵۴۸ : چشم تو ناز می‌کند ناز جهان تو را رسد
- غزل شمارهٔ ۵۴۹ : آب زنید راه را هین که نگار می‌رسد
- غزل شمارهٔ ۵۵۰ : پنبه ز گوش دور کن بانگ نجات می‌رسد
- غزل شمارهٔ ۵۵۱ : جان و جهان چو روی تو در دو جهان کجا بود
- غزل شمارهٔ ۵۵۲ : چیست صلای چاشتگه خواجه به گور می‌رود
- غزل شمارهٔ ۵۵۳ : بی همگان به سر شود بی‌تو به سر نمی‌شود
- غزل شمارهٔ ۵۵۴ : این رخ رنگ رنگ من هر نفسی چه می‌شود
- غزل شمارهٔ ۵۵۵ : چونک جمال حسن تو اسب شکار زین کند
- غزل شمارهٔ ۵۵۶ : جور و جفا و دوریی کان کنکار می‌کند
- غزل شمارهٔ ۵۵۷ : دل چو بدید روی تو چون نظرش به جان بود
- غزل شمارهٔ ۵۵۸ : یار مرا چو اشتران باز مهار می‌کشد
- غزل شمارهٔ ۵۵۹ : زهره عشق هر سحر بر در ما چه می‌کند
- غزل شمارهٔ ۵۶۰ : عاشق دلبر مرا شرم و حیا چرا بود
- غزل شمارهٔ ۵۶۱ : طوطی جان مست من از شکری چه می‌شود
- غزل شمارهٔ ۵۶۲ : خیال ترک من هر شب صفات ذات من گردد
- غزل شمارهٔ ۵۶۳ : دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد
- غزل شمارهٔ ۵۶۴ : همی‌بینیم ساقی را که گرد جام می‌گردد
- غزل شمارهٔ ۵۶۵ : اگر صد همچو من گردد هلاک او را چه غم دارد
- غزل شمارهٔ ۵۶۶ : بتی کو زهره و مه را همه شب شیوه آموزد
- غزل شمارهٔ ۵۶۷ : نباشد عیب پرسیدن تو را خانه کجا باشد
- غزل شمارهٔ ۵۶۸ : چو آمد روی مه رویم چه باشد جان که جان باشد
- غزل شمارهٔ ۵۶۹ : بهار آمد بهار آمد بهار مشکبار آمد
- غزل شمارهٔ ۵۷۰ : بهار آمد بهار آمد بهار خوش عذار آمد
- غزل شمارهٔ ۵۷۱ : بیا کامشب به جان بخشی به زلف یار می‌ماند
- غزل شمارهٔ ۵۷۲ : ورای پرده جانت دلا خلقان پنهانند
- غزل شمارهٔ ۵۷۳ : برآمد بر شجر طوطی که تا خطبه شکر گوید
- غزل شمارهٔ ۵۷۴ : مرا عاشق چنان باید که هر باری که برخیزد
- غزل شمارهٔ ۵۷۵ : ایا سر کرده از جانم تو را خانه کجا باشد
- غزل شمارهٔ ۵۷۶ : دل من چون صدف باشد خیال دوست در باشد
- غزل شمارهٔ ۵۷۷ : چو برقی می‌جهد چیزی عجب آن دلستان باشد
- غزل شمارهٔ ۵۷۸ : مرا عهدیست با شادی که شادی آن من باشد
- غزل شمارهٔ ۵۷۹ : دگرباره سر مستان ز مستی در سجود آمد
- غزل شمارهٔ ۵۸۰ : صلا یا ایها العشاق کان مه رو نگار آمد
- غزل شمارهٔ ۵۸۱ : مه دی رفت و بهمن هم بیا که نوبهار آمد
- غزل شمارهٔ ۵۸۲ : اگر خواب آیدم امشب سزای ریش خود بیند
- غزل شمارهٔ ۵۸۳ : رسیدم در بیابانی که عشق از وی پدید آید
- غزل شمارهٔ ۵۸۴ : یکی گولی همی‌خواهم که در دلبر نظر دارد
- غزل شمارهٔ ۵۸۵ : مرا دلبر چنان باید که جان فتراک او گیرد
- غزل شمارهٔ ۵۸۶ : سعادت جو دگر باشد و عاشق خود دگر باشد
- غزل شمارهٔ ۵۸۷ : صلا جان‌های مشتاقان که نک دلدار خوب آمد
- غزل شمارهٔ ۵۸۸ : صلا رندان دگرباره که آن شاه قمار آمد
- غزل شمارهٔ ۵۸۹ : شکایت‌ها همی‌کردی که بهمن برگ ریز آمد
- غزل شمارهٔ ۵۹۰ : سر از بهر هوس باید چو خالی گشت سر چه بود
- غزل شمارهٔ ۵۹۱ : چه بویست این چه بویست این مگر آن یار می‌آید
- غزل شمارهٔ ۵۹۲ : اگر چرخ وجود من از این گردش فروماند
- غزل شمارهٔ ۵۹۳ : برون شو ای غم از سینه که لطف یار می‌آید
- غزل شمارهٔ ۵۹۴ : امروز جمال تو سیمای دگر دارد
- غزل شمارهٔ ۵۹۵ : آن را که درون دل عشق و طلبی باشد
- غزل شمارهٔ ۵۹۶ : آن مه که ز پیدایی در چشم نمی‌آید
- غزل شمارهٔ ۵۹۷ : امروز جمال تو بر دیده مبارک باد
- غزل شمارهٔ ۵۹۸ : یاران سحر خیزان تا صبح کی دریابد
- غزل شمارهٔ ۵۹۹ : امشب عجبست ای جان گر خواب رهی یابد
- غزل شمارهٔ ۶۰۰ : جامم بشکست ای جان پهلوش خلل دارد
- غزل شمارهٔ ۶۰۱ : آن عشق که از پاکی از روح حشم دارد
- غزل شمارهٔ ۶۰۲ : آن کس که تو را دارد از عیش چه کم دارد
- غزل شمارهٔ ۶۰۳ : گویند به بلا ساقون ترکی دو کمان دارد
- غزل شمارهٔ ۶۰۴ : هرک آتش من دارد او خرقه ز من دارد
- غزل شمارهٔ ۶۰۵ : ای دوست شکر خوشتر یا آنک شکر سازد
- غزل شمارهٔ ۶۰۶ : با تلخی معزولی میری بنمی ارزد
- غزل شمارهٔ ۶۰۷ : ای دل به غمش ده جان یعنی بنمی‌ارزد
- غزل شمارهٔ ۶۰۸ : ایمان بر کفر تو ای شاه چه کس باشد
- غزل شمارهٔ ۶۰۹ : در خانه غم بودن از همت دون باشد
- غزل شمارهٔ ۶۱۰ : نان پاره ز من بستان جان پاره نخواهد شد
- غزل شمارهٔ ۶۱۱ : ای خفته شب تیره هنگام دعا آمد
- غزل شمارهٔ ۶۱۲ : بگذشت مه روزه عید آمد و عید آمد
- غزل شمارهٔ ۶۱۳ : ای خواجه بازرگان از مصر شکر آمد
- غزل شمارهٔ ۶۱۴ : آن بنده آواره بازآمد و بازآمد
- غزل شمارهٔ ۶۱۵ : خواب از پی آن آید تا عقل تو بستاند
- غزل شمارهٔ ۶۱۶ : چونی و چه باشد چون تا قدر تو را داند
- غزل شمارهٔ ۶۱۷ : چشم از پی آن باید تا چیز عجب بیند
- غزل شمارهٔ ۶۱۸ : چون جغد بود اصلش کی صورت باز آید
- غزل شمارهٔ ۶۱۹ : آن صبح سعادت‌ها چون نورفشان آید
- غزل شمارهٔ ۶۲۰ : از سرو مرا بوی بالای تو می‌آید
- غزل شمارهٔ ۶۲۱ : در تابش خورشیدش رقصم به چه می‌باید
- غزل شمارهٔ ۶۲۲ : جان پیش تو هر ساعت می‌ریزد و می‌روید
- غزل شمارهٔ ۶۲۳ : عاشق شده ای ای دل سودات مبارک باد
- غزل شمارهٔ ۶۲۴ : هر ذره که بر بالا می نوشد و پا کوبد
- غزل شمارهٔ ۶۲۵ : گر ماه شب افروزان روپوش روا دارد
- غزل شمارهٔ ۶۲۶ : هر کآتش من دارد او خرقه ز من دارد
- غزل شمارهٔ ۶۲۷ : عاشق به سوی عاشق زنجیر همی‌درد
- غزل شمارهٔ ۶۲۸ : ای دوست شکر بهتر یا آنک شکر سازد
- غزل شمارهٔ ۶۲۹ : عاشق چو منی باید می‌سوزد و می‌سازد
- غزل شمارهٔ ۶۳۰ : گر دیو و پری حارس با تیغ و سپر باشد
- غزل شمارهٔ ۶۳۱ : نومید مشو جانا کاومید پدید آمد
- غزل شمارهٔ ۶۳۲ : عید آمد و عید آمد وان بخت سعید آمد
- غزل شمارهٔ ۶۳۳ : شمس و قمرم آمد سمع و بصرم آمد
- غزل شمارهٔ ۶۳۴ : نک ماه رجب آمد تا ماه عجب بیند
- غزل شمارهٔ ۶۳۵ : مستان می ما را هم ساقی ما باید
- غزل شمارهٔ ۶۳۶ : بمیرید بمیرید در این عشق بمیرید
- غزل شمارهٔ ۶۳۷ : برانید برانید که تا بازنمانید
- غزل شمارهٔ ۶۳۸ : ملولان همه رفتند در خانه ببندید
- غزل شمارهٔ ۶۳۹ : آن سرخ قبایی که چو مه پار برآمد
- غزل شمارهٔ ۶۴۰ : تا باد سعادت ز محمد خبر افکند
- غزل شمارهٔ ۶۴۱ : در حلقه عشاق به ناگه خبر افتاد
- غزل شمارهٔ ۶۴۲ : در خانه نشسته بت عیار که دارد
- غزل شمارهٔ ۶۴۳ : در کوی خرابات مرا عشق کشان کرد
- غزل شمارهٔ ۶۴۴ : تا نقش تو در سینه ما خانه نشین شد
- غزل شمارهٔ ۶۴۵ : بار دگر آن آب به دولاب درآمد
- غزل شمارهٔ ۶۴۶ : بار دگر آن مست به بازار درآمد
- غزل شمارهٔ ۶۴۷ : تدبیر کند بنده و تقدیر نداند
- غزل شمارهٔ ۶۴۸ : ای قوم به حج رفته کجایید کجایید
- غزل شمارهٔ ۶۴۹ : بر چرخ سحرگاه یکی ماه عیان شد
- غزل شمارهٔ ۶۵۰ : آن سرخ قبایی که چو مه پار برآمد
- غزل شمارهٔ ۶۵۱ : مهتاب برآمد کلک از گور برآمد
- غزل شمارهٔ ۶۵۲ : تدبیر کند بنده و تقدیر نداند
- غزل شمارهٔ ۶۵۳ : چون بر رخ ما عکس جمال تو برآید
- غزل شمارهٔ ۶۵۴ : هر نکته که از زهر اجل تلختر آید
- غزل شمارهٔ ۶۵۵ : از بهر خدا عشق دگر یار مدارید
- غزل شمارهٔ ۶۵۶ : مرغان که کنون از قفس خویش جدایید
- غزل شمارهٔ ۶۵۷ : گر یک سر موی از رخ تو روی نماید
- غزل شمارهٔ ۶۵۸ : بگو دل را که گرد غم نگردد
- غزل شمارهٔ ۶۵۹ : دلم امروز خوی یار دارد
- غزل شمارهٔ ۶۶۰ : نثرنا فی ربیع الوصل بالورد
- غزل شمارهٔ ۶۶۱ : بیا ای زیرک و بر گول می‌خند
- غزل شمارهٔ ۶۶۲ : اگر عالم همه پرخار باشد
- غزل شمارهٔ ۶۶۳ : تویی نقشی که جانها برنتابد
- غزل شمارهٔ ۶۶۴ : دلی دارم که گرد غم نگردد
- غزل شمارهٔ ۶۶۵ : خنک جانی که او یاری پسندد
- غزل شمارهٔ ۶۶۶ : چمن جز عشق تو کاری ندارد
- غزل شمارهٔ ۶۶۷ : سماع صوفیان می درنگیرد
- غزل شمارهٔ ۶۶۸ : رجب بیرون شد و شعبان درآمد
- غزل شمارهٔ ۶۶۹ : چو شب شد جملگان در خواب رفتند
- غزل شمارهٔ ۶۷۰ : پریر آن چهره یارم چه خوش بود
- غزل شمارهٔ ۶۷۱ : دلم را ناله سرنای باید
- غزل شمارهٔ ۶۷۲ : بگویم خفیه تا خواجه نرنجد
- غزل شمارهٔ ۶۷۳ : کسی کز غمزه‌ای صد عقل بندد
- غزل شمارهٔ ۶۷۴ : چنان کز غم دل دانا گریزد
- غزل شمارهٔ ۶۷۵ : هر آن دل‌ها که بی‌تو شاد باشد
- غزل شمارهٔ ۶۷۶ : سگ ار چه بی‌فغان و شر نباشد
- غزل شمارهٔ ۶۷۷ : عجب آن دلبر زیبا کجا شد
- غزل شمارهٔ ۶۷۸ : به صورت یار من چون خشمگین شد
- غزل شمارهٔ ۶۷۹ : چو دیوم عاشق آن یک پری شد
- غزل شمارهٔ ۶۸۰ : نگارا مردگان از جان چه دانند؟
- غزل شمارهٔ ۶۸۱ : کسی که غیر این سوداش نبود
- غزل شمارهٔ ۶۸۲ : یکی لحظه از او دوری نباید
- غزل شمارهٔ ۶۸۳ : ز خاک من اگر گندم برآید
- غزل شمارهٔ ۶۸۴ : ز رویت دسته گل می‌توان کرد
- غزل شمارهٔ ۶۸۵ : دل با دل دوست در حنین باشد
- غزل شمارهٔ ۶۸۶ : ای مطرب جان چو دف به دست آمد
- غزل شمارهٔ ۶۸۷ : کی باشد کاین قفس چمن گردد
- غزل شمارهٔ ۶۸۸ : روی تو به رنگریز کان ماند
- غزل شمارهٔ ۶۸۹ : دوش از بت من جهان چه می‌شد
- غزل شمارهٔ ۶۹۰ : ای عشق که جمله از تو شادند
- غزل شمارهٔ ۶۹۱ : هر چند که بلبلان گزینند
- غزل شمارهٔ ۶۹۲ : رفتیم بقیه را بقا باد
- غزل شمارهٔ ۶۹۳ : جانی که ز نور مصطفی زاد
- غزل شمارهٔ ۶۹۴ : آن کز دهن تو رنگ دارد
- غزل شمارهٔ ۶۹۵ : این قافله بار ما ندارد
- غزل شمارهٔ ۶۹۶ : بیچاره کسی که زر ندارد
- غزل شمارهٔ ۶۹۷ : دل بی‌لطف تو جان ندارد
- غزل شمارهٔ ۶۹۸ : آن کس که ز تو نشان ندارد
- غزل شمارهٔ ۶۹۹ : بیچاره کسی که می ندارد
- غزل شمارهٔ ۷۰۰ : آن خواجه خوش لقا چه دارد؟
- غزل شمارهٔ ۷۰۱ : آن خواجه خوش لقا چه دارد
- غزل شمارهٔ ۷۰۲ : پرکندگی از نفاق خیزد
- غزل شمارهٔ ۷۰۳ : آن کس که ز جان خود نترسد
- غزل شمارهٔ ۷۰۴ : آن جا که چو تو نگار باشد
- غزل شمارهٔ ۷۰۵ : ای کز تو همه جفا وفا شد
- غزل شمارهٔ ۷۰۶ : روزم به عیادت شب آمد
- غزل شمارهٔ ۷۰۷ : آن یوسف خوش عذار آمد
- غزل شمارهٔ ۷۰۸ : برخیز که ساقی اندرآمد
- غزل شمارهٔ ۷۰۹ : جان از سفر دراز آمد
- غزل شمارهٔ ۷۱۰ : آن شعله نور می‌خرامد
- غزل شمارهٔ ۷۱۱ : امروز نگار ما نیامد
- غزل شمارهٔ ۷۱۲ : خوش باش که هر که راز داند
- غزل شمارهٔ ۷۱۳ : ساقی زان می که می‌چریدند
- غزل شمارهٔ ۷۱۴ : اول نظر ار چه سرسری بود
- غزل شمارهٔ ۷۱۵ : اول نظر ار چه سرسری بود
- غزل شمارهٔ ۷۱۶ : دیر آمده‌ای سفر مکن زود
- غزل شمارهٔ ۷۱۷ : آن کس که به بندگیت آید
- غزل شمارهٔ ۷۱۸ : آخر گهر وفا ببارید
- غزل شمارهٔ ۷۱۹ : ای اهل صبوح در چه کارید
- غزل شمارهٔ ۷۲۰ : از بهر چه در غم و زحیرید
- غزل شمارهٔ ۷۲۱ : هر سینه که سیمبر ندارد
- غزل شمارهٔ ۷۲۲ : ما مست شدیم و دل جدا شد
- غزل شمارهٔ ۷۲۳ : ساقی برخیز کان مه آمد
- غزل شمارهٔ ۷۲۴ : گرمابه دهر جان فزا بود
- غزل شمارهٔ ۷۲۵ : کس با چو تو یار راز گوید
- غزل شمارهٔ ۷۲۶ : شب رفت حریفکان کجایید
- غزل شمارهٔ ۷۲۷ : از دلبر ما نشان که دارد
- غزل شمارهٔ ۷۲۸ : دشمن خویشیم و یار آنک ما را می‌کشد
- غزل شمارهٔ ۷۲۹ : اینک آن جویی که چرخ سبز را گردان کند
- غزل شمارهٔ ۷۳۰ : اینک آن مرغان که ایشان بیضه‌ها زرین کنند
- غزل شمارهٔ ۷۳۱ : پیش از آن کاندر جهان باغ و می و انگور بود
- غزل شمارهٔ ۷۳۲ : دی میان عاشقان ساقی و مطرب میر بود
- غزل شمارهٔ ۷۳۳ : ذره ذره آفتاب عشق دردی خوار باد
- غزل شمارهٔ ۷۳۴ : مطربا این پرده زن کز رهزنان فریاد و داد
- غزل شمارهٔ ۷۳۵ : دوش آمد پیل ما را باز هندستان به یاد
- غزل شمارهٔ ۷۳۶ : گر یکی شاخی شکستم من ز گلزاری چه شد
- غزل شمارهٔ ۷۳۷ : نام آن کس بر که مرده از جمالش زنده شد
- غزل شمارهٔ ۷۳۸ : مطربم سرمست شد انگشت بر رق می‌زند
- غزل شمارهٔ ۷۳۹ : قند بگشا ای صنم تا عیش را شیرین کند
- غزل شمارهٔ ۷۴۰ : مشک و عنبر گر ز مشک زلف یارم بو کند
- غزل شمارهٔ ۷۴۱ : پنج در چه فایده چون هجر را شش تو کند
- غزل شمارهٔ ۷۴۲ : عشق عاشق را ز غیرت نیک دشمن رو کند
- غزل شمارهٔ ۷۴۳ : آن زمانی را که چشم از چشم او مخمور بود
- غزل شمارهٔ ۷۴۴ : رو ترش کردی مگر دی باده‌ات گیرا نبود
- غزل شمارهٔ ۷۴۵ : آمدم تا رو نهم بر خاک پای یار خود
- غزل شمارهٔ ۷۴۶ : برنشست آن شاه عشق و دام ظلمت بردرید
- غزل شمارهٔ ۷۴۷ : ای طربناکان ز مطرب التماس می کنید
- غزل شمارهٔ ۷۴۸ : فخر جمله ساقیانی ساغرت در کار باد
- غزل شمارهٔ ۷۴۹ : مست آمد دلبرم تا دل برد از بامداد
- غزل شمارهٔ ۷۵۰ : شاد شد جانم که چشمت وعده احسان نهاد
- غزل شمارهٔ ۷۵۱ : هر زمان کز غیب عشق یار ما خنجر کشد
- غزل شمارهٔ ۷۵۲ : هم دلم ره می‌نماید هم دلم ره می‌زند
- غزل شمارهٔ ۷۵۳ : هم لبان می‌فروشت باده را ارزان کند
- غزل شمارهٔ ۷۵۴ : می‌خرامد آفتاب خوبرویان ره کنید
- غزل شمارهٔ ۷۵۵ : شاه ما از جمله شاهان پیش بود و بیش بود
- غزل شمارهٔ ۷۵۶ : علتی باشد که آن اندر بهاران بد شود
- غزل شمارهٔ ۷۵۷ : وصف آن مخدوم می‌کن گر چه می‌رنجد حسود
- غزل شمارهٔ ۷۵۸ : دل من کار تو دارد گل و گلنار تو دارد
- غزل شمارهٔ ۷۵۹ : دل من رای تو دارد سر سودای تو دارد
- غزل شمارهٔ ۷۶۰ : خنک آن کس که چو ما شد همه تسلیم و رضا شد
- غزل شمارهٔ ۷۶۱ : چو سحرگاه ز گلشن مه عیار برآمد
- غزل شمارهٔ ۷۶۲ : بدرد مرده کفن را به سر گور برآید
- غزل شمارهٔ ۷۶۳ : خنک آن کس که چو ما شد همگی لطف و رضا شد
- غزل شمارهٔ ۷۶۴ : مشو ای دل تو دگرگون که دل یار بداند
- غزل شمارهٔ ۷۶۵ : هله نومید نباشی که تو را یار براند
- غزل شمارهٔ ۷۶۶ : خضری که عمر ز آبت بکشد دراز گردد
- غزل شمارهٔ ۷۶۷ : صنما جفا رها کن کرم این روا ندارد
- غزل شمارهٔ ۷۶۸ : چمنی که جمله گل‌ها به پناه او گریزد
- غزل شمارهٔ ۷۶۹ : چه توقفست زین پس همه کاروان روان شد
- غزل شمارهٔ ۷۷۰ : همه را بیازمودم ز تو خوشترم نیامد
- غزل شمارهٔ ۷۷۱ : هله عاشقان بکوشید که چو جسم و جان نماند
- غزل شمارهٔ ۷۷۲ : صنما سپاه عشقت به حصار دل درآمد
- غزل شمارهٔ ۷۷۳ : سحری چو شاه خوبان به وثاق ما درآمد
- غزل شمارهٔ ۷۷۴ : به میان دل خیال مه دلگشا درآمد
- غزل شمارهٔ ۷۷۵ : هله هش دار که در شهر دو سه طرارند
- غزل شمارهٔ ۷۷۶ : عاشقان بر درت از اشک چو باران کارند
- غزل شمارهٔ ۷۷۷ : ای خدایی که چو حاجات به تو برگیرند
- غزل شمارهٔ ۷۷۸ : از دلم صورت آن خوب ختن می‌نرود
- غزل شمارهٔ ۷۷۹ : همه خفتند و من دلشده را خواب نبرد
- غزل شمارهٔ ۷۸۰ : بر سر آتش تو سوختم و دود نکرد
- غزل شمارهٔ ۷۸۱ : در دلم چون غمت ای سرو روان برخیزد
- غزل شمارهٔ ۷۸۲ : خبرت هست که در شهر شکر ارزان شد
- غزل شمارهٔ ۷۸۳ : ای دریغا که حریفان همه سر بنهادند
- غزل شمارهٔ ۷۸۴ : عید بگذشت و همه خلق سوی کار شدند
- غزل شمارهٔ ۷۸۵ : ما نه زان محتشمانیم که ساغر گیرند
- غزل شمارهٔ ۷۸۶ : آنک عکس رخ او راه ثریا بزند
- غزل شمارهٔ ۷۸۷ : آنچ روی تو کند نور رخ خور نکند
- غزل شمارهٔ ۷۸۸ : آه کان طوطی دل بی‌شکرستان چه کند
- غزل شمارهٔ ۷۸۹ : از دلم صورت آن خوب ختن می‌نرود
- غزل شمارهٔ ۷۹۰ : واقف سرمد تا مدرسه عشق گشود
- غزل شمارهٔ ۷۹۱ : این کبوتربچه هم عزم هوا کرد و پرید
- غزل شمارهٔ ۷۹۲ : هله پیوسته سرت سبز و لبت خندان باد
- غزل شمارهٔ ۷۹۳ : هست مستی که مرا جانب میخانه برد
- غزل شمارهٔ ۷۹۴ : هر کی از حلقه ما جای دگر بگریزد
- غزل شمارهٔ ۷۹۵ : وقت آن شد که ز خورشید ضیایی برسد
- غزل شمارهٔ ۷۹۶ : وای آن دل که بدو از تو نشانی نرسد
- غزل شمارهٔ ۷۹۷ : ز اول روز که مخموری مستان باشد
- غزل شمارهٔ ۷۹۸ : ننگ عالم شدن از بهر تو ننگی نبود
- غزل شمارهٔ ۷۹۹ : سفره کهنه کجا درخور نان تو بود
- غزل شمارهٔ ۸۰۰ : گر نخسبی ز تواضع شبکی جان چه شود
- غزل شمارهٔ ۸۰۱ : عشرتی هست در این گوشه غنیمت دارید
- غزل شمارهٔ ۸۰۲ : می‌رسد یوسف مصری همه اقرار دهید
- غزل شمارهٔ ۸۰۳ : بر سر کوی تو عقل از سر جان برخیزد
- غزل شمارهٔ ۸۰۴ : صنما گر ز خط و خال تو فرمان آرند
- غزل شمارهٔ ۸۰۵ : یا رب این بوی که امروز به ما می‌آید
- غزل شمارهٔ ۸۰۶ : یا رب این بوی خوش از روضه جان می‌آید
- غزل شمارهٔ ۸۰۷ : لحظه‌ای قصه کنان قصه تبریز کنید
- غزل شمارهٔ ۸۰۸ : عید بگذشت و همه خلق سوی کار شدند
- غزل شمارهٔ ۸۰۹ : طرفه گرمابه بانی کو ز خلوت برآید
- غزل شمارهٔ ۸۱۰ : باز شیری با شکر آمیختند
- غزل شمارهٔ ۸۱۱ : آن شکرپاسخ نباتم می‌دهد
- غزل شمارهٔ ۸۱۲ : خنب‌های لایزالی جوش باد
- غزل شمارهٔ ۸۱۳ : موشکی صندوق را سوراخ کرد
- غزل شمارهٔ ۸۱۴ : بار دیگر یار ما هنباز کرد
- غزل شمارهٔ ۸۱۵ : شهر پر شد لولیان عقل دزد
- غزل شمارهٔ ۸۱۶ : خلق می‌جنبند مانا روز شد
- غزل شمارهٔ ۸۱۷ : چون مرا جمعی خریدار آمدند
- غزل شمارهٔ ۸۱۸ : ساقیان سرمست در کار آمدند
- غزل شمارهٔ ۸۱۹ : اندک اندک جمع مستان می‌رسند
- غزل شمارهٔ ۸۲۰ : هر چه آن خسرو کند شیرین کند
- غزل شمارهٔ ۸۲۱ : خنده از لطفت حکایت می‌کند
- غزل شمارهٔ ۸۲۲ : عشق اکنون مهربانی می‌کند
- غزل شمارهٔ ۸۲۳ : عمر بر اومید فردا می‌رود
- غزل شمارهٔ ۸۲۴ : عاشقان پیدا و دلبر ناپدید
- غزل شمارهٔ ۸۲۵ : برنشین ای عزم و منشین ای امید
- غزل شمارهٔ ۸۲۶ : ای خدا از عاشقان خشنود باد
- غزل شمارهٔ ۸۲۷ : نه فلک مر عاشقان را بنده باد
- غزل شمارهٔ ۸۲۸ : هر که را اسرار عشق اظهار شد
- غزل شمارهٔ ۸۲۹ : هر چه دلبر کرد ناخوش چون بود
- غزل شمارهٔ ۸۳۰ : صاف جانها سوی گردون می‌رود
- غزل شمارهٔ ۸۳۱ : هر زمان لطفت همی در پی رسد
- غزل شمارهٔ ۸۳۲ : شب شد و هنگام خلوتگاه شد
- غزل شمارهٔ ۸۳۳ : مرگ ما هست عروسی ابد
- غزل شمارهٔ ۸۳۴ : از دل رفته نشان می‌آید
- غزل شمارهٔ ۸۳۵ : گل خندان که نخندد چه کند
- غزل شمارهٔ ۸۳۶ : گر نخسپی شبکی جان چه شود
- غزل شمارهٔ ۸۳۷ : هر کجا بوی خدا می‌آید
- غزل شمارهٔ ۸۳۸ : گر نخسپی شبکی جان چه شود
- غزل شمارهٔ ۸۳۹ : خشمین بر آن کسی شو کز وی گزیر باشد
- غزل شمارهٔ ۸۴۰ : بعد از سماع گویی کان شورها کجا شد
- غزل شمارهٔ ۸۴۱ : باز آفتاب دولت بر آسمان برآمد
- غزل شمارهٔ ۸۴۲ : آن ماه کو ز خوبی بر جمله می‌دواند
- غزل شمارهٔ ۸۴۳ : در عشق زنده باید کز مرده هیچ ناید
- غزل شمارهٔ ۸۴۴ : گر ساعتی ببری ز اندیشه‌ها چه باشد
- غزل شمارهٔ ۸۴۵ : مرغی که ناگهانی در دام ما درآمد
- غزل شمارهٔ ۸۴۶ : بیمار رنج صفرا ذوق شکر نداند
- غزل شمارهٔ ۸۴۷ : پیمانه ایست این جان پیمانه این چه داند
- غزل شمارهٔ ۸۴۸ : از چشم پرخمارت دل را قرار ماند
- غزل شمارهٔ ۸۴۹ : ای آن که از عزیزی در دیده جات کردند
- غزل شمارهٔ ۸۵۰ : یک خانه پر ز مستان مستان نو رسیدند
- غزل شمارهٔ ۸۵۱ : ای آنک پیش حسنت حوری قدم دو آید
- غزل شمارهٔ ۸۵۲ : جز لطف و جز حلاوت خود از شکر چه آید
- غزل شمارهٔ ۸۵۳ : مر بحر را ز ماهی دایم گزیر باشد
- غزل شمارهٔ ۸۵۴ : گفتم مکن چنین‌ها ای جان چنین نباشد
- غزل شمارهٔ ۸۵۵ : عید آمد و خوش آمد دلدار دلکش آمد
- غزل شمارهٔ ۸۵۶ : برجه ز خواب و بنگر نک روز روشن آمد
- غزل شمارهٔ ۸۵۷ : گفتی که در چه کاری با تو چه کار ماند
- غزل شمارهٔ ۸۵۸ : وقتی خوشست ما را لابد نبید باید
- غزل شمارهٔ ۸۵۹ : نی دیده هر دلی را دیدار می‌نماید
- غزل شمارهٔ ۸۶۰ : ای دل اگر کم آیی کارت کمال گیرد
- غزل شمارهٔ ۸۶۱ : لطفی نماند کان صنم خوش لقا نکرد
- غزل شمارهٔ ۸۶۲ : قومی که بر براق بصیرت سفر کنند
- غزل شمارهٔ ۸۶۳ : آتش پریر گفت نهانی به گوش دود
- غزل شمارهٔ ۸۶۴ : بلبل نگر که جانب گلزار می‌رود
- غزل شمارهٔ ۸۶۵ : جانا بیار باده که ایام می‌رود
- غزل شمارهٔ ۸۶۶ : چندان حلاوت و مزه و مستی و گشاد
- غزل شمارهٔ ۸۶۷ : چندان حلاوت و مزه و مستی و گشاد
- غزل شمارهٔ ۸۶۸ : به حرم به خود کشید و مرا آشنا ببرد
- غزل شمارهٔ ۸۶۹ : خیاط روزگار به بالای هیچ مرد
- غزل شمارهٔ ۸۷۰ : چشمم همی‌پرد مگر آن یار می‌رسد
- غزل شمارهٔ ۸۷۱ : آمد بهار خرم و رحمت نثار شد
- غزل شمارهٔ ۸۷۲ : این عشق جمله عاقل و بیدار می‌کشد
- غزل شمارهٔ ۸۷۳ : خفته نمود دلبر گفتم ز باغ زود
- غزل شمارهٔ ۸۷۴ : امروز مرده بین که چه سان زنده می‌شود
- غزل شمارهٔ ۸۷۵ : گر عید وصل تست منم خود غلام عید
- غزل شمارهٔ ۸۷۶ : تا چند خرقه بردرم از بیم و از امید
- غزل شمارهٔ ۸۷۷ : امسال بلبلان چه خبرها همی‌دهند
- غزل شمارهٔ ۸۷۸ : صحرا خوشست لیک چو خورشید فر دهد
- غزل شمارهٔ ۸۷۹ : صبح آمد و صحیفه مصقول برکشید
- غزل شمارهٔ ۸۸۰ : صد مصر مملکت ز تعدی خراب شد
- غزل شمارهٔ ۸۸۱ : آه که بار دگر آتش در من فتاد
- غزل شمارهٔ ۸۸۲ : جامه سیه کرد کفر نور محمد رسید
- غزل شمارهٔ ۸۸۳ : جان من و جان تو بود یکی ز اتحاد
- غزل شمارهٔ ۸۸۴ : پرده دل می‌زند زهره هم از بامداد
- غزل شمارهٔ ۸۸۵ : بار دگر آمدیم تا شود اقبال شاد
- غزل شمارهٔ ۸۸۶ : از رسن زلف تو خلق به جان آمدند
- غزل شمارهٔ ۸۸۷ : روبهکی دنبه برد شیر مگر خفته بود
- غزل شمارهٔ ۸۸۸ : زهره من بر فلک شکل دگر می‌رود
- غزل شمارهٔ ۸۸۹ : روی تو چون روی مار خوی تو زهر قدید
- غزل شمارهٔ ۸۹۰ : صبحدمی همچو صبح پرده ظلمت درید
- غزل شمارهٔ ۸۹۱ : دی شد و بهمن گذشت فصل بهاران رسید
- غزل شمارهٔ ۸۹۲ : آمد شهر صیام سنجق سلطان رسید
- غزل شمارهٔ ۸۹۳ : نیک بدست آنک او شد تلف نیک و بد
- غزل شمارهٔ ۸۹۴ : نعره آن بلبلان از سوی بستان رسید
- غزل شمارهٔ ۸۹۵ : وسوسه تن گذشت غلغله جان رسید
- غزل شمارهٔ ۸۹۶ : غره مشو گر ز چرخ کار تو گردد بلند
- غزل شمارهٔ ۸۹۷ : شرح دهم من که شب از چه سیه دل بود
- غزل شمارهٔ ۸۹۸ : بانگ زدم من که دل مست کجا می‌رود
- غزل شمارهٔ ۸۹۹ : یار مرا عارض و عذار نه این بود
- غزل شمارهٔ ۹۰۰ : بگیر دامن لطفش که ناگهان بگریزد
- غزل شمارهٔ ۹۰۱ : اگر دمی بنوازد مرا نگار چه باشد
- غزل شمارهٔ ۹۰۲ : ز سر بگیرم عیشی چو پا به گنج فروشد
- غزل شمارهٔ ۹۰۳ : اگر مرا تو نخواهی دلم تو را نگذارد
- غزل شمارهٔ ۹۰۴ : ز باد حضرت قدسی بنفشه زار چه می‌شد
- غزل شمارهٔ ۹۰۵ : شدم ز عشق به جایی که عشق نیز نداند
- غزل شمارهٔ ۹۰۶ : گرفت خشم ز بستان سرخری و برون شد
- غزل شمارهٔ ۹۰۷ : مده به دست فراقت دل مرا که نشاید
- غزل شمارهٔ ۹۰۸ : چو درد گیرد دندان تو عدو گردد
- غزل شمارهٔ ۹۰۹ : چه پادشاست که از خاک پادشا سازد
- غزل شمارهٔ ۹۱۰ : بر آستانه اسرار آسمان نرسد
- غزل شمارهٔ ۹۱۱ : به روز مرگ چو تابوت من روان باشد
- غزل شمارهٔ ۹۱۲ : نگفتمت مرو آن جا که مبتلات کنند
- غزل شمارهٔ ۹۱۳ : بگو به گوش کسانی که نور چشم منند
- غزل شمارهٔ ۹۱۴ : ز بانگ پست تو ای دل بلند گشت وجود
- غزل شمارهٔ ۹۱۵ : بیا که ساقی عشق شراب باره رسید
- غزل شمارهٔ ۹۱۶ : درخت و برگ برآید ز خاک این گوید
- غزل شمارهٔ ۹۱۷ : به یارکان صفا جز می صفا مدهید
- غزل شمارهٔ ۹۱۸ : چو کارزار کند شاه روم با شمشاد
- غزل شمارهٔ ۹۱۹ : ببرد خواب مرا عشق و عشق خواب برد
- غزل شمارهٔ ۹۲۰ : کسی که عاشق آن رونق چمن باشد
- غزل شمارهٔ ۹۲۱ : سخن که خیزد از جان ز جان حجاب کند
- غزل شمارهٔ ۹۲۲ : چو عشق را هوس بوسه و کنار بود
- غزل شمارهٔ ۹۲۳ : رسید ساقی جان ما خمار خواب آلود
- غزل شمارهٔ ۹۲۴ : به روح‌های مقدس ز من سلام برید
- غزل شمارهٔ ۹۲۵ : دو ماه پهلوی همدیگرند بر در عید
- غزل شمارهٔ ۹۲۶ : حبیب کعبه جانست اگر نمی‌دانید
- غزل شمارهٔ ۹۲۷ : به باغ بلبل از این پس حدیث ما گوید
- غزل شمارهٔ ۹۲۸ : هزار جان مقدس فدای روی تو باد
- غزل شمارهٔ ۹۲۹ : ز عشق آن رخ خوب تو ای اصول مراد
- غزل شمارهٔ ۹۳۰ : سپاس و شکر خدا را که بندها بگشاد
- غزل شمارهٔ ۹۳۱ : مها به دل نظری کن که دل تو را دارد
- غزل شمارهٔ ۹۳۲ : مها به دل نظری کن که دل تو را دارد
- غزل شمارهٔ ۹۳۳ : میان باغ گل سرخ‌های و هو دارد
- غزل شمارهٔ ۹۳۴ : میان باغ گل سرخ‌های و هو دارد
- غزل شمارهٔ ۹۳۵ : مکن مکن که پشیمان شوی و بد باشد
- غزل شمارهٔ ۹۳۶ : مرا عقیق تو باید شکر چه سود کند
- غزل شمارهٔ ۹۳۷ : فراغتی دهدم عشق تو ز خویشاوند
- غزل شمارهٔ ۹۳۸ : سخن به نزد سخندان بزرگوار بود
- غزل شمارهٔ ۹۳۹ : به پیش تو چه زند جان و جان کدام بود
- غزل شمارهٔ ۹۴۰ : ربود عشق تو تسبیح و داد بیت و سرود
- غزل شمارهٔ ۹۴۱ : ز بعد خاک شدن یا زیان بود یا سود
- غزل شمارهٔ ۹۴۲ : اگر مرا تو نخواهی دلم تو را خواهد
- غزل شمارهٔ ۹۴۳ : نماز شام چو خورشید در غروب آید
- غزل شمارهٔ ۹۴۴ : به باغ بلبل از این پس نوای ما گوید
- غزل شمارهٔ ۹۴۵ : ندا رسید به جانها که چند می‌پایید
- غزل شمارهٔ ۹۴۶ : میان باغ گل سرخ‌های و هو دارد
- غزل شمارهٔ ۹۴۷ : مخسب شب که شبی صد هزار جان ارزد
- غزل شمارهٔ ۹۴۸ : کسی خراب خرابات و مست می‌باشد
- غزل شمارهٔ ۹۴۹ : مرا وصال تو باید صبا چه سود کند
- غزل شمارهٔ ۹۵۰ : سپاس آن عدمی را که هست ما بربود
- غزل شمارهٔ ۹۵۱ : هر آن نوی که رسد سوی تو قدید شود
- غزل شمارهٔ ۹۵۲ : ز شمس دین طرب نوبهار بازآید
- غزل شمارهٔ ۹۵۳ : سپیده دم بدمید و سپیده می‌ساید
- غزل شمارهٔ ۹۵۴ : فزود آتش من آب را خبر ببرید
- غزل شمارهٔ ۹۵۵ : سلام بر تو که سین سلام بر تو رسید
- غزل شمارهٔ ۹۵۶ : ز جان سوخته‌ام خلق را حذار کنید
- غزل شمارهٔ ۹۵۷ : هزار جان مقدس فدای روی تو باد
- غزل شمارهٔ ۹۵۸ : کدام لب که از او بوی جان نمی‌آید
- غزل شمارهٔ ۹۵۹ : اگر دل از غم دنیا جدا توانی کرد
- غزل شمارهٔ ۹۶۰ : به حارسان نکوروی من خطاب کنید
- غزل شمارهٔ ۹۶۱ : جهان را بدیدم وفایی ندارد
- غزل شمارهٔ ۹۶۲ : سحر این دل من ز سودا چه می‌شد
- غزل شمارهٔ ۹۶۳ : دل من که باشد که تو را نباشد
- غزل شمارهٔ ۹۶۴ : گفتم که ای جان خود جان چه باشد
- غزل شمارهٔ ۹۶۵ : دل گردون خلل کند چو مه تو نهان شود
- غزل شمارهٔ ۹۶۶ : دیده خون گشت و خون نمی‌خسبد
- غزل شمارهٔ ۹۶۷ : رسم نو بین که شهریار نهاد
- غزل شمارهٔ ۹۶۸ : سیبکی نیم سرخ و نیمی زرد
- غزل شمارهٔ ۹۶۹ : سیبکی نیم سرخ و نیمی زرد
- غزل شمارهٔ ۹۷۰ : دیده‌ها شب فراز باید کرد
- غزل شمارهٔ ۹۷۱ : عشق تو مست و کف زنانم کرد
- غزل شمارهٔ ۹۷۲ : عاشقانی که باخبر میرند
- غزل شمارهٔ ۹۷۳ : صوفیان در دمی دو عید کنند
- غزل شمارهٔ ۹۷۴ : گر تو را بخت یار خواهد بود
- غزل شمارهٔ ۹۷۵ : آتش افکند در جهان جمشید
- غزل شمارهٔ ۹۷۶ : خسروانی که فتنه‌ای چینید
- غزل شمارهٔ ۹۷۷ : عید بر عاشقان مبارک باد
- غزل شمارهٔ ۹۷۸ : زندگانی صدر عالی باد
- غزل شمارهٔ ۹۷۹ : شاهدی بین که در زمانه بزاد
- غزل شمارهٔ ۹۸۰ : مادر عشق طفل عاشق را
- غزل شمارهٔ ۹۸۱ : شعر من نان مصر را ماند
- غزل شمارهٔ ۹۸۲ : یوسف آخرزمان خرامان شد
- غزل شمارهٔ ۹۸۳ : هر کی در ذوق عشق دنگ آمد
- غزل شمارهٔ ۹۸۴ : هین که هنگام صابران آمد
- غزل شمارهٔ ۹۸۵ : هر که بهر تو انتظار کند
- غزل شمارهٔ ۹۸۶ : عشق را جان بی‌قرار بود
- غزل شمارهٔ ۹۸۷ : هر که را ذوق دین پدید آید
- غزل شمارهٔ ۹۸۸ : بوی دلدار ما نمی‌آید
- غزل شمارهٔ ۹۸۹ : صبر با عشق بس نمی‌آید
- غزل شمارهٔ ۹۹۰ : من بسازم ولیک کی شاید
- غزل شمارهٔ ۹۹۱ : عشق جانان مرا ز جان ببرید
- غزل شمارهٔ ۹۹۲ : خسروانی که فتنه‌ای چینید
- غزل شمارهٔ ۹۹۳ : زان ازلی نور که پرورده‌اند
- غزل شمارهٔ ۹۹۴ : دوست همان به که بلاکش بود
- غزل شمارهٔ ۹۹۵ : دیدن روی تو هم از بامداد
- غزل شمارهٔ ۹۹۶ : گفت کسی خواجه سنایی بمرد
- غزل شمارهٔ ۹۹۷ : پیرهن یوسف و بو می‌رسد
- غزل شمارهٔ ۹۹۸ : آتش عشق تو قلاووز شد
- غزل شمارهٔ ۹۹۹ : از سوی دل لشکر جان آمدند
- غزل شمارهٔ ۱۰۰۰ : آنچ گل سرخ قبا می‌کند
- غزل شمارهٔ ۱۰۰۱ : آه در آن شمع منور چه بود
- غزل شمارهٔ ۱۰۰۲ : چونک کمند تو دلم را کشید
- غزل شمارهٔ ۱۰۰۳ : شاخ گلی باغ ز تو سبز و شاد
- غزل شمارهٔ ۱۰۰۴ : دوش دل عربده گر با کی بود
- غزل شمارهٔ ۱۰۰۵ : هر که ز عشاق گریزان شود
- غزل شمارهٔ ۱۰۰۶ : عشق مرا بر همگان برگزید
- غزل شمارهٔ ۱۰۰۷ : گفت کسی خواجه سنایی بمرد
- غزل شمارهٔ ۱۰۰۸ : یا من نعماه غیر معدود
- غزل شمارهٔ ۱۰۰۹ : طارت الکتب الکرام من کرام یا عباد
- غزل شمارهٔ ۱۰۱۰ : من رای درا تلالا نوره وسط الفؤاد
- غزل شمارهٔ ۱۰۱۱ : میر خوبان را دگر منشور خوبی دررسید
- غزل شمارهٔ ۱۰۱۲ : یا شبه الطیف لی انت قریب بعید
- غزل شمارهٔ ۱۰۱۳ : اگر حریف منی پس بگو که دوش چه بود
- غزل شمارهٔ ۱۰۱۴ : حکم البین بموتی و عمد
- غزل شمارهٔ ۱۰۱۵ : ای شاهد سیمین ذقن درده شرابی همچو زر
- غزل شمارهٔ ۱۰۱۶ : انا فتحنا عینکم فاستبصروا الغیب البصر
- غزل شمارهٔ ۱۰۱۷ : آمد ترش رویی دگر یا زمهریر است او مگر
- غزل شمارهٔ ۱۰۱۸ : رو چشم جان را برگشا در بی‌دلان اندرنگر
- غزل شمارهٔ ۱۰۱۹ : ما را خدا از بهر چه آورد بهر شور و شر
- غزل شمارهٔ ۱۰۲۰ : ای تو نگار خانگی خانه درآ از این سفر
- غزل شمارهٔ ۱۰۲۱ : گرم درآ و دم مده باده بیار و غم ببر
- غزل شمارهٔ ۱۰۲۲ : دی سحری بر گذری گفت مرا یار
- غزل شمارهٔ ۱۰۲۳ : اگر باده خوری باری ز دست دلبر ما خور
- غزل شمارهٔ ۱۰۲۴ : مرا همچون پدر بنگر نه همچون شوهر مادر
- غزل شمارهٔ ۱۰۲۵ : مرا آن اصل بیداری دگرباره به خواب اندر
- غزل شمارهٔ ۱۰۲۶ : گر چه نه به دریاییم دانه گهریم آخر
- غزل شمارهٔ ۱۰۲۷ : یغمابک ترکستان بر زنگ بزد لشکر
- غزل شمارهٔ ۱۰۲۸ : ذاتت عسلست ای جان گفتت عسلی دیگر
- غزل شمارهٔ ۱۰۲۹ : جان بر کف خود داری ای مونس جان زوتر
- غزل شمارهٔ ۱۰۳۰ : نیمیت ز زهر آمد نیمی دگر از شکر
- غزل شمارهٔ ۱۰۳۱ : جان من و جان تو بستست به همدیگر
- غزل شمارهٔ ۱۰۳۲ : تا چند زنی بر من ز انکار تو خار آخر
- غزل شمارهٔ ۱۰۳۳ : ای دیده مرا بر در واپس بکشیده سر
- غزل شمارهٔ ۱۰۳۴ : مکن یار مکن یار مرو ای مه عیار
- غزل شمارهٔ ۱۰۳۵ : ای عاشق بیچاره شده زار به زر بر
- غزل شمارهٔ ۱۰۳۶ : ای رخت فکنده تو بر اومید و حذر بر
- غزل شمارهٔ ۱۰۳۷ : گیرم که بود میر تو را زر به خروار
- غزل شمارهٔ ۱۰۳۸ : به حسن تو نباشد یار دیگر
- غزل شمارهٔ ۱۰۳۹ : بگرد فتنه می‌گردی دگربار
- غزل شمارهٔ ۱۰۴۰ : جفا از سر گرفتی یاد می‌دار
- غزل شمارهٔ ۱۰۴۱ : مرا یارا چنین بی‌یار مگذار
- غزل شمارهٔ ۱۰۴۲ : منم از جان خود بیزار بیزار
- غزل شمارهٔ ۱۰۴۳ : مرا اقبال خندانید آخر
- غزل شمارهٔ ۱۰۴۴ : به ساقی درنگر در مست منگر
- غزل شمارهٔ ۱۰۴۵ : بگردان ساقیا آن جام دیگر
- غزل شمارهٔ ۱۰۴۶ : نگشتم از تو هرگز ای صنم سیر
- غزل شمارهٔ ۱۰۴۷ : در این سرما و باران یار خوشتر
- غزل شمارهٔ ۱۰۴۸ : خداوند خداوندان اسرار
- غزل شمارهٔ ۱۰۴۹ : صد بار بگفتمت نگهدار
- غزل شمارهٔ ۱۰۵۰ : کی باشد اختری در اقطار
- غزل شمارهٔ ۱۰۵۱ : شب گشت ولیک پیش اغیار
- غزل شمارهٔ ۱۰۵۲ : نوریست میان شعر احمر
- غزل شمارهٔ ۱۰۵۳ : نزدیک توام مرا مبین دور
- غزل شمارهٔ ۱۰۵۴ : ای یار شگرف در همه کار
- غزل شمارهٔ ۱۰۵۵ : انجیرفروش را چه بهتر
- غزل شمارهٔ ۱۰۵۶ : انجیرفروش را چه بهتر
- غزل شمارهٔ ۱۰۵۷ : دارد درویش نوش دیگر
- غزل شمارهٔ ۱۰۵۸ : آخر کی شود از آن لقا سیر
- غزل شمارهٔ ۱۰۵۹ : گفتی که زیان کنی زیان گیر
- غزل شمارهٔ ۱۰۶۰ : عاشقی در خشم شد از یار خود معشوق وار
- غزل شمارهٔ ۱۰۶۱ : عرض لشکر می‌دهد مر عاشقان را عشق یار
- غزل شمارهٔ ۱۰۶۲ : چون نبینم من جمالت صد جهان خود دیده گیر
- غزل شمارهٔ ۱۰۶۳ : عزم رفتن کرده‌ای چون عمر شیرین یاد دار
- غزل شمارهٔ ۱۰۶۴ : مطربا در پیش شاهان چون شدستی پرده دار
- غزل شمارهٔ ۱۰۶۵ : یا ربا این لطف‌ها را از لبش پاینده دار
- غزل شمارهٔ ۱۰۶۶ : مرحبا ای جان باقی پادشاه کامیار
- غزل شمارهٔ ۱۰۶۷ : سر برآور ای حریف و روی من بین همچو زر
- غزل شمارهٔ ۱۰۶۸ : نیشکر باید که بندد پیش آن لب‌ها کمر
- غزل شمارهٔ ۱۰۶۹ : در سماع عاشقان زد فر و تابش بر اثیر
- غزل شمارهٔ ۱۰۷۰ : گر به خلوت دیدمی او را به جایی سیر سیر
- غزل شمارهٔ ۱۰۷۱ : معده را پر کرده‌ای دوش از خمیر و از فطیر
- غزل شمارهٔ ۱۰۷۲ : گر خورد آن شیر عشقت خون ما را خورده گیر
- غزل شمارهٔ ۱۰۷۳ : خوی بد دارم ملولم تو مرا معذور دار
- غزل شمارهٔ ۱۰۷۴ : گرم در گفتار آمد آن صنم این الفرار
- غزل شمارهٔ ۱۰۷۵ : آینه چینی تو را با زنگی اعشی چه کار
- غزل شمارهٔ ۱۰۷۶ : لحظه لحظه می برون آمد ز پرده شهریار
- غزل شمارهٔ ۱۰۷۷ : از کنار خویش یابم هر دمی من بوی یار
- غزل شمارهٔ ۱۰۷۸ : شادیی کان از جهان اندر دلت آید مخر
- غزل شمارهٔ ۱۰۷۹ : بهر شهوت جان خود را می‌دهی همچون ستور
- غزل شمارهٔ ۱۰۸۰ : ساقیا هستند خلقان از می ما دور دور
- غزل شمارهٔ ۱۰۸۱ : ای صبا حالی ز خد و خال شمس الدین بیار
- غزل شمارهٔ ۱۰۸۲ : عقل بند ره روان و عاشقانست ای پسر
- غزل شمارهٔ ۱۰۸۳ : هله زیرک، هله زیرک، هله زیرک، هله زوتر
- غزل شمارهٔ ۱۰۸۴ : مه روزه اندرآمد هله ای بت چو شکر
- غزل شمارهٔ ۱۰۸۵ : همه صیدها بکردی هله میر بار دیگر
- غزل شمارهٔ ۱۰۸۶ : هله زیرک هله زیرک هله زیرک هله زوتر
- غزل شمارهٔ ۱۰۸۷ : بده آن باده به ما باده به ما اولیتر
- غزل شمارهٔ ۱۰۸۸ : سر فروکن به سحر کز سر بازار نظر
- غزل شمارهٔ ۱۰۸۹ : هین که آمد به سر کوی تو مجنون دگر
- غزل شمارهٔ ۱۰۹۰ : صنما این چه گمانست فرودست حقیر
- غزل شمارهٔ ۱۰۹۱ : نه که مهمان غریبم تو مرا یار مگیر
- غزل شمارهٔ ۱۰۹۲ : اختران را شب وصلست و نثارست و نثار
- غزل شمارهٔ ۱۰۹۳ : روستایی بچه‌ای هست درون بازار
- غزل شمارهٔ ۱۰۹۴ : پر ده آن جام می را ساقیا بار دیگر
- غزل شمارهٔ ۱۰۹۵ : داد جاروبی به دستم آن نگار
- غزل شمارهٔ ۱۰۹۶ : گر ز سر عشق او داری خبر
- غزل شمارهٔ ۱۰۹۷ : عقل بند ره روانست ای پسر
- غزل شمارهٔ ۱۰۹۸ : آمدم من بی‌دل و جان ای پسر
- غزل شمارهٔ ۱۰۹۹ : ای نهاده بر سر زانو تو سر
- غزل شمارهٔ ۱۱۰۰ : بس که می‌انگیخت آن مه شور و شر
- غزل شمارهٔ ۱۱۰۱ : نرم نرمک سوی رخسارش نگر
- غزل شمارهٔ ۱۱۰۲ : عشق را با گفت و با ایما چه کار
- غزل شمارهٔ ۱۱۰۳ : رفتم آن جا مست و گفتم ای نگار
- غزل شمارهٔ ۱۱۰۴ : باز شد در عاشقی بابی دگر
- غزل شمارهٔ ۱۱۰۵ : ای خیالت در دل من هر سحور
- غزل شمارهٔ ۱۱۰۶ : راز را اندر میان نه وامگیر
- غزل شمارهٔ ۱۱۰۷ : در چمن آیید و بربندید دید
- غزل شمارهٔ ۱۱۰۸ : ساقیا باده چون نار بیار
- غزل شمارهٔ ۱۱۰۹ : ساقیا باده گلرنگ بیار
- غزل شمارهٔ ۱۱۱۰ : از لب یار شکر را چه خبر
- غزل شمارهٔ ۱۱۱۱ : روزی خوشست رویت از نور روز خوشتر
- غزل شمارهٔ ۱۱۱۲ : بر منبرست این دم مذکر مذکر
- غزل شمارهٔ ۱۱۱۳ : ای جان جان جانها جانی و چیز دیگر
- غزل شمارهٔ ۱۱۱۴ : ای محو عشق گشته جانی و چیز دیگر
- غزل شمارهٔ ۱۱۱۵ : ای آینه فقیری جانی و چیز دیگر
- غزل شمارهٔ ۱۱۱۶ : هر کس به جنس خویش درآمیخت ای نگار
- غزل شمارهٔ ۱۱۱۷ : دل ناظر جمال تو آن گاه انتظار
- غزل شمارهٔ ۱۱۱۸ : میر شکار من که مرا کرده‌ای شکار
- غزل شمارهٔ ۱۱۱۹ : کس بی‌کسی نماند میدان تو این قدر
- غزل شمارهٔ ۱۱۲۰ : مستیم و بیخودیم و جمال تو پرده در
- غزل شمارهٔ ۱۱۲۱ : آمد بهار خرم و آمد رسول یار
- غزل شمارهٔ ۱۱۲۲ : اندیشه را رها کن اندر دلش مگیر
- غزل شمارهٔ ۱۱۲۳ : پرده خوش آن بود کز پس آن پرده دار
- غزل شمارهٔ ۱۱۲۴ : تاخت رخ آفتاب گشت جهان مست وار
- غزل شمارهٔ ۱۱۲۵ : چون سر کس نیستت فتنه مکن دل مبر
- غزل شمارهٔ ۱۱۲۶ : سست مکن زه که من تیر توام چارپر
- غزل شمارهٔ ۱۱۲۷ : وجهک مثل القمر قلبک مثل الحجر
- غزل شمارهٔ ۱۱۲۸ : بر سر ره دیدمش تیزروان چون قمر
- غزل شمارهٔ ۱۱۲۹ : عمر که بی‌عشق رفت هیچ حسابش مگیر
- غزل شمارهٔ ۱۱۳۰ : آید هر دم رسول از طرف شهر یار
- غزل شمارهٔ ۱۱۳۱ : گفت لبم چون شکر ارزد گنج گهر
- غزل شمارهٔ ۱۱۳۲ : چون سر کس نیستت فتنه مکن دل مبر
- غزل شمارهٔ ۱۱۳۳ : نه در وفات گذارد نه در جفا دلدار
- غزل شمارهٔ ۱۱۳۴ : چرا ز قافله یک کس نمی‌شود بیدار
- غزل شمارهٔ ۱۱۳۵ : بیار ساقی بادت فدا سر و دستار
- غزل شمارهٔ ۱۱۳۶ : نبشتست خدا گرد چهره دلدار
- غزل شمارهٔ ۱۱۳۷ : شدست نور محمد هزار شاخ هزار
- غزل شمارهٔ ۱۱۳۸ : چه مایه رنج کشیدم ز یار تا این کار
- غزل شمارهٔ ۱۱۳۹ : مجوی شادی چون در غمست میل نگار
- غزل شمارهٔ ۱۱۴۰ : بیامدیم دگربار چون نسیم بهار
- غزل شمارهٔ ۱۱۴۱ : ز بامداد چه دشمن کشست دیدن یار
- غزل شمارهٔ ۱۱۴۲ : درخت اگر متحرک بدی به پا و به پر
- غزل شمارهٔ ۱۱۴۳ : تو شاخ خشک چرایی به روی یار نگر
- غزل شمارهٔ ۱۱۴۴ : ندا رسید به جانها ز خسرو منصور
- غزل شمارهٔ ۱۱۴۵ : به من نگر که منم مونس تو اندر گور
- غزل شمارهٔ ۱۱۴۶ : مرا بگاه ده ای ساقی کریم عقار
- غزل شمارهٔ ۱۱۴۷ : بکش بکش که چه خوش می‌کشی بیار بیار
- غزل شمارهٔ ۱۱۴۸ : کسی بگفت ز ما یا از اوست نیکی و شر
- غزل شمارهٔ ۱۱۴۹ : فغان فغان که ببست آن نگار بار سفر
- غزل شمارهٔ ۱۱۵۰ : به خدمت لبت آمد به انتجاع شکر
- غزل شمارهٔ ۱۱۵۱ : قدح شکست و شرابم نماند و من مخمور
- غزل شمارهٔ ۱۱۵۲ : ببین دلی که نگردد ز جان سپاری سیر
- غزل شمارهٔ ۱۱۵۳ : مه تو یار ندارد جز او تو یار مگیر
- غزل شمارهٔ ۱۱۵۴ : چو دررسید ز تبریز شمس دین چو قمر
- غزل شمارهٔ ۱۱۵۵ : از آن مقام که نبود گشاد، زود گذر
- غزل شمارهٔ ۱۱۵۶ : مطرب عاشقان بجنبان تار
- غزل شمارهٔ ۱۱۵۷ : گر تو خواهی وطن پر از دلدار
- غزل شمارهٔ ۱۱۵۸ : رحم بر یار کی کند هم یار
- غزل شمارهٔ ۱۱۵۹ : عشق جانست عشق تو جانتر
- غزل شمارهٔ ۱۱۶۰ : روی بنما به ما مکن مستور
- غزل شمارهٔ ۱۱۶۱ : مطربا عیش و نوش از سر گیر
- غزل شمارهٔ ۱۱۶۲ : مطربا عشقبازی از سر گیر
- غزل شمارهٔ ۱۱۶۳ : عار بادا جهانیان را عار
- غزل شمارهٔ ۱۱۶۴ : خلق را زیر گنبد دوار
- غزل شمارهٔ ۱۱۶۵ : میر خرابات تویی ای نگار
- غزل شمارهٔ ۱۱۶۶ : چند از این راه نو روزگار
- غزل شمارهٔ ۱۱۶۷ : مست توام نه از می و نه از کوکنار
- غزل شمارهٔ ۱۱۶۸ : جان خراباتی و عمر بهار
- غزل شمارهٔ ۱۱۶۹ : هست کسی صافی و زیبانظر
- غزل شمارهٔ ۱۱۷۰ : رحم کن ار زخم شوم سر به سر
- غزل شمارهٔ ۱۱۷۱ : در بگشا کآمد خامی دگر
- غزل شمارهٔ ۱۱۷۲ : جاء الربیع و البطر زال الشتاء و الخطر
- غزل شمارهٔ ۱۱۷۳ : بشنو خبر صادق از گفته پیغامبر
- غزل شمارهٔ ۱۱۷۴ : مرا می‌گفت دوش آن یار عیار
- غزل شمارهٔ ۱۱۷۵ : انجیرفروش را چه بهتر
- غزل شمارهٔ ۱۱۷۶ : انتم الشمس و القمر منکم السمع و البصر
- غزل شمارهٔ ۱۱۷۷ : آفتابی برآمد از اسرار
- غزل شمارهٔ ۱۱۷۸ : جاء الربیع و البطر زال الشتاء و الخطر
- غزل شمارهٔ ۱۱۷۹ : غره وجه سلبت قلب جمیع البشر
- غزل شمارهٔ ۱۱۸۰ : سیدی انی کلیل انت فی زی النهار
- غزل شمارهٔ ۱۱۸۱ : به سوی ما نگر چشمی برانداز
- غزل شمارهٔ ۱۱۸۲ : تو چشم شیخ را دیدن میاموز
- غزل شمارهٔ ۱۱۸۳ : اگر کی در فرینداش یوقسا یاوز
- غزل شمارهٔ ۱۱۸۴ : بیا با تو مرا کارست امروز
- غزل شمارهٔ ۱۱۸۵ : چنان مستم چنان مستم من امروز
- غزل شمارهٔ ۱۱۸۶ : چنان مستم چنان مستم من امروز
- غزل شمارهٔ ۱۱۸۷ : در این سرما سر ما داری امروز
- غزل شمارهٔ ۱۱۸۸ : الا ای شمع گریان گرم می‌سوز
- غزل شمارهٔ ۱۱۸۹ : در این سرما سر ما داری امروز
- غزل شمارهٔ ۱۱۹۰ : ای خفته به یاد یار برخیز
- غزل شمارهٔ ۱۱۹۱ : ماییم فداییان جانباز
- غزل شمارهٔ ۱۱۹۲ : برخیز و صبوح را برانگیز
- غزل شمارهٔ ۱۱۹۳ : من از سخنان مهرانگیز
- غزل شمارهٔ ۱۱۹۴ : گر نه‌ای دیوانه رو مر خویش را دیوانه ساز
- غزل شمارهٔ ۱۱۹۵ : سوی خانه خویش آمد عشق آن عاشق نواز
- غزل شمارهٔ ۱۱۹۶ : عاشقان را شد مسلم شب نشستن تا به روز
- غزل شمارهٔ ۱۱۹۷ : اگر آتش است یارت تو برو در او همی‌سوز
- غزل شمارهٔ ۱۱۹۸ : سیمرغ کوه قاف رسیدن گرفت باز
- غزل شمارهٔ ۱۱۹۹ : یا مکثر الدلال علی الخلق بالنشوز
- غزل شمارهٔ ۱۲۰۰ : ساقی روحانیان روح شدم خیز خیز
- غزل شمارهٔ ۱۲۰۱ : برای عاشق و دزدست شب فراخ و دراز
- غزل شمارهٔ ۱۲۰۲ : به آفتاب شهم گفت هین مکن این ناز
- غزل شمارهٔ ۱۲۰۳ : برو برو که نفورم ز عشق عارآمیز
- غزل شمارهٔ ۱۲۰۴ : عشق گزین عشق و در او کوکبه می‌ران و مترس
- غزل شمارهٔ ۱۲۰۵ : سیر نگشت جان من بس مکن و مگو که بس
- غزل شمارهٔ ۱۲۰۶ : سوی لبش هر آنک شد زخم خورد ز پیش و پس
- غزل شمارهٔ ۱۲۰۷ : نیم شب از عشق تا دانی چه می‌گوید خروس
- غزل شمارهٔ ۱۲۰۸ : حال ما بی‌آن مه زیبا مپرس
- غزل شمارهٔ ۱۲۰۹ : ای دل بی‌بهره از بهرام ترس
- غزل شمارهٔ ۱۲۱۰ : نیست در آخرزمان فریادرس
- غزل شمارهٔ ۱۲۱۱ : ای روترش به پیشم بد گفته‌ای مرا پس
- غزل شمارهٔ ۱۲۱۲ : دست بنه بر دلم از غم دلبر مپرس
- غزل شمارهٔ ۱۲۱۳ : ای سگ قصاب هجر خون مرا خوش بلیس
- غزل شمارهٔ ۱۲۱۴ : بیا که دانه لطیفست رو ز دام مترس
- غزل شمارهٔ ۱۲۱۵ : ای مست ماه روی تو استاره و گردون خوش
- غزل شمارهٔ ۱۲۱۶ : گر عاشقی از جان و دل جور و جفای یار کش
- غزل شمارهٔ ۱۲۱۷ : الحذر از عشق حذر هر کی نشانی بودش
- غزل شمارهٔ ۱۲۱۸ : ای شب خوش رو که تویی مهتر و سالار حبش
- غزل شمارهٔ ۱۲۱۹ : یار نخواهم که بود بدخو و غمخوار و ترش
- غزل شمارهٔ ۱۲۲۰ : دام دگر نهاده‌ام تا که مگر بگیرمش
- غزل شمارهٔ ۱۲۲۱ : اگر گم گردد این بی‌دل از آن دلدار جوییدش
- غزل شمارهٔ ۱۲۲۲ : چه دارد در دل آن خواجه که می‌تابد ز رخسارش
- غزل شمارهٔ ۱۲۲۳ : قرین مه دو مریخند و آن دو چشمت ای دلکش
- غزل شمارهٔ ۱۲۲۴ : پریشان باد پیوسته دل از زلف پریشانش
- غزل شمارهٔ ۱۲۲۵ : ریاضت نیست پیش ما همه لطفست و بخشایش
- غزل شمارهٔ ۱۲۲۶ : آن یار ترش رو را این سوی کشانیدش
- غزل شمارهٔ ۱۲۲۷ : رویش خوش و مویش خوش وان طره جعدینش
- غزل شمارهٔ ۱۲۲۸ : ای یوسف مه رویان ای جاه و جمالت خوش
- غزل شمارهٔ ۱۲۲۹ : زلفی که به جان ارزد هر تار بشوریدش
- غزل شمارهٔ ۱۲۳۰ : جانم به چه آرامد ای یار به آمیزش
- غزل شمارهٔ ۱۲۳۱ : وقتت خوش وقتت خوش حلوایی و شکرکش
- غزل شمارهٔ ۱۲۳۲ : هنگام صبوح آمد ای مرغ سحرخوانش
- غزل شمارهٔ ۱۲۳۳ : درون ظلمتی می‌جو صفاتش
- غزل شمارهٔ ۱۲۳۴ : قضا آمد شنو طبل نفیرش
- غزل شمارهٔ ۱۲۳۵ : نگاری را که می‌جویم به جانش
- غزل شمارهٔ ۱۲۳۶ : برفتم دی به پیشش سخت پرجوش
- غزل شمارهٔ ۱۲۳۷ : شنو پندی ز من ای یار خوش کیش
- غزل شمارهٔ ۱۲۳۸ : امروز خوش است دل که تو دوش
- غزل شمارهٔ ۱۲۳۹ : ای خواجه تو عاقلانه می‌باش
- غزل شمارهٔ ۱۲۴۰ : آن مطرب ما خوشست و چنگش
- غزل شمارهٔ ۱۲۴۱ : ما نعره به شب زنیم و خاموش
- غزل شمارهٔ ۱۲۴۲ : گر لاش نمود راه قلاش
- غزل شمارهٔ ۱۲۴۳ : اندرآ ای اصل اصل شادمانی شاد باش
- غزل شمارهٔ ۱۲۴۴ : ای سنایی گر نیابی یار یار خویش باش
- غزل شمارهٔ ۱۲۴۵ : آنک بیرون از جهان بد در جهان آوردمش
- غزل شمارهٔ ۱۲۴۶ : دوش رفتم در میان مجلس سلطان خویش
- غزل شمارهٔ ۱۲۴۷ : عارفان را شمع و شاهد نیست از بیرون خویش
- غزل شمارهٔ ۱۲۴۸ : ساقیا بی‌گه رسیدی می بده مردانه باش
- غزل شمارهٔ ۱۲۴۹ : شده‌ام سپند حسنت وطنم میان آتش
- غزل شمارهٔ ۱۲۵۰ : به شکرخنده اگر می‌ببرد جان رسدش
- غزل شمارهٔ ۱۲۵۱ : گر لب او شکند نرخ شکر می‌رسدش
- غزل شمارهٔ ۱۲۵۲ : آن که مه غاشیه زین چو غلامان کشدش
- غزل شمارهٔ ۱۲۵۳ : بر ملک نیست نهان حال دل و نیک و بدش
- غزل شمارهٔ ۱۲۵۴ : من توام تو منی ای دوست مرو از بر خویش
- غزل شمارهٔ ۱۲۵۵ : اندک اندک راه زد سیم و زرش
- غزل شمارهٔ ۱۲۵۶ : آنک جانش داده‌ای آن را مکش
- غزل شمارهٔ ۱۲۵۷ : چون تو شادی بنده گو غمخوار باش
- غزل شمارهٔ ۱۲۵۸ : آن مایی همچو ما دلشاد باش
- غزل شمارهٔ ۱۲۵۹ : عقل آمد عاشقا خود را بپوش
- غزل شمارهٔ ۱۲۶۰ : اندرآمد شاه شیرینان ترش
- غزل شمارهٔ ۱۲۶۱ : روی تو جان جانست از جان نهان مدارش
- غزل شمارهٔ ۱۲۶۲ : گر جان بجز تو خواهد از خویش برکنیمش
- غزل شمارهٔ ۱۲۶۳ : سرمست شد نگارم بنگر به نرگسانش
- غزل شمارهٔ ۱۲۶۴ : می‌گفت چشم شوخش با طره سیاهش
- غزل شمارهٔ ۱۲۶۵ : آن مه که هست گردون گردان و بی‌قرارش
- غزل شمارهٔ ۱۲۶۶ : روحیست بی‌نشان و ما غرقه در نشانش
- غزل شمارهٔ ۱۲۶۷ : در عشق آتشینش آتش نخورده آتش
- غزل شمارهٔ ۱۲۶۸ : صد سال اگر گریزی و نایی بتا به پیش
- غزل شمارهٔ ۱۲۶۹ : آینه‌ام من آینه‌ام من تا که بدیدم روی چو ماهش
- غزل شمارهٔ ۱۲۷۰ : مستی امروز من نیست چو مستی دوش
- غزل شمارهٔ ۱۲۷۱ : باز درآمد طبیب از در رنجور خویش
- غزل شمارهٔ ۱۲۷۲ : باز فرود آمدیم بر در سلطان خویش
- غزل شمارهٔ ۱۲۷۳ : ما به سلیمان خوشیم دیو و پری گو مباش
- غزل شمارهٔ ۱۲۷۴ : خواجه چرا کرده‌ای روی تو بر ما ترش
- غزل شمارهٔ ۱۲۷۵ : چون بزند گردنم سجده کند گردنش
- غزل شمارهٔ ۱۲۷۶ : باز درآمد ز راه بیخود و سرمست دوش
- غزل شمارهٔ ۱۲۷۷ : خواجه غلط کرده‌ای در صفت یار خویش
- غزل شمارهٔ ۱۲۷۸ : یار درآمد ز باغ بیخود و سرمست دوش
- غزل شمارهٔ ۱۲۷۹ : باز درآمد طبیب از در ایوب خویش
- غزل شمارهٔ ۱۲۸۰ : جان منست او هی مزنیدش
- غزل شمارهٔ ۱۲۸۱ : ز هدهدان تفکر چو دررسید نشانش
- غزل شمارهٔ ۱۲۸۲ : تمام اوست که فانی شدست آثارش
- غزل شمارهٔ ۱۲۸۳ : ندا رسید به عاشق ز عالم رازش
- غزل شمارهٔ ۱۲۸۴ : سری برآر که تا ما رویم بر سر عیش
- غزل شمارهٔ ۱۲۸۵ : شکست نرخ شکر را بتم به روی ترش
- غزل شمارهٔ ۱۲۸۶ : شنو ز سینه ترنگاترنگ آوازش
- غزل شمارهٔ ۱۲۸۷ : مباد با کس دیگر ثنا و دشنامش
- غزل شمارهٔ ۱۲۸۸ : چو رو نمود به منصور وصل دلدارش
- غزل شمارهٔ ۱۲۸۹ : دلی کز تو سوزد چه باشد دوایش
- غزل شمارهٔ ۱۲۹۰ : مست گشتم ز ذوق دشنامش
- غزل شمارهٔ ۱۲۹۱ : توبه من درست نیست خموش
- غزل شمارهٔ ۱۲۹۲ : آمد آن خواجه سیماترش
- غزل شمارهٔ ۱۲۹۳ : علی الله ای مسلمانان از آن هجران پرآتش
- غزل شمارهٔ ۱۲۹۴ : کل عقل بوصلکم مدهش
- غزل شمارهٔ ۱۲۹۵ : بیا بیا که تویی جان جان جان سماع
- غزل شمارهٔ ۱۲۹۶ : بیا بیا که تویی جان جان جان سماع
- غزل شمارهٔ ۱۲۹۷ : مدارم یک زمان از کار فارغ
- غزل شمارهٔ ۱۲۹۸ : امروز روز شادی و امسال سال لاغ
- غزل شمارهٔ ۱۲۹۹ : گویند شاه عشق ندارد وفا دروغ
- غزل شمارهٔ ۱۳۰۰ : عیسی روح گرسنه‌ست چو زاغ
- غزل شمارهٔ ۱۳۰۱ : ما دو سه رند عشرتی جمع شدیم این طرف
- غزل شمارهٔ ۱۳۰۲ : ما دو سه مست خلوتی جمع شدیم این طرف
- غزل شمارهٔ ۱۳۰۳ : گر تو تنگ آیی ز ما زوتر برون رو ای حریف
- غزل شمارهٔ ۱۳۰۴ : باده نمی‌بایدم فارغم از درد و صاف
- غزل شمارهٔ ۱۳۰۵ : کعبه جانها تویی گرد تو آرم طواف
- غزل شمارهٔ ۱۳۰۶ : بیا بیا که تویی شیر شیر شیر مصاف
- غزل شمارهٔ ۱۳۰۷ : ای مونس و غمگسار عاشق
- غزل شمارهٔ ۱۳۰۸ : گر خمار آرد صداعی بر سر سودای عشق
- غزل شمارهٔ ۱۳۰۹ : ای جهان را دلگشا اقبال عشق
- غزل شمارهٔ ۱۳۱۰ : ای ناطق الهی و ای دیده حقایق
- غزل شمارهٔ ۱۳۱۱ : باز از آن کوه قاف آمد عنقای عشق
- غزل شمارهٔ ۱۳۱۲ : فریفت یار شکربار من مرا به طریق
- غزل شمارهٔ ۱۳۱۳ : جان و سر تو که بگو بی‌نفاق
- غزل شمارهٔ ۱۳۱۴ : به دلجویی و دلداری درآمد یار پنهانک
- غزل شمارهٔ ۱۳۱۵ : روان شد اشک یاقوتی ز راه دیدگان اینک
- غزل شمارهٔ ۱۳۱۶ : رو رو که نه‌ای عاشق ای زلفک و ای خالک
- غزل شمارهٔ ۱۳۱۷ : آن میر دروغین بین با اسپک و با زینک
- غزل شمارهٔ ۱۳۱۸ : هر اول روز ای جان صد بار سلام علیک
- غزل شمارهٔ ۱۳۱۹ : بباید عشق را ای دوست دردک
- غزل شمارهٔ ۱۳۲۰ : اندرآ با ما نشان ده راستک
- غزل شمارهٔ ۱۳۲۱ : ایا هوای تو در جانها سلام علیک
- غزل شمارهٔ ۱۳۲۲ : ای ظریف جهان سلام علیک
- غزل شمارهٔ ۱۳۲۳ : ای ظریف جهان سلام علیک
- غزل شمارهٔ ۱۳۲۴ : برخیز ز خواب و ساز کن چنگ
- غزل شمارهٔ ۱۳۲۵ : عشق خامش طرفه‌تر یا نکته‌های چنگ چنگ
- غزل شمارهٔ ۱۳۲۶ : عاشقی و آنگهانی نام و ننگ
- غزل شمارهٔ ۱۳۲۷ : تتار اگر چه جهان را خراب کرد به جنگ
- غزل شمارهٔ ۱۳۲۸ : حریف جنگ گزیند تو هم درآ در جنگ
- غزل شمارهٔ ۱۳۲۹ : چو زد فراق تو بر سر مرا به نیرو سنگ
- غزل شمارهٔ ۱۳۳۰ : بگردان شراب ای صنم بی‌درنگ
- غزل شمارهٔ ۱۳۳۱ : هر کی در او نیست از این عشق رنگ
- غزل شمارهٔ ۱۳۳۲ : توبه سفر گیرد با پای لنگ
- غزل شمارهٔ ۱۳۳۳ : ای تو ولی احسان دل ای حسن رویت دام دل
- غزل شمارهٔ ۱۳۳۴ : این بوالعجب کاندر خزان شد آفتاب اندر حمل
- غزل شمارهٔ ۱۳۳۵ : بانگ زدم نیم شبان کیست در این خانه دل
- غزل شمارهٔ ۱۳۳۶ : حلقه دل زدم شبی در هوس سلام دل
- غزل شمارهٔ ۱۳۳۷ : الا ای رو ترش کرده که تا نبود مرا مدخل
- غزل شمارهٔ ۱۳۳۸ : بقا اندر بقا باشد طریق کم زنان ای دل
- غزل شمارهٔ ۱۳۳۹ : مهم را لطف در لطفست از آنم بی‌قرار ای دل
- غزل شمارهٔ ۱۳۴۰ : هر آن کو صبر کرد ای دل ز شهوت‌ها در این منزل
- غزل شمارهٔ ۱۳۴۱ : امروز بحمدالله از دی بترست این دل
- غزل شمارهٔ ۱۳۴۲ : چه کارستان که داری اندر این دل
- غزل شمارهٔ ۱۳۴۳ : صد هزاران همچو ما غرقه در این دریای دل
- غزل شمارهٔ ۱۳۴۴ : شتران مست شدستند ببین رقص جمل
- غزل شمارهٔ ۱۳۴۵ : تو مرا می بده و مست بخوابان و بهل
- غزل شمارهٔ ۱۳۴۶ : رفت عمرم در سر سودای دل
- غزل شمارهٔ ۱۳۴۷ : سوی آن سلطان خوبان الرحیل
- غزل شمارهٔ ۱۳۴۸ : امروز روز شادی و امسال سال گل
- غزل شمارهٔ ۱۳۴۹ : تا نزند آفتاب خیمه نور جلال
- غزل شمارهٔ ۱۳۵۰ : چشم تو با چشم من هر دم بی‌قیل و قال
- غزل شمارهٔ ۱۳۵۱ : شد پی این لولیان در حرم ذوالجلال
- غزل شمارهٔ ۱۳۵۲ : چند از این قیل و قال عشق پرست و ببال
- غزل شمارهٔ ۱۳۵۳ : چگونه برنپرد جان چو از جناب جلال
- غزل شمارهٔ ۱۳۵۴ : تو را سعادت بادا در آن جمال و جلال
- غزل شمارهٔ ۱۳۵۵ : دو چشم اگر بگشادی به آفتاب وصال
- غزل شمارهٔ ۱۳۵۶ : اگر درآید ناگه صنم زهی اقبال
- غزل شمارهٔ ۱۳۵۷ : پیام کرد مرا بامداد بحر عسل
- غزل شمارهٔ ۱۳۵۸ : به گوش دل پنهانی بگفت رحمت کل
- غزل شمارهٔ ۱۳۵۹ : ز خود شدم ز جمال پر از صفا ای دل
- غزل شمارهٔ ۱۳۶۰ : باده ده ای ساقی جان باده بی‌درد و دغل
- غزل شمارهٔ ۱۳۶۱ : عمرک یا واحدا فی درجات الکمال
- غزل شمارهٔ ۱۳۶۲ : لجکنن اغلن هی بزه کلکل
- غزل شمارهٔ ۱۳۶۳ : کجکنن اغلن اودیا کلکل
- غزل شمارهٔ ۱۳۶۴ : ایها النور فی الفؤاد تعال
- غزل شمارهٔ ۱۳۶۵ : یا منیر البدر قد اوضحت بالبلبال بال
- غزل شمارهٔ ۱۳۶۶ : یا بدیع الحسن قد اوضحت بالبلبال بال
- غزل شمارهٔ ۱۳۶۷ : رشاء العشق حبیبی لشرود و مضل
- غزل شمارهٔ ۱۳۶۸ : عمرک یا واحدا فی درجات الکمال
- غزل شمارهٔ ۱۳۶۹ : تعال یا مدد العیش و السرور تعال
- غزل شمارهٔ ۱۳۷۰ : آمد بهار ای دوستان منزل سوی بستان کنیم
- غزل شمارهٔ ۱۳۷۱ : ای عاشقان ای عاشقان پیمانه را گم کرده‌ام
- غزل شمارهٔ ۱۳۷۲ : این بار من یک بارگی در عاشقی پیچیده‌ام
- غزل شمارهٔ ۱۳۷۳ : هان ای طبیب عاشقان دستی فروکش بر برم
- غزل شمارهٔ ۱۳۷۴ : ای عاشقان ای عاشقان من خاک را گوهر کنم
- غزل شمارهٔ ۱۳۷۵ : بازآمدم چون عید نو تا قفل زندان بشکنم
- غزل شمارهٔ ۱۳۷۶ : کاری ندارد این جهان تا چند گل کاری کنم
- غزل شمارهٔ ۱۳۷۷ : ای با من و پنهان چو دل از دل سلامت می کنم
- غزل شمارهٔ ۱۳۷۸ : ای آسمان این چرخ من زان ماه رو آموختم
- غزل شمارهٔ ۱۳۷۹ : آمد خیال خوش که من از گلشن یار آمدم
- غزل شمارهٔ ۱۳۸۰ : دی بر سرم تاج زری بنهاده است آن دلبرم
- غزل شمارهٔ ۱۳۸۱ : هرگز ندانم راندن مستی که افتد بر درم
- غزل شمارهٔ ۱۳۸۲ : ای ساقی روشن دلان بردار سغراق کرم
- غزل شمارهٔ ۱۳۸۳ : تا من بدیدم روی تو ای ماه و شمع روشنم
- غزل شمارهٔ ۱۳۸۴ : عشقا تو را قاضی برم کاشکستیم همچون صنم
- غزل شمارهٔ ۱۳۸۵ : بس جهد می کردم که من آیینه نیکی شوم
- غزل شمارهٔ ۱۳۸۶ : آمد بهار ای دوستان منزل به سروستان کنیم
- غزل شمارهٔ ۱۳۸۷ : هین خیره خیره می نگر اندر رخ صفراییم
- غزل شمارهٔ ۱۳۸۸ : ای نفس کل صورت مکن وی عقل کل بشکن قلم
- غزل شمارهٔ ۱۳۸۹ : ای پاک رو چون جام جم وز عشق آن مه متهم
- غزل شمارهٔ ۱۳۹۰ : بازآمدم بازآمدم از پیش آن یار آمدم
- غزل شمارهٔ ۱۳۹۱ : تا کی به حبس این جهان من خویش زندانی کنم
- غزل شمارهٔ ۱۳۹۲ : یار شدم یار شدم با غم تو یار شدم
- غزل شمارهٔ ۱۳۹۳ : مرده بدم زنده شدم گریه بدم خنده شدم
- غزل شمارهٔ ۱۳۹۴ : دفع مده دفع مده من نروم تا نخورم
- غزل شمارهٔ ۱۳۹۵ : مطرب عشق ابدم زخمه عشرت بزنم
- غزل شمارهٔ ۱۳۹۶ : باز در اسرار روم جانب آن یار روم
- غزل شمارهٔ ۱۳۹۷ : زین دو هزاران من و ما ای عجبا من چه منم
- غزل شمارهٔ ۱۳۹۸ : جمع تو دیدم پس از این هیچ پریشان نشوم
- غزل شمارهٔ ۱۳۹۹ : هر نفسی تازه ترم کز سر روزن بپرم
- غزل شمارهٔ ۱۴۰۰ : تیز دوم تیز دوم تا به سواران برسم
- غزل شمارهٔ ۱۴۰۱ : کوه نیم سنگ نیم چونک گدازان نشوم
- غزل شمارهٔ ۱۴۰۲ : دوش چه خورده‌ای بگو ای بت همچو شکرم
- غزل شمارهٔ ۱۴۰۳ : آمده‌ام که سر نهم عشق تو را به سر برم
- غزل شمارهٔ ۱۴۰۴ : کار مرا چو او کند کار دگر چرا کنم
- غزل شمارهٔ ۱۴۰۵ : میل هواش می کنم طال بقاش می زنم
- غزل شمارهٔ ۱۴۰۶ : هر شب و هر سحر تو را من به دعا بخواستم
- غزل شمارهٔ ۱۴۰۷ : دوش چه خورده‌ای بگو ای بت همچو شکرم
- غزل شمارهٔ ۱۴۰۸ : تا به کی ای شکر چو تن بی‌دل و جان فغان کنم
- غزل شمارهٔ ۱۴۰۹ : ای تو بداده در سحر از کف خویش باده‌ام
- غزل شمارهٔ ۱۴۱۰ : تا که اسیر و عاشق آن صنم چو جان شدم
- غزل شمارهٔ ۱۴۱۱ : گرم درآ و دم مده باده بیار ای صنم
- غزل شمارهٔ ۱۴۱۲ : بیا هر کس که می خواهد که تا با وی گرو بندم
- غزل شمارهٔ ۱۴۱۳ : کشید این دل گریبانم به سوی کوی آن یارم
- غزل شمارهٔ ۱۴۱۴ : درخت و آتشی دیدم ندا آمد که جانانم
- غزل شمارهٔ ۱۴۱۵ : ز فرزین بند آن رخ من چه شهماتم چه شهماتم
- غزل شمارهٔ ۱۴۱۶ : ترش رویی و خشمینی چنین شیرین ندیدستم
- غزل شمارهٔ ۱۴۱۷ : به حق روی تو که من چنین رویی ندیدستم
- غزل شمارهٔ ۱۴۱۸ : دلا مشتاق دیدارم غریب و عاشق و مستم
- غزل شمارهٔ ۱۴۱۹ : بگفتم حال دل گویم از آن نوعی که دانستم
- غزل شمارهٔ ۱۴۲۰ : اگر شد سود و سرمایه چه غمگینی چو من هستم
- غزل شمارهٔ ۱۴۲۱ : بیا بشنو که من پیش و پس اسبت چرا گردم
- غزل شمارهٔ ۱۴۲۲ : طواف حاجیان دارم بگرد یار می گردم
- غزل شمارهٔ ۱۴۲۳ : تو تا دوری ز من جانا چنین بی‌جان همی‌گردم
- غزل شمارهٔ ۱۴۲۴ : بگفتم عذر با دلبر که بی‌گه بود و ترسیدم
- غزل شمارهٔ ۱۴۲۵ : دعا گویی است کار من بگویم تا نطق دارم
- غزل شمارهٔ ۱۴۲۶ : چه دانی تو که در باطن چه شاهی همنشین دارم
- غزل شمارهٔ ۱۴۲۷ : من از اقلیم بالایم سر عالم نمی‌دارم
- غزل شمارهٔ ۱۴۲۸ : همه بازان عجب ماندند در آهنگ پروازم
- غزل شمارهٔ ۱۴۲۹ : نه آن بی‌بهره دلدارم که از دلدار بگریزم
- غزل شمارهٔ ۱۴۳۰ : نهادم پای در عشقی که بر عشاق سر باشم
- غزل شمارهٔ ۱۴۳۱ : مرا چون کم فرستی غم حزین و تنگ دل باشم
- غزل شمارهٔ ۱۴۳۲ : تو خود دانی که من بی‌تو عدم باشم عدم باشم
- غزل شمارهٔ ۱۴۳۳ : من آنم کز خیالاتش تراشنده وثن باشم
- غزل شمارهٔ ۱۴۳۴ : چو آمد روی مه رویم که باشم من که من باشم
- غزل شمارهٔ ۱۴۳۵ : به گرد دل همی‌گردی چه خواهی کرد می دانم
- غزل شمارهٔ ۱۴۳۶ : تو خورشیدی و یا زهره و یا ماهی نمی‌دانم
- غزل شمارهٔ ۱۴۳۷ : چو رعد و برق می خندد ثنا و حمد می خوانم
- غزل شمارهٔ ۱۴۳۸ : ندارد پای عشق او دل بی‌دست و بی‌پایم
- غزل شمارهٔ ۱۴۳۹ : من این ایوان نه تو را نمی‌دانم نمی‌دانم
- غزل شمارهٔ ۱۴۴۰ : بنه ای سبز خنگ من فراز آسمان‌ها سم
- غزل شمارهٔ ۱۴۴۱ : بنه ای سبز خنگ من فراز آسمان‌ها سم
- غزل شمارهٔ ۱۴۴۲ : زهی سرگشته در عالم سر و سامان که من دارم
- غزل شمارهٔ ۱۴۴۳ : بشستم تخته هستی سر عالم نمی‌دارم
- غزل شمارهٔ ۱۴۴۴ : ای عشق که کردستی تو زیر و زبر خوابم
- غزل شمارهٔ ۱۴۴۵ : من دلق گرو کردم عریان خراباتم
- غزل شمارهٔ ۱۴۴۶ : گر بی‌دل و بی‌دستم وز عشق تو پابستم
- غزل شمارهٔ ۱۴۴۷ : رفتم به طبیب جان گفتم که ببین دستم
- غزل شمارهٔ ۱۴۴۸ : در مجلس آن رستم در عربده بنشستم
- غزل شمارهٔ ۱۴۴۹ : زان می که ز بوی او شوریده و سرمستم
- غزل شمارهٔ ۱۴۵۰ : بستان قدح از دستم ای مست که من مستم
- غزل شمارهٔ ۱۴۵۱ : گر تو بنمی خسپی بنشین تو که من خفتم
- غزل شمارهٔ ۱۴۵۲ : ساقی چو شه من بد بیش از دگران خوردم
- غزل شمارهٔ ۱۴۵۳ : در آینه چون بینم نقش تو به گفت آرم
- غزل شمارهٔ ۱۴۵۴ : گفتم به مهی کز تو صد گونه طرب دارم
- غزل شمارهٔ ۱۴۵۵ : ای خواجه سلام علیک من عزم سفر دارم
- غزل شمارهٔ ۱۴۵۶ : توبه نکنم هرگز زین جرم که من دارم
- غزل شمارهٔ ۱۴۵۷ : من خفته وشم اما بس آگه و بیدارم
- غزل شمارهٔ ۱۴۵۸ : یک لحظه و یک ساعت دست از تو نمی‌دارم
- غزل شمارهٔ ۱۴۵۹ : تا عاشق آن یارم بی‌کارم و بر کارم
- غزل شمارهٔ ۱۴۶۰ : بشکسته سر خلقی سر بسته که رنجورم
- غزل شمارهٔ ۱۴۶۱ : پایی به میان درنه تا عیش ز سر گیرم
- غزل شمارهٔ ۱۴۶۲ : صورتگر نقاشم هر لحظه بتی سازم
- غزل شمارهٔ ۱۴۶۳ : شاگرد تو می باشم گر کودن و کژپوزم
- غزل شمارهٔ ۱۴۶۴ : سر برمزن از هستی تا راه نگردد گم
- غزل شمارهٔ ۱۴۶۵ : ای کرده تو مهمانم در پیش درآ جانم
- غزل شمارهٔ ۱۴۶۶ : در عشق سلیمانی من همدم مرغانم
- غزل شمارهٔ ۱۴۶۷ : این شکل که من دارم ای خواجه که را مانم
- غزل شمارهٔ ۱۴۶۸ : امروز خوشم با تو جان تو و فردا هم
- غزل شمارهٔ ۱۴۶۹ : بیخود شده‌ام لیکن بیخودتر از این خواهم
- غزل شمارهٔ ۱۴۷۰ : جانم به فدا بادا آن را که نمی‌گویم
- غزل شمارهٔ ۱۴۷۱ : مخمورم پرخواره اندازه نمی‌دانم
- غزل شمارهٔ ۱۴۷۲ : دگربار دگربار ز زنجیر بجستم
- غزل شمارهٔ ۱۴۷۳ : بیایید بیایید به گلزار بگردیم
- غزل شمارهٔ ۱۴۷۴ : حکیمیم طبیبیم ز بغداد رسیدیم
- غزل شمارهٔ ۱۴۷۵ : بجوشید بجوشید که ما بحر شعاریم
- غزل شمارهٔ ۱۴۷۶ : طبیبیم حکیمیم طبیبان قدیمیم
- غزل شمارهٔ ۱۴۷۷ : از اول امروز چو آشفته و مستیم
- غزل شمارهٔ ۱۴۷۸ : اَلمِنةُ لله که ز پیکار رهیدیم
- غزل شمارهٔ ۱۴۷۹ : آن خانه که صد بار در او مایده خوردیم
- غزل شمارهٔ ۱۴۸۰ : خیزید مخسپید که نزدیک رسیدیم
- غزل شمارهٔ ۱۴۸۱ : ما آتش عشقیم که در موم رسیدیم
- غزل شمارهٔ ۱۴۸۲ : چون در عدم آییم و سر از یار برآریم
- غزل شمارهٔ ۱۴۸۳ : امروز مها خویش ز بیگانه ندانیم
- غزل شمارهٔ ۱۴۸۴ : بشکن قدح باده که امروز چنانیم
- غزل شمارهٔ ۱۴۸۵ : صبح است و صبوح است بر این بام برآییم
- غزل شمارهٔ ۱۴۸۶ : چون آینه رازنما باشد جانم
- غزل شمارهٔ ۱۴۸۷ : امروز چنانم که خر از بار ندانم
- غزل شمارهٔ ۱۴۸۸ : ای خواجه بفرما به که مانم به که مانم
- غزل شمارهٔ ۱۴۸۹ : ساقی ز پی عشق روان است روانم
- غزل شمارهٔ ۱۴۹۰ : از شهر تو رفتیم تو را سیر ندیدیم
- غزل شمارهٔ ۱۴۹۱ : خلقان همه نیکند جز این تن که گزیدیم
- غزل شمارهٔ ۱۴۹۲ : بار دگر از راه سوی چاه رسیدیم
- غزل شمارهٔ ۱۴۹۳ : ما عاشق و سرگشته و شیدای دمشقیم
- غزل شمارهٔ ۱۴۹۴ : افتادم افتادم در آبی افتادم
- غزل شمارهٔ ۱۴۹۵ : اگر تو نیستی در عاشقی خام
- غزل شمارهٔ ۱۴۹۶ : چه دیدم خواب شب کامروز مستم
- غزل شمارهٔ ۱۴۹۷ : به جان جمله مستان که مستم
- غزل شمارهٔ ۱۴۹۸ : بیا کز غیر تو بیزار گشتم
- غزل شمارهٔ ۱۴۹۹ : بیا کز عشق تو دیوانه گشتم
- غزل شمارهٔ ۱۵۰۰ : چنان مست است از آن دم جان آدم
- غزل شمارهٔ ۱۵۰۱ : منم فتنه هزاران فتنه زادم
- غزل شمارهٔ ۱۵۰۲ : ز زندان خلق را آزاد کردم
- غزل شمارهٔ ۱۵۰۳ : غلامم خواجه را آزاد کردم
- غزل شمارهٔ ۱۵۰۴ : حسودان را ز غم آزاد کردم
- غزل شمارهٔ ۱۵۰۵ : یکی مطرب همی‌خواهم در این دم
- غزل شمارهٔ ۱۵۰۶ : همیشه من چنین مجنون نبودم
- غزل شمارهٔ ۱۵۰۷ : ایا یاری که در تو ناپدیدم
- غزل شمارهٔ ۱۵۰۸ : سفر کردم به هر شهری دویدم
- غزل شمارهٔ ۱۵۰۹ : سفر کردم به هر شهری دویدم
- غزل شمارهٔ ۱۵۱۰ : اگر عشقت به جای جان ندارم
- غزل شمارهٔ ۱۵۱۱ : بیا ای آنک بردی تو قرارم
- غزل شمارهٔ ۱۵۱۲ : گهی در گیرم و گه بام گیرم
- غزل شمارهٔ ۱۵۱۳ : اگر سرمست اگر مخمور باشم
- غزل شمارهٔ ۱۵۱۴ : خداوندا مده آن یار را غم
- غزل شمارهٔ ۱۵۱۵ : چه نزدیک است جان تو به جانم
- غزل شمارهٔ ۱۵۱۶ : چه نزدیک است جان تو به جانم
- غزل شمارهٔ ۱۵۱۷ : مرا گویی که رایی من چه دانم
- غزل شمارهٔ ۱۵۱۸ : من آن ماهم که اندر لامکانم
- غزل شمارهٔ ۱۵۱۹ : بیا کامروز بیرون از جهانم
- غزل شمارهٔ ۱۵۲۰ : مرا پرسی که چونی بین که چونم
- غزل شمارهٔ ۱۵۲۱ : من از عالم تو را تنها گزینم
- غزل شمارهٔ ۱۵۲۲ : ورا خواهم دگر یاری نخواهم
- غزل شمارهٔ ۱۵۲۳ : نه آن شیرم که با دشمن برآیم
- غزل شمارهٔ ۱۵۲۴ : چو آب آهسته زیر که درآیم
- غزل شمارهٔ ۱۵۲۵ : ز قند یار تا شاخی نخایم
- غزل شمارهٔ ۱۵۲۶ : از آن باده ندانم چون فنایم
- غزل شمارهٔ ۱۵۲۷ : بیا کامروز گرد یار گردیم
- غزل شمارهٔ ۱۵۲۸ : به پیش باد تو ما همچو گردیم
- غزل شمارهٔ ۱۵۲۹ : شب دوشینه ما بیدار بودیم
- غزل شمارهٔ ۱۵۳۰ : من و تو دوش شب بیدار بودیم
- غزل شمارهٔ ۱۵۳۱ : بیا کامروز شه را ما شکاریم
- غزل شمارهٔ ۱۵۳۲ : بیا تا عاشقی از سر بگیریم
- غزل شمارهٔ ۱۵۳۳ : بیا امروز ما مهمان میریم
- غزل شمارهٔ ۱۵۳۴ : بیا ما چند کس با هم بسازیم
- غزل شمارهٔ ۱۵۳۵ : بیا تا قدر یک دیگر بدانیم
- غزل شمارهٔ ۱۵۳۶ : میان ما درآ ما عاشقانیم
- غزل شمارهٔ ۱۵۳۷ : چرا شاید چو ما شه زادگانیم
- غزل شمارهٔ ۱۵۳۸ : بر آن بودم که فرهنگی بجویم
- غزل شمارهٔ ۱۵۳۹ : مگردان روی خود ای دیده رویم
- غزل شمارهٔ ۱۵۴۰ : بیا با هم سخن از جان بگوییم
- غزل شمارهٔ ۱۵۴۱ : مرا خواندی ز در تو خستی از بام
- غزل شمارهٔ ۱۵۴۲ : چنان مستم چنان مستم من این دم
- غزل شمارهٔ ۱۵۴۳ : کجایی ساقیا درده مدامم
- غزل شمارهٔ ۱۵۴۴ : مرا گویی چه سانی من چه دانم
- غزل شمارهٔ ۱۵۴۵ : شراب شیره انگور خواهم
- غزل شمارهٔ ۱۵۴۶ : رفتم تصدیع از جهان بردم
- غزل شمارهٔ ۱۵۴۷ : من با تو حدیث بی‌زبان گویم
- غزل شمارهٔ ۱۵۴۸ : روی تو چو نوبهار دیدم
- غزل شمارهٔ ۱۵۴۹ : زنهار مرا مگو که پیرم
- غزل شمارهٔ ۱۵۵۰ : گر از غم عشق عار داریم
- غزل شمارهٔ ۱۵۵۱ : از اصل چو حورزاد باشیم
- غزل شمارهٔ ۱۵۵۲ : ما آفت جان عاشقانیم
- غزل شمارهٔ ۱۵۵۳ : ما صحبت همدگر گزینیم
- غزل شمارهٔ ۱۵۵۴ : چون ذره به رقص اندرآییم
- غزل شمارهٔ ۱۵۵۵ : جز جانب دل به دل نیاییم
- غزل شمارهٔ ۱۵۵۶ : ای برده نماز من ز هنگام
- غزل شمارهٔ ۱۵۵۷ : یا رب توبه چرا شکستم
- غزل شمارهٔ ۱۵۵۸ : دانی کامروز از چه زردم
- غزل شمارهٔ ۱۵۵۹ : من دوش به تازه عهد کردم
- غزل شمارهٔ ۱۵۶۰ : تا عشق تو سوخت همچو عودم
- غزل شمارهٔ ۱۵۶۱ : تا چهره آن یگانه دیدم
- غزل شمارهٔ ۱۵۶۲ : گر ناز تو را به گفت نارم
- غزل شمارهٔ ۱۵۶۳ : من اشتر مست شهریارم
- غزل شمارهٔ ۱۵۶۴ : روزی که گذر کنی به گورم
- غزل شمارهٔ ۱۵۶۵ : ای دشمن روزه و نمازم
- غزل شمارهٔ ۱۵۶۶ : تا با تو قرین شده‌ست جانم
- غزل شمارهٔ ۱۵۶۷ : امروز مرا چه شد چه دانم
- غزل شمارهٔ ۱۵۶۸ : ای جان لطیف و ای جهانم
- غزل شمارهٔ ۱۵۶۹ : ناآمده سیل تر شدستیم
- غزل شمارهٔ ۱۵۷۰ : آن عشرت نو که برگرفتیم
- غزل شمارهٔ ۱۵۷۱ : در عشق قدیم سال خوردیم
- غزل شمارهٔ ۱۵۷۲ : گر گمشدگان روزگاریم
- غزل شمارهٔ ۱۵۷۳ : ما عاشق و بی‌دل و فقیریم
- غزل شمارهٔ ۱۵۷۴ : نی سیم و نه زر نه مال خواهیم
- غزل شمارهٔ ۱۵۷۵ : ما شاخ گلیم نی گیاهیم
- غزل شمارهٔ ۱۵۷۶ : ما زنده به نور کبریاییم
- غزل شمارهٔ ۱۵۷۷ : امروز نیم ملول شادم
- غزل شمارهٔ ۱۵۷۸ : من جز احد صمد نخواهم
- غزل شمارهٔ ۱۵۷۹ : ما آب دریم ما چه دانیم
- غزل شمارهٔ ۱۵۸۰ : تا دلبر خویش را نبینیم
- غزل شمارهٔ ۱۵۸۱ : گر به خوبی می بلافد لا نسلم لا نسلم
- غزل شمارهٔ ۱۵۸۲ : هرچ گویی از بهانه لا نسلم لا نسلم
- غزل شمارهٔ ۱۵۸۳ : می خرامد جان مجلس سوی مجلس گام گام
- غزل شمارهٔ ۱۵۸۴ : هر که گوید کان چراغ دیده‌ها را دیده‌ام
- غزل شمارهٔ ۱۵۸۵ : ای جهان آب و گل تا من تو را بشناختم
- غزل شمارهٔ ۱۵۸۶ : خویش را چون خار دیدم سوی گل بگریختم
- غزل شمارهٔ ۱۵۸۷ : عشوه دادستی که من در بی‌وفایی نیستم
- غزل شمارهٔ ۱۵۸۸ : من سر خم را ببستم باز شد پهلوی خم
- غزل شمارهٔ ۱۵۸۹ : چشم بگشا جان نگر کش سوی جانان می برم
- غزل شمارهٔ ۱۵۹۰ : چون ز صورت برتر آمد آفتاب و اخترم
- غزل شمارهٔ ۱۵۹۱ : وقت آن آمد که من سوگندها را بشکنم
- غزل شمارهٔ ۱۵۹۲ : نی تو گفتی از جفای آن جفاگر نشکنم
- غزل شمارهٔ ۱۵۹۳ : روی نیکت بد کند من نیک را بر بد نهم
- غزل شمارهٔ ۱۵۹۴ : ایها العشاق آتش گشته چون استاره‌ایم
- غزل شمارهٔ ۱۵۹۵ : سر قدم کردیم و آخر سوی جیحون تاختیم
- غزل شمارهٔ ۱۵۹۶ : چون همه یاران ما رفتند و تنها ماندیم
- غزل شمارهٔ ۱۵۹۷ : این چه کژطبعی بود که صد هزاران غم خوریم
- غزل شمارهٔ ۱۵۹۸ : ای خوشا روزا که ما معشوق را مهمان کنیم
- غزل شمارهٔ ۱۵۹۹ : چون بدیدم صبح رویت در زمان برخیستم
- غزل شمارهٔ ۱۶۰۰ : از شهنشه شمس دین من ساغری را یافتم
- غزل شمارهٔ ۱۶۰۱ : بار دیگر از دل و از عقل و جان برخاستیم
- غزل شمارهٔ ۱۶۰۲ : می بسازد جان و دل را بس عجایب کان صیام
- غزل شمارهٔ ۱۶۰۳ : چونک در باغت به زیر سایه طوبیستم
- غزل شمارهٔ ۱۶۰۴ : بده آن باده دوشین که من از نوش تو مستم
- غزل شمارهٔ ۱۶۰۵ : بزن آن پرده نوشین که من از نوش تو مستم
- غزل شمارهٔ ۱۶۰۶ : هله دوشت یله کردم شب دوشت یله کردم
- غزل شمارهٔ ۱۶۰۷ : ز فلک قوت بگیرم دهن از لوت ببندم
- غزل شمارهٔ ۱۶۰۸ : چه کسم من چه کسم من که بسی وسوسه مندم
- غزل شمارهٔ ۱۶۰۹ : چو یکی ساغر مردی ز خم یار برآرم
- غزل شمارهٔ ۱۶۱۰ : منم آن عاشق عشقت که جز این کار ندارم
- غزل شمارهٔ ۱۶۱۱ : مکن ای دوست غریبم سر سودای تو دارم
- غزل شمارهٔ ۱۶۱۲ : منم آنکس که نبینم بزنم فاخته گیرم
- غزل شمارهٔ ۱۶۱۳ : به خدا کز غم عشقت نگریزم نگریزم
- غزل شمارهٔ ۱۶۱۴ : بزن آن پرده دوشین که من امروز خموشم
- غزل شمارهٔ ۱۶۱۵ : من اگر دست زنانم نه من از دست زنانم
- غزل شمارهٔ ۱۶۱۶ : ز یکی پسته دهانی صنمی بسته دهانم
- غزل شمارهٔ ۱۶۱۷ : بت بی‌نقش و نگارم جز تو یار ندارم
- غزل شمارهٔ ۱۶۱۸ : علم عشق برآمد برهانم ز زحیرم
- غزل شمارهٔ ۱۶۱۹ : تو گواه باش خواجه که ز توبه توبه کردم
- غزل شمارهٔ ۱۶۲۰ : هوسی است در سر من که سر بشر ندارم
- غزل شمارهٔ ۱۶۲۱ : چو غلام آفتابم هم از آفتاب گویم
- غزل شمارهٔ ۱۶۲۲ : تو ز من ملول گشتی که من از تو ناشتابم
- غزل شمارهٔ ۱۶۲۳ : هذیان که گفت دشمن به درون دل شنیدم
- غزل شمارهٔ ۱۶۲۴ : خبری اگر شنیدی ز جمال و حسن یارم
- غزل شمارهٔ ۱۶۲۵ : دو هزار عهد کردم که سر جنون نخارم
- غزل شمارهٔ ۱۶۲۶ : فلکا بگو که تا کی گله‌های یار گویم
- غزل شمارهٔ ۱۶۲۷ : نظری به کار من کن که ز دست رفت کارم
- غزل شمارهٔ ۱۶۲۸ : دیده از خلق ببستم چو جمالش دیدم
- غزل شمارهٔ ۱۶۲۹ : دل چه خورده‌ست عجب دوش که من مخمورم
- غزل شمارهٔ ۱۶۳۰ : گر مرا خار زند آن گل خندان بکشم
- غزل شمارهٔ ۱۶۳۱ : در فروبند که ما عاشق این میکده‌ایم
- غزل شمارهٔ ۱۶۳۲ : هله رفتیم و گرانی ز جمالت بردیم
- غزل شمارهٔ ۱۶۳۳ : در فروبند که ما عاشق این انجمنیم
- غزل شمارهٔ ۱۶۳۴ : عقل گوید که من او را به زبان بفریبم
- غزل شمارهٔ ۱۶۳۵ : دم به دم از ره دل پیک خیالش رسدم
- غزل شمارهٔ ۱۶۳۶ : از بت باخبر من خبری می رسدم
- غزل شمارهٔ ۱۶۳۷ : منم آن دزد که شب نقب زدم ببریدم
- غزل شمارهٔ ۱۶۳۸ : مادرم بخت بده است و پدرم جود و کرم
- غزل شمارهٔ ۱۶۳۹ : ای خوشا روز که پیش چو تو سلطان میرم
- غزل شمارهٔ ۱۶۴۰ : گر تو خواهی که تو را بی‌کس و تنها نکنم
- غزل شمارهٔ ۱۶۴۱ : من چو در گور درون خفته همی‌فرسایم
- غزل شمارهٔ ۱۶۴۲ : ساقیا ما ز ثریا به زمین افتادیم
- غزل شمارهٔ ۱۶۴۳ : چند خسپیم صبوح است صلا برخیزیم
- غزل شمارهٔ ۱۶۴۴ : جز ز فتان دو چشمت ز کی مفتون باشیم
- غزل شمارهٔ ۱۶۴۵ : گر تو مستی بر ما آی که ما مستانیم
- غزل شمارهٔ ۱۶۴۶ : روز آن است که ما خویش بر آن یار زنیم
- غزل شمارهٔ ۱۶۴۷ : روز شادی است بیا تا همگان یار شویم
- غزل شمارهٔ ۱۶۴۸ : ساقیا عربده کردیم که در جنگ شویم
- غزل شمارهٔ ۱۶۴۹ : وقت آن شد که به زنجیر تو دیوانه شویم
- غزل شمارهٔ ۱۶۵۰ : خوش بنوشم تو اگر زهر نهی در جامم
- غزل شمارهٔ ۱۶۵۱ : ما سر و پنجه و قوت نه از این جان داریم
- غزل شمارهٔ ۱۶۵۲ : ای دریغا که شب آمد همه از هم ببریم
- غزل شمارهٔ ۱۶۵۳ : من از این خانه پرنور به در می نروم
- غزل شمارهٔ ۱۶۵۴ : تا که ما از نظر و خوبی تو باخبریم
- غزل شمارهٔ ۱۶۵۵ : دوش می گفت جانم کی سپهر معظم
- غزل شمارهٔ ۱۶۵۶ : هم به درد این درد را درمان کنم
- غزل شمارهٔ ۱۶۵۷ : می رسد بوی جگر از دو لبم
- غزل شمارهٔ ۱۶۵۸ : عاشقم از عاشقان نگریختم
- غزل شمارهٔ ۱۶۵۹ : دست من گیر ای پسر خوش نیستم
- غزل شمارهٔ ۱۶۶۰ : ای گزیده یار چونت یافتم
- غزل شمارهٔ ۱۶۶۱ : سالکان راه را محرم شدم
- غزل شمارهٔ ۱۶۶۲ : بوی آن خوب ختن می آیدم
- غزل شمارهٔ ۱۶۶۳ : نو به نو هر روز باری می کشم
- غزل شمارهٔ ۱۶۶۴ : می شناسد پرده جان آن صنم
- غزل شمارهٔ ۱۶۶۵ : عاشقی بر من پریشانت کنم
- غزل شمارهٔ ۱۶۶۶ : گفته‌ای من یار دیگر می کنم
- غزل شمارهٔ ۱۶۶۷ : من ز وصلت چون به هجران می روم
- غزل شمارهٔ ۱۶۶۸ : من به سوی باغ و گلشن می روم
- غزل شمارهٔ ۱۶۶۹ : آتشی نو در وجود اندرزدیم
- غزل شمارهٔ ۱۶۷۰ : ما به خرمنگاه جان بازآمدیم
- غزل شمارهٔ ۱۶۷۱ : گر دم از شادی وگر از غم زنیم
- غزل شمارهٔ ۱۶۷۲ : روز باران است و ما جو می کنیم
- غزل شمارهٔ ۱۶۷۳ : امشب ای دلدار مهمان توییم
- غزل شمارهٔ ۱۶۷۴ : ما ز بالاییم و بالا می رویم
- غزل شمارهٔ ۱۶۷۵ : دوش عشق شمس دین می باختیم
- غزل شمارهٔ ۱۶۷۶ : عاقبت ای جان فزا نشکیفتم
- غزل شمارهٔ ۱۶۷۷ : یک دمی خوش چو گلستان کندم
- غزل شمارهٔ ۱۶۷۸ : من اگر نالم اگر عذر آرم
- غزل شمارهٔ ۱۶۷۹ : من اگر مستم اگر هشیارم
- غزل شمارهٔ ۱۶۸۰ : من اگر پرغم اگر شادانم
- غزل شمارهٔ ۱۶۸۱ : من از این خانه به در می نروم
- غزل شمارهٔ ۱۶۸۲ : من اگر پرغم اگر خندانم
- غزل شمارهٔ ۱۶۸۳ : من که حیران ز ملاقات توام
- غزل شمارهٔ ۱۶۸۴ : من از این خانه به در می نروم
- غزل شمارهٔ ۱۶۸۵ : ای مطرب این غزل گو کی یار توبه کردم
- غزل شمارهٔ ۱۶۸۶ : گفتم که عهد بستم وز عهد بد برستم
- غزل شمارهٔ ۱۶۸۷ : گر جان منکرانت شد خصم جان مستم
- غزل شمارهٔ ۱۶۸۸ : رفتم ز دست خود من در بیخودی فتادم
- غزل شمارهٔ ۱۶۸۹ : صد بار مردم ای جان وین را بیازمودم
- غزل شمارهٔ ۱۶۹۰ : اندر دو کون جانا بی‌تو طرب ندیدم
- غزل شمارهٔ ۱۶۹۱ : خواهم که کفک خونین از دیگ جان برآرم
- غزل شمارهٔ ۱۶۹۲ : یا رب چه یار دارم شیرین شکار دارم
- غزل شمارهٔ ۱۶۹۳ : من پاکباز عشقم تخم غرض نکارم
- غزل شمارهٔ ۱۶۹۴ : بازآمدم خرامان تا پیش تو بمیرم
- غزل شمارهٔ ۱۶۹۵ : پیش چنین جمال جان بخش چون نمیرم
- غزل شمارهٔ ۱۶۹۶ : ای چرخ عیب جویم وی سقف پرستیزم
- غزل شمارهٔ ۱۶۹۷ : آری ستیزه می کن تا من همی‌ستیزم
- غزل شمارهٔ ۱۶۹۸ : ای توبه‌ام شکسته از تو کجا گریزم
- غزل شمارهٔ ۱۶۹۹ : دل را ز من بپوشی یعنی که من ندانم
- غزل شمارهٔ ۱۷۰۰ : عالم گرفت نورم بنگر به چشم‌هایم
- غزل شمارهٔ ۱۷۰۱ : آوازه جمالت از جان خود شنیدیم
- غزل شمارهٔ ۱۷۰۲ : درده شراب یک سان تا جمله جمع باشیم
- غزل شمارهٔ ۱۷۰۳ : من آن شب سیاهم کز ماه خشم کردم
- غزل شمارهٔ ۱۷۰۴ : اشکم دهل شده‌ست از این جام دم به دم
- غزل شمارهٔ ۱۷۰۵ : از ما مشو ملول که ما سخت شاهدیم
- غزل شمارهٔ ۱۷۰۶ : برخیز تا شراب به رطل و سبو خوریم
- غزل شمارهٔ ۱۷۰۷ : چیزی مگو که گنج نهانی خریده‌ام
- غزل شمارهٔ ۱۷۰۸ : ای گوش من گرفته تویی چشم روشنم
- غزل شمارهٔ ۱۷۰۹ : ما قحطیان تشنه و بسیارخواره‌ایم
- غزل شمارهٔ ۱۷۱۰ : با روی تو ز سبزه و گلزار فارغیم
- غزل شمارهٔ ۱۷۱۱ : بگشای چشم خود که از آن چشم روشنیم
- غزل شمارهٔ ۱۷۱۲ : ما در جهان موافقت کس نمی‌کنیم
- غزل شمارهٔ ۱۷۱۳ : خیزید عاشقان که سوی آسمان رویم
- غزل شمارهٔ ۱۷۱۴ : چند روی بی‌خبر آخر بنگر به بام
- غزل شمارهٔ ۱۷۱۵ : هر کی بمیرد شود دشمن او دوستکام
- غزل شمارهٔ ۱۷۱۶ : امشب جان را ببر از تن چاکر تمام
- غزل شمارهٔ ۱۷۱۷ : لولیکان توییم در بگشا ای صنم
- غزل شمارهٔ ۱۷۱۸ : ای تو ترش کرده رو تا که بترسانیم
- غزل شمارهٔ ۱۷۱۹ : پیشتر آ می لبا تا همه شیدا شویم
- غزل شمارهٔ ۱۷۲۰ : بار دگر ذره وار رقص کنان آمدیم
- غزل شمارهٔ ۱۷۲۱ : خوش سوی ما آ دمی ز آنچ که ما هم خوشیم
- غزل شمارهٔ ۱۷۲۲ : بدار دست ز ریشم که باده‌ای خوردم
- غزل شمارهٔ ۱۷۲۳ : نیم ز کار تو فارغ همیشه در کارم
- غزل شمارهٔ ۱۷۲۴ : همه جمال تو بینم چو چشم باز کنم
- غزل شمارهٔ ۱۷۲۵ : نگفتمت مرو آن جا که آشنات منم
- غزل شمارهٔ ۱۷۲۶ : بیار باده که دیر است در خمار توام
- غزل شمارهٔ ۱۷۲۷ : به غم فرونروم باز سوی یار روم
- غزل شمارهٔ ۱۷۲۸ : مرا اگر تو نخواهی منت به جان خواهم
- غزل شمارهٔ ۱۷۲۹ : اگر چه شرط نهادیم و امتحان کردیم
- غزل شمارهٔ ۱۷۳۰ : چه روز باشد کاین جسم و رسم بنوردیم
- غزل شمارهٔ ۱۷۳۱ : اگر زمین و فلک را پر از سلام کنیم
- غزل شمارهٔ ۱۷۳۲ : به حق آنک بخواندی مرا ز گوشه بام
- غزل شمارهٔ ۱۷۳۳ : به جان عشق که از بهر عشق دانه و دام
- غزل شمارهٔ ۱۷۳۴ : سماع چیست ز پنهانیان دل پیغام
- غزل شمارهٔ ۱۷۳۵ : به گوش من برسانید هجر تلخ پیام
- غزل شمارهٔ ۱۷۳۶ : به گرد تو چو نگردم به گرد خود گردم
- غزل شمارهٔ ۱۷۳۷ : بیار باده که اندر خمار خمارم
- غزل شمارهٔ ۱۷۳۸ : به گوشه‌ای بروم گوش آن قدح گیرم
- غزل شمارهٔ ۱۷۳۹ : زهی حلاوت پنهان در این خلای شکم
- غزل شمارهٔ ۱۷۴۰ : خوشی خوشی تو ولی من هزار چندانم
- غزل شمارهٔ ۱۷۴۱ : به کوی عشق تو من نامدم که بازروم
- غزل شمارهٔ ۱۷۴۲ : ببسته است پری نهانیی پایم
- غزل شمارهٔ ۱۷۴۳ : اگر چه ما نه خروس و نه ماکیان داریم
- غزل شمارهٔ ۱۷۴۴ : بیار مطرب بر ما کریم باش کریم
- غزل شمارهٔ ۱۷۴۵ : فضول گشته‌ام امروز جنگ می جویم
- غزل شمارهٔ ۱۷۴۶ : بر آن شده‌ست دلم کآتشی بگیرانم
- غزل شمارهٔ ۱۷۴۷ : اگر به عقل و کفایت پی جنون باشم
- غزل شمارهٔ ۱۷۴۸ : می گریزد از ما و ما قوامش داریم
- غزل شمارهٔ ۱۷۴۹ : گه چرخ زنان همچون فلکم
- غزل شمارهٔ ۱۷۵۰ : تلخی نکند شیرین ذقنم
- غزل شمارهٔ ۱۷۵۱ : تشنه خویش کن مده آبم
- غزل شمارهٔ ۱۷۵۲ : کون خر را نظام دین گفتم
- غزل شمارهٔ ۱۷۵۳ : آمدم باز تا چنان گردم
- غزل شمارهٔ ۱۷۵۴ : آتشی از تو در دهان دارم
- غزل شمارهٔ ۱۷۵۵ : در طریقت دو صد کمین دارم
- غزل شمارهٔ ۱۷۵۶ : تا به جان مست عشق آن یارم
- غزل شمارهٔ ۱۷۵۷ : همتم شد بلند و تدبیرم
- غزل شمارهٔ ۱۷۵۸ : در وصالت چرا بیاموزم
- غزل شمارهٔ ۱۷۵۹ : اه چه بی‌رنگ و بی‌نشان که منم
- غزل شمارهٔ ۱۷۶۰ : به خدایی که در ازل بوده‌ست
- غزل شمارهٔ ۱۷۶۱ : ما همه از الست همدستیم
- غزل شمارهٔ ۱۷۶۲ : آمدستیم تا چنان گردیم
- غزل شمارهٔ ۱۷۶۳ : ما که باده ز دست یار خوریم
- غزل شمارهٔ ۱۷۶۴ : ناله بلبل بهار کنیم
- غزل شمارهٔ ۱۷۶۵ : عاشق روی جان فزای توییم
- غزل شمارهٔ ۱۷۶۶ : خیز تا فتنه‌ای برانگیزیم
- غزل شمارهٔ ۱۷۶۷ : تو چه دانی که ما چه مرغانیم
- غزل شمارهٔ ۱۷۶۸ : چند قبا بر قد دل دوختم
- غزل شمارهٔ ۱۷۶۹ : ای دل صافی دم ثابت قدم
- غزل شمارهٔ ۱۷۷۰ : آمد سرمست سحر دلبرم
- غزل شمارهٔ ۱۷۷۱ : شد ز غمت خانه سودا دلم
- غزل شمارهٔ ۱۷۷۲ : چند گهی فاتحه خوانت کنم
- غزل شمارهٔ ۱۷۷۳ : بار دگر جانب یار آمدیم
- غزل شمارهٔ ۱۷۷۴ : ما به تماشای تو بازآمدیم
- غزل شمارهٔ ۱۷۷۵ : گر تو کنی روی ترش زحمت از این جا ببرم
- غزل شمارهٔ ۱۷۷۶ : منم آن بنده مخلص که از آن روز که زادم
- غزل شمارهٔ ۱۷۷۷ : انا فتحنا بابکم لا تهجروا اصحابکم
- غزل شمارهٔ ۱۷۷۸ : رحت انا من بینکم غبت کذا من عینکم
- غزل شمارهٔ ۱۷۷۹ : اتیناکم اتیناکم فحیونا نحییکم
- غزل شمارهٔ ۱۷۸۰ : اقبل الساقی علینا حاملا کاس المدام
- غزل شمارهٔ ۱۷۸۱ : قد رجعنا قد رجعنا جائیا من طورکم
- غزل شمارهٔ ۱۷۸۲ : ظننتم ایا عذال ان قد عدلتم
- غزل شمارهٔ ۱۷۸۳ : فان وفق الله الکریم وصالکم
- غزل شمارهٔ ۱۷۸۴ : علی اهل نجد الثنا و سلام
- غزل شمارهٔ ۱۷۸۵ : بیا بیا دلدار من دلدار من
- غزل شمارهٔ ۱۷۸۶ : دزدیده چون جان می روی اندر میان جان من
- غزل شمارهٔ ۱۷۸۷ : گر آخر آمد عشق تو گردد ز اول‌ها فزون
- غزل شمارهٔ ۱۷۸۸ : تا کی گریزی از اجل در ارغوان و ارغنون
- غزل شمارهٔ ۱۷۸۹ : ای عاشقان ای عاشقان هنگام کوچ است از جهان
- غزل شمارهٔ ۱۷۹۰ : دلدار من در باغ دی می گشت و می گفت ای چمن
- غزل شمارهٔ ۱۷۹۱ : بویی همی‌آید مرا مانا که باشد یار من
- غزل شمارهٔ ۱۷۹۲ : این کیست این این کیست این این یوسف ثانی است این
- غزل شمارهٔ ۱۷۹۳ : این کیست این این کیست این هذا جنون العاشقین
- غزل شمارهٔ ۱۷۹۴ : ای باغبان ای باغبان آمد خزان آمد خزان
- غزل شمارهٔ ۱۷۹۵ : هین دف بزن هین کف بزن کاقبال خواهی یافتن
- غزل شمارهٔ ۱۷۹۶ : دلدار من در باغ دی می گشت و می گفت ای چمن
- غزل شمارهٔ ۱۷۹۷ : ای دل شکایت‌ها مکن تا نشنود دلدار من
- غزل شمارهٔ ۱۷۹۸ : ای یار من ای یار من ای یار بی‌زنهار من
- غزل شمارهٔ ۱۷۹۹ : در غیب پر این سو مپر ای طایر چالاک من
- غزل شمارهٔ ۱۸۰۰ : هذا رشاد الکافرین هذا جزاء الصابرین
- غزل شمارهٔ ۱۸۰۱ : آن شاخ خشک است و سیه‌هان ای صبا بر وی مزن
- غزل شمارهٔ ۱۸۰۲ : چندان بگردم گرد دل کز گردش بسیار من
- غزل شمارهٔ ۱۸۰۳ : بخت نگار و چشم من هر دو نخسبد در زمن
- غزل شمارهٔ ۱۸۰۴ : با آن سبک روحی گل وان لطف شه برگ سمن
- غزل شمارهٔ ۱۸۰۵ : پوشیده چون جان می روی اندر میان جان من
- غزل شمارهٔ ۱۸۰۶ : آن سو مرو این سو بیا ای گلبن خندان من
- غزل شمارهٔ ۱۸۰۷ : ای بس که از آواز دش وامانده‌ام زین راه من
- غزل شمارهٔ ۱۸۰۸ : با آنک از پیوستگی من عشق گشتم عشق من
- غزل شمارهٔ ۱۸۰۹ : بر گرد گل می گشت دی نقش خیال یار من
- غزل شمارهٔ ۱۸۱۰ : من دزد دیدم کو برد مال و متاع مردمان
- غزل شمارهٔ ۱۸۱۱ : خوش می گریزی هر طرف از حلقه ما نی مکن
- غزل شمارهٔ ۱۸۱۲ : ای نور افلاک و زمین چشم و چراغ غیب بین
- غزل شمارهٔ ۱۸۱۳ : کو خر من کو خر من پار بمرد آن خر من
- غزل شمارهٔ ۱۸۱۴ : عشق تو آورد قدح پر ز بلای دل من
- غزل شمارهٔ ۱۸۱۵ : من خوشم از گفت خسان وز لب و لنج ترشان
- غزل شمارهٔ ۱۸۱۶ : آینه‌ای بزدایم از جهت منظر من
- غزل شمارهٔ ۱۸۱۷ : قصد جفاها نکنی ور بکنی با دل من
- غزل شمارهٔ ۱۸۱۸ : قصد جفاها نکنی ور بکنی با دل من
- غزل شمارهٔ ۱۸۱۹ : کافرم ار در دو جهان عشق بود خوشتر از این
- غزل شمارهٔ ۱۸۲۰ : هی چه گریزی چندین یک نفس این جا بنشین
- غزل شمارهٔ ۱۸۲۱ : آب حیات عشق را در رگ ما روانه کن
- غزل شمارهٔ ۱۸۲۲ : ای شده از جفای تو جانب چرخ دود من
- غزل شمارهٔ ۱۸۲۳ : سیر نمی‌شوم ز تو نیست جز این گناه من
- غزل شمارهٔ ۱۸۲۴ : سیر نمی‌شوم ز تو ای مه جان فزای من
- غزل شمارهٔ ۱۸۲۵ : من طربم طرب منم زهره زند نوای من
- غزل شمارهٔ ۱۸۲۶ : هر کی ز حور پرسدت رخ بنما که همچنین
- غزل شمارهٔ ۱۸۲۷ : دوش چه خورده‌ای دلا راست بگو نهان مکن
- غزل شمارهٔ ۱۸۲۸ : باز نگار می کشد چون شتران مهار من
- غزل شمارهٔ ۱۸۲۹ : گفتم دوش عشق را ای تو قرین و یار من
- غزل شمارهٔ ١٨٣٠ : تا تو حریف من شدی ای مه دلستان من
- غزل شمارهٔ ۱۸۳۱ : راز تو فاش می کنم صبر نماند بیش از این
- غزل شمارهٔ ۱۸۳۲ : مانده شده‌ست گوش من از پی انتظار آن
- غزل شمارهٔ ۱۸۳۳ : آمده‌ام به عذر تو ای طرب و قرار جان
- غزل شمارهٔ ۱۸۳۴ : عید نمای عید را ای تو هلال عید من
- غزل شمارهٔ ۱۸۳۵ : گرم درآ و دم مده ساقی بردبار من
- غزل شمارهٔ ۱۸۳۶ : باز بهار می کشد زندگی از بهار من
- غزل شمارهٔ ۱۸۳۷ : یا رب من بدانمی‌چیست مراد یار من
- غزل شمارهٔ ۱۸۳۸ : چند گریزی ای قمر هر طرفی ز کوی من
- غزل شمارهٔ ۱۸۳۹ : واقعه‌ای بدیده‌ام لایق لطف و آفرین
- غزل شمارهٔ ۱۸۴۰ : مطرب خوش نوای من عشق نواز همچنین
- غزل شمارهٔ ۱۸۴۱ : تا چه خیال بسته‌ای ای بت بدگمان من
- غزل شمارهٔ ۱۸۴۲ : چهره شرمگین تو بستد شرمگان من
- غزل شمارهٔ ۱۸۴۳ : دوش چه خورده‌ای دلا راست بگو نهان مکن
- غزل شمارهٔ ۱۸۴۴ : مرا در دل همی‌آید که من دل را کنم قربان
- غزل شمارهٔ ۱۸۴۵ : عدو توبه و صبرم مرا امروز ناگاهان
- غزل شمارهٔ ۱۸۴۶ : حرام است ای مسلمانان از این خانه برون رفتن
- غزل شمارهٔ ۱۸۴۷ : خرامان می روی در دل چراغ افروز جان و تن
- غزل شمارهٔ ۱۸۴۸ : چه باشد پیشه عاشق بجز دیوانگی کردن
- غزل شمارهٔ ۱۸۴۹ : چرا کوشد مسلمان در مسلمان را فریبیدن
- غزل شمارهٔ ۱۸۵۰ : چراغ عالم افروزم نمی‌تابد چنین روشن
- غزل شمارهٔ ۱۸۵۱ : نشانی‌هاست در چشمش نشانش کن نشانش کن
- غزل شمارهٔ ۱۸۵۲ : چو آمد روی مه رویم کی باشم من که باشم من
- غزل شمارهٔ ۱۸۵۳ : چو افتم من ز عشق دل به پای دلربای من
- غزل شمارهٔ ۱۸۵۴ : چه دانی تو خراباتی که هست از شش جهت بیرون
- غزل شمارهٔ ۱۸۵۵ : چه دانستم که این سودا مرا زین سان کند مجنون
- غزل شمارهٔ ۱۸۵۶ : مرا هر دم همی‌گویی که برگو قطعه شیرین
- غزل شمارهٔ ۱۸۵۷ : توقع دارم از لطف تو ای صدر نکوآیین
- غزل شمارهٔ ۱۸۵۸ : چو افتم من ز عشق دل به پای دلربای من
- غزل شمارهٔ ۱۸۵۹ : منم آن حلقه در گوش و نشسته گوش شمس الدین
- غزل شمارهٔ ۱۸۶۰ : الا ای باد شبگیرم بیار اخبار شمس الدین
- غزل شمارهٔ ۱۸۶۱ : ای قاعده مستان در همدگر افتادن
- غزل شمارهٔ ۱۸۶۲ : چون چنگ شدم جانا آن چنگ تو دروا کن
- غزل شمارهٔ ۱۸۶۳ : ای سنجق نصرالله وی مشعله یاسین
- غزل شمارهٔ ۱۸۶۴ : در پرده دل بنگر صد دختر آبستان
- غزل شمارهٔ ۱۸۶۵ : ای سرو و گل بستان بنگر به تهی دستان
- غزل شمارهٔ ۱۸۶۶ : ای کار من از تو زر ای سیمبر مستان
- غزل شمارهٔ ۱۸۶۷ : ای جانک من چونی یک بوسه به چند ای جان
- غزل شمارهٔ ۱۸۶۸ : دروازه هستی را جز ذوق مدان ای جان
- غزل شمارهٔ ۱۸۶۹ : رو مذهب عاشق را برعکس روش‌ها دان
- غزل شمارهٔ ۱۸۷۰ : ای نفس چو سگ آخر تا چند زنی دندان
- غزل شمارهٔ ۱۸۷۱ : دو چیز نخواهد بد در هر دو جهان می دان
- غزل شمارهٔ ۱۸۷۲ : ای در غم بیهوده رو کم ترکوا برخوان
- غزل شمارهٔ ۱۸۷۳ : دانی که کجا جویی ما را به گه جستن
- غزل شمارهٔ ۱۸۷۴ : از آتش روی خود اندر دلم آتش زن
- غزل شمارهٔ ۱۸۷۵ : ای یار مقامردل پیش آ و دمی کم زن
- غزل شمارهٔ ۱۸۷۶ : بی جا شو در وحدت در عین فنا جا کن
- غزل شمارهٔ ۱۸۷۷ : ای دل چو نمی‌گردد در شرح زبان من
- غزل شمارهٔ ۱۸۷۸ : من گوش کشان گشتم از لیلی و از مجنون
- غزل شمارهٔ ۱۸۷۹ : آرایش باغ آمد این روی چه روی است این
- غزل شمارهٔ ۱۸۸۰ : در زیر نقاب شب این زنگیکان را بین
- غزل شمارهٔ ۱۸۸۱ : از چشمه جان ره شد در خانه هر مسکین
- غزل شمارهٔ ۱۸۸۲ : آن کس که تو را بیند وانگه نظرش بر تن
- غزل شمارهٔ ۱۸۸۳ : بی او نتوان رفتن بی‌او نتوان گفتن
- غزل شمارهٔ ۱۸۸۴ : آن ساعد سیمین را در گردن ما افکن
- غزل شمارهٔ ۱۸۸۵ : ای سرده صد سودا دستار چنین می کن
- غزل شمارهٔ ۱۸۸۶ : نی نی به از این باید با دوست وفا کردن
- غزل شمارهٔ ۱۸۸۷ : گرت هست سر ما سر و ریش بجنبان
- غزل شمارهٔ ۱۸۸۸ : بیا بوسه به چند است از آن لعل مثمن
- غزل شمارهٔ ۱۸۸۹ : دل دل دل تو دل مرا مرنجان
- غزل شمارهٔ ۱۸۹۰ : با روی تو کفر است به معنی نگریدن
- غزل شمارهٔ ۱۸۹۱ : ما دست تو را خواجه بخواهیم کشیدن
- غزل شمارهٔ ۱۸۹۲ : هر شب که بود قاعده سفره نهادن
- غزل شمارهٔ ۱۸۹۳ : صد گوش نوم باز شد از راز شنودن
- غزل شمارهٔ ۱۸۹۴ : گر زانک ملولی ز من ای فتنه حوران
- غزل شمارهٔ ۱۸۹۵ : بفریفتیم دوش و پرندوش به دستان
- غزل شمارهٔ ۱۸۹۶ : نشاید از تو چندین جور کردن
- غزل شمارهٔ ۱۸۹۷ : در این دم همدمی آمد خمش کن
- غزل شمارهٔ ۱۸۹۸ : ندا آمد به جان از چرخ پروین
- غزل شمارهٔ ۱۸۹۹ : دل خون خواره را یک باره بستان
- غزل شمارهٔ ۱۹۰۰ : بیا ای مونس جان‌های مستان
- غزل شمارهٔ ۱۹۰۱ : ز زخم دف کفم بدرید ای جان
- غزل شمارهٔ ۱۹۰۲ : چرا منکر شدی ای میر کوران
- غزل شمارهٔ ۱۹۰۳ : شنیدی تو که خط آمد ز خاقان
- غزل شمارهٔ ۱۹۰۴ : کجا خواهی ز چنگ ما پریدن
- غزل شمارهٔ ۱۹۰۵ : اگر تو عاشقی غم را رها کن
- غزل شمارهٔ ۱۹۰۶ : تو نقد قلب را از زر برون کن
- غزل شمارهٔ ۱۹۰۷ : گر این جا حاضری سر همچنین کن
- غزل شمارهٔ ۱۹۰۸ : نتانی آمدن این راه با من
- غزل شمارهٔ ۱۹۰۹ : دل معشوق سوزیده است بر من
- غزل شمارهٔ ۱۹۱۰ : تو هر جزو جهان را بر گذر بین
- غزل شمارهٔ ۱۹۱۱ : تو را پندی دهم ای طالب دین
- غزل شمارهٔ ۱۹۱۲ : بیا ساقی می ما را بگردان
- غزل شمارهٔ ۱۹۱۳ : به باغ آییم فردا جمله یاران
- غزل شمارهٔ ۱۹۱۴ : اگر خواهی مرا می در هوا کن
- غزل شمارهٔ ۱۹۱۵ : برو ای دل به سوی دلبر من
- غزل شمارهٔ ۱۹۱۶ : برآ بر بام و اکنون ماه نو بین
- غزل شمارهٔ ۱۹۱۷ : چو بربندند ناگاهت زنخدان
- غزل شمارهٔ ۱۹۱۸ : فرود آ تو ز مرکب بار می بین
- غزل شمارهٔ ۱۹۱۹ : عشق است بر آسمان پریدن
- غزل شمارهٔ ۱۹۲۰ : دیر آمده‌ای مرو شتابان
- غزل شمارهٔ ۱۹۲۱ : ای ساقی و دستگیر مستان
- غزل شمارهٔ ۱۹۲۲ : ما شادتریم یا تو ای جان
- غزل شمارهٔ ۱۹۲۳ : ای روی مه تو شاد خندان
- غزل شمارهٔ ۱۹۲۴ : ای روی تو نوبهار خندان
- غزل شمارهٔ ۱۹۲۵ : بازآمد آستین فشانان
- غزل شمارهٔ ۱۹۲۶ : مال است و زر است مکسب تن
- غزل شمارهٔ ۱۹۲۷ : وقت آمد توبه را شکستن
- غزل شمارهٔ ۱۹۲۸ : ای دوست عتاب را رها کن
- غزل شمارهٔ ۱۹۲۹ : ای عربده کرده دوش با من
- غزل شمارهٔ ۱۹۳۰ : امروز تو خوشتری و یا من
- غزل شمارهٔ ۱۹۳۱ : عقل از کف عشق خورد افیون
- غزل شمارهٔ ۱۹۳۲ : ای دشمن عقل و جان شیرین
- غزل شمارهٔ ۱۹۳۳ : برخیز و صبوح را برنجان
- غزل شمارهٔ ۱۹۳۴ : از ما مرو ای چراغ روشن
- غزل شمارهٔ ۱۹۳۵ : دلبر بیگانه صورت مهر دارد در نهان
- غزل شمارهٔ ۱۹۳۶ : عاشقان نالان چو نای و عشق همچون نای زن
- غزل شمارهٔ ۱۹۳۷ : هر خوشی که فوت شد از تو مباش اندوهگین
- غزل شمارهٔ ۱۹۳۸ : نازنینی را رها کن با شهان نازنین
- غزل شمارهٔ ۱۹۳۹ : می پرد این مرغ دیگر در جنان عاشقان
- غزل شمارهٔ ۱۹۴۰ : ای ز تو مه پای کوبان وز تو زهره دف زنان
- غزل شمارهٔ ۱۹۴۱ : مهره‌ای از جان ربودم بی‌دهان و بی‌دهان
- غزل شمارهٔ ۱۹۴۲ : من ز گوش او بدزدم حلقه دیگر نهان
- غزل شمارهٔ ۱۹۴۳ : می گزید او آستین را شرمگین در آمدن
- غزل شمارهٔ ۱۹۴۴ : چون ببینی آفتاب از روی دلبر یاد کن
- غزل شمارهٔ ۱۹۴۵ : هر چه آن سرخوش کند بویی بود از یار من
- غزل شمارهٔ ۱۹۴۶ : کاشکی از غیر تو آگه نبودی جان من
- غزل شمارهٔ ۱۹۴۷ : سوی بیماران خود شد شاه مه رویان من
- غزل شمارهٔ ۱۹۴۸ : بانگ آید هر زمانی زین رواق آبگون
- غزل شمارهٔ ۱۹۴۹ : آنچ می آید ز وصفت این زمانم در دهن
- غزل شمارهٔ ۱۹۵۰ : بوی آن باغ و بهار و گلبن رعناست این
- غزل شمارهٔ ۱۹۵۱ : ای برادر تو چه مرغی خویشتن را بازبین
- غزل شمارهٔ ۱۹۵۲ : هست ما را هر زمانی از نگار راستین
- غزل شمارهٔ ۱۹۵۳ : هر صبوحی ارغنون‌ها را برنجان همچنین
- غزل شمارهٔ ۱۹۵۴ : عیش‌هاتان نوش بادا هر زمان ای عاشقان
- غزل شمارهٔ ۱۹۵۵ : ای زیان و ای زیان و ای زیان و ای زیان
- غزل شمارهٔ ۱۹۵۶ : سر فروکرد از فلک آن ماه روی سیمتن
- غزل شمارهٔ ۱۹۵۷ : هست عاقل هر زمانی در غم پیدا شدن
- غزل شمارهٔ ۱۹۵۸ : ساقیا چون مست گشتی خویش را بر من بزن
- غزل شمارهٔ ۱۹۵۹ : روی او فتوی دهد کز کعبه بر بتخانه زن
- غزل شمارهٔ ۱۹۶۰ : آفتابا بار دیگر خانه را پرنور کن
- غزل شمارهٔ ۱۹۶۱ : نوبهارا جان مایی جانها را تازه کن
- غزل شمارهٔ ۱۹۶۲ : یار خود را خواب دیدم ای برادر دوش من
- غزل شمارهٔ ۱۹۶۳ : پرده بردار ای حیات جان و جان افزای من
- غزل شمارهٔ ۱۹۶۴ : شمس دین بر یوسفان و نازنینان نازنین
- غزل شمارهٔ ۱۹۶۵ : در میان ظلمت جان تو نور چیست آن
- غزل شمارهٔ ۱۹۶۶ : جام پر کن ساقیا آتش بزن اندر غمان
- غزل شمارهٔ ۱۹۶۷ : ای تو را گردن زده آن تسخرت بر گرد نان
- غزل شمارهٔ ۱۹۶۸ : ای دل من در هوایت همچو آب و ماهیان
- غزل شمارهٔ ۱۹۶۹ : از بدی‌ها آن چه گویم هست قصدم خویشتن
- غزل شمارهٔ ۱۹۷۰ : مطربا بردار چنگ و لحن موسیقار زن
- غزل شمارهٔ ۱۹۷۱ : از دخول هر غری افسرده‌ای در کار من
- غزل شمارهٔ ۱۹۷۲ : عاشقا دو چشم بگشا چارجو در خود ببین
- غزل شمارهٔ ۱۹۷۳ : موی بر سر شد سپید و روی من بگرفت چین
- غزل شمارهٔ ۱۹۷۴ : ای چراغ آسمان و رحمت حق بر زمین
- غزل شمارهٔ ۱۹۷۵ : عشق شمس الدین است یا نور کف موسی است آن
- غزل شمارهٔ ۱۹۷۶ : عشق شمس حق و دین کان گوهر کانیست آن
- غزل شمارهٔ ۱۹۷۷ : در ستایش‌های شمس الدین نباشم مفتتن
- غزل شمارهٔ ۱۹۷۸ : ایها الساقی ادر کأس الحمیا نصف من
- غزل شمارهٔ ۱۹۷۹ : عاشقان را مژده‌ای از سرفراز راستین
- غزل شمارهٔ ۱۹۸۰ : یارکان رقصی کنید اندر غمم خوشتر از این
- غزل شمارهٔ ۱۹۸۱ : مطربا نرمک بزن تا روح بازآید به تن
- غزل شمارهٔ ۱۹۸۲ : گلسن بنده ستایک غرضم یق اشد رسن
- غزل شمارهٔ ۱۹۸۳ : به خدا میل ندارم نه به چرب و نه به شیرین
- غزل شمارهٔ ۱۹۸۴ : بده آن مرد ترش را قدحی ای شه شیرین
- غزل شمارهٔ ۱۹۸۵ : صنما بیار باده بنشان خمار مستان
- غزل شمارهٔ ۱۹۸۶ : صنما به چشم شوخت که به چشم اشارتی کن
- غزل شمارهٔ ۱۹۸۷ : هله نیم مست گشتم قدحی دگر مدد کن
- غزل شمارهٔ ۱۹۸۸ : چه شکر داد عجب یوسف خوبی به لبان
- غزل شمارهٔ ۱۹۸۹ : جنتی کرد جهان را ز شکر خندیدن
- غزل شمارهٔ ۱۹۹۰ : جان حیوان که ندیده است بجز کاه و عطن
- غزل شمارهٔ ۱۹۹۱ : همه خوردند و بخفتند و تهی گشت وطن
- غزل شمارهٔ ۱۹۹۲ : خوی با ما کن و با بی‌خبران خوی مکن
- غزل شمارهٔ ۱۹۹۳ : هیچ باشد که رسد آن شکر و پسته من
- غزل شمارهٔ ۱۹۹۴ : بشنو از بوالهوسان قصه میر عسسان
- غزل شمارهٔ ۱۹۹۵ : اینک آن انجم روشن که فلک چاکرشان
- غزل شمارهٔ ۱۹۹۶ : چون خیال تو درآید به دلم رقص کنان
- غزل شمارهٔ ۱۹۹۷ : هر که را گشت سر از غایت برگردیدن
- غزل شمارهٔ ۱۹۹۸ : به خدا گل ز تو آموخت شکر خندیدن
- غزل شمارهٔ ۱۹۹۹ : مکن ای دوست ز جور این دلم آواره مکن
- غزل شمارهٔ ۲۰۰۰ : ای ز هجران تو مردن طرب و راحت من
- غزل شمارهٔ ۲۰۰۱ : دم ده و عشوه ده ای دلبر سیمین بر من
- غزل شمارهٔ ۲۰۰۲ : تو سبب سازی و دانایی آن سلطان بین
- غزل شمارهٔ ۲۰۰۳ : همه خوردند و بخفتند و تهی گشت وطن
- غزل شمارهٔ ۲۰۰۴ : شیرمردا تو چه ترسی ز سگ لاغرشان
- غزل شمارهٔ ۲۰۰۵ : چه نشستی دور چون بیگانگان
- غزل شمارهٔ ۲۰۰۶ : هر کجا که پا نهی ای جان من
- غزل شمارهٔ ۲۰۰۷ : شاه ما باری برای کاهلان
- غزل شمارهٔ ۲۰۰۸ : می بده ای ساقی آخرزمان
- غزل شمارهٔ ۲۰۰۹ : نک بهاران شد صلا ای لولیان
- غزل شمارهٔ ۲۰۱۰ : بشنو از دل نکته‌های بی‌سخن
- غزل شمارهٔ ۲۰۱۱ : جان جانهایی تو جان را برشکن
- غزل شمارهٔ ۲۰۱۲ : ای دلارام من و ای دل شکن
- غزل شمارهٔ ۲۰۱۳ : ساقیا برخیز و می در جام کن
- غزل شمارهٔ ۲۰۱۴ : راز چون با من نگوید یار من
- غزل شمارهٔ ۲۰۱۵ : فقر را در خواب دیدم دوش من
- غزل شمارهٔ ۲۰۱۶ : جان من جان تو جانت جان من
- غزل شمارهٔ ۲۰۱۷ : آمد آمد در میان خوب ختن
- غزل شمارهٔ ۲۰۱۸ : مرغ خانه با هما پر وا مکن
- غزل شمارهٔ ۲۰۱۹ : ای ببرده دل تو قصد جان مکن
- غزل شمارهٔ ۲۰۲۰ : ای خدا این وصل را هجران مکن
- غزل شمارهٔ ۲۰۲۱ : صبحدم شد زود برخیز ای جوان
- غزل شمارهٔ ۲۰۲۲ : ای زیان و ای زیان و ای زیان
- غزل شمارهٔ ۲۰۲۳ : رو قرار از دل مستان بستان
- غزل شمارهٔ ۲۰۲۴ : مات خود را صنما مات مکن
- غزل شمارهٔ ۲۰۲۵ : ای به انکار سوی ما نگران
- غزل شمارهٔ ۲۰۲۶ : به شکرخنده ببردی دل من
- غزل شمارهٔ ۲۰۲۷ : ای امتان باطل بر نان زنید بر نان
- غزل شمارهٔ ۲۰۲۸ : گر چه بسی نشستم در نار تا به گردن
- غزل شمارهٔ ۲۰۲۹ : ای مرغ آسمانی آمد گه پریدن
- غزل شمارهٔ ۲۰۳۰ : گفتی مرا که چونی در روی ما نظر کن
- غزل شمارهٔ ۲۰۳۱ : ای محو راه گشته از محو هم سفر کن
- غزل شمارهٔ ۲۰۳۲ : من از کی باک دارم خاصه که یار با من
- غزل شمارهٔ ۲۰۳۳ : جانا نخست ما را مرد مدام گردان
- غزل شمارهٔ ۲۰۳۴ : ای دل ز شاه حوران یا قبله صبوران
- غزل شمارهٔ ۲۰۳۵ : آن خوب را طلب کن اندر میان حوران
- غزل شمارهٔ ۲۰۳۶ : امروز سرکشان را عشقت جلوه کردن
- غزل شمارهٔ ۲۰۳۷ : چون جان تو می‌ستانی چون شکر است مردن
- غزل شمارهٔ ۲۰۳۸ : از زنگ لشکر آمد بر قلب لشکرش زن
- غزل شمارهٔ ۲۰۳۹ : رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن
- غزل شمارهٔ ۲۰۴۰ : روز است ای دو دیده در روزنم نظر کن
- غزل شمارهٔ ۲۰۴۱ : پروانه شد در آتش گفتا که همچنین کن
- غزل شمارهٔ ۲۰۴۲ : ای سنگ دل تو جان را دریای پرگهر کن
- غزل شمارهٔ ۲۰۴۳ : دیدی چه گفت بهمن هیزم بنه چو خرمن
- غزل شمارهٔ ۲۰۴۴ : جانا بیار باده و بختم بلند کن
- غزل شمارهٔ ۲۰۴۵ : تو آب روشنی تو در این آب گل مکن
- غزل شمارهٔ ۲۰۴۶ : مستی و عاشقی و جوانی و جنس این
- غزل شمارهٔ ۲۰۴۷ : می‌آیدم ز رنگ تو ای یار بوی آن
- غزل شمارهٔ ۲۰۴۸ : آن کیست ای خدای کز این دام خامشان
- غزل شمارهٔ ۲۰۴۹ : ای دم به دم مصور جان از درون تن
- غزل شمارهٔ ۲۰۵۰ : جانا بیار باده و بختم تمام کن
- غزل شمارهٔ ۲۰۵۱ : می‌بینمت که عزم جفا می‌کنی مکن
- غزل شمارهٔ ۲۰۵۲ : ای آنک از میانه کران می‌کنی مکن
- غزل شمارهٔ ۲۰۵۳ : با عاشقان نشین و همه عاشقی گزین
- غزل شمارهٔ ۲۰۵۴ : بشنیده‌ام که عزم سفر می‌کنی مکن
- غزل شمارهٔ ۲۰۵۵ : مست شدی عاقبت آمدی اندر میان
- غزل شمارهٔ ۲۰۵۶ : خواجه غلط کرده‌ای در روش یار من
- غزل شمارهٔ ۲۰۵۷ : یار شو و یار بین دل شو و دلدار بین
- غزل شمارهٔ ۲۰۵۸ : با رخ چون مشعله بر در ما کیست آن
- غزل شمارهٔ ۲۰۵۹ : گفت لبم ناگهان نام گل و گلستان
- غزل شمارهٔ ۲۰۶۰ : یک غزل آغاز کن بر صفت حاضران
- غزل شمارهٔ ۲۰۶۱ : بوسه بده خویش را ای صنم سیمتن
- غزل شمارهٔ ۲۰۶۲ : سیر نشد چشم و دل از نظر شاه من
- غزل شمارهٔ ۲۰۶۳ : ای رخ خندان تو مایه صد گلستان
- غزل شمارهٔ ۲۰۶۴ : باز فروریخت عشق از در و دیوار من
- غزل شمارهٔ ۲۰۶۵ : باز درآمد ز راه فتنه برانگیز من
- غزل شمارهٔ ۲۰۶۶ : باز برآمد ز کوه خسرو شیرین من
- غزل شمارهٔ ۲۰۶۷ : ای هوس عشق تو کرده جهان را زبون
- غزل شمارهٔ ۲۰۶۸ : بازشکستند خلق سلسله یا مسلمین
- غزل شمارهٔ ۲۰۶۹ : بیش مکن همچنان خانه درآ همچنین
- غزل شمارهٔ ۲۰۷۰ : یا تو ترش کرده رو مایه ده شکران
- غزل شمارهٔ ۲۰۷۱ : هر چه کنی تو کرده من دان
- غزل شمارهٔ ۲۰۷۲ : جفای تلخ تو گوهر کند مرا ای جان
- غزل شمارهٔ ۲۰۷۳ : دلا تو شهد منه در دهان رنجوران
- غزل شمارهٔ ۲۰۷۴ : مکن مکن که روا نیست بی‌گنه کشتن
- غزل شمارهٔ ۲۰۷۵ : توی که بدرقه باشی گهی گهی رهزن
- غزل شمارهٔ ۲۰۷۶ : به جان تو که از این دلشده کرانه مکن
- غزل شمارهٔ ۲۰۷۷ : به من نگر به دو رخسار زعفرانی من
- غزل شمارهٔ ۲۰۷۸ : چهار روز ببودم به پیش تو مهمان
- غزل شمارهٔ ۲۰۷۹ : مقام ناز نداری برو تو ناز مکن
- غزل شمارهٔ ۲۰۸۰ : چهار شعر بگفتم بگفت نی به از این
- غزل شمارهٔ ۲۰۸۱ : نعیم تو نه از آن است که سیر گردد جان
- غزل شمارهٔ ۲۰۸۲ : برای چشم تو صد چشم بد توان دیدن
- غزل شمارهٔ ۲۰۸۳ : اگر سزای لب تو نبود گفته من
- غزل شمارهٔ ۲۰۸۴ : بیا بیا که ز هجرت نه عقل ماند نه دین
- غزل شمارهٔ ۲۰۸۵ : به صلح آمد آن ترک تند عربده کن
- غزل شمارهٔ ۲۰۸۶ : من کجا بودم عجب بی‌تو این چندین زمان
- غزل شمارهٔ ۲۰۸۷ : بگویم مثالی از این عشق سوزان
- غزل شمارهٔ ۲۰۸۸ : ببردی دلم را بدادی به زاغان
- غزل شمارهٔ ۲۰۸۹ : تنت زین جهان است و دل زان جهان
- غزل شمارهٔ ۲۰۹۰ : به پیش آر سغراق گلگون من
- غزل شمارهٔ ۲۰۹۱ : ای هفت دریا گوهر عطا کن
- غزل شمارهٔ ۲۰۹۲ : آن دلبر من آمد بر من
- غزل شمارهٔ ۲۰۹۳ : تازه شد از او باغ و بر من
- غزل شمارهٔ ۲۰۹۴ : یک قوصره پر دارم ز سخن
- غزل شمارهٔ ۲۰۹۵ : با من صنما دل یک دله کن
- غزل شمارهٔ ۲۰۹۶ : گر تنگ بدی این سینه من
- غزل شمارهٔ ۲۰۹۷ : چون دل جانا بنشین بنشین
- غزل شمارهٔ ۲۰۹۸ : شب محنت که بد طبیب و تو افکار یاد کن
- غزل شمارهٔ ۲۰۹۹ : چند نظاره جهان کردن
- غزل شمارهٔ ۲۱۰۰ : چند بوسه وظیفه تعیین کن
- غزل شمارهٔ ۲۱۰۱ : سیر گشتم ز نازهای خسان
- غزل شمارهٔ ۲۱۰۲ : چیست با عشق آشنا بودن
- غزل شمارهٔ ۲۱۰۳ : گر چه اندر فغان و نالیدن
- غزل شمارهٔ ۲۱۰۴ : شب که جهان است پر از لولیان
- غزل شمارهٔ ۲۱۰۵ : ساقی من خیزد بی‌گفت من
- غزل شمارهٔ ۲۱۰۶ : مست رسید آن بت بی‌باک من
- غزل شمارهٔ ۲۱۰۷ : جان منی جان منی جان من
- غزل شمارهٔ ۲۱۰۸ : می‌نروم هیچ از این خانه من
- غزل شمارهٔ ۲۱۰۹ : ای تو پناه همه روز محن
- غزل شمارهٔ ۲۱۱۰ : بانگ برآمد ز خرابات من
- غزل شمارهٔ ۲۱۱۱ : بانگ برآمد ز خرابات من
- غزل شمارهٔ ۲۱۱۲ : ظلمت شب پرتو ظلمات من
- غزل شمارهٔ ۲۱۱۳ : ای تو چو خورشید و شه خاص من
- غزل شمارهٔ ۲۱۱۴ : بانگ برآمد ز دل و جان من
- غزل شمارهٔ ۲۱۱۵ : بازرسید آن بت زیبای من
- غزل شمارهٔ ۲۱۱۶ : آمده‌ای بی‌گه خامش مشین
- غزل شمارهٔ ۲۱۱۷ : پیشتر آ ای صنم شنگ من
- غزل شمارهٔ ۲۱۱۸ : می تلخی که تلخی‌ها بدو گردد همه شیرین
- غزل شمارهٔ ۲۱۱۹ : اگر امروز دلدارم درآید همچو دی خندان
- غزل شمارهٔ ۲۱۲۰ : دگرباره چو مه کردیم خرمن
- غزل شمارهٔ ۲۱۲۱ : افندس مسین کاغا یومیندن
- غزل شمارهٔ ۲۱۲۲ : کیف اتوب یا اخی من سکر کارجوان
- غزل شمارهٔ ۲۱۲۳ : العشق یقول لی تزین
- غزل شمارهٔ ۲۱۲۴ : ایا بدر الدجی بل انت احسن
- غزل شمارهٔ ۲۱۲۵ : اطیب الاسفار عندی انتقالی من مکان
- غزل شمارهٔ ۲۱۲۶ : اطیب الاعمار عمر فی طریق العاشقین
- غزل شمارهٔ ۲۱۲۷ : یا صغیر السن یا رطب البدن
- غزل شمارهٔ ۲۱۲۸ : ابشر ثم ابشر یا مؤتمن
- غزل شمارهٔ ۲۱۲۹ : نحن الی سیدنا راجعون
- غزل شمارهٔ ۲۱۳۰ : ای عاشقان ای عاشقان آن کس که بیند روی او
- غزل شمارهٔ ۲۱۳۱ : حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو
- غزل شمارهٔ ۲۱۳۲ : مستی ببینی رازدان می‌دانک باشد مست او
- غزل شمارهٔ ۲۱۳۳ : بیدار شو بیدار شو هین رفت شب بیدار شو
- غزل شمارهٔ ۲۱۳۴ : نبود چنین مه در جهان ای دل همین جا لنگ شو
- غزل شمارهٔ ۲۱۳۵ : ای شعشعه نور فلق در قبه مینای تو
- غزل شمارهٔ ۲۱۳۶ : ساقی اگر کم شد میت دستار ما بستان گرو
- غزل شمارهٔ ۲۱۳۷ : آن کون خر کز حاسدی عیسی بود تشویش او
- غزل شمارهٔ ۲۱۳۸ : ای عشق تو موزونتری یا باغ و سیبستان تو
- غزل شمارهٔ ۲۱۳۹ : والله ملولم من کنون از جام و سغراق و کدو
- غزل شمارهٔ ۲۱۴۰ : دل دی خراب و مست و خوش هر سو همی‌افتاد از او
- غزل شمارهٔ ۲۱۴۱ : ای تن و جان بنده او بند شکرخنده او
- غزل شمارهٔ ۲۱۴۲ : چون بجهد خنده ز من خنده نهان دارم ازو
- غزل شمارهٔ ۲۱۴۳ : روشنی خانه تویی خانه بمگذار و مرو
- غزل شمارهٔ ۲۱۴۴ : کار جهان هر چه شود کار تو کو بار تو کو
- غزل شمارهٔ ۲۱۴۵ : شب شد ای خواجه ز کی آخر آن یار تو کو
- غزل شمارهٔ ۲۱۴۶ : ای شکران ای شکران کان شکر دارم از او
- غزل شمارهٔ ۲۱۴۷ : چیست که هر دمی چنین می‌کشدم به سوی او
- غزل شمارهٔ ۲۱۴۸ : جان و سر تو ای پسر نیست کسی به پای تو
- غزل شمارهٔ ۲۱۴۹ : ای تو خموش پرسخن چیست خبر بیا بگو
- غزل شمارهٔ ۲۱۵۰ : عید نمی‌دهد فرح بی‌نظر هلال تو
- غزل شمارهٔ ۲۱۵۱ : در سفر هوای تو بی‌خبرم به جان تو
- غزل شمارهٔ ۲۱۵۲ : سخت خوش است چشم تو وآن رخ گلفشان تو
- غزل شمارهٔ ۲۱۵۳ : ای تو امان هر بلا ما همه در امان تو
- غزل شمارهٔ ۲۱۵۴ : هین کژ و راست می‌روی باز چه خورده‌ای بگو
- غزل شمارهٔ ۲۱۵۵ : کی ز جهان برون شود جزو جهان هله بگو
- غزل شمارهٔ ۲۱۵۶ : سیمبرا ز سیم تو سیمبرم به جان تو
- غزل شمارهٔ ۲۱۵۷ : سنگ شکاف می‌کند در هوس لقای تو
- غزل شمارهٔ ۲۱۵۸ : من که ستیزه روترم در طلب لقای تو
- غزل شمارهٔ ۲۱۵۹ : باده چو هست ای صنم بازمگیر و نی مگو
- غزل شمارهٔ ۲۱۶۰ : ندیدم در جهان کس را که تا سر پر نبوده‌ست او
- غزل شمارهٔ ۲۱۶۱ : اگر نه عاشق اویم چه می‌پویم به کوی او
- غزل شمارهٔ ۲۱۶۲ : دگرباره بشوریدم بدان سانم به جان تو
- غزل شمارهٔ ۲۱۶۳ : چو شیرینتر نمود ای جان مها شور و بلای تو
- غزل شمارهٔ ۲۱۶۴ : اگر بگذشت روز ای جان به شب مهمان مستان شو
- غزل شمارهٔ ۲۱۶۵ : فقیر است او فقیر است او فقیرِ ابنِ الفقیر است او
- غزل شمارهٔ ۲۱۶۶ : دگرباره بشوریدم بدان سانم به جان تو
- غزل شمارهٔ ۲۱۶۷ : دل آتش پذیر از توست برق و سنگ و آهن تو
- غزل شمارهٔ ۲۱۶۸ : نمی‌گفتی مرا روزی که ما را یار غاری تو
- غزل شمارهٔ ۲۱۶۹ : ز مکر حق مباش ایمن اگر صد بخت بینی تو
- غزل شمارهٔ ۲۱۷۰ : هر شش جهتم ای جان منقوش جمال تو
- غزل شمارهٔ ۲۱۷۱ : گشته‌ست طپان جانم ای جان و جهان برگو
- غزل شمارهٔ ۲۱۷۲ : هم آگه و هم ناگه مهمان من آمد او
- غزل شمارهٔ ۲۱۷۳ : چنگ خردم بگسل تاری من و تاری تو
- غزل شمارهٔ ۲۱۷۴ : ای یار قلندردل دلتنگ چرایی تو
- غزل شمارهٔ ۲۱۷۵ : در خشکی ما بنگر وآن پرده تر برگو
- غزل شمارهٔ ۲۱۷۶ : آن دلبر عیار جگرخواره ما کو
- غزل شمارهٔ ۲۱۷۷ : خزان عاشقان را نوبهار او
- غزل شمارهٔ ۲۱۷۸ : تو کمترخواره‌ای هشیار می‌رو
- غزل شمارهٔ ۲۱۷۹ : تو جام عشق را بستان و می‌رو
- غزل شمارهٔ ۲۱۸۰ : از این پستی به سوی آسمان شو
- غزل شمارهٔ ۲۱۸۱ : دل و جان را طربگاه و مقام او
- غزل شمارهٔ ۲۱۸۲ : به پیشت نام جان گویم زهی رو
- غزل شمارهٔ ۲۱۸۳ : به پیشت نام جان گویم زهی رو
- غزل شمارهٔ ۲۱۸۴ : بیا ای رونق گلزار از این سو
- غزل شمارهٔ ۲۱۸۵ : چو بگشادم نظر از شیوه تو
- غزل شمارهٔ ۲۱۸۶ : خداوندا چو تو صاحب قران کو
- غزل شمارهٔ ۲۱۸۷ : گران جانی مکن ای یار برگو
- غزل شمارهٔ ۲۱۸۸ : درین رقص و درین های و درین هو
- غزل شمارهٔ ۲۱۸۹ : بازم صنما چه می‌فریبی تو
- غزل شمارهٔ ۲۱۹۰ : دیدی که چه کرد آن پری رو
- غزل شمارهٔ ۲۱۹۱ : ای رونق نوبهار برگو
- غزل شمارهٔ ۲۱۹۲ : ای عارف خوش کلام برگو
- غزل شمارهٔ ۲۱۹۳ : ای صید رخ تو شیر و آهو
- غزل شمارهٔ ۲۱۹۴ : آن وعده که کرده‌ای مرا کو
- غزل شمارهٔ ۲۱۹۵ : خوش خرامان می‌روی ای جان جان بی‌من مرو
- غزل شمارهٔ ۲۱۹۶ : از حلاوت‌ها که هست از خشم و از دشنام او
- غزل شمارهٔ ۲۱۹۷ : ای خراب اسرارم از اسرار تو اسرار تو
- غزل شمارهٔ ۲۱۹۸ : جمله خشم از کبر خیزد از تکبر پاک شو
- غزل شمارهٔ ۲۱۹۹ : ای سنایی عاشقان را درد باید درد کو
- غزل شمارهٔ ۲۲۰۰ : ای صبا بادی که داری در سر از یاری بگو
- غزل شمارهٔ ۲۲۰۱ : در گذر آمد خیالش گفت جان این است او
- غزل شمارهٔ ۲۲۰۲ : ای جهان برهم زده سودای تو سودای تو
- غزل شمارهٔ ۲۲۰۳ : جسم و جان با خود نخواهم خانه خمار کو
- غزل شمارهٔ ۲۲۰۴ : عاشقی بر من پریشانت کنم نیکو شنو
- غزل شمارهٔ ۲۲۰۵ : دوش خوابی دیده‌ام خود عاشقان را خواب کو
- غزل شمارهٔ ۲۲۰۶ : ای برادر عاشقی را درد باید درد کو
- غزل شمارهٔ ۲۲۰۷ : در خلاصه عشق آخر شیوه اسلام کو
- غزل شمارهٔ ۲۲۰۸ : ناله ای کن عاشقانه درد محرومی بگو
- غزل شمارهٔ ۲۲۰۹ : ای ز رویت تافته در هر زمانی نور نو
- غزل شمارهٔ ۲۲۱۰ : طرب اندر طرب است او که در عقل شکست او
- غزل شمارهٔ ۲۲۱۱ : ز من و تو شرری زاد در این دل ز چنان رو
- غزل شمارهٔ ۲۲۱۲ : تو بمال گوش بربط که عظیم کاهل است او
- غزل شمارهٔ ۲۲۱۳ : خنک آن جان که رود مست و خرامان بر او
- غزل شمارهٔ ۲۲۱۴ : خنک آن دم که نشینیم در ایوان من و تو
- غزل شمارهٔ ۲۲۱۵ : گر رود دیده و عقل و خرد و جان تو مرو
- غزل شمارهٔ ۲۲۱۶ : تن مزن ای پسر خوش دم خوش کام بگو
- غزل شمارهٔ ۲۲۱۷ : چهره زرد مرا بین و مرا هیچ مگو
- غزل شمارهٔ ۲۲۱۸ : همه خوردند و برفتند و بماندم من و تو
- غزل شمارهٔ ۲۲۱۹ : من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو
- غزل شمارهٔ ۲۲۲۰ : هله ای شاه مپیچان سر و دستار مرو
- غزل شمارهٔ ۲۲۲۱ : سر و پا گم کند آن کس که شود دلخوش از او
- غزل شمارهٔ ۲۲۲۲ : سر عثمان تو مست است بر او ریز کدو
- غزل شمارهٔ ۲۲۲۳ : ای همه سرگشتگان مهمان تو
- غزل شمارهٔ ۲۲۲۴ : ای بمرده هر چه جان در پای او
- غزل شمارهٔ ۲۲۲۵ : شکر ایزد را که دیدم روی تو
- غزل شمارهٔ ۲۲۲۶ : ای بکرده رخت عشاقان گرو
- غزل شمارهٔ ۲۲۲۷ : مطربا اسرار ما را بازگو
- غزل شمارهٔ ۲۲۲۸ : جان ما را هر نفس بستان نو
- غزل شمارهٔ ۲۲۲۹ : ای غذای جان مستم نام تو
- غزل شمارهٔ ۲۲۳۰ : صوفیانیم آمده در کوی تو
- غزل شمارهٔ ۲۲۳۱ : می‌دوید از هر طرف در جست و جو
- غزل شمارهٔ ۲۲۳۲ : به حریفان بنشین خواب مرو
- غزل شمارهٔ ۲۲۳۳ : ای ترک ماه چهره چه گردد که صبح تو
- غزل شمارهٔ ۲۲۳۴ : ای دیده من جمال خود اندر جمال تو
- غزل شمارهٔ ۲۲۳۵ : آمد خیال آن رخ چون گلستان تو
- غزل شمارهٔ ۲۲۳۶ : جانا تویی کلیم و منم چون عصای تو
- غزل شمارهٔ ۲۲۳۷ : این ترک ماجرا ز دو حکمت برون نبو
- غزل شمارهٔ ۲۲۳۸ : ای کرده چهره تو چو گلنار شرم تو
- غزل شمارهٔ ۲۲۳۹ : رفتم به کوی خواجه و گفتم که خواجه کو
- غزل شمارهٔ ۲۲۴۰ : ننشیند آتشم چو ز حق خاست آرزو
- غزل شمارهٔ ۲۲۴۱ : هان ای جمال دلبر ای شاد وقت تو
- غزل شمارهٔ ۲۲۴۲ : تا که درآمد به باغ چهره گلنار تو
- غزل شمارهٔ ۲۲۴۳ : آینه جان شده چهره تابان تو
- غزل شمارهٔ ۲۲۴۴ : سیر نیم سیر نی از لب خندان تو
- غزل شمارهٔ ۲۲۴۵ : مطرب مهتاب رو آنچ شنیدی بگو
- غزل شمارهٔ ۲۲۴۶ : ای سر مردان برگو برگو
- غزل شمارهٔ ۲۲۴۷ : مرا اگر تو نیابی به پیش یار بجو
- غزل شمارهٔ ۲۲۴۸ : من آن نیم که بگویم حدیث نعمت او
- غزل شمارهٔ ۲۲۴۹ : به وقت خواب بگیری مرا که هین برگو
- غزل شمارهٔ ۲۲۵۰ : هزار بار کشیده‌ست عشق کافرخو
- غزل شمارهٔ ۲۲۵۱ : چو از سر بگیرم بود سرور او
- غزل شمارهٔ ۲۲۵۲ : بی‌دل شده‌ام بهر دل تو
- غزل شمارهٔ ۲۲۵۳ : نور دل ما روی خوش تو
- غزل شمارهٔ ۲۲۵۴ : دل من دل من دل من بر تو
- غزل شمارهٔ ۲۲۵۵ : بنشسته به گوشه‌ای دو سه مست ترانه گو
- غزل شمارهٔ ۲۲۵۶ : به قرار تو او رسد که بود بی‌قرار تو
- غزل شمارهٔ ۲۲۵۷ : قلم از عشق بشکند چو نویسد نشان تو
- غزل شمارهٔ ۲۲۵۸ : هله ای طالب سمو بگداز از غمش چو مو
- غزل شمارهٔ ۲۲۵۹ : هله طبل وفا بزن که بیامد اوان تو
- غزل شمارهٔ ۲۲۶۰ : طیب الله عیشکم لا وحش الله منکم
- غزل شمارهٔ ۲۲۶۱ : بوقلمون چند از انکار تو
- غزل شمارهٔ ۲۲۶۲ : پرده بگردان و بزن ساز نو
- غزل شمارهٔ ۲۲۶۳ : یا قمرا لوعه للقمرین سکن
- غزل شمارهٔ ۲۲۶۴ : بوسیسی افندیمو هم محسن و هم مه رو
- غزل شمارهٔ ۲۲۶۵ : الیوم من الوصل نسیم و سعود
- غزل شمارهٔ ۲۲۶۶ : بگردان ساقی مه روی جام
- غزل شمارهٔ ۲۲۶۷ : هم صدوا هم عتبوا عتابا ما له سبب
- غزل شمارهٔ ۲۲۶۸ : یا عاشقین المقصد سیحوا الی ما ترشدوا
- غزل شمارهٔ ۲۲۶۹ : الا یا ساقیا انی لظمن و مشتاق
- غزل شمارهٔ ۲۲۷۰ : ابناء ربیعنا تعالوا
- غزل شمارهٔ ۲۲۷۱ : جود الشموس علی الوری اشراق
- غزل شمارهٔ ۲۲۷۲ : حد البشیر بشاره یا جار
- غزل شمارهٔ ۲۲۷۳ : امسی و اصبح بالجوی اتعذب
- غزل شمارهٔ ۲۲۷۴ : مررت بدر فی هواه بحار
- غزل شمارهٔ ۲۲۷۵ : امروز مستان را نگر در مست ما آویخته
- غزل شمارهٔ ۲۲۷۶ : ای جبرئیل از عشق تو اندر سما پا کوفته
- غزل شمارهٔ ۲۲۷۷ : یک چند رندند این طرف در ظل دل پنهان شده
- غزل شمارهٔ ۲۲۷۸ : این کیست این این کیست این شیرین و زیبا آمده
- غزل شمارهٔ ۲۲۷۹ : این کیست این این کیست این در حلقه ناگاه آمده
- غزل شمارهٔ ۲۲۸۰ : ای عاشقان ای عاشقان دیوانه‌ام کو سلسله
- غزل شمارهٔ ۲۲۸۱ : ای از تو خاکی تن شده تن فکرت و گفتن شده
- غزل شمارهٔ ۲۲۸۲ : ای جان و دل از عشق تو در بزم تو پا کوفته
- غزل شمارهٔ ۲۲۸۳ : ساقی فرخ رخ من جام چو گلنار بده
- غزل شمارهٔ ۲۲۸۴ : باده بده باد مده وز خودمان یاد مده
- غزل شمارهٔ ۲۲۸۵ : یا رجلا حصیده مجبنه و مبخله
- غزل شمارهٔ ۲۲۸۶ : ای تو برای آبرو آب حیات ریخته
- غزل شمارهٔ ۲۲۸۷ : آمد یار و بر کفش جام میی چو مشعله
- غزل شمارهٔ ۲۲۸۸ : شحنه عشق می‌کشد از دو جهان مصادره
- غزل شمارهٔ ۲۲۸۹ : دایم پیش خود نهی آینه را هرآینه
- غزل شمارهٔ ۲۲۹۰ : کجا شد عهد و پیمانی که کردی دوش با بنده
- غزل شمارهٔ ۲۲۹۱ : بر آنم کز دل و دیده شوم بیزار یک باره
- غزل شمارهٔ ۲۲۹۲ : به لاله دوش نسرین گفت برخیزیم مستانه
- غزل شمارهٔ ۲۲۹۳ : یکی ماهی همی‌بینم برون از دیده در دیده
- غزل شمارهٔ ۲۲۹۴ : ز بردابرد عشق او چو بشنید این دل پاره
- غزل شمارهٔ ۲۲۹۵ : سراندازان همی‌آیی نگارین جگرخواره
- غزل شمارهٔ ۲۲۹۶ : مرا گویی که چونی تو لطیف و لمتر و تازه
- غزل شمارهٔ ۲۲۹۷ : چو در دل پای بنهادی بشد از دست اندیشه
- غزل شمارهٔ ۲۲۹۸ : زهی بزم خداوندی زهی می‌های شاهانه
- غزل شمارهٔ ۲۲۹۹ : سراندازان همی‌آیی ز راه سینه در دیده
- غزل شمارهٔ ۲۳۰۰ : با زر غم و بی‌زر غم آخر غم با زر به
- غزل شمارهٔ ۲۳۰۱ : من سرخوش و تو دلخوش غم بی‌دل و بی‌سر به
- غزل شمارهٔ ۲۳۰۲ : هشیار شدم ساقی دستار به من واده
- غزل شمارهٔ ۲۳۰۳ : ناگاه درافتادم زان قصر و سراپرده
- غزل شمارهٔ ۲۳۰۴ : هر روز پری زادی از سوی سراپرده
- غزل شمارهٔ ۲۳۰۵ : کی باشد من با تو باده به گرو خورده
- غزل شمارهٔ ۲۳۰۶ : ناموس مکن پیش آ ای عاشق بیچاره
- غزل شمارهٔ ۲۳۰۷ : بربند دهان از نان کآمد شکر روزه
- غزل شمارهٔ ۲۳۰۸ : یا رب چه کس است آن مه یا رب چه کس است آن مه
- غزل شمارهٔ ۲۳۰۹ : من بیخود و تو بیخود ما را کی برد خانه
- غزل شمارهٔ ۲۳۱۰ : ای غایب از این محضر از مات سلام الله
- غزل شمارهٔ ۲۳۱۱ : از انبهی ماهی دریا به نهان گشته
- غزل شمارهٔ ۲۳۱۲ : دیدم رخ ترسا را با ما چو گل اشکفته
- غزل شمارهٔ ۲۳۱۳ : ای جان تو جانم را از خویش خبر کرده
- غزل شمارهٔ ۲۳۱۴ : ای روی تو رویم را چون روی قمر کرده
- غزل شمارهٔ ۲۳۱۵ : دل دست به یک کاسه با شهره صنم کرده
- غزل شمارهٔ ۲۳۱۶ : امروز بت خندان می‌بخش کند خنده
- غزل شمارهٔ ۲۳۱۷ : ای خاک کف پایت رشک فلکی بوده
- غزل شمارهٔ ۲۳۱۸ : مستی ده و هستی ده ای غمزه خماره
- غزل شمارهٔ ۲۳۱۹ : آن یار غریب من آمد به سوی خانه
- غزل شمارهٔ ۲۳۲۰ : بی‌برگی بستان بین کآمد دی دیوانه
- غزل شمارهٔ ۲۳۲۱ : ای دل به کجایی تو آگاه هیی یا نه
- غزل شمارهٔ ۲۳۲۲ : هر روز فقیران را هم عید و هم آدینه
- غزل شمارهٔ ۲۳۲۳ : ای دل تو بگو هستم چون ماهی بر تابه
- غزل شمارهٔ ۲۳۲۴ : روزی تو مرا بینی میخانه درافتاده
- غزل شمارهٔ ۲۳۲۵ : امروز من و باده و آن یار پری زاده
- غزل شمارهٔ ۲۳۲۶ : ای بر سر بازاری دستار چنان کرده
- غزل شمارهٔ ۲۳۲۷ : ای جنبش هر شاخی از لون دگر میوه
- غزل شمارهٔ ۲۳۲۸ : چون عزم سفر کردی فی لطف امان الله
- غزل شمارهٔ ۲۳۲۹ : هر موی من از عشقت بیت و غزلی گشته
- غزل شمارهٔ ۲۳۳۰ : آن عشق جگرخواره کز خون شود او فربه
- غزل شمارهٔ ۲۳۳۱ : ای دلبر بی‌صورت صورتگر ساده
- غزل شمارهٔ ۲۳۳۲ : ای آنک تو را ما ز همه کون گزیده
- غزل شمارهٔ ۲۳۳۳ : این کیست چنین مست ز خمار رسیده
- غزل شمارهٔ ۲۳۳۴ : ای طبل رحیل از طرف چرخ شنیده
- غزل شمارهٔ ۲۳۳۵ : رندان همه جمعند در این دیر مغانه
- غزل شمارهٔ ۲۳۳۶ : این نیم شبان کیست چو مهتاب رسیده
- غزل شمارهٔ ۲۳۳۷ : هلا ساقی بیا ساغر مرا ده
- غزل شمارهٔ ۲۳۳۸ : بیا دل بر دل پردرد من نه
- غزل شمارهٔ ۲۳۳۹ : ایا گم گشتگان راه و بیراه
- غزل شمارهٔ ۲۳۴۰ : چنین می‌زن دو دستک تا سحرگاه
- غزل شمارهٔ ۲۳۴۱ : سماع آمد هلا ای یار برجه
- غزل شمارهٔ ۲۳۴۲ : خدایا مطربان را انگبین ده
- غزل شمارهٔ ۲۳۴۳ : ایا خورشید بر گردون سواره
- غزل شمارهٔ ۲۳۴۴ : مبارک باد آمد ماه روزه
- غزل شمارهٔ ۲۳۴۵ : چو بی‌گاه است و باران خانه خانه
- غزل شمارهٔ ۲۳۴۶ : مکن راز مرا ای جان فسانه
- غزل شمارهٔ ۲۳۴۷ : خدایا رحمت خود را به من ده
- غزل شمارهٔ ۲۳۴۸ : فریاد ز یار خشم کرده
- غزل شمارهٔ ۲۳۴۹ : ای دیده راست راست دیده
- غزل شمارهٔ ۲۳۵۰ : آمد مه و لشکر ستاره
- غزل شمارهٔ ۲۳۵۱ : دیدی که چه کرد آن یگانه
- غزل شمارهٔ ۲۳۵۲ : یک جام ز صد هزار جان به
- غزل شمارهٔ ۲۳۵۳ : جان آمده در جهان ساده
- غزل شمارهٔ ۲۳۵۴ : ای بی تو حیات‌ها فسرده
- غزل شمارهٔ ۲۳۵۵ : ای دوش ز دست ما رهیده
- غزل شمارهٔ ۲۳۵۶ : ماییم قدیم عشق باره
- غزل شمارهٔ ۲۳۵۷ : ای گشته دلت چو سنگ خاره
- غزل شمارهٔ ۲۳۵۸ : ماییم و دو چشم و جان خیره
- غزل شمارهٔ ۲۳۵۹ : آن سفره بیار و در میان نه
- غزل شمارهٔ ۲۳۶۰ : ای نقد تو را زکات نسیه
- غزل شمارهٔ ۲۳۶۱ : ای روز مبارک و خجسته
- غزل شمارهٔ ۲۳۶۲ : ای دو چشمت جاودان را نکته‌ها آموخته
- غزل شمارهٔ ۲۳۶۳ : ای ز هندستان زلفت رهزنان برخاسته
- غزل شمارهٔ ۲۳۶۴ : ای ز هجرانت زمین و آسمان بگریسته
- غزل شمارهٔ ۲۳۶۵ : ای ز گلزار جمالت یاسمن پا کوفته
- غزل شمارهٔ ۲۳۶۶ : ای سراندازان همه در عشق تو پا کوفته
- غزل شمارهٔ ۲۳۶۷ : تا چه عشق است آن صنم را با دل پرخون شده
- غزل شمارهٔ ۲۳۶۸ : ای به میدان‌های وحدت گوی شاهی باخته
- غزل شمارهٔ ۲۳۶۹ : چشم بگشا جانها بین از بدن بگریخته
- غزل شمارهٔ ۲۳۷۰ : این چه باد صرصر است از آسمان پویان شده
- غزل شمارهٔ ۲۳۷۱ : کی بود خاک صنم با خون ما آمیخته
- غزل شمارهٔ ۲۳۷۲ : هله بحری شو و در رو مکن از دور نظاره
- غزل شمارهٔ ۲۳۷۳ : مشنو حیلت خواجه هله ای دزد شبانه
- غزل شمارهٔ ۲۳۷۴ : هله صیاد نگویی که چه دام است و چه دانه
- غزل شمارهٔ ۲۳۷۵ : سوی اطفال بیامد به کرم مادر روزه
- غزل شمارهٔ ۲۳۷۶ : صنما از آنچ خوردی بهل اندکی به ما ده
- غزل شمارهٔ ۲۳۷۷ : ای خداوند یکی یار جفاکارش ده
- غزل شمارهٔ ۲۳۷۸ : صد خمار است و طرب در نظر آن دیده
- غزل شمارهٔ ۲۳۷۹ : بده آن باده جانی که چنانیم همه
- غزل شمارهٔ ۲۳۸۰ : پیش جوش عفو بی‌حد تو شاه
- غزل شمارهٔ ۲۳۸۱ : عشق بین با عاشقان آمیخته
- غزل شمارهٔ ۲۳۸۲ : ای بخاری را تو جان پنداشته
- غزل شمارهٔ ۲۳۸۳ : عشق تو از بس کشش جان آمده
- غزل شمارهٔ ۲۳۸۴ : جسته‌اند دیوانگان از سلسله
- غزل شمارهٔ ۲۳۸۵ : روز ما را دیگران را شب شده
- غزل شمارهٔ ۲۳۸۶ : قرابه باز دانا هش دار آبگینه
- غزل شمارهٔ ۲۳۸۷ : پیغام زاهدان را کآمد بلای توبه
- غزل شمارهٔ ۲۳۸۸ : این جا کسی است پنهان دامان من گرفته
- غزل شمارهٔ ۲۳۸۹ : در خانه دل ای جان آن کیست ایستاده
- غزل شمارهٔ ۲۳۹۰ : آن آتشی که داری در عشق صاف و ساده
- غزل شمارهٔ ۲۳۹۱ : بازآمد آن مغنی با چنگ سازکرده
- غزل شمارهٔ ۲۳۹۲ : ای کهربای عشقت دل را به خود کشیده
- غزل شمارهٔ ۲۳۹۳ : برجه ز خواب و بنگر صبحی دگر دمیده
- غزل شمارهٔ ۲۳۹۴ : از بس که مطرب دل از عشق کرد ناله
- غزل شمارهٔ ۲۳۹۵ : دیدم نگار خود را می‌گشت گرد خانه
- غزل شمارهٔ ۲۳۹۶ : ای پاک از آب و از گل پایی در این گلم نه
- غزل شمارهٔ ۲۳۹۷ : ای گرد عاشقانت از رشک تخته بسته
- غزل شمارهٔ ۲۳۹۸ : آن دم که دررباید باد از رخ تو پرده
- غزل شمارهٔ ۲۳۹۹ : ای از تو من برسته ای هم توام بخورده
- غزل شمارهٔ ۲۴۰۰ : گل را نگر ز لطف سوی خار آمده
- غزل شمارهٔ ۲۴۰۱ : ای صد هزار خرمن‌ها را بسوخته
- غزل شمارهٔ ۲۴۰۲ : باده بده ساقیا عشوه و بادم مده
- غزل شمارهٔ ۲۴۰۳ : ساقی جان غیر آن رطل گرانم مده
- غزل شمارهٔ ۲۴۰۴ : ای مه و ای آفتاب پیش رخت مسخره
- غزل شمارهٔ ۲۴۰۵ : ای همه منزل شده از تو ره بی‌رهه
- غزل شمارهٔ ۲۴۰۶ : ایا دلی چو صبا ذوق صبح‌ها دیده
- غزل شمارهٔ ۲۴۰۷ : زهی لواء و علم لا اله الا الله
- غزل شمارهٔ ۲۴۰۸ : چو آفتاب برآمد ز قعر آب سیاه
- غزل شمارهٔ ۲۴۰۹ : که بوده است تو را دوش یار و همخوابه
- غزل شمارهٔ ۲۴۱۰ : مقام خلوت و یار و سماع و تو خفته
- غزل شمارهٔ ۲۴۱۱ : دلم چو دیده و تو چون خیال در دیده
- غزل شمارهٔ ۲۴۱۲ : چو مست روی توام ای حکیم فرزانه
- غزل شمارهٔ ۲۴۱۳ : عجب دلی که به عشق بت است پیوسته
- غزل شمارهٔ ۲۴۱۴ : ز لقمه‌ای که بشد دیده تو را پرده
- غزل شمارهٔ ۲۴۱۵ : تو دیده گشته و ما را بکرده نادیده
- غزل شمارهٔ ۲۴۱۶ : برو برو که به بز لایق است بزغاله
- غزل شمارهٔ ۲۴۱۷ : خلاصه دو جهان است آن پری چهره
- غزل شمارهٔ ۲۴۱۸ : ای جان ای جان فی ستر الله
- غزل شمارهٔ ۲۴۱۹ : خوش بود فرش تن نور دیده
- غزل شمارهٔ ۲۴۲۰ : آمد آمد نگار پوشیده
- غزل شمارهٔ ۲۴۲۱ : مطرب جان‌های دل برده
- غزل شمارهٔ ۲۴۲۲ : رخ نفسی بر رخ این مست نه
- غزل شمارهٔ ۲۴۲۳ : یا رشا فدیته من زمن رایته
- غزل شمارهٔ ۲۴۲۴ : هل طربا لعاشق وافقه زمانه
- غزل شمارهٔ ۲۴۲۵ : طوبی لمن آواه سر فؤاده
- غزل شمارهٔ ۲۴۲۶ : فدیتتک یا ستی الناسیه
- غزل شمارهٔ ۲۴۲۷ : گر باغ از او واقف بدی از شاخ تر خون آمدی
- غزل شمارهٔ ۲۴۲۸ : فصل بهاران شد ببین بستان پر از حور و پری
- غزل شمارهٔ ۲۴۲۹ : ای در طواف ماه تو ماه و سپهر مشتری
- غزل شمارهٔ ۲۴۳۰ : ای آن که بر اسب بقا از دیر فانی می‌روی
- غزل شمارهٔ ۲۴۳۱ : این عشق گردان کو به کو بر سر نهاده طبله‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۴۳۲ : ای رونق هر گلشنی وی روزن هر خانه‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۴۳۳ : ای آنک اندر باغ جان آلاجقی برساختی
- غزل شمارهٔ ۲۴۳۴ : از دار ملک لم یزل ای شاه سلطان آمدی
- غزل شمارهٔ ۲۴۳۵ : من دوش دیدم سر دل اندر جمال دلبری
- غزل شمارهٔ ۲۴۳۶ : ای یار اگر نیکو کنی اقبال خود صدتو کنی
- غزل شمارهٔ ۲۴۳۷ : ای یوسف خوش نام هی در ره میا بی‌همرهی
- غزل شمارهٔ ۲۴۳۸ : دزدید جمله رخت ما لولی و لولی زاده‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۴۳۹ : دامن کشانم می‌کشد در بتکده عیاره‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۴۴۰ : ای آفتاب سرکشان با کهکشان آمیختی
- غزل شمارهٔ ۲۴۴۱ : آخر مراعاتی بکن مر بی‌دلان را ساعتی
- غزل شمارهٔ ۲۴۴۲ : بانکی عجب از آسمان در می‌رسد هر ساعتی
- غزل شمارهٔ ۲۴۴۳ : ای تو ملول از کار من من تشنه تر هر ساعتی
- غزل شمارهٔ ۲۴۴۴ : چون درشوی در باغ دل مانند گل خوش بو شوی
- غزل شمارهٔ ۲۴۴۵ : از بامدادان ساغری پر کرد خوش خماره‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۴۴۶ : ای شهسوار خاص بک کز عالم جان تاختی
- غزل شمارهٔ ۲۴۴۷ : یک ساعت ار دوقبلگی از عقل و جان برخاستی
- غزل شمارهٔ ۲۴۴۸ : ای داده جان را لطف تو خوشتر ز مستی حالتی
- غزل شمارهٔ ۲۴۴۹ : من پیش از این می‌خواستم گفتار خود را مشتری
- غزل شمارهٔ ۲۴۵۰ : در دل خیالش زان بود تا تو به هر سو ننگری
- غزل شمارهٔ ۲۴۵۱ : دریوزه‌ای دارم ز تو در اقتضای آشتی
- غزل شمارهٔ ۲۴۵۲ : ای دل نگویی چون شدی ور عشق روزافزون شدی
- غزل شمارهٔ ۲۴۵۳ : بویی ز گردون می‌رسد با پرسش و دلداریی
- غزل شمارهٔ ۲۴۵۴ : عیش جهان پیسه بود گاه خوشی گاه بدی
- غزل شمارهٔ ۲۴۵۵ : برگذری درنگری جز دل خوبان نبری
- غزل شمارهٔ ۲۴۵۶ : هم نظری هم خبری هم قران را قمری
- غزل شمارهٔ ۲۴۵۷ : ای دل سرگشته شده در طلب یاوه روی
- غزل شمارهٔ ۲۴۵۸ : سنگ مزن بر طرف کارگه شیشه گری
- غزل شمارهٔ ۲۴۵۹ : عارف گوینده اگر تا سحر صبر کنی
- غزل شمارهٔ ۲۴۶۰ : تو نه چنانی که منم من نه چنانم که تویی
- غزل شمارهٔ ۲۴۶۱ : چون دل من جست ز تن بازنگشتی چه شدی
- غزل شمارهٔ ۲۴۶۲ : طوطی و طوطی بچه‌ای قند به صد ناز خوری
- غزل شمارهٔ ۲۴۶۳ : آه چه دیوانه شدم در طلب سلسله‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۴۶۴ : هر طربی که در جهان گشت ندیم کهتری
- غزل شمارهٔ ۲۴۶۵ : آمده‌ای که راز من بر همگان بیان کنی
- غزل شمارهٔ ۲۴۶۶ : ای که به لطف و دلبری از دو جهان زیاده‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۴۶۷ : کعبه طواف می‌کند بر سر کوی یک بتی
- غزل شمارهٔ ۲۴۶۸ : نیست بجز دوام جان ز اهل دلان روایتی
- غزل شمارهٔ ۲۴۶۹ : آه خجسته ساعتی که صنما به من رسی
- غزل شمارهٔ ۲۴۷۰ : جان به فدای عاشقان خوش هوسی است عاشقی
- غزل شمارهٔ ۲۴۷۱ : سوخت یکی جهان به غم آتش غم پدید نی
- غزل شمارهٔ ۲۴۷۲ : چشم تو خواب می‌رود یا که تو ناز می‌کنی
- غزل شمارهٔ ۲۴۷۳ : آب تو ده گسسته را در دو جهان سقا تویی
- غزل شمارهٔ ۲۴۷۴ : ریگ ز آب سیر شد من نشدم زهی زهی
- غزل شمارهٔ ۲۴۷۵ : باز ترش شدی مگر یار دگر گزیده‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۴۷۶ : هین که خروس بانگ زد وقت صبوح یافتی
- غزل شمارهٔ ۲۴۷۷ : سرکه هفت ساله را از لب او حلاوتی
- غزل شمارهٔ ۲۴۷۸ : باز چه شد تو را دلا باز چه مکر اندری
- غزل شمارهٔ ۲۴۷۹ : پیش از آنک از عدم کرد وجودها سری
- غزل شمارهٔ ۲۴۸۰ : ای دل بی‌قرار من راست بگو چه گوهری
- غزل شمارهٔ ۲۴۸۱ : با همگان فضولکی چون که به ما ملولکی
- غزل شمارهٔ ۲۴۸۲ : ای که لب تو چون شکر هان که قرابه نشکنی
- غزل شمارهٔ ۲۴۸۳ : تلخ کنی دهان من قند به دیگران دهی
- غزل شمارهٔ ۲۴۸۴ : خواجه اگر تو همچو ما بیخود و شوخ و مستیی
- غزل شمارهٔ ۲۴۸۵ : یاور من تویی بکن بهر خدای یاریی
- غزل شمارهٔ ۲۴۸۶ : ای زده مطرب غمت در دل ما ترانه‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۴۸۷ : هست به خطه عدم شور و غبار و غارتی
- غزل شمارهٔ ۲۴۸۸ : ای که غریب آتشی در دل و جان ما زدی
- غزل شمارهٔ ۲۴۸۹ : گر ز تو بوسه ای خرد صد مه و مهر و مشتری
- غزل شمارهٔ ۲۴۹۰ : ساقی جان فزای من بهر خدا ز کوثری
- غزل شمارهٔ ۲۴۹۱ : جمع مکن تو برف را بر خود تا که نفسری
- غزل شمارهٔ ۲۴۹۲ : هر بشری که صاف شد در دو جهان ورا دلی
- غزل شمارهٔ ۲۴۹۳ : رو بنمودی به تو گر همگی نه جانمی
- غزل شمارهٔ ۲۴۹۴ : زرگر آفتاب را بسته گاز می‌کنی
- غزل شمارهٔ ۲۴۹۵ : آنک بخورد دم به دم سنگ جفای صدمنی
- غزل شمارهٔ ۲۴۹۶ : خواجه ترش مرا بگو سرکه به چند می‌دهی
- غزل شمارهٔ ۲۴۹۷ : صبح چو آفتاب زد رایت روشناییی
- غزل شمارهٔ ۲۴۹۸ : مرا سودای آن دلبر ز دانایی و قرایی
- غزل شمارهٔ ۲۴۹۹ : مسلمانان مسلمانان مرا ترکی است یغمایی
- غزل شمارهٔ ۲۵۰۰ : چه افسردی در آن گوشه چرا تو هم نمی‌گردی
- غزل شمارهٔ ۲۵۰۱ : گرم سیم و درم بودی مرا مونس چه کم بودی
- غزل شمارهٔ ۲۵۰۲ : امیر دل همی‌گوید تو را گر تو دلی داری
- غزل شمارهٔ ۲۵۰۳ : چو سرمست منی ای جان زخیر و شر چه اندیشی
- غزل شمارهٔ ۲۵۰۴ : اگر زهر است اگر شکر چه شیرین است بی‌خویشی
- غزل شمارهٔ ۲۵۰۵ : چو بی گه آمدی باری درآ مردانه‌ای ساقی
- غزل شمارهٔ ۲۵۰۶ : مبارک باشد آن رو را بدیدن بامدادانی
- غزل شمارهٔ ۲۵۰۷ : بیامد عید ای ساقی عنایت را نمی‌دانی
- غزل شمارهٔ ۲۵۰۸ : مرا آن دلبر پنهان همی‌گوید به پنهانی
- غزل شمارهٔ ۲۵۰۹ : بر دیوانگان امروز آمد شاه پنهانی
- غزل شمارهٔ ۲۵۱۰ : مرا پرسید آن سلطان به نرمی و سخن خایی
- غزل شمارهٔ ۲۵۱۱ : به باغ و چشمه حیوان چرا این چشم نگشایی
- غزل شمارهٔ ۲۵۱۲ : رها کن ماجرا ای جان فروکن سر ز بالایی
- غزل شمارهٔ ۲۵۱۳ : بیا ای عارف مطرب چه باشد گر ز خوش خویی
- غزل شمارهٔ ۲۵۱۴ : درآمد در میان شهر آدم زفت سیلابی
- غزل شمارهٔ ۲۵۱۵ : یکی گنجی پدید آمد در آن دکان زرکوبی
- غزل شمارهٔ ۲۵۱۶ : اگر الطاف شمس الدین بدیده برفتادستی
- غزل شمارهٔ ۲۵۱۷ : ز رنگ روی شمس الدین گرم خود بو و رنگستی
- غزل شمارهٔ ۲۵۱۸ : اگر امروز دلدارم کند چون دوش بدمستی
- غزل شمارهٔ ۲۵۱۹ : غلام پاسبانانم که یارم پاسبانستی
- غزل شمارهٔ ۲۵۲۰ : گر آبت بر جگر بودی دل تو پس چه کاره ستی
- غزل شمارهٔ ۲۵۲۱ : اگر یار مرا از من غم و سودا نبایستی
- غزل شمارهٔ ۲۵۲۲ : دل پردرد من امشب بنوشیده‌ست یک دردی
- غزل شمارهٔ ۲۵۲۳ : دل آتش پرست من که در آتش چو گوگردی
- غزل شمارهٔ ۲۵۲۴ : اگر آب و گل ما را چو جان و دل پری بودی
- غزل شمارهٔ ۲۵۲۵ : اگر گل‌های رخسارش از آن گلشن بخندیدی
- غزل شمارهٔ ۲۵۲۶ : نکو بنگر به روی من نه آنم من که هر باری
- غزل شمارهٔ ۲۵۲۷ : بنامیزد نگویم من که تو آنی که هر باری
- غزل شمارهٔ ۲۵۲۸ : مروت نیست در سرها که اندازند دستاری
- غزل شمارهٔ ۲۵۲۹ : ایا نزدیک جان و دل چنین دوری روا داری
- غزل شمارهٔ ۲۵۳۰ : دلم همچون قلم آمد در انگشتان دلداری
- غزل شمارهٔ ۲۵۳۱ : چو سرمست منی ای جان ز درد سر چه غم داری
- غزل شمارهٔ ۲۵۳۲ : کی افسون خواند در گوشت که ابرو پرگره داری
- غزل شمارهٔ ۲۵۳۳ : برآ بر بام ای عارف بکن هر نیم شب زاری
- غزل شمارهٔ ۲۵۳۴ : مها یک دم رعیت شو مرا شه دان و سالاری
- غزل شمارهٔ ۲۵۳۵ : هر آن بیمار مسکین را که از حد رفت بیماری
- غزل شمارهٔ ۲۵۳۶ : مثال باز رنجورم زمین بر من ز بیماری
- غزل شمارهٔ ۲۵۳۷ : مگر دانید با دلبر به حق صحبت و یاری
- غزل شمارهٔ ۲۵۳۸ : حجاب از چشم بگشایی که سبحان الذی اسری
- غزل شمارهٔ ۲۵۳۹ : یکی طوطی مژده آور یکی مرغی خوش آوازی
- غزل شمارهٔ ۲۵۴۰ : چو شیر و انگبین جانا چه باشد گر درآمیزی
- غزل شمارهٔ ۲۵۴۱ : الا ای جان جان جان چو می‌بینی چه می‌پرسی
- غزل شمارهٔ ۲۵۴۲ : بتاب ای ماه بر یارم بگو یارا اغا پوسی
- غزل شمارهٔ ۲۵۴۳ : بیا ای شاه خودکامه نشین بر تخت خودکامی
- غزل شمارهٔ ۲۵۴۴ : شنیدم کاشتری گم شد ز کردی در بیابانی
- غزل شمارهٔ ۲۵۴۵ : مگر مستی نمی‌دانی که چون زنجیر جنبانی
- غزل شمارهٔ ۲۵۴۶ : سحرگه گفتم آن مه را که ای من جسم و تو جانی
- غزل شمارهٔ ۲۵۴۷ : شدم از دست یک باره ز دست عشق تا دانی
- غزل شمارهٔ ۲۵۴۸ : تو استظهار آن داری که رو از ما بگردانی
- غزل شمارهٔ ۲۵۴۹ : چو دید آن طره کافر مسلمان شد مسلمانی
- غزل شمارهٔ ۲۵۵۰ : یکی دودی پدید آمد سحرگاهی به هامونی
- غزل شمارهٔ ۲۵۵۱ : دلی یا دیده عقلی تو یا نور خدابینی
- غزل شمارهٔ ۲۵۵۲ : کجا باشد دورویان را میان عاشقان جایی
- غزل شمارهٔ ۲۵۵۳ : کجا شد عهد و پیمانی که می‌کردی نمی‌گویی
- غزل شمارهٔ ۲۵۵۴ : اگر بی‌من خوشی یارا به صد دامم چه می‌بندی
- غزل شمارهٔ ۲۵۵۵ : چرا چون ای حیات جان در این عالم وطن داری
- غزل شمارهٔ ۲۵۵۶ : زهی چشم مرا حاصل شده آیین خون ریزی
- غزل شمارهٔ ۲۵۵۷ : هر آن چشمی که گریان است در عشق دلارامی
- غزل شمارهٔ ۲۵۵۸ : الا ای نقش روحانی چرا از ما گریزانی
- غزل شمارهٔ ۲۵۵۹ : الا ای یوسف مصری از این دریای ظلمانی
- غزل شمارهٔ ۲۵۶۰ : الا ای جان قدس آخر به سوی من نمی‌آیی
- غزل شمارهٔ ۲۵۶۱ : مسلمانان مسلمانان مرا جانی است سودایی
- غزل شمارهٔ ۲۵۶۲ : یکی فرهنگ دیگر نو برآر ای اصل دانایی
- غزل شمارهٔ ۲۵۶۳ : من پای همی‌کوبم ای جان و جهان دستی
- غزل شمارهٔ ۲۵۶۴ : گر عشق بزد راهم ور عقل شد از مستی
- غزل شمارهٔ ۲۵۶۵ : ای دوست ز شهر ما ناگه به سفر رفتی
- غزل شمارهٔ ۲۵۶۶ : آورد طبیب جان یک طبله ره آوردی
- غزل شمارهٔ ۲۵۶۷ : افتاد دل و جانم در فتنه طراری
- غزل شمارهٔ ۲۵۶۸ : یک حمله و یک حمله کآمد شب و تاریکی
- غزل شمارهٔ ۲۵۶۹ : آن زلف مسلسل را گر دام کنی حالی
- غزل شمارهٔ ۲۵۷۰ : پنهان به میان ما می‌گردد سلطانی
- غزل شمارهٔ ۲۵۷۱ : ای شاه مسلمانان وی جان مسلمانی
- غزل شمارهٔ ۲۵۷۲ : جانا به غریبستان چندین به چه می‌مانی
- غزل شمارهٔ ۲۵۷۳ : در پرده خاک ای جان عیشی است به پنهانی
- غزل شمارهٔ ۲۵۷۴ : از آتش ناپیدا دارم دل بریانی
- غزل شمارهٔ ۲۵۷۵ : هر لحظه یکی صورت می‌بینی و زادن نی
- غزل شمارهٔ ۲۵۷۶ : ای خواجه سلام علیک از زحمت ما چونی
- غزل شمارهٔ ۲۵۷۷ : همرنگ جماعت شو تا لذت جان بینی
- غزل شمارهٔ ۲۵۷۸ : ای بود تو از کی نی وی ملک تو تا کی نی
- غزل شمارهٔ ۲۵۷۹ : با هر کی تو درسازی می‌دانک نیاسایی
- غزل شمارهٔ ۲۵۸۰ : ای خیره نظر در جو پیش آ و بخور آبی
- غزل شمارهٔ ۲۵۸۱ : ای سوخته یوسف در آتش یعقوبی
- غزل شمارهٔ ۲۵۸۲ : خواهم که روم زین جا پایم بگرفتستی
- غزل شمارهٔ ۲۵۸۳ : آمد مه ما مستی دستی فلکا دستی
- غزل شمارهٔ ۲۵۸۴ : ماییم در این گوشه پنهان شده از مستی
- غزل شمارهٔ ۲۵۸۵ : گر نرگس خون خوارش دربند امانستی
- غزل شمارهٔ ۲۵۸۶ : گر هیچ نگارینم بر خلق عیانستی
- غزل شمارهٔ ۲۵۸۷ : ای ساکن جان من آخر به کجا رفتی
- غزل شمارهٔ ۲۵۸۸ : ای یار غلط کردی با یار دگر رفتی
- غزل شمارهٔ ۲۵۸۹ : نه چرخ زمرد را محبوس هوا کردی
- غزل شمارهٔ ۲۵۹۰ : ای پرده در پرده بنگر که چه‌ها کردی
- غزل شمارهٔ ۲۵۹۱ : ای پرده در پرده بنگر که چه‌ها کردی
- غزل شمارهٔ ۲۵۹۲ : ای صورت روحانی امروز چه آوردی
- غزل شمارهٔ ۲۵۹۳ : گر شمس و قمر خواهی نک شمس و قمر باری
- غزل شمارهٔ ۲۵۹۴ : از مرگ چه اندیشی چون جان بقا داری
- غزل شمارهٔ ۲۵۹۵ : امشب پریان را من تا روز به دلداری
- غزل شمارهٔ ۲۵۹۶ : نظاره چه می‌آیی در حلقه بیداری
- غزل شمارهٔ ۲۵۹۷ : گر روی بگردانی تو پشت قوی داری
- غزل شمارهٔ ۲۵۹۸ : ای جان و جهان آخر از روی نکوکاری
- غزل شمارهٔ ۲۵۹۹ : ای بر سر بازارت صد خرقه به زناری
- غزل شمارهٔ ۲۶۰۰ : گفتم که بجست آن مه از خانه چو عیاری
- غزل شمارهٔ ۲۶۰۱ : ای بر سر هر سنگی از لعل لبت نوری
- غزل شمارهٔ ۲۶۰۲ : ای دشمن عقل من وی داروی بی‌هوشی
- غزل شمارهٔ ۲۶۰۳ : ای بر سر و پا گشته داری سر حیرانی
- غزل شمارهٔ ۲۶۰۴ : آن چهره و پیشانی شد قبله حیرانی
- غزل شمارهٔ ۲۶۰۵ : ای باغ همی‌دانی کز باد کی رقصانی
- غزل شمارهٔ ۲۶۰۶ : مانده شدم از گفتن تا تو بر ما مانی
- غزل شمارهٔ ۲۶۰۷ : آن ماه همی‌تابد بر چرخ و زمین یا نی
- غزل شمارهٔ ۲۶۰۸ : افند کلیمیرا از زحمت ما چونی
- غزل شمارهٔ ۲۶۰۹ : در عشق کجا باشد مانند تو عشقینی
- غزل شمارهٔ ۲۶۱۰ : چون بسته کنی راهی آخر بشنو آهی
- غزل شمارهٔ ۲۶۱۱ : جانا تو بگو رمزی از آتش همراهی
- غزل شمارهٔ ۲۶۱۲ : در کوی کی می‌گردی ای خواجه چه می‌خواهی
- غزل شمارهٔ ۲۶۱۳ : ای شادی آن روزی کز راه تو بازآیی
- غزل شمارهٔ ۲۶۱۴ : ما می‌نرویم ای جان زین خانه دگر جایی
- غزل شمارهٔ ۲۶۱۵ : هم پهلوی خم سر نه‌ای خواجه هرجایی
- غزل شمارهٔ ۲۶۱۶ : من نیت آن کردم تا باشم سودایی
- غزل شمارهٔ ۲۶۱۷ : عیسی چو تویی جانا ای دولت ترسایی
- غزل شمارهٔ ۲۶۱۸ : جانا نظری فرما چون جان نظرهایی
- غزل شمارهٔ ۲۶۱۹ : گل گفت مرا نرمی از خار چه می‌جویی
- غزل شمارهٔ ۲۶۲۰ : ای دل به ادب بنشین برخیز ز بدخویی
- غزل شمارهٔ ۲۶۲۱ : از هر چه ترنجیدی با دل تو بگو حالی
- غزل شمارهٔ ۲۶۲۲ : ای خواجه تو چه مرغی نامت چه چرا شایی
- غزل شمارهٔ ۲۶۲۳ : ما گوش شماییم شما تن زده تا کی
- غزل شمارهٔ ۲۶۲۴ : برخیز که جان است و جهان است و جوانی
- غزل شمارهٔ ۲۶۲۵ : گر علم خرابات تو را همنفسستی
- غزل شمارهٔ ۲۶۲۶ : ای دل تو در این غارت و تاراج چه دیدی
- غزل شمارهٔ ۲۶۲۷ : عاشق شو و عاشق شو بگذار زحیری
- غزل شمارهٔ ۲۶۲۸ : هر روز بگه ای شه دلدار درآیی
- غزل شمارهٔ ۲۶۲۹ : ای ماه اگر باز بر این شکل بتابی
- غزل شمارهٔ ۲۶۳۰ : یا ساقی شرف بشراباتک زندی
- غزل شمارهٔ ۲۶۳۱ : تو دوش رهیدی و شب دوش رهیدی
- غزل شمارهٔ ۲۶۳۲ : ای جان گذرکرده از این گنبد ناری
- غزل شمارهٔ ۲۶۳۳ : در خانه خود یافتم از شاه نشانی
- غزل شمارهٔ ۲۶۳۴ : امروز در این شهر نفیر است و فغانی
- غزل شمارهٔ ۲۶۳۵ : امروز سماع است و مدام است و سقایی
- غزل شمارهٔ ۲۶۳۶ : ای مونس ما خواجه ابوبکر ربابی
- غزل شمارهٔ ۲۶۳۷ : امروز سماع است و شراب است و صراحی
- غزل شمارهٔ ۲۶۳۸ : ای آنک به دل‌ها ز حسد خار خلیدی
- غزل شمارهٔ ۲۶۳۹ : برخیز که صبح است و صبوح است و سکاری
- غزل شمارهٔ ۲۶۴۰ : مگریز ز آتش که چنین خام بمانی
- غزل شمارهٔ ۲۶۴۱ : گیرم که نبینی رخ آن دختر چینی
- غزل شمارهٔ ۲۶۴۲ : زان جای بیا خواجه بدین جای نه جایی
- غزل شمارهٔ ۲۶۴۳ : ای شاه تو ترکی عجمی وار چرایی
- غزل شمارهٔ ۲۶۴۴ : یک روز مرا بر لب خود میر نکردی
- غزل شمارهٔ ۲۶۴۵ : بخوردم از کف دلبر شرابی
- غزل شمارهٔ ۲۶۴۶ : چه باشد گر چو عقل و جان نخسبی
- غزل شمارهٔ ۲۶۴۷ : دلا چون واقف اسرار گشتی
- غزل شمارهٔ ۲۶۴۸ : دریغا کز میان ای یار رفتی
- غزل شمارهٔ ۲۶۴۹ : منم فانی و غرقه در ثبوتی
- غزل شمارهٔ ۲۶۵۰ : تو آن ماهی که در گردون نگنجی
- غزل شمارهٔ ۲۶۵۱ : کریما تو گلی یا جمله قندی
- غزل شمارهٔ ۲۶۵۲ : نگارا تو در اندیشه درازی
- غزل شمارهٔ ۲۶۵۳ : گر این سلطان ما را بنده باشی
- غزل شمارهٔ ۲۶۵۴ : ببین این فتح ز استفتاح تا کی
- غزل شمارهٔ ۲۶۵۵ : تو نقشی نقش بندان را چه دانی
- غزل شمارهٔ ۲۶۵۶ : نه آتش‌های ما را ترجمانی
- غزل شمارهٔ ۲۶۵۷ : دلا تا نازکی و نازنینی
- غزل شمارهٔ ۲۶۵۸ : اگر درد مرا درمان فرستی
- غزل شمارهٔ ۲۶۵۹ : کسی کو را بود در طبع سستی
- غزل شمارهٔ ۲۶۶۰ : چرا ز اندیشه ای بیچاره گشتی
- غزل شمارهٔ ۲۶۶۱ : کجا شد عهد و پیمانی که کردی
- غزل شمارهٔ ۲۶۶۲ : دلا رو رو همان خون شو که بودی
- غزل شمارهٔ ۲۶۶۳ : مرا چون ناف بر مستی بریدی
- غزل شمارهٔ ۲۶۶۴ : از این تنگین قفس جانا پریدی
- غزل شمارهٔ ۲۶۶۵ : صلا ای صوفیان کامروز باری
- غزل شمارهٔ ۲۶۶۶ : به تن این جا به باطن در چه کاری
- غزل شمارهٔ ۲۶۶۷ : مبارک باد بر ما این عروسی
- غزل شمارهٔ ۲۶۶۸ : خبر واده کز این دنیای فانی
- غزل شمارهٔ ۲۶۶۹ : برفتیم ای عقیق لامکانی
- غزل شمارهٔ ۲۶۷۰ : خوشی آخر بگو ای یار چونی
- غزل شمارهٔ ۲۶۷۱ : بر من نیستی یارا کجایی
- غزل شمارهٔ ۲۶۷۲ : دلا در روزه مهمان خدایی
- غزل شمارهٔ ۲۶۷۳ : سؤالی دارم ای خواجه خدایی
- غزل شمارهٔ ۲۶۷۴ : هلا ای آب حیوان از نوایی
- غزل شمارهٔ ۲۶۷۵ : بیاموز از پیمبر کیمیایی
- غزل شمارهٔ ۲۶۷۶ : سبک بنواز ای مطرب ربایی
- غزل شمارهٔ ۲۶۷۷ : سلام علیک ای مقصود هستی
- غزل شمارهٔ ۲۶۷۸ : اگر خورشید جاویدان نگشتی
- غزل شمارهٔ ۲۶۷۹ : ز ما برگشتی و با گل فتادی
- غزل شمارهٔ ۲۶۸۰ : چنین باشد چنین گوید منادی
- غزل شمارهٔ ۲۶۸۱ : کجا شد عهد و پیمان را چه کردی
- غزل شمارهٔ ۲۶۸۲ : به بخت و طالع ما ای افندی
- غزل شمارهٔ ۲۶۸۳ : نگارا تو گلی یا جمله قندی
- غزل شمارهٔ ۲۶۸۴ : شنودم من که چاکر را ستودی
- غزل شمارهٔ ۲۶۸۵ : دگرباره شه ساقی رسیدی
- غزل شمارهٔ ۲۶۸۶ : اگر یار مرا از من برآری
- غزل شمارهٔ ۲۶۸۷ : صلا ای صوفیان کامروز باری
- غزل شمارهٔ ۲۶۸۸ : صلا ای صوفیان کامروز باری
- غزل شمارهٔ ۲۶۸۹ : منم غرقه درون جوی باری
- غزل شمارهٔ ۲۶۹۰ : چو عشق آمد که جان با من سپاری
- غزل شمارهٔ ۲۶۹۱ : نگفتم دوش ای زین بخاری
- غزل شمارهٔ ۲۶۹۲ : به جان تو پس گردن نخاری
- غزل شمارهٔ ۲۶۹۳ : به تن با ما به دل در مرغزاری
- غزل شمارهٔ ۲۶۹۴ : مرا بگرفت روحانی نگاری
- غزل شمارهٔ ۲۶۹۵ : متاز ای دل سوی دریای ناری
- غزل شمارهٔ ۲۶۹۶ : مرا در خنده می‌آرد بهاری
- غزل شمارهٔ ۲۶۹۷ : بدید این دل درون دل بهاری
- غزل شمارهٔ ۲۶۹۸ : خداوندا زکات شهریاری
- غزل شمارهٔ ۲۶۹۹ : ندارد مجلس ما بی‌تو نوری
- غزل شمارهٔ ۲۷۰۰ : ز هر چیزی ملول است آن فضولی
- غزل شمارهٔ ۲۷۰۱ : مرا هر لحظه قربان است جانی
- غزل شمارهٔ ۲۷۰۲ : مگیر ای ساقی از مستان کرانی
- غزل شمارهٔ ۲۷۰۳ : ز مهجوران نمی‌جویی نشانی
- غزل شمارهٔ ۲۷۰۴ : برون کن سر که جان سرخوشانی
- غزل شمارهٔ ۲۷۰۵ : مرا هر لحظه منزل آسمانی
- غزل شمارهٔ ۲۷۰۶ : چه دلشادم به دلدار خدایی
- غزل شمارهٔ ۲۷۰۷ : کجایید ای شهیدان خدایی
- غزل شمارهٔ ۲۷۰۸ : تو هر روزی از آن پشته برآیی
- غزل شمارهٔ ۲۷۰۹ : دلاراما چنین زیبا چرایی
- غزل شمارهٔ ۲۷۱۰ : بیا ای غم که تو بس باوفایی
- غزل شمارهٔ ۲۷۱۱ : بیا ای یار کامروز آن مایی
- غزل شمارهٔ ۲۷۱۲ : بیا جانا که امروز آن مایی
- غزل شمارهٔ ۲۷۱۳ : چنان گشتم ز مستی و خرابی
- غزل شمارهٔ ۲۷۱۴ : چو اسم شمس دین اسما تو دیدی
- غزل شمارهٔ ۲۷۱۵ : مرا اندر جگر بنشست خاری
- غزل شمارهٔ ۲۷۱۶ : بگفتم با دلم آخر قراری
- غزل شمارهٔ ۲۷۱۷ : تو جانا بی‌وصالش در چه کاری
- غزل شمارهٔ ۲۷۱۸ : بیا ای آنک سلطان جمالی
- غزل شمارهٔ ۲۷۱۹ : مگر تو یوسفان را دلستانی
- غزل شمارهٔ ۲۷۲۰ : تو تا بنشسته‌ای بر دار فانی
- غزل شمارهٔ ۲۷۲۱ : نه آتش‌های ما را ترجمانی
- غزل شمارهٔ ۲۷۲۲ : به کوی دل فرورفتم زمانی
- غزل شمارهٔ ۲۷۲۳ : دیدی که چه کرد یار ما دیدی
- غزل شمارهٔ ۲۷۲۴ : روز ار دو هزار بار می‌آیی
- غزل شمارهٔ ۲۷۲۵ : مندیش از آن بت مسیحایی
- غزل شمارهٔ ۲۷۲۶ : ای دیده ز نم زبون نگشتی
- غزل شمارهٔ ۲۷۲۷ : گر وسوسه ره دهی به گوشی
- غزل شمارهٔ ۲۷۲۸ : باغ است و بهار و سرو عالی
- غزل شمارهٔ ۲۷۲۹ : با این همه مهر و مهربانی
- غزل شمارهٔ ۲۷۳۰ : آورد خبر شکرستایی
- غزل شمارهٔ ۲۷۳۱ : بشنیده بدم که جان جانی
- غزل شمارهٔ ۲۷۳۲ : ای ساقی باده معانی
- غزل شمارهٔ ۲۷۳۳ : ای وصل تو آب زندگانی
- غزل شمارهٔ ۲۷۳۴ : ای بی‌تو حرام زندگانی
- غزل شمارهٔ ۲۷۳۵ : برجه که بهار زد صلایی
- غزل شمارهٔ ۲۷۳۶ : چون سوی برادری بپویی
- غزل شمارهٔ ۲۷۳۷ : مجلس چو چراغ و تو چو آبی
- غزل شمارهٔ ۲۷۳۸ : من پار بخورده‌ام شرابی
- غزل شمارهٔ ۲۷۳۹ : ای یار یگانه چند خسبی
- غزل شمارهٔ ۲۷۴۰ : بازم صنما چه می‌فریبی
- غزل شمارهٔ ۲۷۴۱ : ای آنک تو خواب ما ببستی
- غزل شمارهٔ ۲۷۴۲ : ای آنک تو خواب ما ببستی
- غزل شمارهٔ ۲۷۴۳ : رو رو که از این جهان گذشتی
- غزل شمارهٔ ۲۷۴۴ : روز طرب است و سال شادی
- غزل شمارهٔ ۲۷۴۵ : آخر گل و خار را بدیدی
- غزل شمارهٔ ۲۷۴۶ : آن را که به لطف سر بخاری
- غزل شمارهٔ ۲۷۴۷ : خضری به میان سینه داری
- غزل شمارهٔ ۲۷۴۸ : می‌آید سنجق بهاری
- غزل شمارهٔ ۲۷۴۹ : ای چشم و چراغ شهریاری
- غزل شمارهٔ ۲۷۵۰ : ای جان و جهان چه می‌گریزی
- غزل شمارهٔ ۲۷۵۱ : از قصه حال ما نپرسی
- غزل شمارهٔ ۲۷۵۲ : ای دلبر بی‌دلان صوفی
- غزل شمارهٔ ۲۷۵۳ : ای آنک تو شاه مطربانی
- غزل شمارهٔ ۲۷۵۴ : روزی که مرا ز من ستانی
- غزل شمارهٔ ۲۷۵۵ : چون عشق کند شکرفشانی
- غزل شمارهٔ ۲۷۵۶ : ای وصل تو اصل شادمانی
- غزل شمارهٔ ۲۷۵۷ : کژزخمه مباش تا توانی
- غزل شمارهٔ ۲۷۵۸ : مست می عشق را حیا نی
- غزل شمارهٔ ۲۷۵۹ : گویم سخن لب تو یا نی
- غزل شمارهٔ ۲۷۶۰ : با دل گفتم چرا چنینی
- غزل شمارهٔ ۲۷۶۱ : در خون دلم رسید فتوی
- غزل شمارهٔ ۲۷۶۲ : در عشق هر آنک شد فدایی
- غزل شمارهٔ ۲۷۶۳ : عشق است دلاور و فدایی
- غزل شمارهٔ ۲۷۶۴ : ماها چو به چرخ دل برآیی
- غزل شمارهٔ ۲۷۶۵ : آن شمع چو شد طرب فزایی
- غزل شمارهٔ ۲۷۶۶ : ای بی‌تو محال جان فزایی
- غزل شمارهٔ ۲۷۶۷ : گر یار لطیف و باوفایی
- غزل شمارهٔ ۲۷۶۸ : ساقی انصاف خوش لقایی
- غزل شمارهٔ ۲۷۶۹ : برخیز و بزن یکی نوایی
- غزل شمارهٔ ۲۷۷۰ : رخ‌ها بنگر تو زعفرانی
- غزل شمارهٔ ۲۷۷۱ : ای قلب و درست را روایی
- غزل شمارهٔ ۲۷۷۲ : ای آنک تو خواب ما ببستی
- غزل شمارهٔ ۲۷۷۳ : با یار بساز تا توانی
- غزل شمارهٔ ۲۷۷۴ : در فنای محض افشانند مردان آستی
- غزل شمارهٔ ۲۷۷۵ : مرغ دل پران مبا جز در هوای بیخودی
- غزل شمارهٔ ۲۷۷۶ : ای رها کرده تو باغی از پی انجیرکی
- غزل شمارهٔ ۲۷۷۷ : شاد آن صبحی که جان را چاره آموزی کنی
- غزل شمارهٔ ۲۷۷۸ : ای خدایی که مفرح بخش رنجوران تویی
- غزل شمارهٔ ۲۷۷۹ : بانگ می‌زن ای منادی بر سر هر رسته‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۷۸۰ : در شرابم چیز دیگر ریختی درریختی
- غزل شمارهٔ ۲۷۸۱ : ساقیا بر خاک ما چون جرعه‌ها می‌ریختی
- غزل شمارهٔ ۲۷۸۲ : گر شراب عشق کار جان حیوانیستی
- غزل شمارهٔ ۲۷۸۳ : ای نرفته از دل من اندرآ شاد آمدی
- غزل شمارهٔ ۲۷۸۴ : در جهان گر بازجویی نیست بی‌سودا سری
- غزل شمارهٔ ۲۷۸۵ : گر من از اسرار عشقش نیک دانا بودمی
- غزل شمارهٔ ۲۷۸۶ : آتشینا آب حیوان از کجا آورده‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۷۸۷ : ای مهی کاندر نکویی از صفت افزوده‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۷۸۸ : آه از آن رخسار برق انداز خوش عیاره‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۷۸۹ : پیش شمع نور جان دل هست چون پروانه‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۷۹۰ : بار دیگر ملتی برساختی برساختی
- غزل شمارهٔ ۲۷۹۱ : هر دلی را گر سوی گلزار جانان خاستی
- غزل شمارهٔ ۲۷۹۲ : سر نهاده بر قدم‌های بت چین نیستی
- غزل شمارهٔ ۲۷۹۳ : این چه چتر است این که بر ملک ابد برداشتی
- غزل شمارهٔ ۲۷۹۴ : ای ملامت گر تو عاشق را سبک پنداشتی
- غزل شمارهٔ ۲۷۹۵ : ای تو جان صد گلستان از سمن پنهان شدی
- غزل شمارهٔ ۲۷۹۶ : ای که جانها خاک پایت صورت اندیش آمدی
- غزل شمارهٔ ۲۷۹۷ : تا بنستانی تو انصاف از جهود خیبری
- غزل شمارهٔ ۲۷۹۸ : در دو چشم من نشین ای آن که از من منتری
- غزل شمارهٔ ۲۷۹۹ : بی گهان شد هر رفتن سوی روزن ننگری
- غزل شمارهٔ ۲۸۰۰ : در میان جان نشین کامروز جان دیگری
- غزل شمارهٔ ۲۸۰۱ : عاشقان را آتشی وآنگه چه پنهان آتشی
- غزل شمارهٔ ۲۸۰۲ : آخر ای دلبر تو ما را می‌نجویی اندکی
- غزل شمارهٔ ۲۸۰۳ : ساقیا شد عقل‌ها هم خانه دیوانگی
- غزل شمارهٔ ۲۸۰۴ : چون تو آن روبند را از روی چون مه برکنی
- غزل شمارهٔ ۲۸۰۵ : ای خوشا عیشی که باشد ای خوشا نظاره‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۸۰۶ : آه کان سایه خدا گوهردلی پرمایه‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۸۰۷ : گشت جان از صدر شمس الدین یکی سوداییی
- غزل شمارهٔ ۲۸۰۸ : گر چه در مستی خسی را تو مراعاتی کنی
- غزل شمارهٔ ۲۸۰۹ : ساخت بغراقان به رسم عید بغراقانیی
- غزل شمارهٔ ۲۸۱۰ : ای بداده دیده‌های خلق را حیرانیی
- غزل شمارهٔ ۲۸۱۱ : از هوای شمس دین بنگر تو این دیوانگی
- غزل شمارهٔ ۲۸۱۲ : ای دهان آلوده جانی از کجا می خورده‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۸۱۳ : اقتلونی یا ثقاتی ان فی قتلی حیاتی
- غزل شمارهٔ ۲۸۱۴ : خنک آن دم که به رحمت سر عشاق بخاری
- غزل شمارهٔ ۲۸۱۵ : بمشو همره مرغان که چنین بی‌پر و بالی
- غزل شمارهٔ ۲۸۱۶ : که شکیبد ز تو ای جان که جگرگوشه جانی
- غزل شمارهٔ ۲۸۱۷ : مکن ای دوست نشاید که بخوانند و نیایی
- غزل شمارهٔ ۲۸۱۸ : صنما چونک فریبی همه عیار فریبی
- غزل شمارهٔ ۲۸۱۹ : اگر او ماه منستی شب من روز شدستی
- غزل شمارهٔ ۲۸۲۰ : چو به شهر تو رسیدم تو ز من گوشه گزیدی
- غزل شمارهٔ ۲۸۲۱ : تو ز هر ذره وجودت بشنو ناله و زاری
- غزل شمارهٔ ۲۸۲۲ : تو فقیری تو فقیری تو فقیر ابن فقیری
- غزل شمارهٔ ۲۸۲۳ : ز کجایی ز کجایی هله ای مجلس سامی
- غزل شمارهٔ ۲۸۲۴ : مه ما نیست منور تو مگر چرخ درآیی
- غزل شمارهٔ ۲۸۲۵ : مثل ذره روزن همگان گشته هوایی
- غزل شمارهٔ ۲۸۲۶ : همه چون ذره روزن ز غمت گشته هوایی
- غزل شمارهٔ ۲۸۲۷ : بده ای دوست شرابی که خدایی است خدایی
- غزل شمارهٔ ۲۸۲۸ : خبری است نورسیده تو مگر خبر نداری
- غزل شمارهٔ ۲۸۲۹ : تو نفس نفس بر این دل هوسی دگر گماری
- غزل شمارهٔ ۲۸۳۰ : هله پاسبان منزل تو چگونه پاسبانی
- غزل شمارهٔ ۲۸۳۱ : چو نماز شام هر کس بنهد چراغ و خوانی
- غزل شمارهٔ ۲۸۳۲ : صنما چنان لطیفی که به جان ما درآیی
- غزل شمارهٔ ۲۸۳۳ : سوی باغ ما سفر کن بنگر بهار باری
- غزل شمارهٔ ۲۸۳۴ : به مبارکی و شادی بستان ز عشق جامی
- غزل شمارهٔ ۲۸۳۵ : ز گزاف ریز باده که تو شاه ساقیانی
- غزل شمارهٔ ۲۸۳۶ : به چه روی پشت آرم به کسی که از گزینی
- غزل شمارهٔ ۲۸۳۷ : هله عاشقان بشارت که نماند این جدایی
- غزل شمارهٔ ۲۸۳۸ : صفت خدای داری چو به سینه‌ای درآیی
- غزل شمارهٔ ۲۸۳۹ : بکشید یار گوشم که تو امشب آن مایی
- غزل شمارهٔ ۲۸۴۰ : منگر به هر گدایی که تو خاص از آن مایی
- غزل شمارهٔ ۲۸۴۱ : به خدا کسی نجنبد چو تو تن زنی نجنبی
- غزل شمارهٔ ۲۸۴۲ : بت من ز در درآمد به مبارکی و شادی
- غزل شمارهٔ ۲۸۴۳ : هله ای پری شب رو که ز خلق ناپدیدی
- غزل شمارهٔ ۲۸۴۴ : تو کیی در این ضمیرم که فزونتر از جهانی
- غزل شمارهٔ ۲۸۴۵ : بت من به طعنه گوید چه میان ره فتادی
- غزل شمارهٔ ۲۸۴۶ : چو مرا ز عشق کهنه صنما به یاد دادی
- غزل شمارهٔ ۲۸۴۷ : دل بی‌قرار را گو که چو مستقر نداری
- غزل شمارهٔ ۲۸۴۸ : سحر است خیز ساقی بکن آنچ خوی داری
- غزل شمارهٔ ۲۸۴۹ : ز بهار جان خبر ده هله ای دم بهاری
- غزل شمارهٔ ۲۸۵۰ : ز غم تو زار زارم هله تا تو شاد باشی
- غزل شمارهٔ ۲۸۵۱ : شب و روز آن نکوتر که به پیش یار باشی
- غزل شمارهٔ ۲۸۵۲ : چو یقین شده‌ست دل را که تو جان جان جانی
- غزل شمارهٔ ۲۸۵۳ : تو ز عشق خود نپرسی که چه خوب و دلربایی
- غزل شمارهٔ ۲۸۵۴ : برسید لک لک جان که بهار شد کجایی
- غزل شمارهٔ ۲۸۵۵ : هله ای دلی که خفته تو به زیر ظل مایی
- غزل شمارهٔ ۲۸۵۶ : صنما چگونه گویم که تو نور جان مایی
- غزل شمارهٔ ۲۸۵۷ : چه جمال جان فزایی که میان جان مایی
- غزل شمارهٔ ۲۸۵۸ : صنما تو همچو آتش قدح مدام داری
- غزل شمارهٔ ۲۸۵۹ : برو ای عشق که تا شحنه خوبان شده‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۸۶۰ : هست در حلقه ما حلقه ربایی عجبی
- غزل شمارهٔ ۲۸۶۱ : چند روز است که شطرنج عجب می‌بازی
- غزل شمارهٔ ۲۸۶۲ : هله هشدار که با بی‌خبران نستیزی
- غزل شمارهٔ ۲۸۶۳ : وقت آن شد که بدان روح فزا آمیزی
- غزل شمارهٔ ۲۸۶۴ : به شکرخنده اگر می‌ببرد دل ز کسی
- غزل شمارهٔ ۲۸۶۵ : در رخ عشق نگر تا به صفت مرد شوی
- غزل شمارهٔ ۲۸۶۶ : گر گریزی به ملولی ز من سودایی
- غزل شمارهٔ ۲۸۶۷ : نیستی عاشق ای جلف شکم خوار گدای
- غزل شمارهٔ ۲۸۶۸ : در دلت چیست عجب که چو شکر می‌خندی
- غزل شمارهٔ ۲۸۶۹ : هست اندر غم تو دلشده دانشمندی
- غزل شمارهٔ ۲۸۷۰ : ای دریغا در این خانه دمی بگشودی
- غزل شمارهٔ ۲۸۷۱ : به دغل کی بگزیند دل یارم یاری
- غزل شمارهٔ ۲۸۷۲ : مرغ اندیشه که اندر همه دل‌ها بپری
- غزل شمارهٔ ۲۸۷۳ : رو رو ای جان سبک خیز غریب سفری
- غزل شمارهٔ ۲۸۷۴ : سحری کرد ندایی عجب آن رشک پری
- غزل شمارهٔ ۲۸۷۵ : نی تو شکلی دگری سنگ نباشی تو زری
- غزل شمارهٔ ۲۸۷۶ : شکنی شیشه مردم گرو از من گیری
- غزل شمارهٔ ۲۸۷۷ : بر یکی بوسه حقستت که چنان می‌لرزی
- غزل شمارهٔ ۲۸۷۸ : هله تا ظن نبری کز کف من بگریزی
- غزل شمارهٔ ۲۸۷۹ : ننگ هر قافله در شش دره ابلیسی
- غزل شمارهٔ ۲۸۸۰ : به حق و حرمت آنک همگان را جانی
- غزل شمارهٔ ۲۸۸۱ : گر تو ما را به جفای صنمان ترسانی
- غزل شمارهٔ ۲۸۸۲ : تیغ را گر تو چو خورشید دمی رنده زنی
- غزل شمارهٔ ۲۸۸۳ : چه حریصی که مرا بی‌خور و بی‌خواب کنی
- غزل شمارهٔ ۲۸۸۴ : به شکرخنده بتا نرخ شکر می‌شکنی
- غزل شمارهٔ ۲۸۸۵ : هله آن به که خوری این می و از دست روی
- غزل شمارهٔ ۲۸۸۶ : اگر امشب بر من باشی و خانه نروی
- غزل شمارهٔ ۲۸۸۷ : بده ای کف تو را قاعده لطف افزایی
- غزل شمارهٔ ۲۸۸۸ : به شکرخنده اگر می‌ببرد جان ز کسی
- غزل شمارهٔ ۲۸۸۹ : ای که تو چشمه حیوان و بهار چمنی
- غزل شمارهٔ ۲۸۹۰ : سخن تلخ مگو ای لب تو حلوایی
- غزل شمارهٔ ۲۸۹۱ : هر کی از نیستی آید به سوی او خبری
- غزل شمارهٔ ۲۸۹۲ : ای شه جاودانی وی مه آسمانی
- غزل شمارهٔ ۲۸۹۳ : قدر غم گر چشم سر بگریستی
- غزل شمارهٔ ۲۸۹۴ : با چنین رفتن به منزل کی رسی
- غزل شمارهٔ ۲۸۹۵ : چاره‌ای کو بهتر از دیوانگی
- غزل شمارهٔ ۲۸۹۶ : قره العین منی ای جان بلی
- غزل شمارهٔ ۲۸۹۷ : بوی باغ و گلستان آید همی
- غزل شمارهٔ ۲۸۹۸ : هر دم ای دل سوی جانان می‌روی
- غزل شمارهٔ ۲۸۹۹ : بار دیگر عزم رفتن کرده‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۹۰۰ : بوی مشکی در جهان افکنده‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۹۰۱ : فارغم گر گشت دل آواره‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۹۰۲ : ای درآورده جهانی را ز پای
- غزل شمارهٔ ۲۹۰۳ : باوفا یارا جفا آموختی
- غزل شمارهٔ ۲۹۰۴ : عاقبت از عاشقان بگریختی
- غزل شمارهٔ ۲۹۰۵ : اندرآ در خانه یارا ساعتی
- غزل شمارهٔ ۲۹۰۶ : گوید آن دلبر که چون همدل شدی
- غزل شمارهٔ ۲۹۰۷ : آفتابا سوی مه رویان شدی
- غزل شمارهٔ ۲۹۰۸ : باوفاتر گشت یارم اندکی
- غزل شمارهٔ ۲۹۰۹ : هست امروز آنچ می‌باید بلی
- غزل شمارهٔ ۲۹۱۰ : باز گردد عاقبت این در بلی
- غزل شمارهٔ ۲۹۱۱ : طبع چیزی نو به نو خواهد همی
- غزل شمارهٔ ۲۹۱۲ : با من ای عشق امتحان‌ها می‌کنی
- غزل شمارهٔ ۲۹۱۳ : باز چون گل سوی گلشن می‌روی
- غزل شمارهٔ ۲۹۱۴ : ناگهان اندردویدم پیش وی
- غزل شمارهٔ ۲۹۱۵ : خوش بود گر کاهلی یک سو نهی
- غزل شمارهٔ ۲۹۱۶ : مرحبا ای پرده تو آن پرده‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۹۱۷ : هیچ خمری بی‌خماری دیده‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۹۱۸ : می‌زنم حلقه در هر خانه‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۹۱۹ : گر سران را بی‌سری درواستی
- غزل شمارهٔ ۲۹۲۰ : ای بهار سبز و تر شاد آمدی
- غزل شمارهٔ ۲۹۲۱ : ساقی این جا هست ای مولا بلی
- غزل شمارهٔ ۲۹۲۲ : هم تو شمعی هم تو شاهد هم تو می
- غزل شمارهٔ ۲۹۲۳ : باد بین اندر سرم از باده‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۹۲۴ : آه از عشق جمال حوریی
- غزل شمارهٔ ۲۹۲۵ : ای دلی کز گلشکر پرورده‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۹۲۶ : گر در آب و گر در آتش می‌روی
- غزل شمارهٔ ۲۹۲۷ : ز کجا آمده‌ای می‌دانی
- غزل شمارهٔ ۲۹۲۸ : آنچ در سینه نهان می‌داری
- غزل شمارهٔ ۲۹۲۹ : ای خیالی که به دل می‌گذری
- غزل شمارهٔ ۲۹۳۰ : تو چرا جمله نبات و شکری
- غزل شمارهٔ ۲۹۳۱ : از دلبر نهانی گر بوی جان بیابی
- غزل شمارهٔ ۲۹۳۲ : چه باشد ای برادر یک شب اگر نخسپی
- غزل شمارهٔ ۲۹۳۳ : ای آنک امام عشقی تکبیر کن که مستی
- غزل شمارهٔ ۲۹۳۴ : گفتی شکار گیرم رفتی شکار گشتی
- غزل شمارهٔ ۲۹۳۵ : گر چه به زیر دلقی شاهی و کیقبادی
- غزل شمارهٔ ۲۹۳۶ : ای نوبهار خندان از لامکان رسیدی
- غزل شمارهٔ ۲۹۳۷ : از بهر مرغ خانه چون خانه‌ای بسازی
- غزل شمارهٔ ۲۹۳۸ : آن مه چو در دل آید او را عجب شناسی
- غزل شمارهٔ ۲۹۳۹ : ما را مسلم آمد هم عیش و هم عروسی
- غزل شمارهٔ ۲۹۴۰ : چون زخمه رجا را بر تار می‌کشانی
- غزل شمارهٔ ۲۹۴۱ : ای گوهر خدایی آیینه معانی
- غزل شمارهٔ ۲۹۴۲ : اندر مصاف ما را در پیش رو سپر نی
- غزل شمارهٔ ۲۹۴۳ : گرمی مجوی الا از سوزش درونی
- غزل شمارهٔ ۲۹۴۴ : ای مبدعی که سگ را بر شیر می‌فزایی
- غزل شمارهٔ ۲۹۴۵ : ای حیله‌هات شیرین تا کی مرا فریبی
- غزل شمارهٔ ۲۹۴۶ : دی عهد و توبه کردی امروز درشکستی
- غزل شمارهٔ ۲۹۴۷ : یا من عجب فتادم یا تو عجب فتادی
- غزل شمارهٔ ۲۹۴۸ : ای کرده رو چو سرکه چه گردد ار بخندی
- غزل شمارهٔ ۲۹۴۹ : در غیب هست عودی کاین عشق از او است دودی
- غزل شمارهٔ ۲۹۵۰ : ای آنک جان ما را در گلشکر کشیدی
- غزل شمارهٔ ۲۹۵۱ : زان خاک تو شدم تا بر من گهر بباری
- غزل شمارهٔ ۲۹۵۲ : گر از شراب دوشین در سر خمار داری
- غزل شمارهٔ ۲۹۵۳ : بازآمدی که ما را درهم زنی به شوری
- غزل شمارهٔ ۲۹۵۴ : گر روشنی تو یارا یا خود سیه ضمیری
- غزل شمارهٔ ۲۹۵۵ : چون روی آتشین را یک دم تو می‌نپوشی
- غزل شمارهٔ ۲۹۵۶ : دل را تمام برکن ای جان ز نیک نامی
- غزل شمارهٔ ۲۹۵۷ : اندر شکست جان شد پیدا لطیف جانی
- غزل شمارهٔ ۲۹۵۸ : مطرب چو زخمه‌ها را بر تار می‌کشانی
- غزل شمارهٔ ۲۹۵۹ : ای آنک جمله عالم از توست یک نشانی
- غزل شمارهٔ ۲۹۶۰ : رقصان شو ای قراضه کز اصل اصل کانی
- غزل شمارهٔ ۲۹۶۱ : در رنگ یار بنگر تا رنگ زندگانی
- غزل شمارهٔ ۲۹۶۲ : با تو عتاب دارم جانا چرا چنینی
- غزل شمارهٔ ۲۹۶۳ : می‌زن سه تا که یکتا گشتم مکن دوتایی
- غزل شمارهٔ ۲۹۶۴ : دی دامنش گرفتم کای گوهر عطایی
- غزل شمارهٔ ۲۹۶۵ : ای برده اختیارم تو اختیار مایی
- غزل شمارهٔ ۲۹۶۶ : هر چند بی‌گه آیی بی‌گاه خیز مایی
- غزل شمارهٔ ۲۹۶۷ : آمد ز نای دولت بار دگر نوایی
- غزل شمارهٔ ۲۹۶۸ : ای چنگیان غیبی از راه خوش نوایی
- غزل شمارهٔ ۲۹۶۹ : بوی کباب داری تو نیز دل کبابی
- غزل شمارهٔ ۲۹۷۰ : با صد هزار دستان آمد خیال یاری
- غزل شمارهٔ ۲۹۷۱ : اندر قمارخانه چون آمدی به بازی
- غزل شمارهٔ ۲۹۷۲ : ای آن که مر مرا تو به از جان و دیده‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۹۷۳ : ای از جمال حسن تو عالم نشانه‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۹۷۴ : آن دم که دل کند سوی دلبر اشارتی
- غزل شمارهٔ ۲۹۷۵ : هر روز بامداد به آیین دلبری
- غزل شمارهٔ ۲۹۷۶ : شد جادوی حرام و حق از جادوی بری
- غزل شمارهٔ ۲۹۷۷ : هر روز بامداد درآید یکی پری
- غزل شمارهٔ ۲۹۷۸ : ای دل ز بامداد تو بر حال دیگری
- غزل شمارهٔ ۲۹۷۹ : هر روز بامداد طلبکار ما تویی
- غزل شمارهٔ ۲۹۸۰ : آن لحظه کآفتاب و چراغ جهان شوی
- غزل شمارهٔ ۲۹۸۱ : ای سیرگشته از ما ما سخت مشتهی
- غزل شمارهٔ ۲۹۸۲ : ای ساقیی که آن می احمر گرفته‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۹۸۳ : ای ساقیی که آن می احمر گرفته‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۹۸۴ : ای مرغ گیر دام نهانی نهاده‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۹۸۵ : مه طلعتی و شهره قبایی بدیده‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۹۸۶ : ای عشق کز قدیم تو با ما یگانه‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۹۸۷ : ای جان و ای دو دیده بینا چگونه‌ای
- غزل شمارهٔ ۲۹۸۸ : هر چند شیر بیشه و خورشیدطلعتی
- غزل شمارهٔ ۲۹۸۹ : رویش ندیده پس مکنیدم ملامتی
- غزل شمارهٔ ۲۹۹۰ : جان خاک آن مهی که خداش است مشتری
- غزل شمارهٔ ۲۹۹۱ : ای عشق پرده در که تو در زیر چادری
- غزل شمارهٔ ۲۹۹۲ : ای بس فراز و شیب که کردم طلب گری
- غزل شمارهٔ ۲۹۹۳ : شاها بکش قطار که شهوار می‌کشی
- غزل شمارهٔ ۲۹۹۴ : ای نای خوش نوای که دلدار و دلخوشی
- غزل شمارهٔ ۲۹۹۵ : اندر میان جمع چه جان است آن یکی
- غزل شمارهٔ ۲۹۹۶ : گر من ز دست بازی هر غم پژولمی
- غزل شمارهٔ ۲۹۹۷ : ای آسمان که بر سر ما چرخ می‌زنی
- غزل شمارهٔ ۲۹۹۸ : سوگند خورده‌ای که از این پس جفا کنی
- غزل شمارهٔ ۲۹۹۹ : تا چند از فراق مرا کار بشکنی
- غزل شمارهٔ ۳۰۰۰ : ساقی بیار باده سغراق ده منی
- غزل شمارهٔ ۳۰۰۱ : ای نای بس خوش است کز اسرار آگهی
- غزل شمارهٔ ۳۰۰۲ : شوری فتاد در فلک ای مه چه شسته‌ای
- غزل شمارهٔ ۳۰۰۳ : ای کاشکی تو خویش زمانی بدانیی
- غزل شمارهٔ ۳۰۰۴ : بزم و شراب لعل و خرابات و کافری
- غزل شمارهٔ ۳۰۰۵ : آن دل که گم شده‌ست هم از جان خویش جوی
- غزل شمارهٔ ۳۰۰۶ : سیمرغ و کیمیا و مقام قلندری
- غزل شمارهٔ ۳۰۰۷ : دوش همه شب دوش همه شب گشتم من بر بام حبیبی
- غزل شمارهٔ ۳۰۰۸ : خواجه سلام علیک گنج وفا یافتی
- غزل شمارهٔ ۳۰۰۹ : آه که چه شیرین بتیست در تتق زرکشی
- غزل شمارهٔ ۳۰۱۰ : روی من از روی تو دارد صد روشنی
- غزل شمارهٔ ۳۰۱۱ : هر نفسی از درون دلبر روحانیی
- غزل شمارهٔ ۳۰۱۲ : ای دل چون آهنت بوده چو آیینه‌ای
- غزل شمارهٔ ۳۰۱۳ : یار در آخرزمان کرد طرب سازیی
- غزل شمارهٔ ۳۰۱۴ : رو که به مهمان تو می‌نروم ای اخی
- غزل شمارهٔ ۳۰۱۵ : جان و جهان می‌روی جان و جهان می‌بری
- غزل شمارهٔ ۳۰۱۶ : بازرهان خلق را از سر و از سرکشی
- غزل شمارهٔ ۳۰۱۷ : لاله ستانست از عکس تو هر شوره‌ای
- غزل شمارهٔ ۳۰۱۸ : ای تو ز خوبی خویش آینه را مشتری
- غزل شمارهٔ ۳۰۱۹ : ای که تو عشاق را همچو شکر می‌کشی
- غزل شمارهٔ ۳۰۲۰ : پیشتر آ پیشتر چند از این رهزنی
- غزل شمارهٔ ۳۰۲۱ : شیردلا صد هزار شیردلی کرده‌ای
- غزل شمارهٔ ۳۰۲۲ : گفت مرا آن طبیب رو ترشی خورده‌ای
- غزل شمارهٔ ۳۰۲۳ : قصر بود روح ما نی تل ویرانه‌ای
- غزل شمارهٔ ۳۰۲۴ : بستگی این سماع هست ز بیگانه‌ای
- غزل شمارهٔ ۳۰۲۵ : جای دگر بوده‌ای زانک تهی روده‌ای
- غزل شمارهٔ ۳۰۲۶ : خیره چرا گشته‌ای خواجه مگر عاشقی
- غزل شمارهٔ ۳۰۲۷ : نیست عجب صف زده پیش سلیمان پری
- غزل شمارهٔ ۳۰۲۸ : ای صنم گلزاری چند مرا آزاری
- غزل شمارهٔ ۳۰۲۹ : آه که دلم برد غمزه‌های نگاری
- غزل شمارهٔ ۳۰۳۰ : سلمک الله نیست مثل تو یاری
- غزل شمارهٔ ۳۰۳۱ : خوشدلم از یار همچنانک تو دیدی
- غزل شمارهٔ ۳۰۳۲ : از پگه ای یار زان عقار سمایی
- غزل شمارهٔ ۳۰۳۳ : چند دویدم سوی افندی
- غزل شمارهٔ ۳۰۳۴ : می‌رسد ای جان باد بهاری
- غزل شمارهٔ ۳۰۳۵ : دوش همه شب دوش همه شب
- غزل شمارهٔ ۳۰۳۶ : گاه چو اشتر در وحل آیی
- غزل شمارهٔ ۳۰۳۷ : به خاک پای تو ای مه هر آن شبی که بتابی
- غزل شمارهٔ ۳۰۳۸ : ببرد عقل و دلم را براق عشق معانی
- غزل شمارهٔ ۳۰۳۹ : هزار جان مقدس هزار گوهر کانی
- غزل شمارهٔ ۳۰۴۰ : چه آفتاب جمالی که از مجره گشادی
- غزل شمارهٔ ۳۰۴۱ : اگر مرا تو ندانی بپرس از شب تاری
- غزل شمارهٔ ۳۰۴۲ : چو مهر عشق سلیمان به هر دو کون تو داری
- غزل شمارهٔ ۳۰۴۳ : ز حد چون بگذشتی بیا بگوی که چونی
- غزل شمارهٔ ۳۰۴۴ : گهی به سینه درآیی گهی ز روح برآیی
- غزل شمارهٔ ۳۰۴۵ : من آن نیم که تو دیدی چو بینیم نشناسی
- غزل شمارهٔ ۳۰۴۶ : چو صبحدم خندیدی در بلا بندیدی
- غزل شمارهٔ ۳۰۴۷ : به جان تو ای طایی که سوی ما بازآیی
- غزل شمارهٔ ۳۰۴۸ : تو آسمان منی من زمین به حیرانی
- غزل شمارهٔ ۳۰۴۹ : ربود عقل و دلم را جمال آن عربی
- غزل شمارهٔ ۳۰۵۰ : خدایگان جمال و خلاصه خوبی
- غزل شمارهٔ ۳۰۵۱ : به عاقبت بپریدی و در نهان رفتی
- غزل شمارهٔ ۳۰۵۲ : چه باده بود که در دور از بگه دادی
- غزل شمارهٔ ۳۰۵۳ : ز قیل و قال تو گر خلق بو نبردندی
- غزل شمارهٔ ۳۰۵۴ : منم که کار ندارم به غیر بی‌کاری
- غزل شمارهٔ ۳۰۵۵ : بیا بیا که نیابی چو ما دگر یاری
- غزل شمارهٔ ۳۰۵۶ : خورانمت می جان تا دگر تو غم نخوری
- غزل شمارهٔ ۳۰۵۷ : اگر ز حلقه این عاشقان کران گیری
- غزل شمارهٔ ۳۰۵۸ : ز بامداد درآورد دلبرم جامی
- غزل شمارهٔ ۳۰۵۹ : چه باک دارد عاشق ز ننگ و بدنامی
- غزل شمارهٔ ۳۰۶۰ : نهان شدند معانی ز یار بی‌معنی
- غزل شمارهٔ ۳۰۶۱ : اگر تو یار نداری چرا طلب نکنی
- غزل شمارهٔ ۳۰۶۲ : اگر تو مست شرابی چرا حشر نکنی
- غزل شمارهٔ ۳۰۶۳ : به هر دلی که درآیی چو عشق بنشینی
- غزل شمارهٔ ۳۰۶۴ : ز بامداد دلم می‌پرد به سودایی
- غزل شمارهٔ ۳۰۶۵ : شدم به سوی چه آب همچو سقایی
- غزل شمارهٔ ۳۰۶۶ : رسید ترکم با چهره‌های گل وردی
- غزل شمارهٔ ۳۰۶۷ : تو در عقیله ترتیب کفش و دستاری
- غزل شمارهٔ ۳۰۶۸ : فرست باده جان را به رسم دلداری
- غزل شمارهٔ ۳۰۶۹ : نگاهبان دو دیده‌ست چشم دلداری
- غزل شمارهٔ ۳۰۷۰ : اگر به خشم شود چرخ هفتم از تو بری
- غزل شمارهٔ ۳۰۷۱ : دلا همای وصالی بپر چرا نپری
- غزل شمارهٔ ۳۰۷۲ : به من نگر که بجز من به هر کی درنگری
- غزل شمارهٔ ۳۰۷۳ : بیا بیا که پشیمان شوی از این دوری
- غزل شمارهٔ ۳۰۷۴ : مسلم آمد یار مرا دل افروزی
- غزل شمارهٔ ۳۰۷۵ : بیا بیا که تو از نادرات ایامی
- غزل شمارهٔ ۳۰۷۶ : بلندتر شده‌ست آفتاب انسانی
- غزل شمارهٔ ۳۰۷۷ : ایا مربی جان از صداع جان چونی
- غزل شمارهٔ ۳۰۷۸ : ز آب تشنه گرفته‌ست خشم می‌بینی
- غزل شمارهٔ ۳۰۷۹ : بیامدیم دگربار سوی مولایی
- غزل شمارهٔ ۳۰۸۰ : تو نور دیده جان یا دو دیده مایی
- غزل شمارهٔ ۳۰۸۱ : تو عاشقی چه کسی از کجا رسیدستی
- غزل شمارهٔ ۳۰۸۲ : رهید جان دوم از خودی و از هستی
- غزل شمارهٔ ۳۰۸۳ : بیا بیا که چو آب حیات درخوردی
- غزل شمارهٔ ۳۰۸۴ : به جان تو که بگویی وطن کجا داری
- غزل شمارهٔ ۳۰۸۵ : به حق آنک تو جان و جهان جانداری
- غزل شمارهٔ ۳۰۸۶ : شبی که دررسد از عشق پیک بیداری
- غزل شمارهٔ ۳۰۸۷ : اگر تو همره بلبل ز بهر گلزاری
- غزل شمارهٔ ۳۰۸۸ : حرام گشت از این پس فغان و غمخواری
- غزل شمارهٔ ۳۰۸۹ : به اهل پرده اسرارها ببر خبری
- غزل شمارهٔ ۳۰۹۰ : بجه بجه ز جهان تا شه جهان باشی
- غزل شمارهٔ ۳۰۹۱ : اگر دمی بگذاری هوا و نااهلی
- غزل شمارهٔ ۳۰۹۲ : هزار جان مقدس فدای سلطانی
- غزل شمارهٔ ۳۰۹۳ : نگفتمت که تو سلطان خوبرویانی
- غزل شمارهٔ ۳۰۹۴ : بگو به جان مسافر ز رنج‌ها چونی
- غزل شمارهٔ ۳۰۹۵ : از این درخت بدان شاخ و بر نمی‌بینی
- غزل شمارهٔ ۳۰۹۶ : ز بامداد دلم می‌جهد به سودایی
- غزل شمارهٔ ۳۰۹۷ : بیا بیا که شدم در غم تو سودایی
- غزل شمارهٔ ۳۰۹۸ : ترش ترش بنشستی بهانه دربستی
- غزل شمارهٔ ۳۰۹۹ : بداد پندم استاد عشق ز استادی
- غزل شمارهٔ ۳۱۰۰ : ببست خواب مرا جاودانه دلداری
- غزل شمارهٔ ۳۱۰۱ : کسی که باده خورد بامداد زین ساقی
- غزل شمارهٔ ۳۱۰۲ : برست جان و دلم از خودی و از هستی
- غزل شمارهٔ ۳۱۰۳ : پدید گشت یکی آهوی در این وادی
- غزل شمارهٔ ۳۱۰۴ : طواف کعبه دل کن اگر دلی داری
- غزل شمارهٔ ۳۱۰۵ : ز صبحگاه فتادم به دست سرمستی
- غزل شمارهٔ ۳۱۰۶ : فرست بادهٔ جان را به رسم دلداری
- غزل شمارهٔ ۳۱۰۷ : میان تیرگی خواب و نور بیداری
- غزل شمارهٔ ۳۱۰۸ : به دست هجر تو زارم تو نیز می‌دانی
- غزل شمارهٔ ۳۱۰۹ : کالی تیشبی آپانسو، ای افندی چلبی
- غزل شمارهٔ ۳۱۱۰ : جان جان مایی، خوشتر از حلوایی
- غزل شمارهٔ ۳۱۱۱ : تو چنین نبودی تو چنین چرایی
- غزل شمارهٔ ۳۱۱۲ : تو خدای خویی تو صفات هویی
- غزل شمارهٔ ۳۱۱۳ : نه ز عاقلانم که ز من بگیری
- غزل شمارهٔ ۳۱۱۴ : عشق تو خواند مرا کز من چه می‌گذری
- غزل شمارهٔ ۳۱۱۵ : در لطف اگر بروی شاه همه چمنی
- غزل شمارهٔ ۳۱۱۶ : دلا گر مرا تو ببینی ندانی
- غزل شمارهٔ ۳۱۱۷ : پذیرفت این دل ز عشقت خرابی
- غزل شمارهٔ ۳۱۱۸ : نگارا، چرا قول دشمن شنیدی؟!
- غزل شمارهٔ ۳۱۱۹ : نشانت کی جوید؟ که تو بی‌نشانی
- غزل شمارهٔ ۳۱۲۰ : اگر چه لطیفی و زیبالقایی
- غزل شمارهٔ ۳۱۲۱ : هم ایثار کردی هم ایثار گفتی
- غزل شمارهٔ ۳۱۲۲ : الا میر خوبان هلا تا نرنجی
- غزل شمارهٔ ۳۱۲۳ : به حیلت تو خواهی که در را ببندی
- غزل شمارهٔ ۳۱۲۴ : چو عشقش برآرد سر از بی‌قراری
- غزل شمارهٔ ۳۱۲۵ : بتا گر مرا تو ببینی ندانی
- غزل شمارهٔ ۳۱۲۶ : گل سرخ دیدم شدم زعفرانی
- غزل شمارهٔ ۳۱۲۷ : عجب‌العجایب توی در کیایی
- غزل شمارهٔ ۳۱۲۸ : تو هر چند صدری شه مجلسی
- غزل شمارهٔ ۳۱۲۹ : رضیت بما قسم‌الله لی
- غزل شمارهٔ ۳۱۳۰ : تماشا مرو نک تماشا تویی
- غزل شمارهٔ ۳۱۳۱ : الا هات حمرا کالعندم
- غزل شمارهٔ ۳۱۳۲ : خواهیم یارا کامشب نخسپی
- غزل شمارهٔ ۳۱۳۳ : حدی نداری در خوش لقایی
- غزل شمارهٔ ۳۱۳۴ : تو جان مایی، ماه سمایی
- غزل شمارهٔ ۳۱۳۵ : با چرخ گردان تیره هوایی
- غزل شمارهٔ ۳۱۳۶ : خواهی ز جنون بویی ببری
- غزل شمارهٔ ۳۱۳۷ : سلطان منی سلطان منی
- غزل شمارهٔ ۳۱۳۸ : آن به که مرا تمکین نکنی
- غزل شمارهٔ ۳۱۳۹ : صنما خرگه توم که بسازی و برکنی
- غزل شمارهٔ ۳۱۴۰ : صنما بر همه جهان تو چو خورشید سروری
- غزل شمارهٔ ۳۱۴۱ : ای خجل از تو شکر و آزادی
- غزل شمارهٔ ۳۱۴۲ : حکم نو کن که شاه دورانی
- غزل شمارهٔ ۳۱۴۳ : مستی و عاشقانه می‌گویی
- غزل شمارهٔ ۳۱۴۴ : بحر ما را کنار بایستی
- غزل شمارهٔ ۳۱۴۵ : آوخ آوخ چو من وفاداری
- غزل شمارهٔ ۳۱۴۶ : ای دلزار محنت و بلا داری
- غزل شمارهٔ ۳۱۴۷ : ساقیا ساقیا روا داری
- غزل شمارهٔ ۳۱۴۸ : تا شدستی امیر چوگانی
- غزل شمارهٔ ۳۱۴۹ : مستم از باده‌های پنهانی
- غزل شمارهٔ ۳۱۵۰ : من مرید توام مراد تویی
- غزل شمارهٔ ۳۱۵۱ : چند اندر میان غوغایی
- غزل شمارهٔ ۳۱۵۲ : گر چه تو نیم شب رسیدستی
- غزل شمارهٔ ۳۱۵۳ : ز اول بامداد سر مستی
- غزل شمارهٔ ۳۱۵۴ : ز اول بامداد سرمستی
- غزل شمارهٔ ۳۱۵۵ : در غم یار یار بایستی
- غزل شمارهٔ ۳۱۵۶ : در غم یار، یار بایستی
- غزل شمارهٔ ۳۱۵۷ : آنکه چون ابر خواند کف ترا
- غزل شمارهٔ ۳۱۵۸ : رو، مسلم تراست بی‌کاری
- غزل شمارهٔ ۳۱۵۹ : زندگانی مجلس سامی
- غزل شمارهٔ ۳۱۶۰ : جان جانی و جان صد جانی
- غزل شمارهٔ ۳۱۶۱ : خامشی ناطقی مگر جانی
- غزل شمارهٔ ۳۱۶۲ : ای که مستک شدی و می‌گویی
- غزل شمارهٔ ۳۱۶۳ : عشق در کفر کرد اظهاری
- غزل شمارهٔ ۳۱۶۴ : مست و خوشی باده کجا خوردهٔ؟
- غزل شمارهٔ ۳۱۶۵ : جان و جهان! دوش کجا بودهٔ
- غزل شمارهٔ ۳۱۶۶ : ای دل سرمست، کجا می‌پری؟
- غزل شمارهٔ ۳۱۶۷ : از مه من مست دو صد مشتری
- غزل شمارهٔ ۳۱۶۸ : یا ملک المغرب والمشرق
- غزل شمارهٔ ۳۱۶۹ : گر نه شکار غم دلدارمی
- غزل شمارهٔ ۳۱۷۰ : ای که تو از عالم ما می‌روی
- غزل شمارهٔ ۳۱۷۱ : خشم مرو خواجه! پشیمان شوی
- غزل شمارهٔ ۳۱۷۲ : ای که ازین تنگ قفس می‌پری
- غزل شمارهٔ ۳۱۷۳ : باده ده، ای ساقی هر متقی
- غزل شمارهٔ ۳۱۷۴ : صد دل و صد جان بدمی دادمی
- غزل شمارهٔ ۳۱۷۵ : کار به پیری و جوانیستی
- غزل شمارهٔ ۳۱۷۶ : کردم با کان گهر آشتی
- غزل شمارهٔ ۳۱۷۷ : آدمیی، آدمیی، آدمی
- غزل شمارهٔ ۳۱۷۸ : در دل من پردهٔ نو می‌زنی
- غزل شمارهٔ ۳۱۷۹ : این طریق دارهم یا سندی و سیدی
- غزل شمارهٔ ۳۱۸۰ : اخلائی! اخلائی! صفونی عند مولایی
- غزل شمارهٔ ۳۱۸۱ : ما انصف ندمانی، لو انکر ادمانی
- غزل شمارهٔ ۳۱۸۲ : بغداد همانست که دیدی و شنیدی
- غزل شمارهٔ ۳۱۸۳ : ای جان، چندان خوبی، نوباوهٔ یعقوبی
- غزل شمارهٔ ۳۱۸۴ : کسی کو را بود خلق خدایی
- غزل شمارهٔ ۳۱۸۵ : عزیزی و کریم و لطف داری
- غزل شمارهٔ ۳۱۸۶ : بگو ای تازه رو، کم کن ملولی
- غزل شمارهٔ ۳۱۸۷ : اتی‌النیروز مسرورالجنان
- غزل شمارهٔ ۳۱۸۸ : ادر کاسی و دعنی عن فنونی
- غزل شمارهٔ ۳۱۸۹ : یا ساقی اسقنی براح
- غزل شمارهٔ ۳۱۹۰ : سلب‌العشق فادی، حصل‌الیوم مرادی
- غزل شمارهٔ ۳۱۹۱ : کالی تیشی آینوسؤای افندی چلبی
- غزل شمارهٔ ۳۱۹۲ : لا یغرنک سد هوس عن رایی
- غزل شمارهٔ ۳۱۹۳ : غدرالعشق فزلت قدمی
- غزل شمارهٔ ۳۱۹۴ : وقتت خوش ای حبیبی، بشنو بحق یاری
- غزل شمارهٔ ۳۱۹۵ : درهم شکن چو شیشه خود را، چو مست جامی
- غزل شمارهٔ ۳۱۹۶ : بار منست او بچه نغزی، خواجه اگرچه همه مغزی
- غزل شمارهٔ ۳۱۹۷ : سیدی ایم هو کی، خذیدی ایم هو کی
- غزل شمارهٔ ۳۱۹۸ : گهی پرده‌سوزی، گهی پرده‌داری
- غزل شمارهٔ ۳۱۹۹ : الام طماعیة العاذل
- غزل شمارهٔ ۳۲۰۰ : هذا طبیبی، عند الدوآء
- غزل شمارهٔ ۳۲۰۱ : یا ساقی الحی اسمع سؤالی
- غزل شمارهٔ ۳۲۰۲ : هذا سیدی، هذا سندی
- غزل شمارهٔ ۳۲۰۳ : طیب‌الله عیشکم، لا اوحش‌الله من ابی
- غزل شمارهٔ ۳۲۰۴ : یا ملک المبعث والمحشر
- غزل شمارهٔ ۳۲۰۵ : روزن دل! آه چه خوش روزنی
- غزل شمارهٔ ۳۲۰۶ : اضحکنی بنظرة، قلت له فهکذی
- غزل شمارهٔ ۳۲۰۷ : قد اسکرنی ربی من قهوة مد راری
- غزل شمارهٔ ۳۲۰۸ : الا فی‌الغشق تشریفی و عیدی
- غزل شمارهٔ ۳۲۰۹ : نسیت الیوم من عشقی صلاتی
- غزل شمارهٔ ۳۲۱۰ : اتاک الصوم فی حلل السعود
- غزل شمارهٔ ۳۲۱۱ : نسیم‌الصبح جد بابتشار
- غزل شمارهٔ ۳۲۱۲ : الا یا مالکا رق‌الزمان
- غزل شمارهٔ ۳۲۱۳ : املا قدح البقا ندیمی!
- غزل شمارهٔ ۳۲۱۴ : یا مالک دمة الزمان
- غزل شمارهٔ ۳۲۱۵ : یا ساقیةالمدام هاتی
- غزل شمارهٔ ۳۲۱۶ : طارت حیلی و زال حیلی
- غزل شمارهٔ ۳۲۱۷ : قالت الکأس ارفعونی کم تحبسونی
- غزل شمارهٔ ۳۲۱۸ : ترکبن طبقا عن طبق مولائی
- غزل شمارهٔ ۳۲۱۹ : اسفا لقلبی یوما هجرالحبیب داری
- غزل شمارهٔ ۳۲۲۰ : لا قی‌الفراش نارا کن هکذا حبیبی
- غزل شمارهٔ ۳۲۲۱ : الا حریم لیلی، علیکم سلامی
- غزل شمارهٔ ۳۲۲۲ : اخرج عن‌المکان، یا صارم‌الزمان
- غزل شمارهٔ ۳۲۲۳ : یا من یزید حسنک حقا تحیری
- غزل شمارهٔ ۳۲۲۴ : یا ویح نفسنا بفوات الفضائل
- غزل شمارهٔ ۳۲۲۵ : یا ملک‌المحشر، ترحم لا ترتشی
- غزل شمارهٔ ۳۲۲۶ : قلت له مصیحا یا ملک‌المشرق
- غزل شمارهٔ ۳۲۲۷ : یا ساقی الراح خذ و امرلاء به طاسی
- غزل شمارهٔ ۳۲۲۸ : ایا ملتقی العیش کم تبعدی
- غزل شمارهٔ ۳۲۲۹ : یا ولی نعمتی و سلطانی
- غزل شمارهٔ ۳۲۳۰ : یا سندا لحاظه عاقلتی و مسکنی