- رباعی شمارهٔ ۱ : جز نقش تو در نظر نیامد ما را
- رباعی شمارهٔ ۲ : بر گیر شراب طرب‌انگیز و بیا
- رباعی شمارهٔ ۳ : گفتم که لبت، گفت لبم آب حیات
- رباعی شمارهٔ ۴ : ماهی که قدش به سرو می‌ماند راست
- رباعی شمارهٔ ۵ : من باکمر تو در میان کردم دست
- رباعی شمارهٔ ۶ : تو بدری و خورشید تو را بنده شده‌ست
- رباعی شمارهٔ ۷ : هر روز دلم به زیر باری دگر است
- رباعی شمارهٔ ۸ : ماهم که رخش روشنی خور بگرفت
- رباعی شمارهٔ ۹ : امشب ز غمت میان خون خواهم خفت
- رباعی شمارهٔ ۱۰ : نی قصهٔ آن شمع چگل بتوان گفت
- رباعی شمارهٔ ۱۱ : اول به وفا می وصالم درداد
- رباعی شمارهٔ ۱۲ : نی دولت دنیا به ستم می‌ارزد
- رباعی شمارهٔ ۱۳ : هر دوست که دم زد ز وفا دشمن شد
- رباعی شمارهٔ ۱۴ : چون غنچهٔ گل قرابه‌پرداز شود
- رباعی شمارهٔ ۱۵ : با می به کنار جوی می‌باید بود
- رباعی شمارهٔ ۱۶ : این گل ز بر همنفسی می‌آید
- رباعی شمارهٔ ۱۷ : از چرخ به هر گونه همی‌دار امید
- رباعی شمارهٔ ۱۸ : ایام شباب است شراب اولیتر
- رباعی شمارهٔ ۱۹ : خوبان جهان صید توان کرد به زر
- رباعی شمارهٔ ۲۰ : سیلاب گرفت گرد ویرانهٔ عمر
- رباعی شمارهٔ ۲۱ : عشق رخ یار بر من زار مگیر
- رباعی شمارهٔ ۲۲ : در سنبلش آویختم از روی نیاز
- رباعی شمارهٔ ۲۳ : مردی ز کنندهٔ در خیبر پرس
- رباعی شمارهٔ ۲۴ : چشم تو که سحر بابل است استادش
- رباعی شمارهٔ ۲۵ : ای دوست دل از جفای دشمن درکش
- رباعی شمارهٔ ۲۶ : ماهی که نظیر خود ندارد به جمال
- رباعی شمارهٔ ۲۷ : در باغ چو شد باد صبا دایهٔ گل
- رباعی شمارهٔ ۲۸ : لب باز مگیر یک زمان از لب جام
- رباعی شمارهٔ ۲۹ : در آرزوی بوس و کنارت مردم
- رباعی شمارهٔ ۳۰ : عمری ز پی مراد ضایع دارم
- رباعی شمارهٔ ۳۱ : من حاصل عمر خود ندارم جز غم
- رباعی شمارهٔ ۳۲ : چون باده ز غم چه بایدت جوشیدن
- رباعی شمارهٔ ۳۳ : ای شرمزده غنچهٔ مستور از تو
- رباعی شمارهٔ ۳۴ : چشمت که فسون و رنگ می‌بازد از او
- رباعی شمارهٔ ۳۵ : ای باد حدیث من نهانش می‌گو
- رباعی شمارهٔ ۳۶ : ای سایهٔ سنبلت سمن پرورده
- رباعی شمارهٔ ۳۷ : گفتی که تو را شوم مدار اندیشه
- رباعی شمارهٔ ۳۸ : آن جام طرب شکار بر دستم نه
- رباعی شمارهٔ ۳۹ : با شاهد شوخ شنگ و با بربط و نی
- رباعی شمارهٔ ۴۰ : قسام بهشت و دوزخ آن عقده گشای
- رباعی شمارهٔ ۴۱ : ای کاش که بخت سازگاری کردی
- رباعی شمارهٔ ۴۲ : گر همچو من افتادهٔ این دام شوی