ای فیض بیا دلی بدریا انداز
زین پستی خویش را ببالا انداز
یعنی ز کمال هر چه اندوختهٔ
از سر بردار و بر ته پا انداز
< رباعی شمارهٔ ۲۴
رباعی شمارهٔ ۲۲ >
