شادی و طرب بغمسرائی میکن
تحصیل نوا به بینوائی میکن
بنشین چه ترا برگ شود بی برگی
بر مسند فقر پادشاهی میکن
< رباعی شمارهٔ ۴۶
رباعی شمارهٔ ۴۴ >
