خواهم که مرا مدام آماده بود
جام و می و شاهدی که آزاده بود
چندان بخورم باده که چون خاک شوم
این کاسه سر هنوز پر باده بود
< رباعی شمارهٔ ۷۹
رباعی شمارهٔ ۷۷ >
