آن یار که مشک بر قمر میساید
از لعل لبش در و گهر میزاید
هر چند که خائیده سخن میگوید
شیرین دهنش ولی شکر میخاید
< رباعی شمارهٔ ۸۱
رباعی شمارهٔ ۷۹ >
