رهی در سینهٔ انجم گشائی
ولی از خویشتن ناآشنائی
یکی بر خود گشا چون دانه چشمی
که از زیر زمین نخلی بر آئی
< سحر در شاخسار بوستان...
بکویش ره سپاری ای دل... >
