دلت می لرزد از اندیشهٔ مرگ
ز بیمش زرد مانند زریری
به خود باز آ خودی را پخته تر گیر
اگر گیری ، پس از مردن نمیری
< ز پیوند تن و جانم چه...
خرد بر چهرهٔ تو پرده... >
