چسان ای آفتاب آسمان گرد
باین دوری به چشم من در آئی
بخاکی واصل و از خاکدان دور
تو ای مژگان گسل آخر کجائی
< تراش از تیشهٔ خود جا...
جهان ما که جز انگاره... >