فروغ او به بزم باغ و راغ است
گل از صهبای او روشن ایاغ است
شب کس در جهان تاریک نگذاشت
که در هر دل ز داغ او چراغ است
< ز خاک نرگسستان غنچه ...
دلا رمز حیات از غنچه... >