نکته دان المنی را در ارم

صحبتی افتاد با پیر عجم

شاعری کو همچو آن عالی جناب

نیست پیغمبر ولی دارد کتاب

خواند بر دانای اسرار قدیم

قصهٔ پیمان ابلیس و حکیم

گفت رومی ای سخن را جان نگار

تو ملک صید استی و یزدان شکار

فکر تو در کنج دل خلوت گزید

این جهان کهنه را باز آفرید

سوز و ساز جان به پیکر دیده ئی

در صدف تعمیر گوهر دیده ئی

هر کسی از رمز عشق آگاه نیست

هر کسی شایان این درگاه نیست

«داند آن کو نیکبخت و محرم است

زیرکی ز ابلیس و عشق از آدم است»