به راغان لاله رست از نو بهاران
به صحرا خیمه گستردند یاران
مرا تنها نشستن خوشتر آید
کنار آب جوی کوهساران
< گهی شعر عراقی را بخو...
غم پنهاں که بی گفتن ... >
