زبان ما غریبان از نگاهیست
حدیث دردمندان اشک و آهیست
گشادم چشم و بر بستم لب خویش
سخن اندر طریق ما گناهیست
< خودی دادم ز خود نامح...
رخم از درد پنهان زعف... >
